[TL] นักเรียนชั้นประถม 6/1 : เลขที่ 9 (Good End) ::: วาโย

• Johan: [link]
  July 21, 2023, 11:25:58 AM
• Johan: อันนี้ครับ
  July 21, 2023, 11:26:02 AM
• Johan: จริงๆไม่เชิงลงแข่งเพราะเป็นพาร์ทเนอร์กับบุสดีอยู่แล้วเลยอดชิงรางวัลที่ 1 2 3 (3000 บาท...) ก็จะไม่ไปแย่งรางวัลส่วนนี้กับหน้าใหม่ แต่ลงเพื่อชิงรางวัลเซ็นสัญญา รางวัลอันนี้ไม่จำกัด ได้เงินเยอะมาอุดส่วนที่ต้องเอาไปจ่ายให้นักวาด
  July 21, 2023, 11:28:55 AM
• Johan: ช่วงก่อนวันที่ 10 เลยต้องเร่งเตรียมไฟล์ + เขียนเรื่องไว้เปิดตัวให้ปังๆ เพราะงบวาดนี่แพงเข้าเนื้อ วาดเยอะไม่ไหว มาเน้นการนำเสนอด้วยเส้นเรื่องหลายทางเลือกดีกว่า
  July 21, 2023, 11:31:12 AM
• lostlance: งี้นี่เองงง
  July 21, 2023, 07:09:04 PM
• Qiao: อยากเล่นแนว fear and hunger 1-2 ก็ได้
  August 28, 2023, 10:56:33 PM
• lostlance: ผมว่าเกมมันหลอนไป
  August 31, 2023, 10:47:07 AM
• Johan: สลัดทั้งงานราษฎร กับงานหลวงไม่ออก น่าจะมาต่อสักใกล้ๆปลายปีนะครับ
  September 29, 2023, 06:48:36 PM
• Bloody Rabbits: รออยุ่ว
  September 29, 2023, 10:01:26 PM
• lostlance: ที่โพสใหม่นั้นสแปมหรืออะไรน่ะ
  October 05, 2023, 02:12:26 PM
• Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ
  December 02, 2023, 01:55:59 AM
• Johan: สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนยุ่งๆงานเยอะๆ
  January 01, 2024, 11:30:01 AM
• Johan: อยากมาต่อ แต่เคลียรืเวลาไม่ลงตัวเลย
  January 01, 2024, 11:30:18 AM
• Johan: Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ <<< ตอบแล้วๆ (เกมบ้าอะไรฟระ โพสละครึ่งปี)
  January 01, 2024, 11:35:44 AM
• lostlance: สวัสดีปีใหม่ครับบ
  January 01, 2024, 08:58:21 PM

[Luca]

จำเลขที่ของตนเอง และดูให้ดีก่อนโพสนะครับ ใครโพสผิดกระทู้จะถูกทำโทษให้ Dead End ทันที
แต่ถ้าเป็นไปได้ก็อย่าโพสผิดกันเลยนะ ข้อมูลปกปิด

[chi-a]

โยที่ทำทีมาส่งการบ้านรู้สักคันยิบๆเพราะมันผิดวิสัยเขาไปหน่อย

จดหมายนั่น...
เขามองจดหมายที่ตกอยู่ในถังขยะและไม่นานก็ตัดสินใจ...

- เก็บมาวาง

[Luca]

เมื่อครูวินัยกลับมาก็เห็นจดหมาย เขาเปิดอ่านดูแต่สีหน้าและแววตาบึ้งตึงเป็นปกติ ดูไม่ออกว่าคิดอะไร
เขาไปตามนัดและรับประทานก๋วยเตี๋ยวเป็ดลุงถังที่ร้านรมถนนในตัวเมืองกับครูมิสุกิ
และเขาก็ได้รับเซอร์ไพรส์ของขวัญวันเกิดเป็นฮาร์โมนิก้าที่โยคุ้นตาเอามากๆ (ซื้อร้านเดียวกับครูอังคนา ลดราคา 80%)
ที่จริงแล้วครูวินัยก็ชอบครูมิสุกิอยู่ก่อน พอถูกเชื้อเชิญอะไรก็ง่ายเข้า ทั้งที่ทุกอย่างน่าจะจบลงด้วยดี...

