Post by: Game Master on June 14, 2013, 11:29:20 AM
| ||||||||||||
| ความมุ่งมั่น 2 | เป้าหมาย : ตามหาความจริงเกี่ยวกับบิดามารดาของตน |
|
|
ประวัติ
บิดามารดาเป็นโจรออกปล้นหากินและถูกฆ่าตายไป ตัวนางในตอนนั้นยังเยาว์วัยไม่ถูกพาออกไปเสี่ยงอันตรายจึงยังไม่รู้ว่าบิดามารดาตนเสียชีวิตแล้ว
จึงได้ออกตามหา ระหว่างทางถูกโจรป่าลักพาแต่มีศิษย์สำนักกระบี่ธรรมะแห่งหนึ่งได้ช่วยเหลือไว้และรับมาดูแล เสี่ยวจูจึงได้ฝึกปรือวิชาหวังออกตามหาบิดามารดาพบสักวันหนึ่ง ฉายาที่ได้มานั้นเป็นเพราะฝีมือกระบี่ของนางเมื่อยามใช้รวดเร็วงดงามหากเศร้าสร้อยดั่งสายฝนโปรยปราย
จึงได้ออกตามหา ระหว่างทางถูกโจรป่าลักพาแต่มีศิษย์สำนักกระบี่ธรรมะแห่งหนึ่งได้ช่วยเหลือไว้และรับมาดูแล เสี่ยวจูจึงได้ฝึกปรือวิชาหวังออกตามหาบิดามารดาพบสักวันหนึ่ง ฉายาที่ได้มานั้นเป็นเพราะฝีมือกระบี่ของนางเมื่อยามใช้รวดเร็วงดงามหากเศร้าสร้อยดั่งสายฝนโปรยปราย
Post by: Game Master on June 14, 2013, 12:37:05 PM
หญิงสาวคนนึงนั่งคุกเขาอยู่เบื้องหน้าแม่ชีวัยชรา แม่ชีผู้นั้นมีเค้าหน้าเอื้ออารี กลับเป็นเจ้าอาราม แม่ชีปุ๊ดเจงซือไท่ (ไม่แค้นเคือง)
ท่านกล่าวกับหญิงสาวว่า "เสี่ยวจูเอ๋ย สิบกว่าปีก่อน ท่านนักพรตสนยะเยียบได้นำเจ้ามาฝากฝังไว้ที่อารามแห่งนี้"
"ในที่สุดเจ้าก็ฝึกเพลงกระบี่พิรุณโปรยสำเร็จ เจ้าอายุเกินยี่สิบปีแล้ว ในเมื่อเจ้าไม่ต้องการปลงผมบวชชี ได้แต่ต้องลงจากเขาไป"
"ศิษย์สถาบันสงฆ์เช่นพวกเรา ต้องละเว้นศีลปาณา เจ้าจงเก็บกระบี่ไม้สำหรับฝึกซ้อมเล่มนี้เอาไว้ใช้ป้องกันตัว"
เสี่ยวจูได้รับ กระบี่ไม้ AT=1
Post by: PaoJu on June 14, 2013, 01:02:55 PM
"ข้าซึ้งในความเมตตาของพวกท่านอย่างมาก และขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่ผ่านมาบุญคุณนี้ข้าจะไม่มีวันลืม ข้าสัญญาว่าเมื่อข้าตามหาบิดามารดาของข้าพบ ข้าจะย้อนกลับมาเยี่ยมท่านอย่างแน่นอน"
เสี่ยวจูเอ่ยคำขอบคุณและร่ำลาอีกหลายประโยค แม้นางจะไม่อยากจากไปแต่การตามหาความจริงเกี่ยวกับบิดามารดาอันเป็นสิ่งที่ค้างคาใจมาแต่วัยเยาว์ย่อมเป็นเรื่องที่ไม่อาจละเลยได้ นางรับดาบไม้มาและเดินเท้าออกจากเชิงเขา ก่อนอื่นนางคงต้องกลับไปถามท่านนักพรตว่าเก็บนางมาจากโจรป่ากลุ่มใด แล้วสืบว่าบ้านนางอยู่แถวใดล่ะมัง จะได้ไปถามหาจากเพื่อนบ้านว่ารู้ข่าวคราวของพ่อแม่บ้างหรือเปล่า
Post by: Game Master on June 14, 2013, 01:18:10 PM
ระหว่างทางเธอได้ยินเสียงฝีเท้าม้าจำนวนไม่น้อยกำลังวิ่งขึ้นมาตามทางบนภูเขา
Post by: PaoJu on June 14, 2013, 01:26:52 PM
Post by: Game Master on June 14, 2013, 02:36:54 PM
นำโดย ชายหนุ่มท่าทางสูงศักดิ์ในชุดมองโกลควบม้าเคียงข้างกับชายวัยกลางคนในชุดแม่ทัพ
ที่ติดตามมาเป็นทหารองครักษ์ชาวมองโกลอีกหกนาย ทุกคนมีอาวุธเป็นดาบโค้งและธนูพร้อมสรรพ
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2268.jpg)(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2267.jpg)
ชายหนุ่มและแม่ทัพคล้ายกับกำลังหารืออันใดกัน แต่พอเห็นหญิงสาวคนนึงขวางทางอยู่ข้างหน้าก็หยุดม้า
ชายวัยกลางคนในชุดแม่ทัพเห็นเสี่ยวจูใส่ชุดธรรมดาแต่กลับสะพายกระบี่ไม้ก็ทราบความเป็นมาของนาง
แม่ทัพนั้นกล่าวกับชายหนุ่มว่า "ท่านราชบุตร แม่นางน้อยผู้นี้เป็นศิษย์ของอารามไร้บุปผาที่พวกเราผ่านมาบริเวณเชิงเขา"
ชายหนุ่มมองเสี่ยวจูอย่างสนใจกล่าวกับเธอด้วยสำเนียงมองโกลว่า "เมื่อได้พบกันถือเป็นวาสนา โกวเนี้ยเดินทางขึ้นเขาพร้อมกับเราเถอะ"
แม่ทัพมีท่าทางวิตกกังวล คัดค้านชายหนุ่ม บอกว่า "พวกเรามาด้วยธุระสำคัญของบ้านเมือง นำโกวเนี้ยน้อยนางหนึ่งขึ้นเขาไปด้วยออกจะไม่สมควร"
Post by: PaoJu on June 14, 2013, 04:14:01 PM
Post by: Game Master on June 14, 2013, 04:34:51 PM
ชายหนุ่มทำหน้าเสียดาย เขาประสานมือเก้ๆกังๆพยายามแนะนำตัวว่าเป็นราชบุตรมองโกล ชื่อว่า เยรูฮาจา
ยังมิทันที่เสี่ยวจูจะโต้ตอบอันใด แม่ทัพก็กระตุ้นม้าควบขี่ล่วงหน้าขึ้นเขา ชายหนุ่มจำต้องลาจากไปอย่างเสียไม่ได้
เสี่ยวจูเดินขึ้นเขาเอง เสียเวลาอีกกว่าชั่วยามค่อยเดินทางไปถึงยอดเขา
บนยอดเขา เสี่ยวจูได้ยินเสียงโห่ร้องจากลานฝึกซ้อมฝีมือ
มองเห็นศิษย์บู๊ตึ๊งชุมนุมกันอยู่ที่ลานฝึกซ้อมฝีมือ
ตรงกลางลานประกอบด้วย นักพรตสนยะเยือก และ ราชบุตรเยรูฮาจา เผชิญหน้ากัน
เสี่ยวจูจะทำอย่างไรต่อไป
Post by: PaoJu on June 14, 2013, 04:44:38 PM
Post by: Game Master on June 14, 2013, 04:54:32 PM
"ชายหนุ่มผู้นั้นบอกว่าตนเองเป็นราชบุตรมองโกล เดินทางภาคกลางเพื่อรับทราบยอดฝีมือของตงง้วน"
"ชายหนุ่มนั้นมีพลังฝีมือมิใช่น้อย สามารถล้มศิษย์พี่ จางจืออิง ได้ในสามกระบวนท่า ท่านเจ้าสำนักจึงลงมือเอง"
"ตอนนี้ทุกคนในสำนักล้วนแต่ออกมาชมดู การต่อสู้จนหมดสิ้น"
เสี่ยวจูมองไปกลางสนามอีกครั้ง เห็นว่าการต่อสู้ยังไม่เริ่มขึ้น คล้ายกับว่าราชบุตรมองโกลกำลังกล่าวอันใดอยู่
มองไปด้านหลังราชบุตรมองโกลก็พบ ชายในชุดแม่ทัพกับองครักษ์อีกห้าคนตั้งแถวเป็นหน้ากระดาน
คอยป้องกันการถูกจู่โจมจากด้านหลัง เสี่ยวจูรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดแปลกไป แต่มันคืออะไรกันนะ?
Post by: PaoJu on June 14, 2013, 06:23:13 PM
Post by: Game Master on June 14, 2013, 06:46:32 PM
ครู่หนึ่งเธอก็ได้ยินเสียงจากลานฝึกซ้อม
"ชั่วช้านัก ชาวมองโกลกลับลอบใช้พิษ"
"พวกเจ้าไร้ยางอายนัก"
ฯลฯ
- ออกไปดูเหตุการณ์
- อื่นๆ
Post by: PaoJu on June 14, 2013, 06:58:49 PM
Post by: Game Master on June 14, 2013, 07:26:44 PM
ศิษย์บู๊ตึ๊งที่พยายามเข้าไปช่วยเหลือกลับถูกทหารมองโกลฆ่าฟัน
ศิษย์บู๊ตึ๊งล้วนมีฝีมือมิใช่ชั่ว กลับฟาดฟันกระบี่ราวกับคนไร้เรี่ยวแรง ไม่อาจฆ่าไก่ เป็นเพราะเหตุใด
คนล้มลงราวใบไม้ร่วง ราชบุตรมองโกลอุ้มเจ้าสำนักบู๊ตึ๊งลอยตัวขึ้นไปบนม้าแล้ว
เสี่ยวจูจะทำอย่างไรต่อไป
Post by: PaoJu on June 14, 2013, 07:34:33 PM
"ช้าก่อน! เจ้าจะพาท่านเจ้าสำนักไปที่ใดเจ้าพวกหน้าไม่อาย แล้วสั่งให้ทหารหยุดฆ่าฟันผู้ไร้ทางสู้ด้วย!" เสี่ยวจูตะโกน หากเจ้านั่นไม่รีรอตอบคำถาม เธอก็คว้าม้าตัวใกล้ๆแล้วควบตามไปเลย
Post by: Game Master on June 14, 2013, 08:13:59 PM
คาดว่าพิษนี้ลอยมาตามลม เพียงสูดดมก็ทำให้ไม่สามารถใช้กำลังภายในได้
ได้ยินเสียงม้าตัวหนึ่งขับมาจากด้านหลัง เสี่ยวจูนึกออกแล้วว่าทหารม้ามองโกลที่ลานประลองหายไปคนหนึ่ง
ที่แท้เป็นผู้ลอบไปปล่อยพิษที่เหนือลมนั่นเอง
ทหารม้านั้นเพียงยื่นมือก็รวบตัวเสี่ยวจูขึ้นมาบนหลังม้า มันหัวเราะฮิฮะอย่างชั่วช้าลามก กล่าวว่า
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2272.jpg)
"โกวเนี้ยน้อย ไม่ต้องรีบร้อนไป เราพาท่านไปพบราชบุตรเอง"
เสี่ยวจูถูกพิษใช้กำลังภายในไม่ได้ เธอจะทำอย่างไรดี
Post by: PaoJu on June 14, 2013, 08:16:50 PM
จะพาข้าไปพบท่านราชบุตรผู้นั้นน่ะรึ ได้..
