* ห้องโถงรับแขก

Refresh History
  • Johan: [link]
    July 21, 2023, 11:25:58 AM
  • Johan: อันนี้ครับ
    July 21, 2023, 11:26:02 AM
  • Johan: จริงๆไม่เชิงลงแข่งเพราะเป็นพาร์ทเนอร์กับบุสดีอยู่แล้วเลยอดชิงรางวัลที่ 1 2 3 (3000 บาท...) ก็จะไม่ไปแย่งรางวัลส่วนนี้กับหน้าใหม่ แต่ลงเพื่อชิงรางวัลเซ็นสัญญา รางวัลอันนี้ไม่จำกัด ได้เงินเยอะมาอุดส่วนที่ต้องเอาไปจ่ายให้นักวาด
    July 21, 2023, 11:28:55 AM
  • Johan: ช่วงก่อนวันที่ 10 เลยต้องเร่งเตรียมไฟล์ + เขียนเรื่องไว้เปิดตัวให้ปังๆ เพราะงบวาดนี่แพงเข้าเนื้อ วาดเยอะไม่ไหว มาเน้นการนำเสนอด้วยเส้นเรื่องหลายทางเลือกดีกว่า
    July 21, 2023, 11:31:12 AM
  • lostlance: งี้นี่เองงง
    July 21, 2023, 07:09:04 PM
  • Qiao: อยากเล่นแนว fear and hunger 1-2 ก็ได้
    August 28, 2023, 10:56:33 PM
  • lostlance: ผมว่าเกมมันหลอนไป
    August 31, 2023, 10:47:07 AM
  • Johan: สลัดทั้งงานราษฎร กับงานหลวงไม่ออก น่าจะมาต่อสักใกล้ๆปลายปีนะครับ
    September 29, 2023, 06:48:36 PM
  • Bloody Rabbits: รออยุ่ว
    September 29, 2023, 10:01:26 PM
  • lostlance: ที่โพสใหม่นั้นสแปมหรืออะไรน่ะ
    October 05, 2023, 02:12:26 PM
  • Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ
    December 02, 2023, 01:55:59 AM
  • Johan: สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนยุ่งๆงานเยอะๆ
    January 01, 2024, 11:30:01 AM
  • Johan: อยากมาต่อ แต่เคลียรืเวลาไม่ลงตัวเลย
    January 01, 2024, 11:30:18 AM
  • Johan: Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ <<< ตอบแล้วๆ (เกมบ้าอะไรฟระ โพสละครึ่งปี)
    January 01, 2024, 11:35:44 AM
  • lostlance: สวัสดีปีใหม่ครับบ
    January 01, 2024, 08:58:21 PM

Author Topic: Trap Master : ทายาทเจ้าคุณปู่ - ตอนที่ 8 การคุกคามที่บ้านปูนทอง  (Read 4942 times)

0 Members and 1 Guest are viewing this topic.

Offline Chao

ความเดิมจากตอนที่แล้ว
 
"ทำบ้าอะ..อุ๊บ"   o>

 เจ้าเหินฟ้าประเคนก้อนหินเข้าเต็มหน้าวชิระจนลงไปนอนนับดาว   


 "นายต้องชดใช้"  >:D



แกร๊ก"  อนงค์ไขกุญแจ

 เธอได้ยินเสียงอะไรสักอย่างคล้ายกลอนเคลื่อนที่ในกำแพง เพื่อลองใช้มือดันกำแพง ก็พบว่ากำแพงกว้างขนาดประตูตรงหน้าพลิกหมุนได้ง่าย ๆ ด้านหลังกำแพงมีช่วงว่างไม่ใหญ่นัก  แต้มีบันไดทางขึ้นและทางลงแอบอยู่ในช่องว่างหลังกำแพงกระท่อมของวีณา



บารอนน้อยพาตำรวจลงสำรวจทางใต้ดินแทนชายกลาง  แต่เขากลับพาตำรวจไปติดกับดัก

บรึ้ม!  บรึ้ม!

