- คุณก็ยังอยู่ที่นี่แหละ: มีผลต่อการได้รู้จัก NPC แบบสุ่ม (จำกัด 4 คน) และได้รับ Max Health +5
(http://upic.me/i/np/kkano.png)
"......" คาโน่นั่งแหงนมองเพดาน หลังก็เอนพิงเก้าอี้เสียงดังเอียดอาด เขาอาจจะกำลังงุ่นง่านที่เรือไม่มาสักที หรือไม่ก็เป็นพฤติกรรมปกติของเขา
ขณะนั้นเอง
(http://i.imgur.com/uRX0fY0.jpg) (http://i.imgur.com/lhn7Y8w.jpg) (http://i.imgur.com/dDzzKwE.jpg) (http://i.imgur.com/m1vESj4.jpg)
Rolled 1d4 : 3, total 3
- ท่าเทียบเรือ: มีโอกาสเสีย Item แบบสุ่ม 1-2 ชิ้น
Rolled 2d2 : 2, 1, total 3
ท่าเทียบเรือ: มีโอกาสเสีย Item แบบสุ่ม 1-2 ชิ้น
Rolled 2d2 : 2, 1, total 3
อัญญาคลำๆทางไปที่
ท่าเทียบเรือ: มีโอกาสเสีย Item แบบสุ่ม 1-2 ชิ้น
เสียกี่ชิ้น
(http://baron.wudthipan.com/forum/Themes/default/images/dice_warn.gif) This dice roll has been tampered with!
Rolled 1d2 : 2, total 2
ถ้าเสีย1ชิ้น
(http://baron.wudthipan.com/forum/Themes/default/images/dice_warn.gif) This dice roll has been tampered with!
Rolled 1d5 : 3, total 3
ถ้าเสียชิ้นที่ 2
(http://baron.wudthipan.com/forum/Themes/default/images/dice_warn.gif) This dice roll has been tampered with!
Rolled 1d5 : 3, total 3
ทอยแบบนี้
Rolled 2d5 : 4, 3, total 7
ทิโมธี มองรอบๆสถานที่ที่ตัวเองอยู่ เกาหัวงุนงง
จุดเกิด : ท่าเทียบเรือ: มีโอกาสเสีย Item แบบสุ่ม 1-2 ชิ้น
Rolled 2d2 : 2, 1, total 3
(http://i.imgur.com/JBeTYjK.jpg)
ชายหาดของเกาะสวนสนุก Alle Hoffnung
(http://i.imgur.com/pdNfZZq.jpg)
บนเรือเที่ยวชมรอบเกาะมีโคดี้ที่นั่งเหม่อจนกระทั่งเพื่อนสาวคนหนึ่งแกล้งแหย่เขาด้วยการเป่าที่หูจนเขาสะดุ้ง ...ฝันงั้นเหรอ
โคดี้จมอยู่กับความคิดและภาพในห้วงคนึงที่ซ้อนทับกัน มันสมจริงมากเกินกว่าที่จะเรียกว่าฝันนะ แต่ตอนนั้นทุกคนก็ตายไปหมดแล้ว...
(https://chiaaoey.files.wordpress.com/2016/11/ci01-dis3.png)
"ไม่เข้าใจเลย" เขาพยายามฝืนยิ้มและสนุกไปกับเพื่อนๆบนเรือแต่ก็ยังหยุดความคิดนั้นไม่ได้ และเมื่อเขาส่องกล้องมองไปที่ฝั่งเพื่อชมทิวทัศน์ก็พบเด็กหญิงคนหนึ่งที่คุ้นตา
(http://i.imgur.com/e7WyKCl.jpg)
เธอเป็นเด็กที่เจอในความฝันนั้น "อาคาเนะ"
เธอโบกมือให้เขาราวกับเธอก็เห็นเขามันทำเอาโคดี้เกือบจะกระโดดน้ำแล้วว่ายเข้าฝั่ง
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/1022.jpg)
"ฉันจะให้เธอมาเป็นบอดี้การ์ด ตกลงไหม" ขุนนางวัยสี่สิบบอกกับเมดสาวนางหนึ่งที่เพิ่งตกงานเพราะนายเก่าหายสาบสูญ
(http://i.imgur.com/q6fUKeT.jpg)
"ยินดีเจ้าค่ะนายท่าน"
หลายชั่วโมงก่อน
(http://i.imgur.com/q6fUKeT.jpg)
"โฮ แงง ไม่มีใครเหลือเลย ทุกคนทิ้งดิฉันไปหมดแล้วว" (http://i.imgur.com/q93lzir.png)
ในศึกตัดสินธรรมะอธรรมแห่งวงการมวยปล้ำปีต่อมา หน้ากากเหมียวปรากฏตัวขึ้นช่วยเหลือทีมเทพธิดาซึ่งกำลังเสียท่าทีมปีศาจสาว
(http://image.free.in.th/v/2013/ig/161030095006.jpg)
"หน้ากากเหมียวมาแล้ว เห็นไหมว่าหน้ากากเหมียวกลับมาได้ มีนารู้ มีนาเคยดูทีวี"
"เธอลืมใส่หน้ากากนะ หน้ากากเหมียว"
"สรุปว่าชื่อมีนาสินะ"
"เดี๋ยวสิ ปืนลูกซองนั่นอะไรกัน มันผิดกติกาไม่ใช่เรอะ"
"โอ๊ย! ใช้ฟาดก็ไม่ได้นะยะ นี่เธอยังมีสำนึกในความเป็นฝ่ายธรรมะอยู่รึเปล่า!"