วันรุ่งขึ้น ครูอังคนาที่จำวันเกิดครูวินัยผิดก็เตรียมของขวัญมาให้ เธอกะจะยื่นให้หลังบอกรัก แต่....
ในเมื่อรักไม่สมหวัง เธอจึงมึนงงลืมให้ของขวัญไป และไม่กล้าจะไปให้อีกเพราะกำลังเสียใจ เธอจึงเอาไปให้เด็กในห้องสมุดแทนเพราะคิดว่าคงไม่จำเป็นแล้วล่ะ

แต่แล้วในวันถัดมาเมื่อครูมิสุกิเห็นเจ้าฮาร์โมนิก้าตัวนี้ถูกเด็กห้องสมุดเอามาเป่าเล่นก็ถามได้ความว่าครูให้มา
เด็กที่ได้รับมาไม่ได้บอกชื่อ ครูมิสุกิจึงเดาเอาเองว่าครูวินัยเอาของขวัญตนมาให้เด็ก
และยิ่งเธอไม่เคยเห็นเขาเอาออกมาเป่าเลยยิ่งพาลเชื่ออย่างนั้น (เป่าไม่เป็น เก็บไว้อย่างเดียว) นั่นพาลทำให้เธอฟุ้งซ่าน เธอเห็นอะไรก็คิดลบทุกอย่าง
จนวันที่เธอมาเห็นทั้งสองเดินออกมาจากห้องพยาบาลด้วยกัน ครูมิสุกิผมเผ้ายุ่งผิดปกติ ท ทั้งสองคน....

"เธอคิดว่าครูวินัยกับครูอังคนาเค้าคบกันอยู่หรือเปล่า" ครูมิสุกิถามเด็กชายที่ค่อนข้างสนิทกันเพราะเขามักจะเจ็บตัวและมาใช้บริการห้องพยาบาลบ่อยๆ




"โหย ครูนี่ไม่รู้เรื่องเลย เค้าจะแต่งงานกันปลายปีนี้แล้ว" เจ้ากอริลล่าราดน้ำมันใส่กองไฟเข้าไป และนั่นทำให้ครูมิสุกิสติแตก

[Luca]

เธอรู้ไหม

ความแตกต่างของเด็กกับผู้ใหญ่

คืออะไร

[chi-a]

"....."
คำถามที่ทำให้เขาสะดุดกึก

ความแตกต่างเหรอ..
โยหลุบตาลง นึกถึงผู้ใหญ่หลายคนที่รู้จัก ..ที่ชวนทำให้หงุดหงิด

"พวกเด็กน่ะงี่เง่า แต่ผู้ใหญ่บางคนน่ะ...ก็งี่เง่ากว่าซะอีก"

เพียงแค่บอกสิ่งที่คิด ไม่ได้ตอบคำถามนั้น

 ...ความแตกต่างที่ว่านั่น
โยอาจแค่ไม่รู้... หรือบางที เขาอาจจะรู้ดีที่สุดก็ได้

[Luca]

เธอคิดว่านั่นมันแย่หรือเปล่า แย่ใช่ไหม?

เธอบอกกับตัวเองว่าจะไม่เป็นผู้ใหญ่แย่ๆแบบนั้นใช่ไหม?

