[MM] มุมมองบุคคลที่สาม

• Johan: [link]
  July 21, 2023, 11:25:58 AM
• Johan: อันนี้ครับ
  July 21, 2023, 11:26:02 AM
• Johan: จริงๆไม่เชิงลงแข่งเพราะเป็นพาร์ทเนอร์กับบุสดีอยู่แล้วเลยอดชิงรางวัลที่ 1 2 3 (3000 บาท...) ก็จะไม่ไปแย่งรางวัลส่วนนี้กับหน้าใหม่ แต่ลงเพื่อชิงรางวัลเซ็นสัญญา รางวัลอันนี้ไม่จำกัด ได้เงินเยอะมาอุดส่วนที่ต้องเอาไปจ่ายให้นักวาด
  July 21, 2023, 11:28:55 AM
• Johan: ช่วงก่อนวันที่ 10 เลยต้องเร่งเตรียมไฟล์ + เขียนเรื่องไว้เปิดตัวให้ปังๆ เพราะงบวาดนี่แพงเข้าเนื้อ วาดเยอะไม่ไหว มาเน้นการนำเสนอด้วยเส้นเรื่องหลายทางเลือกดีกว่า
  July 21, 2023, 11:31:12 AM
• lostlance: งี้นี่เองงง
  July 21, 2023, 07:09:04 PM
• Qiao: อยากเล่นแนว fear and hunger 1-2 ก็ได้
  August 28, 2023, 10:56:33 PM
• lostlance: ผมว่าเกมมันหลอนไป
  August 31, 2023, 10:47:07 AM
• Johan: สลัดทั้งงานราษฎร กับงานหลวงไม่ออก น่าจะมาต่อสักใกล้ๆปลายปีนะครับ
  September 29, 2023, 06:48:36 PM
• Bloody Rabbits: รออยุ่ว
  September 29, 2023, 10:01:26 PM
• lostlance: ที่โพสใหม่นั้นสแปมหรืออะไรน่ะ
  October 05, 2023, 02:12:26 PM
• Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ
  December 02, 2023, 01:55:59 AM
• Johan: สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนยุ่งๆงานเยอะๆ
  January 01, 2024, 11:30:01 AM
• Johan: อยากมาต่อ แต่เคลียรืเวลาไม่ลงตัวเลย
  January 01, 2024, 11:30:18 AM
• Johan: Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ <<< ตอบแล้วๆ (เกมบ้าอะไรฟระ โพสละครึ่งปี)
  January 01, 2024, 11:35:44 AM
• lostlance: สวัสดีปีใหม่ครับบ
  January 01, 2024, 08:58:21 PM

[Luca]

มันเป็นเรื่องที่น่าแปลก ระหว่างที่เดินทางมาคุณก็พบว่ามีจดหมายประทับครั่งสีแดงสดอยู่ในกระเป๋าโค้ทของคุณ
ตราที่ประทับมาไม่คุ้นตาเลยสักนิดเดียว ส่วนเนื้อหาในจดหมายประหลาดนี่ก็เป็นข้อความสั้นๆที่เชิญชวนร่วมรับประทานอาหารค่ำ

คฤหาสน์ Nothingher (น็อตติงเฮอร์)
และลงชื่อ Earl Robert River (เอิร์ล โรเบิร์ต ลิเวอร์)

[Luca]

มันเป็นเรื่องที่น่าแปลก คุณจำไม่ได้เลยสักนิดว่าคุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร

โถงทางเข้ากว้างขวางของสถานที่ซึ่งน่าจะเป็นคฤหาสน์เก่าแก่แห่งหนึ่ง มันถูกสร้างด้วยไม้และปูน
เป็นสถาปัตยกรรมเรอเนสซองซ์ผสมผสานกับรสนิยมแปลกและฟุ้งเฟ้อที่ไม่เหมือนใคร

พื้นหินอ่อนสลับกับหินแกรนิตและหินบะซอลต์ ตกแต่งอย่างวิจิตรด้วยงานแกะไม้ตามช่องว่างต่างๆ ผนังที่เป็นส่วนของไม้ขัดลงแว็กซ์มันเงา
มีส่วนประกอบของทองคำและเงินตกแต่งอยู่ทั่วไป รวมไปถึงการใช้อัญมณีตกแต่งที่เน้นการใช้ทับทิมสีแดงล้อมด้วยเพชรนิลจินดา