เสี่ยวจูแกล้งดิ้นรนพอเป็นพิธีจากนั้นก็ยอมให้พาตัวไป
Post by: Game Master on June 14, 2013, 08:42:23 PM
ความมุ่งมั่น -3
พอเห็นเสี่ยวจูไม่ขัดขืนทหารม้าก็จับเธอมัดมือไว้ กระตุ้นม้าเข้าไปรวมกลุ่มกับราชบุตร
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2268.jpg)
"ได้พบกันอีกแล้ว เราสองคงมีวาสนามาแต่ปางก่อน"
เยรูฮาจา ยิ้มย่อง โยนนักพรตสนยะเยียบที่ถูกมัดไปให้แม่ทัพมองโกลดูแล
จากนั้นโอบอุ้มเสี่ยวจูมาขึ้นมาเดียวกับตนเอง
"ขอทราบนามของแม่นางได้หรือไม่"
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2267.jpg)
ท่านราชบุตร พวกเราควรรีบออกเดินทางได้แล้ว
สำนักนางชีที่เชิงเขาหาได้ถูกพิษไม่ หากถูกพวกนางพัวพันไว้ก็ย่ำแย่แล้ว
แม่ทะพมองโกลกล่าวพลางยัดนักพรตสนยะเยียบลงในถุงหนังใบหนึ่ง พาดไว้บนหลังม้า
Post by: PaoJu on June 14, 2013, 08:52:57 PM
เสี่ยวจูพยายามรีดเร้นกำลังภายในเรื่อยๆ ดูว่าเมื่อไหร่พิษจะหาย นางจะได้เตะก้านคอเจ้าราชบุตรผู้นี้สักป้าบหนึ่ง
จากนั้นเสี่ยวจูก็นิ่งเงียบไม่สนทนากับบุรุษผู้นี้อีกเลย นัยน์ตาได้แต่จับจ้องหาทางหนีทีไล่และคิดหาหนทางช่วยท่านเจ้าสำนัก นางคิดว่าจะตะโกนเรียกให้สำนักชีออกมาช่วย แม้จะเป็นการรบกวนพวกท่านก็ตาม
Post by: Game Master on June 15, 2013, 12:07:23 AM
ไม่ว่าเสี่ยวจูจะด่าว่าอย่างไร เยรูฮาจาก็ยังคงแย้มยิ้มมิคลาย
พอเธอนิ่งเงียบ แม่ทัพมองโกลก็กำชับให้เขาจี้จุดใบ้และจุดอัมพาตของเสี่ยวจู
ก่อนจะแก้มัดออก ไม่ให้คนสงสัย มองแต่ไกลทั้งคู่คล้ายกับคู่รักที่ขี่ม้าร่วมกันคู่หนึ่ง
กองทหารม้าขับผ่านหน้าอารามบ้อฮวยอันแล้ว ที่ประตูอารามมีแม่ชีแผนกต้อนรับและเหล่าอุบาสิกา กำลังกวาดลานอารามอยู่
เสี่ยวจูไม่อาจขยับแขนขาหรือส่งเสียงได้ เธอจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 15, 2013, 12:31:56 AM
Post by: Game Master on June 15, 2013, 01:10:34 AM
แม่ชีที่รู้จักเสี่ยวจูยังคิดว่าเยรูฮาจาเป็นคนรักที่เสี่ยวจูแอบซ่อนไว้ วันนี้ออกจากสำนักจึงกล้าเปิดเผย
บ่ายคล้อยแล้ว พอลงจากเขาได้ราชบุตรก็คลายจุดใบ้ให้เสี่ยวจู
เขายังคงถามไถ่เรื่องราวของเสี่ยวจูไม่หยุดปาก
แม่ทัพที่ติดตามได้แต่แอบทำหน้าเอือมระอา
เดินทางไปอีกระยะหนึ่ง กองทัพม้าร้อยนายก็เข้ามาสมทบ
เสี่ยวจูจะทำอย่างไรต่อไป
Post by: PaoJu on June 15, 2013, 03:03:12 AM
เสี่ยวจูไม่คิดจะทำอย่างไรแล้ว ตามน้ำไปเรื่อยๆ ด้วยความเบื่อในที่สุดนางจึงเอ่ยปากพูด
"ข้าชื่อหมั่นโถว" เสี่ยวจูแนะนำตัวด้วยชื่อประหลาดๆไป "ทำไมเจ้าถึงจับท่านผู้มีพระคุณของข้ามา ท่านทำอะไรให้พวกเจ้าเดือดเนื้อร้อนใจอะไรอย่างนั้นรึ อีกอย่างเจ้าเป็นคนต่างชาติไม่น่าเกี่ยวอะไรกับชาวเรานี่"
ถ้าท่านราชบุตรอะไรนี่ถามอะไรมา เสี่ยวจูก็ยอมคุยด้วยแล้ว แต่ตอบไปด้วยข้อมูลผิดๆ หรือพูดจากำกวม
Post by: Game Master on June 15, 2013, 03:15:34 AM
ท่านราชบุตรสอบถามว่า เสี่ยวจูสังกัดสำนักอาจารย์ใด บ้านช่องและบิดามารดาอยู่ที่ไหน
ชอบกินอาหารแบบไหน ชอบผู้ชายแบบไหน
Post by: PaoJu on June 15, 2013, 03:27:13 AM
"ข้าถามว่าเจ้าจับท่านนักพรตมาเพราะเหตุใดไยเจ้าไม่ตอบ สงสัยข้าคงจะได้เปลี่ยนไปชอบดื่มเลือดสดๆของชนชาวต่างชาติเป็นแน่แท้ และข้าชอบบุรุษผิวคล้ำ ร่างใหญ่ แลดูบึกบึนแข็งแรง" นางพูดตรงกันข้ามกับหน้าตาของเยรูฮาจาทุกประการ
Post by: Game Master on June 15, 2013, 11:46:59 AM
แม่นางเมื่อไม่มีบ้านช่องให้กลับคืน เหตุใดไม่ติดตามเราผู้เป็นราชบุตรไป
ครั้งนี้พวกเราเป็นกองหน้าบุกเข้าดินแดนตงง้วนเพื่อจัดการกับเจ้าสำนักต่างๆ
ข่มขู่มิให้ชาวยุทธจักรยุ่งเกี่ยวกับการกรีฑาทัพของมองโกลเรา
แผ่นดินตงง้วนยามนี้มีแต่จะพินาศย่อยยับ
แม่นางหากยินยอมเป็นพระสนมย่อมเสพสุขวาสนาไม่สิ้น
ระหว่างที่พูดคุยกันพวกทหารก็ก่อกระโจมตั้งค่ายที่พัก
เยรูฮาจาย่อมนำตัวเสี่ยวจูเข้าไปยังกระโจมใหญ่ของตนเอง
เขาอุ้มนางให้นั่งลงบนเก้าอี้สนามอย่างแผ่วเบา
จากนั้นก็เดินออกไปสั่งการทหารที่เบื้องนอก
สักพักก็มีคนยกอาหารเข้ามา เป็น แพะย่างทั้งตัว ผักป่าจานหนึ่ง หม่านโถวสองเข่ง และน้ำซุปสองถ้วย ชานมแพะป้านหนึ่ง
อาหารวางลงบนโต๊ะ เยรูฮาจาใช้มีดหั่นเนื้อแพะส่วนที่ดีที่สุดวางลงบนจานเบื้องหน้าเสี่ยวจู
จากนั้นตบคลายจุดอัมพาตทำให้สองมือของนางเคลื่อนไหวได้
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2268.jpg)
ล่วงเกินแล้ว ขอให้เราเป็นเจ้าภาพเลี้ยงอาหารแม่นางสักมื้อ เชิญตามสบาย
จากนั้นเยรูฮาจาก็เริ่มรับประทานอาหาร ตาก็คอยมองดูว่าเสี่ยวจูจะทำอย่างไรต่อไป
Post by: PaoJu on June 15, 2013, 12:22:13 PM
"ข้าไม่ต้องการเสพสุข ข้าต้องการเพียงพบหน้าพ่อแม่ของข้า" เสี่ยวจูตอบก่อนจะถามกลับว่า "การจับตัวเจ้าสำนักต่างๆหากทำได้ไม่ง่ายนัก ข้าคิดว่าถ้าสังหารเลยจะไม่เป็นการง่ายกว่ารึในเมื่อพวกเจ้าก็สังหารศิษย์สำนักเหล่านั้นราวกับผักปลาอยู่แล้ว"
Post by: Game Master on June 15, 2013, 12:34:23 PM
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2268.jpg)
"หากสังหารเจ้าสำนัก ก็เพียงแต่งตั้งเจ้าสำนักใหม่ ถ้าจับตัวเอาไว้เหล่าศิษย์ย่อมมีข้อกริ่งเกรง..."
เสี่ยวจูคิดว่ายังมีเงื่อนงำอื่นๆอีก แต่ตอนนี้ยังนึกไม่ออก
พอกินอาหารไปได้สักพักเสี่ยวจูก็รู้สึกร้อนวูบวาบแปลกๆ หรือนางจะถูกพิษอะไรอีก...
เสี่ยวจูต้องรวบรวมสติต้านทานฤทธิ์ยาที่ครอบงำจิตใจให้ได้ ทอย+ปัญญา ดูว่าจะทำได้ไหม
Post by: PaoJu on June 15, 2013, 12:36:45 PM
"ทำไมข้า...รู้สึกแปลกๆ" เสี่ยวจูขมวดคิ้ว นางพยายามต้านฤทธิ์ยาอย่างเต็มกำลัง
Rolled 1d10 : 9, total 9
Post by: Game Master on June 15, 2013, 01:20:08 PM
แต่ก็สูญเสียกำลังภายในไปไม่น้อย (-1SP)
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2268.jpg)
เยรูฮาจาเห็นเสี่ยวจูเงียบไป ทั้งมีใบหน้าแดงก่ำ เหงื่อออกโทรมกาย ก็ถามนางอย่างห่วงใย
"แม่นางเป็นอย่างไรแล้ว ยังโกรธเราอยู่อีกหรือ?"
