"มาแล้ว~~~~ว" 
อิริน่าในชุดนอนเทเลพอร์ทตกมาทับไอเน่เกือบแบนติดพื้น นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเอาพลังของออราเคิลมาใช้ในชีวิตประจำวัน
"ก็ฉันตื่นสายนะ ถ้าฉันมาไม่ทันโปรแกรมก็รวนหมดนะ"
"แต่ฉันก็ได้โล่พสุธามาแล้วนะ ฉันวนหาทั้งคืนเลย" เล่นเกมโต้รุ่งน่ะ
หลังจากคบหากันและย้ายมาอยู่ด้วยกันก็ไม่มีใครได้ข่าวของทั้งสองอีก ซึ่งวันนี้ทั้งสองก็นัดกันไปเที่ยวเช่นเคย
อิริน่านั้นไม่ได้เปลี่ยนไปสักเท่าไรเลย มีแต่ไอเนะที่รู้สึกว่าตัวเองแก่ลงเรื่อยๆเมื่อเห็นอิริน่าที่ดูเด็กอยู่ตลอด (นิสัย) เธอร่าเริงจนผิดปกติ บางทีก็เริงร่าอย่างกับคนบ้า
มันเป็นเรื่องที่เพี้ยนอย่างที่สุดเมื่อคนที่เคยเป็นซูเปอร์ออราเคิลและเสียสิทธิ์ของออราเคิลไปแล้วกลับได้รับคำเชิญให้กลับมาเป็นออราเคิลอีกครั้ง
ไอเนะต่อว่าอิริน่าว่าอย่าใช้พลังพิเศษในเวลาปกติ ถ้ามีคนเห็นเราจะใช้ชีวิตกันลำบาก แต่นั่นก็ไม่ได้เข้าหูหล่อนเลยสักนิดเดียว
"อะไรนะ ฉันนัดเอาไว้เหรอ วันนี้เหรอ แต่ตอนนี้ฉันมีนัดนะ งั้นก็ยกเลิก!" อิริน่าวางสายแล้วเข้ามาคล้องแขนไอเนะ
"ดูเรื่องอะไรกันดีนะ"
Miracle End