โคมไฟระย้าอยู่ต่ำกว่าปกติ สูงจากพื้นเพียง 3.5 เมตร ทำจากทองคำและเงิน มีเทียนไขปักเอาไว้เพื่อให้แสงสว่างมากกว่า 70 เล่ม
ใต้โคมไฟตรงกับรูปสลักหินเมดูซ่า มองตรงไปเป็นบันไดแฝดที่เป็นไม้ขัดมันทั้งสองฝั่ง
ระหว่างบันไดมีภาพวาดกรอบใหญ่ของขุนนางที่คาดว่าจะเป็นเอิร์ล Robert

[Luca]

ระหว่างนี้เองที่คุณรู้สึกได้ว่าไม่ได้มีแค่คุณ ที่โถงนี้มีผู้ร่วมชะตากรรมอีกหลายคน
บ้างก็เพิ่งรู้สึกตัว บ้างก็กำลังคุยกัน บ้างก็กำลังเดินมาทางนี้ พวกเขาต่างก็เหมือนกับคุณ

ไม่มีใครรู้ว่าตนเองมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร


ขณะที่กำลังสอบถามและแนะนำตัวก็มีเสียงร้องโหยหวนที่น่าสยดสยองดังมาจากโถงทางเดินฝั่งขวา ตามด้วยเสียงปืนลั่นขึ้นหนึ่งนัด
มีเสียงร้องแหบแหลมดังขึ้นทันทีที่เสียงปืนดังและเสียงดังกุกกักกับเสียงกรีดร้องของใครอื่นและเสียงสบถ บางคนก็รีบวิ่งออกไปจากโถงทางเข้า

[Luca]

โถงทางเดินที่ค่อนข้างกว้างแต่ขาดแคลนแสงสว่างมีพรมแดงปูยาวตลอดทาง
โคมไฟระย้าที่ห้อยอยู่ไม่มีเทียนปักเอาไว้ มีเพียงแสงไฟจากเชิงเทียนริมทางเดินที่อยู่ห่างกัน

ผนังไม่มีการตกแต่งอะไรนอกจากกรอบรูปวาด เว้นเพียงช่องประตูที่เป็นไม้เนื้อดีซึ่งมีป้ายบอกทุกห้องว่าเป็นห้องอะไร

เสียงปืนดังขึ้นอีกครั้งก่อนจะเงียบลงไป แต่แล้วก็มีเสียงโหยหวนดังขึ้นมาอีก
บาทหลวงหนุ่มสบถสลับกับต่อว่าต่อขานพระเป็นเจ้าก่อนจะกระหน่ำยิงออกไปอีกหลายนัด ใช้เวลาอีกอึดใจทิ้งหนังสือโป๊แล้วเก็บกุญแจสีทองไป

[Luca]

ไม่เพียงที่โถงทางเดินฝั่งขวาของบ้านจะมีเสียงปืนดังลั่น ที่โถงบันไดฝั่งใดสักฝั่งหนึ่งก็เช่นกัน

และไม่ได้แพ้กัน เสียงปืนที่ดังหนักหน่วงที่สุดเกิดขึ้นที่โถงทางเข้า

ทันทีที่หญิงสาวผู้ตกงานสัมผัสปืนคาบศิลาก็มีเสียงกรีดร้องที่โหยหวนดังก้องขึ้นทั่วโถงนี้ ปรากฎเงามืดสีดำแผ่ออกและหายไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อรู้สึกตัวอีกทีปืนคาบศิลาก็ยึดติดกับมือของหญิงสาวแน่นไม่สามารถทิ้งได้




"ม ไม่...." เธอยกมือที่สั่นระริกชี้ไปรอบๆ หยุดที่เด็กสาวคนหนึ่ง แล้วบ่ายมาทางชายวัยกลางคนอีกคน แต่เขาก็เผ่นหนีไปทันที

ปืนนั่นหันมายังเด็กสาวอีกครั้ง และลั่นไกยิงเข้าที่พุงของเธอ




เธอโดนยิงเข้าก็ตกใจปนไม่เข้าใจ หลังทรุดลงไปก็คว้าปินไรเฟิลออกมาจากใต้กระโปรงแล้วยกขึ้นมายิงยิงสวนทันทีด้วยสัญชาตญาณ
แต่อีกฝ่ายก็คล้ายจะตกใจและยิงสวนกลับมาจนต่างฝ่ายต่างบาดเจ็บสาหัสถอยไปหลบมุมพิงผนังกันคนละด้าน

[Luca]

ห้องรับประทานอาหารมีบรรยากาศที่อึมครึมแต่ก็ตกแต่งงดงามไม่ได้แพ้โถงทางเข้าเลย
บนโต๊ะยาวเต็มไปด้วยสำรับเปล่าเกือบ 20 สำรับ อุปกรณ์เครื่องใช้ต่างๆยังคงดูใหม่และเงาวับ
มองไปที่หน้าต่างเห็นเงาวูบวาบที่ไม่ได้ส่งเสียงอะไร มีเพียงเสียงฟืนแตกของเตาผิงเท่านั้นที่คอยทำลายความเงียบ