เสี่ยวจูจะตอบโต้อย่างไร
Post by: PaoJu on June 15, 2013, 01:30:43 PM
เสี่ยวจูขอตัวลา นางถามหาที่พักของตนซึ่งต้องไม่ใช่ที่นี่ บุรุษกับสตรีนอนร่วมห้องกันย่อมเป็นที่ติฉินนินทาแล้ว
Post by: Game Master on June 15, 2013, 01:51:23 PM
ราชบุตรทำหน้าตาเหมือนสงสัยอะไรบางอย่าง จากนั้นก็บอกเธอว่า
"พวกเราเดินทางมาไกล ไม่ได้เตรียมกระโจมสำรองมา แม่นางคงไม่อยากพักร่วมกับทหารกระมัง"
จากนั้นราชบุตรก็ลุกขึ้น แล้วทำท่าทางเหมือนวิงเวียน ยกมือขึ้นกุมศีรษะ
เสี่ยวจูเห็นราชบุตรหายใจแรงใบหน้าแดงก่ำ พูดพึมพำว่า "หรือว่าพวกทหารลอบผสมผงชายหญิงสู่สมลงในอาหาร"
เยรูฮาจาค่อยๆเดินเข้ามาหาเสี่ยวจูช้าๆ ตอนนี้สองมือเธอขยับได้ แต่เท้าสองข้างยังด้านชา
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 15, 2013, 01:56:35 PM
"เจ้าคงเหนื่อยมากแล้ว กลับไปนอนเถอะ ผสมผงอะไรนั่นไม่มีหรอกเจ้าคิดไปเอง"
นั่งรอนิ่งๆแต่มือเอื้อมไปหยิบกระบี่ไม้รอไว้ เมื่อเยรูฮาจาเข้ามาในระยะก็ฟาดกระบี่ใส่กลางหัวมันเลย
Rolled 1d10+1 : 9 + 1, total 10
Post by: Game Master on June 15, 2013, 02:12:53 PM
เลือดไหลอาบใบหน้าของราชบุตรมองโกล (บาดเจ็บ1 เยรูฮาจา HP 4/5)
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2268.jpg)
"แม่นางช่างร้ายกาจนัก สามารถต้านทานพิษของผงชายหญิงสู่สมได้"
เยรูฮาจายิ้มอย่างชั่วช้าลามก การกระทำเมื่อครู่ยอมตั้งใจเสแสร้งแกล้งดัดแล้ว
เยรูฮาจาล้วงพัดจีบออกมาใช้ต่างพู่กันสกัดจุด
เขาจ่อจี้ด้ามพัดใส่จุดเส้นที่ข้อมือ คิดปลิดอาวุธของเซี่ยวจู
Post by: PaoJu on June 15, 2013, 02:27:01 PM
Rolled 1d10+1 : 6 + 1, total 7
Post by: Game Master on June 15, 2013, 02:31:23 PM
ราชบุตรยังคงใช้ด้ามพัดจู่โจมอีกครั้งที่ตำแหน่งเดิม
Post by: PaoJu on June 15, 2013, 02:36:32 PM
ครานี้นางฟาดกระบี่สวนไปเลย มีเป้าหมายคือพัดของฝ่ายตรงข้าม ฟาดพัดปลิวให้หลุดออกจากมือมัน
Rolled 1d10+2 : 9 + 2, total 11
Post by: Game Master on June 15, 2013, 03:13:06 PM
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2268.jpg)
"สิ่งที่ได้มาอย่างยากลำบาก ย่อมมีรสชาติยิ่งนัก ตั้งแต่เราเป็นราชบุตรมายังไม่เคยมีสตรีนางใดดื้อรั้นถึงเพียงนี้"
เขาหยิบพัดจีบขึ้นมาอีก คราวนี้ไม่กล้าดูแคลนกำลังฝีมือของเสี่ยวจูอีก
ครั้งนี้เยรูฮาจาควงพัดจีบเป็นวง คล้ายจริงคล้ายมายา เสี่ยวจูไม่อาจเห็นชัดตาว่าด้ามพัดจะจู่โจมใส่จุดใด
ราชบุตรจู่โจมด้วยท่า ราตรีฝันยาวนาน -1 เต๋าโต้ตอบของเสี่ยวจู
Post by: PaoJu on June 15, 2013, 03:19:44 PM
Rolled 1d10+1 : 2 + 1, total 3
Post by: Game Master on June 15, 2013, 03:24:29 PM
ปล่อยกระบี่ไม้ตกลงบนพื้น เยรูฮาจาเตะกระบี่ไม้ไปที่มุมกระโจม
ก่อนจะหยิบถ้วยซุปมาจ่อที่ริมฝีปากเสี่ยวจู บังคับให้นางดื่มน้ำซุปเข้าไป
เซี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 15, 2013, 03:34:51 PM
Post by: Game Master on June 15, 2013, 03:49:34 PM
"ตกลง เราจะทำให้เจ้ายอมสยบให้ได้ มิฉนั้นไม่ขอเป็นผู้คน" เยรูฮาจากัดฟันกรอด
วุ่นวายจนเหนื่อย เยรูฮาจาเห็นเสี่ยวจูแน่วแน่ ก็รู้สึกว่ายากจะสำเร็จกิจการ ได้แต่ใช้ทหารเข้ามาเก็บกวาดกระโจมที่เละเทะ
คืนนั้นเยรูฮาจาอุ้มเสี่ยวจูวางลงบนเตียงของเขา ห่มผ้าให้ ส่วนตัวเองกลับนอนหลับฟุบกับโต๊ะ
ที่จริงราชบุตรจะส้่งนำเตียงมาเพิ่มก็ได้ แต่เกรงกลัวเป็นที่หัวเราะเยาะของเหล่าทหาร จึงต้องยอมกล้ำกลืนฝืนทน
เสี่ยวจูถูกสะกดจุดแขนขา นอนอยู่บนเตียง จะทำอะไรไหม
Post by: PaoJu on June 15, 2013, 03:56:55 PM
Post by: Game Master on June 15, 2013, 04:08:55 PM
หากผิดพลาด อาจมีอาการลมปราณแตกซ่านหรือกระอักโลหิตได้
ถ้าจะลองก็ทอย+ปัญญา
Post by: PaoJu on June 15, 2013, 04:16:28 PM
Rolled 1d10 : 9, total 9
Post by: Game Master on June 15, 2013, 04:41:30 PM
แต่ก็สูญเสียลมปราณไปไม่น้อย -2SP
เสี่ยวจูนอนนิ่งอยู่บนเตียง เยรูฮาจาเป็นยอดฝีมือคนหนึ่ง หากขยับวุ่นวายเขาอาจจะตื่นก็ได้
ถ้าจะขยับไปทำอะไรก็ทอย+ความเร็วดูว่าเยรูฮาจาจะรู้สึกตัวไหม
Post by: PaoJu on June 15, 2013, 04:44:15 PM
Post by: Game Master on June 15, 2013, 05:01:01 PM
เยรูฮาจาตื่นมาก็ทำเป็นเนียนมานั่งบนเตียงข้างๆเสี่ยวจู รอให้ทหารยกน้ำเข้ามาให้ล้างหน้า
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2268.jpg)
ซาลาเปาน้อยหลับสบายหรือไม่ เช้านี้ต้องการรับประทานอันใด
Post by: PaoJu on June 15, 2013, 05:06:01 PM
Post by: Game Master on June 15, 2013, 05:26:39 PM
เยรูฮาจาล้างหน้าล้างตาแล้วใช้ผ้าสะอาดชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้เสี่ยวจู กำชับให้รีบตื่น พวกทหารจะเก็บกระโจมกันแล้ว
จากนั้นก็อุ้มเสี่ยวจู ออกมานั่งบนเก้าอี้
Post by: PaoJu on June 15, 2013, 05:40:15 PM
เสี่ยวจูไม่อยากทานอะไร กลัวพิษในอาหารอีก นางทำตัวนิ่งประหนึ่งถูกสกัดจุดอยู่ก่อนจะโพล่งขึ้นว่า "ข้าอยากปลดทุกข์หนัก"
Post by: Game Master on June 15, 2013, 05:59:36 PM
"ยากนักที่ซาลาเปาน้อยจะกล้าบอกเรื่องนี้กับเรา นับว่าพวกเราสนิทสนมกันมากกว่าเดิม"
ราชบุตรให้ทหารนำถังน้ำ กระโถน และผ้าเช็ดตัวเข้ามาวางข้างเก้าอี้เสี่ยวจู
เยรูฮาจาตบคลายจุดที่แขนให้นาง จากนั้นออกจากกระโจมไป ปิดประตูกระโจมแล้วสั่งไม่ให้ทหารเข้าใกล้บริเวณนั้น
เยรูฮาจาบอกว่า ถ้าทำธุระเรียบร้อยก็ให้ตะโกนบอก
Post by: PaoJu on June 15, 2013, 06:18:04 PM
เสี่ยวจูมองซ้ายมองขวาพลางคิดหาวิธีหลบหนี แต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกได้แต่เดินพล่านไปมาในกระโจม สุดท้ายแล้ววิธีที่คิดออกก็คือการหาที่ซ่อนแล้วจัดฉากว่าหญิงสาวหลบหนีออกนอกกระโจมได้แล้ว ถ้าทำไม่ได้ก็ตั้งท่าถือกระบี่รอแล้วตะโกนบอกว่าจัดการธุระเสร็จแล้ว เมื่อราชบุตรเข้ามาในกระโจมก็จัดการฟาดกระบี่ไม้ใส่โดยไม่ให้ทันได้ตั้งตัว แล้ววิ่งหนี
Post by: Game Master on June 15, 2013, 06:26:33 PM
Post by: PaoJu on June 15, 2013, 06:31:11 PM
เสี่ยวจูจัดการทำธุระส่วนตัวให้เสร็จแล้วตะโกนบอกจากนั้นก็ทำตัวสงบเสงี่ยมไม่ดิ้นรนแล้ว
"ขอข้าไปคุยกับท่านนักพรตจะได้ไหม" นางขอ เพราะจำได้ว่าจุดประสงค์แรกๆคือถามท่านนักพรตนี่แหละว่าตอนที่เก็บเธอมาเลี้ยงที่ไปเจอจากที่ไหน
Post by: Game Master on June 15, 2013, 06:49:20 PM
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2268.jpg)
คงจะยาก นักพรตสนยะเยียบถูกส่งตัวไปกักขังไว้ที่อื่นตั้งแต่เมื่อคืน
จริงๆแล้วท่านแม่ทัพบอกว่าต้องสังหารเจ้าเสีย ไม่ให้ส่งข่าวแก่ชาวยุทธ
ดีที่เราช่วยขอชีวิตแม่นางไว้ แต่ก็จำเป็นต้องรั้งแม่นางไว้ข้างกาย
พอให้ทหารจัดการเก็บข้าวของเสร็จ ราชบุตรก็เดินเข้ามาทำท่าจะจี้จุดเสี่ยวจูไว้อีก
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 15, 2013, 07:04:22 PM
เสี่ยวจูถอนหายใจ
"ข้าแค่อยากตามหาบิดามารดาข้าเท่านั้น ถ้าข้าไม่ถามจากท่านนักพรตเข้าคงหมดสิ้นหนทางแล้ว" แต่สถานการณ์ตอนนี้การตามหาบิดามารดาคงต้องรั้งรอไว้ก่อนกระมัง ในเมื่อข้าอยู่เบื้องหน้าศัตรูของหมู่มวลชาวยุทธ จะหาทางสังหารพวกเจ้าให้ได้
"ไม่ต้องจี้จุดข้าหรอก ถ้าเจ้าอยากให้ข้าอยู่ด้วยต้องอยู่แบบที่ข้าเต็มใจมิใช่รึ ดูสิทหารมีตั้งมากมายอีกทั้งยังมีม้า ข้าตัวเปล่าๆรึจะหนีไปที่ใดได้"
Post by: Game Master on June 15, 2013, 07:09:59 PM
Post by: PaoJu on June 15, 2013, 07:18:41 PM
Rolled 1d10 : 1, total 1
"นะ.."