[chi-a]

"นั่นสินะ ก็คงแย่ละมั้ง.." เขายักไหล่พลางว่าต่อ "มันผิด..ที่พวกเขาคิดถึงแต่ตัวเอง"

"เรื่องของอนาคตเปลี่ยนแปลงได้เสมอ..."
"ถึงจะเป็นผู้ใหญ่ที่แย่แต่พวกเขาก็สามารถรับผิดและเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ ..คิดว่านะ"


โยปรือตาคล้ายไม่ใส่ใจแต่คำพูดของเขาจริงจังกว่าปกติ

"แต่ในตอนนี้.. บอกได้เลยว่า ฉันจะไม่เป็นคนแบบนั้นแน่"

[Luca]

ข้อมูลปกปิด

[Luca]

ในวันที่ฟ้าเต็มไปด้วยเมฆสีขาวโปร่ง ในวันที่เสียงแห่งความสนุกสนานของพวกเขาดังขึ้นระงมทั่วทั้งโรงเรียน




วันนี้นักเรียนชั้นป. 5/1 จะเลื่อนชั้นขึ้นมาเป็นป. 6/1 ก็เช่นเดียวกับชั้นอื่นๆนั่นแหละ
เธอคิดว่าตัวเองโตขึ้นอีก 1 ปีหรือเปล่า นี่เป็นปีสุดท้ายแล้วนะที่เธอจะใช้ชีวิตที่นี่

ได้ข่าวว่าเมื่อช่วงปิดเทอมมีการรับตำแหน่งภารโรงคนใหม่เข้ามาหลังจากไม่มีภารโรงมาแล้วนานกว่า 3 ปี เป็นคุณป้าใจดีแหละ
เจ้าสีขาวก็เพิ่งคลอดลูกใหม่ๆ แม่บ้านที่โรงอาหารเลยตั้งชื่อมันว่าสีเทาตามสีขนมันซะเลย แต่ก็ยังดีที่ชื่อมันตรงกับหน้าตาของมัน
ไม่เหมือนเจ้าตูบ สุนัขไซบีเรียนที่หลงมา เจ้านั่นหูตั้งแหลมดันตั้งชื่อมันมาได้ว่าเจ้าตูบ




ได้ข่าวว่าครูมิสุกิกับครูวินัยจะแต่งงานกันด้วยนะ ไม่รู้ว่าพวกเขาไปแอบคบกันตอนไหน นึกว่าครูอังคนาคือนางเอกของครูวินัยเสียอีก
เห็นว่าครูใหญ่คนใหม่มีแผนจะพัฒนาสระว่ายน้ำให้กว้างขึ้นด้วย ...กับเพิ่มชมรมกรีฑากับภาษาอังกฤษ ห๊าา ชมรมภาษาอังกฤษ!? ใครจะเข้า

"ยังมีชมรมบาสเก็ตบอลกับว่ายน้ำด้วย เอ... ฉันอยากได้ชมรมการ์ตูนอะ"
"เอาชมรมของเล่นด้วยดีมั้ย"
"เธอเริ่มเพ้อเจ้อแล้วนะกวาง"
"ก็เธอเริ่มก่อนนี่!"

"อ๊ะ เมย์ ทางนี้ๆ"


แม้จะไม่มีใครได้เห็นเงาร่างของเพื่อนบางคน แม้จะไม่มีใครพูดถึงพวกเขาราวกับพวกเขาไม่เคยมีตัวตนอยู่เลย
แต่เรื่องราวทั้งหมดไม่ใช่ความฝัน เธอจดจำมันได้ มันคือประสบการณ์เพียงครั้งหนึ่งในชีวิตที่จะไม่ย้อนกลับมาอีก

Good End

*สามารถเขียนฉากจบได้ หรือให้ระบบสร้างให้ก็ได้ (ตามใจ GM)

[Star]

"ร้อนแรงเข้าไปสิ!!"

