-
(http://i.imgur.com/ZfCPv2w.png)
Brenton
Lawful Neutral
(http://upic.me/i/fx/brentonpotrait.jpg)
Brenton
- Pyromancer -
Level 1 (1/4)
MP 1/1 | Mage Rank-1Physical 2
-------------------- | Sense 2
-------------------- | Lore 2
-------------------- | Mind 2
-------------------- |
อุปกรณ์สวมใส่
⚔[Staff] พลองไม้ยาว (Physical : Blunt)
♦[Body] เสื้อคลุมยาว
♦[Leg] กางเกงผ้าฝ้าย
|
Skills♟Commoner
Lesser ♾Spellcraft
Lesser ♞Discipline
SpellsFire Plane
Level 1
✦Burning Hands : ประจุเวทที่ฝ่ามือ ทำให้ไฟลุกใหม้บนฝ้ามือ สร้างความเสียหายให้กับศัตรูที่สัมผัส
✦Fireball : สร้างลูกไฟและโยนหรือยิงใส่เป้าหมาย จำนวนลูกไฟขึ้นอยู่กับระดับของผู้ร่าย
Inventory⚒ถุงผ้า(เล็ก)
65 ◎
⚒ กระเป๋าสะพายหนังสัตว์(กลาง)
2 ✤ห่อเสบียง (เนื้อแห้ง/หัวหอม/ขนมปังกรอบ)
❖ปากกาขนนก
❖หลอดหมึก
5x ✱เทียน
⚒ถุงน้ำ
⚒หินเหล็กไฟ
⚒กระบอกกระดาษ(ไผ่)
9 ❖กระดาษ
❖ร่างบรรณานุกรม : พื้นฐานทางเวทมนตร์ของมิเดียเนีย (Brenton's)
Propertyห้องพักในโรงแรม(Betrix's) 6 วัน
หีบโรงแรม
❖ชอล์ก(กล่อง)
❖สบู่
⚒เข็มเย็บผ้า
⚒หีบไม้(เล็ก)
-
เบรนตันเป็นนักเวทย์ตามต้นแบบของนักเวทย์ขนาดแท้ ๆ เขาชอบศึกษาเรื่องราวต่าง ๆ เกี่ยวกับเวทมนตร์ จนกระทั่งวันหนึ่งเขาไปแอบได้ยินเรื่องราวของนักผจญภัยที่เดินทางไปยังถิ่นกันดารที่มีชื่อว่ามิเดียเนีย เขารีบวิ่งออกจากร้านเหล้าไปยังหอสมุดและรีบพลิกหาเรื่องราวต่าง ๆ เกี่ยวกับที่ยี่อยู่ทั้งคืน ไม่ได้หลับได้นอน
ว่าแต่ เรื่องราวส่วนไหนกันนะที่ทำให้เขาไม่ได้หลับได้นอนเช่นนี้?
- เรื่องราวเกี่ยวกับอารยธรรมโบรานที่ถูกฝังอยู่ใต่ดิน
- เรื่องราวที่กล่าวถึงการต่อสู้กับเทวาโลกเก่าและเทวาในดลกปัจจุบันที่นี่
- เรื่องราวของนักเดินทางคนอื่น ๆ การฝ่าฟันอุปสรรคของพวกเขา
- ศาสตร์ลึกลับมากมายที่ถูกซุกซ่อนไว้ที่นี่
- สมบัติล้ำค่าและเพชรนิลจินดามากมาย
- มังกร! ที่ไหนมีข่าวลือเกี่ยวกับมังกรมันต้องเป็นที่น่าสนใจแน่ ๆ
-
เขาเข้าหอสมุดเพื่อที่จะค้นหาข้อมูลของมิเดียเนีย หลังจากเขานั่งพินิจวิเคราะห์ข้อมูลได้สักพักก็มีสิ่งหนึ่งที่สะดุดตาเขา นั่นคือศาสตร์ลึกลับของที่นั่น
ในฐานะที่เขาเป็นจอมเวทนั้น ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่สิ่งนี้จะทำให้เขาตาลุกวาว แล้วจึงทำให้เขาหาข้อมูลเรื่องนี้เพิ่มเรื่อยๆ กว่าจะรู้ตัวอีกทีเขาก็ใช้เวลาค้นคว้าข้อมูลเพลินจนไม่ได้นอนเลยทีเดียว...
- ศาสตร์ลึกลับมากมายที่ถูกซุกซ่อนไว้ที่นี่
-
เบรนตันอ่านข้อมูลต่าง ๆ นานาและพยายามคัดกรองและเชื่อมโยงข้อมูลต่าง ๆ ผลลัพท์ที่เขาได้มาทำให้เขาต้องประหลาดใจ
โดยปรกติแล้วสถานที่ต่าง ๆ ในโลกจะมีรอยเชื่อม(Node) ที่ธาตุภูมิเจาะผ่านอีเธอร์เข้ามา ปกติแล้วจะมีประมาณ 1-2 ธาตุภูมิเท่านั้นที่เจาะเข้ามาได้ พลังเวทมนตร์เข้มข้นสูงเหล่านั้นดึงดูดและให้กำเนิดมอนสเตอร์ นานวันเข้าสถานที่ ๆ มีความเข้มข้นของเวทมนตร์สูงก็จะกลายเป็นดันเจี้ยน สถานที่กำเนิดและบ่มเพาะมอนสเตอร์ต่าง ๆ ถ้าเขาคำนวนไม่ผิด บริเวณหุบเขามิเดียเนียมีรอยเชื่อมของธาตุภูมิก้วยกันถึง 6 ธาตุภูมิ! แถมบริเวณนั้นก็เคยเป็นเมืองสำคัญของโลกเก่า ความรู้และวิทยาการทั้งหลายก็น่าจะยังไม่สูญหายไปเสียทีเดียว ทำไมไม่มีใครเอะใจเรื่องนี้กันนะ หรือว่ามีคนรู้แต่ไม่ยอมเปิดเผยต่อวงการจอมเวทย์?
- รีบเก็บของเดินทางตรงไปที่นั่นทันที
- เขียนคำยื่นเรื่องไปที่วิทยาลัยเวทย์เพื่อขอทุนวิจัย
- ตีพิมพ์ชิ้นงานที่เขารวมรวม ประกาศให้สาธารณชนได้ทราบ
- อื่น ๆ
-
เขาตัดสินใจนำข้อมูลที่เขารวบรวมมาจัดเตรียมรูปเล่มให้พร้อมเพื่อจะนำไปเสนอ
แต่ว่า...เขาไม่ได้นอนมาทั้งคืนเลย..ขอพักสักงีบก่อนนะ ZZZzzz...
