[HL] Chapter III-IV-V-VI

• Johan: [link]
  July 21, 2023, 11:25:58 AM
• Johan: อันนี้ครับ
  July 21, 2023, 11:26:02 AM
• Johan: จริงๆไม่เชิงลงแข่งเพราะเป็นพาร์ทเนอร์กับบุสดีอยู่แล้วเลยอดชิงรางวัลที่ 1 2 3 (3000 บาท...) ก็จะไม่ไปแย่งรางวัลส่วนนี้กับหน้าใหม่ แต่ลงเพื่อชิงรางวัลเซ็นสัญญา รางวัลอันนี้ไม่จำกัด ได้เงินเยอะมาอุดส่วนที่ต้องเอาไปจ่ายให้นักวาด
  July 21, 2023, 11:28:55 AM
• Johan: ช่วงก่อนวันที่ 10 เลยต้องเร่งเตรียมไฟล์ + เขียนเรื่องไว้เปิดตัวให้ปังๆ เพราะงบวาดนี่แพงเข้าเนื้อ วาดเยอะไม่ไหว มาเน้นการนำเสนอด้วยเส้นเรื่องหลายทางเลือกดีกว่า
  July 21, 2023, 11:31:12 AM
• lostlance: งี้นี่เองงง
  July 21, 2023, 07:09:04 PM
• Qiao: อยากเล่นแนว fear and hunger 1-2 ก็ได้
  August 28, 2023, 10:56:33 PM
• lostlance: ผมว่าเกมมันหลอนไป
  August 31, 2023, 10:47:07 AM
• Johan: สลัดทั้งงานราษฎร กับงานหลวงไม่ออก น่าจะมาต่อสักใกล้ๆปลายปีนะครับ
  September 29, 2023, 06:48:36 PM
• Bloody Rabbits: รออยุ่ว
  September 29, 2023, 10:01:26 PM
• lostlance: ที่โพสใหม่นั้นสแปมหรืออะไรน่ะ
  October 05, 2023, 02:12:26 PM
• Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ
  December 02, 2023, 01:55:59 AM
• Johan: สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนยุ่งๆงานเยอะๆ
  January 01, 2024, 11:30:01 AM
• Johan: อยากมาต่อ แต่เคลียรืเวลาไม่ลงตัวเลย
  January 01, 2024, 11:30:18 AM
• Johan: Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ <<< ตอบแล้วๆ (เกมบ้าอะไรฟระ โพสละครึ่งปี)
  January 01, 2024, 11:35:44 AM
• lostlance: สวัสดีปีใหม่ครับบ
  January 01, 2024, 08:58:21 PM

[Johan]

ระบบศักดินาสวามิภักดิ์ หรือระบบฟิวดัลเกิดในฝรั่งเศสช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 5 ที่อิตาลีคริสต์ศตวรรษที่ 6 จากนั้นได้นำมาใช้ในอังกฤษและเยอรมัน
ที่ดินคือโครงสร้างของระบบนี้ กษัตริย์จะพระราชทานที่ดินให้กับขุนนาง และขุนนางจะมอบที่ดินไปอีกเป็นทอด

Manor หมายถึงบริเวณที่ดินที่กว้างใหญ่รอบคฤหาสน์ของขุนนาง หรือเจ้านายผู้มีกรรมสิทธิ์ในที่ดิน (Lord)
บริเวณรอบคฤหาสน์จะมีหมู่บ้าน ชาวนาและทาสติดที่ดิน ช่างฝีมือ พ่อค้า แต่ละแมเนอร์จะมีการผลิตอาหารเลี้ยงตัวเอง

แต่บ่อยครั้งที่เกิดการรบพุ่งแย่งชิงดินแดนโดยชาวคริสต์ด้วยกันเอง
และบ่อยยิ่งกว่าคือกองโจรที่มักโจมตีดินแดนซึ่งไม่ขึ้นกับลอร์ดหรือขุนนาง




นอกจากนักรบครูเสดด้วยกันเองแล้วยังมีกองโจรที่คอยรังควานดินแดนต่างๆในราชอาณาจักรเยรูซาเล็มอยู่ตลอดในช่วงหลายเดือนมานี้
กษัตริย์ Raymond ได้มอบที่ดินจำนวนมากให้เหล่าผู้ที่สวามิภักดิ์ต่อเขาและให้บรรดาศักดิ์เป็นขุนนางกันถ้วนหน้าเพื่อต่อสู้กับโจรร้ายและช่วยเหลือในการขยายดินแดน
อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนลอร์ดทั้งหลายจะไม่ได้สนใจเสียงเรียกร้องของ Raymond พวกเขาส่วนหนึ่งกลับทำสงครามกันเองด้วยซ้ำ

