Messages

• Johan: [link]
  July 21, 2023, 11:25:58 AM
• Johan: อันนี้ครับ
  July 21, 2023, 11:26:02 AM
• Johan: จริงๆไม่เชิงลงแข่งเพราะเป็นพาร์ทเนอร์กับบุสดีอยู่แล้วเลยอดชิงรางวัลที่ 1 2 3 (3000 บาท...) ก็จะไม่ไปแย่งรางวัลส่วนนี้กับหน้าใหม่ แต่ลงเพื่อชิงรางวัลเซ็นสัญญา รางวัลอันนี้ไม่จำกัด ได้เงินเยอะมาอุดส่วนที่ต้องเอาไปจ่ายให้นักวาด
  July 21, 2023, 11:28:55 AM
• Johan: ช่วงก่อนวันที่ 10 เลยต้องเร่งเตรียมไฟล์ + เขียนเรื่องไว้เปิดตัวให้ปังๆ เพราะงบวาดนี่แพงเข้าเนื้อ วาดเยอะไม่ไหว มาเน้นการนำเสนอด้วยเส้นเรื่องหลายทางเลือกดีกว่า
  July 21, 2023, 11:31:12 AM
• lostlance: งี้นี่เองงง
  July 21, 2023, 07:09:04 PM
• Qiao: อยากเล่นแนว fear and hunger 1-2 ก็ได้
  August 28, 2023, 10:56:33 PM
• lostlance: ผมว่าเกมมันหลอนไป
  August 31, 2023, 10:47:07 AM
• Johan: สลัดทั้งงานราษฎร กับงานหลวงไม่ออก น่าจะมาต่อสักใกล้ๆปลายปีนะครับ
  September 29, 2023, 06:48:36 PM
• Bloody Rabbits: รออยุ่ว
  September 29, 2023, 10:01:26 PM
• lostlance: ที่โพสใหม่นั้นสแปมหรืออะไรน่ะ
  October 05, 2023, 02:12:26 PM
• Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ
  December 02, 2023, 01:55:59 AM
• Johan: สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนยุ่งๆงานเยอะๆ
  January 01, 2024, 11:30:01 AM
• Johan: อยากมาต่อ แต่เคลียรืเวลาไม่ลงตัวเลย
  January 01, 2024, 11:30:18 AM
• Johan: Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ <<< ตอบแล้วๆ (เกมบ้าอะไรฟระ โพสละครึ่งปี)
  January 01, 2024, 11:35:44 AM
• lostlance: สวัสดีปีใหม่ครับบ
  January 01, 2024, 08:58:21 PM

(OOC : GM นอนก่อนนะคะ บอกไว้ก่อน เผื่อรอนาน)




"ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น" พูดแค่นั้นแล้วเจ้าตัวก็พุ่งลิ่ว ๆ หนีขึ้นลิฟท์ไปแล้ว
แต่ดูเหมือนจะมาถูกอาคารนะ เพราะที่หน้าอาคารมีแผนผังติดเอาไว้ ในแผนผังระบุว่ามีห้องประชุมอยู่ที่ชั้นสาม

"ห้องประชุมรอง : ใช้สำหรับในงานพิธีเท่านั้น"

สรุปว่าถูกไหมเนี่ย

"แล้วอุปกรณ์ของเราล่ะครับ ? หรือว่าต้องไปรับที่ไหนยังไง ?"

โนติชมีเห็นถังขยะมีขาค่อย ๆ เดินออกมาจากห้องน้ำชาย

(เลือกอย่างเดียว)
- กรี๊ด
- เข้าไปเตะ
- ไปอาคารวิชาการดีกว่า

"ร้อยเอกมีอะไรน่ะ" เขาลุกขึ้นชี้ และหันไปทางลูเธอร์ที่เดินมา

"มีอะไรหรือเปล่าครับร้อยเอก ?"

(อ้าว คิดว่าเราแก้แล้วซะอีก เรียบร้อยแล้วค่ะ ขออภัยค่ะ เอลวากลายเป็นสาวดุ้นโกธิคโลลิต้าไปซะได้ แง  )



"ทางซ้ายมือของทิศเหนือและใต้" เขาพูด จากนั้นก็เดินดุ่ม ๆ ไปทางอาคารที่อยู่ทางซ้าย