-
เขาหลับไปเกือบ 12 ชั่วโมง จนกระทั่งนักปราชญ์ที่ดูแลหอสมุดของราซิเอลเห็นเขาและพยายามจะปลุก หลังจากนั้นเป้นเวลาหนึ่งอาทิตย์ เขาก็ทำรูปเล่นคร่าว ๆ ได้สำเร็จ และเริ่มนำไปเสนอตามที่ต่าง ๆ
แต่ผิดคาด งานของเขาถูกปัดตกไม่ว่าจะในวารสารเวทมนตร์ฉบับไหนหลือวิทยาลัยเวทมนตร์ใด ๆ ในดินแดนที่เขาอยู่ สำหรับพวกนั้นแล้วเขาก็แค่นักเวทย์โนเนมคนหนึ่งเท่านั้นเอง เขายังมีเสียงไม่ดังพอ ไม่ว่าจะทั้งด้านวิชาการ ชื่อเสียงในนามของนักผจญภัย หรือประสบการณ์ในฐานะจอมเวทย์
เขา..
- ถอดใจ ไม่ตีพิมพ์มันแล้ว
- พยายามติดต่ออาจารย์เวทมนตร์ที่มีชื่อเสียงสักคนและฝากให้เขาเผยแพร่งานชิ้นนี้
- รวมรวมเงินเท่าที่มี เขาจะไปทำการวิจัยและเก็บข้อมูลเพิ่มที่มิเดียเนียด้วยตัวเอง
- อื่น ๆ
-
หลับเป็นตายเลยนะเอ็ง
เขาถอนใจเฮือกใหญ่ ยังไงซะเขาเองก็เป็นแค่นักเวทย์โนเนมธรรมดาไร้ชื่อเสียง การที่จู่ๆ เขาจะโผล่พรวดมาเสนองานใหญ่แบบนี้มันก็ไม่แปลกหรอกที่ใครจะไม่สนใจงานของเขา
ยิ่งเขาเป็นพวกไม่มีเส้นสายอะไรช่วยด้วยอีกต่างหาก ยังไงก็คงยากที่จะให้คนยอมรับเขา
แล้ว...ทำไมถึงไม่ออกไปค้นหาคำตอบด้วยตัวเองซะเองล่ะ เขาคิดว่าถ้าเขาไปที่นั่นและค้นหาข้อมูลเอง นอกจากเขาจะได้ข้อมูลแล้ว เผลอๆ จะได้ประสปการณ์และชื่อเสียงเพิ่มจนมีคนยอมรับผลงานของเขาเสียที นี่มันยิงปืนนัดเดียวได้นกหลายตัวชัดๆ
ว่าแล้วเขาก็เริ่มรวบรวมเงินและของอื่นๆ รวมถึงข้อมูลของเขาที่เก็บไว้ เพื่อไปวิจัยต่อที่โน่น
- รวมรวมเงินเท่าที่มี เขาจะไปทำการวิจัยและเก็บข้อมูลเพิ่มที่มิเดียเนียด้วยตัวเอง
-
เบรนตอนจัดการรวบรวมเงินท่าที่มี จ้างรถม้าพาเขาไปที่ดินแดนที่ว่า เริ่มแรกคนขับรถก็ลังเลใจอยู่นิดหน่อย แต่พอเห็นจพนวนเงินก็ตาลุกวาวและรีบตอบรับทันที
Backstory End.
Lawful Neutral
รอเริ่มเกมต่อไป
-
แวบมาปารูปเบรนตันค่ะ
(http://upic.me/i/fx/brentonpotrait.jpg)
รูปเต็มๆ
(http://upic.me/i/g0/brenton.jpg)
-
หลังจากออกจากบาร์มาเขาก็เดินดูเมืองไปเรื่องเปื่อย
(http://i.imgur.com/JcxqU8b.jpg)
ก่อนที่จะเป็นเมืองศูนย์กลางแห่งมิเนียเดีย ที่นี่เคยเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ของพรานป่าประชากรไม่ถึงร้อย
ทว่าเหตุร้ายจากมอนสเตอร์กลับทำให้มันยกระดับตนขึ้นสู่เมืองใหญ่เพียงชั่วข้ามคืน จากชายคาเพียงห้าสิบกลับพัฒนาขึ้นเป็นหลักร้อย
ยิ่งชาวบ้านหายสาบสูญมากเท่าใด นักแสวงโชคก็ยิ่งเดินทางมาถึงมากขึ้นเท่านั้น ราวเหล่าทวยเทพเย้ยหยันที่แห่งนี้
เพียงไม่นานนักเดินทางก็เป็นรายได้หลักของเมือง บาร์ โรงแรมและโรงเหล้าผุดขึ้นปานดอกเห็ด มิพักจะเอ่ยถึงบรรดาร้านค้ากับโรงตีเหล็กอันแสนคึกคัก
ไม่นานนักป้อมปราการและกำแพงอิฐศิลาก็ปรากฎขึ้นบ่งบอกอาณาเขต ตามด้วยโรงฝึก โรงหมอ โรงม้า หอสมุดและอีกมากมาย
สิ่งแรกที่เขามองหาในเมืองนี้คือ?
