* ห้องโถงรับแขก

Refresh History
  • Johan: [link]
    July 21, 2023, 11:25:58 AM
  • Johan: อันนี้ครับ
    July 21, 2023, 11:26:02 AM
  • Johan: จริงๆไม่เชิงลงแข่งเพราะเป็นพาร์ทเนอร์กับบุสดีอยู่แล้วเลยอดชิงรางวัลที่ 1 2 3 (3000 บาท...) ก็จะไม่ไปแย่งรางวัลส่วนนี้กับหน้าใหม่ แต่ลงเพื่อชิงรางวัลเซ็นสัญญา รางวัลอันนี้ไม่จำกัด ได้เงินเยอะมาอุดส่วนที่ต้องเอาไปจ่ายให้นักวาด
    July 21, 2023, 11:28:55 AM
  • Johan: ช่วงก่อนวันที่ 10 เลยต้องเร่งเตรียมไฟล์ + เขียนเรื่องไว้เปิดตัวให้ปังๆ เพราะงบวาดนี่แพงเข้าเนื้อ วาดเยอะไม่ไหว มาเน้นการนำเสนอด้วยเส้นเรื่องหลายทางเลือกดีกว่า
    July 21, 2023, 11:31:12 AM
  • lostlance: งี้นี่เองงง
    July 21, 2023, 07:09:04 PM
  • Qiao: อยากเล่นแนว fear and hunger 1-2 ก็ได้
    August 28, 2023, 10:56:33 PM
  • lostlance: ผมว่าเกมมันหลอนไป
    August 31, 2023, 10:47:07 AM
  • Johan: สลัดทั้งงานราษฎร กับงานหลวงไม่ออก น่าจะมาต่อสักใกล้ๆปลายปีนะครับ
    September 29, 2023, 06:48:36 PM
  • Bloody Rabbits: รออยุ่ว
    September 29, 2023, 10:01:26 PM
  • lostlance: ที่โพสใหม่นั้นสแปมหรืออะไรน่ะ
    October 05, 2023, 02:12:26 PM
  • Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ
    December 02, 2023, 01:55:59 AM
  • Johan: สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนยุ่งๆงานเยอะๆ
    January 01, 2024, 11:30:01 AM
  • Johan: อยากมาต่อ แต่เคลียรืเวลาไม่ลงตัวเลย
    January 01, 2024, 11:30:18 AM
  • Johan: Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ <<< ตอบแล้วๆ (เกมบ้าอะไรฟระ โพสละครึ่งปี)
    January 01, 2024, 11:35:44 AM
  • lostlance: สวัสดีปีใหม่ครับบ
    January 01, 2024, 08:58:21 PM

Author Topic: Trap Master : ทายาทเจ้าคุณปู่ - ตอนที่ 9 การกลับมาของบ้านปูนทอง  (Read 4298 times)

0 Members and 1 Guest are viewing this topic.

Offline Chao

ความเดิมตอนที่แล้ว


 "ดีจ้า! ดีใจจังเลยชายใหญ่อาการดีขึ้นมาแล้วเนอะจ๊ะ?"


"หล่อนเป็นใครย่ะ ถือดีอะไรมาเสนอหน้าตอนชั้นกับท่านชายคุยกัน"

อนงค์เผชิญหน้ากับฉวีผ่อง ดาราสาวที่คิดจะจับคุณชายใหญ่



ฉวีผ่องพยายามจะผสมยานอนหลับในเครื่องดื่มให้คุณชายใหญ่ แต่ถูกอนงค์ซ้อนแผนสลับแก้ว  เลยเป็นฝ่ายหลับแทน สุดท้ายเมื่อถูกเปิดโปงแผน เธอก็หนีกลับไป


 "ตอนนี้แจ๋วงานล้นมือ เธอจะมาช่วยหน่อยได้ไหม"


"นงค์อยากช่วยทุกคนในบ้านอยู่แล้ว มันไม่เกี่ยวกับสถานะของนงค์หรอก!"

