[CI] สู่เกาะสวนสนุก Alle Hoffnung (Opening & Ending)

• Johan: [link]
  July 21, 2023, 11:25:58 AM
• Johan: อันนี้ครับ
  July 21, 2023, 11:26:02 AM
• Johan: จริงๆไม่เชิงลงแข่งเพราะเป็นพาร์ทเนอร์กับบุสดีอยู่แล้วเลยอดชิงรางวัลที่ 1 2 3 (3000 บาท...) ก็จะไม่ไปแย่งรางวัลส่วนนี้กับหน้าใหม่ แต่ลงเพื่อชิงรางวัลเซ็นสัญญา รางวัลอันนี้ไม่จำกัด ได้เงินเยอะมาอุดส่วนที่ต้องเอาไปจ่ายให้นักวาด
  July 21, 2023, 11:28:55 AM
• Johan: ช่วงก่อนวันที่ 10 เลยต้องเร่งเตรียมไฟล์ + เขียนเรื่องไว้เปิดตัวให้ปังๆ เพราะงบวาดนี่แพงเข้าเนื้อ วาดเยอะไม่ไหว มาเน้นการนำเสนอด้วยเส้นเรื่องหลายทางเลือกดีกว่า
  July 21, 2023, 11:31:12 AM
• lostlance: งี้นี่เองงง
  July 21, 2023, 07:09:04 PM
• Qiao: อยากเล่นแนว fear and hunger 1-2 ก็ได้
  August 28, 2023, 10:56:33 PM
• lostlance: ผมว่าเกมมันหลอนไป
  August 31, 2023, 10:47:07 AM
• Johan: สลัดทั้งงานราษฎร กับงานหลวงไม่ออก น่าจะมาต่อสักใกล้ๆปลายปีนะครับ
  September 29, 2023, 06:48:36 PM
• Bloody Rabbits: รออยุ่ว
  September 29, 2023, 10:01:26 PM
• lostlance: ที่โพสใหม่นั้นสแปมหรืออะไรน่ะ
  October 05, 2023, 02:12:26 PM
• Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ
  December 02, 2023, 01:55:59 AM
• Johan: สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนยุ่งๆงานเยอะๆ
  January 01, 2024, 11:30:01 AM
• Johan: อยากมาต่อ แต่เคลียรืเวลาไม่ลงตัวเลย
  January 01, 2024, 11:30:18 AM
• Johan: Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ <<< ตอบแล้วๆ (เกมบ้าอะไรฟระ โพสละครึ่งปี)
  January 01, 2024, 11:35:44 AM
• lostlance: สวัสดีปีใหม่ครับบ
  January 01, 2024, 08:58:21 PM

[Johan]

ผู้โดยสารส่วนใหญ่ยืนอยู่ในที่พักผู้โดยสาร แต่ก็มีหลายคนที่กางร่มออกไปทำธุระ สายตาของคุณมองไปที่นาฬิกาตั้งพื้นบอกเวลา 22.55 น. เรือเที่ยวต่อไปจะมาถึงในอีกครึ่งชั่วโมงหรือประมาณห้าทุ่มครึ่ง ยังพอมีเวลาให้คุณทำอะไรได้บ้าง มีตู้ขายบุหรี่อัตโนมัติ ตู้ขายน้ำ รถขายฮอทดอกริมถนน แล้วก็ร้านขายอุปกรณ์ มันคงจะดีถ้าคุณจะหาเสื้อโค้ทกันฝนที่อยู่ดีๆมันก็ตกลงมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยนี่

