-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
Takayama Pamelia (ทาคายามะ พาเมเลีย)
ข้อมูลปกปิด
-
มีเวลาก่อนปฐมนิเทศจะเริ่มในเวลา 12.00 น. ของวันที่ 30
สามารถใช้ Credit ซื้อสิ่งที่ต้องการได้ โดยโอนมาที่ Johan ตามราคาที่ระบุ จะซื้อซ้ำได้แค่ 2 ครั้ง/ประเภท และซื้อได้ทั้งหมดไม่เกินกว่า 300 Credit
ผู้ที่ผ่านช่วงนี้ไปแล้วจะเริ่มเกมก่อนปฐมนิเทศได้ทันที
- Max HP +1 : 100 Credit
- Max Ability +1 : 105 Credit
- Esp 0 > 1 : 50 Credit
- Esp 1 > 2 : 70 Credit
- Esp 2 > 3 : 100 Credit
- Esp 3 > 4 : 150 Credit
- Esp 4 > 5 : 200 Credit
- Vit 0 > 1 : 50 Credit
- Vit 1 > 2 : 70 Credit
- Vit 2 > 3 : 100 Credit
- Vit 3 > 4 : 150 Credit
- Vit 4 > 5 : 200 Credit
- Rea 0 > 1 : 50 Credit
- Rea 1 > 2 : 70 Credit
- Rea 2 > 3 : 100 Credit
- Rea 3 > 4 : 150 Credit
- Rea 4 > 5 : 200 Credit
- Cha 0 > 1 : 50 Credit
- Cha 1 > 2 : 70 Credit
- Cha 2 > 3 : 100 Credit
- Cha 3 > 4 : 150 Credit
- Cha 4 > 5 : 200 Credit
- Talisman : ป้องกันการเสียชีวิต 1 ครั้ง 200 Credit (เป็น Item ใช้อัตโนมัติแล้วหายไป)
- ออร่าตัวเอก : ทำให้เป้าหมายที่ต้องการสนใจ และ Ally +1 100 Credit (เป็น Item ใช้แล้วหายไป)
- เงินสดติดตัว : ทำให้รวย เอาไปใช้ในเกม ไว้เปย์สาว 100 Credit (จะถูกนำไปแปรสภาพเป็นเงิน)
Hide รายการที่ซื้อได้
-
Check
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg) (http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
สองคนนี้นั่งข้างกัน
จะ Roleplay แนะนำตัวหรือจะทำอะไรก็ได้ มีเวลาถึงสรุปผลครั้งต่อไป
-
พาเมเลียยิ้มอย่างเป็นมิตรและสง่างามให้สาวน้อยที่นั่งข้าง ๆ แล้วกล่าวแนะนำตัว
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อพาเมเลีย ทาคายามะ มาจากญี่ปุ่น ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"
"แล้วคุณล่ะคะ? ไม่ทราบว่าชื่ออะไรหรือคะ?"
เธอเอ่ยถามอย่างสุภาพราวกับสุภาพสตรีที่หลุดมาจากโรงเรียนคุณหนู (ซึ่งก็ไม่ผิดน่ะนะ...)
ส่วนชายคนที่แนะนำตัวก็ยิ้มให้ด้วย โดยไม่ได้แนะนำตัวซ้ำ
"แหม ถ้ามีโอกาสก็จะลองไปท่องเที่ยวดูนะคะ"
-
(http://i.imgur.com/7oHY6bx.jpg)
"สวัสดี ฉันชื่อ Cornelio Chao ที่บ้านมีกิจการสวนสนุกโจรสลัด ไว้มีโอกาสก็ไปเที่ยวได้นะ พวกเธอชื่ออะไรกันเหรอ"
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"อันโด มุตสึมิ ค่ะ!" เด็กหญิงผู้ถูกถามแทรกขึ้นมาอย่างกระฉับกระเฉง
"มาจากเม็กซิโก คุณพ่อเป็นคนญี่ปุ่น คุณแม่เป็นยิว แต่ความจริงแล้วคุณแม่เป็นลูกครึ่งยิว-อเมริกัน คุณยายบอกว่า..."
พวกเธอดูจะไม่รังเกียจจูนิเบียวอย่าง Chao และดูเป็นมิตรมาก และเธอยังพูดไม่หยุดด้วย
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"อันโดซังสินะคะ...?" พาเมเลียทวนชื่อ ก่อนที่จะฟังมุตสึกิมุตสึมิพล่ามยาวเหยียดอย่างผู้ดี๊ผู้ดีเพื่อทำความรู้จักไปด้วย
หากมุทสึมิหยุดพูดเมื่อไรก็ลองชวนคุยเรื่องพิธีปฐมนิเทศดู
"คิดว่าพิธีปฐมนิเทศของโรงเรียนนี้จะมีอะไรเป็นพิเศษที่ไม่เหมือนโรงเรียนทั่วไปหรือเปล่าคะ...?"
-
Ally คือค่าความสัมพันธ์ ทุกครั้งที่ทำเงื่อนไขบางอย่างจะได้รับ +1 แต่ก็สามารถลดลงได้ตามเงื่อนไขบางอย่างเช่นกัน
ความสัมพันธ์ของตัวละครจะไม่แสดงผลตาม Ally สะสมจนกว่าจะถึงขีดที่ระบุ ซึ่งแต่ละคนก็มีไม่เท่ากัน อาจจะ 2 3 5 10...
Ally +1
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"คุณยายเคยบอกไว้ว่ามิตรภาพเขียนจากอักษร เพื่อน และ ใจที่ไร้เดียงสา!" เธอยังพูดต่อไม่หยุดเลย
(http://i.imgur.com/YSNWhvk.jpg)
นกพิราบนับร้อยนับพันพรั่งพรูทะยานขึ้นสู่ฟาดฟ้าสีครามพร้อมเสียงระฆังบนหอระฆังลั่นกังวาน
นักเรียนหลายคนเงียบเสียงอย่างไม่ได้นัดหมายคล้ายต้องมนต์สะกด สายตาของพวกเขาจับจ้องไปที่เวทีและพบชายคนหนึ่งมายืนอยู่แล้ว
ยินดีต้อนรับสู่ร่มเงาของเซนต์โครนิเคิล ที่นี่คือ Grande Chronicle
ขอให้ทุกคนจงจำเอาไว้ให้ดี พลังที่ยิ่งใหญ่และทรงพลังที่สุดน่ะ...
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก การให้โอวาทที่แสนน่าเบื่อของผอ.จบลงไปแล้ว และพิธีปฐมนิเทศก็กำลังจะจบลงเช่นกัน
ที่นี่ต่างจากโรงเรียนทั่วไปอยู่บ้าง หลายสิ่งหลายอย่างไม่มีพิธีการมากนัก ไม่บังคับและให้อิสระกับนักเรียนอยู่มากทีเดียว
หลังออกจากอาคารหอประชุมจะมองไปเห็นลานกว้างที่มีน้ำพุตรงกลาง ลานนี้คือพื้นที่ว่างที่กว้างที่สุดในโรงเรียน
(http://i.imgur.com/8zKxQ3f.jpg)
สถาปัตยกรรมแบบบาบิโลนประยุกต์ประกอบกับความกว้างของโรงเรียนที่กว้างใหญ่และตั้งอยู่บนที่ราบสูงทำให้ที่นี่เหมือนอาณาจักรแห่งหนึ่งมากกว่าจะเป็นโรงเรียนเสียอีก
คุณเองต้องมาพักที่หอในวึ่งอยู่ทางตะวันตกของโรงเรียน ส่วนที่นี่จะใช้เป็นสถานที่เล่าเรียนตลอด 3 ปี คุณพร้อมแล้วหรือยังกับชีวิตในช่วงเวลาต่อไปนี้
- พร้อมแล้ว
- มุตสึมิหายไปไหนแล้ว
- สนใจโรงเรียน
-
สาวน้อยสนใจในเพื่อนสาวคนที่เธอคุยด้วย แต่ ณ ตอนนี้เธอไม่ได้คิดเรื่องความสัมพันธ์ไปไกลมากกว่าเพื่อนหรอกนะ
- มุตสึมิหายไปไหนแล้ว
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"เอ๋~~~~ มันไม่ได้ไร้สาระสักหน่อย" เธอกำลังยืนคุยอยู่กับใครคนหนึ่ง พอเข้าไปหาจึงรู้ความว่าที่นี่ไม่มีหรอกชมรมที่เธออยากเข้าน่ะ
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"แหม...ตายจริง....ที่นี่ไม่มีชมรมโอริกามิสินะคะ น่าเสียดายแทนจริง ๆ เลยนะคะ" พาเมเลียแสดงความเห็นใจกับมุทสึมิ เธอรู้จักโอริกามิในระดับหนึ่งจีงแปลกใจเล็กน้อยที่ที่นี่ไม่มี
"หากไม่มีละก็ หากไม่เลี่ยงไปชมรมอื่นที่คล้าย ๆ กัน ก็คงต้องตั้งชมรมขึ้นมาใหม่สินะคะ? แต่ติดว่าจะตั้งได้หรือเปล่านี่สิ..." เธอออกความเห็น
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"หวา ไม่น่าจะทำได้นะคะ เรายังเป็นแค่นักเรียนชั้นปีหนึ่งอยู่เลย" มุตสึมิดูจะรู้ถึงเงื่อนไขการตั้งชมรมอยู่บ้าง น่าจะมีในการ์ตูนเท่านั้นแหละที่เด้กปีหนึ่งไม่กี่คนร่วมกันก่อตั้งชมรมได้
พอลองคุยกับรุ่นพี่กโได้ความว่าชมรมเด่นๆนั้นมีไม่กี่ชมรม (ซึ่งมีผลด้านเนื้อหา) แต่ก็มีชมรมอื่นๆที่โรงเรียนทั่วไปควรมี (มีผลด้านระบบเกม) จะเข้าหลายชมรมก็ได้ แต่การเข้าหลายชมรมอาจจะเบียดเวลาเรียนก็ได้นะ
มุตสึมิยืนนึกอยู่พักหนึ่งก็ตอบออกไปว่าเธออยากเข้ารมรมศิลปะ ซึ่งมันมี
-
เพล้ง พาเมเลียหน้าแหกหมอไม่รับเย็บ
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"แหม...ช่างเป็นคำแนะนำที่มีประโยชน์จังเลยนะคะ" พาเมเลียตอบรับยิ้ม ๆ ทั้งที่ในใจอับอายมาก ปล่อยไก่ตัวเบ้อเร่อได้ไง
"จะว่าไปแล้วฉันก็ไม่มีอะไรที่อยากทำเป็นพิเศษซะด้วยสินะคะ..." เธอรู้สึกลังเลเล็กน้อย ถ้าจะบอกว่าสนใจตามมุตสึมิจะไร้แก่นสารไปไหมนะ?
"ฉันเอง...ก็อยากลองเข้าชมรมศิลปะเหมือนกันนะคะ" เธอพูดด้วยคน
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"เอ๋~~~~ จริงเหรอ" เจ้าหล่อนดูเก็บอารมณ์ไม่อยู่เมื่อมีเพื่อนจะอยากเข้าชมรมเดียวกับเธอ
การเข้าชมรมจะเลือกหลังจากนี้ แต่หากเข้าชมรมเดียวกันจะได้รับ Ally +1
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"เอ๋...มันน่าดีใจขนาดนั้นเลยหรือคะ?" พาเมเลียตกใจมาก เพื่อนใหม่คนนี้ไม่เก็บอาการเลย ทุกทีเธอจะมีเพื่อนเป็นคุณหนูเหมือนกันแท้ ๆ
แต่จะว่าไปแล้ว...คนคนนี้ก็ดูร่าเริงดี....นะ
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ดีสิคะ เพราะฉันยังไม่รู้จักใครเลย ถ้ามีเพื่อนที่สนิทกันก็ต้องดีสิ เมื่อสมัยก่อนฉันเคยย้ายโรงเรียนนะคะ แต่พอย้ายไปแล้วก็ต้องทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ และบางครั้งก็ต้องทำอะไรคนเดียว บางทีฉันก็ทำไม่ได้หรอก และไม่รู้ถามใ--"
15 นาทีต่อมา
"จะเข้าชมรมเดียวกับฉันจริงๆนะคะ"
-
พาเมเลียเริ่มจะชินกับนิสัยพูดมากของมุทสึมิแล้ว
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"แหม...พูดตามตรง การจะบอกว่าสนิทกันนี่ออกจะเร็วไปนะคะ...แต่ฉันคิดว่าถ้าพวกเรารู้จักกันมาก่อนจะเข้าชมรม ก็จะสนิทกันได้ง่ายขึ้นนะคะ~"
สาวน้อยม.ปลายก้าวเท้าเข้าประชิดกับสาวน้อยผมแดงด้วยความเข้าใจว่าถ้าเข้าใกล้แล้วจะดูเป็นกันเองมากขึ้น แล้วยิ้มให้อย่างสง่าสมกับคุณหนู
"แน่นอนค่ะ ต่อจากนี้ก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ"
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"เช่นกันจ้า" มุตสึมิยิ้มกว้างไร้เดียงสา "คุณยายบอกไว้ว่า..."
จบบทนำ
-
(http://wudthipan.com/fucko/_images/3f35ca30006223de5154e7f5179bfaf5/4240%20-%20Background.jpg)
จริงอยู่ว่า Grande Chronicle นั้นเป็นโรงเรียนที่ควรมีค่าใช้จ่ายในการเล่าเรียนสูงจนคนทั่วไปไม่สามารถจ่ายค่าเล่าเรียนได้ไหว แต่โครงการรับสมัครนักเรียนที่เหมาะสมกับแผนการสอนและพัฒนาบุคลากรนั้นไม่ได้สนใจฐานะของนักเรียนคนนั้น บ้างก็ยากดีมีจน แต่ทุกคนจะเท่าเทียมกันเมื่อเข้าสู่รั้วของ Grande Chronicle
ไม่ต้องเสียค่าเล่าเรียนเลยแม้แต่สลึงค์เดียว นั่นคืออุดมณ์คติที่ผอ.ผู้ก่อตั้งคนแรกได้ตั้งปณิธานเอาไว้ นอกจากจะไม่เสียค่าใช้จ่ายในการเล่าเรียนแล้วยังมีเงินทุนให้ทุกเดือนเพื่อใช้จ่ายส่วนตัวอีกจำนวนหนึ่งด้วย ซึ่งนักเรียนทุกคนจะได้รับเงินทุน 50$ ในแต่ละปี (SR จะได้รับ 10$) *เงินทุนนั้นจะโอนให้กันไม่ได้ เว้นเสียแต่นำไปแลกซื้อเป็นสินทรัพย์มาเสียก่อน
นอกจากนี้นักเรียนทุกคนยังมีที่พักฟรีให้อีกด้วย นั่นคืออารามเก่าที่ถูกเปลี่ยนเป็นหอพัก ซึ่งนักเรียนทุกชั้นปีจะพักที่นี่ทั้งหมดยกเว้นครูอาจารย์และเจ้าหน้าที่จะพักที่อาคารที่พักหรือพักที่บ้านของตนเองในเมืองที่อยู่ตีนเนินไกลออกไปจากโรงเรียนกว่า 7 กิโลเมตร (SR ทุกคนในเกมพักที่อาคารสวัสดิการ ยกเว้น SR ที่เป็นนักเรียนจะพักที่เดียวกับ Actor)
นักเรียนทั้ง 3 ชั้นปีจะแยกเป็นห้องทั้งหมด 23 ห้อง ห้องละ 60 คน โดย 3 ห้องแรกจะถูกเรียกว่า Grande เป็นห้องที่นักเรียนหัวกะทิในหลายด้านจะมารวมกันเพื่อพัมนาแผนการสอนให้เข้มข้นยิ่งกว่าห้องทั่วไป ซึ่งจะมีการย้ายห้องเรียนเข้ามายัง Grande เมื่อมีนักเรียนคนใดทำคะแนนสอบได้สูงกว่าเกณฑ์ประเมินที่ไม่ได้บอกว่าคิดคำนวณอย่างไร แต่นักเรียนใน Grande จะไม่ย้ายออกนอกจากการรีไทร์
ห้องของ Pamelia Takayama และ Ando Mutsumi คือ
Rolled 1d3 : 2, total 2
-
(http://i.imgur.com/lxZuSSc.jpg)
Classroom Phase
เมื่อเริ่มต้นวันจะต้องเข้าสู่ Classroom Phase เป็นช่วงเวลาที่จะให้วางแผนพัฒนาความสามารถและเข้าเรียน
นักเรียนทุกคนจะส่งคำสั่งและทอยเต๋า เป็นอันจบ Classroom Phase และเข้าสู่ Phase ต่อไปได้เลยหลังการสรุปผล
*สำหรับ Actor เท่านั้น
วันนี้เป็นวันแรกของการเรียน ทุกห้องเรียนจึงได้โบนัสพิเศษด้วยการยืดระยะเวลาโฮมรูมออกไปยาวนานถึง 1 ชั่วโมง
แม้ว่า Grande Chronicle จะเป็นโรงเรียนที่เพียบพร้อมในการเรียนการสอนหลายด้าน แต่บางอย่างก็แปลกพิลึกเสียจริง นั่นคือการที่ทุกห้องเรียนจะไม่มีอาจารย์ที่ปรึกษา
ทุกเช้าในช่วงโฮมรูมนั้นนักเรียนทุกคนจะมองดูภาพฉายสามมิติของผอ.ที่จะมาพูดถึงสถานการณ์ทั่วไปและบอกกล่าวสิ่งที่ควรรู้เพียงวันละ 3-5 นาที
([url]http://i.imgur.com/8xH26Uu.jpg[/url])
"หวังว่าทุกคนจะเข้าใจและมีความสุขกับสามปีนี้"
การเรียนการสอนไม่ต่างจากโรงเรียนทั่วไป แต่ไม่มีการเช็คชื่อ กล่าวคือนักเรียนจะมีอิสระสูงมากในการเลือกบริหารจัดการเวลา ใครที่ล้มเหลวในการบริหารเวลาก็อาจจะเรียนไม่จบ
ที่นี่ให้นักเรียนซ้ำชั้นได้จนกระทั่งอายุ 20 ปี ซึ่งเป็นอายุที่มากที่สุดที่จะรับนักเรียนเข้าเรียนปี 1 หากเกินกว่า 20 ปีก็จะถูกรีไทร์โดยอัตโนมัติ แต่ก็มีนักเรียนที่เรียนต่อไปไม่ไหวแล้วขอลาออกไปเองอยู่เนืองๆ
เลือก Ability ที่ต้องการได้ 0-2 อย่าง
- Language: ทักษะภาษา +5 เมื่อทอยเต๋าที่เกี่ยวกับภาษา
- Science: ทักษะวิทยาศาสตร์ +5 เมื่อทอยเต๋าที่เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์
- Mathematics: ทักษะคณิตศาสตร์ +5 เมื่อทอยเต๋าที่เกี่ยวกับคณิตศาสตร์
- Economics: ทักษะเศรษฐศาสตร์ +5 เมื่อทอยเต๋าที่เกี่ยวกับเศรษฐศาสตร์
- Historical: ทักษะประวัติศาสตร์ +5 เมื่อทอยเต๋าที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์
- Physical: ทักษะพลศึกษา +5 เมื่อทอยเต๋าที่เกี่ยวกับพลศึกษา
- Artis: ทักษะศิลปะ +5 เมื่อทอยเต๋าที่เกี่ยวกับศิลปะ
หรือไม่เลือกเลยและได้รับ Status 1 > 2 หรือ 2 > 3 หรือ 3 > 4 หนึ่งค่า
-
พาเมเลียหวนนึกถึงเรื่องในอดีตและข่าวคราวรอบข้างที่เกี่ยวกับอันตรายแปลก ๆ
ข้อมูลปกปิด
เธอคิดว่าเธอน่าจะฟื้นฟูความทรงจำนั้นเพื่อนำมาใช้ในปัจจุบัน
- เพิ่ม Vit
-
ทุกคนดูตื่นเต้น บ้างก็พยายามหาเพื่อนและทำความรู้จัก เป็นเรื่องที่น่าแปลกเมื่อมองไปรอบๆจะพบเจอแต่นักเรียนหญิงเป็นส่วนใหญ่ บรรยากาศจึงค่อนข้างยูริเป็นที่สุด
(http://image.free.in.th/v/2013/iq/170102114753.jpg) (http://picture.in.th/id/1c5091b80ce9d628ab1c5fdd91e493dd)
*เหล่าดารารับเชิญผู้ไม่ผ่านการแคสคัดตัว
เลือก Quest ที่ต้องการ (จะไปทำได้ที่ Event Phase)
สมัครเข้า
- ชมรมฟันดาบ
- ชมรมยิงธนู
- ชมรมศิลปต่อสู้โบราณ
- ชมรมบาสเก็ตบอล
- ชมรมศิลปะ
- ชมรมกรีฑา
- ชมรมดนตรี
- ชมรมหมากรุก
- ชมรมการแสดง
- ชมรมพัฒนาโรงเรียน
- ชมรมอื่นๆที่โรงเรียนทั่วไปควรมีแล้วแต่จะระบุขึ้นมา แต่บางอย่างที่พิศดาร พิลึกเกินกว่าจะมีได้ก็จะไม่มี
เลือกได้ถึง 4 ชมรม แต่ระวังจะทำให้ผลการเรียนดรอปลง
-
พาเมเลียแปลกใจมาก ทั้ง ๆ ที่เธอย้ายมาจากโรงเรียนหญิงล้วนและตื่นเต้นที่จะได้เรียนโรงเรียนสหแท้ ๆ แต่บรรยากาศของที่นี่กลับดูคล้ายคลึงที่นี่อย่างน่าประหลาด...