Prologue :
https://goo.gl/FJk9TB
.
.
.
เรื่องราวที่เกิดขึ้นบนเกาะแห่งนั้น ผู้คนที่เคยพบเจอ
มันคือความฝัน... และไม่ใช่ความฝัน
“โอ้ย! เมื่อกี้ ใครผลักฉัน!?!”
“อ้าวเฮ้ย โคดี้ นายจะวิ่งไปไหน!?”
“เดี๋ยวสิยะ! แล้วกระเป๋านายล่ะ!?”
เสียงโหวกเหวกของเพื่อนๆ ดังขึ้นเป็นฉากหลัง เมื่อโคดี้ลุกพรวด ชนคนนั่นทีคนนี่ที พุ่งออกไปยังทิศที่เป็นทางลงอย่างรีบร้อน
หลังจากเรือที่พาแล่นชมเกาะเทียบท่ากับฝั่งเรียบร้อย
ชายหนุ่มวิ่งฝ่าเหล่าผู้โดยสารที่กำลังทยอยลงมาจากเรือ แล้วหยุดยืนอยู่ที่ริมฝั่ง
มองซ้ายมองขวา ราวกับหาใครบางคน
และเมื่อเห็นเด็กสาวที่ตามหาอยู่ ใบหน้าของเขาก็เผยยิ้มกว้างออกมา ...
ร่างสูงเร่งฝีเท้าไปหยุดยืนตรงหน้าอีกฝ่าย เสียงหอบหายใจหลุดลอดออกมาเล็กน้อย
เพราะอาการเหนื่อยจากที่วิ่งมาในระยะสั้น
“...”
เพราะไม่รู้ว่าจะทักยังไงดี เขาเลยได้แต่ยืนเงียบไปพักหนึ่ง
ดูเหมือนว่าเธอจะจำเขาได้ จริงสินะ..
ไม่ใช่ความฝันจริงๆนั่นแหละ..โคดี้เปลี่ยนมานั่งยองๆให้สายตาอยู่ระดับเดียวกับเธอ
มือหนาหยิบของเล็กๆบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ไม่รู้ว่ามันมาอยู่กับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่
แต่เขารู้ว่ามันมีเจ้าของ
.
.
.
“ไง …”
โคดี้ยิ้มกว้างให้เด็กสาวตรงหน้า
“ฉันว่า … คุณหนูลืมนี่ไว้นะ”
(https://chiaaoey.files.wordpress.com/2016/11/46-cody.jpg)
ดีใจที่ได้พบ และ..
ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้ง ...อาคาเนะ
.
.
.
After Story :
https://goo.gl/ay2sVg
เขียนฉากจบเสร็จแล้วค่ะเฮ มีเรื่องราวหลังจากนี้ After Story ข้างบนด้วย เข้าไปอ่านกันได้นะคะ,,
เหมือนฉากจบรูทกับอาคาเนะจังเลยค่ะ อ่านไปอ่านมาโคดี้ชักมุ้งมิ้งกว่าที่คิด ฮือ555
ขอบคุณผปค.อาคาเนะจังที่ร่วมตี้กับเราตั้งแต่วันแรกๆมากค่ะ เหมือนเราจูงน้องไปทั่วเลย555 บอทแทนก็เยอะ ดีใจที่รอดมาด้วยกันนะ!
