ทหารม้ามองโกลรวดเร็วและยังแข็งแกร่งมาก แต่เมื่อเข้าสู่ป่าแล้วความคล่องแคล่วรวมถึงอาวุธยิงก็ยากที่จะใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ
Gertraud สั่งการตั้งแนวโล่แล้วเดินแถวช้าๆ ใครมีหน้าไม้ก็ใช้มันยิงสวนกลับไป แม้ว่าจะเป็นศึกที่ต้องอาศัยความอดทนแต่ที่สุดแล้วพวกมองโกลซึ่งเป็นฝ่ายรุกรานก็ย่อมต้องบุกเข้าตี
ระเบิดควันถูกนำมาใช้จนพลหอกเสียกระบวน ธนูถูกสาดเข้ามาป็นระยะจนทหารราบล้มตายไปมากแต่นั่นก็เพียงแค่การปะทะช่วงจังหวะหนึ่ง
"ยูจีน เจ้าอยู่ไหน!" Gertraud เหวี่ยงดาบแล้วก้มหลบธนู ผุดขึ้นมายกโล่ฟาดหน้าทหารมองโกลที่บุกเข้ามาชาร์จ
"บ้าจริง อย่างน้อยเราควรมีพลหน้าไม้" Eugene ก็พยายามต่อสู้ด้วยกำลังที่เขามีและสติปัญญาเท่าเปลือกกุ้งของเขาก็พยายามครุ่นคิดหาทางออก
ภาพของยอดนักรบอคิลลิส เอ้ย ไม่ใช่ พระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราชย์ผุดขึ้นมา วิชาการพุ่งหอกของกองทหารมาซิโดเนียไงล่ะ!
ว่าแล้ว Eugene ก็หยิบหอกขึ้นมาขว้างออกไป แต่เขาไม่เคยฝึกมาเลยขว้างไปไหนไม่รู้
อย่าสนใจหมอนี่เลย
ชัยชนะในการรบที่ปรากฎขึ้นมาเกิดจากยุทธวิธีของ Gertraud และความกล้าหาญในการนำทัพของเธอ
ลูกดอกหน้าไม้ยิงพุ่งทะลวงฝ่าแนวรบพุ่งเข้าปักศีรษะกลางหมวกเหล็กของสุโบไตแม่ทัพคนกล้าจนหมวกเหล็กแยกเป็นสองท่อนเผยให้เห็นใบหน้าที่เกรี้ยวกราดและดุร้าย
เป็นสงครามที่น่าเหลือเชื่อกับความพ่ายแพ้เป็นครั้งแรกของสุโบไต
ข้อมูลปกปิด