[LazyRabbit]

ศรัทธาเป็นสิ่งที่น่ากลัว เพราะมันสามารถนำพาคนไปตายอย่างมีความสุขได้ยังไงล่ะ

ไดร์เฮมพลางคิดก่อนจะหันหน้าไปทางเสียงโห่ร้อง แน่นอนว่าเขาหันความสนใจและเดินไปดูในทันทีทันใด

[lostlance]

- เดินทางไปยังทริโปลี

สเตฟพยายามหาทางหลบเลี่ยงอันตรายเพื่อไปทริโปลี

[Melin]

- อื่นๆ : สอบถามคาราวานเหล่านั้นว่าเดินทางมาจากที่ไหน บางทีเค้าอาจที่จะสามารถเปิดเส้นทางการค้าระหว่างเมืองหรือจัดตั้งกองทหารคุ้มกันคาราวานขึ้นมาก็เป็นได้
           แต่ก่อนที่จะสามารถทำแบบนั้น เค้าก็อยากทราบรายละเอียดของกองคาราวานว่าในส่วนของคาราวานนั้นมีผู้คุ้มกันอยู่แล้วหรือเปล่า
           และหากมี พวกเค้ากำหนดเงื่อนไขค่าจ้างในการคุ้มกัน กันอย่างไร ? ระยะทาง จำนวนทหาร ความแข็งแกร่งของผู้คุ้มกัน หรือทั้งหมดที่ว่ามา

ปล. ไหน ๆ ว่างจัดแล้วดูของที่คาราวานขายด้วย (ถึงจะไม่มีเงินก็เถอะ ; w;)

[Chao]

Chao อยากดูสภาพทั่ว ๆ ไปของผู้คนก่อน 

- เข้าเมือง

[Pooto Dio Guerrero]

- เส้นทางสู่นครรัฐทริโปลี

[Johan]

Diethelm พบว่าเหล่านักรบครูเสดเร่งฝีเท้าและกึ่งวิ่งกึ่งเดินเร็วขึ้นคล้ายจะรีบไปให้ถึงสมรภูมิ
พวกเขาปะปนกันไม่มีความเป็นระเบียบ อัศวินวิ่งแซงชายร่างท้วมที่เอากระทะมารบแล้วก็โดนเด็กที่เอาหม้อครอบหัววิ่งแซงไปอีกต่อ
เสียงโห่ร้องดังขึ้นเรื่อยจนมองเห็นธงกางเขนโบกสะบัด มีเสียงตะโกนว่าพวกเติร์กพ่ายแพ้แตกทัพหนีไปหมดแล้ว

ทุกคนโห่ร้อง บ้างก็เดินเข้าเมืองดามัสกัสที่เปิดออกต้อนรับมหามิตร

Diethelm มองดูผู้คนและเหล่านักรบครูเสดที่ยินดีปรีดา พวกทหารราบสามัญชนเชื่อว่าพวกเติร์กพ่ายแพ้และถอยหนีไป
แต่ในความเป็นจริงกองกำลังทั้งสองฝ่ายยังไม่ได้เข้าปะทะกัน เป็นฝ่ายเติร์กที่ล่าถอยไปก่อนหน้านี้
โดยมีเวลาให้ล่าถอยมากพอจะเก็บเอาศพทหารเติร์กกลับไปได้เกือบหมด

- เข้าเมือง
- พบเจ้าเมืองดามัสกัส


เส้นทางไปยังทริโปลีค่อนข้างคึกคักจนกระทั่งถึงเวลานี้ที่มีกำลังทหารจำนวนหนึ่งใช้มันมุ่งหน้าไปยังทริโปลีและเข้าปะทะกับนักรบครูเสดระหว่างเส้นทางไปยังทริโปลี
เกิดการรบกันขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว ลูกดอกหน้าไม้และลูกธนูบินสวนกันไปมาจนผู้สัญจรแทบหลบไม่ทัน ระวังบาดเจ็บได้หากจะไปทางนี้

Steph และ Jason ก็อยู่ในสถานการณ์นี้และไม่พบว่าจะมีทางเลี่ยงไปได้

(เหตุการณ์นี้จะจบลงเมื่อมีคนทำเควสบทที่ 4 จบ)