-
(http://upic.me/i/fx/brentonpotrait.jpg)
"คงจะต้องหาที่ๆ พอจะมีข้อมูลของเมืองนี้ก่อนสินะ"
เขาเริ่มมองซ้ายขวาหาทางไปหอสมุด เขาคิดว่าที่นี่น่าจะมีบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรเกี่ยวกับเมืองๆ นี้พอให้เขารวบรวมได้
-
หลังจากที่ไถ่ถามผู้คนที่ผ่านไปมา เขาก็ได้ความว่าให้ไปที่หอสมุดดู เขาจึงตรงไปตามคำบอก เขาเข้าไปในหอสมุด ซึ่งจริง ๆ แล้วก็เป็นวิหารเหมือนกัน เป็นวิหารของราซิเอล ราชินีแห่งงานประพันธ์ เมื่อเดินเข้ามาสิ่งแรกที่เขาสัมผัสได้คือกลิ่นของหนังสือมากมายเต็มไปหมด วางเป็นชั้น ๆ แบ่งเป็นช่องแยกหมวดหมู่ต่าง ๆ แต่ละช่องมีชั้นหนึ่งสือเรียงเป็นแถวอย่างเป็นระเบียบ
(http://i.imgur.com/NSGCLGh.jpg)
(http://i.imgur.com/CFJRRsF.png) "ยินดีต้อนรับ ขอให้ปัญญานำทางของท่าน ไม่ทราบว่ากำลังหาอะไรอยู่หรือเปล่า?" บรรณารักษ์คนหนึ่งเอ่ยถามขึ้นมาเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามา
-
(http://upic.me/i/fx/brentonpotrait.jpg)
"ผมอยากจะหาหนังสือพวกประวัติศาสตร์น่ะครับ....อย่างเช่นประวัติของเมืองนี้ หรืออะไรทำนองนี้"
-
(http://i.imgur.com/CFJRRsF.png) "ประวัติศาสตร์ของเมืองนี้... ฮึ่ม.." ดูเหมือนเขาจะคิดหนักอยู่ครู่หนึ่ง "เอาจริง ๆ เรามีบันทึกเรื่องนี้ไม่มากนักเป็นการเล่าปากต่อปากเสียมากกว่า แต่ผมคิดว่ามีส่วนหนึ่งในหอนี้ที่คุณอาจจะใช้งานมันได้"
เขาเดินนำเบรนตันเข้าไปในหอสมุด ก่อนจะแนะนำเขาถึงส่วนต่าง ๆ ของห้องสมุด มีทั้งส่วนของความรู้ทั่วไป ความรู้เฉพาะทางเช่นงานช่าง การแพทย์ รวมถึงพวกหนังสืองานวิจัยเวทมนตร์ ประวัติศาสตร์ การสงคราม และการเมืองของดินแดนต่าง ๆ
"..ส่วนตรงนี้คงเป็นที่คุณกำลังค้นหา เป็นบันทึกคัดลอกจากอักขระและตำราที่นักผจญภัยรุ่นก่อน ๆ นำกลับมาให้วิหารของเรา ขอให้ราชินีราซิเอลรับพวกเขาไว้ในโลกหลังความตาย" เขาพูด หลังจากที่เดินตามมาและฟัง ๆ อยู่ เขามักจะจบบทสนทนาด้วยบทพิธีกรรม แต่ก็คงไม่แปลกอะไรเพราะถึงแม้จะเป็นนักปราชญ์หรือบรรณารักษ์ โดยเนื้อแท้แล้วเขาก็ยังเป้นนักบวชอยู่ "กฏของที่นี่ก็ง่าย ๆ ครับ เหมือนหอสมุดอื่น ๆ ไม่ส่งเสียงดังเกินไปรบกวนผู้อื่น ระวังการใช้งานและรักษาสภาพหนังสือ และห้ามขโมยของจากที่นี่.."
-
"เข้าใจแล้วครับ ขอบคุณมากครับ"
เขาก้มโค้งเป็นเชิงขอบคุณ
เมื่อบรรณารักษ์เดินออกไปแล้ว เขาจึงเริ่มทำการรวบรวมข้อมูล ด้วยการจดคัดลอกบันทึกอย่างที่เขาถนัด โดยไม่ลืมที่จะระวังหนังสือไม่ให้เสียหายด้วย
-
เมื่อเขาเริ่ม ๆ หยิบหนังสือมาตั้ง ๆ ไว้และเตรียมเปิดกระเป๋าหาปากกาและกระดาษขึ้นมาเพื่อคัดลอกบันทึก เขาก็นึกขึ้นมาได้ว่าเขาขายอุปกรณ์เครื่องเขียนทั้งหมดไปเพื่อที่จะเดินทางมาที่นี่.. ตอนนี้เขาไม่มีทั้งกระดาษ ปากกาขนนก และหมึก ที่จะสามารถใช้จดบันทึกได้ ไม่แน่ว่าอาจจะมีร้านขายอุปกรณ์พวกนี้อยู่ในเมือง..
-
(http://upic.me/i/fx/brentonpotrait.jpg)
"ปั๊ดโธ่โว้ย... ลืมกะอีแค่เรื่องแค่นี้ซะได้..."
เขาตบหัวตัวเองไปฉาดนึง กะอีแค่เรื่องแค่นี้ยังจะลืม เขาจะก้าวไปเป็นจอมเวทที่ทุกคนยอมรับได้ยังไงกันล่ะ
แต่ถ้าเขาเองจะวิ่งแจ้นออกไปซื้อข้าวของทั้งท ี่ปล่อยของกองไว้แบบนี้เลยก็ไม่ดีแน่ๆ แต่จะให้เอาเก็บกลับไปไว้ที่ทั้งหมดเลยก็เสียเวลาน่าดูเหมือนกัน แต่เอาเหอะ มันก็ดีกว่าจะโดนตราหน้าว่ามาคุ้ยเขี่ยอย่างไม่มีระเบียบ...
เขาตัดสินใจเก็บหนังสือเข้าไปในที่เดิมอย่างใจเย็น ถึงจะเสียเวลาใช่ย่อยแต่ก็เป็นหน้าที่ของเขาที่จะต้องรักษามารยาทในฐานะผู้มาเยือน จากนั้นเมื่อเขาเก็บจนหมดเขาจึงออกเดินทางเข้าไปในตัวเมือง เขาคิดว่าข้อมูลลายลักษณ์อักษรน่ะ ถ้าไม่มีใครขโมยไปทั้งเล่มยังไงก็กลับมาหาใหม่ได้ทุกเมื่อแหละน่า ไว้คราวหลังก็ได้ล่ะมั้ง
-
หลังจากที่เก็บของเขาที่เขาก็รีบแจ้นออกไปค้นหาร้านอุปกรณ์ ในที่สุดเขาก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายอุปกรณ์ทำงานและเครื่องเขียนแห่งหนึ่งไม่ไกลจากตรอกงานช่างนัก เขาเข้าไปและวนดูอยู่สักพัก
สินค้า1 ◎ : ❖ชอล์ก(กล่อง)
1 ◎ : 5x ❖กระดาษ
1 ◎ : 3x ✱เทียน
1 ◎ : ❖ผ้าใบ(1 ตร.เมตร)
1 ◎ : ❖ปากกาขนนก
1 ◎ : ⚒หลอดแก้ว(เล็ก)
3 ◎ : ⚒ขวดแก้ว(กลาง)
5 ◎ : ❖กาว(ขวด)
5 ◎ : ❖สบู่
8 ◎ : ❖ม้วนด้าย(50 เมตร)
10 ◎ : ⚒กระบอกกระดาษ(ไผ่)
10 ◎ : ❖หลอดหมึก
15 ◎ : ♛กระดิ่งทองแดง
20 ◎ : ♛ระฆังทองแดง
80 ◎ : ❖ขวดหมึก
3 ◎ : ⚒เข็มเย็บผ้า
10 ◎ : ⚒สัญลักษณ์เทวา(ไม้) เลือกเทวาได้
20 ◎ : ⚒ชุดตราชั่ง
30 ◎ : ⚒ตะเกียง
50 ◎ : ⚒ชุดงานช่างฝีมือ
50 ◎ : ⚒อุปกรณ์วาดภาพ
60 ◎ : ⚒กระเป๋าแพทย์
100 ◎ : ⚒แว่นขยาย
30 ◎ : ⚒ขลุ่ย
40 ◎ : ⚒แตร
50 ◎ : ⚒พิณน้ำเต้า
50 ◎ : ⚒ซอ
60 ◎ : ⚒ไวโอลิน
60 ◎ : ⚒กลอง
18 ◎ : ❖แผนที่รอบฟาร์เอาท์(หยาบ)
20 ◎ : ❖สมุดบันทึก(เล็ก)
40 ◎ : ❖คู่มือเอาตัวรอดฉบับนักเดินทาง (☘Culinary, ♞Wound Treatment)
40 ◎ : ❖สมุดภาพ ผัก-ผลไม้-สมุนไพร (☘Gathering, ♾Herbalism)
50 ◎ : ❖สมุดภาพสัตว์ป่าและมอนสเตอร์ (☘Hunting, ♞Animal Handling)
50 ◎ : ❖แผนที่รอบฟาร์เอาท์(ละเอียด)
-
เขาคิดว่าเขาควรจะเลือกซื้อเท่าที่จำเป็นแก่การเก็บข้อมูลก่อน
2 ◎ : 10x ❖กระดาษ
1 ◎ : ❖ปากกาขนนก
10 ◎ : ⚒กระบอกกระดาษ(ไผ่)
10 ◎ : ❖หลอดหมึก
(http://upic.me/i/fx/brentonpotrait.jpg)
"ทั้งหมดนี่ก็ 23เหรียญ ใช่ไหมครับ?"