อนงค์ยอมรับงานเป็นคนรับใช้ในบ้าน



กลุ่มคนลึกลับบุกเข้ามาในบ้านปูนทอง


 "ยอมแพ้เถอะ แล้วผมจะไว้ชีวิต" บารอนน้อยสาดกระสุนขู่จนกลุ่มคนร้ายที่ดูต้นทางด้านนอกแตกกระเจิง

ส่วนในบ้าน มาริยะโผลเข้าแย่งปืนกับคนร้ายคนหนึ่งที่ไม่ยอมให้แย่งดี ๆ  ทั้งสองคนเลยล้มคว่ำกลิ้งทับกันและยื้อแย่งปืนกันไปมา

คนร้ายที่ถือปืนอีกคนตกใจที่มาริยะโผล่มาเลยเสียสมาธิไม่ทับหลบกระสุนของชายกลาง  โดนยิงร่วง

เจ้าคนที่เขย่าประตูห้องของหญิงเล็กตัดสินใจถีบประตูห้องจนพังแล้วเข้าไปบีบคอหญิงเล้กเกือบตาย ดีที่มาริยะเข้าไปขัดขวางและปฐมพยาบาลจนหญิงเล็กกลับมาหายใจได้อีกครั้ง



 "ขอบใจนะ" หญิงเล็กกระซิบเกือบไม่ได้ยิน




 "อ..อย่ายิงนะ ขอร้องละ ปล่อยฉันไปเถอะ  ฉันแค่ถูกบังคับให้มาสะเดาะกลอนเท่านั้นเอง"

บารอนน้อยจับตัวหนึ่งในผู้บุกรุกได้ จากปากคำของเธอ  เป้าหมายคือชีวิตของหญิงเล็ก แต่เธอก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนว่าจ้าง



 
"ขอโทษที นายโก้พยายามผูกคอตายในห้องขังด้วยถุงเท้า เราพยายามพาส่งโรงหมอแล้ว แต่เขาก็ตายจนได้ หมอบอกว่าตับแตก โชคร้ายจริง ๆ" คนร้ายที่จับเป็นได้ โดนเก็บทั้ง ๆ ที่อยู่ในการควบคุมของเจ้าหน้าที่




"ผมจะทำยังไงดีคับ"  ชายน้อยมาปรึกษากับมาริยะเรื่องที่ว่าเขากำลังตกหลุมรักราตรี



คนร้ายบุกเข้ามาลอบสังหารหญิงเล้กอีกครั้ง แต่มาริยะกับบารอนน้อยก็ช่วยเธอไว้ได้ คราวนี้พวกเขาจับตัวนายดำ ท่ามืด ซึ่งรู้ตัวผู้บงการไว้ได้ด้วย แต่ถ้าปล่อยให้ตำรวจทำงาน เจ้านี่ก็อาจจะถูกเก็บเหมือนกับนายโก้ คนร้ายคนก่อน



 "จริง ๆ ก็มีวิธีอยู่นะครับ" นายแสงกระซิบบอกแผน  ถ้านายดำบอกชื่อคนจ้างมา พวกเราก็แค่ไปถล่มมันคืนก่อนที่มันจะมีแผนอื่นก็เท่านั้นเอง

บารอนน้อยตกลงตามแผน แต่มาริยะตัดสินใจเชื่อมือตำรวจ




"ตายจริง คุณชายน้อยคิดกับฉับแบบนั้นเหรอ"  ราตรีอุทานอย่างตกใจแต่ดูท่าทางแล้วไม่ยักกะไม่พอใจ  ตรงข้าม มีหน้าแดงเล็ก ๆอีก หรือว่า....

"ถ...ถ้าพึ่งพา...ไม่สิ ฉันชอบผู้ชายที่พึ่งพาได้ค่ะ!"  ทนายสาวลนลานพูดกับชายน้อยที่เพิ่งเดินตามมาถึงแบบไม่มีต้นไม่มีปลายไม่มีเกริ่น แล้วก็เดินหน้าแดงลิ่ว ๆ หายไปเลย  ปล่อยให้มาริยะต้องเป็นคนอธิบายสิ่งที่เขาอย่างให้ราตรีเป็นคนบอกให้ชายน้อยที่ยืนอ้าปากหวอฟังอีกรอบ