- ตามไป
- ไปถามคนอื่นดีกว่า

เลโอใช้เวลาหลายวันพูดคุยกับรูมเมท เธอดูจะเป็นคนอึน ๆ ไม่ค่อยกระตือรือร้นมากสักเท่าไร แต่ก็เป็นคนดีพอ ๆ กับเขานั่นแหละ
ถ้าให้เปรียบเทียบ เธอก็อาจจะมีนิสัยแบบ "Blue Ranger" และเธอก็ไม่มีปัญหาในการใช้ชีวิตประจำวันสองต่อสองกับผู้ชายในห้องเสียด้วย
อย่างน้อย ๆ ที่หอรวมนี่ใช้ระบบห้องน้ำรวม เพราะพื้นที่ในห้องพักต้องขยายให้กว้าง เพื่อเหมาะสำหรับรองรับคนหลายคน
เลโอก็เลยไม่เคยเจออุบัติเหตุ "บังเอิญ" เปิดประตูไปเจอเธอกำลังอาบน้ำหรือเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ และเธอก็ไม่เคยทิ้งของเรี่ยราดด้วย



"ฉันหนีออกจากบ้านมาน่ะ" มิไรเล่าให้ฟังเรียบ ๆ เหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร และดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยถูกกับครอบครัวของตัวเองด้วย
เธอบอกต่อว่าก็ไม่ใช่อะไรหรอก ปัญหาเดิม ๆ พ่อแม่ไม่อยากให้มาเรียนต่อในสถาบันคนบ้า อยากให้ไปเรียนในมหาลัยดัง ๆ จบมาหางานทำ
แต่เธอไม่เอาด้วยหรอก เธอบอกว่าเธอไม่ใช่คนที่มีความมุ่งมั่นอะไร แต่อย่างน้อยชีวิตของตัวเองก็ขอเลือกเดินเองดีกว่า

ดูเหมือนเธอก็จะไม่มีเพื่อนที่นี่เหมือนกัน อย่าว่าแต่เพื่อนเลย ขนาดของใช้เธอยังมีแค่เสื้อผ้า กระติกน้ำร้อน กับเครื่องเขียนไม่กี่อย่าง

"แล้วฉันก็ไม่ใช่ทอมนะ จำไว้ด้วย เกิดมีข่าวลือบ้า ๆ แม่จะแทงให้" ดูเหมือนมิไรจะค่อนข้างอ่อนไหวกับเรื่องนี้พอสมควรนะ
จะว่าไป เธอก็ถามเลโอว่าเขาทำอะไรได้บ้างน่ะ อย่างตัวเธอเองก็ใช้หอกได้ และใช้คล่องด้วย แถมแรงกายก็ไม่ใช่น้อย
ก็เป็นมิไรนี่แหละ ที่ช่วยเขาขนของเข้าห้องได้ง่ายขึ้น แม่คุณเล่นแบกของเยอะแยะจนเลโอทึ่ง แต่สุดท้ายก็นอนหอบกินอยู่ดี

วันหนึ่ง ๆ เธอมักจะออกมาฝึกวิชาหอกแบบมั่ว ๆ ของเธอที่ลานหน้าหอพักเสมอ บางที่เลโอก็เห็นเธอวิ่งออกกำลังกายเป็นบ้าเป็นหลังอยู่คนเดียว
แต่ดูเหมือนทุก ๆ วันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์เธอจะออกไปทำงานพิเศษหาเงินมาเลี้ยงปากท้องของตัวเอง เพราะเธอหายไปตั้งแต่เช้าและกลับมาก็ค่ำ

ความสัมพันธ์ Mirai +2


เลโอใช้เวลาว่างนอนกลิ้งเกลือกไปมาหลายวัน จนเขาคิดขึ้นได้ว่าตัวเองต้องไปลงทะเบียนเรียน
หลังจากเข้าเว็บของสถาบันที่ไม่มีรูปผู้บริหารอยู่ตรงไหนเลย เขาก็คลิกตรงนั้นตรงนี้หลายครั้ง
จนมีกรอบข้อความปรากฎขึ้นมา เป็นตารางรายวิชากับตารางงานพิเศษ เลโอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมสองตารางนี้ถึงอยู่ด้วยกัน

ข้อมูลปกปิด



"ฉันลงสังคมกับศิลปะไปตอนวันจันทร์ แล้วก็กีฬาวันพุธทั้งวัน แต่ยังเหลืออีก 2 วิชา" Mirai พูดขึ้นเมื่อเห็นเลโอเปิดตารางลงทะเบียน

"ที่เหลือก็ว่าจะลงภาษากับคำนวณ...ถึงฉันจะไม่เก่งด้านคำนวณนักก็เถอะ นายจะลงอะไรบ้างล่ะ ?"

"อ๋อ แนะแนวไม่ต้องลงทะเบียนนะ เผื่อนายไม่เห็น"

"นาเดีย ขนมปิดปากเธอน่ะ...เอ้อ ไปเอาของกินมากินกันก่อนก็ได้" Moore ชวนคุยเรื่อยเปื่อย

"แถว ๆ นี้มีอะไรน่าสนบ้างล่ะ ?"