Post by: Game Master on June 15, 2013, 07:38:37 PM
ดูจากพฤติกรรมที่ผ่านมา เราคงเชื่อใจเจ้าไม่ได้หรอก เยรูฮาจาคลำแผลที่โดนฟาดศีรษะที่ยังบวมอยู่ไม่น้อย
เสี่ยวจูโดนสกัดจุดแขนขา แล้วอุ้มขึ้นมาอีกครั้ง
กว่าจะออกเดินทางก็เป็นเวลาสายแล้ว กองทหารม้าเคลื่อนทัพไปทางทิศตะวันตก
เสี่ยวจูจะทำอย่างไรต่อไป
Post by: PaoJu on June 15, 2013, 07:48:46 PM
เสี่ยวจูไม่คิดจะทำอะไรต่อไป ชวนเยรูฮาจาคุย น่าจะเรียกว่าถามมากกว่าคุย
"เจ้าจะพาข้าไปถึงที่ไหนคงไม่ใช่พากลับบ้านเมืองของเจ้านะ ข้ามีเรื่องสำคัญต้องทำอยู่ แต่ข้าคิดว่าอีกประเดี๋ยวเจ้าก็เบื่อข้าและปล่อยข้าไปใช่ไหม มิเช่นนั้นข้าจะทำตัวให้น่ารำคาญกระทั่งเจ้าไล่ข้าไปเอง"
Post by: Game Master on June 15, 2013, 08:26:42 PM
"พวกเรากำลังเดินทางไปวัดเส้าหลิน ภูเขาเซียวสิกซัว"
เยรูฮาจาบอกว่ายิ่งเสี่ยวจูทำตัวน่ารำคาญเขายิ่งชื่นชอบ ลองทำดูก็ได้
แม่ทัพมองโกลควบม้าติดตามมา บอกราชบุตรว่ามีเรื่องปรึกษา ขอให้นำตัวเสี่ยวจูไปฝากไว้กับทหารองครักษ์ก่อน
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 15, 2013, 08:47:35 PM
เมื่อแม่ทัพมองโกลมาบอกว่ามีเรื่องจะปรึกษากับบุรุษรสนิยมประหลาดนี้ นางพลันรู้สึกยินดีที่จะได้อยู่ห่างจากเขา แต่นึกไปนึกมาหากทหารเหล่านั้นสังหารข้าเล่า ถูกสกัดจุดเช่นนี้จะไปสู้อะไรได้
เสี่ยวจูจึงมองไปยังเยรูฮาจา ให้เขาเป็นผู้ตัดสินใจ
Post by: Game Master on June 15, 2013, 09:19:19 PM
เขาจึงพยักหน้าให้ บอกแม่ทัพมองโกลว่า
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2268.jpg)
ตอนนี้นางถือเป็นชาวมองโกลครึ่งหนึ่ง ท่านแม่ทัพมีอะไรก็พูดมาเถอะ
แม่ทัพมองโกลปรึกษาเรื่องการจับกุมตัวหลวงจีนเสี้ยวลิ้มยี่
พูดถึงการใช้ฝุ่นหอมวิญญูชน การขโมยคัมภีร์วิทยายุทธ์ อันใด
ทั้งคู่พูดกันด้วยภาษามองโกล เสี่ยวจูจึงจับเค้าได้อย่างเลือนราง
จนกระทั้งถึงเวลาบ่าย ทั้งคู่ค่อยปรึกษากันจบสิ้น
เนื่องจากเร่งรีบเดินทาง จึงไม่ได้หยุดพักรับประทานอาหาร
มีคนส่งถุงนมแพะมาให้เยรูฮาจา เขาดื่มไปครึ่งถุงก็ยื่นต่อให้เสี่ยวจู
พร้อมกับคลายจุดที่แขนของนาง
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 15, 2013, 09:42:44 PM
นางขมวดคิ้ว ทำไมถึงต้องกินต่อครึ่งที่เหลือจากเจ้าด้วย นางคิด แต่นั่นเป็นการยืนยันว่าไม่มีพิษในอาหาร
"...ถึงเจ้าจะดูแลข้าดีอย่างไร แต่มันก็ไม่สามารถลบล้างเรื่องเมื่อคืนได้" เสี่ยวจูยังคงพูดจาไม่ดี นางไม่แม้แต่เอ่ยคำขอบคุณทั้งๆที่อีกฝ่ายมีศักดิ์สูงกว่า มือที่ถูกคลายจุดก็คว้าถุงนมแพะรับมาดื่มแก้หิว
Post by: Game Master on June 16, 2013, 12:37:22 AM
ทั้งหมดเดินทางจนถึงตอนเย็น ก็มาถึงที่ราบเชิงเขาแห่งหนึ่ง พวกมองโกลพยายามหลีกเลี่ยงเส้นทางสัญจร
เดินทางผ่านเขตแดนรกร้าง จึงไม่พบกับหมู่บ้านระหว่างทาง
พวกทหารกำลังเตรียมตั้งกระโจมสำหรับคืนนี้ หน่วยสอดแนมมารายงานว่าพบน้ำตกใกล้กับเชิงเขา มีทำเลมิดชิด
เยรูฮาจาก็ถามเสี่ยวจูว่าสนใจจะไปอาบน้ำไหม
Post by: PaoJu on June 16, 2013, 12:41:44 AM
Post by: Game Master on June 16, 2013, 01:00:08 AM
น้ำตกนั้นมีทำเลมิดชิดจริงๆ อยู่ที่กลางหุบเขา มีทางเข้าออกทางเดียว
เยรูฮาจาขี่ม้ามาส่งเสี่ยวจู ที่หน้าหุบเขา คลายจุดให้นางแล้วก็เฝ้าอยู่ที่ทางเข้า
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2268.jpg)
"เรารออยู่ที่นี่ รับรองว่าเราไม่แอบดู ถ้าเจอเสือลงมาจากเขาก็ร้องบอกแล้วกัน" เยรูฮาจากล่าวยิ้มๆ
เสี่ยวจุจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 16, 2013, 08:04:56 AM
เมื่อไปถึงที่น้ำตกกลับยังไม่อาบน้ำอย่างที่ว่า แต่เดินดูบริเวณรอบๆอีกทั้งดำลงไปใต้น้ำหวังหาทางออก
Post by: Game Master on June 16, 2013, 12:48:54 PM
เสี่ยวจูดำลงไปใต้น้ำก็เสาะพบถ้ำเล็กๆแห่งหนึ่ง ไม่ทราบว่าลึกแค่ไหนหรือมีทางไปออกที่ใดหรือไม่
Post by: PaoJu on June 16, 2013, 01:04:47 PM
Post by: Game Master on June 16, 2013, 01:30:52 PM
ถ้าจะดำไปจนสุดต้องกลั้นลมหายใจ (ใช้1SP แล้วทอย+พลังกาย) เพื่อดำเข้าไปดูว่าจะสำเร็จไหม
ตอนนี้มี 1SP จากการดื่มนมแพะ
Post by: PaoJu on June 16, 2013, 01:37:26 PM
บุ๋งๆๆๆ
Rolled 1d10+1 : 10 + 1, total 11
Post by: Game Master on June 16, 2013, 01:47:32 PM
Rolled 1d2 : 2, total 2
1 ตัน
2 มีทางไปต่อ
Post by: Game Master on June 16, 2013, 01:57:09 PM
จนกระทั่ง มองเห็นแสงสว่างที่ปลายถ้ำรำไร กลับพบว่าตนเองมาโผล่ที่บึงน้ำเล็กๆแห่งหนึ่งบนเขา
มีน้ำตกเล็กๆไหลรินลงมา เป็นทิวทัศน์ที่งดงามยิ่งนัก
ในที่สุดเธอก็หนีรอดจากเงื้อมมือของราชบุตรมองโกล
+5EXP
เสี่ยวจูมองดูรอบข้าง พบว่าตนเองขึ้นมาอยู่ที่ขอบผาซึ่งเป็นผนังด้านหนึ่งของน้ำตกที่เยรูฮาจาพาเธอมา
มองลงไปยังเห็นเยรูฮาจาขี่ม้าเฝ้าอยู่ที่ทางออก
เธอจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 16, 2013, 02:07:47 PM
Post by: Game Master on June 16, 2013, 02:15:20 PM
เป็นเวลาใกล้ค่ำ ทิศทางยากจำแนก เธอจะลองเดินสุ่มเข้าไปในป่าไหม
หรือจะเดินทางอย่างไร หรือจะทำอย่างอื่น
Post by: PaoJu on June 16, 2013, 02:34:40 PM
Post by: Game Master on June 16, 2013, 03:17:15 PM
เสี่ยวจูคิดว่าถึงผึ่งผ้าไปตอนกลางคืนถ้าไม่มีกองไฟคงไม่ทันแห้ง
ค่ำแล้ว เสี่ยวจูมองเห็นกองไฟอยู่ไกลๆ คงเป็นของค่ายพักของพวกมองโกล
เธอรู้สึกเหน็บหนาว หิวโหย โดดเดี่ยว ลำพัง นั่งคู้เข้ากอดอกริมบึงบนผาสูง
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 16, 2013, 03:29:30 PM
Post by: Game Master on June 16, 2013, 03:39:46 PM
ถ้าเดินตรงต่อไปก็จะต้องโดดหน้าผาลงไปในบึงน้ำตกเบื้องล่าง
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 16, 2013, 03:55:53 PM
"หนาว" พึมพำๆ แล้วเก็บกิ่งไม้ใบไม้แห้งมาก่อไฟ
Post by: Game Master on June 16, 2013, 04:00:19 PM
เธอรู้สึกเหน็บหนาว หิวโหย โดดเดี่ยว ลำพัง นั่งคู้เข่ากอดอกริมบึงบนผาสูง
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 16, 2013, 04:07:25 PM
Post by: Game Master on June 16, 2013, 04:28:03 PM
เสี่ยวจูรู้สึกเหนื่อยล้า เรี่ยวแรงยังไม่ฟื้นฟูเท่าใด คงเพราะความลำบากตรากตรำที่ได้รับ
แสงอาทิตย์ส่องกระทบดงไม้ริมบึงน้ำ ในเมื่อฝั่งนี้เป็นริมผา
หากเดินฝ่าดงไม้ไปยังอีกฝั่งอาจจะมีเส้นทางเดิน
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 16, 2013, 04:37:44 PM
เสี่ยวจูเดินอย่างเหนื่อยอ่อน แต่ในใจยังคงมุ่งมั่น ถ้าเหนื่อยก็พิงพักข้างต้นไม้แล้วเดินต่อไป
Post by: Game Master on June 16, 2013, 04:59:37 PM
เสียงแมลงร้องดังระงม
ทอย+รับรู้ ว่าจะเจออะไรไหม
Post by: PaoJu on June 16, 2013, 05:06:24 PM