"ฉันก็ว่าจะไปทางนั้นแหละ ช้าอยู่ทำไมล่ะ เอาไฟฉายไปนำทางสิ"  วชิระสำรวจทางใต้ดินกับบุษบา  พวกเขาค้นพบเส้นทางที่เจ้าคุณปู่สร้าง และสมทบกับชายกลางระหว่างทาง



คนงานขุดเปิดลงไปจนถึงห้องเครื่องกำเนินไฟฟ้าที่พังเสียหายหมดทางซ่อม และเปิดลึกลงไปจนถึงทางน้ำใต้ดินใจ้ห้องเครื่องกำเนินไฟฟ้า  ที่นั่นพวกเขาพบห้องอีกห้องที่เต็มไปด้วยหีบใส่ทอง  มันเป็นของที่ขโมยมาโดยกลุ่มโจรปล้นธนาคารนั่นเอง  และแล้วคืนหนึ่ง ตำรวจที่เฝ้ากลับถูกจู่โจมจากกลุ่มโจร


 "ยิงเข้าไป ใครขวางฆ่าให้หมด"  อาเดียวกับปืนกลกระบอกใหญ่โบกมือสั่งการลูกน้องโจรนับสิบระดมยิงตำรวจจนกระเจิง  ลูกน้องโจรส่วนหนึ่งเข้าไปในถ้ำแล้วแบกหีบไม้หลายใบออกมา  ทว่าก่อนที่อาเดียวและคนของเขาจะล่าถอยไป กำลังเสริมของฝ่ายตำรวจซึ่งนำโดยสุวัจนีก็มาถึงและล้อมพวกของอาเดียวเอาไว้



"นึกไว้แล้วว่าแกต้องมา คราวนี้ล่ะ เสร็จแน่ะ อ๊ะ ว้าย!"   ตำรวจสาวตกใจเพราะเธอถูกใครบางคนรัดคอจากด้านหลัง



"ไม่อยากตายก็ให้ลูกน้องถอยไปซะ"  เหินฟ้านั่นเอง ไม่พูดเปล่า  เขาชูลูกระเบิดในมือซ้ายขึ้นสูง  ส่วนมือขวาที่ล็อคคอสุวัจนีก็มีปืนพกอีกกระบอก  สุวัจนีไม่มีทางเลือกจึงสั่งให้ตำรวจถอยไป  เปิดทางให้กลุ่มของอาเดียวขนหีบไม้ฝ่าวงล้อมไปลงเรือที่เตรียมไว้   เหินฟ้าเองก็ลากสุวัจนีมาจนถึงริมน้ำแล้วถีบเธอตกน้ำไปก่อนที่จะปาระเบิดใส่ตำรวจที่ตามมาห่าง ๆ จนแตกกระเจิง  จากนั้นเขาก็โดดลงเรือลำเดียวกับอาเดียวแล้วหายไปในความมืด ระหว่างที่ตำรวจซึ่งโผล่มาหลับหลบระเบิดมัววุ่นอยู่กับการช่วยสุวัจนีขึ้นจากน้ำ

"แกทำแบบนี้ทำไม เจ้าหนุ่ม"
"ผมมีหนี้ต้องคิดกับคนบ้านนั้น อีกอย่าง..."
"อีกอย่าง?"
"..คุณเป็นพ่อของเธอ"




และอีกทางหนึ่ง

"นี่ชั้นเอง  ขอสายเค้าหน่อย.... ไม่อยู่?... ไม่เป็นไร ฝากบอกเค้าด้วยว่าแผนล้มเหลว  คงต้องเปลี่ยนเป้าหมาย  ยังไงรายละเอียดเดี๋ยวชั้นจะเข้าไปคุยกับเค้าเอง เค้ากลับมาเมื่อไหร่...ได้ บอกเค้าว่าชั้นจะไป"
 



ตอนที่ 9 การกลับมาของบ้านปูนทอง


         แม้จะประสบกับปัญหาหลาย ๆ อย่าง  แต่ในที่สุด บ้านปูนทองก็ได้กลับมารุ่งเรืองอีกครั้งจากความร่วมมือของเหล่าทายาท และในคืนนี้ ก็มีงานเลี้ยงฉลองการกลับมารุ่งเรืองของบ้านปูนทอง โดยใช้พื้นที่สนามหน้าเรือนใหญ่เป็นบริเวณจัดงานกลางแจ้ง