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"จะว่าโล่งใจที่เจอบรรยากาศที่คุ้นเคยพิลึกก็ใช่...จะว่าเสียดายที่ไม่ได้เจอบรรยากาศที่แปลกใหม่ก็ใช่เหมือนกัน..." สาวน้อยถอนหายใจเบา ๆ พลางตัดสินใจเลือกชมรม...จะว่าไปแล้วถ้าเข้าได้หลายชมรม ก็น่าจะเลือกไปหลายชมรมเลยนะ...? แต่ถ้าเลือกหลายชมรมแล้วการเรียนเสียก็แย่เหมือนกัน... งั้นเลือกพอประมาณก็แล้วกันเนอะ
- เข้าชมรมศิลปะ
- เข้าชมรมกรีฑา
-
ได้รับ Quest
- เข้าชมรมศิลปะ
- เข้าชมรมกรีฑา
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"คุณยายเคยบอกไว้ว่า ชีวิตมีเส้นทางที่ยาวกว่าจะถึงเป้าหมาย จงวางสัมภาระหนักของเธอลง แล้วสนุกกับการเดินมือเปล่า" มุตสิมิที่คุยกับเพื่อนอยู่เสียงดังพอที่พาเมเลียจะได้ยิน เธอเนื้อหอมน่าดู มีแต่คนเข้ามาหา อาจจะเพราะมองโลกในแง่ดีและเป็นมิตรเอามากๆ
Ally +1 จากการเข้าชมรมเดียวกัน
"เพราะฉันทำอะไรก็ไม่เก่งเลย มีแค่การพับกระดาษกับระบายสีเท่านั้นเองที่พอจะอวดใครได้"
สามารถจบช่วงนี้ได้เลย หรือว่าอยากพูดคุยแนะนำตัว ฯลฯ กับเพื่อนในห้องได้ เพราะในวันนี้จะยังไม่มีการเรียนการสอน
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"..." พาเมเลียรู้สึกลังเลเล็กน้อยที่ตัดสินใจเลือกชมรมกรีฆา ในอดีตเธอเคยเกี่ยวข้องกับเรื่องนั้นก็จริง แต่นั่นเป็นแค่อดีต การที่เธอจะกลับมาเล่นอะไรแบบนี้น่ะ มันจะดีแล้วหรือ...?
พลันภาพในความฝันที่เธอเคยเห็นก็ปรากฏในห้วงความคิด
ข้อมูลปกปิดพาเมเลียถอนหายใจเบา ๆ กับความภาพของความฝันเมื่อคืนก่อนที่นึกถึงขึ้นมาได้ อา...ถึงจะไม่มั่นใจนัก แต่ก็จะลองดูก็แล้วกัน
แล้วต่อมา พาเมเลียก็ได้ยินเสียงพูดของมุตสึมิดังขึ้น
([url]http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg[/url])
"เพราะฉันทำอะไรก็ไม่เก่งเลย มีแค่การพับกระดาษกับระบายสีเท่านั้นเองที่พอจะอวดใครได้"
สาวน้อยที่ได้ยินเช่นนั้นก็ลุกจากเก้าอี้ วิสาสะก้าวเท้ามาหามุตสึมิ
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ขอโทษที่เข้ามาแทรกนะคะ แต่ฉันได้ยินคำพูดของคุณแล้วอดที่จะมาพูดไม่ได้"
"ฉันอยากจะบอกว่า...แม้คุณจะมีสิ่งที่อวดได้เพียงไม่กี่อย่าง ก็เป็นเรื่องดีแล้วละค่ะ"
เพลงมา
Danganronpa 3: The End of Hope's Peak Academy OST 1 - 10. Until the two people fall in love (http://www.youtube.com/watch?v=JBeS_7X9K30#)
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"โห ดูเร่าร้อนจริงๆเลยนะคะ! ฉันชักมีไฟขึ้นมาบ้างแล้วล่ะ เหมือนกับตอนนั้นเลยค่ะ มีคนเคยบอกว่าถ้าเรามัวแต่กลัวก็จะไม่ได้ทำอะไรเลย อ๊ะ ใช่ คุณยายเคยบอกไว้ว่า..."
1 ชม.ต่อมา
"จงทำงานให้เหนียวแน่นเหมือนนัตโตะ"
สามารถจบช่วงนี้ได้เลย หรือว่าอยากพูดคุยแนะนำตัว ฯลฯ กับเพื่อนในห้องได้ เพราะในวันนี้จะยังไม่มีการเรียนการสอน
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ฮะฮะฮะ เรื่องที่คุณพูดมีแต่เรื่องสนุก ๆ ทั้งนั้นเลยนะคะ" พาเมเลียกล่าว "แต่ถ้าคุยเพลินไปหน่อยละก็ อาจจะจบวันก่อนได้เข้าชมรมก็ได้นะคะ"
ว่าแล้วก็ขอตัวไปก่อน
"ไว้เจอกันที่ชมรมนะคะ~"
-
(http://i.imgur.com/8zKxQ3f.jpg)
Event Phase
หลังการสรุปผล Classroom Phase จะมาต่อที่ช่วงนี้ เป็นช่วงอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ หากได้รับ Quest ก็มาทำที่นี่ได้
ในช่วงนี้จะกินเวลายาวที่สุด แต่หากผู้เล่นใช้เวลาในช่วงนี้นานเกินกว่า 24 ชม. (เวลาจริง) ระบบจะจบ Phase ให้อัตโนมัติ
สถานที่
- จตุรัสและน้ำพุ
- อาคารเรียน
- อาคารโรงยิม
- โรงอาหาร
- อาคารที่พัก
- ทางออกจากโรงเรียน
- มหาวิหารเซนต์โครนิเคิล
- และอื่นๆ ระบุได้
สถานที่เป็นเพียงจุดไกด์ว่ามันมีอยู่ ไม่จำเป็นต้องระบุสถานที่ตามตัวเลือกเป๊ะ เช่น อาคารเรียนก็มีหลายห้อง และมีทั้งในและนอกอาคาร มีพื้นที่ทางเดินรอบอาคาร มีทุกอย่างที่โรงเรียนทั่วไปพึงมี และมีมากกว่านั้น
นอกจาก Quest แล้วยังสามารถ Free mode ได้ด้วยการเลือกสถานที่ ซึ่งบางสถานที่อาจจะพบเจอเหตุการณ์บางอย่าง (หายาก) เหมาะกับคนที่ไม่มี Quest ให้ทำ ไม่ก็ระบุการกระทำเลยว่าต้องการทำอะไรที่ไหน แต่วิธีที่ดีกว่าคือเข้าหาเพื่อนร่วมชั้นหรือก็ได้ที่เรารู้จักและหาตัวเจอ ซึ่งจะเข้าสู่เงื่อนไขของ Quest ตัวละครโดยตรง
-
สาวน้อยไปเข้าชมรมศิลปะเป็นอันดับแรก เพราะเธอตั้งใจจะเข้าชมรมเดียวกันกับมุตสึมินี่นา
-
ชมรมศิลปะเป็นชมรมขนาดกลาง มีสมาชิกมากถึง 120 คน น่าแปลกที่พวกเขารักศิลปะกันมากขนาดนี้เมื่อพิจารณาสัดส่วนของนักเรียน
ที่นี่ทุกคนสามารถเข้าเรียนได้ แต่ระวังล่ะ ถ้าวาดรูปหรือไม่มีทักษะด้านนี้เลยก็อาจจะเสียเวลาไปเปล่าๆ
- สมัครเข้าชมรม
- ความจริงแล้วฉันมีทักษะด้านนี้: จะได้รับ Ability ศิลปะ
-
เมื่อตอนที่อยู่ม.ต้น พาเมเลียเคยเรียนวิชาศิลปะชั้นสูงอย่างพู่กันหรือการจัดดอกไม้ เรื่องแบบนี้เธอทำได้อยู่แล้วล่ะ
- ความจริงแล้วฉันมีทักษะด้านนี้: จะได้รับ Ability ศิลปะ
-
ชมรมนี้เชื่อมโยงคะแนนกับวิชาศิลปะโดยตรงนี่เอง มิน่าล่ะถึงได้มีสมาชิกเยอะขนาดนี้ ก็ถ้าพวกเขาจะได้ทำในสิ่งที่ชอบและได้คะแนนการเรียนไปด้วยมันจะดีแค่ไหน จริงไหม
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"หวา สวยจัง ดูนี่สิคะ ฝีมือของฉันเหมือนกลายเป็นเด็กอนุบาลไปเลย" มุตสึมิแหงนมองรูปวาดขนาดใหญ่ที่แปะอยู่บนผนังสูงขึ้นไปซึ่งคล้ายขดก้นหอย
"นั่นน่ะ รุ่นพี่ปีสองคนหนึ่งวาดเอาไว้น่ะ" มีสมาชิกชมรมบอก
"ฉันก็อยากวาดรูปเก่งๆแบบนี้บ้างค่ะ!" เผลอแป๊บเดียวมุตสึมิก็ถูกสมาชิกมารุมล้อม เธอเนื้อหอมจริงๆ
แต่ก็เช่นกัน พาเมเลียที่โดนล้อมก็แทบหายใจไม่ออกไปพักหนึ่งเหตุการณ์ก็สงบ
"เอ๊ะ! ไม่มีใครรู้จักรุ่นพี่ที่วาดภาพนั้นเหรอคะ! แต่เขาอยู่แค่ปีสองแสดงว่ายังเรียนไม่จบนี่นา" มุตสึมิตาโตแต่ก็ไม่มีใครให้คำตอบได้
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"เอ๋...อันโดซังสนใจเจ้าของภาพวาดนั้นหรือคะ...?" พาเมเลียมองมุตสึมิอย่างสนใจ เพราะเธอก็ไม่ได้สนใจศิลปะนัก แค่เคยเรียนมาก่อนเท่านั้นเอง
"การที่ทกคนรู้ว่าผู้วาดเป็นรุ่นพี่ปีสองทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่าผู้วาดเป็นใครนี่ฟังดูน่าประหลาดใจจังเลยนะคะ?" ว่าแล้วพาเมเลียก็ลองถามหาเบาะแสเพิ่มเติมของรุ่นพี่คนนั้นดูสักหน่อย เพราะเธอเองก็สนใจอยู่เล็กน้อย
-
ปัญหาสำคัญคือ ไม่มีสมาชิกคนไหนรู้เลยว่าเขาคือใคร รู้แค่ว่าเขาอยู่ปีสอง
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"นี่มันเป็นเรื่องที่แปลกมากเลยนะคะ เราต้องสืบหาความจริง!" มุตสึมิผู้จริงจังสนุกสนานกับทุกเรื่อง
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"อื้ม....ช่างเป็นเรื่องน่าสนุกจังเลยนะคะ" พาเมเลียยิ้ม ๆ ให้กับมุตสึมิที่สนใจนักวาด
ว่าแต่ว่าถ้าสนใจจะหาเบาะแสได้ยังไงกันนะ เธอใช้ Esp วิเคราะห์ว่าจะหาเบาะแสได้ที่ไหนพลางสังเกตรูปภาพเผื่อจะได้เบาะแส...จะว่าไปก็น่าจะดูรูปตั้งแต่แรก
-
เป็นรูปภาพคล้ายๆขดก้นหอย สีแดงดำม่วงเขียวสลับกันไปมา ดูแล้วเวียนหัว แต่การให้สีและความนิ่งของเส้นขดนั้นดูราวกับไม่ได้วาดด้วยมือ ไม่ก็คนๆนั้นมือต้องนิ่งเป๊ะมาก แต่ก็ดูไม่ออกว่าเขาต้องการสื่อถึงอะไร ด้วยความที่ซัทสึกิตาดีเสียเหลือเกินเธอจึงมองเห็นข้อความสามมิติในภาพนั้นหลังขยี้ตาไปหนึ่งรอบ
เอ่อ... อ่านไม่ออก
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"เอ๋~~~~ มีข้อความซ่อนอยู่ หรือจะเป็นไดอิ้งแมสเซจกันนะ!"
ส่วนพาเมเลียมองไม่เห็นว่าจะมีอะไรแบบนั้น
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"แหม ถ้าเป็นไดอิ้งเมสเสจก็คือผู้วาดเสียชีวิตไปแล้วนะคะ" พาเมเลียหัวเราะน้อย ๆ ให้กับความใสซื่อของมุตสึมิ
"พอจะอ่านออกไหมคะ? หรือแค่ลอกข้อความมาก็ได้ ไว้ไปลองถามกับคนที่รู้กันทีหลัง" สาวน้อยถามและเสนอความคิดเห็น
ว่าแต่เควสชมรมมันเป็นยังไงกัน ยังไม่จบเหรอ
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"นารุมิ" มุตสึมิบอกว่าชื่อที่ภาพเขียนว่านารุมิ แต่พอไปถามทุกคนก็ไม่มีใครรู้จัก มุตสึมิบอกว่าไม่เป็นไร วันหลังเราค่อยมาสืบหาความจริงนี้กัน ตอนนี้เราก็ได้เบาะแสมาแล้วหนึ่งอย่าง หวังว่าความจริงจะคลี่คลายในเร็ววัน
Ally +1
เวลาที่เหลือก็เป็นการแนะนำตัวและวาดรูปฆ่าเวลา จบเควสชมรม
-
พอจบเรื่องแล้ว พาเมเลียก็ดูเป้าหมายต่อไปที่เล็งไว้อย่างลังเลเล็กน้อย...อืม....พาเพื่อนไปดูดีไหมนะ?
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"พวกเราไปดูชมรมกรีฑาด้วยกันดีไหมคะ? พอดีว่าฉันสนใจที่นั่นอยู่เล็กน้อยน่ะค่ะ" พาเมเลียชวนมุตสึมิไปดูชมรมกรีฑา
-
ถ้าไม่ได้เลือกไว้แต่แรกก็ไปที่อื่นไม่ได้ รอสมัครปีหน้า
มุตสึมิสมัครแค่ชมรมนี้เธอจึงปฏิเสธ
-
ตะ แต่เลือกไว้แล้วนะ...
ถ้างั้นก็ชวนไปเที่ยวที่อื่นก็ได้
"ไม่ทราบว่าอันโดซังมีที่ไหนที่อยากไปบ้างหรือเปล่าคะ?"
-
ชมรมกรีฑาไม่ค่อยได้รับความนิยมนัก อาจเพราะนักเรียนหญิงเป็นจำนวนมากในโรงเรียนเกลียดการออกแดดและเสียเหงื่อ ซ้ำยังจะทำให้กล้ามขึ้นด้วย
ที่นี่มีสมาชิกเหลือเพียง 15 คน ไม่ผิดเลย มีแค่ 15 คน พวกเขาต้องการสมาชิกอย่างมากเลยล่ะ ใครมาก็รับหมด
- ตกลง
- อื่นๆ
อ๊ะ เหมือนจะมีคนกำลังแข่งวิ่งกันอยู่ด้วย (เป็นเหตุการณ์ที่ไม่เกี่ยวกับการสมัครของพาเมเลีย)
http://baron.wudthipan.com/forum/index.php?topic=2171.msg193701#msg193701 (http://baron.wudthipan.com/forum/index.php?topic=2171.msg193701#msg193701)
-
พาเมเลียไม่แน่ใจว่าตัวเองจะเหมาะกับที่นี่ไหม จึงขอทดสอบกิจกรรมหรืออะไรทำนองนั้นดู
-
รุ่นพี่ไร้หน้ามาถามว่ารู้จักกรีฑามากแค่ไหน กรีฑาน่ะหนักมากนะ ต้องเหนื่อยเพื่อแลกกับความสำเร็จ แต่เมื่อทำได้แล้วก็น่าภูมิใจ การทำลายสถิติน่ะน่าสนุกจะตายไป
-
เจ้าพวกนี้นี่ ตอบไม่ตรงคำถาม
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"แล้วพอจะทดลองได้ไหมคะ...? อย่างทดลองวิ่งแข่งอะไรแบบนี้น่ะ"
-
รุ่นพี่ไม่ว่าอะไรถ้าจะมาขอซ้อมวิ่ง สนามนี้มีนักกีฬาแทบทุกประเภทแวะเวียนมาร่วมใช้ตลอด
-
คุยไม่รู้เรื่องเลย...
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"....."
- Abort เควสท์
- ไปโรงอาหาร
-
โรงอาหารที่นี่มีหลายโซน แบ่งตามราคาอาหาร ซึ่งหากเป็นอาหารฟรีก็จะเป็นชั้นล่างสุด นอกจากนั้นคือมีราคาแพง ต้องเสียเงินซื้อเอง
- ชั้นล่าง
- ชั้นกลาง: 2$
- ชั้นบน: 5$
-
พาเมเลียฃคุ้นชินกับของหรู ๆ แต่ก็อยากจะเปลี่ยนบรรยากาศ...เอ...เอาไงดี งั้นพบกันครึ่งทางละกัน
- ชั้นกลาง: 2$
-
(http://wudthipan.com/fucko/_images/f26de2236886298c3603ef21cdd80003/4243%20-%20Background.jpg)
ห้องอาหารหรูสไตล์ยุโรป แค่มีเงินก็อร่อยได้
(http://i.imgur.com/MCCfYpQ.jpg)
ในขณะที่นักเรียนส่วนใหญ่ไม่ได้ขึ้นมาที่นี่ เห็นคนที่ดูไม่ใช่นักเรียนอยู่คนหนึ่งที่นั่งอยู่ใต้กองพะเนินของจานหลายใบซ้อนกัน หล่อนรับประทานอย่างกับอดอาหารมาสิบห้าวัน
-
อะเระ...ใครกันนะ...แต่ดูแล้วก็น่าคบหา (?) ดีละมั้ง?