และขอบคุณผู้เล่นที่มาเล่นด้วยกันนะคะ ชอบเกมที่ผู้เล่นมีส่วนต้องช่วยกันสำรวจมากเลย,,
เกมนี้เป็นเกมที่ลุ้นตลอดเลยกลัวตายหนักมากค่ะฮือ555
ส่วนตัวชอบเกมแนวเซอไวเวิลเฮอเร่ออยู่แล้ว แต่แอบเสียดายที่ผู้เล่นกับnpcหลายๆคนร่วงเป็นใบไม้กันเยอะมาก /น้ำตาไหล
เลยไม่ค่อยได้เห็นสตอรี่อื่นๆในเกมเท่าไหร่นอกจากอีเวนท์ที่คฤหาสน์
และสุดท้ายนี้ก็ขอบคุณคุณลูก้าสำหรับเกมอีกครั้งค่ะ ยังไงมีเกมหน้าก็ขอฝากตัวด้วยนะคะ !
Carl's Prologue
ตลอดมาตั้งแต่อุบัติเหตุที่ทำให้เขาใช้ขาไม่ได้หลายปี เขาสิ้นหวัง หมดกำลังใจจะทำอะไรๆ
เงินที่มีมากมายก็ซื้อมันกลับมาไม่ได้ (การแพทย์ของสมัยนี้น่าจะยังไม่ดีพอด้วย?)
เขาแค่ไปเป็นบรรณารักษ์เพื่อฆ่าเวลา เขาแค่ไม่อยากรู้สึกว่าไร้ประโยชน์
หายใจไปวันๆเพื่อให้ตัวเองเหมือนคนมีหน้าที่ แม้จะเย่อหยิ่งในฐานะร่ำรวยของตนเอง
ลากให้ออกจากห้องสมุดก็แทบไม่ยอมไปเพราะในที่อื่นเขาไม่รู้สึกว่าเขามีตัวตน
มันน่าเศร้าในสายตาของบุคคลภายนอก แต่เขาไม่สนใจ ตาของเขาจดจ่ออยู่กับหนังสือมากเกินกว่าจะให้ค่าสิ่งพวกนั้น
ในโลกที่อะไรก็เป็นไปได้ ในหน้ากระดาษที่ตัวอักษรล้วนสัจจริง
...หนังสือนิยายคือการร่ายเวทสร้างโลกและตำนาน
...หนังสือวิชาการคือเมื่อคุณแปรเปลี่ยนสมองให้อยู่ในกระดาษ
...หนังสือท่องเที่ยวคือการอัดรูปประสบการณ์ในรูปแบบตัวอักษร
...หนังสือชีวประวัติคือตัวตนของบุคคลถูกเย็บเข้าไว้ด้วยกัน
...หนังสือภาพเป็นบอร์ดเล็กๆของจิตกรและนักถ่ายรูป
...และหนังสือบันทึกคือความทรงจำจะไม่หายไป
เขาโลดแล่นในโลกที่ไม่ใช่ของตัวเอง และโลกที่ไม่ใช่ของจริง
แต่คาร์ลไม่สนใจ เขาแค่อยากอยู่ในที่ที่เขาอยากได้อยู่
เป็นตัวเอกในนิยาย เป็นผู้เฝ้ามองเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ เป็นผู้ฟังการเล่าเรื่องของบุคคลที่ตายไปแล้ว
เขาดูน่าเป็นห่วงในสายตาใครหลายๆคน... รวมถึงแม่ของเขา
ลูกชายคนเดียวของเธอจะไม่มีความทรงจำแบบเดียวกันกับเด็กอื่นๆที่เล่นสนุกข้างนอกนั้น
ฉันจะทำยังไงดี? เธอถามคนรับใช้ เพราะสามีของเธอไม่เคยว่างจากการทำงาน
พูดคุยกับเขาสิ เธอพยายามแล้วแต่มันไม่ได้ได้ผลนักหรอก
หาหนังสือเกี่ยวกับโลกข้างนอกให้เขา ตรงกันข้ามเขากลับคิดว่าเพราะมีมันจึงไม่ต้องออกไป
ใช่แล้ว! งั้นก็พาเขาออกไปข้างนอกซะเองเลยสิ
อ่ะ จริงด้วย... ผู้เป็นแม่โล่งใจ หลังจากนั้นเธอก็หาข้อมูลในสถานที่ที่น่าสนใจ เพื่อให้ลูกของเธอได้ออกเดินทาง
...และนั่นคือสาเหตุที่เขาต้องมาที่เกาะสวนสนุก ตามคำของแม่เขาคือ
"เพื่อทำให้ลูกมีความหวังมากขึ้นไง"
Carl's End
- เด๋วมาทำ (...) -
Prologue: Akane side
“จะให้ไปเที่ยวที่ไหนก็ได้จริง ๆ เหรอ! วิเศษไปเลย!”