          วชิระเข้าร่วมในงาน ถึงจะยืนเก้ ๆ กัง ๆ แต่เขาก็เป็นหนึ่งในทายาท  ต่างจาก อนงค์ที่ผันตัวเป็นสาวใช้ เธอกำลังวิ่งวุ่นอยู่ในครัวบริเวณเรือนรับใช้

          แต่ขณะที่คนส่วนใหญ่อยู่ในงาน  คนในบ้านสามคนกลับไม่ได้อยู่ที่นั่น
 
          บารอนน้อยกับนายแสง กำลังซุ่มอยู่นอกคฤหาสน์หลังหนึ่ง  ที่นี่คือบ้านของผู้ว่าจ้างลอบสังหารหญิงเล็ก  น่าตกใจจริง ๆ  ที่นี่คือบ้านของเฮียเล้ง ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของกิจการบ้านปูนทอง สาเหตุจึงเดาได้ไม่ยากว่าเพื่อฮุบกิจการเป็นของตัวเองนั่นเอง

         ขณะเดียวกัน  มาริยะกำลังอยู่ที่สถานีตำรวจกับสุวัจนี  ทั้งคู่กำลังเฝ้านายดำ พยานสำคัญในคดี


        คืนนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้างนะ

 
(รอบนี้ไม่มีการส่งคำสั่ง PM)

 

ไปสำรวจบ้าน

สำรวจบ้านไปพลางๆโดยใช้ทักษะระวังกับดักตลอดเวลา
หาจุดที่มีการป้องกันมากกว่าปกติ หรือจุดน่าสนใจ

สำรวจไปพลางๆก่อนก็ได้

รีบวิ่งไปที่รถ 4 ล้อพร้อมบอกบุษบาให้รีบตามมา รถคันนี้น่าสงสัยมาก

Offline Chao



แอบเข้าไปเอาไม้เท้าฟาดหัวคนขับที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ให้สลบ



ผัวะ!  สลบสมใจ   คนที่นั่งในรถและกระบะหลังเห็นเพื่อนวูบหายลงไปข้างรถก็สงสัย  แต่ยังไม่ทันเห็นว่าเพราะโดนอนงค์ฟาด

"เจ้าเชิดมันเป็นอะไรน่ะ ลงไปดูสิ"  คนในรถตะโกนบอกคนในกระบะหลังที่รับคำแล้วมีเสียงกุกกักเหมือนกำลังเหยียบขอบกระบะเตรียมดดดลงมาข้างรถหลายคน

"พวกมันคงไล่พังเสาที่ละต้นจนสถานีแห่งนี้พังลงมาทั้งหมดเป็นแน่ และถ้าหยุดยิงขู่มันเมื่อไรมันก็บุกเข้ามาเมื่อนั้นเพราะฉะนั้น !!"

สุ่ม !?

1. มาริยะให้นายดำกับคนขับรถของเฮียเล้งสลับชุดกัน แล้วให้ตำรวจคุมนักโทษกับร้อยเวรพาคนขับรถของเฮียเล้งกระโดดออกนอกหน้าต่างพาตัวปลอมหนีไปเรียกร้องความสนใจจากโจร
2. มาริยะให้นายดำกับคนขับรถของเฮียเล้งสลับชุดกัน แล้วให้สุวัจนีกับมาริยะพานายดำกระโดดออกนอกหน้าต่างหนีไปอย่างเงียบ ๆ โดยไม่ให้พวกผู้บุกรุกรู้ตัว (ให้ที่เหลือยิงกดไว้)
3. มาริยะเปลี่ยนชุดกับนายดำ แล้วกระโดดหนีออกหน้าต่างใกล้ ๆ ให้ผู้บุกรุกเห็นก่อนจะวิ่งหลบหนีไป
4. มาริยะให้นายดำกับตำรวจสักคนเปลียนชุดกัน ก่อนจะพานายดำหนีออกนอกหน้าต่างพร้อมสุวัจนีเพื่อให้ผู้บุกรุกคิดว่าตำรวจบางส่วนเลือกที่จะหนี แล้วพานายดำไปที่ปลอดภัย
5. มาริยะใส่ชุดของคนขับรถเฮียเล้ง ก่อนที่จะกระโดดออกจากตัวอาคารและอ้อมไปจัดการคนเฝ้ารถและขับรถไปชนรถคันที่ใช้โซ่ดึงเสาให้ไม่สามารถขับได้อีก พลางให้พวกตำรวจยิงกดไปอย่างนั้น
6. มาริยะใส่ชุดของคนขับรถเฮียเล้ง ก่อนที่จะกระโดดออกจากตัวอาคารและอ้อมไปจัดการคนเฝ้ารถและขับรถเตรียมไปรับนายดำและตำรวจเพื่อหลบหนี