Rolled 1d10 : 4, total 4
Post by: Game Master on June 16, 2013, 05:23:50 PM
แม้แต่ทางกลับไปที่เดิมก็หาไม่เจอแล้ว
ถ้าจะเดินสุ่มไปเรื่อยๆ ก็ทอยเต๋าเหมือนเดิม
Post by: PaoJu on June 16, 2013, 05:33:57 PM
Rolled 1d10 : 4, total 4
"มองไปทางใดก็เจอแต่ต้นไม้ ข้าล่ะนับถือพวกนักท่องยุทธภพนักที่เดินทางหลายลี้ได้โดยไม่หลงทาง" เสี่ยวจูรำพึงรำพัน แม้จะเหนื่อยแต่ก็ไม่รู้สึกแย่เท่ากับอยู่ในกลุ่มชาวต่างชาติชั่ช้า นั่นสินะ ข้าคงต้องไปแจ้งข่าวเกี่ยวกับคนเหล่านี้ให้ชาวเราได้รู้ จะได้ออกขัดขวางไม่ให้พวกมันยึดประเทศเรา
Post by: Game Master on June 16, 2013, 05:51:32 PM
แม้แต่ตอนนี้กำลังเดินขึ้นหรือลงเขาก็ไม่รู้แล้ว
ถ้าจะเดินสุ่มไปเรื่อยๆ ก็ทอยเต๋าเหมือนเดิม
Post by: PaoJu on June 16, 2013, 05:55:22 PM
ข้ารู้สึกว่าใกล้จะถึงที่หมายแล้ว... เสี่ยวจูให้กำลังใจตัวเอง
Rolled 1d10 : 5, total 5
Post by: Game Master on June 16, 2013, 06:11:18 PM
ยามนี้แม้แต่นิ้วมือของตนเองก็ยังมองแทบไม่เห็น
หนาวก็หนาว หิวก็หิว
ขณะที่กำลังรู้สึกสิ้นหวัง เสี่ยวจูก็มองเห็นแสงคบไฟ อยู่ไกลๆ
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: Lu on June 16, 2013, 06:20:54 PM
เสี่ยวจูย่องเข้าไปใกล้ๆ แลดูว่าเป็นคบไฟของผู้ใดกัน แต่อย่าเข้าไปใกล้มากเดี๋ยวฝ่ายตรงข้ามรู้ตัว
Post by: Game Master on June 16, 2013, 06:31:42 PM
Post by: Lu on June 16, 2013, 06:40:12 PM
Rolled 1d10+1 : 10 + 1, total 11
Post by: Game Master on June 16, 2013, 06:46:49 PM
พบว่ามีคนสองคนถือคบไฟ เดินตรวจตราตามที่ต่างๆ
สองคนนั้นใส่ชุดมองโกล พูดคุยกันว่า
"คนรักของท่านราชบุตรหายตัวไป ท่านราชบุตรกลับสั่งให้พวกเราแยกย้ายกันค้นหาจนถึงภูเขาปีศาจนี่ นับว่ายากทนทานจริงๆ"
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: Lu on June 16, 2013, 06:52:01 PM
เสี่ยวจูนำดินมาพอกหน้าให้สกปรกมอมแมม ก่อนที่จะควานหาหินก้อนหนึ่งปาไปยังทิศทางตรงกันข้ามเพื่อให้เกิดเสียง
Post by: Game Master on June 16, 2013, 07:23:38 PM
จากนั้นก็พากันเดินไปส่องคบไฟตรวจสอบดู อีกฝั่งนึง
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 16, 2013, 07:37:45 PM
เสี่ยวจูตัดสินใจอย่างรวดเร็ว นางพุ่งตัวเข้าไปนั่งริมกองไฟจากนั้นก็ขยี้ผมให้เกระเซอะกระเซิงปิดหน้าปิดตา พร้อมกับก้มหน้าให้เงามืดกลืนไป ทำตัวให้เหมือนผี
Post by: Game Master on June 16, 2013, 07:58:02 PM
แถวนั้นไม่มีกองไฟ มีแต่คบไฟที่ทหารคนนึงถือ ทหารอีกคนถือหอก เขี่ยตามพุ่มไม้ที่มีเสียง
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 16, 2013, 08:06:51 PM
Post by: Game Master on June 16, 2013, 08:24:05 PM
ทหารคนแรกกล่าวว่า "ชุดที่นางใส่เป็นชุดของคนรักท่านราชบุตร"
ทหารอีกคนกล่าวว่า "หรือนางเสียชีวิต กลายเป็นปีศาจหัวโตมาหลอกหลอนเรา"
ทหารคนแรกตะคอกว่า "ผายลม ปีศาจหัวโตอันใด นางคงตกหล่มโคลน จึงเสียสติไป"
ถ้าจะหลอกว่าเป็นผี ทอย+เสน่ห์ ดู
หรือเสี่ยวจูจะทำอย่างอื่นดี
Post by: PaoJu on June 16, 2013, 08:46:16 PM
เสี่ยวจูพยายามกลั้นหัวเราะ นางไม่แสร้งหลอกว่าเป็นผีอีกแต่ก็ไม่เฉลยตัวว่าเป็นใคร นางทำตัวให้ดูเสียสติอย่างที่ทหารว่า
"เจ้าเป็นผีหัวโต เจ้าเป็นผีหัวโต ข้าก็เป็นผีหัวโต" พูดจาสับสน
Post by: Game Master on June 16, 2013, 10:39:07 PM
ทหารคนแรกกล่าวว่า "หรือนางจะเสียสติ"
ทหารอีกคนบอกว่า "ยังไงก็ต้องพานางไป หรือเจ้ากล้าขัดคำสั่งราชบุตร"
ทหารที่ถือหอกส่งหอกให้คนถือคบเพลิง จากนั้นหยิบเชือกหนังวัวมาถือ เดินเข้ามาทำท่าจะมัดเสี่ยวจู
เธอจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 16, 2013, 11:13:43 PM
Rolled 1d10 : 5, total 5
Post by: Game Master on June 16, 2013, 11:22:04 PM
ทหารนั้นถูกเสี่ยวจูผลักล้มลง แต่ก็คว้าจับข้อมือเสี่ยวจูได้ทัน
ทั้งคู่เลยล้มกลิ้งไปด้วยกัน
ทหารที่ถือคบไปเห็นเหตุการณ์ยุ่งเหยิง ได้แต่แตกตื่นลนลาน ยังไม่กล้าตัดสินใจทำอะไร
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 16, 2013, 11:28:07 PM
Rolled 1d10+1 : 10 + 1, total 11
Post by: Game Master on June 16, 2013, 11:35:52 PM
พอทหารคนนั้นร้องด้วยความเจ็บปวด มือก็คลายออก ทหารคนนั้นยังนอนกุมท้องอยู่บนพื้น (ตีโดนแต่AT=0)
ทหารอีกคนเห็นเสี่ยวจูมีฝีมือร้ายกาจ ก็โยนคบไฟลงบนพื้น ถือหอกในท่าเตรียมพร้อม ป้องกันการโจมตีของเธอ
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 16, 2013, 11:42:45 PM
เข้าไปสับข้อมือศัตรูให้หอกหลุดออกจากมือ
Rolled 1d10+1 : 1 + 1, total 2
Post by: Game Master on June 16, 2013, 11:57:33 PM
ทหารถือหอกยังไม่ถึงกับกล้าทำร้ายเธอ ได้แต่ใช้หอกแทงชุดของเธอตรึงไว้กับต้นไม้
หากเธอดิ้นรนวุ่นวายชุดที่มีอยู่ตัวเดียวจะขาดแล้ว
ทหารที่ล้มอยู่ก็ลุกขึ้นมา ถือเชือกหนังวัวเดินเข้ามาหาเธออีกครั้ง อย่างระมัดระวังกว่าเดิม
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 17, 2013, 12:00:49 AM
เสี่ยวจูยอมให้ถูกจับกลับไปง่ายๆ ระหว่างนั้นไม่ลืมที่จะทำตัวให้ดูสติไม่ดีด้วยการพูดจาเลอะเลือนเพ้อเจ้อ
Post by: Game Master on June 17, 2013, 12:27:11 AM
พอพระอาทิตย์ขึ้น ก็มาถึงค่ายทหารมองโกล
ทหารทั้งสองคนนำตัวเสี่ยวจูมาพบเยรูฮาจาที่กระโจม
ท่านราชบุตรพอเห็นเสี่ยวจูมาถึง ก็ลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร
วิ่งเข้ามาสวมกอดเสี่ยวจูอย่างรักใคร่ เสี่ยวจูแอบเห็นนัำตาแห่งความดีใจ ของเขาแวบหนึ่ง ก่อนที่เยรูฮาจาจะเช็ดมันกับเรือนผมของเธอ
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2268.jpg)
"ซาลาเปาน้อย เจ้าได้รับความลำบากมากแล้ว เจ้าถูกเสือร้ายคาบไปหรือไร"
"ช่างเถอะ หิวหรือไม่ เหนื่อยหรือไม่ จะรับประทานอาหารก่อนไหม"
เสี่ยวจูเริ่มรู้สึกว่า การตามหาพ่อแม่ของเธอชักจะยากเย็นเกินไป
ความมุ่งมั่น -5
เสี่ยวจูอยู่ในอ้อมกอดของราชบุตร เธอจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 17, 2013, 12:34:56 AM
เสี่ยวจูขมวดคิ้วดิ้นหนีและแกล้งทำตัวความจำเสื่อมเสียเลย "ซาลาเปา ข้าชื่อซาลาเปาหรือ แล้วเจ้าเป็นใครกัน ไยมาทำตัวรุ่มร่ามกับข้าเช่นนี้"
"แต่ข้าหิวและเหนื่อยมาก ขอรับประทานอาหารก่อนค่อยสนทนากัน"
Post by: Game Master on June 17, 2013, 12:40:17 AM
ข้า...เป็นสามีของเจ้า o/// ท่านราชบุตรก็เนียนไปเรื่อย
เขาจัดแจงแก้มัดให้เสี่ยวจู พาไปนั่งโต๊ะอาหาร มีหม่านโถวและเนื้อแพะย่าง
ท่านราชบุตรก็หั่นเนื้อแพะป้อนให้เธอรับประทาน
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 17, 2013, 12:56:36 AM