Sentai Academy 1.1 : The Sunrising.

     25 มีนาคม 20xx , 07.50 น. , Sentai Academy

เอลวามาที่นี่ด้วยบริการขนส่งมวลชน เธอด้รับส่วนลดเล็กน้อยจากการยื่นหนังสือรับรองของสถาบันฮีโร่ให้เจ้าหน้าที่ขายตั๋ว
เธอไม่ได้ขี้เหนียวหรอก เธอก็แค่...มีกำลังทรัพย์น้อยกว่าคนอื่น ๆ เขา เพราะเธอเป็นเด็กกำพร้า แต่เธอก็ไม่กำมีด กำดาบ กำระเบิด กำปืน

เธอลงจากรถโดยสารมาหยุดยืนอยู่หน้า "รั้ว" ที่สูงมากกว่า 5 เมตร หนาอย่างน้อยครึ่งเมตร และทำด้วยคอนกรีตเสริมเหล็ก
ไม่ต้องให้ใครสั่ง เธอก็เปลี่ยนความคิดได้ด้วยตนเองทันที ว่าสิ่งก่อสร้างตรงหน้าคือ "กำแพง" มากกว่า "รั้วโรงเรียน"
และที่จุด ๆ หนึ่งของกำแพงก็เจาะเป็นทางเข้าออกเอาไว้ มีถนนสองเลนสำหรับยานพาหนะ และถนนคนเดินเล็ก ๆ สำหรับคนเดิน

เอลวาพยายามมองหาป้ายบอกทางและป้อมยามที่ด้านนอกสถาบัน แต่เธอก็หาไม่เจอสักอย่าง จึงต้องเดินตามคนอื่น ๆ เข้าไปด้านใน
แต่ด้านในกลับไม่มีทั้งแผนที่บอกทางและป้อมยามเหมือนกัน ดูเหมือนว่าที่นี่จะใช้ระบบคอมพิวเตอร์รักษาการณ์มากกว่าใช้มนุษย์

แย่แล้วล่ะ เขาจะทำยังไงดี การปฐมนิเทศที่เริ่มที่หอประชุมตอน 08.35 น. และถ้าเขาไม่รีบก็คงไปไม่ทันแน่
นอกจากนั้น ในจดหมายยังระบุไว้อีกว่า ถ้าเขาไม่มาลงชื่อในการปฐมนิเทศก็จะถูกถอนสิทธิ์การเป็นนักศึกษาทันที

เลโอพยายามมองไปรอบ ๆ อีกครั้ง แต่ก็ไม่เห็นอะไร นอกจากทางเท้า สวนย่อมเตี้ย ๆ เสาไฟฟ้า และกลุ่มคนที่ทยอยกันเดินเข้ามา
เขาก็รู้สึกกระดากที่จะต้องเดินไปถามคนแปลกหน้าด้วยสิ จะว่าไปในจดหมายรับรองได้แนบแผนที่ของสถาบันมาด้วยหรือเปล่านะ

(เลือกอย่างเดียว)
- เข้าไปถามผู้ชายในหน้ากากสีทองที่เดินอย่างกระฉับกระเฉง
- ถามผู้หญิงตัวเล็ก ๆ 2 คนที่เดินคู่กันมา
- ดูจดหมายอีกรอบ
- เดินไปมั่ว ๆ เดี๋ยวก็เจอเองแหละ

ตัวละครของผู้เล่นจะปรากฎตัวในโรลเพลย์ของผู้เล่นคนอื่น ๆ ในฐานะ NPC
เพื่อป้องกันความล่าช้าและความคลาดเคลื่อนกัน

7 วันให้หลัง เอลวาก็ได้รับจดหมายส่งมาบอกว่าเธอสอบไม่ผ่าน เสียใจด้วย โอกาสหน้าเจอกันใหม่นะสอบผ่านแล้ว และเป็นนักศึกษาของสถาบันเต็มตัว
เหมือนกับฝันเป็นจริงเลยล่ะ ในที่สุดเธอก็จะได้เป็นฮีโร่อย่างที่ใฝ่ฝันเอาไว้สักที
หลังจากนั้นเธอก็สะพายกระเป๋าเป้คู่ใจ และมุ่งหน้าสู่บ้านหลังใหม่ทันที

จบบทนำ
ข้อมูลตัวละครอัพเดทแล้ว

ค่า Status ที่บวกเพิ่มจากผลของ Skill (Str Agi Int Dex Lds Mrl) จะไม่แสดงผลในกราฟ

"AFK" Moore พูดอะไรของเขาไม่รู้ จากนั้นก็เช็คดูว่าเขาพกของอะไรมางานบ้าง ดูทั้งในรถทั้งในตัวเขานั่นแหละ

- อยู่ที่นี่จนกว่าจะถึงเวลานั่นล่ะ

(แอลหมดบทแค่นี้ค่ะ...ค่าตัวแพง...)