This dice roll has been tampered with!
Rolled 1d6 : 5, total 5



ด้วยทักษะของมาริยะ เขาสามารถใช้ความมืดด้านหลังสถานีเป็นเครื่องกำบังกาย  โดดลงไปแล้วลัดเลาะไปจนถึงรถทั้งสองคัน 

ภาพที่เขาเห็นคือ  ชายฉกรรจ์หลายคนกำลังช่วยกันรื้อพยายามรื้อเอาโซ่จากกองซากอาคารออกมา ซึ่งไม่ง่ายเท่าไหร่ เพราะมันถูกทับด้วยอาคารไม้ทั้งหลัง  อย่างไรก็ตาม นั่นก็เป็นแค่เรื่องของเวลา เพราะพวกมันมีชายคนหนึ่งคอยชี้นิ้วบัญชาการให้การรื้อซากอาคารเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ  โดยแบ่งกำลังส่วนหนึ่งไปยิงสู้กับกลุ่มของสุวัจนีบนโรงพัก

มาริยะสามารถลัดเลาะมาจนถึงข้างรถหกล้อที่มีแค่คนขับนั่งรอสัญญาณได้ไม่ยากนัก เขาเก็บคนขับของรถคันหนึ่งแล้วขึ้นนั่งแทน

รถติดเครื่องเรียบร้อย  ยังไม่มีใครสังเกตว่าเขายึดรถได้แล้ว  รถบรรทุกอีกคันอยู่ทางขวาประมาณ 15 เมตร หันหัวออกจากโรงพักเช่นเดียวกัน  ด้านหลังเยื้องไปทางขวาราว 20 เมตร  ชายที่ดูแล้วน่าจะเป็นหัวหน้ากำลังยืนสั่งการลูกน้องราว 10 คนช่วยกันรื้อซากอาคารเพื่อแกะโซ่ออก  เลยไป มีพวกมือปืน 5 คน ผลัดกันยิงโต้เข้าไปทางด้านอาคารที่พังทลาย  ส่วนด้านหน้าโรงพัก ก็มีอีก 5 - 10 คน ช่วยกันยิงกดไม่ให้คนในสถานีออกมาได้


ไปสำรวจบ้าน

สำรวจบ้านไปพลางๆโดยใช้ทักษะระวังกับดักตลอดเวลา
หาจุดที่มีการป้องกันมากกว่าปกติ หรือจุดน่าสนใจ

สำรวจไปพลางๆก่อนก็ได้




บารอนน้อยพบว่าบ้านหลังนี้มีสองชั้น และมีชั้นใต้ดิน  สำหรับชั้นล่างนี้ เขาไม่พบสิ่งที่น่าสนใจเป็นพิเศษ  เขาจึง...
  - ขึ้นชั้นบน
  - ลงชั้นใต้ดิน
  - อื่น ๆ

รีบวิ่งไปที่รถ 4 ล้อพร้อมบอกบุษบาให้รีบตามมา รถคันนี้น่าสงสัยมาก



วชิระวิ่งนำเข้าไป เห็นคนขับกำลังเปิดกระจกคุยกับนายส่งพอดี  นายส่งบอกว่าคนขับเอาเค้กฉลองมาส่ง  เขาอยากจอดใกล้ ๆ จะได้ไม่ต้องขนเค้กใกล้ ๆ

"ส่งเลี้ยวจะรีบถอยรถไปทังทีน่อ  ม่ายชักช้า ๆ"  คนขับอธิบาย คนที่นั่งข้างคนขับก็พยักหน้าหงึกหงักตามอย่างขันแข็ง