"ข้ามิได้พิการ มือข้าหยิบจับอาหารเข้าปากเองได้ ไม่..." เสี่ยวจูเกือบจะพูดจาเหน็บแนมอีกฝ่ายด้วยความเคยชิน แต่แล้วก็เงียบไว้ดีกว่าและยอมอ้าปากกินเนื้อแพะที่ราชบุตรป้อนให้
"ข้าจำมิได้ว่าเคยมีสามี ท่านหลอกข้า" พูดตามความจริงนะเนี่ย ถึงไม่ได้สติเลอะเลือนแต่นางก็จำได้จริงๆว่าไม่ได้ตกปากรับคำว่าจะเป็นภรรยาของบุรุษผู้นี้แต่เมื่อใด พูดจามั่วซั่วเสียจริง
Post by: Game Master on June 17, 2013, 01:12:53 AM
ราชบุตรเทชานมแพะให้เสี่ยวจูดื่ม บอกว่ากินไปพูดไปจะสำลักอาหารได้
จากนั้นตอบว่า "เจ้าซาลาเปาน้อยคงความจำเสื่อมหรือเลอะเลือนไป หากเจ้าไม่ได้เป็นภรรยาของเราแล้วเราจะดีต่อเจ้าถึงเพียงนี้เชียวหรือ"
เสี่ยวจุจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 17, 2013, 09:57:19 AM
"ท่านดีกับข้าจริงๆ" นางยิ้มให้ เป็นรอยยิ้มแฝงแผนการเอาไว้ นางจะทำตัวดีต่อบุรุษผู้นี้เสียหน่อย ดูท่าทีว่าเขาจะทำเช่นไร หากข้าไม่ทำตัวน่ารำคาญแล้วราชบุตรนี่คงเบื่อและปล่อยข้าไป
Post by: Game Master on June 17, 2013, 12:44:44 PM
Post by: PaoJu on June 17, 2013, 01:00:59 PM
เดินทางต่อได้เลย ไม่เป็นไร
Post by: Game Master on June 17, 2013, 01:38:34 PM
ราชบุตรสั่งให้เคลื่อนทัพ พวกทหารก็เก็บค่ายกระโจมอย่างเป็นระเบียบ
ไม่นานก็สามารถออกเดินทางได้อีก
ตอนนี้เป็นเวลาสาย เสี่ยวจูนั่งม้าตัวเดียวกันกับเยรูฮาจา
แต่ครั้งนี้เขามิได้จี้จุดหรือพันธนาการนางแต่อย่างใด
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2268.jpg)
ถึงการงานจะล่าช้าไปบ้าง แต่ก็ดีแล้วที่เจ้าปลอดภัย ค่ำนี้พวกเราคงเดินทางถึงเมืองน้อย
ที่เชิงเขาเซียวสิกซัว พรุ่งนี้เช้าจะไปคำนับเจ้าอาวาสวัดเส้าหลินกัน
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 17, 2013, 01:53:36 PM
แต่ตอนนั่งบนหลังม้าก็ขยับออกมาไม่ให้ชิดกับเยรูฮาจามากเกินไป แถมพูดด้วยว่า "ปกติสามีภรรยาต้องนั่งม้าตัวเดียวกันหรือ ข้ารู้สึกไม่ชินและค่อนข้างอายที่มีผู้คนมากมายเห็นพวกเราที่..." ว่าแล้วก็ก้มหน้าแสร้งขวยเขิน
Post by: Game Master on June 17, 2013, 02:04:27 PM
เยรูฮาจาตอบว่า "เราเป็นถึงราชบุตรประเทศหนึ่ง มีเพียงทหารกองร้อยติดตามเท่านี้นับเป็นอย่างไรได้"
"พวกเราย่อมไปคำนับท่านเจ้าอาวาส เพื่อให้ท่าน... o/// เป็นสักขีพยานในการแต่งงาน"
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 17, 2013, 02:26:32 PM
นางทุบอกเยนูฮาจาไปปึ้กหนึ่ง(แรงๆ)ด้วยความเขินอาย
Post by: Game Master on June 17, 2013, 02:41:53 PM
"ตอนนี้ยังเป็นเพียงสามีภรรยาทางพฤตินัย หากต้องเดินทางกลับมองโกลไปขออนุญาติ เสด็จพ่อ หนึ่งนั้นนานเกินไป เกรงเจ้าจะมิอาจทนรอ"
"เจ้าเมื่อไม่มีบิดามารดาเราจึงคิดให้เจ้าอาวาสวัดเส้าหลินเป็นสักขีพยานแทน"
ทั้งสองเพ้อเจ้อกันไปจนลืมเวลา ในที่สุดมาถึงเมืองน้อยเชิงเขาเซียวสิกซัวในตอนใกล้ค่ำ
พวกทหารกำลังตั้งค่ายพักแรมที่ตำแหน่งห่างจากเมืองน้อยสิบลี้
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 17, 2013, 02:53:44 PM
เสี่ยวจูบอกว่าอยากไปเที่ยวในเมืองวันพรุ่งนี้เช้า ไปได้ไหม
Post by: Game Master on June 17, 2013, 03:15:25 PM
เมืองน้อยไม่มีอันใดน่าสนใจ แต่ถ้าเจ้าอยากชมดูก็ย่อมได้แน่นอน
กระโจมราชบุตรตั้งขึ้นแล้ว เยรูฮาจาจูงมือเสี่ยวจูเข้าไปนั่งโต๊ะอาหาร
อาหารวันนี้ใช้ให้คนเข้าไปซื้อจากเมืองน้อย จึงเป็นอาหารพื้นเมืองที่เสี่ยวจูรู้จัก
มีขนมจีบ ซาลาเปา ขาสุกรพะโล้ ไก่ย่าง ปลาหลีฮื้อนึ่งบ๊วย ซุปไข่ ผัดผักเขียว เส้นหมี่
ชาก็เป็นชาจีน ไม่ใช่ชานมแพะอีก
เยรูฮาจาคีบอาหารให้เสี่ยวจูรับประทาน บอกว่าเหนื่อยมาทั้งวัน รับประทานเสร็จจะได้เข้านอน
เสี่ยวจูมองไปที่เตียง ก็เห็นมีเตียงเดียว แต่พลัดเปลี่ยนผ้าปูใหม่เป็นสีชมพู
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 17, 2013, 03:36:08 PM
"อาหารมีมากมายเช่นนี้จะขุนให้ข้าเป็นหมูน้อยหรืออย่างไร" เสี่ยวจูกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย กินให้มูมมามน่าเกลียดด้วยระหว่างนั้นก็ช้อนสายตามองด้วยว่าเยรูฮาจาทำสีหน้าเช่นไรเมื่อเห็นว่านางรับประทานอาหารเหมือนสุกร กินเสร็จก็เรอออกมาดังๆ เรอเสร็จก็หัวเราะคิกคักอย่างหน้าไม่อาย
กินเสร็จแล้วก็เตรียมตัวนอน บอกให้ท่านราชบุตรหลับไปก่อนก็ได้
Post by: Game Master on June 17, 2013, 03:53:55 PM
ควรทราบว่าธรรมเนียมของนอกกำแพงใหญ่ ยิ่งรับประทานมูมมาม ยิ่งแสดงว่าอาหารอร่อยถูกปาก
ยิ่งเห็นเสี่ยวจูหัวเราะคิกคัก เขาก็ยิ่งเบิกบานใจ
เยรูฮาจามานั่งข้างๆเสี่ยวจู บอกว่าในเมื่อเป็นสามีภรรยาย่อมต้องร่วมเรียงเคียงหมอน
หากเสี่ยวจูไม่เข้านอน เขาจะหลับตาลงได้อย่างไร
เสี่ยวจุจะทำยังไง
Post by: PaoJu on June 17, 2013, 04:07:11 PM
"แต่เรายังมิได้แต่งงานกัน ข้าว่าไม่เหมาะสม" เสี่ยวจูตอบปฏิเสธ "หลังจากที่เราแต่งงานกันเราก็จะได้นอนเคียงข้างกันอยู่ทุกวันแล้ว จะรีบไปไย"
นางหว่านล้อม
Rolled 1d10 : 3, total 3
Post by: Game Master on June 17, 2013, 04:29:28 PM
จากนั้นก็ขึ้นมานอนข้างๆ
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 17, 2013, 04:34:07 PM
คืนนั้นเสี่ยวจูเหนื่อยมาก อีกทั้งไม่ได้หลับเต็มตามาหลายวันแล้วนางจะรู้สึกง่วงงุนและหลับไปแทบจะในทันที หวังว่าเยรูฮาจาจะมีเกียรติมากพอที่จะไม่ฉวยโอกาสนาง
Post by: Game Master on June 17, 2013, 04:41:58 PM
แต่เสี่ยวจูเองกลับรู้สึกว่าจิตใจของเธอสับสนยิ่งนัก
เขาหาได้จี้จุดหรือพันธนาการเรา แต่เรากลับมิอาจหักใจจากไป นี่เราเป็นอะไรไปแล้ว
ความมุ่งมั่น -5
เช้าแล้ว เยรูฮาจาตื่นก่อนเสี่ยวจู กำลังล้างหน้า พลางถามนางว่าหลับสบายหรือไม่
จะไปกินอาหารในเมืองน้อย หรือที่ค่าย
วันนี้เสี่ยวจูได้นอนเต็มที่มีเรียวแรงเต็มเปี่ยม +2SP
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 17, 2013, 04:52:57 PM
เมื่อร่างกายกลับมาแข็งแรงนางก็คิดหาแผนการหนีอีกคราสายตามองหาอาวุธที่พอจะติดตัวไปได้ หรือสิ่งของมีค่าชิ้นเล็กในกระโจมที่พักของราชบุตร ถ้าเขาเผลอเมื่อไหร่ก็แอบหยิบฉวยมาซ่อนไว้ในชุด
Post by: Game Master on June 17, 2013, 04:58:12 PM
ถ้าจะขโมยก็ทอย+ความเร็วดู
Post by: PaoJu on June 17, 2013, 05:05:30 PM
"ท่านราชบุตรมีเสื้อผ้าให้ข้าผลัดเปลี่ยนหรือไม่ ชุดนี้เก่าและสกปรกมากแล้ว" เสี่ยวจูขอชุดใหม่ใส่ จะได้ไปเดินสวยๆในเมืองเป็นที่คู่ควรกับท่านราชบุตร แต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร
Post by: Game Master on June 17, 2013, 05:25:58 PM
"ถ้าเช่นนั้นพวกเราไปรับประทานอาหารในเมืองดีหรือไม่"
ราชบุตรชักชวนเสี่ยวจู
Post by: PaoJu on June 17, 2013, 05:41:09 PM
Post by: Game Master on June 17, 2013, 05:55:49 PM