เขาก็คิดว่าไหนๆ ก็ออกมาซื้อของแล้ว เขาก็น่าจะหาที่พักไว้เผื่อก่อนก็น่าจะดี อีกอย่างเขาก็ต้องหางานทำหาเงินเพิ่มด้วย เดี๋ยวถ้าเงินหมดเขาก็อยู่ไม่ได้น่ะสิ
หลังจากนั้นเขาก็เลยเตร็ดเตร่หาที่ๆพอจะพักได้ หรือไม่ก็หาที่ๆเขาพอจะทำงานแลกที่พักได้ดูก่อน
-
โรงแรมส่วนมากค่าพักรายวันจะอยู่ที่ 2-3 เหรียญทองต่อวัน หรือไม่ก็ 10-15 เหรียญต่อสัปดาห์ แต่ละที่จะมีกฏของตัวเอง เช่น ห้ามสัตว์เลี้ยง ฟรีอาหารเช้า หรือจำกัดจำนวนคนอยู่ต่อห้อง แต่ถ้าเข้าต้องการแบบถูกจริง ๆ จะมีพวกโรงเตี๊ยมนอกเมือง ซึ่งส่วนมากก็จะอยู่ที่ราคาวันละ 1 เหรียญทอง แต่ความปลอดภัยก็ต่ำลงด้วย เขาได้ยินจากทหารยามมาว่ามีการฆาตรกรรมเกิดขึ้นในโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง เจ้าของถูกแทงหลายแผลจนเสียชีวิต แม้จะจับตัวฆาตรกรได้แต่มันก็แหกคุกหนีไปแล้ว
เขาพอจะมีความรู้อยู่บ้างว่าจะหางานทั่วไปได้จากไหน(จากการเป็น ♟Commoner) พวกช่างอาจจะต้องการลูกมือ นักเดินทางอาจจะต้องการเด็กแบกของ โรงม้าอาจจะต้องการคนทำความสะอาด งานพวกนี้น่าจะมีค่าจ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ ต่อวัน (2-3 เหรียญทอง) เขาไม่คิดว่าจะอหางานที่เกี่ยวกับความรู้ทางศาสตร์เวทย์ของเขาในเมืองได้ง่าย ๆ นัก
-
(http://upic.me/i/fx/brentonpotrait.jpg)
ตอนแรกเขาก็คิดว่าจะไปพักโรงเตี๊ยมหรอก แต่ว่าพอได้ยินข่าวเรื่องฆาตกรรมเขาก็เปลี่ยนใจทันที เงินน่ะหาใหม่ได้ แต่ว่าชีวิตตายไปแล้วจะหาใหม่ได้ที่ไหนล่ะ เวทมนต์ที่ชุบชีวิตได้มันก็ไม่น่าจะมีหรอก ห่วงตัวเองก่อนดีกว่าห่วงเงิน...
เขาตัดสินใจไปหาโรงแรมพักดู กะว่าไม่ต้องหรูแต่พอให้เขาอยู่สงบๆ ใช้เป็นที่เขียนเรื่องงานวิจัยด้วยได้ก็แล้วกัน
-
เขาเดินวนเวียนหาโรงแรมในเมืองอยู่พักหนึ่ง มีตัวเลือกมากมายพอสมควร แต่ส่วนมากถ้าไม่ผู้คนพลุกพล่านอย่างกับไม่ใช่ที่หลับนอนก็เป็นโรงแรมที่ซอมซ่ออย่างกับรูหนู แต่ในที่สุดเขาก็มาเจอโรงแรมแห่งหนึ่งที่ดูจะเข้าตา มันไม่ใช่โรงแรมที่ดูหรูหราอะไรนัก แต่ข้าวของจัดวางอย่างเป็นระเบียบและดูสะอาดสะอ้านเรียบร้อยดี ผิดจากโรงแรมอื่น ๆ
(http://i.imgur.com/ZZ96PRn.jpg)
(http://i.imgur.com/0ugSFJh.png) "ยินดีต้อนรับค่ะ มีอะไรให้ช่วยไหมคะ?" หญิงสาวที่อยู่หลังเคาน์เตอร์พูดออกมาเมื่อเห็นเบรนตันเดินเข้ามา เธอเป็นหญิงร่างเล็กในชุดผ้าเรียบ ๆ หูของเธอแหลมออกเล็กน้อย แต่ไม่เหมือนกับเอล์ฟ "คืนละ 2 เหรียญ สัปดาห์ละ 12 เหรียญ ฟรีอาหารเช้าค่ะ"
-
(http://upic.me/i/fx/brentonpotrait.jpg)
"ขอจองห้องพักสำหรับคนเดียวอาทิตย์นึงครับ"
-
(http://i.imgur.com/0ugSFJh.png) "ได้เลยค่ะ" เธอยิ้มให้แล้วหยิบกุญแจห้องให้กับเขา "ขึ้นบรรไดไป ห้องที่สี่ทางซ้ายมือนะคะ อาหารเช้าจะจัดไว้ตอน 6 โมง ถึง 9 โมง"
-
(http://upic.me/i/fx/brentonpotrait.jpg)
เขารับกุญแจมา จากนั้นจึงขึ้นบรรไดไปตามที่พนักงานเคานเตอร์บอกกับเขา พลางมองสำรวจรอบๆ ทางเดินนิดๆ หน่อยๆ
เมื่อเขาถึงห้องก็ลองเชคสำรวจดูว่าในห้องเรียบร้อยดีไหม มีอุปกรณ์อะไรที่พอใช้งานได้หรือเป็นอะไรบ้าง เขาต้องรอบคอบไว้ก่อนเสมอ
-
ห้องในโรงแรมเป็นห้องเรียบ ๆ มีเตียงนอน โต๊ะยาวหนึ่งตัวริมหน้าต่าง และเอ้าอี้สองตัว ยนโต๊ะมีเชิงเทียนที่ใช้ไปแล้วนิดหน่อยอยู่ และหินเหล็กไฟวางไว้ข้าง ๆ พื้นไม้ปลายเตียงมีพรมหยาบสีแดงปูเอาไว้ มีหีบไม้อยู่หีบหนึ่ง ขนาดใหญ่พอสมควร แต่ข้างในไม่มีอะไร และแม่กุญแจใช้กุญแจดอกเดียวกับกุญแจห้อง คงเอาไว้ให้ผู้เช่าเก็บข้าวของเผื่อว่าไปไหนมาไหน คงมีประโยชน์กับผู้เช่าระยะยาวอย่างเขาพอควร