อาจเป็นเพราะฝนและลมแรงทำให้ตารางเวลาเลื่อนออกไป แต่อย่างไรก็ตามเถอะ

- คุณก็ยังอยู่ที่นี่แหละ: มีผลต่อการได้รู้จัก NPC แบบสุ่ม (จำกัด 4 คน) และได้รับ Max Health +5
- เดินเล่นฆ่าเวลา: จะเสีย Item 1 อย่างแบบสุ่ม และได้รับ Max Health +10
- ซื้อของ: มีเงิน 5 Credit (ใช้ได้แค่ช่วงนี้) ซื้อซ้ำไม่ได้
   - ไขควงสีเขียว [Cap 1] 5 Credit *จำกัด 1 ชิ้น
   - มีด [Cap 2] 5 Credit *จำกัด 1 ชิ้น
   - ไม้เบสบอล [Cap 3] 5 Credit *จำกัด 2 ชิ้น
   - กระสุนปืนพก : บรรจุ 10 นัด ใช้แล้วหมดไป [Cap 2] 4 Credit
   - ยาสมุนไพร : ฟื้นฟู Health 20% ใช้แล้วหมดไป [Cap 1] 3 Credit
   - หนังสือประวัติศาสตร์ [Cap 2] 3 Credit
   - กระเป๋าเป้ ใส่ของได้ 10 Cap [Cap 5] 3 Credit *ระวัง ในสถานการณ์บีบรัด ของในกระเป๋าเสียเวลาหยิบ 1 Turn
   - ป็อปคอร์น [Cap 1] 3 Credit
   - ไฟฉาย (Battery 5/5) [Cap 2] 2 Credit
   - เสื้อโคท : รับได้ 5 Damage ใช้แล้วหมดไป [Cap 2] 1 Credit
   - หนังสือนำเที่ยวเกาะสวนสนุก Alle Hoffnung [Cap 1] 1 Credit
   - ลูกกวาด [Cap 1] 1 Credit

เลือก 1 ข้อ ด้วยการส่ง PM
เกมจะเริ่มที่เวลา 23.30 น. ผู้ที่ส่ง PM ไม่ทันก่อนเกมเริ่มจะถือว่าเลือกข้อที่ 1

[Johan]

ไมค์ลุกขึ้นมาหลังได้สติจากการถูกปลุก คาร์ลพยายามปั่นวีลแชร์อย่างยากลำบาก และไมค์ก็มีแรงพอจะแบกเขาขึ้นบ่าไปแทน
"นายก็ไม่ได้หนักอะไรนะ คิดว่าเงินในกระเป๋าจะตุงจนแบกไม่ไหวเสียอีก" เขาพูดติดตลกเชิงแซะเจ้าหนูเศรษฐีแล้วพาคาร์ลวิ่งออกไปที่หน้าคฤหาสน์ ร้องบอกทุกคนให้มารวมกันหนีไปจากที่นี่

มีนาปั่นวีลแชร์ออกมาแล้วบอกว่าเธอจะนำทางไปเอง เธอเชื่อว่าเราน่าจะมีทางรอด มาถึงขั้นนี้ถ้าตายไปคงแย่เลยนะ
"เพราะไม่รู้ว่าวีลแชร์มันจะตามไปโลกหน้าด้วยหรือเปล่านี่สิ" เธอเป็นคนตลก

นนวิ่งตามหลังโคดี้และพยายามลั่นไกทั้งที่หลับตาปี๋ยิงผิดยิงถูกเมื่อผ่านสุสานและถูกจู่โจมด้วยผีดิบที่ตะกุยตะกายขึ้นมาจากพื้น

แผละ! หัวของมันแบะเป็นสองซีกต่อหน้าต่อตาของนนเมื่อโคดี้เจ้าแห่งขวานควงขวานคู่จามหัวของมันแล้วเปิดทางด้วยขวานในมือราวกับนักรบไวกิ้ง โดยมีมีนาปั่นวีลแชร์แล้วยิงลูกซองจากด้านหลัง
อาคาเนะตามติดแล้วเอาไฟฉายตีหัวผีดิบอีกตัวที่พยายามเข้ามาหาโคดี้ก่อนที่ผีดิบนั่นจะหันมาคว้าคอเธอแล้วถูกกระสุนของบารอนเจาะหัว

บารอนลั่นไกนัดสุดท้ายพร้อมกับที่มีนาโยนปืนทิ้งแล้วลุกขึ้นมาจากวีลแชร์เตะก้านคอผีดิบอีกตัว

"เอ๋... นี่ฉัน?"