   

Offline LazyRabbit

  • กระต่ายไม่ได้เถื่อนนะ กระต่ายแค่ง่วง คร่อก
  • *
  • $964Cr.
  • View Inventory
  • Send Money To LazyRabbit
  • กระต่ายขี้เกียจ
    • View Profile
  • Awards: The Bomberman


อนงค์สวมวิญญาณเจ้าที่(?) ใช้ทักษะซ่อนตัวในหมอกไปไล่ตีหัวผู้บุกรุกให้สลบทีละคน :(

ลงชั้นใต้ดิน

อย่างระมัดระวัง โดยใช้ทักษะตรวจสอบกับดักไปตลอดทาง

มาริยะยึดกุญแจก่อนที่จะลงจากรถพร้อมดับเครื่องก่อนที่จะไปจัดการคนที่อยู่ในรถอีกคันเพื่อยึดกุญแจของรถอีกคันให้ไม่สามารถใช้รถทั้งสองคันดึงโซ่ได้

"เดี๋ยวก่อนครับ เดี๋ยวๆ เค้กมาส่งแล้วไม่ใช่เหรอครับ" วชิระบลัฟนำไปก่อนแล้วรีบเดินไปดูหลังรถ หรือตรงที่บรรทุกเค้ก ถ้าเปิดไม่ได้ก็ขอดูของ

Offline Chao



อนงค์สวมวิญญาณเจ้าที่(?) ใช้ทักษะซ่อนตัวในหมอกไปไล่ตีหัวผู้บุกรุกให้สลบทีละคน :(



เธอหวดร่วงไปได้อีกสองคน พวกคนที่เหลือก็เริ่มรู้ตัว อนงค์ได้ยินเสียงคุยของเจ้าพวกนั้น


"เฮ้ย มีใครไม่รู้อยู่ในหมอก"   "เกาะกลุ่มกันไว้ อย่าแยกออกไป" เสียงดังมาจากบนกระบะรถ

"ไอ้แดงกับไอ้เขียวโดนตีหัวทีเผลอ พวกเราหันหลังชนกันไว้" "เห็นอะไรไหว ๆ ยิงมันเลย" เสียงจากอีกกลุ่มที่ข้างรถ

"ไอ้พวกบ้า อย่าเพิ่งยิง  เดี๋ยวพวกในงานมันก็รู้ตัวหรอก ใช้ขวานซะ"  เสียงจากที่นั่งข้างคนขับดังขึ้น จากนั้นก็ได้ยินเสียนขานรับจากทั้งบนกระบะและข้างรถ อนงค์คิดว่าเธอได้ยินเสียงชักขวานออกมาจากคนที่เหลือทั้งหมด


ลงชั้นใต้ดิน

อย่างระมัดระวัง โดยใช้ทักษะตรวจสอบกับดักไปตลอดทาง



บารอนน้อยเจอกับดักสัญญาณเตือน เขาผ่านมันไปได้  จนมาถึงห้องที่ล็อคกุญแจไว้ ดีจริงที่กุญแจพวกเดียวกับที่ไขเซฟ เปิดที่นี่ได้ด้วย   ที่ด้านใน  บารอนน้อยพบว่ามันเป็นห้องกว้างที่ตกแต่งเรียบง่ายแต่งดงามดูเหมือนห้องโถงของค่ายพรรคชาวจีน  สองฟากข้างมีเก้าอี้ไม้แกะสวยงาม ด้านหลังแถวเก้าอี้คือแคร่จัดวางอาวุธ มีทั้งอาวุธโบราณอย่างมีดดาบทวนไปจนถึงอาวุสมัยใหม่อย่างปืนกล ลึกเข้าไปด้านในสุดของห้องมีฉากกั้น หน้าฉากกั้นมีป้ายสถิตย์วิญญาณเขียนเป็นภาษาจีน หน้าป้ายวางไว้ด้วยขวานสีทองคู่หนึ่ง  เมื่อเงยหน้าขึ้นไปเหนือฉากกั้น มีป้ายขวางเขียนด้วยภาษาจีนงดงาม  แต่บารอนน้อยอ่านไม่ออก