พาเมเลียสั่งพวกสลัดแล้วไปทางผู้หญิงคนนั้น
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"เอ่....ขอนั่งข้าง ๆ ได้ไหมคะ?" เธอกล่าวกับอีกฝ่าย
-
(http://i.imgur.com/MCCfYpQ.jpg)
"ได้สิจ๊ะ" เธอเคี้ยวตุ้ยๆแล้วเชิญให้นั่ง แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนอกจากเคี้ยวและตักอาหารใส่ปาก
-
พาเมเลียนั่งลงข้าง ๆ สาวคนนั้น
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"..." เธอมองหญิงสาวที่ดูจะเป็นคุณครูนั่งกินอาหารจำนวนมากมาย ในขณะที่ตัวเองกินแค่สลัดจานเดียว...
"ขออภัยที่เสียมารยาทนะคะ...แต่ จะกินหมดเหรอคะ...?" หญิงสาวถือวิสาสะถามคนข้าง ๆ
-
(http://i.imgur.com/MCCfYpQ.jpg)
"คะ?" เธอหันมาพร้อมกับอาหารที่หมดแล้ว
ที่แท้เธอมีบัตรกินฟรีอยู่นี่เอง แถมกินได้ฟรี 1 อาทิตย์ เธอจึงไม่พลาดที่จะมากินที่ชั้นนี้ เพราะปกติเงินเดือนครูไม่มากพอจะมานั่งกินจุขนาดนี้แน่
เธอถามว่าเย็นแล้วยังไม่กลับที่พักอีกเหรอ เดี๋ยวจะอันตรายนะถ้าเดินทางคนเดียวค่ำๆมืดๆ
-
พาเมเลียได้แต่อึ้งกับความกินจุของคุณครู นี่สินะความใฝ่หาความคุ้มค่าของสามัญชน
ว่าแต่กินขนาดนั้นจะไม่เป็นอะไรเหรอ? อาจจะป่วยก็ได้นะ...พาเมเลียคิดไว้แบบนั้น แต่เธอก็ไม่พูดอะไร
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"อ้อ...ก็มาพักน่ะค่ะ หลังจากที่ง่วงอยู่กับชมรมได้ระยะหนึ่งแล้ว" ถึงจะลงท้ายแล้วก็ไม่ยอมเข้าก็เถอะ
"จะว่าไปก็จริงนะคะ...ถ้าไม่รังเกียจ หลังรับประทานอาหารแล้ว พอจะช่วยไกด์สถานที่ให้หน่อยได้ไหมคะ?" เธอขอร้องคุณครู
-
(http://i.imgur.com/MCCfYpQ.jpg)
"ไม่ได้หรอกนะ ฉันไม่ควรพานักเรียนเที่ยวกลางคืน และเธอควรกลับที่พักก่อนจะค่ำมืด" เธอปฏิเสธและบอกว่าทุกๆวันจะมีคนหายสาบสูญไป ถ้าไม่อยากเป็นแบบนั้นก็ต้องรีบเข้านอนนะ
-
ลืมนึกไปสนิทเลย
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"แหม...นั่นสินะคะ แล้วพรุ่งนี้ล่ะคะ...? คงได้ใช่ไหมคะ?" ถามหาคำตอบก่อนแล้วถามว่าพอจะเจอกันได้ที่ไหน
-
เธอบอกว่าพบกันได้ที่ห้องพักครูตลอดเวลา Event Phase หรือนอกจากนั้นก็พบได้ที่บ้านพักครู แต่ควรพบในเวลาเรียนดีกว่า
-
ฮา
กินเสร็จก็กลับหอดีกว่า...สคิปไปเลย
-
(http://i.imgur.com/aDzKy5M.jpg)
Private Phase
ช่วงเย็นถึงกลางคืนยาวไปถึงเช้า เป็นช่วงอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ หากพักผ่อนจะทำการฟื้นฟู HP 20% หากได้รับ Quest ก็มาทำที่นี่ได้
เมื่อจบช่วงนี้จะเข้าสู่วันใหม่ และเริ่มที่ Classroom Phase
เวลาของแต่ละคนไม่เท่ากัน ใครโพสต่อเนื่องก็เดินเกมได้มากกว่า (แต่ก็ต้องรอ GM อยู่ดี) คนที่ช้ากว่าถือว่าช่วงนั้นไม่ได้ทำอะไรมากกว่าชีวิตประจำวันทั่วไป
หากไม่มีอะไรทำให้สั่งเดินหน้าเพื่อข้ามช่วงเวลานั้นได้เลย Classroom Phase(คงไม่มีใครอยากข้าม) >> Event Phase >> Private Phase >> Classroom Phase...
แต่ใน 1 วันจริง (ดูเวลาตอน 00.00 น.) จะหมุนมายัง Private Phase ได้เพียง 2 ครั้ง
-
สาวน้อยลองไปหามุตสึมิด แต่ก็อยากจะชวนคุยเล็กๆน้อย ๆ เท่านั้นแหละ
-
มุตสึมิเข้านอนตั้งแต่ 2 ทุ่ม โอกาสสำเร็จ Cha + Ally
-
ต้องทำได้สิ!
Rolled 1d10 : 8, total 8
-
เธอหลับไปแล้ว...
-
ติดนะ...ด้วยผลของอบิลิตี้ไง
-
ตอนนี้เธอตื่นมาแล้ว แต่งัวเงียมาก เดินหัวยุ่งกอดหมอนโลมาเดินออกมาจากห้องถามว่าเช้าแล้วเหรอ
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"อะเระ..." พาเมเลียเห็นสภาพของมุตสึมิแล้วก็รู้สึกเกรงใจ "ก็...เปล่าหรอกค่ะ แต่ฉันอยากจะแวะมาคุยเล่นกับเพื่อนสักหน่อย..." พอพูดถึงตรงนี้ก็คิดขึ้นมาว่าถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปมีหวังเจ้าตัวกลับไปนอนแหง
"...หมอนโลมาน่ารักดีจังเลยนะคะ"
พาเมเลียเริ่มเปิดประเด็น Girl's Talk
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"นี่น่ะมีทุกห้องเลยนะคะ z zZzz Z"
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ตายจริง ดิฉันไม่ทันสังเกตเลย" พาเมเลียป้องปากแสดงท่าทางตกใจ แต่ดูง่วง ๆ แบบนี้คงชวนคุยไม่ไหวแฮะ...
"ดูจากสภาพของคุณแล้วฉันคิดว่าคุณน่าจะไปกลับนอนดีกว่า...ขอโทษที่มารบกวนนะคะ" เธอกล่าวแล้วโค้งให้มุตสึมิ ก่อนที่จะขอตัวกลับห้องของตัวเองไปหาหมอนโลมา
-
(http://i.imgur.com/aDzKy5M.jpg)
Private Phase
ช่วงเย็นถึงกลางคืนยาวไปถึงเช้า เป็นช่วงอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ หากพักผ่อนจะทำการฟื้นฟู HP 20% หากได้รับ Quest ก็มาทำที่นี่ได้
เมื่อจบช่วงนี้จะเข้าสู่วันใหม่ และเริ่มที่ Classroom Phase
เวลาของแต่ละคนไม่เท่ากัน ใครโพสต่อเนื่องก็เดินเกมได้มากกว่า (แต่ก็ต้องรอ GM อยู่ดี) คนที่ช้ากว่าถือว่าช่วงนั้นไม่ได้ทำอะไรมากกว่าชีวิตประจำวันทั่วไป
หากไม่มีอะไรทำให้สั่งเดินหน้าเพื่อข้ามช่วงเวลานั้นได้เลย Classroom Phase(คงไม่มีใครอยากข้าม) >> Event Phase >> Private Phase >> Classroom Phase...
แต่ใน 1 วันจริง (ดูเวลาตอน 00.00 น.) จะหมุนมายัง Private Phase ได้เพียง 2 ครั้ง
-
ข้ามไปเลย
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
(http://i.imgur.com/lxZuSSc.jpg)
Classroom Phase
เมื่อเริ่มต้นวันจะต้องเข้าสู่ Classroom Phase เป็นช่วงเวลาที่จะให้วางแผนพัฒนาความสามารถและเข้าเรียน
นักเรียนทุกคนจะส่งคำสั่งและทอยเต๋า เป็นอันจบ Classroom Phase และเข้าสู่ Phase ต่อไปได้เลยหลังการสรุปผล
*สำหรับ Actor เท่านั้น
ในช่วงนี้จะมี Action 5 สำหรับทำสิ่งต่างๆ ซึ่งจะให้ผลต่างกันออกไป สามารถเลือกซ้ำได้เท่าที่ต้องการ
ด้านการเรียน หากทำสำเร็จจะได้รับ แต้มความรู้ในการสอบ และ Exp ในด้านนั้น +1%
ซึ่งแต้มในการสอบจะช่วยเพิ่มอัตราสำเร็จ และ Exp จะใช้สะสมเพื่อเพิ่ม Status
ด้านชมรม หากทำสำเร็จจะได้รับ Exp ในด้านนั้น +3%
ด้านการปฏิสัมพันธ์ หากทำสำเร็จจะได้รับ Event *ไม่สามารถระบุเกิน 3 คนได้
ในตัวละครเดียวกันจะไม่แจก Event ให้ซ้ำกัน คนที่เลือกช้ากว่าจะมีโอกาส 50% ได้รับ Ally +1 แทน Event
- ตั้งใจเรียนวิชาด้านภาษา : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Language
- ตั้งใจเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Science
- ตั้งใจเรียนวิชาคณิตศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Mathematics
- ตั้งใจเรียนวิชาเศรษฐศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Economics
- ตั้งใจเรียนวิชาประวัติศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Historical
- ตั้งใจเรียนวิชาพละ : โอกาสสำเร็จคือ Esp/Vit/Rea + Physical
- ตั้งใจเรียนวิชาศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ Rea + Artist
- เข้าชมรมศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ 10% + ?? / เสีย 1 HP
- ปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมห้อง : โอกาสสำเร็จคือ Cha + Ally (ระบุชื่อ NPC 1 คน ในห้องของเรา)
- ปฏิสัมพันธ์ทั่วไป : โอกาสสำเร็จคือ Cha + Ally / เสีย 1 HP (ระบุชื่อ NPC 1 คน)
-
ตั้งใจเรียนวิชาศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ Rea + Artist x2
Rolled 1d10 : 8, total 8
Rolled 1d10 : 1, total 1
เข้าชมรมศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ 10% + ?? / เสีย 1 HP x2
Rolled 1d10 : 2, total 2
Rolled 1d10 : 7, total 7
ปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมห้อง : โอกาสสำเร็จคือ Cha + Ally (มุทสึมิ)
Rolled 1d10 : 3, total 3
-
วิชาศิลปะนี่แค่มีความสามารถไม่พอนะ ต้องขยันด้วย เช่นเดียวกันกับชมรมนั่นแหละ
แต่มุตสึมิก็ยังคงใจดีและยิ้มแย้มเสมอไม่ว่าใครจะเข้ามาหาเธอ
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"คุณยายเคยบอกว่า..."
Experience
- วิชาศิลปะ 1%
- ชมรมศิลปะ 3%
เควสเดิมที่มีคือเควสชมรม ซึ่งปกติแล้วชมรมที่เข้าจะมีเควสอยู่ตลอด จะไปทำได้ในช่วง Event Phase (คนละเควสกับ Event ปฏิสัมพันธ์)
(http://i.imgur.com/8zKxQ3f.jpg)
Event Phase
หลังการสรุปผล Classroom Phase จะมาต่อที่ช่วงนี้ เป็นช่วงอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ หากได้รับ Quest ก็มาทำที่นี่ได้
ในช่วงนี้จะกินเวลายาวที่สุด แต่หากผู้เล่นใช้เวลาในช่วงนี้นานเกินกว่า 24 ชม. (เวลาจริง) ระบบจะจบ Phase ให้อัตโนมัติ
สถานที่
- จตุรัสและน้ำพุ
- อาคารเรียน
- อาคารโรงยิม
- โรงอาหาร
- อาคารที่พัก
- ทางออกจากโรงเรียน
- มหาวิหารเซนต์โครนิเคิล
- และอื่นๆ ระบุได้
สถานที่เป็นเพียงจุดไกด์ว่ามันมีอยู่ ไม่จำเป็นต้องระบุสถานที่ตามตัวเลือกเป๊ะ เช่น อาคารเรียนก็มีหลายห้อง และมีทั้งในและนอกอาคาร มีพื้นที่ทางเดินรอบอาคาร มีทุกอย่างที่โรงเรียนทั่วไปพึงมี และมีมากกว่านั้น
นอกจาก Quest แล้วยังสามารถ Free mode ได้ด้วยการเลือกสถานที่ ซึ่งบางสถานที่อาจจะพบเจอเหตุการณ์บางอย่าง (หายาก) เหมาะกับคนที่ไม่มี Quest ให้ทำ ไม่ก็ระบุการกระทำเลยว่าต้องการทำอะไรที่ไหน แต่วิธีที่ดีกว่าคือเข้าหาเพื่อนร่วมชั้นหรือก็ได้ที่เรารู้จักและหาตัวเจอ ซึ่งจะเข้าสู่เงื่อนไขของ Quest ตัวละครโดยตรง
-
เข้าชมรมศิลปะก่อนก็แล้วกัน
-
(http://wudthipan.com/fucko/_images/78f06ca85d2df269c3e51fe97f0a1df3/4248%20-%20Background.jpg)
ชมรมศิลปะเป็นชมรมขนาดกลาง มีสมาชิกมากถึง 120 คน เพราะชมรมนี้เชื่อมโยงคะแนนกับวิชาศิลปะโดยตรง การเข้าชมรมก็ทำให้ได้คะแนนเก็บด้วย
ก็ถ้าพวกเขาจะได้ทำในสิ่งที่ชอบและได้คะแนนการเรียนไปด้วยมันจะดีแค่ไหน จริงไหม
([url]http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg[/url])
"หวา สวยจัง ดูนี่สิคะ ฝีมือของฉันเหมือนกลายเป็นเด็กอนุบาลไปเลย สอนฉันได้ไหมคะ" มุตสึมิเป็นสาวน้อยปี 1 ที่เนื้อหอมมาก
วันนี้จะทำอะไรดีนะ
เลือก 1 อย่าง
- วาดภาพโรงเรียน
- วาดภาพเหมือนเพื่อนร่วมชมรม
- เป็นนางแบบ/นายแบบ
- ปั้น
-
พาเมเลียอยากลองเป็นนางแบบดู
เพราะขี้เกียจวาดและมั่นใจในความสวยของตัวเอง
- เป็นนางแบบ
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"น่าอิจฉาจังเลยค่ะ ฉันนี่รูปร่างหน้าตาเหมือนเด็กอนุบาลไม่มีใครอยากวาดแน่ๆ" มุตสึมิบอกว่าเธออยากวาด
แต่แค่นั่งเฉยๆมันก็ธรรมดาไปน้า
- นั่งเฉยๆ ชั้นสวยพอ: โอกาส Cha + Artist
- ไปหาโลเกชั่นที่เหมาะสม ระบุ
-
พาเมเลียค่อนข้างมั่นใจในเสน่ห์ของตัวเอง เธอนั่งลงบนเก้าอี้พร้อมถ้วยชาเป็นพร็อพ
(http://i.imgur.com/jlwicdn.png)
"แหม ตัวคุณเองก็มีเสน่ห์ในแบบคุณเหมือนกันนะ"
"หวังว่าจะได้ภาพดี ๆ ออกมานะคะ"
- นั่งเฉยๆ ชั้นสวยพอ: โอกาส Cha + Artist
ข้อมูลปกปิด
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ว้าย เสร็จแล้วค่ะ ดูสิ พอไหวหรือเปล่าน้า" มุตสึมิวาดอยู่สองชั่วโมงจนเสร็จ
ที่สุดแล้วภาพที่วาดออกมาก็ทำเอาเพื่อนในชมรมโหวตให้เป็นภาพที่ดีที่สุดของสัปดาห์นี้
Ally +1 จบเควส
-
- ต่อด้วยเควสท์มุตสึมิเลย
-
นานสองนาน และทุกวันที่มุตสึมิจะแหงนมองภาพวาดประหลาดภาพนั้น ซึ่งรุ่นพี่นารุมิเป็นคนวาด
วันนี้ก็เช่นกันที่เธอมายืนแหงนมองคล้ายถูกมนตร์สะกดยังไงยังงั้น
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ทำได้ยังไงกันนะ ยอดไปเลย"
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ถ้าอยากจะทำได้ ฉันคิดว่าต้องลองศึกษาจากภาพวาดนี้และที่สไตล์คล้าย ๆ กันนะคะ" พาเมเลียให้ความเห็น "หรือไม่ก็ไปถามหาจากเจ้าตัว..."
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"แต่... เอ่อ ฉันได้ยินมาว่ารุ่นพี่น่ะ" เธอทำท่าจะพูดแต่แล้วก็นึกไม่ออกเสียดื้อๆ
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ที่ชมรมไม่มีใครรู้เรื่องของ 'นารุมิ' ที่ว่าเลยสินะคะ..." พาเมเลียว่า เธอนึกถึงตอนที่ไปถามเรื่องของนารุมิที่เป็นเจ้าของชื่อแล้วใคร ๆ ก็บอกว่าไม่รู้จัก ทั้ง ๆ ที่ทุกคนรู้ว่าพี่ท่านอยู่ปีสองแท้ ๆ
"งั้น...ถ้าไม่มีใครรู้จักรุ่นพี่นารุมิที่ว่าละก็ ลองไปค้นหานอกชมรมดีไหมคะ?" เธอลองเสนอความคิดดู
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"จริงสิ จริงด้วย!" มุตสึมิอุทานขึ้นมา ว่าแต่จะไปเริ่มหาจากไหนดี...