[Areara]

ส่องโย

[stargazer]

สวัสดีโย สวัสดียยย

[Chao]

https://youtu.be/RgKAFK5djSk


"..."  เรแกนเปลี่ยนใจที่จะตะโกนทักเมื่อเห็นโยเดินจูงมือเด็กผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งบนทางกลับบ้าน  นั่นคือน้องของเขาสินะ งั้นยังไม่รบกวนดีกว่า ไว้พรุ่งนี้จะล้อให้สนุกเลย  เรแกนหยุดยืนพิงต้นไม้ข้างทาง ปล่อยให้โยกับน้องเดินต่อไปขณะที่เธอหลับตานึกถึงเรื่องราวที่เธอฝ่าพันกับโยมา

[noel]

มาส่องน้องโยค่ะะะ,,,,

[Lunar Lunatic]

/ขอมาส่องนะคะ Y///Y

[chi-a]

ในวันที่ฟ้าเต็มไปด้วยเมฆสีขาวโปร่ง ในวันที่เสียงแห่งความสนุกสนานของพวกเขาดังขึ้นระงมทั่วทั้งโรงเรียน...



- 01 -

Spoiler for Hiden:

"ขออนุญาตคร้าบ........."

โยพูดลากเสียงขณะที่เดินเข้ามาในห้องพักครู
พวกคุณครูพากันแตกตื่นนิดๆที่เห็นเขาหอบกองการบ้านวิชาเลขของเด็กห้อง 6/1 มาส่งที่ห้องพักครูด้วยตัวเอง


หา.. ก็วันนี้มันเวรเรานี่นา...?


โยยังคงสงสัยในสายตาของคนรอบข้าง โดยมีคุณครูบางคนมาสะกิดว่าไปห้องพยาบาลไหม
'วาโย... สบายดีแน่นะ' เขาโดนทักอย่างนี้อยู่หลายครั้งจนมึนงงว่าตัวเองเผลอทำอะไรผิดรึเปล่า

ตั้งแต่ที่เขาให้ความสนใจเข้าร่วมกิจกรรมของโรงเรียนมากขึ้น ดูตั้งใจเรียนกว่าเดิม
นิสัยที่เอื่อยเฉื่อยลอยไปลอยมาก็ไม่ค่อยมีให้เห็นอย่างทุกที

ซึ่งผิดไปจากเขาในยามปกติจนคุณครูและเพื่อนร่วมห้องสงสัย


มันแปลกขนาดนั้นเชียว... โยชักเครียดซะแล้ว
ถึงช่วงแรกจะยังไม่ชิน ด้วยโรคแพ้การบ้านของเขา
แต่อย่างน้อยก็ไม่อยากจะถูกมองว่าเป็นพวกเด็กเกเรที่ไม่ได้เรื่องอีกแล้ว


เรื่องของโลกนั้น...
เขาไม่เคยลืม


บอกตามตรงว่าหลังจากกลับมาจากที่นั้น เขาก็นึกอยากลองทำอะไรหลายอย่างที่ไม่เคยคิดสนใจจะทำ
บางอย่างมันดูน่าเบื่อสำหรับเขาในตอนแรก แต่พอได้ลองตั้งใจทำมันจริงๆก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิด...


[ ฉันจะไม่เป็นคนแบบนั้นแน่ ]

ประโยคที่เขาเคยตอบคำถามของใครบางคน
ราวกับเป็นเป้าหมายใหม่



เรื่องแอบแกล้งชาวบ้านโยยังคงทำอยู่ สิ่งนี้มันติดเป็นนิสัยไปแล้ว แต่มันก็ลดน้อยลงไปมาก
 
เรื่องต่อยตีก็มีบ้าง แต่นี่ก็น้อยลงเช่นกัน... ส่วนใหญ่ที่เขาเนียนไปช่วยตะลุมบอน
จุดประสงค์เพราะอยากช่วยคนที่ถูกรังแกและโดนรุม ไม่ใช่ความสนุกอย่างที่แล้วมา


หลายคนบอกว่าเขาเปลี่ยนไปนะ
ไม่ใช่หรอก โยไม่คิดว่าตัวเองเปลี่ยนไปนัก
แค่ปรับมุมมองในการใช้ชีวิตในโรงเรียนให้กว้างขึ้นเท่านั้นเอง..

