ลิทเองก็คล้ายกับผู้ทรงอิทธิพลหลายคน แต่ก็ไม่ได้เหมือนกันเสียทีเดียว
"ฉันฉลาดล้ำเลิศกว่าเยอะ"
ลิทลุกขึ้นยืนหลังจากแกล้งขาพิการมาตลอดเพื่อตบตาคนลิทเป็นหนึ่งในผู้ที่ทะเยอทะยานอยากขึ้นสู่อำนาจ แต่เธอรู้ว่าสิ่งใดที่ควรทำและควรเลี่ยง เธอมองเห็นอนาคตที่ทุกอย่างจะพังพินาศ จะไม่มีผู้ชนะ ทุกคนจะพ่ายแพ้ นั่นไม่ใช่วิถีทางที่เธอหมายปอง แม้วาสโก้จะไม่ยื่นข้อเสนอที่งดงามลิทก็คงไม่หาเรื่องก่อสงครามแก๊งขึ้นมา ข้อเสนอจากวาสโก้เป็นเหมือนทุนทรัพย์ให้เธอตัดสินง่ายขึ้นที่จะถอนตัวจากการแย่งชิงอำนาจในปาแลร์โม่ไปแสวงหาอำนาจในต่างแดน
เสือสองตัวไม่ควรอยู่ถ้ำเดียวกัน
ไม่ควรต้องข้องเกี่ยวกัน
อย่าได้เจอกันอีกเลย
"ไม่ต้องไล่หรอกน่า"
ลิทมีทั้งเงิน ทั้งบุคลากรระดับมันสมอง และทรัพยากรที่มากพอจะสร้างอำนาจและเครือข่ายธุรกิจ เธอมองหาสถานที่ซึ่งเธอจะตักตวงได้มากที่สุด และท้าทายที่สุด
มหานครนิวยอร์ก"เนี่ยเหรออเมริกาโน่ จืดชืดเป็นบ้า"
ใช้เวลาไม่ถึงปีลิทก็ประกาศศักดาให้ผู้คนในบร็องซ์สะกดชื่อโซลดาโต้ได้อย่างถูกต้องตรงสำเนียง
ธุรกิจกาแฟของเธอไปได้สวยเชียวล่ะ