-
พาเมเลียรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเล่นเป็นนักสืบอยู่เลย...แต่ก็ไม่ได้แย่หรอกนะ
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"เอ...ฉันคิดว่าเราน่าจะลองตระเวนถามหาไปเรื่อย ๆ ก่อนนะคะ อาจจะดูเสี่ยงดวงสักหน่อย แต่ถ้าโชคดี เราจะต้องได้เบาะแสแน่ ๆ เลย"
ถ้าสามารถระบุคนที่จะถามได้ก็แถ ๆ ให้มาเจอคนนี้เลย ชื่อแฟนน่าสงสัยมาก
(http://i.imgur.com/AJmyqBc.jpg)
-
จะไปตามหาได้ที่ไหนดีนะ เว้นแต่รู้เบอร์ซึ่งพาเมเลียไม่รู้เบอร์ของเธอ
-
แถว ๆ ห้องสมุดก่อนเป็นไง
ถ้าไม่เจอก็หอพัก
-
(http://i.imgur.com/AJmyqBc.jpg)
"เอ๋ อะไรเหรอ" เธอหันมาขณะที่กำลังเลือกหนังสือในหอสมุดหลังถูกทัก
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ขอโทษที่จู่ ๆ ก็เข้ามาถามนะคะ"
"แต่...ไม่ทราบว่ารู้จักรุ่นพี่ปีสองที่ชื่อนารุมิไหมคะ? เขาวาดภาพเก่งมากเลย และนั่นทำให้เพื่อนของฉันสนใจที่จะเรียนรู้จากเขาค่ะ"
-
(http://i.imgur.com/AJmyqBc.jpg)
"นั่นไงนารุมิ" เธอชี้ไปทางนักเรียนชายหน้าจืดๆที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะ "แฟนฉันนะ เขาอยู่ปี 1 เพิ่งเข้ามาปีนี้เองนะ"
ท่าทางจะแค่ชื่อเหมือน ส่วนนารุมิปีสองนี่เธอบอกว่าไม่รู้จัก เธอก็เด็กปี 1 นะ
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ดีจังเลยนะคะ มีแฟนด้วย ฉันสิยังไม่มีเลย ใครจะมาจีบฉันน้า" มุตสึมิบอกว่าเราน่าจะไปถามพวกรุ่นพี่มากกว่านะ
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"คนที่จีบที่ว่า...อาจจะเป็นฉันก็ได้นะคะ...?" พาเมเลียหยอกล้อมุตสึมิเล็กน้อย
- ลองไปถามหาเรื่องของนารุมิปีสองจากพวกคณะกรรมการนักเรียน ถ้าติดต่อไม่ได้ก็จากชมรมพัฒนาโรงเรียน
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ก็ดีสิคะ ฉันก็จะจีบคืนด้วย แลกกันนะ" มุตสึมิผู้ไร้เดียงสา
ที่ชมรมพัฒนาโรงเรียนมีคนบอกว่านารุมิน่ะเหรอ เขาเคยเป็นหนึ่งในกรรมการนักเรียนไง
เอ๋...
Ally +1
จบเควส
-
พอฟังแล้วพาเมเลียก็ตกใจนิด ๆ แต่พอทบทวนแล้วก็...อ้อ เธอทำความเข้าใจด้วยความรู้สึกที่ไม่แน่ใจว่าจะเอ็นดูหรือเสียดายหรืออะไรดี
จะว่าไปแล้ว...เธอเคยได้ยินจากมุตสึมิว่าอาคารดาราศาสตร์สูงที่สุดในโรงเรียนนี้ จึงนึกสนใจไปชั้นสูงสุดดูบ้าง แล้วก็ลองวาดแผนที่ดูด้วย ลอกการบ้าน Chao
พอหมดเรื่องก็ไม่มีอะไรแล้ว...ไม่สิ เธอลองตรวจสอบพวกกฎว่าสามารถไปค้างห้องหอคนอื่นได้ไหม เหตุการณ์ร้าย ๆ เมื่อคืนก่อนทำให้เธออยากไปค้างบ้านเพื่อน (ซึ่งก็มีแต่มุตสึมิคนเดียว...) อ้อ ลองติดต่อขอค้างคืนด้วย
พอจบแล้วก็ข้ามช่วง
-
ไม่สามารถไปค้างห้องคนอื่นได้เด็ดขาด แม้แต่การเข้าห้องของคนอื่นก็มีช่วงเวลาจำกัด
นี่เป็นกฎที่ห้ามเอาไว้เพื่อป้องกันเหตุการณ์ฉันท์ชู้สาว แม้จะพักในหอเดียวกันก็ตาม
(http://i.imgur.com/aDzKy5M.jpg)
Private Phase
ช่วงเย็นถึงกลางคืนยาวไปถึงเช้า เป็นช่วงอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ หากพักผ่อนจะทำการฟื้นฟู HP 20% หากได้รับ Quest ก็มาทำที่นี่ได้
เมื่อจบช่วงนี้จะเข้าสู่วันใหม่ และเริ่มที่ Classroom Phase
เวลาของแต่ละคนไม่เท่ากัน ใครโพสต่อเนื่องก็เดินเกมได้มากกว่า (แต่ก็ต้องรอ GM อยู่ดี) คนที่ช้ากว่าถือว่าช่วงนั้นไม่ได้ทำอะไรมากกว่าชีวิตประจำวันทั่วไป
หากไม่มีอะไรทำให้สั่งเดินหน้าเพื่อข้ามช่วงเวลานั้นได้เลย Classroom Phase(คงไม่มีใครอยากข้าม) >> Event Phase >> Private Phase >> Classroom Phase...
แต่ใน 1 วันจริง (ดูเวลาตอน 00.00 น.) จะหมุนมายัง Private Phase ได้เพียง 2 ครั้ง
-
พาเมเลียออกไปเดินเล่นที่ลานน้ำพุ เหตุการณ์เมื่อคืนทำให้เธอนอนไม่หลับแม้จะเหนื่อย
-
ลานน้ำพุ เป็นอีกสถานที่หนึ่งที่คู่รักหลายต่อหลายคู่นั้นมาสารภาพและพลอดรักต่อกัน
บางทีคุณอาจจะเห็นคู่รักบางคู่ที่แอบซ่อนอยู่รอบ ๆ ลานน้ำพุแห่งนี้ก็เป็นได้ใครจะรู้
กลับกันลานน้ำพุของโรงเรียนแห่งนี้ในยามค่ำคืนนั้นกับไม่ได้รับความนิยมมากนักเท่าที่ควร
แต่ถึงกระนั้นก็ยังมีนักเรียนหญิงหน้าตาจืด ๆ แต่มีออร่าอย่างน่าประหลาดยืนเหม่ออยู่ใกล้ ๆ กับลานน้ำพุ
ก่อนที่คุณจะได้ทำอะไร เธอก็ได้หันมาหาคุณพร้อมกับพูดอะไรบางอย่างขึ้นเหมือนว่าเธอมารอคุณอยู่ตั้งแต่แรกแล้ว
(https://upic.me/i/5l/flakydaisy120.png)
"คุณน่ะ รู้ความหมายของ ความรัก ที่ผู้อำนวยการเขาพูดหรือเปล่า ?" เธอพูดถามออกมาด้วยความสงสัย
-
เอ้า เพลงมา
Professor Layton - The plot thickens [Extended] (http://www.youtube.com/watch?v=WdfU1avCqPA#)
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"เอ๋..." สาวน้อยงุนงงกับบุคคลตรงหน้าที่จู่ ๆ ก็มาทักเธอ...แต่บรรยากาศประหลาด ๆ ของนักเรียนหญิงคนนั้นทำให้เธอคิดว่าอีกฝ่ายจริงจัง เธอจึงตอบอย่างจริงจังกลับไป
"ฉันไม่แน่ใจหรอกนะคะว่าความรักในความหมายของผอ.คืออะไร แต่ความรักก็คือความรัก มันไม่น่าจะมีอะไรที่มากกว่าหรือน้อยไปกว่านั้น...ตอบแบบนี้คงไม่ได้สินะคะ" แม้จะพูดไปเองเมื่อครู่ แต่พาเมเลียกลับส่ายหน้าให้คำพูดนั้น
"ถ้าจะให้พูดถึงความรักสำหรับผอ.ในมุมมองของฉันแล้วละก็...อืม..." เธอกอดอกคิดไปสักครู่หนึ่ง ก่อนที่จะเอ่ยปากพูด
"ว่าแต่รู้จักคำว่า 'มุซึบิ' ไหมคะ? เป็นคำศัพท์ที่ปรากฏอยู่ในอนิเมชั่นชื่อดังเรื่องหนึ่งในญี่ปุ่น มุซึบิเป็นคำที่สื่อถึงสายสัมพันธ์ระหว่างสิ่งหนึ่งและอีกสิ่งหนึ่ง อย่างเช่นคนกับคน คนกับวัตถุ คนกับสังคม...อะไรทำนองนี้น่ะค่ะ"
"ฉันคิดว่าความรักคือผลผลิตจากมุซึบิ...ผลผลิตของสายสัมพันธ์ค่ะ"
"เมื่อคนเราสานสัมพันธ์กับบุคคลหนึ่งไปนาน ๆ ก็จะเกิดความรักต่อบุคคลนั้น"
"เมื่อคนเราใช้วัตถุหนึ่งไปนาน ๆ ก็จะเกิดความรักต่อวัตถุนั้น"
"เมื่อคนเรากลมกลืนในสังคมหนึ่งไปนาน ๆ ก็จะเกิดความรักต่อสังคมนั้น"
"ที่ผอ.บอกว่าพลังที่ยิ่งใหญ่และทรงพลังที่สุดคือความรักน่าจะหมายถึงคุณค่าทางนามธรรม เพราะสายสัมพันธ์อยู่ได้ทุกที่ และความรักก็เกิดมาจากสายสัมพันธ์เหล่านั้น"
"...คิดว่า..นะคะ?" แม้จะพูดเชิงปรัชญาไปเสียยืดยาว แต่พาเมเลียก็ปิดท้ายอย่างไม่มั่นใจนัก เพราะเธอพอจะรู้มาบ้างว่าโรงเรียนนี้ประหลาด บางทีคำตอบของเธออาจจไม่ใช่อย่างที่คิดก็ได้
-
(https://upic.me/i/5l/flakydaisy120.png)
"สายสัมพันธ์" เธอพึมพำก่อนจะก้มหน้าลงอยู่นานสองนาน "------------"
นักเรียนหญิงเงยหน้าขึ้นพูดอะไรบางอย่าง ก่อนที่จะเริ่มเดินตรงมาทางคุณ
"ฉันอยากจะเป็นเพื่อนกับคุณ ได้โปรดตอบรับด้วย"
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"...?" พาเมเลียสงสัย ทำไมคนคนนี้ถึงจู่ ๆ ก็มาขอเป็นเพื่อนกันนะ
"ฉันไม่ได้รังเกียจเพื่อนใหม่หรอกนะคะ แต่ทำไมถึงจู่ ๆ ก็มาขอกันแบบนี้ล่ะ...?"
-
(https://upic.me/i/5l/flakydaisy120.png)
"มีเพื่อนเยอะก็ดีกว่ามีศัตรูเยอะ.. ถูกไหม ?" เธอตอบ
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"อืม..." พาเมเลียเห็นด้วยก็นิดหน่อยจริง แต่การที่จู่ ๆ จะมาเป็นเพื่อนกันมันแปลกไปหน่อย เพราะการจะเป็นเพื่อนกันมันไม่ได้หมายความว่าแค่มาบอกเป็นเพื่อนกันแล้วจะเป็นเพื่อนกันเลย แต่ดูแล้วอีกฝ่ายแล้ว...ก็คงจะไม่ใช่คนไม่ดีละนะ
"งั้นมาเริ่มจากทำความรู้จักกันก่อนก็แล้วกันนะคะ"
"ฉัน ทาคายามะ พาเมเลีย มาจากญี่ปุ่น ปี 1 ห้อง 2 ค่ะ แล้วคุณล่ะคะ?" เธอกล่าวแนะนำตัวแล้วถามอีกฝ่าย
-
(https://upic.me/i/5l/flakydaisy120.png)
"ฟลากี้.. ฟลากี้ เดซี่ ชั้นเดียวกันแต่อยู่ห้อง 1 ยินดีที่ได้รู้จัก" เธอตอบพร้อมเอียงหัวสงสัย
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"....?" พาเมเลียที่เห็นฟลากี้เอียงคองงแล้วก็นึกสงสัยขึ้นมาว่าจะเอียงคองงทำไมจึงสงสัย
"มีอะไรสงสัยหรือเปล่าคะ?"
-
(https://upic.me/i/5l/flakydaisy120.png)
"เท่านี้ฉันก็เป็นเพื่อนกับทาคายามะแล้ว ?" เธอถาม
-
...ทำไมดูเหมือนอีกฝ่ายจะเด็กกว่าเธออีกนะ ทั้ง ๆ ที่ ปี 1 เหมือนกันแท้ ๆ พาเมเลียคิด เพราะอีกฝ่ายดูใสซื่อชอบกล แถมยังใสซื่อคนละแบบกับมุตสึมิด้วย ขานั้นยังอินโนเซนส์ แต่คนตรงหน้านี้เหมือนไม่ค่อยรู้เรื่องราวมากกว่า
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"จะบอกแบบนั้นมันก็..." เธอเกาแก้มด้วยความลำบากใจเล็กน้อย "ถ้าบอกว่าเป็นเพื่อนก็ใช่อยู่นะคะ แต่ก็ไม่ได้สนิทอะไรมากมาย เรียกได้ว่าสายสัมพันธ์ยังไม่มากพอ หรืออะไรแบบนั้น" ระหว่างที่พูดอยู่ พาเมเลียก็นึกถึงหนังสือเรื่องหนึ่งที่ในเรื่องมีฉากจิ้งจอกพูดคุยกับเจ้าชายน้อย
"อ๊ะ เผื่อจะเข้าใจผิดสักเล็กน้อย พาเมเลียคือชื่อ ทาคายามะคือนามสกุลค่ะ"
-
(https://upic.me/i/5l/flakydaisy120.png)
"เธอก็รู้ใช่ไหมว่าฉันอยู่ห้อง 1 อืม... ฉันน่ะ เรียนเก่งมาก" เธอแนะนำตัวแบบซื่อๆ
เมื่อได้คำตอบแล้วฟลากี้ก็ชวนคุย "เป็นเพื่อนกันแล้ว เอ่อ... ต้องทำยังไงต่อ"
-
พาเมเลียเริ่มจะชินกับนิสัยใสซื่อเกินเหตุของฟลากี้ทีละน้อย ๆ ว่าแต่ทำไมเธอถึงเจอแต่คนที่นิสัยดูเด็ก ๆ ทั้งนั้นเลยนะ?
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ก็...สานสัมพันธ์ไปเรื่อย ๆ อย่างกินข้าวด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันบ้าง ไปเที่ยวกันบ้าง...อะไรแบบนี้แหละค่ะ" เธอตอบ "แล้วเวลาจะบอกเองว่าสายสัมพันธ์จะพัฒนาไปทิศทางไหน"
-
(https://upic.me/i/5l/flakydaisy120.png)
"ถ้า ... ถ้าอย่างนั้นไปกินข้าวกัน"
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"...เอ๋...ไม่ได้รังเกียจหรอกนะคะ แต่โรงอาหารเปิดอยู่เหรอคะ?" พาเมเลียลองถามให้แน่ใจ ไม่สิ ลองเช็คดูว่าโรงอาหารเปิดถึงตอนไหน...
-
โรงอาหารเปิดทั้งคืน
-
งั้นจัดไป ชั้นล่างนี่แหละ
เปย์ให้ SR ไปก็ไม่ได้ Ally
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ฮุฮุฮุ...รับประทานอาหารด้วยกันในยามค่ำคืน ดูโรแมนติคนิด ๆ นะคะเนี่ย...?"
-
ทั้งสองเดินไปด้วยกัน แต่ระหว่างทางกลับเกิดเหตุไม่คาดฝันเมื่อทั้งคู่ไปตกอยู่ในวงล้อมของนักเรียนเกเร 5-6 คนบริเวณอาคารก่อนเลี้ยวหัวมุมไปยังอาคารโรงอาหารซึ่งแสงไฟส่องมาถึงเล็กน้อยและเปลี่ยวมากในเวลากลางคืน
-
อันตรายตรงนี้น่ากลัวก็จริง แต่เมื่อเทียบกับเมื่อคืนก่อนแล้ว เจ้าพวกนี้ดูเป็นแค่เด็กน้อยไปเลย
"เอาละ...ภาพต่อจะไปนี้จะไม่น่าดูนะคะ" เธอเข้าไปซัดนักเลงคนหนึ่งให้หงายด้วยกำปั้นเพื่อเปิดทางและข่มขู่ จากนั้นก็จับมือพาฟลากี้วิ่งหนีไปโรงอาหาร
หากไม่ได้อยู่กับฟลากี้ เธออาจจะสู้ไม่ถอย แต่ถ้าฟลากี้โดนจับก็คงไม่ดี
-
นักเลงมีหลายคน ถึงพาเมเลียจะมีร่างกายแข็งแรงระดับหนึ่งแต่ก็ไม่มีทักาะต่อสู้และไวพอจะทำอย่างนั้น เธอชกนักเลงตัวประกอบเข้าที่ท้องได้คนหนึ่งก่อนจะโดนอีกคนโจนเข้ามารวบ
-
พาเมเลียพยายามดิ้นแล้วถีบเป้าที่ด้านหลัง ถ้าไม่โดนเป้าก็ขอให้โดนก็แล้วกัน
ถ้าดิ้นหลุดก็กลับมาตั้งรับและดูสถานการณ์
ว่าแต่ตัวประกอบที่โดนชกไปเป็นไงมั่ง
-
ถีบไม่ได้หรอกเพราะว่าเข้ามารวบจนตัวติดกัน แต่เจ้านั่นก็โดนเตะผ่าหมากจากด้านหลังโดยฟลากี้
"วิ่ง!" ฟลากี้ดึงแขนพาเมเลีย แต่พวกนักเลงมีเยอะเกินไป แค่หันกลับไปเธอก็โดนตบป้าบจนตัวหมุนไปสองรอบคล้ายลูกข่าง
พาเมเลียวิ่งเข้ากระแทกนักเลงที่ตบฟลากี้ ส่วนฟลากี้ก็ถีบซ้ำไปที่พุงมัน ต่อสู้ตะลุมบอนฝุ่นตลบได้ไม่นานนักน้ำน้อยก็แพ้ ไม่สิ ไฟนี่แหละแพ้น้ำ
เจ้าพวกนักเลงเข้ามาประชิด พาเมเลียโดนกดหัวฟาดพื้นป้าบ ฟลากี้โดนจับเหวี่ยงลอยไปชนหลอดไฟบนเสาไฟริมทางแตกแล้วตกแอ้กลงมา
ทั้งคู่โดน Damage ไป
Rolled 1d5 : 2, total 2
แต่ชั่วขณะนั้นเองที่เสียงบางอย่างกระแทกพื้นดับ ตุบ ตุบ ตุบ ใกล้เข้ามา
(http://i.imgur.com/cxvULSs.jpg)
"พวกนายไม่รู้เหรอว่าเธอเป็นใคร" ประธานชมรมบาสเก็ตบอล ริชาร์ด
เขาเลี้ยงบาสแล้วเดินมาทางนี้ โดยเลี้ยงได้ถึง 4 ลูกพร้อมกัน ราวกับลูกบาสทั้ง 4 ลูกรอการสัมผัสด้วยปลายนิ้วทีละลูกอย่างมีวินัย
ภาพที่ฟลากี้และพาเมเลียเห็นก็คือวิชาต่อสู้ด้วยลูกบาส ลูกบาสทั้ง 4 ถูกส่งออกจากปลายมือ ชู้ตใส่อันธพาลแล้วกระดอนกลับมาก่อนจะถูกชู้ตใส่อีกซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เจ้าพวกอันธพาลโดนลูกบาสกระแทกนับสิบๆฮิตอย่างโชเน็นที่สุด จนกระทั่งพวกมันล้มลงไปนอนตาเหลือกหมดสิ้น
-
หลังเรื่องราวสงบ แทนที่ริชาร์ดจะได้เข้ามากระหนุงกระหนิงกับแฟนสาวเขากลับขอตัวแล้วรีบวิ่งไปอีกด้านหนึ่งคล้ายกับจะเห็นอะไรสักอย่าง
ฟลากี้ที่เกือบร้องไห้ลุกมาขอโทษพาเมเลียและบอกว่าเสียใจที่ชวนไปกินข้าวเอาเวลานี้เลยต้องมาเจอเรื่องแบบนี้
เป็นอันว่าสภาพของทั้งสองไม่น่าจะไปดินเนอร์กัน พวกเขาจึงต้องแยกย้าย แต่ก่อนจะแยกย้ายไปฟลากี้ก็นึกขึ้นมาได้ว่าเธอน่าจะแก้ตัวจึงชวน...