- 02 -

Spoiler for Hiden:

ครูวินัยกับครูมิสุกิดูรักกันดี สิ่งที่เขากระทำ.. การเก็บจดหมายนั้น คงส่งผลมายังโลกนี้
แต่พอโยคิดแค่นั้นก็ลูบๆแขนขนลุก ยังไงก็ไม่ชินกับเรื่องพวกนี้ซักที  แต่ก็ได้แต่หวังว่าพวกเขาจะรักกันไปนานๆ


การย้อนเวลากลับมา 1 ปีก่อนในโลกที่ปัญหาและเงื่อนปมทุกอย่างถูกแก้ไขเรียบร้อย
เขายอมรับว่ารู้สึกดีใจไม่น้อยเลย... โรงเรียนที่สงบสุขน่ะทุกคนรวมทั้งตัวเขาเอง ยังไงก็ต้องการอยู่แล้ว


แม้ในตอนที่นึกถึงเพื่อนร่วมห้องบางคนที่ไม่ได้กลับมาก็รู้สึกจุกในอก...
แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขาชะงักหรือถอยหลัง


เขาน่ะ อยากจะก้าวต่อไปเรื่อยๆ


มีอีกหนึ่งสิ่งที่โยคิดว่าเปลี่ยนไปแน่ๆ
ก็คงเป็นความสัมพันธ์กับเพื่อนๆที่ได้เผชิญเรื่องราวของโลกขาวดำที่นองไปด้วยเลือดด้วยกัน


เป็นประสบการณ์เสี่ยงตายที่คงไม่มีเด็กคนไหนนอกจากพวกเขาเคยเจอแน่ๆ


โยที่ไม่เคยกลัวเรื่องลึกลับสยองขวัญ ผีหรือวิญญาณ พอนึกถึงตอนที่ถูกดึงไปยังโลกนั้นครั้งแรก เขาต้องยอมรับว่ามันน่ากลัวจริงๆ
เพราะว่าเขานั้นรู้ตัวว่าหากก้าวพลาดผลลัพท์คงไม่สวย โลกนั้นไม่ใช่เกมที่มีจุดเซฟไว้โหลดชีวิตเพื่อเริ่มใหม่...



ในเวลานั้นเขากลัว... กลัวที่จะไม่ได้กลับมาที่นี่
กลัวที่จะไม่ได้พบคนที่สำคัญต่อเขา..


ความกลัวนั้นยังคงอยู่ และเบาบางลงตามกาลเวลา
ในขณะเดียวกันก็ต้องนึกขอบคุณความกล้าและสติซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าตัวเองมีมันมากน้อยแค่ไหน
และ..


เรแกน
ยูมิ
เมย์

และ..

โซตะ


ถ้าไม่มีพวกนั้น... เขาก็คงไม่ได้มาเดินตัวปลิวออกมาจากโรงเรียนเตรียมดิ่งกลับบ้านอย่างปกติสุขอย่างนี้หรอก

ไว้พรุ่งนี้...
ลองทักชวนทุกคนไปเที่ยวที่ไหนด้วยกันไหมนะ...

แต่ส่วนใหญ่จะเป็นยัยเรแกนที่ควรทำหน้าที่นั้นมากกว่า ไม่ใช่เขา


หากเป็นโยชวนเนี่ยพวกเด็กๆอีกสี่คนจะรู้สึกแปลกๆกันรึเปล่านะ(...)

- 03 -

Spoiler for Hiden:

โยคิดเรื่อยเปื่อยรอเวลาบางอย่าง และแน่นอนว่าตามที่เขาเดา ยัยน้องสาวคงจะพุ่งมาหาในเวลาไม่กี่นาทีนี่แหละ



"พี่โยคะ! จะไปไหนเหรอ"

นั่นไง บรรยายไม่ทันขาดคำ


น้ำมนต์วิ่งตื๋อออกมาจากโรงเรียน
เร่งฝีเท้าสุดกำลังเพราะกลัวพี่ชายจะเดินไปไกลจนตามไม่ทัน
อย่างน้อยน้ำก็ขอทักพี่ชายก่อนก็ยังดี ก่อนที่เธอจะเดินกลับบ้านคนเดียวล่ะนะ


".........."
สำหรับโยคงมีเรื่องเดียวที่คิดว่ายากอยู่เหมือนกันที่จะเปลี่ยนแปลง
แต่เขาก็ยอมทำมันจนได้...