มีคนนั่งรับประทานอยู่สองสามโต๊ะ ราชบุตรสั่งอาหารมาห้าหกชนิด
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 17, 2013, 06:38:18 PM
เสี่ยวจูค่อยกินอย่างช้าๆ ถ่วงเวลา ดูว่าเยรูฮาจาพาทหารติดตามมาเยอะหรือไม่ คนที่นั่งรับประทานอาหารโต๊ะอื่นมีใครที่ดูเก่งกาจหรือท่าทางวรยุทธสูงส่ง ดูจากอาวุธที่พกมาหรือแววตาของคนผู้นั้น
Post by: Game Master on June 17, 2013, 07:00:40 PM
โต๊ะอื่นๆมีผู้คนดังนี้
- แม่ชีสี่คน พกพาแส้ปัด รับประทานอาหารเจ
- ชายร่างกำยำสามคน แบะอกเสื้อ รับประทานเนื้อสุนัข ดื่มสุรา
- หญิงวัยสาวไม่พกพาอาวุธ เดินทางกับบุตรชาย รับประทานหมี่
- ชายวัยกลางคนสวมชุดพ่อค้า สะพายคันชั่ง รับประทานหม่านโถว
เสี่ยวจูสังเกตไม่เป็นว่าใครมีวรยุทธแค่ไหน ถ้าอยากรู้ก็ทอย+รับรู้ ดู
Post by: PaoJu on June 17, 2013, 07:26:55 PM
Post by: Game Master on June 17, 2013, 07:56:58 PM
พอเสี่ยวจูรับประทานเสร็จ ราชบุตรก็จ่ายเงินค่าอาหาร จูงมือนางไปที่ร้านแพรพรรณ
เจ้าของร้านย่อมออกมาต้อนรับ ที่นี่เป็นเมืองน้อย เสื้อผ้าส่วนใหญ่เป็นของธรรมดา
เจ้าของร้านถามเสี่ยวจูว่า "ฮูหยินต้องการเสื้อผ้าแบบใด หากไม่มีเราสามารถตัดเย็บให้ได้ รับรองว่าสวยงามรัดรูป"
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 17, 2013, 08:07:18 PM
"ข้าอยากได้ชุดซึ่งตัดเย็บจากผ้าเนื้อดีที่สุดเท่าที่จะหาได้ กลางวันสวมสบาย กลางคืนอบอุ่น อีกทั้งยังคล่องแคล่วและสวยงาม...ดีหรือไม่" ท้ายประโยคหันไปขอความเห็นจากเยรูฮาจา (แหม ก็เขาเป็นคนจ่ายนี่) ในตอนแรกจะเอ่ยออกไปว่าต้องการชุดที่แพงที่สุดแต่เกรงว่าจะเป็นการเสียมารยาทมากไปหน่อย
Post by: Game Master on June 17, 2013, 08:21:19 PM
เจ้าของร้านบอกว่าต้องเป็น ชุดหนังเตียวจึงจะมีคุณสมบัติดังกล่าว
แต่ที่ชนบทแห่งนี้หามีไม่ ชุดผ้าไหมทอมือจากแดนใต้ กำลังได้รับความนิยม
ราคาชุดนึง 1000 เหรียย สามารถซื้อม้าได้ตัวนึง ทั้งร้านมีเพียงชุดเดียว
เยรูฮาจาบอกว่าถ้าอยากได้ก็จะซื้อให้
Post by: PaoJu on June 17, 2013, 08:28:33 PM
Post by: Game Master on June 17, 2013, 09:02:27 PM
เรื่องที่คิดจะออกตามหาบิดามารดาเริ่มห่างไกลเข้าไปทุกทีๆ ความมุ่งมั่น -50
เจ้าของร้านชื่นชมว่าเสี่ยวจูใส่แล้วงามยิ่งนัก จากนั้นบอกว่าแถบนี้ไม่มีสถานที่ท่องเที่ยวใดนอกจากวัดเส้าหลิน
หนุ่มสาวสมควรไปทำบุญกราบพระด้วยกัน
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 17, 2013, 09:25:00 PM
"เยรูฮาจา ท่านบอกว่าจะไปกราบไหว้ที่วัดเส้าหลิน เพื่อเป็นการไม่เสียเวลาข้าว่าไปวันนี้กันเลยดีหรือไม่" เสี่ยวจูชักชวนไปวัดเส้าหลิน ในเมื่อได้ชุดราคาแพงมาแล้ว นางสมควรหาเวลาหลบลี้เสียที มองหาเอาระหว่างเดินทางไปที่เส้าหลินนั่นแหละ
Post by: Game Master on June 17, 2013, 11:42:36 PM
แม่ทัพมองโกลบอกว่าส่งเทียบนามบัตรจากท่านราชบุตรให้เจ้าอาวาสเรียบร้อยแล้ว
แต่เพิ่งทราบว่าธรรมเนียมของวัดเส้าหลินไม่อนุญาติให้สตรีขึ้นเขา
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2268.jpg)
เยรูฮาจาหันมาถามเสี่ยวจู "ซาลาเปาน้อยเจ้าก็ปลอมเป็นบุรุษจะได้ขึ้นเขาไปด้วยกันดีหรือไม่"
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 17, 2013, 11:56:04 PM
"มันจะไม่แปลกรึ ชายสองคนขึ้นไปกราบกรานเจ้าอาวาสเพื่อประกาศให้รู้ว่าเราจะแต่งงานกัน" เสี่ยวจูหัวเราะก่อนจะตอบปฏิเสธ "วัดไม่ให้สตรีเข้า แม้จะปลอมตัวเป็นชายแต่ภายในก็ยังเป็นสตรีเช่นเดิม ข้าไม่เข้าจะดีกว่า จะรออยู่บริเวณนี้นี่แหละ"
Post by: Game Master on June 18, 2013, 12:27:30 AM
ที่เหลือควบขี่ม้าขึ้นเขาไป
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 18, 2013, 06:34:26 AM
ขณะสังเกตก็ชวนทหารผู้นั้นคุย
"นี่ ข้ามีเรื่องจะถาม ข้าอยากรู้ว่าที่บ้านเกิดของพวกท่านอยู่ไกลจากที่นี่มากเท่าใด แล้วที่นั่นก็คงมีภรรยาของท่านราชบุตรอีกหลายคนสินะ? ข้าคงไม่ใช่หญิงสาวนางเดียวที่ท่านรบุตรคอยดูแลเอาใจ" เสี่ยวจูแสร้างทำหน้าเศร้า
Post by: Game Master on June 18, 2013, 01:05:31 PM
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2272.jpg)
แดนมองโกลห่างไกลนับพันลี้ ส่วนเรื่องของท่านราชบุตรข้าพเข้ามิกล้ายุ่งเกี่ยวมากความ
ต้องขออภัยพระสนมด้วย
ศาลาพักคนเดินทางอยู่ที่เชิงเขาเซียวสิกซัว
ด้านข้างเป็นบันไดหินขึ้นสู่วัดเส้าหลิน
รอบๆเป็นถนนดินตัดผ่านดงไม้ร่มรื่น
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 18, 2013, 01:23:09 PM
Post by: Game Master on June 18, 2013, 01:51:47 PM
ทหารรีบโดดลงจากม้า วิ่งเข้ามาดูอาการเสี่ยวจู
Post by: PaoJu on June 18, 2013, 03:11:24 PM
Post by: Game Master on June 18, 2013, 03:37:55 PM
ต้องลอง ทอย+กำลังดู
Post by: PaoJu on June 18, 2013, 04:09:46 PM
Rolled 1d10+1 : 3 + 1, total 4
Post by: Game Master on June 18, 2013, 04:23:26 PM
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2272.jpg)
"พระสนมแกล้งสัพยอกข้าพเจ้าเล่นแล้ว" ทหารกล่าวแล้วถอยไปกระโดดขึ้นหลังม้าเช่นเดิม
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 18, 2013, 04:30:35 PM
"ข้าแค่อยากทดสอบความ..อู้ย ขาข้าแพลง เพราะเจ้านั่นแหละ" เสี่ยวจูต่อว่าทหารนั่น เพราะขาทหารแข็งเกินไป ตอนนางเตะไปจึงได้รับบาดเจ็บ ทหารผิด "ไปตามหมอมาดูอาการข้าเร็วเข้า"
Post by: Game Master on June 18, 2013, 04:44:54 PM
ทหารกล่าวว่า "พระสนมมิต้องร้อนรุ่ม ท่านราชบุตรเชี่ยวชาญวิชาสกัดจุด รับรองว่าจี้ใส่ครั้งเดียวก็หาย"
"อีกสักครู่ท่านราชบุตรก็กลับมา หากไปตามหมอเกรงว่ามิทันการ"
Post by: PaoJu on June 18, 2013, 05:51:39 PM
นางเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ฝากไว้ก่อนเถอะ
"ถ้าเช่นนั้นข้าขอเดินเล่นเสียหน่อย ข้าบอกท่านราชบุตรว่าจะรออยู่บริเวณนี้แต่ไม่ได้บอกว่าจะรออยู่ที่นี่" พูดจบก็เดินเล่นรอบๆดงไม้ชมความงามของธรรมชาติ จะตามมาก็ช่าง
เดินผ่านรงไม้รกๆที่ม้ายากจะติดตามก็ดี เดินให้ออกห่างจากวัดเส้าหลินไปเรื่อยๆ
Post by: Game Master on June 18, 2013, 06:01:37 PM
เสี่ยวจูเดินห่างออกมาจากวัดเส้าหลินได้ไม่ไกลนัก มาถึงบริเวณทางเดิน ที่สองข้างเป็นป่า
ได้ยินเสียงม้ากลุ่มหนึ่งลงจากเขาเซียวสิกซัว คงเป็นราชบุตรกลับมาแล้ว
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 18, 2013, 06:26:02 PM
เสี่ยวจูรอจนราชบุตรกลับมาแล้วสอบถามว่าไปวัดเส้าหลินมาเป็นอย่างไรบ้าง
Post by: Game Master on June 18, 2013, 07:10:11 PM
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2268.jpg)
ราชบุตรพอลงจากเขาก็ขี่ม้ามาตามสัญลักษณ์
เมื่อมาถึงก็อุ้มเสี่ยวจูขึ้นม้า บอกนางว่า "งานสำเร็จเสร็จสิ้น ต้องจุมพิตรับขวัญ"