- ไม่เอาแล้ว ไม่ไปด้วยแล้ว ยัยตัวซวย
- ตกลง
-
พาเมเลียอึ้งไประยะหนึ่ง แต่พอได้สติก็โค้งขอบคุณให้รีชาร์ด
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ต้องขอขอบคุณจริง ๆ นะคะที่อุตส่าห์ช่วยเหลือไว้"
พออีกฝ่ายจากไปแล้วก็ตั้งท่าจะบอกว่าขอตัวก่อน แต่พอเห็นอีกฝ่ายชวนอีกครั้งก็...
"อืม...สายสัมพันธ์อาจจะขาดไปเมื่อถึงเวลาใดเวลาหนึ่ง"
"แต่ถ้าเป็นไปได้ ฉันไม่อยากจะให้สายสัมพันธ์ขาดไปง่าย ๆ หรอกนะคะ"
- ตกลง
-
ฟลากี้ได้รับเควส
จบเรื่องราว หัวใจ +1
วันนี้ท่องราตรีกันจนเกือบเช้า เป็นอันว่าอดนอนทั้งคู่
(http://i.imgur.com/lxZuSSc.jpg)
Classroom Phase
เมื่อเริ่มต้นวันจะต้องเข้าสู่ Classroom Phase เป็นช่วงเวลาที่จะให้วางแผนพัฒนาความสามารถและเข้าเรียน
นักเรียนทุกคนจะส่งคำสั่งและทอยเต๋า เป็นอันจบ Classroom Phase และเข้าสู่ Phase ต่อไปได้เลยหลังการสรุปผล
*สำหรับ Actor เท่านั้น
ในช่วงนี้จะมี Action 5 สำหรับทำสิ่งต่างๆ ซึ่งจะให้ผลต่างกันออกไป สามารถเลือกซ้ำได้เท่าที่ต้องการ
ด้านการเรียน หากทำสำเร็จจะได้รับ แต้มความรู้ในการสอบ และ Exp ในด้านนั้น +1%
ซึ่งแต้มในการสอบจะช่วยเพิ่มอัตราสำเร็จ และ Exp จะใช้สะสมเพื่อเพิ่ม Status
ด้านชมรม หากทำสำเร็จจะได้รับ Exp ในด้านนั้น +3%
ด้านการปฏิสัมพันธ์ หากทำสำเร็จจะได้รับ Event *ไม่สามารถระบุเกิน 3 คนได้
ในตัวละครเดียวกันจะไม่แจก Event ให้ซ้ำกัน คนที่เลือกช้ากว่าจะมีโอกาส 50% ได้รับ Ally +1 แทน Event
- ตั้งใจเรียนวิชาด้านภาษา : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Language
- ตั้งใจเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Science
- ตั้งใจเรียนวิชาคณิตศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Mathematics
- ตั้งใจเรียนวิชาเศรษฐศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Economics
- ตั้งใจเรียนวิชาประวัติศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Historical
- ตั้งใจเรียนวิชาพละ : โอกาสสำเร็จคือ Esp/Vit/Rea + Physical
- ตั้งใจเรียนวิชาศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ Rea + Artist
- เข้าชมรมศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ 10% + ?? / เสีย 1 HP
- ปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมห้อง : โอกาสสำเร็จคือ Cha + Ally (ระบุชื่อ NPC 1 คน ในห้องของเรา)
- ปฏิสัมพันธ์ทั่วไป : โอกาสสำเร็จคือ Cha + Ally / เสีย 1 HP (ระบุชื่อ NPC 1 คน)
-
ถึงจะอดนอนมาทั้งคืน พาเมเลียก็ยังอุตส่าห์จะตั้งใจเรียน
-ตั้งใจเรียนวิชาศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ Rea + Artist x2
Rolled 1d10 : 1, total 1
Rolled 1d10 : 7, total 7
-ตั้งใจเรียนวิชาด้านภาษา : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Language x2
Rolled 1d10 : 5, total 5
Rolled 1d10 : 2, total 2
- ปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมห้อง : มุตสึมิ
Rolled 1d10 : 6, total 6
จากนั้นก็ข้ามรัว ๆ จาก Event >> Private (นอน) แล้วก็มา Classroom อีกที
-
- วิชาศิลปะ 2%
- วิชาด้านภาษา 1%
- Mutsumi Event ♥♥
(http://i.imgur.com/8zKxQ3f.jpg)
Event Phase
หลังการสรุปผล Classroom Phase จะมาต่อที่ช่วงนี้ เป็นช่วงอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ หากได้รับ Quest ก็มาทำที่นี่ได้
ในช่วงนี้จะกินเวลายาวที่สุด แต่หากผู้เล่นใช้เวลาในช่วงนี้นานเกินกว่า 24 ชม. (เวลาจริง) ระบบจะจบ Phase ให้อัตโนมัติ
สถานที่
- จตุรัสและน้ำพุ
- อาคารเรียน
- อาคารโรงยิม
- โรงอาหาร
- อาคารที่พัก
- ทางออกจากโรงเรียน
- มหาวิหารเซนต์โครนิเคิล
- และอื่นๆ ระบุได้
-
(http://i.imgur.com/YSNWhvk.jpg)
ย่างเข้าสู่เดือนที่สอง
นกพิราบนับร้อยนับพันพรั่งพรูทะยานขึ้นสู่ฟาดฟ้าสีครามพร้อมเสียงระฆังบนหอระฆังลั่นกังวาน
สิ่งที่เปลี่ยนไป
- เควสชมรมไม่เพิ่ม Ally อีกแล้ว
- ยกระดับอันตรายในช่วง Private Phase
- น้ำพุไม่มีเหตุการณ์ของเปโดรแล้ว
-
ข้ามไป Private Phase
นอนเลย
แล้วข้ามไป Classroom Phase อีกครั้ง
ตั้งใจเรียนวิชาคณิตศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Mathematics x3
Rolled 1d10 : 3, total 3
ตั้งใจเรียนวิชาศิลปะ[/color][/b] : โอกาสสำเร็จคือ Rea + Artist x2
Rolled 1d10 : 7, total 7
Rolled 1d10 : 6, total 6
-
ตั้งใจเรียนคณิตศาสตร์อีก 2 ครั้งที่ลืมทอย
Rolled 1d10 : 1, total 1
Rolled 1d10 : 10, total 10
-
- วิชาศิลปะ 2%
- วิชาคณิตศาสตร์ 2%
(http://i.imgur.com/8zKxQ3f.jpg)
Event Phase
หลังการสรุปผล Classroom Phase จะมาต่อที่ช่วงนี้ เป็นช่วงอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ หากได้รับ Quest ก็มาทำที่นี่ได้
ในช่วงนี้จะกินเวลายาวที่สุด แต่หากผู้เล่นใช้เวลาในช่วงนี้นานเกินกว่า 24 ชม. (เวลาจริง) ระบบจะจบ Phase ให้อัตโนมัติ
สถานที่
- จตุรัสและน้ำพุ
- อาคารเรียน
- อาคารโรงยิม *พื้นที่จัดงานวันเด็ก (จะถูกดึงเข้าสู่ Private Phase ทันที)
- โรงอาหาร
- อาคารที่พัก
- ทางออกจากโรงเรียน
- มหาวิหารเซนต์โครนิเคิล
- และอื่นๆ ระบุได้
-
ยกเลิกไทม์สกิป
-
Pamelia ยังเพลีย ๆ อยู่เลย...จะว่าไปแล้ว ทุกโรงเรียนน่าจะมีห้องพยาบาลนะ?
เธอลองหาห้องพยาบาลดู หรือไม่ก็พวกคลินิค หรือสถานที่อะไรก็ได้ที่มันใช้ฟื้น HP ได้....
-
ห้องพยาบาลมีไว้รักษาบาดแผลซึ่งไม่เกี่ยวกับ HP ที่เป็นค่าพลังชีวิต รักษาแผลได้แต่ฟื้นพลังไม่ได้
-
อุหวา....
งั้นจัดเควสท์มุตสึมิมาเลย
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ดีจังเลยนะคะ มีแฟนด้วย ฉันสิยังไม่มีเลย ใครจะมาจีบฉันน้า" มุตสึมิบอกกับคนที่มาจีบเธอแล้วพยายามพูดเปรยอ้อมๆ เธอไม่รู้ตัวเลยว่าโดนจีบอยู่
ในแต่ละอาทิตย์จะมีหนุ่มๆเข้าหาและชวนเธอเดทเฉลี่ยอาทิตย์ละวัน ซึ่งมุตสึมิก็ไม่เคยรู้ตัวเลย
เธอไปเที่ยวบ้าง (ห้องสมุด/หอศิลป์) กินข้าวกัน (ในโรงอาหาร) หรือดูหนัง (ในห้องโสต) ไม่ก็นั่งชมธรรมชาติ (สวนหย่อมริมทางเดิน) กับทุกคนถ้าเธอว่าง
พวกเขาไม่แสดงตัวและแสดงความชัดเจนจึงดูเหมือนมุตสึมินั้นให้ท่าและอ่อยหนุ่มๆทุกคน แต่ในความเป็นจริงแล้วเธอไม่ได้คิดอะไรเลย
เช่นกันในวันนี้ที่มีนักเรียนชายอีกคนมาจีบเธอ
- เฝ้าดู
- อ๊ะ มันเป็นอุบัติเหตุน่ะ
- เข้าไปทำคะแนนแข่ง
-
พาเมเลียมองว่ามุตสึมิเป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่ง...พูดตามตรงก็เป็นเพื่อนเพียงไม่กี่คนนับแต่ที่เข้ามาเรียนในโรงเรียนนี้น่ะนะ
พอเห็นคนมาจีบก็รู้สึกตื่นเต้นพอดู ผลลัพธ์จะเป็นยังไงกันนะ?
- เฝ้าดู
-
"เค้าคนนั้นโชคดีจังเลยน้า" มุตสึมิตอบกลับไปอย่างไร้เดียงสาทั้งที่อีกฝ่ายหมายถึงเธอนี่แหละ
พวกเขาต่างก็มีความคิดต่างกันไป บ้างก็มองว่าต้องแข่งกันแย่งชิงหัวใจเธอ บ้างก็เข้าใจไปเองว่าตนเองนำหน้าและเหนือกว่าทุกคน มีบางคนที่หลงเข้าใจผิดคิดว่ามุตสึมิตอบรับความรู้สึกของเขาไปแล้ว ซึ่งเรื่องแบบนี้เป็นปกติมาก แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นพวกเขาเองก็ไม่ต่างจากคนที่พยายามรดน้ำลงบนทราย รอวันที่ผืนทรายจะเปลี่ยนเป็นดินและมีดอกไม้ที่ตนหมายปองงอกโผล่ขึ้นมา
แต่ก็ไม่มีอะไรรับประกันหรอกนะว่าดอกไม้ดอกนั้นโผล่ขึ้นมาเพราะน้ำที่รดลงไป มันอาจจะโผล่ขึ้นมาเพราะแสงแดดที่สาดส่องและเม็ดฝนตามธรรมชาติก็ได้
เช่นนั้นแล้วไซร้ความเพียรพยายามที่ผ่านมาของพวกเขาจะมีค่าอันใดกัน
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"นี่ พาเมเลียคิดว่าตัวเองมีข้อเสียอะไรบ้าง"
-
อุหวา...พลาดไปอีกรายแล้ว พาเมเลียรู้สึกบอกไม่ถูกเหมือนกันกับภาพตรงหน้า จะว่าเสียดายก็เสียดายแทน แต่จะโล่งใจก็โล่งใจนิดหน่อย...ทำไมกันนะ?
แม้ว่าพวกเขาเหล่านั้นจะมีความคิดที่แตกต่างกันออกไป แต่ความคิดที่แตกต่างนั้นเกิดมาจากการตีความที่ปราศจากการค้นหาความจริง หากเปรียบการพยายามสานความสัมพันธ์ของพวกเขาเหล่านั้นแล้วละก็คงจะเหมือนกับการวิ่งไปเรื่อย ๆ ในเขาวงกตด้วยความหวังลม ๆ แล้ง ๆ ว่าจะออกจากเขาวงกตได้ในสักวัน ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้พิจารณาเรื่องเส้นทางเลยแม้แต่น้อย
การมุ่งจะจีบคนคนหนึ่งไม่ใช่ปัญหาหรอก ปัญหาคือการไม่เข้าใจคนที่จะจีบต่างหาก
ความพยายามที่ไร้ค่าก็คือความพยายามที่ผิดทิศผิดทาง จะว่าไปก็เหมือนการเคลื่อนไหวอันไร้ค่าของคนโง่กระมัง
เพลงมา
Danganronpa 3: The End of Hope's Peak Academy OST 1 - 10. Until the two people fall in love (http://www.youtube.com/watch?v=JBeS_7X9K30#)
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"เอ๋...ข้อเสียอย่างนั้นหรือคะ?" พาเมเลียแปลกใจเล็กน้อยที่จู่ ๆ มุตสึมิก็ถามเรื่องนั้น...แต่ก็ใช่ว่าเธอจะไม่เต็มใจตอบนัก ไม่ว่ายังไง มุตสึมิก็เป็นเพื่อนไม่กี่คน...และเป็นเพื่อนสนิทเพียงหนึ่งเดียวของเธอในรั้วโรงเรียนนี้
"หากจะให้พูดถึงข้อเสียของฉันแล้วละก็..."
"ที่จริงแล้วฉันเป็นคนที่เลื่อนลอยค่ะ จนถึงตอนนี้แล้วตัวฉันยังไม่มีสิ่งที่ต้องการทำเป็นพิเศษเลย ที่เลือกชมรมศิลปะนี่ก็เป็นเพราะว่ามีความถนัดนิดหน่อยจากสมัยม.ต้นเท่านั้นเอง ไอ้ครั้นจะนึกอยากเข้าชมรมอื่นบ้างก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำอะไรดี จนสุดท้ายแล้วก็ไม่ได้เลือกไป" เธอหวนนึกถึงตอนตัดสินใจเลือกชมรมที่ช่างใจอยู่นานว่าจะเลือกอะไรดี
"แล้วบางครั้งก็ตัดสินใจอะไรบุ่มบ่าม แม้เหตุการณ์ตรงหน้าจะอันตรายก็ยังจะรุดหน้าเข้าไปตรง ๆ จนบางครั้งก็เจ็บตัวเพราะการตัดสินใจแบบนั้น" เธอหวนนึกถึงเมื่อคืนก่อนที่โดนนักเลงรุมล้อมแล้วตัดสินใจเข้าต่อสู้แม้อีกฝ่ายจะมากันตั้ง 5-6 คน ถ้ารุ่นพี่ริชาร์ดไม่เข้ามาช่วยตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
"นอกจากนี้ก็..." พาเมเลียค้างไปครู่หนึ่งคล้ายลังเลว่าจะพูดออกไปดีไหม ลงท้ายก็ส่ายหน้าเหมือนไม่พูดดีกว่า แล้วถามกลับไป
"ทำไมถึงถามหรือคะ?"
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"เพราะหัวข้อวาดรูปในวันนี้คือ ความอ่อนแอของเราเอง" มุตสึมิกำลังหาแรงบันดาลใจในการวาดภาพน่ะ
"ความเลื่อนลอยเหรอ เอ๊ จะวาดออกมายังไงดีน้า"
"ฉันน่ะมีข้อเสียเยอะแยะเลยค่ะ ก็เลยไม่รู้จะหยิบเอาอะไรมาวาดดี แต่ถ้าจะวาดทั้งหมดมันก็เยอะไปเนอะ" พูดแล้วเธอก็หัวเราะร่วน
ลองบอกข้อเสียของเธอมา 3 อย่าง
-
อุหวา...พาเมเลียรู้สึกหวาดหวั่นเล็กน้อยกับความอ่อนแอ เรื่องแบบนี้เธอมีอยู่แล้ว แต่ถ้าจะเอาให้เป๊ะที่สุดมันก็ต้องเรื่องความลับที่ไม่กล้าเปิดเผยนั่นละ...ถึงจะเกือบ ๆ ไปเพราะการแซวนั่นแล้วก็เถอะ
แต่ว่าก็ว่าเถอะ ภาพแบบนั้นคงจะไม่น่าวาดตรง ๆ เท่าไรนัก
ภาพที่เธอวาดก็น่าจะเป็นภาพประตูที่ถูกล็อกไว้ท่ามกลางอวกาศกระมัง
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"อา...ต้องขออภัยล่วงหน้าด้วยนะคะ แต่ฉันคิดว่า..."
- มุตสึมิใสซื่อเกินไป ทำให้ไม่ทันคนและไม่เข้าใจความคิดของคนรอบข้างในบางครั้ง ถึงจะบอกว่าพวกคนที่เข้ามาจีบไม่เข้าใจมุตสึมิก็เถอะ แต่ในทางกลับกัน เธอก็ไม่เข้าใจคนที่เข้ามาจีบเหมือนกัน
- มุตสึมิถ่อมตัวมาก จนบางครั้งก็มากเกินไป อาจขนาดถล่มตัว หรือถึงขั้นดูถูกตัวเองด้วยซ้ำ
- มุตสึมิเป็นคนช่างคุย...จนบางครั้งก็พูดมากเกินไป อาจทำให้ผู้ฟังลำบากใจได้
"...ก็ ราว ๆ นี้ละค่ะ"
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"เอ๋~ ใสซื่อ ดูถูกตัวเอง แล้วก็พูดมากเหรอคะ จะวาดออกมายังไงดีน้า" มุตสึมิไม่ได้มีความเห็นหรือโต้แย้งเลยกับสิ่งที่ว่ามา ราวกับเธอก็คิดอย่างนั้น หรือยอมรับในทุกๆอย่างที่คนอื่นคิดว่าเธอเป็น
"ฉันอยากลองสเก็ตซ์ภาพดู ขอเวลาสักเดี๋ยวนะคะ" แล้วเธอก็กุลีกุจอเอาอุปกรณ์ออกมานั่งสเก็ตซ์ริมทางนี่แหละ
ระหว่างนี้จะคุยอะไรก็ได้ก่อนที่...
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"..." พาเมเลียมองมุตสึมิเตรียมของแล้วก็สงสัย ท่าทีเมื่อครู่ของเธอดูไม่ยี่หระกับเรื่องข้อเสียที่พาเมเลียเพิ่งจะพูดไปเลย อย่างกับว่าจะยอมรับว่าตัวเองเป็นแบบนั้นกันง่าย ๆ อะไรอย่างนั้นแหละ
"มุตสึมิซังเนี่ย ไม่คิดอะไรกับข้อเสียของตัวเองเลยหรือคะ?" เธอออกปากถาม
"จะว่าไงดี เรื่องข้อเสียอะไรพวกนี้ ฉันลำบากใจกับมันอยู่...แต่คุณกลับเหมือนจะน้อมรับจุดด้อยมันทุกอย่างเลย แล้วถึงฉันจะพูดข้อเสียของคุณที่เป็นเพียงความเห็นของฉันเท่านั้น แต่คุณก็น้อมรับไว้อย่างง่ายดาย ราวกับว่าจะยอมเป็นแบบที่ทุก ๆ คนคิดยังไงยังงั้น..."
"อะไรที่ทำให้คุณเป็นแบบนี้หรือคะ?"