"...เฮ้" เขาเอ่ยขึ้นมาห้วนๆ สายตาเสมองไปอีกทาง


"ฮ่ะ คะ..?" น้องสาวของโยตอบรับอย่างงุนงง





"..............."
น้องสาวเขาอ้าปากค้างแบบอึ้งไป .....


น้ำไม่ได้ฝันไปใช่ไหม!!?


"พ..พี่โย เป็นไข้รึเปล่าคะ น..น้ำจะพาไปหาหมอนะ!" เด็กสาวกล่าวสั่นๆ

"หา....." โยงงว่าน้องสาวพูดเรื่องอะไร
เขาไม่อดทนซักเท่าไหร่ และไม่คิดจะถามซ้ำสอง แต่กลับนับถอยหลังเร่งเสียงยานคาง...

"ห้า ..สี่ ....สาม ..สอง--"


น้ำมนต์ร้องเหวอแล้วรีบตอบรับทันที ด้วยกลัวพี่ชายจะเปลี่ยนใจ
"ไปค่ะ แน่นอน กลับด้วยกันนะคะ!"



วันนี้พี่โยดูแปลกๆ แต่ก็ใจดีที่สุดเลย!!

- 04 -

Spoiler for Hiden:

https://youtu.be/RgKAFK5djSk


"..."  เรแกนเปลี่ยนใจที่จะตะโกนทักเมื่อเห็นโยเดินจูงมือเด็กผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งบนทางกลับบ้าน  นั่นคือน้องของเขาสินะ งั้นยังไม่รบกวนดีกว่า ไว้พรุ่งนี้จะล้อให้สนุกเลย  เรแกนหยุดยืนพิงต้นไม้ข้างทาง ปล่อยให้โยกับน้องเดินต่อไปขณะที่เธอหลับตานึกถึงเรื่องราวที่เธอฝ่าพันกับโยมา

....

......

..........


.... ราวกับมีลมมากระซิบบอกบางอย่าง
จู่ๆเขาก็หันหลังไปมองเส้นทางที่เดินผ่านมา


เด็กผู้หญิงในชุดกระโปรงสีขาวคุ้นตา






น้ำมนต์ได้แต่มองปริบๆ ไม่เข้าใจพี่ชาย

มีอะไรที่พี่โยไม่ได้เล่าให้ฟังรึเปล่านะ


"ไม่ต้องสนใจหรอกน่า" โยเห็นสายตาสงสัยของน้องสาวก็ว่าห้วนๆใส่ จนน้ำมนต์ก้มมองพื้นหงอยๆ น้ำโดนดุอีกแล้ว...


....


......

..........

แต่ว่า โยก็ไม่ได้ลืม

แน่นอนว่าไม่ลืมแน่ พอนึกถึงเรื่องราวเหล่านั้นก็รู้สึกว่ามันตลกดี

ไว้พรุ่งนี้ ถ้าเขาโดนยัยนั่นล้ออะไร ไว้หาเรื่องแกล้งกลับก็น่าสนุกดี(...)

......


และ...


เมื่อโยมาคิดทบทวนหลายๆครั้ง ...




โลกที่น่าเบื่อนี้...


ก็มีเรื่องที่น่าสนุกให้ทำเยอะเหมือนกันนะ ?




- Good End -

พิมพ์มายาวหน่อยเลยหั่นออกเยอะเลยค่ะ 555 /นี่หั่นแล้วใช่ไหม..
ขอบคุณGM สำหรับเกมนี้นะคะ ! เป็นเกมที่ลุ้นมากเลย 555
และขอบคุณเด็กร่วมตี้ทุกคนมากๆเลยค่ะ ! เด็กๆน่ารักเต็มไปหมด เราปลื้ม,,