-
(http://upic.me/i/fx/brentonpotrait.jpg)
หลังจากเขาได้ที่พัก เขาก็พักนั่งที่โต๊ะ จัดเตรียมข้าวของที่เขาพกมาให้เรียบร้อย พลางแทะขนมปังแก้หิว พลางมองฟ้าดูเวลาว่าตอนนี้จะทำอะไรต่อไปดี จะไปหางานพรุ่งนี้ หรือควรทำอย่างื่ย
-
ตอนนี้เพิ่งประมาณเที่ยงวัน ยังมีเวลาให้เขาทำโน่นทำนี้อีกนานพอดูกว่าจะค่ำมืด
-
เขาตัดสินใจเก็บสัมภาระที่ไม่จำเป็นบางส่วนไว้ในหีบของห้องโรงแรม และขนอุปกรณ์เครื่องเขียนกลับไปที่หอสมุดเพื่อกลับไปจัดการค้นคว้าต่อ โดยไม่ลืมที่จะเอาเสบียงติดไปประทังท้องเผื่อหิวอีกครั้ง
-
เขาเก็บพวกของไม่จำเป็นอย่างเข็มเย็บผ้า หีบไม้ สบู่และชอล์กกลับไปก่อน และกลับไปที่หอสมุด บรรารักษ์ทักทายเขาอีกครั้ง ก่อนท่เขาจะตรงไปที่ชั้นหนึ่งสือเดิมและรื้อหนังสืออกมาเท่าที่เขาจะจำได้ บันทึกสองสามเล่มนี้รวม ๆ แล้วก็หนาพอดู แต่เขาอาจจะฝืนยัด ๆ มันลงไปในกระดาษ 10 แผ่น 20 หน้าของเขาได้ หรือเขาอาจจะเลือกลงรายละเอียดอย่างใดอย่างหนึ่ง
- ตำนานพื้นเมือง และบันทึกเก่า ๆ เกี่ยวกับมิเดียเนีย
- บันทึกการเดินทางและสถานที่สำคัญ
- สัตว์ป่าและมอนสเตอร์ในมิเดียเนีย
- เมืองใต้ดิน
- ไม่จับเรื่องใดเป็นพิเศษ พยายามย่อทุก ๆ เรื่องเอาไว้
-
- ตำนานพื้นเมืองและบันทึกเก่าๆ
เขาคิดว่าถ้าเขาศึกษาทีละหัวข้อน่าจะเข้าท่ากว่า อีกทั้งเรื่องนี้น่าจะช่วยให้เขาพอโยงเรื่องราวเพื่อประกอบกับบทวิจัยอื่นๆในอนาคตได้อีก
-
หรือจริง ๆ แล้วเขาจะอ่านเฉย ๆ โดยไม่จดบันทึกก็ได้นะ..
-
(http://upic.me/i/fx/brentonpotrait.jpg)
เขาตัดสินใจอ่านจดจำไว้ แล้วคัดย่อเฉพาะส่วนสำคัญที่ใช้อ้างอิงต่อได้ แล้วลองจดบันทึกอย่างอื่นต่อ
เขาเริ่มง่วนไปกับการจดจำและบันทึกข้อมูล
-
เรื่องราวต่าง ๆ ที่บันทึกไว้นี้ไม่เชิงเป็นข้อมูลความเป็นมาของที่นี่นัก ส่วนใหญ่เป็นบันทึกเกี่ยวกับอาณาจักรโบราณ หรือไม่ก็ไดอารี่ของพวกนักผจญภัยเสียมากกว่า ข้อมูลส่วนมากถูกบันทึกด้วยอักขระโบราณที่เขาอ่านไม่ออก แต่โชคทีที่บางเล่มก็มีโน้ตเล็ก ๆ แนบเอาไว้เป็นภาษากลาง ไม่รู้ว่าคนที่เคยอ่านมาก่อนแล้วแปลหรือถอดความไว้ให้ หรือว่าเป็นฝีมือของคนที่คัดลอกงานชิ้นนี้ขึ้นมาจากต้นฉบับ
จารึกตำราบันทึกเรื่องราวคร่าว ๆ เอาไว้เกี่ยวกับอารยธรรมโบราณ บางทีก็เป็นบทกลอน บางทีก้เป็นชุดคำที่แลดูสับสนวุ่นวาย แต่บางส่วนก็สามารถอ่านและเข้าใจได้ เธอสามารถสรุปสั้น ๆ ได้ว่าเกิดสงครามขึ้นมที่นี่ เป็นสงครามครั้งใหญ่ของวิทยาการและเวทมนตร์ต่าง ๆ ของสองความเชื่อ ผลกระทบของสงครามครั้งนั้นทำให้ดินแดนนี้ทั้งดินแดนถูกฝังอยู่ใต้ดิน
นอกจากนี้ยังมีบันทึกของนักเดินทางกลุ่มแรก ๆ อีกด้วย ว่าเกิดอะไรขึ้นถึงพบเจอดันเจี้ยนขนาดมหึมาแห่งนี้ พวกเขาพบมันจากทางเข้าที่สุสานทางใต้เป็นแห่งแรก ก่อนจะพบว่าทั่วหุบเขามีทางเข้ามากมายซึ่งพวกมอนสเตอร์ใช้เป็นทางเข้าออกเพื่อเดินทางขึ้นมาบนผิวดินและรุกรานชาวบ้าน มีบันทึกเกี่ยวกับการเดินทางที่อ่านแล้วชวนหดหู่อีกด้วย ส่วนมากแล้วเจ้าของที่บันทึกนี้จะเป็นผู้รอดชีวิตอยู่คนเดียว บางเล่มก็จบลงดื้อ ๆ อย่างมีมีปี่มีขลุ่ย บางเล่มก็กล่าวอ้างถึงว่าไปเจอบันทึกของนักเดินทางที่ตายแล้วแล้วเอากลับมา
เขาไปพบตำราเกี่ยวกับงานวิจัยเวทมนตร์ที่น่าจะสนับสนุนงานของเขาได้! เขาอ่านพบว่า เมื่ออยู่ในอาญาเขตของที่นี่ ขอแค่กินอิ่มนอนหลับ มาน่าก็จะฟื้นได้เองอย่างรวดเร็ว บางทีอาจจะเป็นเพราะความขึ้มข้นของข่ายเวทมนตร์และอีเธอร์ในสถานที่นี้ ทำให้ที่ทุกสิ่งเมื่ออยู่ในนี้แล้วมีผลลัพท์ใกล้เคียงกับน้ำยาเวทมนตร์อ่อน ๆ ด้วยเหตุนี้เองพื้นที่นี้จึงมีมอนสเตอร์ชุกชุม เพราะพวกมอนสเตอร์ต้องใช้มาน่าในการขยายพันธุ์มากกว่าเผ่าอื่น ๆ อย่างเอล์ฟ คนแคระ หรือมนุษย์