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ฉันอาจจะความรู้สึกช้าเลยไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับคำติชม แต่ฉันคิดว่าทุกคนมีสิทธิ์ที่จะคิดและพูดนะคะ" เธอตอบด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้มเช่นทุกครั้ง
"ถึงแม้ในโลกนี้จะมีคนที่แย่หรือโชคร้ายกว่าฉัน ถึงจะมีคนที่เก่งหรือโชคดีกว่าฉัน แต่ไม่ว่ายังไงฉันก็ยังยืนอยู่ที่เดิมนี่คะ"
"คุณยายเคยบอกไว้ว่า เมื่อมีเป้าหมายที่เข้มแข็ง ฉันจะยิ่งแข็งแกร่งยิ่งขึ้น เป็นอย่างนี้เสมอ และจะเป็นอย่างนี้ตลอดไป"
- ชวนเธอไปเดท
- ชวนเธอไปเที่ยวในเมือง
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"...เข้าใจแล้วค่ะ" พาเมเลียแอบรู้สึกเหมือนอีกฝ่ายตอบไม่ตรงคำถามนิด ๆ แต่ก็พอเข้าใจว่าเธอคนนี้หนักแน่นมาก
จะว่าไปก็เริ่มมีคำถามหนึ่งผุดขึ้นมาในหัวแฮะ แต่ไว้ก่อนก็แล้วกัน
- ชวนเธอไปเที่ยวในเมือง
-
เมื่อปั่นจักรยานลงจากเนินเขาไปเป็นระยะทางร่วมสิบกิโลเมตรก็จะมาถึงเมือง ทั้งสองปั่นจักรยานไปด้วยกัน
(http://wudthipan.com/fucko/_images/50b63967274492abcaa217c1228fa8be/4250%20-%20Background.jpg)
เมืองนี้เป็นเมืองขนาดใหญ่ มีทุกอย่างพร้อมสรรพ จะไปเที่ยวที่ไหนดี ระบุ 1 ที่ซึ่งมันน่าจะมีและมุตสึมิน่าจะสนุก
-
เอา Esp ไถ
-
เธอรู้แค่ว่า มุตสึมิไม่น่าที่จะไม่ชอบอะไรเลย
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"มุตสึมิซังดูแค่ภาพยนตร์ในห้องโสตใช่ไหมคะ?" พาเมเลียกล่าวถามเป็นการลองเชิง "การดูภาพยนตร์เก่า ๆ เป็นเรื่องที่น่าสนใจก็จริง แต่ฉันคิดว่าถ้าเราดูเรื่องใหม่ ๆ ก็น่าจะเป็นการดีเหมือนกันนะคะ?"
- ไปโรงภาพยนตร์
-
ระหว่างที่กำลังเดินข้ามถนนก็มีรถบรรทุกคันหนึ่งเบรกแตกวิ่งเหินข้ามเนินเตี้ยมา
ทั้งสองที่เดินจูงมือกันหันมองไปทางเดียวกัน
ฉันจะยิ่งแข็งแกร่งยิ่งขึ้น เป็นอย่างนี้เสมอ และจะเป็นอย่างนี้ตลอดไป
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"!!" นี่มันบ้าอะไรกัน
พาเมเลียกระชากตัวเองไปด้านหลังพร้อม ๆ กับมุตสึมิด้วยมือที่จับอยู่เพื่อให้พ้นจากรถที่วิ่งเข้ามา
-
มาดูกันว่าโชคชะตาจะช่วยพวกเธอไหม
โอกาสเท่ากับ Rea
-
คงช่วยได้หรอก
Rolled 1d10 : 6, total 6
-
มีทางเลือกสองทาง
- โดนชนบาดเจ็บสาหัส: เปลี่ยนสถานะจาก Actor กลายเป็น Supporting Role (คิดดีๆก่อนเป็น)
- มุตสึมิเจอรถทับ: เธอจะบาดเจ็บหนักมากจนไม่สามารถมองเห็นและเดินได้
-
- มุตสึมิเจอรถทับ: เธอจะบาดเจ็บหนักมากจนไม่สามารถมองเห็นและเดินได้
-
(http://i.imgur.com/8aTH1ZC.jpg)
มีเสียงดังลั่นและเสียงกรีดร้องของชาวบ้านในละแวกนี้เมื่อรถบรรทุกวิ่งเข้าชนและทับเด็กนักเรียนจากโครนิเคิล
(http://image.free.in.th/v/2013/ic/170114104251.jpg) (http://picture.in.th/id/291598318806b4d59ee6f3759831d5dd)
นั่นเป็นภาพที่พาเมเลียซึ่งลอดใต้ท้องรถบรรทุกไปได้เห็นเต็มสองตา
Ando Mutsumi บาดเจ็บสาหัสจนไม่สามารถเดินได้ ไม่สามารถมองเห็น และใช้มือขวาได้เพียงข้างเดียว
Ally +1
-
(http://image.free.in.th/v/2013/iu/170113044429.jpg) (http://picture.in.th/id/e1bfa4a120b3a6ab65175e24b99c0224)
(http://image.free.in.th/v/2013/is/170113044445.jpg) (http://picture.in.th/id/1d8fdaf7eefae99810d6524dba09c812)
(http://image.free.in.th/v/2013/is/170113044459.jpg) (http://picture.in.th/id/5b6df1aeb33e5bfdde0af9a9a528902c)
ใบปลิวและโปสเตอร์กระจายไปตามจุดต่างๆเพื่อประชาสัมพันธ์งานวันเด็กที่จะจัดและเปิดให้คนภายนอกเข้ามาเยือนในพื้นที่สนามกีฬาได้ 1 วัน แต่ต้องพาลูกหลานมาด้วย ซึ่งที่นี่จะมีรถถัง ปืนใหญ่ให้ขี่เล่น มีกิจกรรมและร้านรวงที่บริการในราคาพิเศษ นักเรียน/เด็กฟรี ผู้ใหญ่ครึ่งราคา(แพงมากจนคนทั่วไปไม่ค่อยอยากสั่งกิน)
นักเรียนและครูอาจารย์ทุกคนจะต้องแต่งตัวเป็นสิงสาราสัตว์ จะสวมชุดมาสคอตทั้งตัวหรือชุดแฟนซีติดหูติดหางก็ได้ แต่ควรต้องมีออปชั่นมากกว่า 3 ชิ้น
ชุดมาสคอต: http://a1.trd.cm/thaisecondhand/201306/093/10450589_3.jpg (http://a1.trd.cm/thaisecondhand/201306/093/10450589_3.jpg)
ระบุชุด 1 ชุด (Hide)
- หมี
- ฮิปโป
- แรด
- ควาย
- ชะนี
- นกฮูก
- นกยูง
- มังกร
-
ถึงสภาพจิตใจจะไม่ให้ แต่ก็ต้องเข้าร่วมสินะ...
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ซุ้มเล่นเกมชกเป้าเป็นอะไรที่พาเมเลียถนัดอยู่แล้ว เธอชกมันได้แต้มสูงทีเดียว
ลานประลองศิลปะการต่อสู้
- ถ้ามีคนเลือกข้อนี้ผ่านจะมี Event ต่อสู้แบบ 1-1
- กรณีคนที่เลือกแล้วผ่านมีมากกว่า 2 จะใช้เต๋าตัดสินว่าใครแต้มมากกว่า
Rolled 1d100 : 39, total 39
การประกวดดาวแห่งงานวันเด็ก
- จะมีคนเดียวที่ชนะและได้รางวัล
- กรณีคนที่เลือกแล้วผ่านมีมากกว่า 2 จะดู Cha พื้นฐานแบบไม่นับชุด ถ้าเท่ากันจะใช้เต๋าตัดสินว่าใครแต้มมากกว่า
Rolled 1d100 : 11, total 11
หัวใจ +3
-
(http://image.free.in.th/v/2013/ia/170102035026.jpg) (http://picture.in.th/id/af9a18cc02f21a36b35be4615cd4a67a)
Ta-tan~~
"แต่น แต๊น! ไอดอลสาวน้องใหม่ปรากฎตัวแล้วจ้า" (http://i.imgur.com/Zm1LVX3.png)
เปล่า เธอไม่ได้รับอนุญาตให้ลงประกวด เพราะเธอจะชนะแน่นอน
บนเวทีตอนนี้เหลือผู้เข้ารอบ 5 คนที่ต่างก็กินกันลงได้ยาก จนกระทั่งซัทสึกิตกรอบไปคนแรก
คนที่ 4 และ 3 ถูกคัดออกไปจนที่สุดก็เหลือ 2 คนให้เหล่าผู้ชมร่วมโหวต
(https://chiaaoey.files.wordpress.com/2016/12/bol-dis41.png) (http://i.imgur.com/O01RX6a.png)
เอลวา กรรมการนักเรียนจากห้อง 2 และเพื่อนร่วมห้อง พาเมเลีย
กติกาการถูกโหวต
- ทอยเต๋า โอกาสสำเร็จคือ Cha หากทอยสำเร็จจะชนะแน่นอน
- หรือไม่ทอยถ้าคิดว่าตนเองมี Cha สูงกว่า
- หากทอยสำเร็จ/ทอยพลาดทั้งคู่จะดูว่า Cha ใครสูงกว่า
-
(http://i.imgur.com/O01RX6a.png)
"..." พาเมเลียไม่ค่อยเต็มใจจะลงแข่งนัก ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังจะแสดงอะไรง่าย ๆ เพื่อเอนเตอร์เทนคนดู
(http://i.imgur.com/vTs6koA.png)
ข้อมูลปกปิด
-
พาเมเลียก็ดูมีเสน่ห์อยู่ แต่เอลวานั้นเด่นกว่า เธอจึงได้ตำแหน่งรองผู้ชนะแทน
หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรอีกที่จะดึงความสนใจจากพาเมเลียที่เดินหงอยๆกลับที่พักไปก่อนงานจบ
(http://i.imgur.com/aDzKy5M.jpg)
Private Phase
ช่วงเย็นถึงกลางคืนยาวไปถึงเช้า เป็นช่วงอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ หากพักผ่อนจะทำการฟื้นฟู HP 20% หากได้รับ Quest ก็มาทำที่นี่ได้
เมื่อจบช่วงนี้จะเข้าสู่วันใหม่ และเริ่มที่ Classroom Phase
เวลาของแต่ละคนไม่เท่ากัน ใครโพสต่อเนื่องก็เดินเกมได้มากกว่า (แต่ก็ต้องรอ GM อยู่ดี) คนที่ช้ากว่าถือว่าช่วงนั้นไม่ได้ทำอะไรมากกว่าชีวิตประจำวันทั่วไป
หากไม่มีอะไรทำให้สั่งเดินหน้าเพื่อข้ามช่วงเวลานั้นได้เลย Classroom Phase(คงไม่มีใครอยากข้าม) >> Event Phase >> Private Phase >> Classroom Phase...
แต่ใน 1 วันจริง (ดูเวลาตอน 00.00 น.) จะหมุนมายัง Private Phase ได้เพียง 2 ครั้ง
-
นอนข้ามไปเลย...
-
(http://i.imgur.com/lxZuSSc.jpg)
Classroom Phase
เมื่อเริ่มต้นวันจะต้องเข้าสู่ Classroom Phase เป็นช่วงเวลาที่จะให้วางแผนพัฒนาความสามารถและเข้าเรียน
นักเรียนทุกคนจะส่งคำสั่งและทอยเต๋า เป็นอันจบ Classroom Phase และเข้าสู่ Phase ต่อไปได้เลยหลังการสรุปผล
*สำหรับ Actor เท่านั้น
ในช่วงนี้จะมี Action 5 สำหรับทำสิ่งต่างๆ ซึ่งจะให้ผลต่างกันออกไป สามารถเลือกซ้ำได้เท่าที่ต้องการ
ด้านการเรียน หากทำสำเร็จจะได้รับ แต้มความรู้ในการสอบ และ Exp ในด้านนั้น +1%
ซึ่งแต้มในการสอบจะช่วยเพิ่มอัตราสำเร็จ และ Exp จะใช้สะสมเพื่อเพิ่ม Status
ด้านชมรม หากทำสำเร็จจะได้รับ Exp ในด้านนั้น +3%
ด้านการปฏิสัมพันธ์ หากทำสำเร็จจะได้รับ Event *ไม่สามารถระบุเกิน 3 คนได้
ในตัวละครเดียวกันจะไม่แจก Event ให้ซ้ำกัน คนที่เลือกช้ากว่าจะมีโอกาส 50% ได้รับ Ally +1 แทน Event
- เข้าชมรมศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ 10% + ?? / เสีย 1 HP
- ปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมห้อง : โอกาสสำเร็จคือ Cha + Ally (ระบุชื่อ NPC 1 คน ในห้องของเรา)
- ปฏิสัมพันธ์ทั่วไป : โอกาสสำเร็จคือ Cha + Ally / เสีย 1 HP (ระบุชื่อ NPC 1 คน)
- ติวสอบ : โอกาสสำเร็จคือ Cha + Ally (ระบุชื่อ NPC 1 คน ในห้องของเรา)
-
ปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมห้อง : โอกาสสำเร็จคือ Cha + Ally (ระบุชื่อ NPC 1 คน ในห้องของเรา)
มุตสึมิ
Rolled 1d10 : 2, total 2
ปฏิสัมพันธ์ทั่วไป : โอกาสสำเร็จคือ Cha + Ally / เสีย 1 HP (ระบุชื่อ NPC 1 คน)
ลิเซลอตเต้
Rolled 1d10 : 10, total 10
ติวสอบ : โอกาสสำเร็จคือ Cha + Ally (ระบุชื่อ NPC 1 คน ในห้องของเรา) x3
มุตสึมิ x3
Rolled 1d10 : 8, total 8
Rolled 1d10 : 7, total 7
Rolled 1d10 : 6, total 6
-
(http://i.imgur.com/kTS8TZC.jpg)
"เอ... ลิเซลอต? ใครเหรอจ๊ะ"
- Mutsumi Event ♥♥♥
- Mutsumi Event ติวสอบ
(http://i.imgur.com/8zKxQ3f.jpg)
Event Phase
หลังการสรุปผล Classroom Phase จะมาต่อที่ช่วงนี้ เป็นช่วงอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ หากได้รับ Quest ก็มาทำที่นี่ได้
ในช่วงนี้จะกินเวลายาวที่สุด แต่หากผู้เล่นใช้เวลาในช่วงนี้นานเกินกว่า 24 ชม. (เวลาจริง) ระบบจะจบ Phase ให้อัตโนมัติ
สถานที่
- จตุรัสและน้ำพุ
- อาคารเรียน
- อาคารโรงยิม
- โรงอาหาร
- อาคารที่พัก
- ทางออกจากโรงเรียน
- มหาวิหารเซนต์โครนิเคิล
- และอื่นๆ ระบุได้
-
Quest มุตสึมิ แน่นอน
-
หลังถูกรถทับ มุตสึมิก็ไม่สามารถเดินได้ เธอเสียการมองเห็นซึ่งหมอบอกว่า 50/50 อาจจะถาวรหรือชั่วคราว แต่เธอกระดูกขาและมือซ้ายแตกไม่สามารถกลับมาเหมือนเดิมได้อีก ซึ่งนั่นทำให้มุตสึมิเข้าเรียนไม่ได้ แต่เธอก็ไม่ยอมที่ระรีไทร์เพื่อไปรักษาตัวทั้งที่คุณพ่อของเธออยากให้เธอไปรักษากับแพทย์มือหนึ่งที่เยอรมนี
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ก็ฉันน่ะ อุตส่าห์ได้เข้าเรียนที่นี่แล้ว" ภาพของมุตสึมิที่ย้อนแสงยามบ่ายคือภาพแรกที่พาเมเลียเห็น
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"..." พาเมเลียน้ำตาคลอเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ทำไมกัน ทำไม ทำไม
เพราะเธออย่างนั้นหรือ?
"ทำเรื่องขอลาพักการศึกษาไม่ได้หรือคะ?" พาเมเลียถามด้วยเสียงอันสั่นเครือ
"แล้ว...คุณ..." เมื่อพูดได้เท่านี้ พาเมเลียก็ส่ายหน้าให้คำพูดเมื่อครู่แม้อีกฝ่ายจะมองเห็นไม่ได้แล้ว
"มุตสึมิอยากจะเรียนที่นี่ต่อไปหรือ? ทำไมล่ะ?"
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"มันเป็นความผิดของฉันนี่คะ เพราะฉันออกไปเที่ยวซนนอกโรงเรียน"
โรงเรียนจะไม่รับผิดชอบกับอุบัติเหตุใดๆนอกเขตโรงเรียน ประกันชีวิตไม่มีผลครอบคลุมนอกเขตโรงเรียน
หากไม่สามารถเรียนต่อก็ต้องลาออกเท่านั้นเอง
"วันนี้ฉันอาจเป็นคนตาบอดที่ทำอะไรไม่ได้ แต่ถ้าฉันเรียนที่นี่จนจบทางออกก็จะเปิดออกแน่ๆเลยค่ะ"
-
พอได้ยินคำตอบของมุตสึมิแล้ว พาเมเลียก็นิ่งไปพักหนึ่ง
มุตสึมิไม่ได้นึกโทษพาเมเลียเลยแม้แต่น้อย
แม้ว่าเธอจะเป็นคนออกปากชวนมุตสึมิไปเที่ยวข้างนอกก็ตาม
การที่มุตสึมิไม่โทษพาเมเลียก็คงจะเป็นเพราะความใจดีของเธอ ซึ่งอาจจะสิ่งที่ถูกต้องก็ได้
เพราะแม้พาเมเลียจะเป็นคนชวน แต่มุตสึมิก็ไม่ปฏิเสธหรือเตือนเธอเรื่องกฎเลยแม้แต่น้อย และผู้ไม่รู้ก็ย่อมไม่ผิด
...แต่ความใจดีแบบนั้นน่ะ
ช่างใจร้ายเหลือเกิน
"อย่ามาพูดเหมือนกับทุกอย่างเป็นความผิดของคุณสิคะ!!"
พาเมเลียตะโกนเสียงดังลั่นโดยไม่สนใจว่าที่นี่ที่ไหน
"คุณอาจจะผิดก็ได้ที่ออกไปเที่ยวนอกเมือง แต่ฉันที่เป็นคนชวนก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไรเลยนะคะ!"
"คุณมันก็เอาแต่มองตัวเองในแง่ลบแบบนี้อยู่เรื่อย! คิดว่าตัวเองไร้เสน่ห์บ้างละ คิดว่าตัวเองกระจอกบ้างละ คิดว่าเรื่องแย่ ๆ ที่พบเป็นเพราะตัวเองบ้างละ!"
"ฉันรู้ว่าตัวคุณมีจิตใจที่เข้มแข็งแค่ไหน! แต่การพร่ำถึงด้านลบของตัวเองมันทำให้ฉันปวดใจนะคะ!"
หญิงสาวต่อว่ามุตสึมิเป็นชุด
ทุกคำพูดนั้นเจือปนไปด้วยความโกรธและความเศร้า
พาเมเลียรู้ดีว่าสิ่งที่เธอพูดช่างเอาแต่ใจเหลือเกิน
แต่เธอทำได้เพียงระเบิดมันออกมาเท่านั้น
"...แล้วการอยู่ที่นี่ต่อไป...จะทำให้ทางเปิดออกยังไงกันคะ?"