คาราวานเดินทางมาจากทริโปลี ผ่านเอเคอร์ และมายังเยรูซาเล็ม
ไม่มีคนคุ้มกันเพราะอยู่ในพื้นที่ของอาณาจักรเยรูซาเล็มพวกคาราวานจะได้รับการคุ้มครอง (เว้นแต่ซวย)
เท่าไหร่ก็ช่างเถอะอย่ารู้เลย ไม่สำคัญ


เมืองอัลเครัคเป็นเมืองมุสลิมมาก่อนแต่ถูกนักรบครูเสดยึดเอามาและฆ่าชาวมุสลิมหมดทั้งเมือง ปัจจุบันจึงเป็นเมืองมุสลิมที่ผสมผสานวัฒนธรรมไปกับชาวคริสต์
ดูชาวคริสต์จากยุโรปจะชื่นชอบศิลปะวัฒนธรรมของอาหรับเอามากๆ บ้านเมือง การแต่งกาย เครื่องประดับ พวกเขายอมรับว่าล้าหลังชาวอาหรับราวกับพวกเขาเป็นคนป่า
การได้มาเห็นความศิวิไลซ์ของชาวอาหรับได้เปิดหูเปิดตาชาวคริสต์มากทีเดียว

ในเมืองเห็นทหารเทมพลาร์จำนวนมากคล้ายกับมันเป็นเมืองของพวกเขา

[LazyRabbit]

ไม่แปลกละนะ เติร์กจะทำที่ไม่สำเร็จ ดูท่ามันก็ยากอยู่แล้ว...

มาถึงแล้วก็ไปเดินดูในเมืองหน่อยละกัน

- เข้าเมือง

[Chao]

Chao สังเกตการทำงานหรือพฤติกรรมของทหารเทมพลา มีใครบังคับบัญชาพวกเขาหรือไม่  ยึดอาคารใดในเมืองที่เป็นที่บัญชาการ

[lostlance]

-รอคนทำเควสจบ...

[Johan]

เหล่านักรบครูเสดเข้าเมืองไปได้ก็ตาโตกับเมืองดามัสกัสที่งดงามในแบบอาหรับไม่ต่างจากเมื่อครั้งเข้าสู่กรุงคอนสแตนติโนเปิล
บ้านเมืองที่ดูเป็นระเบียบ การตกแต่งประดับประดาที่แปลกตา และอีกหลายสิ่งหลายอย่างของนครดามัสกัสที่ดึงดูดสายตาของพวกเขา

ข้าเชื่อว่าพวกเขากำลังอยากได้มัน

เสียงนั้นทำให้ Diethelm หันตามไปเห็นหลังไวๆของใครสักคนที่คุ้นตา เขารีบติดตามไปทันทีโดยที่อีกฝ่ายเลี้ยวเข้าตรอกโน้นทะลุออกตรอกนี้
กระทั่งไปถึงยังตรอกตัน อีกฝ่ายเปิดผ้าคลุมหัวออกแล้วหันมาพร้อมกับชายฉกรรจ์สองคนที่โผล่ขึ้นมาเบื้องหลังของ Diethelm

ส่วนเบื้องหน้าของเขาคือ




"ที่สุดแล้วพวกเขาจะช่วงชิงมันไปเป็นของตน" ซังกียิ้มให้กับอีกฝ่ายที่อุตส่าห์ตามเธอมา

"ท่านลอร์ดมีธุระอันใดกับข้าหรือ"


เทมพลาร์มาประจำและตรวจตราในเมือง ฐานบัญชาการอยู่ที่ปราสาทเครัค
แต่หากหมายถึงผู้ดูแลเมืองนั่นคือหัวหน้าหน่วยเทมพลาร์ (Master Templar) เขาพักอยู่ที่บ้านที่จวนเจ้าเมือง

[LazyRabbit]

"ก็เปล่านี่ เห็นว่าเจ้ากำลังทำการใหญ่อยู่เลยมาดูว่าสำเร็จมั้ยเท่านั้นเอง"

"แต่คนส่วนใหญ่ดูกำลังมองพลาด ข้าไม่คิดแต่แรกแล้วว่าเจ้าตั้งใจจะยึดที่นี่ขนาดนั้น"

"นี่เป็นเพียงแผนให้พวกครูเสดเข้ามาสนใจที่นี่สินะ?"