 เกิดระเบิดขึ้น  คงไม่ต้องถามว่าตำรวจที่ยกหีบเป็นอย่างไร เพราะบารอนน้อยกับสุวัจนีที่ยืนลุ้นอยู่ข้างนอกจังกระเด็นหงายกันไปคนละทิศละทาง

บารอนน้อยพยายามพยุงตัวลุกขึ้น  ตอนนั้นเองที่เขาเห็นรอยร้าวซึ่งเริ่มขยายตัวโดยมีในห้องเป็นศูนย์กลางลามออกมาทั้งที่พื้น เสา และเพดานนอกห้อง



วชิระเอาตัวรอดจากเหินฟ้ามาได้  เขาพบห้องลับที่ซ่อนหยู่หลังกำแพงหนังสือในห้องส้มแป้น มันเป็นห้องแคบ ๆ ที่ไม่กว้างกว่าห้องด้านนอกของส้มแป้นมากนัก 
เมื่อเปิดดูไฟก็พบว่าในห้องนี้มีหนังสือที่ส้มแป้นขนมาวางไว้เต็มไปหมด  ท่าทางเธอจะกั้นส่วนนี้ไว้เพื่อเป็นห้องเก็บหนังสือส่วนตัว วชิระสังเกตว่า ตรงกลางห้องเล็ก ๆ นี้มีส่วนหนึ่งเหมือนจะยกพื้นสูงขึ้นมาเล็กน้อย แต่มีผ้าคลุมอยู่

วชิระเปิดผ้าดูก็พบว่ามันคือฆ้องวง


มาริยะนั่งรถกลับจากประชุมผู้ถือหุ้นพร้อมหญิงเล็ก ระหว่างทางพวกเขาถูกมือปืนขับรถไล่ยิง

นายส่งเหยียบเบรคกระทันหันตามสั่ง ทำให้รถที่ไล่จี้มาด้านหลังคาดไม่ถึงรีบกระทืบเบรคแล้วพยายามหักหลบทำให้รถเสียหลักหมุนปัดตกถนนไป

มาริยะหันไปด้านหลัก เห็นรถที่ตกถนนไปคันแรกกลับขึ้นถนนไล่ตามมาแล้ว  ส่วนคันหลังที่หมุนตกถนนไปก็ยังไม่หมดฤทธิ์ อีกเดี๋ยวคงถอยรถกลับขึ้นถนนได้อีกครั้ง


"เจ้าพวกนี้ใครกัน"  มาริยะพาหญิงเล้กหนีมาได้ แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าใครคือพวกที่จ้างมือปืนมาไล่ยิง


อนงค์พบสมุดโน้ตดนตรีที่มีลายเซ็น "ม" ในห้องลับ

คืนนั้น อนงค์ย่องไปหาเจ้าย่ามาลีเพื่อถามเจ้าย่ามาลีเรื่องสมุดโน้ต  เมื่อเจ้าย่าเห็นสมุดก็สะท้านเฮือก หายใจหอบ ทำหน้าตาปวดร้าว 
    T--T
"นั่น  นันเป็นของมาลาตี"  เจ้าย่าพูดได้แค่นี้ก็เป็นลมไป  ทำเอาคนทั้งบ้านอลหม่านต้องเรียกรถพยาบาลมารับตัวเจ้าย่าไปโรงพยาบาลอีกแล้ว


บารอนน้อยพบทางลับที่เชื่อมกับทางลับใต้ห้องบุษบาโดยบังเอิญ  เขาปะทะกับใครบางคนที่น่าจะเป็นอาเดียวก่อนที่จะพบบุษบาที่ถูกมัดอยู่ในถ้ำ
 

 o///

เธอสลบไม่ได้สติ  บารอนน้อยรีบช่วยแก้มัดแล้วเอาน้ำมาพรมหน้าสักพักเธอถึงฟื้นมาเล่าว่า เธอลงไปในทางวงกตใต้ดินแล้วพลาดท่าโดนกับดักของอาเดียวจากนั้นก็สลบไม่รู้เรื่อง  ดูจากสถานการณ์อาเดียวคงใช้โพรงถ้ำนี้หลบออกมาโดยเอาตัวบุษบาออกมาด้วย  ถ้าบารอนน้อยไม่มาช่วยเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น