ก่อนที่จะได้ทันทำอะไร  ก็มีเสียงเดินและเสียงคุยกันดังมาจากทางบันไดที่บารอนน้อยกับนางแสงเพิ่งลงมา



มาริยะยึดกุญแจก่อนที่จะลงจากรถพร้อมดับเครื่องก่อนที่จะไปจัดการคนที่อยู่ในรถอีกคันเพื่อยึดกุญแจของรถอีกคันให้ไม่สามารถใช้รถทั้งสองคันดึงโซ่ได้



จัดการได้ไม่ยาก  ตอนนี้รถทั้งสองคันโดนยึดกุญแจไว้แล้ว  พวกโจรยังไม่รู้ตัว  แต่ดูเหมือนจะรือซากอาคารลงไปจนถึงเสาที่โซ่พันอยู่สำเร็จแล้ว


"เดี๋ยวก่อนครับ เดี๋ยวๆ เค้กมาส่งแล้วไม่ใช่เหรอครับ" วชิระบลัฟนำไปก่อนแล้วรีบเดินไปดูหลังรถ หรือตรงที่บรรทุกเค้ก ถ้าเปิดไม่ได้ก็ขอดูของ



"อาจจะเป็นคนละก้อนก็ได้มั้งครับ" คนขับรีบตอบ  เมื่อวชิระเดินรี่ไปท้ายรถพนักงานที่นั่งมากับรถก็รีบเปิดประตูลงมาเพื่อเปิดให้ดูเค้ก

เปิดท้ายรถแล้วก็เจอกล่องกระดาษใหญ่ ๆ สูงเท่าคน มีการใช้ไม้ฉำฉาตรึงกล่องเพื่อยึดไว้ไม่ให้เขยื้อนระหว่างรถแล่น

"เห็นไหม กล่องมันใหญ่มาก ถ้าต้องยกลงมาแล้วขนไกล ๆ ล่ะก็  มีสิทธิล้มคว่ำงานกล่อยเชียวนะ"  พนักงานส่งของขู่


 



มาริยะสตาร์ทรถก่อนที่จะพยายามขับรถพุ่งชนหัวหน้าของฝ่ายโจร

Offline LazyRabbit

  • กระต่ายไม่ได้เถื่อนนะ กระต่ายแค่ง่วง คร่อก
  • *
  • $964Cr.
  • View Inventory
  • Send Money To LazyRabbit
  • กระต่ายขี้เกียจ
    • View Profile
  • Awards: The Bomberman


อนงค์พยายามถ่วงเวลา จนกว่าจะมีตำรวจมา เธอซ่อนในหมอก คนที่แยกจะโดนดักตี และเธอก็พยายามหลบซ่อนต่อไปด้วย เพราะหมอกมากขนาดนี้พวกนี้ก็หนีไปไม่ได้

ส่งสัญญาณปรึกษากับนายแสง
ถ้านายแสงเห็นด้วยก็ ตรวจสอบกับดักแล้วพากันไปซ่อนตัวที่หลังฉากก่อน

หลังจากเคร่งเครียดคิดแก้ปัญหาอยู่นานวชิระก็ตัดสินใจเอาปืนออกมายิงใส่กล่อง ::)

"เค้กอะไรไม่เห็นมีกลิ่นเลยนะครับ" วชิระมองหาช่องที่พอจะเจาะ และฉีกกล่องให้ขาดเพื่อดูข้างในได้ จะดูข้างใน พยายามเปิดและฉีกกล่องดู งัดไม้ออกสักท่อนได้ไหม งัดเลย

Offline Chao

มาริยะสตาร์ทรถก่อนที่จะพยายามขับรถพุ่งชนหัวหน้าของฝ่ายโจร



หัวหน้าโจรอยู่ข้างหลัง  เขาเลยต้องถอยรถแทน มันเลยไม่เร็วเท่าไหร่นัก

 L0L "อ๋า?"  หัวหน้าโจรมีเวลาแค่หันมาก่อนที่จะเจอท้ายรถบรรทุกชนกลิ้งไปพร้อม ๆ กับลูกน้องที่อยู่ใกล้ ๆ อีก 2-3 คน