พาเมเลียเอ่ยถามมุตสึมิหลังจากที่สงบอารมณ์แล้ว
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
มุตสึมิยิ้มค้างอยู่อย่างนั้นนานทีเดียว หรือบางทีอันที่จริงแล้วพาเมเลียคงไม่เคยเห็นเธอหุบยิ้มเลยสักครั้ง
"ขอโทษนะคะ ฉันแค่คิดว่าฉันยังไม่ดีพอ แต่ฉันไม่เคยคิดว่าฉันกำลังดูถูกตัวเองหรอกนะ"
"เพราะตอนนี้ฉันยังไม่ดีพอ ฉันจึงต้องพยายามก้าวต่อไป เพราะฉันเชื่อว่ามันจะดีกว่านี้ จริงๆน้า"
"ถ้าฉันเรียนจบจากที่นี่ ถึงฉันจะตาบอดไปจริงๆ แต่วิชาความรู้ที่ได้มาคงช่วยคนได้อีกมากเลยนะคะ"
"ถึงตอนนี้ฉันจะตาบอด แต่ในอนาคตฉันอาจจะหายก็ได้น้า"
นั่นอาจหมายความว่าเธอเข้าใจจริงๆว่าเธอไม่เก่ง อ่อนแอ แต่มันไม่ได้สำคัญกับเธอ เพราะนั่นคือ 'ในตอนนี้'
เธอไม่เคยสนใจจุดต่ำสุดหรือจุดสูงสุด เธอจึงไม่รู้หรอกว่าระดับไหนคือการดูถูกตัวเอง ระดับไหนที่พอจะอวดอวยตัวเอง
เหมือนนกนางแอ่นที่บินขึ้นไปเรื่อยๆ ไม่ได้สนใจว่าจะต้องขึ้นสูงแค่ไหนเพื่อโฉบถลาลงมาขย้ำเหยื่อบนพื้นเหมือนเหยี่ยว
นกนางแอ่นบินได้สูงกว่าเหยี่ยว บินตลอดเวลาไม่เกาะที่ใดแม้ว่าฝนจะตกพายุจะเข้า จนกระทั่งกลับถึงรัง
"ฉันซื่อบื้อ ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องยากๆ ถ้าทำอะไรผิดไปก็ขอโทษนะคะ"
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
พอได้ยินเช่นนั้นแล้วพาเมเลียก็นิ่งไป
มุตสึมิเข้มแข็งจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่เป็นคนสูญเสียโดยถาวร แต่กลับฮึดสู้มากกว่าพาเมเลียที่ไม่ได้เสียหายอะไรซะอีก
"...ฉันเองก็ขอโทษที่โวยวายไปขนาดนั้นด้วยค่ะ...ฉันกังวลเรื่องของคุณ...เรื่องของเธอเหลือเกิน" พาเมเลียกล่าวเพียงเท่านั้นแล้วก็นิ่งเงียบไป
แล้วก็ยิ้มมุมปากราวกับว่าลืมไปว่าอีกฝ่ายมองไม่เห็น
แล้วก็พูดต่อไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
"หากมุตสึมิจะตั้งใจให้ได้แล้วละก็...ฉันขอสัญญาว่าจะช่วยเหลือให้เธอเรียนให้จบให้ได้"
เธอกล่าวเช่นนั้นพลางนึกถึงเรื่องเมื่อวันก่อน...
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"เรามาพยายามด้วยกันน้า"
"คุณยายน่ะเคยบอกไว้ว่า คำว่ามิตรภาพเขียนจากอักษร เพื่อน และ ใจที่ไร้เดียงสา"
คิดว่าเธออยากทำอะไรที่สุดในตอนนี้ ระบุ และจัดการให้ถูก
-
มุตสึมิเข้าเรียนไม่ได้ แต่ก็ไม่คิดจะรีไทร์เพราะอยากจะเรียนจบให้ได้
ถ้าอย่างนั้นละก็ สิ่งที่มุตสึมิอยากจะทำที่สุดในตอนนี้น่าจะ...
- เรียนหนังสือ
- จัดการโดยที่พาเมเลียจะช่วยอ่านหนังสือ ทบทวนบทเรียน และติวหนังสือให้
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"อืม....มาพยายามด้วยกันนะ" พาเมเลียยิ้มให้อย่างไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะมองเห็นหรือไม่
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"จ้า เรามาพยายามด้วยกันน้า" เธอยิ้มกว้างตาหยี มือก็พยายามควานหาดินสอ ควานผิดๆถูกๆจนกล่องดินสอตกจากเตียง
ระหว่างเรียนมุตสึมิก็พยายามเปิดหน้าหนังสือตามที่พาเมเลียสอนซึ่งก็เปิดไม่ถูกหน้าหรอก
โดยพาเมเลียก็เอาที่เล็กเชอร์ไว้มาสอนเธอ แต่คงไม่ง่ายแน่ มุตสึมิไม่ใช่เด็กอัจฉริยะขนาดฟังก็เข้าใจทันที และพาเมเลียก็ไม่ใช่ครู
แต่นั่นมันก็เรื่องของอนาคตนี่นะ
Ally +1 จบเควส
-
ติวกับมุตสึมิต่อเลย
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"เราจะไปติวที่ไหนกันดี"
- ห้องฉัน: โอกาส Cha + Ally ทั้งหมด (จะได้เล่นแบบ Hide)
- ห้องเธอ: โอกาส Cha + Ally (จะได้เล่นแบบ Hide)
- สถานที่หนึ่งในโรงเรียน ระบุ
-
พาเมเลียคิดว่าตัวเองควรไปหามุตสึมิมากกว่า
- ห้องเธอ: โอกาส Cha + Ally (จะได้เล่นแบบ Hide)
Rolled 1d10 : 3, total 3
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ทำไมถึงเลือกมาติวกับฉันล่ะคะ ฉันต้องเป็นฝ่ายให้ติวสิ" มุตสึมิกำลังขีดเขียนเล่นเต็มสมุดโน้ต มีเพื่อนไร้หน้าสองคนมาช่วยเธอด้วย
"ฉันน่ะนอกจากจะเรียนไม่ค่อยเก่งแล้วยังเข้าเรียนไม่ได้อีก แย่จังน้า"
(Hide)
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
สมุดนั่นคือสมุดฉีกสำหรับเอากระดาษมาพับ เพราะมุตสึมิชอบพับกระดาษมาแต่แรกแล้ว แต่ห้องของเธอไม่มีอุปกรณ์เครื่องเขียนสำหรับวาดรูปมากไปกว่าสีเทียน สีไม้ และสีเมจิกหรอก เธอไม่ได้คลั่งไคล้ชื่นชอบมากขนาดนั้น ผ้าปูที่นอนของเธอเป็นลายนกกระดาษ ไม่มีแจกันและดอกไม้ มีแต่พวกของจุกจิกแบบเด็กๆ อย่างโคมไฟที่ส่งเสียงกรุ๊งกริ๊งสำหรับกล่อมเด็กอนุบาล
Ally +1
ส่งคำสั่งสอบได้เลย Hide ก็ได้
-
ข้อมูลปกปิด
-
Intermission
(http://i.imgur.com/ckztLkH.png)
ณ ฐานทัพเรือแห่งหนึ่งที่ไม่เกี่ยวข้องกับโรงเรียน Grande Chronicle แต่อย่างใด
เรือบรรทุกเครื่องบินคากะเดินไปมาในอาคารฐานทัพเรือเพราะว่างจัด แต่แล้วระหว่างที่เดินไปเรื่อยเปื่อยนั้นเองก็ได้ยินเสียงดังขึ้นมาจากห้องพักผ่อน
เสียงนั้นเป็นเสียงของผู้หญิงที่เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน ถึงอย่างนั้นคากะก็ไม่ได้ตกใจแต่อย่างใด เพราะในห้องพักผ่อนมีโทรทัศน์ตั้งอยู่ ที่มาของเสียงนั่นก็หนีไม่พ้นเสียงจากรายการโทรทัศน์ที่เปิดอยู่แน่นอน
ถึงอย่างนั้น คากะก็สนใจอยู่ไม่น้อยว่ารายการที่เปิดอยู่นั้นจะเป็นอะไร จึงก้าวเท้าเข้าไปในห้อง
ปรากฏว่ามีสาวเรือรบสองคนกำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"อ้าว คุณคากะก็มาดู Battle of Love ด้วยหรือคะ?" ทาคายามะ พาเมเลียเรือลาดตระเวนหนักบรรทุกเครื่องบินคุมาโนะหันมาทักคากะ
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"คุณคากะก็สนใจเรื่องราวเลิฟ ๆ ด้วยสินะคะ~?" อันโด มุตสึมิเรือพิฆาตมุทสึกิที่เห็นคากะเข้ามาก็ออกปากแซวทันที
(http://i.imgur.com/8pG8nil.png)
"ขอโทษด้วยค่ะ แต่ฉันไม่รู้จัก Battle of Love" คากะปฏิเสธอย่างเรียบเฉย แต่ก็ไม่ได้เย็นชาอะไร "มันเป็นรายการแบบไหนหรือคะ?"
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"Battle of Love เป็นอนิเมเลิฟคอเมดี้ใส ๆ ในรั้วโรงเรียนขนาดใหญ่แห่งหนึ่งค่ะ ในเรื่องจะมีตัวละครหลักมากกว่าหนึ่งตัวและมีเนื้อเรื่องยิบย่อยมากมายให้ติดตามด้วยละค่ะ" คุมาโนะอธิบาย
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ที่น่าสนใจละก็น้า~ ในเรื่องมีตัวละครสองตัวที่หน้าตาเหมือนพวกเราด้วยละ~! แค่ดูคนหน้าเหมือนทำนู่นทำนี่ก็ตลกดีแล้ว~" มุทสึกิเสริม
(http://i.imgur.com/8pG8nil.png)
"...ฟังดูน่าสนใจดีนะคะ" ว่าแล้วคากะก็มานั่งดูด้วย
([url]http://i.imgur.com/nLLLfMn.png[/url])
"..." พาเมเลียมองมุตสึมิเตรียมของแล้วก็สงสัย ท่าทีเมื่อครู่ของเธอดูไม่ยี่หระกับเรื่องข้อเสียที่พาเมเลียเพิ่งจะพูดไปเลย อย่างกับว่าจะยอมรับว่าตัวเองเป็นแบบนั้นกันง่าย ๆ อะไรอย่างนั้นแหละ
"มุตสึมิซังเนี่ย ไม่คิดอะไรกับข้อเสียของตัวเองเลยหรือคะ?" เธอออกปากถาม
"จะว่าไงดี เรื่องข้อเสียอะไรพวกนี้ ฉันลำบากใจกับมันอยู่...แต่คุณกลับเหมือนจะน้อมรับจุดด้อยมันทุกอย่างเลย แล้วถึงฉันจะพูดข้อเสียของคุณที่เป็นเพียงความเห็นของฉันเท่านั้น แต่คุณก็น้อมรับไว้อย่างง่ายดาย ราวกับว่าจะยอมเป็นแบบที่ทุก ๆ คนคิดยังไงยังงั้น..."
"อะไรที่ทำให้คุณเป็นแบบนี้หรือคะ?"
([url]http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg[/url])
"ฉันอาจจะความรู้สึกช้าเลยไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับคำติชม แต่ฉันคิดว่าทุกคนมีสิทธิ์ที่จะคิดและพูดนะคะ" เธอตอบด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้มเช่นทุกครั้ง
"ถึงแม้ในโลกนี้จะมีคนที่แย่หรือโชคร้ายกว่าฉัน ถึงจะมีคนที่เก่งหรือโชคดีกว่าฉัน แต่ไม่ว่ายังไงฉันก็ยังยืนอยู่ที่เดิมนี่คะ"
"คุณยายเคยบอกไว้ว่า เมื่อมีเป้าหมายที่เข้มแข็ง ฉันจะยิ่งแข็งแกร่งยิ่งขึ้น เป็นอย่างนี้เสมอ และจะเป็นอย่างนี้ตลอดไป"
(http://i.imgur.com/8pG8nil.png)
"อืม...สองคนนี้หน้าดูเหมือนพวกคุณจริง ๆ ด้วย" คากะให้ความเห็นออกมา แล้วก็ฉุกคิดขึ้นมาได้
"เดี๋ยวนะ สองคนนั้นเป็นคนรักกัน?"
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ยังหรอกค่ะ แต่จะได้เป็นหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับเวลาแหละค่ะ" คุมาโนะตอบ
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ช่าย ถึงได้บอกว่าตลกดีไงล่ะ ถ้าแยกกันต่างหากก็ว่าไปอย่าง แต่นี่ดันมาคู่กันซะด้วย~" มุทสึกิเสริม ดูท่าว่าเธอจะไม่แคร์อะไรกับตัวละครที่หน้าเหมือนตัวเองกับเพื่อนจะมาเป็นคู่ยูริกันในอนิเม
ว่าแล้วทั้งสามก็ดูอนิเมต่อไป จนกระทั่ง...
([url]http://i.imgur.com/8aTH1ZC.jpg[/url])
มีเสียงดังลั่นและเสียงกรีดร้องของชาวบ้านในละแวกนี้เมื่อรถบรรทุกวิ่งเข้าชนและทับเด็กนักเรียนจากโครนิเคิล
([url]http://image.free.in.th/v/2013/ic/170114104251.jpg[/url]) ([url]http://picture.in.th/id/291598318806b4d59ee6f3759831d5dd[/url])
นั่นเป็นภาพที่พาเมเลียซึ่งลอดใต้ท้องรถบรรทุกไปได้เห็นเต็มสองตา
Ando Mutsumi บาดเจ็บสาหัสจนไม่สามารถเดินได้ ไม่สามารถมองเห็น และใช้มือขวาได้เพียงข้างเดียว
(http://i.imgur.com/sMu7uUW.png)
"..."
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"..."
(http://i.imgur.com/8pG8nil.png)
"..."
"การ์ตูนเลิฟคอเมดี้ใส ๆ แถวบ้านหล่อนเป็นแบบนี้เรอะ?"
(http://i.imgur.com/sMu7uUW.png)
"มันใสมาตลอดจนถึงฉากนี้ค่ะ..."
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
พาเมเลียแวะไปทำกิจกรรมชมรมศิลปะที่ไม่ได้ไปมานาน...
-
(http://wudthipan.com/fucko/_images/78f06ca85d2df269c3e51fe97f0a1df3/4248%20-%20Background.jpg)
ชมรมศิลปะเป็นชมรมขนาดกลาง มีสมาชิกมากถึง 120 คน เพราะชมรมนี้เชื่อมโยงคะแนนกับวิชาศิลปะโดยตรง การเข้าชมรมก็ทำให้ได้คะแนนเก็บด้วย
ก็ถ้าพวกเขาจะได้ทำในสิ่งที่ชอบและได้คะแนนการเรียนไปด้วยมันจะดีแค่ไหน จริงไหม
แต่วันนี้สมาชิกกลับเหลือแค่ 100 คน
ทำได้ 1 อย่าง
- Role-play
- วาดรูป : โอกาสสำเร็จคือ 10% + ??
-
- Role-play
"...เกิดอะไรขึ้นหรือคะ?"
-
(http://i.imgur.com/kTS8TZC.jpg)
"มีอะไรหรือคะ?" รูริจัง
-
"ก็..."
พาเมเลียสอบถามเรื่องที่สมาชิกชมรมหายไป อย่าบอกนะว่าเกิดอุบัติเหตุจนโคม่า พิการ หรือเสียชีวิตน่ะ
-
(http://i.imgur.com/kTS8TZC.jpg)
"เอ๋---" เธอเอียงคอ "ใครหายไปเหรอคะ"
-
"ก็วันนี้สมาชิกเหลือแค่ 100 คนนี่คะ ก่อนหน้านี้เยอะกว่านี้นี่นา..." พาเมเลียตอบ
-
(http://i.imgur.com/kTS8TZC.jpg)
"เรามีสมาชิกเท่านี้มาตั้งแต่แรกแล้วนี่คะ" เธอเอียงคอตามแล้วถามว่าพาเมเลียป่วยรึเปล่า
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"..." พาเมเลียยิ้มค้าง ทั้ง ๆ ที่คนหายไปอย่างเห็นได้ชัดแท้ ๆ กลับกลายเป็นว่าไม่มีคนอื่นรู้ตัวเลย
เธอปล่อยเรื่องสมาชิกชมรมที่หายไปก่อน แล้วมาเสนอตัวเองเป็นนางแบบให้เพื่อนร่วมชมรม ใจคอจะไม่วาดเองเลย
-
พาเมเลียไปนั่งเป็นแบบให้เพื่อนที่แอบๆชอบเธอมาวาดให้ พวกเขาหลายคนปลื้มพาเมเลียและพยายามประจบเธอว่ายอดเยี่ยมและสวยสง่านัก
(http://i.imgur.com/kTS8TZC.jpg) (http://i.imgur.com/kTS8TZC.jpg) (http://i.imgur.com/kTS8TZC.jpg) (http://i.imgur.com/kTS8TZC.jpg)
เหล่าแฟนคลับผู้เข้ามาประจบประแจง มีคนหนึ่งพูดถึงประธานชมรมด้วย เห็นว่าจะมีการเลือกประธานชมรมคนใหม่เร็วๆนี้
พวกเธอพยายามเสนอให้พาเมเลียลงสมัครเป็นประธานชมรมด้วยนะ แต่นั่นหมายความว่าพาเมเลียจะต้องเจียดเวลามาให้ชมรมมากขึ้น
- สนใจ
- ไม่สนใจ
-
พาเมเลียยิ้มให้ทุกคนอย่างว่างเปล่า...ส่วนตัวเธอไม่ได้สนใจศิลปะอย่างจริงจังนัก จึงปฏิเสธอย่างสุภาพ
- ไม่สนใจ
-
นอกจากนี้ก็ไม่มีอะไรแล้ว ชมรมศิลปะ +1%
-
ไทม์สคิป
-
(http://i.imgur.com/aDzKy5M.jpg)
Private Phase
ช่วงเย็นถึงกลางคืนยาวไปถึงเช้า เป็นช่วงอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ หากพักผ่อนจะทำการฟื้นฟู HP 20% หากได้รับ Quest ก็มาทำที่นี่ได้
เมื่อจบช่วงนี้จะเข้าสู่วันใหม่ และเริ่มที่ Classroom Phase
เวลาของแต่ละคนไม่เท่ากัน ใครโพสต่อเนื่องก็เดินเกมได้มากกว่า (แต่ก็ต้องรอ GM อยู่ดี) คนที่ช้ากว่าถือว่าช่วงนั้นไม่ได้ทำอะไรมากกว่าชีวิตประจำวันทั่วไป
หากไม่มีอะไรทำให้สั่งเดินหน้าเพื่อข้ามช่วงเวลานั้นได้เลย Classroom Phase(คงไม่มีใครอยากข้าม) >> Event Phase >> Private Phase >> Classroom Phase...