 ;)
"ขอบใจมากนะ บารอนน้อย"  บุษบาขอบใจเขาก่อนที่จะชวนกันกลับขึ้นมาจากใต้ดิน



หลังจากเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้น 
   - เหินฟ้าหายตัวไปจากบ้าน ไม่มีใครรู้ว่าเขาไปไหน
   - สุดใจตามสมหญิงมาพบวีณาบ่อย ๆ ดูเหมือนเธอเริ่มสนใจจะช่วยให้วีณาฟื้นฟูสภาพจิตใจ
   - ชายน้อยยังหดหู่ แต่ราตรีคอยเป็นพี่เลี้ยง ทั้งคู่ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้น  ขณะที่หญิงเล็กต้องรับหน้าที่บริหารกิจการ แต่เธอไม่ได้ออกไปที่บริษัทหรอกนะ เธอเรียกบรรดาผู้จัดการฝ่ายมารายงานและสั่งการทุกเช้าที่บ้านปูนทอง  ถึงจะดูเกินไปบ้าง แต่การไม่ออกจากบ้านก็ทำให้การปองร้ายเข้าถึงตัวเธอได้ยากขึ้นจริง ๆ แต่พวกมันจะหยุดจริงหรือ
   - ชายกลางกลับออกมาจากทางใต้ดิน เขาถูกกับดักของอาเดียวกักไว้นาน  งานนี้มีตำรวจตายจากระเบิดไปไม่น้อย  ทำให้พวกเขาเปลี่ยนแผน ไม่ลงไปข้างล่างอีก แต่ใช้วิธีเฝ้าตามทางออกที่รู้จัก รวมทั้งสุวัจนีที่ถูกส่งมาอยู่โยงในบ้านนี้ด้วย
   

 

   ฟื้นฟูเรือนใหญ่  - เปิด event
   เรือนใหญ่กลับมาครึกครื้นอีกครั้งหลังการฟื้นฟู  วงสังคมเริ่มรับรู้ว่าบ้านปูนทองกำลังกลับมารุ่งเรืองอีกครั้ง  และคนหนึ่งที่กลับมาก็คือ....


"ท่ายชายใหญ่ค้าาาาา"  ฉวีผ่อง สาวที่พยายามจับชายใหญ่มาตั้งแต่ตอนที่ 1 โผล่กลับมาแล้ว  มาถึงก็โผเข้าเหนี่ยวแขนท่านชายเลย  แต่ท่าทางท่านชายจะไม่ชอบเท่าไหร่

  ฟื้นฟูประตูน้ำ  -  เปิด event 
   คนงานขุดเปิดลงไปจนถึงห้องเครื่องกำเนินไฟฟ้าที่พังเสียหายหมดทางซ่อม และเปิดลึกลงไปจนถึงทางน้ำใต้ดินใจ้ห้องเครื่องกำเนินไฟฟ้า  ที่นั่นพวกเขาพบห้องอีกห้องที่เต็มไปด้วยหีบใส่ทอง  มันเป็นของที่ขโมยมาโดยกลุ่มโจรปล้นธนาคารนั่นเอง  และนั่นคือจุดเริ่มต้นของปัญหา กลางดึกคืนหนึ่ง  กลุ่มโจรหลายคนแอบลักลอบเข้ามาตามทางน้ำใต้ดินเพื่อทอง  เสียงยิงตอบโต้กับตำรวจที่เฝ้าถ้ำทองดังสนั่นหวั่นไหว
   
   "ทำไมชั้นต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยนะ"  สุวัจนีฉวยปืนกับกระสุนสำรองวิ่งออกจากห้องพักตรงไปทางประตูน้ำ
   
 ฟื้นฟูระบบรักษาความปลอดภัย  - เปิด event 
    คืนหนึ่ง ระหว่างที่ชายกลางกำลังพักสายตาจากการเขียนบันทึกในห้อง ตาของเขาก็เหลือบไปเห็นร่างของใครสักคนย่องอยู่ในสวนมุ่งมาทางเรือนชมดาว ใครคนนั้นคงพยายามหลบตามเงามืด แต่ไฟที่ตามไว้ในสวนก็ส่องให้ชายกลางเห็นพอดี  นั่นใครกันนะ มาแบบนี้ไม่น่าใช่คนดี  คิดได้เช่นนั้น ชายกลางก็ล้วงปืนพกจากในลิ้นชักแล้วย่องออกจากห้องไปตามหาคนต้องสงสัย