เขานึกถึงใบหน้าของทหารที่ได้เข้ามาที่นี่แล้วก็อดคิดไม่ได้เลย ว่ามันประสบความสำเร็จไปเกินครึ่งแน่

[Chao]

/คุยกับคนในเมือง แวะร้านน้ำชาฟังข่าว  พวกเขารู้สึกยังไงกับอัศวินเทมพลาและชาวยุโรป  มีวี่แววการก่อจราจลบ้างไหม และคนที่ชาวเมืองนับถือคือใคร

[Johan]

"ข้าหาใช่ผู้หยั่งรู้ จริงอยู่ข้าย่อมคาดหวังในชัยชนะ แต่ข้าคงต้องนอนฝันร้ายเพราะความมุทะลุของข้า"
"ข้ารู้จักเมืองนี้ดีเพราะข้าเคยใช้มันเป็นสถานที่ลี้ภัย ข้าสำนึกในบุญคุณนั้น"

"มันไม่มีค่าอะไรหากชัยชนะนั้นอยู่บนกองซากศพ ของชาวดามัสกัส... นักรบครูเสด... และพวกเราเอง"

สุลต่านซังกีไม่ได้วางแผนมา แต่เปลี่ยนแผนในทันทีเมื่อทราบข่าว
ทุกอย่างไม่ใช่การวางหมากแต่เป็นการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า ซึ่งก็อย่างที่ Diethelm เข้าใจ

ค่อยมายึดเอาทีหลังเมื่อมันตกเป็นของพวกครูเสดก็ยังไม่สาย มันน่าจะง่ายกว่ายึดจากผู้ปกครองเดิมเสียอีก

(ตัดเข้าสู่บทที่ 4 ต่อได้เลย)


ชาวเมืองทั้งหมดเป็นชาวคริสต์ ย่อมไม่มีปัญหาอะไร พวกเขาใช้ชีวิตกันตามอัตภาพ
อัศวินเทมพลาร์มีข่าวไม่ดีเรื่องปล้นชิง แต่ก็ไม่มีใครปล้นชาวเมืองของตัวเองแน่
ชาวเมืองนับถือพระเจ้า ไม่ได้สนใจใครเป็นพิเศษ

[Johan]

งานเลี้ยงที่ระดมทุนทรัพย์จำนวนมากมาจัดเพื่อเฉลิมฉลองนี้ดูโง่เขลาเบาปัญญาในสายพระเนตรของกษัตริย์ Raymond อย่างเห็นได้ชัด
ศรัทธาของเขาสั่นคลอนและถูกเขย่าจนโยกไหวเมื่อพระสันตะปาปา (Pope Innocent II) สนับสนุนเคานท์ Baldwin ในเรื่องนี้



"โฮะ โฮะ โฮะ สนุกสนานรื่นเริงกันให้เต็มอิ่มเลยนาจ้า"
เคานท์ Baldwin หรือ Baldwin the Happiness of Holy Land (บรรดาศักดิ์ตั้งเอง)


ระหว่างการเดินทางกลับโดยรถม้าแยกย้ายกันไปคนละทาง ลอร์ดบางคนอาจครุ่นคิดอะไรมากมายหลายต่อหลายอย่าง
และในเวลาเดียวกันกับที่ลอร์ดบางคนอาจจะม่อยหลับไปเพราะไม่เคยจะคิดอะไรเลย แต่ก็ยังคงดีกว่าลอร์ดที่เมาแอ๋หลับหมดสภาพ

ไม่ใช่ทุกคนจะถูกเลือก มันเป็นการสุ่มลงมือเพื่อหวังผลกว้างๆโดยการสังหารผู้นำกลุ่มชนที่ทำได้ง่ายที่สุด
เมื่อวัฒนธรรมการใช้มือสังหารแพร่มาจากอียิปต์สู่เติร์ก การลอบสังหารจึงเริ่มปรากฎออกมาหนาตามากขึ้น



คมมีดเสียบเข้าที่จุดตายก่อนที่เหยื่อจะทันระวังตัวและได้จับอาวุธต่อสู้ นั่นแหละคือการลงมือของมือสังหาร

โครม!