"สวัสดี พ่อหนุ่ม"

ชายสองคนพบหญิงผู้หนึ่งอยู่ภายในห้อง ใบหน้ายิ้มแย้มที่มีริ้วรอยไปตามวัยเล็กน้อย เธอมองพวกเขาคล้ายจะทักทาย

"สวัสดีเช่นกันครับ ผมบลิงค์ เป็นหนึ่งในคนที่ถูกเชิญมาร่วมรับประทานมื้อค่ำเช่นเดียวกันกับคนอื่น ๆ" เค้าว่าก่อนจะล้วงหาอะไรแต่หาไม่เจอ

"ผมคาร์ล ถูกเชิญมารับประทานอาหารที่นี่เหมือนกัน..." เขาเดาได้ว่าบลิงค์คงพยายามหยิบจดหมายออกมาแต่หาไม่เจอแน่ๆ

[Luca]

ห้องรับแขกเป็นห้องที่ประกอบด้วยไม้เป็นส่วนใหญ่ ทั้งเสา เพดาน ผนัง และพื้น มีระเบียงมุกที่ไม่มีทางขึ้นล้อมรอบ
เพดานห้องยกสูงจากพื้นเกือบ 6 เมตร ล้อมรอบด้วยผนังไม้ทั้งสี่ด้าน แต่ละด้านมีรูปภาพติดประดับเอาไว้
ด้านหนึ่งมีตู้โชว์ เยื้องไปอีกด้านมีรูปหล่อสำริดขนาดเกือบสองเมตร พื้นไม้ขัดมันปูทับด้วยพรมสักหลาด

"ใครน่ะ" เมื่อเห็นชายคนนั้น เธอก็ขยับปลายหอกหันไปหาเขา
น้ำเสียงหวานแต่ติดจะห้วนสั้นเอ่ยถามผู้มาเยือนอย่างสงสัย




"เอ๊ะ?...เอ่อ...เดี๋ยวก่อนนะครับ" ชายหนุ่มรีบยกมือทั้งสองขึ้นทำปางห้ามญาติ พร้อมกับยิ้มเฝื่อนท่าทางลำบากใจ


"ฉันชื่อ เซซิล องครักษ์ของเจ้าหญิง Le Noir"

"ผมชื่อลอยด์ เป็นหมอครับ"

[Luca]

"อพอลโล่คือเทพเจ้านักรบผู้เก่งกล้า เป็นหนึ่งในสิบสองเทพเจ้าแห่งโอลิมปัส"
"แต่คฤหาสน์นี้มีเทพเจ้าแห่งโอลิมปัสเพียง 7 องค์เท่านั้น"

"ฉันขอเตือนเอาไว้เรื่องหนึ่ง... กรุณาอย่าเก๋ากับเทพเจ้า"

[Luca]

ห้องเก็บสมบัติมีโถงทางเข้า 3 ทาง แต่ด้านในมีทางเดินวกวนและซ้อนด้วยโถงอีกชั้นหนึ่ง
ดูจากการตกแต่งแล้วธรรมดามากจนไม่เหมือนห้องเก็บสมบัติ ทางเข้ามีข้าวของทั้งที่ดูมีราคาและของเหลือใช้วางกองไว้
นอกจากรูปภาพ 12 เทพเจ้าแห่งโอลิมปัสที่ตกแต่งเอาไว้อย่างไม่เข้าใจจุดประสงค์ก็เห็นจะมีเพียงประตูเหล็กบานใหญ่ตรงหน้า
ช่องระหว่างบานประตูมีรูทรงกลมเป็นช่องเท่ากำปั้นเด็ก 3 รูเรียงกัน เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 2 นิ้ว

ท่านบารอนละสายตาจากต้นเสียงที่ดังแว่วๆแล้วหันมามองดูประตูเหล็กบานมหึมาที่มีรูทรงกลมเป็นช่องเท่ากำปั้นเด็ก 3 รูเรียงกัน
คะเนได้ว่าเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 2 นิ้ว

[Luca]

อสูรกายกรีดร้องลั่นเมื่อกระสุนปืนลั่นใส่หน้าผากของมัน ส่งให้ร่างนั้นฟุบนิ่งแล้วค่อยๆผุพังเน่าเปื่อยกลายเป็นคราบสำแดงช้ำเลือดช้ำหนอง




"......" ชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนคนจรจัดวางถุงกาวลงแล้วหยิบกุญแจขึ้นมาเก็บก่อนจะยกไรเฟิลล่าสัตว์พาดบ่าแล้วเดินไปต่อ

[Luca]

"เตาไฟนั่นอุ่นดีนะคะ" เธอว่าแล้วชี้ไปที่เตาไฟ

"ถ้ามันดับจะเกิดอะไรขึ้นเหรอคะ?"