"ทางนี้!" เสียงของชิออนที่นำหน้ามาก่อนตอนไหนก็ไม่ทราบได้มารออยู่ที่เรือดังขึ้น เธอเรียกให้ทุกคนไปรวมกันที่เรือเฟอร์รีลำหนึ่งซึ่งชิออนยืนยันว่ามันมีสภาพที่ดีและมีเพียงลำเดียวเท่านั้นในท่าเรือนี้

แต่ขณะที่เรือกำลังแล่นออกจากฝั่งก็มีบางสิ่งบางอย่างทิ้งตัวลงมาจากฟ้า ชิออนที่รู้สึกได้ถึงปัญหาที่เธอก่อเอาไว้ได้หยิบขวานที่โคดี้วางเอาไว้ขึ้นมาแล้วโดดลงจากเรือ

[Johan]

ชายหาดของเกาะสวนสนุก Alle Hoffnung

[Johan]

บนเรือเที่ยวชมรอบเกาะมีโคดี้ที่นั่งเหม่อจนกระทั่งเพื่อนสาวคนหนึ่งแกล้งแหย่เขาด้วยการเป่าที่หูจนเขาสะดุ้ง ...ฝันงั้นเหรอ
โคดี้จมอยู่กับความคิดและภาพในห้วงคนึงที่ซ้อนทับกัน มันสมจริงมากเกินกว่าที่จะเรียกว่าฝันนะ แต่ตอนนั้นทุกคนก็ตายไปหมดแล้ว...




"ไม่เข้าใจเลย" เขาพยายามฝืนยิ้มและสนุกไปกับเพื่อนๆบนเรือแต่ก็ยังหยุดความคิดนั้นไม่ได้ และเมื่อเขาส่องกล้องมองไปที่ฝั่งเพื่อชมทิวทัศน์ก็พบเด็กหญิงคนหนึ่งที่คุ้นตา

Spoiler for Hiden:

เธอเป็นเด็กที่เจอในความฝันนั้น "อาคาเนะ"

เธอโบกมือให้เขาราวกับเธอก็เห็นเขามันทำเอาโคดี้เกือบจะกระโดดน้ำแล้วว่ายเข้าฝั่ง

[Johan]

"......." (⊙︿⊙)
คาร์ลนั่งอยู่บนวีลแชร์ในสภาพที่ตาโต ในหลายๆความหมายและหลากความรู้สึก เขามองไปทางขวาเห็นเอ็มม่ากำลังนับเงินที่ได้จากการขายนาฬิกาพลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เธอคงจะไปซื้อชุดสวยหลังจากนี้อย่างที่เธอว่า ...แต่ก่อนหน้านี้เขาก็ไม่ได้รู้จักเธอมาก่อนนี่นา

เขาเกาหัวแต่ก็ยังตาโตอย่างไม่เข้าใจ ถ้างั้นนั่นก็ไม่ใช่ฝัน แต่เอ็มม่าตายไปแล้วนี่นา หลายๆคนก็ด้วย
กระทั่งคาร์ลมองไปเห็นสมุดไดอารี่ที่คุ้นตาตกอยู่ในทรายไม่ไกลนัก เขารีบลุกขึ้นไปหยิบมันมาเปิดดูทันที

[Johan]

"......" (´･_･`)

มีนายืนมองทะเลตาปริบๆ ราวกับคนที่เพิ่งตื่นจากฝันที่ยาวนาน เธอมองซ้ายแลขวาก็ไม่พบวีลแชร์ที่คุ้นเคย แต่มันคงไม่สำคัญกับเธออีกแล้ว
เสียงของเด็กชายที่ร้องเรียกเด็กหญิงคนหนึ่งดึงสายตาของมีนา เจ้าหมอนั่น...




เขาเรียกเด็กหญิงที่กำลังวิ่งหนีอย่างไม่เข้าใจเหตุผลและวิ่งไล่ตาม ทั้งสองวิ่งไล่กันเสมือนหลุดมาจากหนังอินเดีย
และน่าแปลกที่นนกลับไม่รู้สึกเหนื่อยอ่อนทั้งที่เช้านี้เขาวิ่งมาแล้วเป็นชั่วโมง

[Johan]

"ฉันจะให้เธอมาเป็นบอดี้การ์ด ตกลงไหม" ขุนนางวัยสี่สิบบอกกับเมดสาวนางหนึ่งที่เพิ่งตกงานเพราะนายเก่าหายสาบสูญ




"ยินดีเจ้าค่ะนายท่าน"

Spoiler for Hiden:

หลายชั่วโมงก่อน


"โฮ แงง ไม่มีใครเหลือเลย ทุกคนทิ้งดิฉันไปหมดแล้วว"

[Johan]

มัสยานั่งมองผู้คนที่เดินผ่านไปมาในสวนสนุกและพยายามทำความเข้าใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอเชื่อว่านี่ไม่ใช่ความฝัน
และเธอได้ฟื้นขึ้นมาเพราะเธอไม่ละทิ้งความหวังในการตามเกมจนถึงที่สุด เธอจึงรอดชีวิต

มัสยาไม่ทันได้เห็นเหตุการณ์ต่อจากนั้น หลังจากเธอถูกบั่นคออย่างโหดร้าย
เธอคงไม่รู้ว่าเด็กสาวที่เดินถือไอศกรีมผ่านหน้าไปคนนั้นมีชื่อว่า 'สเตลล่า เอดินเบอร่า'

[Johan]

"คะ?" เด็กหญิงขานรับเสียงใสเมื่อถูกชายหนุ่มถามทาง เธอรู้สึกคุ้นตาแต่จำไม่ได้จริงๆว่าเคยเจอเขาที่ไหน
เธอตอบเจื้อยแจ้วทั้งที่ไม่เคยมาเที่ยวที่นี่แต่กลับรู้ทางและบอกทางเขาได้ เขาซื้อไอศกรีมให้เธอแล้วชวนเธอขึ้นชิงช้าสวรรค์และเปย์ขนมให้มากมายอย่างโลลิค่อนที่สุด




"เราอาจจะเคยพบกันมาก่อน นี่ต้องเป็นโชคชะตา" ลุงหมีบอกและแนะนำตัว

[Johan]

ภาพทั้งหมดถูกมองโดยชิออนที่นั่งอยู่บนรถไฟเหาะตีลังกาวนรอบเกาะ




"All hope is gone"

"ทุกอย่างมีจุดจบ เมื่อสมเป้าประสงค์แล้วก็มุ่งหวังในสิ่งใหม่"
"คนเราอยู่ได้ด้วยความหวังและความฝัน คนที่ไม่มีความหวังก็คือคนที่ตายไปแล้ว"


คนที่กลัวความผิดหวังไม่ใช่คนขลาด แต่คนขลาดคือคนที่กลัวจนไม่กล้าทำอะไรเลย
ถึงมันจะเป็นความสำเร็จในช่วงเวลาสั้นๆ หรืออาจจะเป็นความผิดพลาดและความล้มเหลวในบางมุมมอง
แต่ครั้งหนึ่งโลกนี้ก็เคยมีผู้บุกเบิกเกาะสวนสนุกอันเป็นต้นแบบของเกาะนี้

"ทะเลนี่สวยขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย"

[Johan]

End

*สามารถเขียนฉากจบของตนเองได้

[มีนา]

ในศึกตัดสินธรรมะอธรรมแห่งวงการมวยปล้ำปีต่อมา หน้ากากเหมียวปรากฏตัวขึ้นช่วยเหลือทีมเทพธิดาซึ่งกำลังเสียท่าทีมปีศาจสาว

Spoiler for Hiden:

   
 "หน้ากากเหมียวมาแล้ว เห็นไหมว่าหน้ากากเหมียวกลับมาได้ มีนารู้ มีนาเคยดูทีวี"

"เธอลืมใส่หน้ากากนะ หน้ากากเหมียว"   

"สรุปว่าชื่อมีนาสินะ"

"เดี๋ยวสิ  ปืนลูกซองนั่นอะไรกัน มันผิดกติกาไม่ใช่เรอะ"

"โอ๊ย!  ใช้ฟาดก็ไม่ได้นะยะ  นี่เธอยังมีสำนึกในความเป็นฝ่ายธรรมะอยู่รึเปล่า!" 