เขาพยายามใช่กระดาษหน้าหนึ่งจดอ้างอิงเป็นข้อ ๆ เอาไว้เมื่ออ่านไปเจอ ไม่นานนกหน้ากระดาษหนึ่งก็เต็มดี
-
"เป็นอย่างนี้นี่เอง...ว่าแต่มอนสเตอร์สินะ อื้มมม..."
เขาเพลิดเพลินกับการหาและจดข้อมูลจนเสร็จไปหนึ่งหน้ากระดาษ จากนั้นจึงหลับตาพักสายตา พร้อมถอดแว่นออกมาเช็ดเป็นการพักแปบนึง จากนั้นจึงไปเปิดบันทึกเรื่องของมอนสเตอร์เพื่อจดบันทึกและจำต่อ
-
สัตว์ป่าในช่วงก่อนมีการรุกรานของมอนสเตอร์ในมิเดียเนียส่วนมากเป็นสัตว์ธรรมดา แต่ก็อาจจะพบเจอพวกโทร์ลบนภูเขาสูง หรือกกริฟฟินที่อพยพมาจากดินแดนอื่นบ้าง แต่ก็ไม่มากนัก แต่หลังจากการรุกรานของพวกมอนสเตอร์ครั้งแรกเมื่อ 10 ปีก่อน ระบบนิเวศก็ค่อย ๆ เปลี่ยนแปลงไป
บันทึกเกี่ยวกับมอนสเตอร์สามารถแบ่งออกได้เป็น 4 ช่วง นับจากความหนาแน่นของข้อมูล(จำนวนบันทึกที่หลงเหลืออยู่) ดังนี้
- เมื่อประมาณ 10 ปีก่อน
- เมื่อ 4-5 ปีก่อน
- เมื่อไม่กี่ปีก่อน
- เมื่อเร็ว ๆ นี้
-
เขาเปิดอ่านดูเรื่องช่วง10 ปีก่อนขึ้นมาก่อน แล้วจึงค่อยๆ ไล่อ่านคร่าวเปรียบเทียบข้อมูลแต่ละช่วงปีเพื่อหาจุดน่าสนใจหลักๆ แล้วจึงอ่านจุดที่สนใจนั้นโดยละเอียดเพิ่อย่อลงงานเขียนวิจัยของเขา
เขาง่วนมาก แต่ก็เพลิดเพลินไปกับการอ่านจนถ้าใครเห็นคงอดคิดไม่ได้ว่าเขาทนนั่งอ่านหนังสือเป็นตั้งๆ นานขนาดนี้ได้ยังไง
-
เมื่อประมาณ 10 ปีก่อนมีบันทึกของนักเดินทางและชาวบ้านปน ๆ กันอยู่ไม่มากนัก หลังจากอ่านและเชื่อมโยงแต่ละบันทึกอยู่พักใหญ่ ๆ เธอก็สามารถสรุปเหตการได้ดังนี้
เมื่อสิบกว่าปีก่อนเกิดเหตุการณ์แผ่นดินไหวรุนแรงและดาวหางประหลาดบนฟ้ายาวนาน 6 วัน 6 คืน หลังจากนั้นพวกกอบลินที่ไม่เคยมีอยู่ในเขตแดนนี้ก็เริ่มโจมตีชาวป่าและชาวบ้านที่มาอาศัยตามแถบแม่น้ำของหุบเขา เมื่อปัญหามากขึ้นและไปถึงหูของราชาของแคว้นที่มีมิเดียเนียเป็นส่วนหนึ่งของดินแดนก็จัดการส่งทหารมาช่วยเหลือ แต่ไม่ว่าจะส่งมามากเท่าไหร่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะปราบมอนสเตอร์เหล่านี้ให้หมดไปได้
เมื่อเรื่องถึงหูของผู้กล้าและนักผจญภัย พวกเขาก็เป็นกลุ่มต่อมาที่เข้ามาช่วยเหลือชาวบ้านจัดการกับมอนสเตอร์ หมู่บ้านที่มีนักเดินทางเข้ามาเดินทางเข้าออกเรื่อย ๆ ก็เริ่มเติบโตขึ้น ๆ สมาคมนักล่าก็ก่อตั้งขึ้นในช่วงนี้เอง และเรื่องราวของเมืองใต้ดินก็เริ่มแพร่กระจายออกไปในจังหวะนั้นเอง
ในช่วงนั้นสัตว์ประหลาดจะเป็นพวกกอบลินและเผ่าที่คล้าย ๆ กัน มีมังกรเทียมและอสูรกายเล็ก ๆ บ้างประปราย ตัวที่เป็นภัยอันตรายจริง ๆ จะอยู่ในเมืองใต้ดินเสียมากกว่า
-
(http://upic.me/i/fx/brentonpotrait.jpg)
"อืม...ที่เมืองใต้ดินงั้นสินะ...คงต้องค่อยๆหาความเชื่อมโยงไปเรื่อยๆ"
เขาค่อยๆจดข้อมูลลงในกระดาษของเขา จากนั้นจึงพักมองดูเวลาที่น่าจะผ่านไปนานพอตัวกับการนั่งหาข้อมูลมาตั้งแต่เที่ยง
-
เขาใช้เวลาค้นคว้านานพอดู แต่นี่เพิ่งจะตอนบ่ายแก่ ๆ เกือบเย็น เขาอาจจะมีเวลาค้นคว้าต่ออีกสักพัก ยกเว้นว่าเขาคิดจะทำอย่างอื่น
จะว่าไปเขายังไม่ได้ทานอะไรมาทั้งวัน และถ้านับดูแล้วตั้งแต่เริ่มเดินทางออกมาเขาก็ได้กินแต่พวกอาหารเสบียงแห้ง ๆ ไม่ใช้มื้ออาหารจริง ๆ ท้องเริ่มร้องแปลก ๆ เสียแล้ว
-
(http://upic.me/i/fx/brentonpotrait.jpg)
"...วันนี้พักแค่นี้ก่อนแล้วกันแฮะ..."