รถม้าตกหล่มและกระแทกอย่างรุนแรง



Le' Pla ตกใจโวยวายไล่ให้ Enna สายลับคนสนิทออกไปดูเหตุการณ์เมื่อรถม้าหยุดจอด และ Enna ก็ต้องพบว่าคนขับรถม้านั่งฟุบมีลูกดอกหน้าไม้ปักที่คอ
พลันอีกฝั่งก็มีมือสังหารโจนจากผาลงมาบนหลังคารถม้า หอกในมือเสียบทะลุหลังคาเกือบปักเข้าที่ศีรษะของ Le' Pla ที่ยังนั่งในรถ
Enna ชักดาบออกไล่ต้อนมือสังหารลงไปจากหลังคารถแล้วขึ้นรถม้ากระตุกบังเหียนจนวิ่งไปต่ออีกไกล

ที่สุดรถก็หยุดลง Le' Pla รีบออกมาจากรถแล้วก็พบว่า Enna นั่งฟุบมีหอกซัดเสียบที่หลังทะลุอกสิ้นใจไปแล้ว
Le' Pla ก้มหลบลูกธนูทันควันแล้วรีบขึ้นไปกระตุกบังเหียนพยายามควบม้าหนีไปต่อภายใต้การไล่ล่าของม้าที่ควบไล่หลังอีกสองตัว

เพื่อมุ่งหน้าสู่แมเนอร์ของตน หวังว่าจะมีใครสักคนออกมารอรับพร้อมทหารของเขาที่อาจจะนอนหลับอุตุไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับนายหัว

จบบทที่ 4

[Johan]

Chapter V

ข่าวการเสียชีวิตของเจ้าผู้ครองนครดามัสกัสสร้างความอกสั่นขวัญแขวนให้กับชาวเมืองเป็นอย่างมาก
ไม่ใช่เพราะผู้นำคนเก่งของพวกเขาถูกเอาชีวิตได้แม้จะอยู่ในคฤหาสน์ที่การป้องกันดีเยี่ยม หากแต่เป็นวิธีการฆ่าที่โหดร้าย
มีผู้อ้างว่าเป็นฝีมือของสุลต่านซังกีที่มีใจคอโหดเหี้ยมเพื่อต้องการข่มขวัญให้ชาวดามัสกัสรู้สึกหวาดผวาที่เข้าร่วมกับฝ่ายครูเสด

เหตุการณ์นี้ส่งผลให้ชาวดามัสกัสเกลียดชังและต่อต้านจักรวรรดิเติร์ก กระทั่งผู้นำคนใหม่ถูกเลือกขึ้นมาและมีสัมพันธไมตรีที่ดีกับฝ่ายคริสเตียน
แต่คณะอัศวินเทมพลาร์ก็ทำให้ทุกอย่างเลวร้ายและกลับตาลปัตร พวกเขานำกำลังเข้ายึดเอาดามัสกัสเป็นของตน และสังหารผู้นำคนใหม่ของดามัสกัสทิ้ง
ชาวเมืองต่อต้านพฤติกรรมของพวกเทมพลาร์ ที่สุดแล้วกลุ่มอัศวินเทมพลาร์ก็ถอนตัวออกไป

นั่นคือจุดเริ่มที่ทำให้ชาวเมืองดามัสกัสหันไปหาจักรวรรดิเติร์กและชักนำให้กองทัพเติร์กโจมตีดามัสกัส
นักรบครูเสดที่อยู่ในเมืองดามัสกัสทุกคนถูกสังหารไม่เหลือแม้แต่คนเดียว พร้อมกับที่ชาวเมืองยกให้ซังกีเป็นเจ้าผู้ครองเมือง
แต่ซังกีกล่าวว่าชาวดามัสกัสมีสิทธิ์ในดินแดนของตน และแต่งตั้งเจ้าเมืองคนใหม่ที่เป็นสายเลือดผู้ปกครองเดิม ก่อนจะยกทัพกลับไปเนื่องจากมีการคุกคามจากพวกมองโกล


ความสัมพันธ์ระหว่างคณะอัศวินเทมพลาร์และกษัตริย์ Raymond แห่งอาณาจักรเยรูซาเล็มสะบั้นลงเมื่อพระองค์ตัดสินพิพากษาหัวหน้าคณะอัศวินเทมพลาร์
การปล้นชิงชาวคริสต์ด้วยกันเองเป็นเรื่องที่ยอมไม่ได้ โดยเฉพาะนักรบผู้สาบานตนต่อพระเจ้า อัศวินที่เป็นผู้รับผิดชอบและอัศวินที่ก่อการทั้งหมดถูกแขวนคอ
ในขณะที่หัวหน้าอัศวินเทมพลาร์ถูกส่งไปอยู่ในคุกรอโทษประหาร แม้ว่าจะมีบรรดาศักดิ์เป็นถึงมาร์ควิสแต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเขา




ภาพเหล่านั้นถูกเฝ้ามองโดยประชาชนที่รับรู้ได้ถึงความไม่มั่นคงและทิศทางที่ไม่มีความแน่นอน