[Baron]

จบไปอีกหนึ่งคดีแล้วสินะ แต่การผจญภัยของเราเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น...
ท่านบารอนกล่าวกับเมดสาว...
หรือว่าเราควรจะกลับไปที่คฤหาสน์เสียทีนะ

[fishdontfly]

ขณะที่เรือกำลังเข้าใกล้ฝั่ง...
มัสยายืนอยู่ที่ข้างกาบเรือกองสัมภาระข้างกายมีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่เพิ่มมาอีกหนึ่งใบ
'ฉันก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นใครหรอกนะ... แต่บางอย่างบอกว่าเรารู้จักกัน'
จากบันทึกหน้าหนึ่งของ อจ.ญ.มัสยา

[chi-a]

Prologue :
https://goo.gl/FJk9TB

.
.
.

เรื่องราวที่เกิดขึ้นบนเกาะแห่งนั้น ผู้คนที่เคยพบเจอ
มันคือความฝัน... และไม่ใช่ความฝัน

Spoiler for Hiden:

“โอ้ย! เมื่อกี้ ใครผลักฉัน!?!”

“อ้าวเฮ้ย โคดี้ นายจะวิ่งไปไหน!?”

“เดี๋ยวสิยะ! แล้วกระเป๋านายล่ะ!?”


เสียงโหวกเหวกของเพื่อนๆ ดังขึ้นเป็นฉากหลัง เมื่อโคดี้ลุกพรวด ชนคนนั่นทีคนนี่ที พุ่งออกไปยังทิศที่เป็นทางลงอย่างรีบร้อน
หลังจากเรือที่พาแล่นชมเกาะเทียบท่ากับฝั่งเรียบร้อย

ชายหนุ่มวิ่งฝ่าเหล่าผู้โดยสารที่กำลังทยอยลงมาจากเรือ แล้วหยุดยืนอยู่ที่ริมฝั่ง
มองซ้ายมองขวา ราวกับหาใครบางคน




และเมื่อเห็นเด็กสาวที่ตามหาอยู่ ใบหน้าของเขาก็เผยยิ้มกว้างออกมา ...




ร่างสูงเร่งฝีเท้าไปหยุดยืนตรงหน้าอีกฝ่าย เสียงหอบหายใจหลุดลอดออกมาเล็กน้อย
เพราะอาการเหนื่อยจากที่วิ่งมาในระยะสั้น




“...”
เพราะไม่รู้ว่าจะทักยังไงดี เขาเลยได้แต่ยืนเงียบไปพักหนึ่ง
ดูเหมือนว่าเธอจะจำเขาได้ จริงสินะ..




ไม่ใช่ความฝันจริงๆนั่นแหละ..




โคดี้เปลี่ยนมานั่งยองๆให้สายตาอยู่ระดับเดียวกับเธอ
มือหนาหยิบของเล็กๆบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ไม่รู้ว่ามันมาอยู่กับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่



แต่เขารู้ว่ามันมีเจ้าของ

.
.
.

“ไง …”
โคดี้ยิ้มกว้างให้เด็กสาวตรงหน้า


“ฉันว่า … คุณหนูลืมนี่ไว้นะ”






ดีใจที่ได้พบ และ..

ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้ง ...อาคาเนะ

.
.
.

Spoiler for Hiden:

After Story :
https://goo.gl/ay2sVg

เขียนฉากจบเสร็จแล้วค่ะเฮ มีเรื่องราวหลังจากนี้ After Story ข้างบนด้วย เข้าไปอ่านกันได้นะคะ,,

เหมือนฉากจบรูทกับอาคาเนะจังเลยค่ะ อ่านไปอ่านมาโคดี้ชักมุ้งมิ้งกว่าที่คิด ฮือ555
ขอบคุณผปค.อาคาเนะจังที่ร่วมตี้กับเราตั้งแต่วันแรกๆมากค่ะ เหมือนเราจูงน้องไปทั่วเลย555 บอทแทนก็เยอะ ดีใจที่รอดมาด้วยกันนะ!
และขอบคุณผู้เล่นที่มาเล่นด้วยกันนะคะ ชอบเกมที่ผู้เล่นมีส่วนต้องช่วยกันสำรวจมากเลย,,

เกมนี้เป็นเกมที่ลุ้นตลอดเลยกลัวตายหนักมากค่ะฮือ555
ส่วนตัวชอบเกมแนวเซอไวเวิลเฮอเร่ออยู่แล้ว แต่แอบเสียดายที่ผู้เล่นกับnpcหลายๆคนร่วงเป็นใบไม้กันเยอะมาก /น้ำตาไหล
เลยไม่ค่อยได้เห็นสตอรี่อื่นๆในเกมเท่าไหร่นอกจากอีเวนท์ที่คฤหาสน์

และสุดท้ายนี้ก็ขอบคุณคุณลูก้าสำหรับเกมอีกครั้งค่ะ ยังไงมีเกมหน้าก็ขอฝากตัวด้วยนะคะ !