เขาตัดสินใจเก็บหนังสือเข้าที่ก่อน แล้วเก็บกระดาษบันทึกของเขาและอุปกรณ์ให้เรียบร้อย ก่อนที่จะออกจากห้องสมุดเพื่อหาซื้ออะไรทานจริงจังซักที
-
เขาสามารถไปที่ตลาดเพื่อซื้อพวกวัตถุดิบในการทำอาหารไว้ทานเอง หรือไม่ก็ไปตามบาร์ต่าง ๆ เพื่อสั่งอาหาร ราคาส่วนมากน่าจะอยู่ที่มื้อละ 1 เหรียญทอง เอาจริง ๆ ที่โรงแรมที่เขาพักอยู่ก็น่าจะมีบริการนี้ในราคาเดียวกันเหมือนกัน.. เขาจะไปที่ไหนดี?
-
เขาตัดสินใจไปที่บาร์ซักที่ เผื่อว่าจะได้ฟังเรื่องที่เกิดในเมืองในช่วงนี้ด้วย เผื่อจะมีอะไรให้เขาทำ
-
เขากลับไปที่บาร์แห่งแรกที่เขาแวะมาหลังจากเพิ่งมาถึงเมือง บรรยากาศตอนเย็นคนแน่นร้าน แต่ก็มีโต๊ะว่างให้เขาอยู่โต๊ะหนึ่งที่มุมร้านพอดี หญฺงสาวหน้าตึงเมื่อเห็นเขานั่งลงก็ก้าวฉับ ๆ เข้ามาหา
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/3189.jpg) "รับอะไรดีคะ? อาหารเย็นวันนี้เป็นปลารมควันกับโฮลวีต หรือไม่ก็ไก่ย่างกับมันบด ราคา 1 เหรียญทองเหมือนกันค่ะ" เธอกล่าว "หรือจะรับเป็นเครื่องดื่ม นมสดเหยือกละ 50 เหรียญเงิน เอล รัม และไวน์ 1 เหรียญทองค่ะ"
*หมายเหตุ เหรียญเงินถ้าใช้ไม่ถึง 50 ต่อวันนับเป็นเศษเงินสำหรับนักผจญภัย ไม่คิดคำนวนเป็นค่าใช้จ่าย แต่ที่ 50-99 เมื่อหมดวันจะนับเป็น 1 เหรียญทอง (เรตปกติ 100 เหรียญเงิน = 1 ◎เหรียญทอง)*
-
(http://upic.me/i/fx/brentonpotrait.jpg)
"ปลารมควันกับโฮลวีตก็แล้วกันนะครับ ส่วนเครื่องดึ่มผมขอเป็นน้ำเปล่าก่อนแล้วกัน"
เขาบอกกับพนักงานที่หน้าตายเยี่ยงโกเลม(...)แล้วจึงนั่งมองรอบๆ มองผู้คนจอแจเยอะแยะมากมายว่าบทสนทนามีเรื่องแปลกๆอะไรบ้าง
-
ไม่นานนักอาหารที่เขาสั่งก็มาถึง ระหว่างที่ทานเขาก็แอบฟังพวกกลุ่มนักเดินทางไปด้วย ดูเหมือนพวกนั้นจะพูดคุยกันเกี่ยวกับมอนสเตอร์ประเภท "มังกรเทียม" และบอกว่าพักนี้พวกนั้นชักเริ่มเยอะแปลก ๆ ทั้งค็อกคาไทร์ซทางเหนือ แฟรี่ดราก้อนทางตะวันอก และซูโดดราก้อนทางตะวันตก
-
"มังกรเทียมเองก็มีหลากประเภทสินะ...อาจจะต้องค้นคว้าเพิ่มเติมก่อน..."
เขาพึงพำออกมาเบาๆ ระหว่างที่กำลังกินข้าวและนั่งฟังนักผจญภัยคนอื่นคุยกัน เขาเริ่มคิดว่าถ้าเขารวบรวมข้อมูลลายลักษณ์อักษรได้ถึงจำนวนนึงเพื่ออ้างอิงแล้วเขาอาจจะเริ่มออกไปสำรวจรอบๆ ที่นี่เองดู
-
เขาจัดการอาหารจนหมดดี ตอนนี้พระอาทิตย์เริ่มจะตกดินและทำให้ฟ้าเป็นสีส้มและม่วง พวกนักเดินทางไม่มีท่าทีว่าจะหยุดโถมเข้ามาที่ร้าน และสั่งสุราดื่มกัน ส่งเสียงโฉ่งฉ่างดังทั่วร้าน
-
(http://upic.me/i/fx/brentonpotrait.jpg)
เขามองเวลาแล้วคิดว่าเขาควรพักผ่อนก่อนสำหรับวันนี้
ว่าแล้วเขาก็กลับไปที่โรงแรมของเขา จัดการธุระส่วนตัว นั่งทบทวนบทความที่เขาจดบันทึกมาสักหน่อย แล้วจึงหลับพักผ่อนเพื่อทำธุระวันต่อไป
-
เมื่อกลับไปที่โรงแรมและจัดการอะไรเรียบร้อยแล้ว เขาก็อ่านทบทวนสิ่งที่จดบันทึกมาจนถึงหัวค่ำ และเข้านอน
+1 EXP
เขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับอากาศเย็นเฉียบในยามเช้ามืด โชคดีที่เขานอนในอาคารและเตียงอุ่น ๆ ไม่อย่างนั้นไข้ขึ้นแน่ ๆ เขาลุกขึ้นมาจุดไฟบนเทียนเก่า ๆ มองออกไปนอกหน้าต่าง ท้องฟ้ายังไม่สว่างดีนักและมีหมอกน้อย ๆ
-
(http://upic.me/i/fx/brentonpotrait.jpg)
"เช้ามืดแบบนี้ อา...อากาศยังหนาวอยู่เลยแฮะ..."