เอาล่ะ มีถึงคำถามสุดท้ายของบทนำแล้ว


♪ เอลวาว่องไว เอลวาปราดเปรียว เอลวากระโดดข้ามเชิงเทียน แต่กระเป๋ากระต่ายดำของเอลวาไปเกี่ยวเชิงเทียนล้ม ไฟไหม้บ้านเด็กกำพร้าวอดวาย ♫

การคัดตัวหานักศึกษาที่จะศึกษาต่อใน Sentai Academy จัดขึ้นปีละครั้ง และจะแบ่งเขตออกไปตามภูมิภาค
ซึ่งมีเขตการทดสอบทั้งหมด 10 เขตทั่วโลก เป็นทวีปเอเชีย 3 เขต , ทวีปแอฟริกา 2 เขต , ทวีปยุโรป 2 เขต และทวีปอเมริกาเหนือและใต้อีก 3 เขต

เอลวาเข้ารับการทดสอบแบบกล้า ๆ กลัว ๆ เพราะเธอไม่ค่อยจะมั่นใจสักเท่าไร แถมคนสมัครแต่ละคนก็น่ากลัวยังกับแหกคุกออกมาสมัคร
จะว่าไป เธอก็เห็นคนนึงสวมชุดนักโทษ ลากลูกตุ้ม สวมกุญแจมือเดินไปมาอยู่ด้วย นั่นเป็นคอสตูมใช่หรือเปล่า ต้องเป็นคอสตูมแน่ ๆ เลย

การทดสอบก็เป็นการทดสอบกำลังกาย สอบข้อเขียน และสอบสัมภาษณ์ เธอคิดว่าในการทดสอบไหนที่เธอทำอะไรดีที่สุดกันนะ

(เลือกได้ข้อเดียว)
- การทดสอบพละกำลัง
- การทดสอบความคล่องแคล่ว
- การสอบข้อเขียน
- การทดสอบความแม่นยำ
- ตอบคำถามในการสอบสัมภาษณ์อย่างฉะฉาน
- ต้องมีคนเคยได้ยินชื่อมาบ้างล่ะน่า เธอก็เป็นคนดังนะ
- เธอเคยมีผลงานในอดีตอยู่บ้าง เช่นทำไฟไหม้บ้านเด็กกำพร้า
- พอจะมีชื่อเสียงและผลงานอยู่บ้างนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร
- ไม่รู้เหมือนกัน แต่คิดว่าทำดีที่สุดแล้ว และกรรมการก็อาจจะเห็นอย่างเดียวกัน

เดี๋ยวเล็บไม่สวยนะคะ



ใช่แล้ว ความถูกต้องไม่มีวันพ่ายแพ้หรอกนะ แต่เอลวาก็อาจจะไม่ได้ใช้แค่ความถูกต้องผ่านพ้นอุปสรรคมาหรอกนะ
เธออาจจะมีความสามารถ หรืออาจจะมีอุปกรณ์ช่วยทุ่นแรงก็ได้ หรืออาจจะไม่มีอะไรเลย แต่วิญญาณท่านเปายืนเคียงข้างเธอเสมอมาก็ได้

- ระุบุความสามารถที่ต้องการได้ 1 ชิ้น : ยาวไม่เกิน 5 บรรทัด และเป็นสิ่งที่คนธรรมดาจะทำได้
- ระบุอุปกรณ์ที่ต้องการได้ 1 ชิ้น : ยาวไม่เกิน 5 บรรทัด และเป็นสิ่งที่คนธรรมดาจะพหติดตัวได้
หรือ - ความถูกต้องนี่แหละคือความสามารถและอุปกรณ์ของฉัน !