เสี่ยวจูเห็นม้าของแม่ทัพมองโกลที่ติดตามมา แบกถุงหนังใบหนึ่ง ก็ทราบว่าเจ้าอาวาสวัดเส้าหลินเสียทีแล้ว
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 18, 2013, 07:15:57 PM
เสี่ยวจูก้มหลบจุมพิต "
"ท่านแบกอะไรลงมารึ ของขวัญแต่งงานที่ท่านเจ้าอาวาสมอบให้หรือ มันคืออะไรข้าอยากเห็น" เสี่ยวจูทำสีหน้ายิ้มแย้ม
Post by: Game Master on June 18, 2013, 07:36:48 PM
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2268.jpg)
เยรูฮาจาเห็นเสี่ยวจูใส่ใจในตัวเขาก็ยินดียิ่ง กล่าวตอบว่า "เสียวลิ้มยี่ มิยอมให้ซาลาเปาน้อยขึ้นเขา ข้าพเจ้าจึงเชิญท่านเจ้าอาวาสลงมาแทน"
"คืนนี้ให้ท่านประกอบพิธีวิวาห์ให้พวกเราดีหรือไม่"
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 18, 2013, 07:41:46 PM
"ไม่ต้องกลับไปที่บ้านเมืองของท่านก่อนหรอกรึ แล้วข้าเป็นใคร ลูกเต้าผู้ใด ท่านไม่สงสัยเลยหรือไยแต่งงานกับหญิงสาวเช่นข้า ก่อนหนเานี้ข้าเป็นใครกันแน่" ท้ายประโยคนางไม่ลืมพูดจากลบเกลื่อนแสดงให้เห็นว่ายังความจำเสื่อมอยู่
Post by: Game Master on June 18, 2013, 07:59:52 PM
"เจ้านั้นเป็นกำพร้า บิดามารดาเสียชีวิต บิดามารดาของพวกเรานั้นท่านได้หมั้นหมายพวกเราไว้ตั้งแต่ก่อนเจ้าจะกำเนิดเสียอีก"
ราชบุตรตอบมาแบบนี้ เธอจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 18, 2013, 08:24:23 PM
เสี่ยวจูไม่อยากปิดบังแล้ว พูดไปตามตรงว่าตนเองนั้นแท้จริงแล้วไม่ได้ความจำเสื่อมหรอก แค่แกล้งให้เยรูฮาจาเอาใจไปเช่นนั้นเอง บอกว่าผ้าแพรราคาแพงนี่ก็ไม่เอาแล้ว แต่ปล่อยให้นางไปตามหาบิดามารดาจะได้ไหม
"ข้าไม่ได้ชื่อหมั่นโถว ข้าชื่อว่า เสี่ยวจู"
Post by: Game Master on June 18, 2013, 08:36:28 PM
เยรูฮาจาบอกว่า "ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใครก็ตาม ความรู้สึกของเราก็ยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง"
;)เขานิ่งไปนิดนึงก็บอกต่อว่า "หากท่านเปลื้องผ้าไหมชุดนี้ออกจะเหลือแต่ชุดชั้นใน หาควรไม่"
ชุดธรรมดาของเสี่ยวจูถอดทิ้งไว้ที่ร้านแล้ว
คุยไปคุยมา ก็กลับมาถึงหน้าค่ายชาวมองโกล
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร จะเปลื้องผ้าไหม
Post by: PaoJu on June 18, 2013, 08:45:45 PM
ให้เยรูฮาจาพากลับร้านขายชุด
Post by: Game Master on June 18, 2013, 08:51:54 PM
รอพรุ่งนี้ค่อยไปไม่ดีกว่าหรือ มิฉนั้นก็ให้ทหารไปนำชุดมาให้
เยรูฮาจาต่อรอง เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 18, 2013, 09:02:10 PM
Post by: Game Master on June 18, 2013, 09:09:31 PM
เยรูฮาจากล่าวว่า "คืนนี้พวกเราแต่งงานกัน พรุ่งนี้เราจะออกไปตามหาบิดามารดาพร้อมกับเจ้า ดีหรือไม่"
Post by: PaoJu on June 18, 2013, 09:18:58 PM
Post by: Game Master on June 18, 2013, 11:59:53 PM
"อืม จัดการกับ เส้าหลิน บู๊ตึ๊ง ง้อไบ๊ สำเร็จ ภารกิจที่พระบิดาสั่งไว้ก็เสร็จสิ้น"
"เราจะออกเดินทางไปพร้อมกับเจ้า" เยรูฮาจาให้คำมั่นกับเสี่ยวจู
จากนั้นก็ยกมือให้สัญญาณ ทหารคนสนิท
ทันใดนั้น โคมไฟม้าหมุน หลากสีก็ถูกจุดขึ้นพร้อมกันทั่วค่ายทหารสว่างไสว ดูสวยงามยิ่ง
พอเข้าไปในกระโจมก็พบว่ามีการจุดเทียนแดง เยรูฮาจาก็นำชุดคลุมสีแดงที่แอบสั่งตัดที่ร้านตอนเสี่ยวจูลองชุดมาสวมใส่
เจ้าอาวาสวัดเส้าหลินนั่งขัดสมาธิอยู่ในตำแหน่งประธาน เหล่าทหารก็ยืนเรียงแถว คอยให้ทั้งคู่เข้าสู่พิธี
แม่ทัพมองโกล นำมงกุฏเจ้าสาวมามอบให้เสี่ยวจู เธอมองดูชุดที่เธอซื้อมาวันนี้ ก็ไม่ต่างจากชุดเจ้าสาวเท่าไหร่
เสี่ยวจูจะทำอย่างไรต่อไป
Post by: PaoJu on June 19, 2013, 12:10:15 AM
เสี่ยวจูยืนตะลึงอยู่ชั่วครู่ ปากจะตอบปฏิเสธไป แต่เห็นเตรียมมาเสร็จสรรพใครจะปฏิเสธลงเล่า ราชบุตรเองก็ไม่เลว ที่จริงข้าเองก็ไม่ได้รังเกียจเขา (แค่รู้สึกประหลาดๆด้วย) นางจึงตอบตกลงแต่งงานไปด้วยความรู้สึกพิลึกพิลั่นหลากหลาย รู้สึกราวกับถูกมัดมือชกแบบมึนงง
พลางลอบมองไปที่ท่านจ้าวอาวาสวัดเส้าหลินด้วยสายตารู้สึกผิด ท่านคงโดนจี้สะกัดจุดอยู่เป็นแน่
Post by: Game Master on June 19, 2013, 12:26:28 AM
เอา คือให้หมั่นเอาอกเอาใจ
เข้า คือต้องเข้าอกเข้าใจกัน
ไว้ คือต้องไว้เนื้อเชื่อใจกัน
จากนั้นท่านก็บอกให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวคำนับฟ้าดิน คำนับเถ้าแก่ คำนับกันเอง
ให้ทั้งคู่ดื่มสุรามงคล
ให้เจ้าบ่าวจูบเจ้าสาวได้
เสี่ยวจูคิดว่า อานี่เรากำลังทำอะไรอยู่กันนะ เรากำลังแต่งงาน เราเป็นใครมาทำอะไรที่นี่ ความมุ่งมั่น -30
จากนั้นก็มีทหารมาหามเจ้าอาวาสออกไป แม่ทัพก็ประกาศให้ส่งตัวเข้าหอได้
ด้านนอกเหล่าทหารล้วนกำลังดื่มสุรามงคล
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2268.jpg)
ท่านราชบุตรปิดประตูกระโจมก่อนจะหันมายิ้มให้เสี่ยวจู พวกเราก็มาทำตามคำสอนของท่านเจ้าอาวาสกันเถอะ
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร
Post by: PaoJu on June 19, 2013, 12:36:55 AM
เอาเข้าไว้ แงๆ เอาไงเอากัน
เสี่ยวจูคิดว่ามาถึงขั้นนี้แล้ว...แม้จะเขินอายปานใด หรืออยากจะร้องไห้เท่าใดก็ตาม
นางน้ำตาไหลให้กับความสับสนในใจตนเอง ข้ารักเขางั้นหรือ...
Post by: Game Master on June 19, 2013, 01:41:57 AM
เธอหลงลืมทุกสิ่ง ปล่อยกายปล่อยใจไปตามแรงปราถนา
ความมุ่งมั่น -100
เช้าแล้ว วันนี้ท่านราชบุตรก็ตื่นก่อนเธออีกเช่นเคย เขานั่งอยู่ข้างเตียง ใช้มือข้างหนึ่งลูบไล้เรือนผมของเสี่ยวจูอย่างแผ่วเบา
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2268.jpg)
"ซาลาเปาน้อย จำเรื่องที่เราพบกันวันแรกได้หรือไม่" เขาถาม
เสี่ยวจูพยักหน้า เธอย่อมจำได้ ใจเธอเป็นของเขาไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ
"เราก็จำได้" เยรูฮาจายิ้ม เสี่ยวจูก็จำได้ว่าเป็นยิ้มชั่วช้าลามกที่เธอเห็นในวันแรก
"วันนั้นเราสาบานว่า เราจะทำให้เจ้ายอมสยบให้ได้ มิฉนั้นไม่ขอเป็นผู้คน" link (http://baron.wudthipan.com/forum/index.php?topic=1071.msg90508#msg90508)
"วันนี้เราทำสำเร็จแล้ว เจ้าเข้าใจหรือยังว่าไม่มีสิ่งใดที่ราชบุตรเช่นเราต้องการแล้วไม่ได้มา"
"ไม่ว่าจะเป็นสมบัติ ทรัพย์สิน แผ่นดิน หรือดวงใจของหญิงงาม ล้วนไม่เกินความพยายามของเรา"
"ตอนนี้เจ้าเป็นของเราแล้ว เราขอบอกต่อเจ้าตามตรงว่าเรามีชายาอีกหนึ่งร้อยแปดนาง สนมอีกนับพัน"
"ไม่ว่าใครก็อยากเป็นฮองเฮา ทุกคนล้วนแย่งชิงความรักจากเรา เจ้าหากต้องการเป็นคนโปรดต่อไปก็ต้องทำแบบนั้นเช่นกัน"
อ่างล้างหน้าถูกยกมา อาหารเช้าก็ถูกยกมา
หลังจากเช็ดล้างหน้าให้กับท่านราชบุตร เสี่ยวจูก็ใช้ผ้าผืนนั้นปาดน้ำตา
ฝืนยิ้มพลางคีบอาหารป้อนให้กับเขา
เสี่ยวจูได้เป็นสนมเอกของราชบุตรมองโกล
NORMAL END
ได้รับ BONUS 9 EXP