ผู้เล่นPM
 1. เลือก NPC เพื่อส่งคำสั่ง (ดูรายละเอียดคำสั่งที่เลือกได้ของ NPC แต่ละคนก่อน)
 2. เลือกว่าจะเข้าร่วมเหตุการณ์ไหน 1 เหตุการณ์
   - การมาของฉวีผ่องที่เรือนใหญ่
   - การบุกชิงทองที่ประตูน้ำ
   - การทาของคนน่าสงสัยที่เรือนชมดาว   
« Last Edit: September 20, 2016, 10:57:23 PM by Chao »

 

Offline Chao

วชิระมะงุมมะงาหราเพราะไม่มีไฟฉาย  แต่บุษบาไม่ลืม  เธอควักไฟฉายออกมาส่องกวาดไปทั่วจนพบว่ารางมีทางไปสองทาง ดูเผิน ๆ ไม่ต่างกัน แต่เมื่อส่องออกไปไกล ๆ  บุษบาสังเกตว่าฝั่งหนึ่งไกลประมาณ 30 เมตร มีอะไรดำ ๆ ห้อยลงมาจากเพดานเหนือรางด้วย

ระหว่างที่คิดว่าจะไปทางไหนดี  วชิระก็ได้ยินเสียงเหมือนอะไรตะกุยดินมาจากโพรงถ้ำที่พวกเขาเพิ่งมุดออกมา  และเมื่อส่องไฟเข้าไปดูก็พบ....

Spoiler for Hiden:

ปริศนาคลี่คลายแล้ว  ถ้ำติดน้ำที่เพิ่งมุดออกมาเป็นที่อยู่ของเจ้านี่เอง  ไม่รู้โชคดีหรือร้ายที่ไม่เจอมันก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้มันกลับมาแล้วและท่าทางกำลังโกรธ  มันตะกุยดินคลานรี่เข้าหาวชิระมีส่องไฟอยู่ปากถ้ำ


"หนีเร็ว!"  บุษบาบอก

ว่าแต่จะหนีไปทางไหนดี

- ทางที่เห็นอะไรบางอย่างห้อยจากเพดานลงมาเหนือราง
- ทางที่ยังมองไม่เห็นอะไรนอกจากราง
- อื่น ๆ
« Last Edit: November 07, 2016, 08:13:56 PM by Chao »

วชิระเชื่อในลางสังหรณ์

ฝั่งหนึ่งไกลประมาณ 30 เมตร มีอะไรดำ ๆ ห้อยลงมาจากเพดานเหนือรางด้วย

Offline Chao

วชิระกำลังจะบอกให้วิ่งไปทางนั้น แต่บุษบาวิ่งนำไปก่อนแล้ว เขาเลยรีบวิ่งตามไป พอหันไปดูข้างหลัง ก็เห็นว่าเจ้าจรเข้มุดออกมาจากโพรงเรียบร้อย  และกำลังคลานตามมา  เรื่องที่แย่ก็คือ เขาเห็นเงาดำ ๆ กำลังตามออกมาจากโพรงนั่นอีก  นี่มันมีกี่ตัวกันนะ


วิ่งถึงเงาดำ ๆ บุษบาก็ส่องไฟดู  พบว่ามันคือป้ายที่ห้อยลงมาจากเพดานเขียนว่า "เรือนไทย"  อยู่สูงกว่าพื้นประมาณ 2 เมตรครึ่ง

เลยไปเห็นรางรถไฟทอยยาวไปในความมืด  รอบ ๆ ไม่มีอะไรอีก 

จรเข้ยังคงกระดืบตามมา  (น่าจะถึงภายในสองโพส)

วชิระเห็นควรว่าเราน่าจะเอากระดานลงมาใช้ต่อสู้กับจระเข้ ยังไงมันก็แค่จระเข้ เจอกระดานยันไว้ก็เข้ามาไม่ได้หรอก ดูในเกาะตัวตลกสิ ยังมีคนพยายามจะต่อสู้กับอสูรกายทั้งที่มีแค่ปืนพกกระบอกเดียวเลย

หรือจะลองใช้ตรรกะของ Kano ดูดีล่ะ แค่หนีมันง่ายไป เอ้า เราขึ้นไปเกาะบนป้ายเถอะ จระเข้มันต้องงาบเราไม่ได้แน่ๆเลย