โจรคนอื่น ๆ ที่อยู่ใกล้ ๆ ที่กำลังคุ้ยซากอาคารหันมามองอย่างตกใจ  พวกที่กำลังยิงล่ออยู่ก็หยุดยิงแล้วหันมามองว่าเกิดอะไรขึ้น




อนงค์พยายามถ่วงเวลา จนกว่าจะมีตำรวจมา เธอซ่อนในหมอก คนที่แยกจะโดนดักตี และเธอก็พยายามหลบซ่อนต่อไปด้วย เพราะหมอกมากขนาดนี้พวกนี้ก็หนีไปไม่ได้



มีคนโดนซัดไปอีกคน  เจ้าคนในรถเลยตะโกนสั่งให้ทุกคนกลับมารวมกัน ลากคนที่สลบทั้งหมดขึ้นกระบะ

"ถอยก่อน ใครก็ได้มาขับรถที"  เจ้าคนในรถตะโกนสั่งการ

ส่งสัญญาณปรึกษากับนายแสง
ถ้านายแสงเห็นด้วยก็ ตรวจสอบกับดักแล้วพากันไปซ่อนตัวที่หลังฉากก่อน



ทั้งคู่หลบไปหลังฉาก  ทันก่อนที่ยามสองคนจะเดินเข้ามา  ทั้งของคนปรึกษากัน คนนึงยืนยันว่าล็อคห้องแล้วแน่ ๆ ตอนมาตรวจครับก่อนก็ล็อคดีอยู่ เจ้านายก็ไม่ได้ลงมาเลย ไม่มีทางที่จู่ ๆ ประตูจะเปิดเอง  ต้องมีคนลอบเข้ามาแน่  ลองหามันก่อนแล้วเช็คด้วยว่ามีอะไรหายรึเปล่า

บารอนน้อยได้ยินเสียงฝีเท้าของยามทั้งสองคนเข้ามาในห้องแล้วแยกไปซ้ายขวา ค่อย ๆ เดินใกล้เข้ามาที่ฉากกั้นเรื่อย ๆ


หลังจากเคร่งเครียดคิดแก้ปัญหาอยู่นานวชิระก็ตัดสินใจเอาปืนออกมายิงใส่กล่อง ::)

"เค้กอะไรไม่เห็นมีกลิ่นเลยนะครับ" วชิระมองหาช่องที่พอจะเจาะ และฉีกกล่องให้ขาดเพื่อดูข้างในได้ จะดูข้างใน พยายามเปิดและฉีกกล่องดู งัดไม้ออกสักท่อนได้ไหม งัดเลย



พนักงานขนเค้กขมวดคิ้ว  เขาขยับไม้ที่ยึดไว้ออก แล้วเรียกคนขับรถให้มาช่วยกันค่อย ๆ ลำเลียงกล่องเค้กโดยการช่อนฐานลงมาวางที่พื้นแล้วเปิดให้ดู ด้วยการยกตัวกล่องขึ้น  ให้เห็นเค้กที่สูงหนึ่งเมตร ประดับสวยงาม กลิ่นเค้กหอมน่าอร่อย

"เอาล่ะ ถือว่าพวกเราส่งเสร็จแล้ว พวกคุณก็ยกเข้างานเอาเองละกัน ถ้าเสียหายหลังจากนี้พวกเราไม่เกี่ยวนะ"  ::)   พนักงานขนเค้กพูดประชดแล้วชวนคนขับรถให้กลับไปขึ้นรถ     

"เบรครถเสียหัวหน้าถูกชนรีบลงมาดูหัวหน้าก่อนเร็ว !?" มาริยะตะโกนก่อนที่จะรอจังหวะและเร่งเครื่องชนพวกโจรที่ลงมาจากสถานีเพื่อจะช่วยหัวหน้า

Offline LazyRabbit

  • กระต่ายไม่ได้เถื่อนนะ กระต่ายแค่ง่วง คร่อก
  • *
  • $964Cr.
  • View Inventory
  • Send Money To LazyRabbit
  • กระต่ายขี้เกียจ
    • View Profile
  • Awards: The Bomberman


เร่งหมอกให้สุดๆจนขับรภไม่ได้ หรือถ้าขับก็เอาให้ชนต้นไม้แน่ๆไปเลย!