"ก็คงหนาวจนทนไม่ไหวล่ะมังคะ ฉันก็ไม่เคยเห็นมันดับเหมือนกัน" Anya ยิ้มละไมแล้วมองดูมือของหญิงสาว

มือที่กำปืนสีดำนั่นชี้ขึ้นมายัง Anya ที่มีสีหน้าตื่นตกใจก่อนจะหันไปรอบๆ

Carl พุ่งเข้าไปหวังจะช่วย Anya ปืนนั่นจึงเล็งมายังเขาแทน

เจ็บ เจ็บ เจ็บ เจ็บ ขาผม ขาของผม




"ม... ไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?"

[Luca]

สวนเป็นพื้นที่เพาะปลูกต้นไม้และดอกไม้หลากหลายสายพันธุ์ มีลานน้ำพุ สระน้ำเลี้ยงปลา บ่อน้ำ และกรงเลี้ยงนก
เดิมมันคงเป็นสถานที่อันร่มรื่นและสวยงามน่าพักผ่อนหย่อนใจ แต่ไม่ใช่ในเวลานี้ที่มันรกร้างและดูน่ากลัว

หินปูพื้นที่เคยเรียงเป็นทางเดินอย่างมีระเบียบเต็มไปด้วยตะไคร่ เสาไฟแทบทุกต้นดับสนิท มีสองเสาที่กระพริบใกล้จะดับลงได้ทุกเมื่อ
กลิ่นสาปที่แตะจมูกชวนให้อยากจะเป็นลมเสียตรงนี้ แต่สิ่งนี่น่าหวาดหวั่นที่สุดคงจะเป็นเงาที่วูบไหวบนท้องฟ้าและนอกพื้นที่สวน

ชายคนหนึ่งยืนมองนกฮูกที่เป็นรูปหล่อสำริดจากในมุมมืดหลังต้นไม้ใหญ่อย่างพิจารณา

[Luca]

Spoiler for Hiden:

ร่างนั้นแปรสภาพเป็นอสูรกายและแผดเสียงน่าสยดสยอง




"เออะ..." ตำรวจหนุ่มแข็งเป็นหินและยิ้มค้างตามดิสเลย


เขาหันหลังวิ่งและพยายามหนีแต่ก็หนีไม่พ้น เจ้าอสูรกายไต่ผนังกระโดดมาทับร่างของเขาเอาไว้แล้วก็กัดลงที่ซอกคอของเขา

กร๊วม!!


ภาพอดีตผุดขึ้นมา



คุณตำรวจซึ่งถูกเจ้าอสูรกัดเข้าให้ที่ซอกคอจนได้เลือดผงะถอยหลังไป เขาพยายามหนีมันก่อนหน้านี้แต่ก็ไม่พ้นในมือคว้ามีดเพื่อเตรียมต่อสู้เอาชีวิตรอด
ขณะที่อสูรในชุดสาวใช้กำลังคืบคลานเข้าหมายจะขย้ำเขาอีกครั้ง แต่ทันใดนั้นเอง

ปัง!!

เสียงเหนี่ยวไกจากปากกระบอกปืนของใครบางคนดังลั่น วิถีกระสุนพุ่งมาจากข้างหลังของตำรวจหนุ่ม

อสูรกายกรีดร้องลั่นเมื่อถูกยิงแสกหน้าเข้าให้ ส่งให้ร่างนั้นฟุบนิ่งแล้วค่อยๆผุพังเน่าเปื่อยกลายเป็นคราบสำแดงช้ำเลือดช้ำหนอง...
เห็นหนุ่มวัยรุ่นคนหนึ่งก้าวขาฉับๆผ่านเขามาก้มหยิบกุญแจทองประดับอัญมณีสีเขียวที่ตกอยู่แทนที่อสูรตนนั้นขึ้นมา

มือขวาเจ้าหนุ่มคนนั้น ยกปืนช็อตกันขึ้นพาดบ่าก่อนจะเอ่ยกับเขาด้วยรอยยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์




"เกือบไปแล้วนะ พี่ชาย"

[Luca]

ห้องพักคนรับใช้เจ้าหญิง



ในห้องมืดสนิทเกือบทั้งหมด มีเพียงแสงสว่างจากภายนอกห้องที่ช่วยให้มองเห็นได้บ้างว่ามันคือห้องพักที่มีระดับกว่าแขกทั่วไป
นอกจากความมืดก็คงจะมีเพียงกลิ่นสาปเหม็นเน่าที่ชวนให้อยากอาเจียนออกมาเดี๋ยวนั้น

"...ถึงจะดูเสียมารยาทไปหน่อยเหอะ...แต่ก็...ถ้ามันทำให้ฉันรู้เรื่องของที่นี่มากกว่านี้ล่ะก็...ขอโทษทีนะคะ..."