[LazyRabbit]

Carl's Prologue

Spoiler for Hiden:

ตลอดมาตั้งแต่อุบัติเหตุที่ทำให้เขาใช้ขาไม่ได้หลายปี เขาสิ้นหวัง หมดกำลังใจจะทำอะไรๆ

เงินที่มีมากมายก็ซื้อมันกลับมาไม่ได้ (การแพทย์ของสมัยนี้น่าจะยังไม่ดีพอด้วย?)

เขาแค่ไปเป็นบรรณารักษ์เพื่อฆ่าเวลา เขาแค่ไม่อยากรู้สึกว่าไร้ประโยชน์

หายใจไปวันๆเพื่อให้ตัวเองเหมือนคนมีหน้าที่ แม้จะเย่อหยิ่งในฐานะร่ำรวยของตนเอง

ลากให้ออกจากห้องสมุดก็แทบไม่ยอมไปเพราะในที่อื่นเขาไม่รู้สึกว่าเขามีตัวตน

มันน่าเศร้าในสายตาของบุคคลภายนอก แต่เขาไม่สนใจ ตาของเขาจดจ่ออยู่กับหนังสือมากเกินกว่าจะให้ค่าสิ่งพวกนั้น

ในโลกที่อะไรก็เป็นไปได้ ในหน้ากระดาษที่ตัวอักษรล้วนสัจจริง

...หนังสือนิยายคือการร่ายเวทสร้างโลกและตำนาน

...หนังสือวิชาการคือเมื่อคุณแปรเปลี่ยนสมองให้อยู่ในกระดาษ

...หนังสือท่องเที่ยวคือการอัดรูปประสบการณ์ในรูปแบบตัวอักษร

...หนังสือชีวประวัติคือตัวตนของบุคคลถูกเย็บเข้าไว้ด้วยกัน

...หนังสือภาพเป็นบอร์ดเล็กๆของจิตกรและนักถ่ายรูป

...และหนังสือบันทึกคือความทรงจำจะไม่หายไป

เขาโลดแล่นในโลกที่ไม่ใช่ของตัวเอง และโลกที่ไม่ใช่ของจริง

แต่คาร์ลไม่สนใจ เขาแค่อยากอยู่ในที่ที่เขาอยากได้อยู่

เป็นตัวเอกในนิยาย เป็นผู้เฝ้ามองเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ เป็นผู้ฟังการเล่าเรื่องของบุคคลที่ตายไปแล้ว


เขาดูน่าเป็นห่วงในสายตาใครหลายๆคน... รวมถึงแม่ของเขา

ลูกชายคนเดียวของเธอจะไม่มีความทรงจำแบบเดียวกันกับเด็กอื่นๆที่เล่นสนุกข้างนอกนั้น

ฉันจะทำยังไงดี? เธอถามคนรับใช้ เพราะสามีของเธอไม่เคยว่างจากการทำงาน

พูดคุยกับเขาสิ เธอพยายามแล้วแต่มันไม่ได้ได้ผลนักหรอก

หาหนังสือเกี่ยวกับโลกข้างนอกให้เขา ตรงกันข้ามเขากลับคิดว่าเพราะมีมันจึงไม่ต้องออกไป

ใช่แล้ว! งั้นก็พาเขาออกไปข้างนอกซะเองเลยสิ

อ่ะ จริงด้วย... ผู้เป็นแม่โล่งใจ หลังจากนั้นเธอก็หาข้อมูลในสถานที่ที่น่าสนใจ เพื่อให้ลูกของเธอได้ออกเดินทาง

...และนั่นคือสาเหตุที่เขาต้องมาที่เกาะสวนสนุก ตามคำของแม่เขาคือ

"เพื่อทำให้ลูกมีความหวังมากขึ้นไง"

Carl's End

- เด๋วมาทำ (...) -