ถึงมันจะมองเห็นหรือไม่เห็นก็ต้องไปไม่ใช่เรอะ วิ่งสิ วิ่ง
แต่ก่อนวิ่งก็กระโดดโหนป้ายก่อนเผื่อเป็นทางลับเข้าเรือนไทย

Offline Chao

วชิระพยายามกระโดดโหนป้าย  โชคดีที่เขาเป็นผู้ชายร่างกายสมบูรณ์และมีทักษะบู๊อยู่บ้าง ระยะ 2 เมตรครึ่งถึงจะโหนไม่ได้ แต่ก็ยังเอามือฟาดโดน  ซึ่งเท่านั้นก็ดูเหมือนจะพอแล้วที่จะทำให้กลไกทำงาน   พวกเขาได้ยินเสียงเหล้กขยับ และเมื่อหันกลับไปดูก็พบว่ารางที่เคยทอดยาวตามอุโมงค์กลับยกตัวขึ้นพุ่งหาเพดานที่แยกออกเห็นเป็นช่องโพรงดำมืด 

ถัดไป จรเข้ 3 ตัวกำลังต้วมเตี้ยมตามกันมา  รางเหล็กที่ยกตัวขึ้นตรงหน้าดูจะไม่ทำให้มันช้าลงเท่าไหร่


นั่นแหละทางออก รีบพาบุษบาปีนขึ้นไปบนรางเหล็กที่พุ่งขึ้น น่าจะเหมือนบันไดสินะ ปีนไปเลย

Offline Chao

โชคดีที่เขาคิดเร็วทำเร็ว  แต่บุษบาเร็วกว่า เธอขึ้นไปแล้ว  วชิระจึงรีบตามไป  จรเข้งับเฉียดขาของเขาไปนิดเดียว


รางรถไฟพาพวกเขาขึ้นสูงมาบนอุโมงค์อีกระดับชั้นหนึ่ง แม้ตัวอุโมงค์จะเล็กลงแต่ด้วยระดับความรู้ทางสถาปัตยกรรมของวชิระ ทำให้เขาประมาณได้ว่านี่น่าจะอยู่ต่ำกว่าชั้นพื้นดินไม่มาก บางทีอาจเป็นอุโมงค์แยกของส่วนสถานี เดินมาได้สักพักบุษบาที่เร่งเดินนำไปก็พบว่าอุโมงค์แยกสองทางอีกแล้ว ทางหนึ่งคือขึ้นข้างบน อีกทางคือลงข้างล่าง  ซึ่งวชิระเชื่อว่าน่าจะเป็นการกลับลงไปชั้นอุโมงค์ด้านล่างนั่นแหละ  เพียงแต่เป็นคนละจุดกับที่ขึ้นมา  ถ้าจะหลบจรเข้กลับลงไปสำรวจ  ทางนี้ก็น่าจะดี  ระหว่างที่คิดว่าจะเอาไงดี วชิระก็สังเกตว่าที่ผนังด้านหนึ่งของอุโมงค์มันถล่มลงมา ด้านในมีทางไปอีก

 เอาไงดีนะ

   - ชวนบุษบาสำรวจทางอุโมงค์ที่ขึ้นไปด้านบน
   - ชวนบุษบาสำรวจทางอุโมงค์ที่ลงไปด้านล่าง
   - ชวนบุษบาสำรวจอุโมงค์ด้านหลังกำแพงที่ถล่ม
   - อื่น ๆ 

Offline Johan

   - ชวนบุษบาสำรวจอุโมงค์ด้านหลังกำแพงที่ถล่ม

เอานี่แหละ ลางสังหรณ์มันบอก

Offline Chao


 "ฉันก็ว่าจะไปทางนั้นแหละ ช้าอยู่ทำไมล่ะ เอาไฟฉายไปนำทางสิ"  บุษบาส่งไฟฉายให้วชิระ

วชิระ ได้รับ ไฟฉาย

อุโมงค์มืด ๆ หลังกำแพงที่ถล่มอยู่ตรงหน้าแล้ว เชิญเลย  เข้าไปสิ



 

วชิระส่องไฟฉายซ้ายขวา แกว่งๆแบบตำรวจแล้วเดินนำอย่างกล้าหาญ มองพื้นและเพดานรอบด้านเวลา