หญิงสาวผู้หนึ่งปัดฝุ่นออกจากไดอารี่เล่มหนาแล้วค่อยๆกรีดนิ้วเปิดดู

หน้าแรกๆเขียนถึงเรื่องราวชีวิตทั่วไปในวังของตนเองที่ทำงานรับใช้เจ้าหญิง Le Noir ที่เอาแต่ใจเล็กน้อย เย่อหยิ่ง หัวสูง และละโมภ
วันหนึ่งเจ้าหญิง Le Noir ทรงทราบว่าพี่สาวของตนที่แต่งงานกับเอิร์ลท่านหนึ่งกำลังมีชีวิตสุขสบายท่ามกลางสมบัติก็รู้สึกสนใจอยากรู้ว่าสมบัตินั่นจะเลอค่าเพียงใด

เจ้าหญิงจึงตัดสินพระทัยเดินทางมาขอพักที่นี่พร้อมคนรับใช้และองครักษ์ติดตามอีก 2 คน

เจ้าหญิงทรงมีบรรดาศักดิ์ และมีศักดิ์เป็นน้องสาวกับเลดี้ Michelle ผู้เป็นภรรยาของและท่านเอิร์ล Robert ทำให้พระนางได้รับความสะดวกสบาย
พระนางประทับอยู่ที่นี่ชั่วคราว นั่นคือคำขอที่ให้กับเอิร์ล Robet เพียงเพราะชื่นชอบที่จะชื่นชมสมบัติของท่านเอิร์ล หากแต่นั่นไม่ใช่เป้าหมายที่แท้จริง

เอิร์ล Robet ผู้มีใบหน้าหล่อเหลาคมคาย และพระนาง Le Noir ผู้มีรูปโฉมงดงาม

แท้ที่จริงแล้วพระนางนั้นต้องการ...

[Luca]

อย่าเข้าใกล้ตู้โชว์นั่น เทพเจ้าอพอลโล่จะสังหารทุกคน

"อืม..."

ก่อนที่ชายหนุ่มผู้หนีตายมาถึงห้องรับแขกแห่งนี้จะได้ทำอะไรอย่างที่เขาคิคจะทำ




"สองหัวดีกว่าหัวเดียวนะครับ" ชายหนุ่มกล่าวกับเด็กชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆเขา

จากนั้นชายหนุ่มก็หยิบชะแลงออกมา เดินเข้าใกล้ตู้โชว์หมายจะใช้ชะแลงทุบทำลาย

แต่สายตาเขาชำเลืองมองที่รูปปั้นตลอดเวลา เม็ดเหงื่อผุดขึ้นหลายเม็ด


ได้ยินเสียงแกร๊ก และไวยิ่งกว่าความคิด รูปปั้นอพอลโลก็ขึ้นสายตั้งแต่เมื่อไรไม่ทราบได้
ธนูเงินถูกยิงออกมาอย่างเงียบกริบหลังเสียงสายธนูดังดีดดังปัก

แต่อาจเพราะรู้อยู่แล้ว ชายหนุ่มก้มหลบและกลิ้งหลบได้ทันท่วงทีทั้งสองดอก มันพุ่งไปปักผนังไม้ทะลุเข้าไปลึกกว่า 2 คืบ




ในอึดใจต่อมาธนูอีกสองดอกก็พุ่งไปปักที่เดิมด้วยการวิ่งหลบของเด็กชาย

ธนูของอพอลโล่หมดลงแล้ว และทันใดนั้นรูปหล่อสำริดของอพอลโล่ก็ทิ้งคันธนูแล้วเดินฉับๆเปิดประตูไปยังห้องดนตรี

ก่อนจะหยุดที่ตู้กระจกอันว่างเปล่า

Spoiler for Hiden:

ก่อนหน้านั้นไม่กี่นาที




"ทองคำจริงๆด้วย..." เขาพึมพัมเมื่อได้เห็นมันใกล้ๆ ดวงตาฉายแวววิบวับ

พิณทองคำดูมีค่ามากเลยนะ ชายหนุ่มตาเป็นประกายเมื่อได้สัมผัสมัน