ทุกคนในร้านต่างตื่นเต้นที่ได้พบกับนักเดินทางทั้งสองมาก
ธีโอดอร์ น้องชายของเมแกนเหลือบมองซูไลก้าเป็นระยะ ไม่บ่อยนักที่เขาจะพบเด็กผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกันใกล้ๆแบบนี้
หลังจากเมแกนเล่าเรื่องของทั้งคู่ให้ทุกคนฟังเรียบร้อย
เธอก็พาฟาดิลและซูไลก้าไปที่ห้องเก็บของด้านหลัง มีเสื้อผ้าที่เหลือจากที่ขายหน้าร้านอยู่จำนวนหนึ่ง
เมแกนโยนลังชุดให้ฟาดิลเลือกใส่เอง ส่วนเธอหันไปเลือกชุดให้ซูไลก้าอย่างพิถีพิถัน
อาจจะไม่มีใครรู้ก็เป็นได้ว่าเมแกนเคยอยากมีน้องสาวมากขนาดไหน เพราะงั้นเธอจึงรู้สึกเอ็นดูซูไลก้าไม่น้อย
เมแกนส่งยิ้มให้เด็กหญิงพลางค่อยๆทาบชุดหลายชุดกับตัววัดความพอดี และถามว่าชอบชุดแบบไหนมากกว่า
ระหว่างนี้เธอก็อดไม่ได้ที่จะดุและบ่นบ่นบ่นว่าทำไมเด็กหนุ่มถึงปล่อยให้น้องสาวของตัวเองใส่เสื้อผ้าที่ดูไม่ได้แบบนั้นมาตลอด
"เจ้าเป็นพี่ชาย ยังไงก็ต้องดูแลน้องสาวให้ดีที่สุดนะ" เมแกนบอกกับเขาด้วยสีหน้าจริงจัง
แล้วเมแกนก็เอ่ยถามฟาดิลว่าทั้งคู่จะเดินทางไปที่ไหนต่อ
.
.
.
พวกท่านดูความลำเอียงนี้สิฟาดิลหยิบเสื้อเรียบๆธรรมดาดูราคาถูกมาสวมแบบติดจะเกรงใจเมแกนไม่น้อย เสื้อผ้าใหม่ของเด็กหนุ่มนั้นแทบจะเหมือนเดิมเป๊ะต่างเพียงแค่ไม่มีรอยขาด (เพราะเกรงใจจริงๆนะไม่ใช่เพราะผปค.ขี้เกียจหาใหม่แต่อย่างใด)
หลังเปลี่ยนชุดแล้วเขาก็มาดูสภาพของซูไลก้าที่กลายร่างเป็นตุ๊กตาให้เมแกนแต่งตัว พร้อมกับนั่งฟังหญิงสาวบ่นเป็นชุดไปด้วย
“ข้ารู้น่า” เขาตอบรับคำอีกฝ่ายขณะมองซูไลก้าที่อยู่ในชุดกระโปรงจีบน่ารักคล้ายกับที่เมแกนสวมอยู่
ใต้ชุดเกราะ ที่จริงแล้วฟาดิลก็ไม่ได้คิดว่าชุดของซูไลก้าจะมีสภาพเลวร้ายมากมายจนทนดูไม่ได้ขนาดที่เมแกนบ่น อย่างน้อยมันก็สภาพเดียวกับชุด(เก่า)ของเขานะ!
เขาบอกเมแกนว่าปกติแล้วพวกเขาสองคนพี่น้องออกเดินทางผจญภัยหาสมบัติไปเรื่อย และครั้งนี้ก็คงทำเหมือนเดิมอย่างที่เคยทำมาตลอด เดินทางหาสมบัติต่อยังไงล่ะ
.
.
.
ลำเอียงอะไรกันเจ้าคิดไปเอง"สมบัติ...เป็นแค่เรื่องเล่าไม่ใช่เหรอ มันมีจริงที่ไหนกัน"
เมแกนบอกเรียบๆ แต่สีหน้าและท่าทางของเธอต่างจากคำพูดก่อนหน้านี้นัก
เมแกนถอนหายใจพลางครุ่นคิด ถ้ามีจริงและเธอได้มันมา... ร้านของเธอคงจะเจริญรุ่งเรืองมากกว่านี้มาก
ข้าไม่อยากเป็นหนี้อีกแล้ว"ว่าแต่พวกเจ้าจะอยู่ที่แคว้นนี้อีกนานแค่ไหนล่ะ" เมแกนพูดต่อพลางหันมองทั้งคู่
เธอว่าถ้าฟาดิลอยากหาของที่จำเป็นที่ร้านเธอก็มี ทั้งคู่สามารถแวะเวียนมาได้ตลอด
และถ้าอยากได้ข่าวสารก็ไปถามเหล่าพ่อค้าแม่ค้าที่ท่าเทียบเรือนี้ดู
อีกอย่างเธอรู้มาว่ามีโจรสลัดอีกหลายกลุ่มที่พร้อมจะสร้างสงครามโจรสลัดครั้งที่ 3 ขึ้นมาในอีกไม่นาน ยังไงก็ต้องระวังตัวไว้ด้วย
และเพราะความเอ็นดู
เด็กหญิงเพียงคนเดียว เมแกนจึงเอ่ยปากชวนว่าถ้ากำลังหาที่พัก
ที่ร้านของเธอมีห้องว่างอยู่ห้องหนึ่งที่ใช้เก็บของ
ข้าเสกได้.
.
.
ฟาดิลตอบรับคำชวนนั้นอย่างเต็มใจ
และเพื่อเป็นการตอบแทนเรื่องที่พัก พวกเขาพี่น้องยินดีช่วยงานในร้านทุกอย่าง
แต่ข้ารู้ว่าท่านคงไม่ใช้งานซูไลก้าหรอกใช่ไหมล่ะหึ"บางที อาจจะอีกสัก 2-3 วัน หรือเร็วกว่านั้นถ้าหาของจำเป็นได้หมด"
เขาลองร่ายรายการของที่ต้องใช้คร่าวๆให้เมแกนฟัง ซึ่งก็ดูเหมือนว่าในร้านจะมีเกือบหมด จะออกเดินทางพรุ่งนี้เลยก็ยังได้
"แล้วก็....สมบัติน่ะมีอยู่จริงนะท่าน" ฟาดิลกางแผนที่สมบัติให้เมแกนดู เขาชี้จุดที่พวกเขาไปมาแล้วยืนยันด้วยว่ามีจริงๆนะ!
.
.
.
เจ้าเข้าใจถูกแล้ว---เมแกนยิ้มให้เด็กหนุ่ม คิดในใจว่าเป็นไปตามแผน(...)
น้องชายของเธอแอบไปอู้อยู่เรื่อย ถ้าได้คนหนุ่มๆมาช่วยงานอีกคนก็จะทำให้การจัดการร้านดียิ่งขึ้น
และมีซูไลก้ามาช่วยต้อนรับลูกค้าอีกแรงด้วย ลูกค้าเหล่าคุณแม่จะต้องเอ็นดูเด็กหญิงเป็นแน่
แต่เมื่อเห็นฟาดิลกางแผนที่สมบัติให้ดู หญิงสาวก็หยุดความคิดเรื่องร้านแทบจะทันที...