Offline Chao

เพราะมีไฟฉายและมองพื้นก่อน เขาจึงเจอลวดขึงขวางสูงเลยตาตุ่มมาประมาณคืบนึง  ถ้าไม่เห็นก่อนคงสะดุดไปแล้ว

ลวดนี่ต้องเป็นฝีมือคนแน่ การที่มันมาอยู่ตรงนี้แสดงว่ามีคนทำเอาไว้ ตึ่งโป๊ะ
และแน่นอนล่ะว่ายังไม่เคยมีใครมาเตะมัน ตึ่งโป๊ะ

เดินข้ามไปแล้วมองดูว่าทางไปต่อมีกับดักแบบไหนด้วยการใช้วิธีเดิมแต่โฟกัสด้านบนมากกว่าเดิม เพราะอาจมีการโยกหลอกทำกิโยตินเอาไว้

Offline Chao

เขาคิดถูกอีกครั้ง  แค่ก้าวข้ามก็เจอเส้นลวดขวางระดับสายตา  บุษบาชี้ให้ดูว่ากลไกเส้นเชือกทั้งสองเส้นนั้นต่อกับกล่องระเบิด  บุษบาเชื่อว่านี่คือฝีมืออาเดียว  นี่น่าจะเป็นของที่เขาทำไว้สะกัดคนที่ติดตามมา  บุษบาจำได้คลับคล้ายคลับคลาว่านี่คือทางเส้นที่อาเดียวหอบหิ้วเธอออกมา

"เลยไปจากนี้น่าจะเป็นจุดที่ชั้นกับพี่ชายกลางปะทะกับอาเดียวแล้วล่ะ"  บุษบาพูดเสียงสั่น ๆ ท่าทางเธอไม่อยากไป

"ย้อนกลับไปสำรวจทางอื่นเถอะ ทางนี้ไม่มีอะไรหรอก"  เธอบอกแล้วหันกลับ

วชิระเชื่อเธอ เขาไม่อยากทำร้ายจิตใจของเธอมากไปกว่านี้หรอกนะ เอาล่ะ เราไปที่  - ชวนบุษบาสำรวจทางอุโมงค์ที่ลงไปด้านล่าง กันเถอะ

Offline Chao

เส้นทางอุโมงค์ลาดลง ตอนแรกเหมือนจะเป็นอุดมงค์ตัน แต่พอวชิระกับบุษบาเดินตรงไป  ก็เหมือนว่าน้ำหนักของพวกเขาทำให้พื้นส่วนปลายอุโมงค์ลดต่ำลงแล้วรางก็ยืดออกเชื่อมกับเส้นทางอุโมงค์สายใหญ่เส้นเดิมที่วชิระกับบุษบามุดมาเจอตอนแรก  แต่สิ่งที่แตกต่างคือ...



"อ้าว พวกเธอ"  ชายกลางที่ถือมีดดาบยาวเปื้อนเลือดร้องทัก  เขาเดินมาจากทางอุโมงค์ฝั่งที่มีจรเข้ เงยหน้ามาเห็นบุษบากับวชิระที่เดินลงมาตามราง

   เมื่อได้คุยกันก็รู้ว่าชายกลางก็มุดเข้ามาสำรวจอุโมงค์เช่นกัน แต่เข้ามาทีหลังบุษบาและจรเข้ พอเข้ามาก็เจอจรเข้ป้วนเปี้ยนอยู่

"เลยเก็บกวาดไปหมดแล้วล่ะ"  ยังไงมันก็แค่จระเข้ เจอกระดานยันไว้ก็เสร็จ   พูดแล้วก็เช็ดดาบกับขากางเกงก่อนสอดคืนฝักที่คาดไว้กับเอว

"เธอหาทางลับขึ้นไปข้างบนเจอเหรอ  ใช้ได้นะ"  ชายกลางพยักหน้าให้ บุษบาอึกอัก เหลือบมองมาที่วชิระ 

วชิระจึง
   - สนับสนุนคำพูดของชายกลาง บอกว่าบุษบาเป้นผู้ค้นหาเส้นทางเจอ
   - เงียบ ๆ ไว้  ไม่พูดอะไร
   - อื่น ๆ