เขาลุกออกมาจากเตียงไปล้างหน้าล้างตาทำธุระส่วนตัวยามเช้ามืด เขาต้องเตรียมตัวก่อนที่จะออกไปค้นหาข้อมูลและหางานทำต่อ
แล้วเขาไม่ลืมที่จะเรียบเรียงว่าเขาจะต้องหาข้อมูลในส่วนไหนต่ออีกด้วย ซึ่งดูเหมือนว่าทุกข้อมูลที่เขามี ณ ตอนนี้จะโยงไปยังเรื่องเมืองใต้ดิน วันนี้เขาอาจจะไปลองรวบรวมข้อมูลจากห้องสมุดก่อนดู
-
เขาเตรียมตัวอะไรแล้วเสร็จก็เมื่อพระอาทิตย์กำลังขึ้นพอดี ก่อนจะตรงไปยังหอสมุด แต่เมื่อเดินทางมาถึงดูเหมือนว่าวิหารหอสมุดจะยังไม่เปิดดี ผู้คนก็บางตาบนถนน ส่วนมากเป้นชาวไร่ชาวนาเดินทางออกจากเมืองไปยังเรือกสวนของตนนอกกำแพง
-
(http://upic.me/i/fx/brentonpotrait.jpg)
"...หืม? พวกชาวไร่ชาวนาสินะ... จะลองตามไปดูดีไม๊นะ บางทีถ้าไปลองดูๆ อาจจะได้ช่วยงานนิดๆหน่อยๆ เป็นค่าแรงไว้กินไว้อยู่..."
ว่าแล้วเขาก็ลองค่อยๆเดินตามไปดูก่อน
-
เขาเดินตามคนเหล่านั้นออกไปนอกกำแพงทางตะวันออก ช่วงนี้เป็นฤดูใบไม้ผลอตอนต้น น้ำแข็งและหิมะเพิ่งละลายได้ไม่นาน เมื่อมาถึงกระท่อมปลายไม้ไร่ของแต่ละคน พวกเขาก็หยิบจับอุปกรณ์เพื่อเอาไปใช้เตรียมแปลงดินสำหรับเพาะปลูกในปีนี้
-
เขาเดินตามพลินๆ รู้ตัวอีกทีก็ตามมาถึงนี่ซะแล้ว(....) เขามองรอบๆ แล้วคิดว่าไหนๆ มาแล้วก็น่าจะลองไถ่ถามดูสักหน่อย
(http://upic.me/i/4c/brentonsmile.jpg)
"ขอโทษนะครับ พอดีว่าผมเป็นนักเดินทางเพิ่งมาที่นี่ได้ไม่นาน ไม่ทราบว่าที่นี่พอจะมีงานอะไรให้ผมช่วยแลกกับค่าแรงซักเล็กน้อยรึเปล่าครับ? ถ้าไม่มีก็ พอจะมีที่ไหนพอจะแนะนำผมได้บ้างไหมครับ?"
เขายิ้มเล็กน้อยแล้วถามพวกชาวไร่แถวนั้นสักคนที่น่าจะพอแนะนำเขาได้ดู
-
"งาน.. นักเดินทาง" ชายชราท่าทางเป็นมิตรครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง "โอ้ยนอกเมืองนี้ไม่มีงานอะไรให้คนหนุ่มสาวไฟแรงอย่างเจ้าหรอกพ่อหนุ่ม มีแต่ทำไร่ไถนาเลี้ยงม้าเลี้ยงวัวน่ะ"
"พวกในเมืองน่าจะมีงานนะ.. หลานข้าเคยทำงานอยู่ที่สมาคมพ่อค้า แถว ๆ นั้นน่าจะมีพวกงานขนของนู่นนี่ ไม่ก็ลองคุย ๆ กับพวกคนมีตังดูเนอะ พ่อหนุ่ม"
-
(http://upic.me/i/4c/brentonsmile.jpg)
"ขอบคุณที่แนะนำครับลุง"
เขายิ้มให้กับชายผู้นั้น ก่อนจะกลับเข้าเมืองไปมองหาตามที่ชายผู้นั้นแนะนำเขา เขาจะลองไปดูที่ในเมืองดูก่อน เผื่อจะมีพวกมีเงินที่รับจ้างลูกงานเล็กๆ น้อยได้ ยังไงเขาก็ผู้ชาย คนน่าจะมีงานให้คนแบบเขาช่วยได้แหละน่า
-
ที่จตุรัสสระน้ำ มีป้ายประกาศติดอยู่ งานมีตั้งแต่พวกตามหาของหาย คนหาย ไปจนถึงงานล่าค่าหัว ส่วนใบปลิวอื่น ๆ ก็มีพวกรับสมัครเข้าสมาคม ที่เด่น ๆ ก็มีสมาคมนักล่าและพวกทหารรักษาการณ์เนตรดำ
ด้วยความที่เขามีพื้นเพสามัญชน(♟Commoner) ก็พอจะดูงานที่เหมาะสมได้ นักเดินทางอาจจะต้องการเด็กแบกของ โรงม้าอาจจะต้องการคนทำความสะอาด ร้านขายของอาจจะต้องการพนักงาน งานพวกนี้น่าจะมีค่าจ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ ต่อวัน (2-3 เหรียญทอง) ขึ้นอยู่กับว่าเขากำลังหางานรูปแบบใด
ตอนนี้พระอาทิตย์เริ่มขึ้นสู่ฟ้าเต็มที่ น่าจะสัก 8 โมงได้ ผู้คนเริ่มตื่นและออกมาทำกิจกรรมยามเช้า
-
เขากวาดสายตาพลางขยับแว่นมองป้วยประกาศรับสมัครงานต่างๆ จนกระทั่งสายตาไปมองเห็นป้ายของนักเดินทางที่ต้องการผู้ช่วยเหลือ
ในฐานะที่เขาเองก็เป็นนักเดินทาง การที่เขาจะไปช่วยนักเดินทางผู้อื่น และขอโอกาสติดสอยห้อยตามก็ไม่เลวนัก