เจ้าของหอพักเป็นคนอัธยาศัยดี แต่ดูเหมือนฝ่ายสามีจะติดชอบพูดเสียงดังเกินไปหน่อย ฝ่ายภรรยาบอกว่าติดมาตั้งแต่สมัยยังทำงานลอกท่อเลยน่ะ
ทั้งคู่บอกว่านักศึกษาที่นี่ก็ไม่ค่อยจะสนใจอะไรกันสักเท่าไรหรอก ต่างคนก็ต่างอยู่ วัน ๆ นึงก็แค่กลับห้องมานอนพัก ส่วนมากก็ออกไปทำงานพิเศษกัน
ส่วนเรื่องระบบความปลอดภัยก็ไม่ต้องเป็นห่วงไป ที่นี่ปลอดภัยมากกว่าโรงแรม 2 ดาวอีกนะ น้ำไฟก็ไม่เคยมีปัญหา มีแค่เรื่องร้านขายของนี่แหละ

"ร้านขายของในม.ก็เปิดถึงแค่ช่วงเย็น โรงอาหารก็เหมือนกัน แล้วแบบนี้เด็กจะเอาอะไรกินกันล่ะ จริงไหม ?" ฝ่ายภรรยาว่า

"เมื่อก่อนเราก็เคยมีจักรยานกับมอเตอร์ไซค์ให้เช่าอยู่บ้างเหมือนกัน แต่ก็ต้องเลิกไปเพราะเรารับผิดชอบไม่ไหว" ฝ่ายสามีบอก
เขาบอกต่อไปว่า ถ้าเกิดนักศึกษาเกิดอุบัติเหตุอะไรมาที คนที่จะต้องรับผิดชอบก็คือเขาสองสามีภรรยานี่แหละ

"ก็อยากจะทำเรื่องของเปิดร้านสะดวกซื้อ 24 ชั่วโมงในม.น่ะนะ แต่ไม่มีทั้งเงินทั้งคน โฮ้ย แค่ดูแลหอก็จะตายแล้ว"

สองสามีภรรยาบอกว่าเขารับผิดชอบกันทั้ง 3 หอพักนั่นแหละ วัน ๆ นึงก็วิ่งหัวปั่น ถ้ามีคนคอยช่วยก็คงดี แต่ก็ไม่มีใครอยากช่วยฟรี ๆ หรอกนะ

"ส้วมตัน ส้วมแตก จับงู ไล่ตุ่น ไล่นก ไล่หนอน โฮ้ย งานแบบนี้ไม่มีเด็กคนไหนอยากมาทำหรอก"

เดโทรใช้เวลาหลายวันคุยเรื่องอะไรต่อมิอะไรไปเรื่อย และเขาก็สังเกตุว่านักศึกษามีอยู่มาก แต่กลับไม่ค่อยพูดจาสังสรรค์กัน เหมือนอยู่กันคนละโลก
ส่วนเจ้าของหอพักทั้งคู่ก็แทบไม่ค่อยได้ทำอะไรอย่างอื่น นอกจากวิ่งไปมาระหว่าง 3 หอพัก และทั้งคู่ก็บอกว่าเคยรับสมัครคนมาช่วยงานแบบเต็มเวลาแล้ว
แต่ทุกคนทำได้วันเดียวก็เผ่นหนีไปกันหมด บางคนทำได้ครึ่งวันก็หายไปเลย ที่ดีหน่อยก็ทนทำจนครบอาทิตย์แล้วมาขอลาออก


แล้วเดโทรก็กลับมาที่ห้องพัก เขาเปิดคอมพิวเตอร์และเข้าเว็บของสถาบัน (แปลก ในเว็บไม่มีรูปผู้บริหารอยู่เลย)
หลังจากกดนั่นนี่อยู่สักพักก็มีตารางรายวิชาขึ้นมาให้เลือก ส่วนข้าง ๆ กันเป็นตารางงานพิเศษ เดโทรจำได้ว่าเขาต้องลงทั้งหมด 5 วิชา
และมีหมายเหตุห้อยท้ายเอาไว้ด้วย ว่านักศึกษาต้องลงเรียนอย่างน้อยวิชาละ 1 คาบเรียน ใน 1 อาทิตย์ ส่วนงานพิเศษไม่มีจำกัด จะทำอะไร เมือ่ไรก็ได้

ข้อมูลปกปิด

(แนะแนวไม่ต้องลงทะเบียน)

โธ่ 

เอลวาเป็นเด็กกำพร้าที่ไม่ย่อท้อต่อชีวิต เธอสู้ชีวิตจนฟันฝ่าออกมาจากวังวนเหล่านั้นได้ด้วยตัวเอง
เธอมาถึงจุดนี้ได้ด้วย... (เลือกอย่างเดียวก็พอนะ เดี๋ยวจะเทพเกินไป NPC จะอดโชว์เทพเอาได้)

- ความอึด
- ความเป็นผู้นำ
- ความเชื่อมั่นในถูกต้อง
- ความแข็งแรง
- ความคล่องแคล่ว
- สติปัญญา
- สายตาที่เฉียบคม แม่นยำ

Rolled 1d10 : 5, total 5