เด็กสาวกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ หลังจากที่ได้ยินมารดาของตนบอกว่าจะให้ใช้ช่วงเวลาในช่วงปิดเทอมในการไปพักผ่อนในที่ ๆ เธออยากไป ไม่ว่าจะเป็นที่ไหนก็ตาม
ทั้งหมดนั้นเป็นผลมาจากความพยายามของเธอที่ตั้งใจเรียนจนกระทั่งได้ที่หนึ่งในชั้นเรียน เพื่อที่จะได้สามารถขอที่บ้านไปเที่ยวที่ไหนก็ได้ทั้งนั้น
และเนื่องจากครอบครัวของเธอจัดว่าเป็นครอบครัวที่มีฐานะอยู่ในระดับต้น ๆ ดังนั้นเรื่องค่าใช้จ่ายหรือว่าการเดินทางนั้นย่อมไม่ใช่ปัญหาสำหรับเด็กหญิงเลย
“เรามีที่ ๆ เราอยากไปที่นึงล่ะ” เธอบอกกับพี่เลี้ยง ก่อนจะกระซิบให้ครอบครัวของตัวเองฟัง
บิดามารดาของเธอเลิกคิ้วเล็กน้อย โดยเฉพาะเมื่อเธอบอกว่าเธอสามารถไปเองได้ โดยไม่ต้องมีพี่เลี้ยงหรือใครติดตาม
“ไม่ต้องห่วงเราหรอก เราโตแล้วนะ ดูแลตัวเองได้แล้ว” เธอบอกกับพี่เลี้ยงของตัวเองซึ่งคอยดูแลเธอมาตั้งแต่เกิด จนแทบจะเรียกได้ว่ามีเธอที่ไหน พี่เลี้ยงคนนี้ก็แทบจะตามไปด้วยทุกที่
แม้ว่าจะกังวล แต่เนื่องจากมันเป็นคำสั่งของ “คุณหนู” ใครไหนเล่าจะกล้าขัดได้ล่ะ ในเมื่ออีกทั้งพ่อแม่ของเธอก็ไม่ได้ท้วงอะไรเรื่องนี้ด้วย
รอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าของเธอ เมื่อทุกคนอนุญาตให้เธอไปได้ ในข้อแม้ที่ว่าต้องเขียนแผนการเดินทางให้ชัดเจนว่าจะไปที่ไหนอะไรยังไง จะจัดการตัวเองอย่างไรบ้าง
ก่อนที่แผนการสำหรับการไปเที่ยวยังจุดมุ่งหมายที่เธอต้องการจะถูกเขียนขึ้น และแน่นอนว่ามันถูกตรวจสอบโดยคนในครอบครัวของเธอแล้วเรียบร้อยว่ามันจะปลอดภัยและไม่มีอะไรที่เป็นอันตรายต่อการเดินทางไปด้วยตัวของเด็กสาวคนเดียว
อาคาเนะเฝ้ารอจนกระทั่งถึงวันที่จะได้เดินทาง เธอจะต้องโดยสารเครื่องบินไปก่อน ก่อนที่จะเดินทางด้วยเรือต่อไปยังสถานที่ที่เธออยากไป เกาะสวนสนุก
“เที่ยวให้สนุกนะจ๊ะ แล้วแม่จะคอยฟังข่าวนะ”
เด็กสาวโบกมือให้ในขณะที่มืออีกข้างสะพายกระเป๋าเดินทางที่โตพอ ๆ กับตัวเธอ แต่ดูท่าทางเธอจะไม่รู้สึกลำบากอะไรเท่าไหร่ ข้าง ๆ เธอนั้นคนขับรถได้เปิดประตูรถให้เธอ สำหรับการจะเดินทางไปที่สนามบิน เพื่อให้ทันเวลาตามที่วางแผนเอาไว้
“แล้วหนูจะกลับมาเล่าให้ฟังนะคะ!”
ending: ถ้ามีโอกาสและเรียบเรียงเรื่องได้เราจะมาทำ ;)