แต่ใน 1 วันจริง (ดูเวลาตอน 00.00 น.) จะหมุนมายัง Private Phase ได้เพียง 2 ครั้ง
-
หลับเลย ไม่ต้องรอใครตัดริบบิ้น
-
คืนนี้ระฆังก็ลั่นเสียงอีกแล้ว แกร๊ง แกร๊งง
(http://i.imgur.com/lxZuSSc.jpg)
Classroom Phase
เมื่อเริ่มต้นวันจะต้องเข้าสู่ Classroom Phase เป็นช่วงเวลาที่จะให้วางแผนพัฒนาความสามารถและเข้าเรียน
นักเรียนทุกคนจะส่งคำสั่งและทอยเต๋า เป็นอันจบ Classroom Phase และเข้าสู่ Phase ต่อไปได้เลยหลังการสรุปผล
*สำหรับ Actor เท่านั้น
ในช่วงนี้จะมี Action 5 สำหรับทำสิ่งต่างๆ ซึ่งจะให้ผลต่างกันออกไป สามารถเลือกซ้ำได้เท่าที่ต้องการ
ด้านการเรียน หากทำสำเร็จจะได้รับ แต้มความรู้ในการสอบ และ Exp ในด้านนั้น +1%
ซึ่งแต้มในการสอบจะช่วยเพิ่มอัตราสำเร็จ และ Exp จะใช้สะสมเพื่อเพิ่ม Status
ด้านชมรม หากทำสำเร็จจะได้รับ Exp ในด้านนั้น +3%
ด้านการปฏิสัมพันธ์ หากทำสำเร็จจะได้รับ Event *ไม่สามารถระบุเกิน 3 คนได้
ในตัวละครเดียวกันจะไม่แจก Event ให้ซ้ำกัน คนที่เลือกช้ากว่าจะมีโอกาส 50% ได้รับ Ally +1 แทน Event
- ตั้งใจเรียนวิชาด้านภาษา : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Language
- ตั้งใจเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Science
- ตั้งใจเรียนวิชาคณิตศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Mathematics
- ตั้งใจเรียนวิชาเศรษฐศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Economics
- ตั้งใจเรียนวิชาประวัติศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Historical
- ตั้งใจเรียนวิชาพละ : โอกาสสำเร็จคือ Esp/Vit/Rea + Physical
- ตั้งใจเรียนวิชาศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ Rea + Artist
- เข้าชมรมศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ 10% + ?? / เสีย 1 HP
- ปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมห้อง : โอกาสสำเร็จคือ Cha + Ally (ระบุชื่อ NPC 1 คน ในห้องของเรา)
- ปฏิสัมพันธ์ทั่วไป : โอกาสสำเร็จคือ Cha + Ally / เสีย 1 HP (ระบุชื่อ NPC 1 คน)
-
ตั้งใจเรียนวิชาวิทยาศาสตร์x2
Rolled 1d10 : 5, total 5
Rolled 1d10 : 4, total 4
มีปฏิสัมธ์กับเพื่อนร่วมห้อง: มุตสึมิ
Rolled 1d10 : 5, total 5
มีปฏิสัมพันธ์ทั่ว ๆ ไป: Liselotte Schneider x2
Rolled 1d10 : 4, total 4
Rolled 1d10 : 2, total 2
-
(http://wudthipan.com/fucko/_images/bfd42e21369aff0f0e8bd7260dedbffe/4254%20-%20Background.jpg)
Event Phase
หลังการสรุปผล Classroom Phase จะมาต่อที่ช่วงนี้ เป็นช่วงอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ หากได้รับ Quest ก็มาทำที่นี่ได้
ในช่วงนี้จะกินเวลายาวที่สุด แต่หากผู้เล่นใช้เวลาในช่วงนี้นานเกินกว่า 24 ชม. (เวลาจริง) ระบบจะจบ Phase ให้อัตโนมัติ
ผลสอบออกแล้ว http://baron.wudthipan.com/forum/index.php?topic=2181.msg195271#msg195271 (http://baron.wudthipan.com/forum/index.php?topic=2181.msg195271#msg195271)
- วิชาวิทยาศาสตร์ 2%
- Mutsumi Event ♥♥♥♥
- Liselotte Event ♥
- Event ดูผลสอบ
-
มีเควสท์อยากทำก็จริง แต่ขอดูก่อน
- Event ดูผลสอบ
-
([url]http://i.imgur.com/nLLLfMn.png[/url])
ผลสอบปี 1 : พาเมเลีย
- วิชาด้านภาษา 1 คะแนน
- วิชาวิทยาศาสตร์ 0 คะแนน
- วิชาคณิตศาสตร์ 2 คะแนน
- วิชาเศรษฐศาสตร์ 0 คะแนน
- วิชาประวัติศาสตร์ 50 คะแนน
- วิชาพละ 0 คะแนน
- วิชาศิลปะ 48 คะแนน
ได้ยินเสียงหัวเราะก๊ากจากเพื่อนบางคน
ระบุ 1 วิชา และเลือก 1 คนที่อยู่ในป้ายประกาศ จะเกิดเหตุการณ์กับคนนั้นเมื่อเรามีคะแนนมากกว่า
แต่หากไม่มีคะแนนวิชาไหนมากกว่าก็ผ่านไปได้เลย
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ฮะฮะฮะ..." พาเมเลียได่แต่หัวเราะแห้ง ๆ ให้กับคะแนนที่ออกมาห่วยเหลือทน ถ้าไม่หลับคาห้องสอบเพราะติวนานเกินไป อย่างน้อย ๆ ตอนสอบวิชาศิลปะเธอก็จะได้ทอปแน่ ๆ แท้ ๆ เชียว (โทษ RNGesus ล้วน ๆ โอกาสตกไม่มากก็ยังจะตก)
แต่อย่างน้อย ๆ ที่เธอสอบวิชาศิลปะได้ถึง 48 คะแนนก็เป็นเพราะมุตสึมิช่วยติวอะนะ
ไปชวนคุยเรื่องข้อสอบอย่างสบาย ๆ เสียหน่อยดีกว่า ว่าแล้วเธอก็ออกตัววิ่งไปเยี่ยมมุตสึมิ
โดยไม่ได้รู้ตัวเลยว่าเธอจะได้พบกับใครสักคนที่น่าสนใจระหว่างทาง...
- ผ่านไปเลย
- ไป Liselotte Event ♥
-
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
( ・____・ )
ที่ด้านหนึ่งริมทางเดินเห็นนักเรียนหญิงคนหนึ่งนั่งตากลมมองกองเสื้อผ้าชุดพละที่ขาดเป็นริ้วๆคล้ายโดนคัตเตอร์กรีด
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"......!" พาเมเลียหยุดฝีเท้าเมื่อพบกับนักเรียนหญิงที่นั่งมองกองเสื้อ
"ขอถือวิสาสะทักหน่อยนะคะ" เธอเรียกนักเรียนหญิงคนนั้น
"เกิดปัญหาอะไรขึ้นหรือเปล่าคะ? ถึงจะเพิ่งเจอกัน แต่ฉันก็ยินดีที่จะให้ความช่วยเหลือนะคะ" เธอพูดกับอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจด้วยความหวังว่าอีกฝ่ายจะยอมตอบรับ
-
เธอหันมามองผู้มาเยือนแล้วยิ้มเศร้าตามด้วยผงกหน้าช้าๆแล้วก็ส่ายหน้า
-
"...ตะ...แต่ว่า..." พาเมเลียชี้ไปที่กองเสื้อ
"พอเห็นคุณกับสิ่งนี้แล้ว ก็รู้สึกว่าปล่อยไว้ไม่ได้น่ะค่ะ"
-
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
เธอยิ้มให้แล้วเอาดินสอเขียนๆลงสมุดโน้ตเล่มเล็กๆ
ขอบคุณค่ะ แต่ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว
-
พอทราบแล้วพาเมเลียก็โล่งอก อีกฝ่ายคงจะดูไม่มีอะไรจริง ๆ
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"เอ...เดี๋ยวนะคะ...? คุณพูดไม่ได้หรือคะ...? มะ ไม่สิ..." พาเมเลียทำท่าจะถามแต่ก็หยุดไป เพราะรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องถาม แล้วก็ไม่ควรถามด้วย
"กองเสื้อนั่นคืออะไรหรือคะ?" เธอถาม
-
เธอยิ้มแล้วพยักหน้าให้เป็นคำตอบ จากนั้นก็เงียบไปพักหนึ่งก่อนจะทำมือชี้ที่ตัวเอง แล้วชี้ไปที่อาคารเรียนห้อง 4 ทำท่าเหมือนเอาคัตเตอร์กรีด
พาเมเลียจะเข้าใจเธอไหมนะ
-
ลองใช้ Esp วิเคราะห์ดู
-
เธอน่าจะหมายถึงเธออยู่ห้องโน้น เสื้อนี่โดนคัตเตอร์กรีด เป็นเสื้อของเธอนี่แหละ
เท่าที่ประมวลผลดูก็ไม่พบว่าจะมีอะไรมากกว่านี้
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"..." พาเมเลียครุ่นคิดนิดหน่อย...แล้วจากที่คิด เสื้อนี่ถูกกรีดอาจจะเป็นของเธอเอง...ถ้าอย่างนั้นก็...
เธอออกปากถามโดยหรี่เสียงลง
"เสื้อของคุณถูกกรีด...คุณถูกแกล้งหรือคะ...?"
-
เธอพยักหน้าแล้วยิ้มเศร้าๆ เก็บชุดแล้วหอบไป ดูเธอน่าสงสารนะ คงไม่สามารถแก้ปัญหาเองได้แน่ๆ
-
นี่คงไม่ใช่ครั้งแรกของคนคนนี้ที่ถูกกลั่นแกล้งแน่ ดีไม่ดีเธออาจจะถูกกลั่นแกล้งมาตลอดร่วมหนึ่งปีโดยที่ไม่ได้ตอบโต้อะไรใครเลย...
พลันภาพของมุตสึมิปรากฏในหัวของพาเมเลีย
ไม่รู้สิ บางทีสองคนนี้อาจจะมีจุดที่คล้าย ๆ กันตรงไหนสักแห่ง...
และนั่นทำให้เธอตัดสินใจเคลื่อนไหว
เพลงมา
Danganronpa 3: The End of Hope's Peak Academy OST 1 - 10. Until the two people fall in love (http://www.youtube.com/watch?v=JBeS_7X9K30#)
พาเมเลียถือวิสาสะเข้าไปจับมืออีกฝ่ายเพื่อฉุดไม่ให้จากไป
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ฉันเป็นเพียงคนแปลกหน้าสำหรับคุณ คงจะพูดอะไรมากไม่ได้"
"แต่...ต่อให้ฉันไม่ใช่เพื่อนของคุณ ฉันก็ยังเป็นเพื่อนร่วมโรงเรียนของคุณค่ะ"
"และถ้าเป็นไปได้ ฉันก็ไม่อยากจะให้เพื่อนร่วมโรงเรียนของฉันต้องมาเดือดร้อนเพราะการกลั่นแกล้งแบบนี้ค่ะ"
"ฉันคงพูดจาเท่ ๆ ว่าฉันจะปกป้องคุณไม่ได้เพราะฉันไม่รู้ว่าปัญหาของคุณใหญ่เพียงใด แต่อย่างน้อย ๆ ฉันก็อยากจะหาทางช่วยเหลือคุณค่ะ"
"ถ้าคุณทำอะไรกับเรื่องนี้ไม่ได้ ฉันจะหาทางช่วยเหลือคุณให้ได้ ถ้าฉันทำไม่ได้ ฉันจะไปหาคนที่สามารถช่วยเหลือคุณให้ได้"
"เพราะฉะนั้น ได้โปรดอย่ายอมแพ้กับเรื่องแบบนี้เลยนะคะ"
คำพูดของพาเมเลียพรั่งพรูออกมาไม่หยุด
เธอไม่แน่ใจหรอกว่าการโน้มน้าวของเธอจะได้ผลไหม หรือดีไม่ดีเธออาจจะคิดผิดมหันต์เหมือนที่พูดกับมุตสึมิก็ได้
แต่อย่างน้อย ๆ เธอก็ไม่อยากจะปล่อยให้เธอคนนี้ต้องเดือดร้อนต่อไป
-
เธอหยุดไปและหันมาเมื่อถูกดึงเอาไว้ และฟังจนจบก่อนจะยิ้มทั้งน้ำตาแล้วสะอื้น
-
ทาคายามะ พาเมเลียรอให้ฝ่ายตรงข้ามสะอื้นไปจนหยุดเสียก่อนแล้วจึงพูดอีกครั้ง
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ถ้ายังไง...มาเริ่มทำความรู้จักกันก่อนดีไหมคะ"
"ฉันชื่อพาเมเลีย... ทาคายามะ พาเมเลียค่ะ อยู่ห้องสอง แล้วคุณล่ะคะ?"
-
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
เธอยิ้มให้แล้วเปิดหน้าหนึ่งของสมุดให้ดู
Liselotte Schneider
ยินดีที่รู้จักค่ะ
ได้รู้แล้วว่าเธอชื่ออะไร แต่การจะคุยกับเธอค่อนข้างลำบากมากทีเดียว เธอมีสมุดที่เขียนชุดแพทเทิร์นคำพูดเอาไว้เยอะก็จริง แต่การจะเปิดหามาตอบให้ตรงก็กินเวลา และบางอย่างก็ต้องเขียนใหม่ลงไป คุยกันจนรู้จักกัน เธออยู่ชมรมยิงธนู
-
เพลงมา
Danganronpa V3 OST - Beautiful Lie (http://www.youtube.com/watch?v=kJKwMjNnhUg#)
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ลิเซลอตเต้ซัง" พาเมเลียยิ้มให้ "ถ้ายังไง ลองใช้สมาร์ทโฟนไหมคะ?" เธอลองเสนอความคิดเห็นดู เพราะพิมพ์ข้อความน่าจะเร็วกว่าเขียนนะ...มั้ง
พอทำความรู้จักแล้วก็กลับมาวกที่ประเด็นถูกรังแกต่อ
"ถ้ายังไง...ฉันคิดว่าชมรมพัฒนาโรงเรียนน่าจะช่วยเหลือคุณได้ หรือปรึกษาคุณครูที่ไว้ใจได้ก็เข้าท่า" พาเมเลียคิดถึงคุณครูที่เธอเคยเห็น...
"ลองไปแจ้งเรื่องให้ชมรมพัฒนาโรงเรียนก่อนน่าจะดีกว่านะคะ" พาเมเลียเสนอแล้วพาไปเขียนเลย ถ้ารู้จักกับใครสักคนที่ตำแหน่งใหญ่ ๆ ในกรรมการนักเรียนก็คงจะดีสินะ เพราะคงทำให้เรื่องง่ายขึ้นเยอะ
-
เธอส่ายหน้าแล้วทำท่าเหมือนกับว่าเขียนไวกว่า มองง่ายกว่า
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
ฉันต้องทำยังไงเหรอคะ
-
พาเมเลียเรียบเรียงความคิดสักครู่ก่อนแล้วค่อยตอบ
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ก็...ฉันอยากให้คุณร้องเรียนเรื่องที่ถูกรังแกให้ทางชมรมพัฒนาโรงเรียนได้ทราบค่ะ พวกเขาจะได้ช่วยเหลือคุณได้ถูกทาง ฉันคิดว่าที่นั่นน่าจะสามารถไปติดต่อร้องเรียนได้อยู่นะ"
"ในความคิดของฉัน คุณน่าจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ละเอียดที่สุดเท่าที่จะทำได้ก่อนนะคะ จะได้ร้องเรียนให้ทางชมรมพัฒนาโรงเรียนได้"
เธอคิดว่าหลังจากร้องเรียนได้แล้วก็จะให้ไปปรึกษากับอาจารย์หัวทองที่กินจุ ๆ ด้วย เพราะดูใจดีและเชื่อถือได้ในระดับหนึ่ง...มั้ง
-
เธอฟังแล้วก็พยักหน้าเขียนใส่กระดาษบอกว่าเธอจะไปแจ้งที่นั่น จากนั้นจึงกล่าวขอบคุณและขอตัวไปทันที
ขอบคุณมากเลยนะคะ
Ally +1
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ด้วยความยินดีค่ะ"
- จัด Event มุตสึมิต่อเลย
-
ขณะที่เดินไปทางห้องพักของมุตสึมิก็มีคนเดินสวนมา เขามาจากทางห้องพักของมุตสึมิ
-
พาเมเลียสังเกตคนคนนั้นโดยสังเขปขณะเดินสวน
-
เป็นผู้ชายในชมรม
(http://image.free.in.th/v/2013/il/170120011805.jpg) (http://picture.in.th/id/83394c4449168a2aaae0f79ed0738e17)
ชื่อเคียว
-
พาเมเลียทักทายโดยสังเขป แล้วจึงเข้าไปในห้อง เธอว่าจะถามสักหน่อยว่าผู้ชายคนนั้นมาคุยอะไรเธอนะ?
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"เขามาเยี่ยมค่ะ มาเยี่ยมเกือบทุกวันตั้งแต่ฉันออกจากโรงพยาบาล" มุตสึมิกำลังพยายามวาดรูปด้วยมือซ้าย แต่ภาพที่ออกมาก็เละเทะอย่างที่เห็น กระดาษและสีเทียนเกลื่อนทั้งตักและพื้นห้องข้างเตียง
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"โอ้โห สุดยอดไปเลยนะคะ คนคนนั้นจะต้องเป็นมิตรกับคุณมาก ๆ เลย" พาเมเลียกล่าวอย่างแปลกใจ
"ปกติมีคนอื่นมาเยี่ยมบ่อยไหมคะ?" พาเมเลียถาม
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ตั้งแต่ฉันมองไม่เห็นก็แทบไม่มีใครมาหาฉัน มีริสะ เมล และเบกกี้ที่มาอาทิตย์ละวัน" หมอนั่นมาถี่ที่สุดนั่นเอง
"เขาจะมาคุยและเล่าเรื่องในชมรมให้ฉันฟังค่ะ บางครั้งก็เล่าเรื่องในห้องเรียน และให้กำลังใจฉัน"
-
เพลงมา
Danganronpa 3: The End of Hope's Peak Academy OST 1 - 10. Until the two people fall in love (http://www.youtube.com/watch?v=JBeS_7X9K30#)
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"เหรอคะ...ดีจังเลยนะคะ..." พาเมเลียกล่าวยิ้ม ๆ แล้วก็เงียบไปสักพักหนึ่ง
เธอรู้สึกโกรธเล็ก ๆ ต่อหลายต่อหลายคนที่เข้ามาจีบเธอแต่กลับทิ้งไว้เมื่อตาของเธอมองไม่เห็น และขณะเดียวกันก็รู้สึกโล่งอกที่มุตสึมิยังมีเพื่อนที่แวะเวียนมา
และนั่นทำให้เธอตัดสินใจเปิดปากพูด
"นี่ มุตสึมิ..." พาเมเลียเรียกเธอเป็นการเกริ่น
"ตอนที่เธอยังมองเห็นน่ะ หลายต่อหลายคนเข้ามาจีบเธอนะ...ใช่ เข้าหาด้วยความประสงค์ที่จะคบเป็นแฟนด้วยนั่นแหละ"
"แต่เธอไม่รู้ตัวเลยสักนิด ทำให้บางครั้งก็ทำให้คนเข้าใจผิดคิดไปว่าตัวเองจีบเธอสำเร็จด้วยแหละ" เมื่อพูดจบก็หัวเราะเบา ๆ
"เมื่อตอนที่ฉันได้ยินว่าแทบไม่มีใครมาหาเธอเลย...ฉันรู้สึกโกรธนะ ไม่ได้มากเท่าไรหรอก แค่คิดว่า 'คนที่เคยตามจีบเธอในวันนั้นกลับหายไปเลยเมื่อตัวเธอพิการเนี่ยช่างใจร้ายเหลือเกิน' น่ะ แต่ขณะเดียวกันก็โล่งใจที่เธอยังมีเพื่อนที่ดีที่คอยมาหาเธออยู่..."
"ฉันไม่รู้หรอกนะคะว่าชายคนนั้นคิดอย่างไรกับเธอ...แต่มุตสึมิคิดอย่างไรกับชายคนนั้นหรือ?" พาเมเลียเอ่ยปากถาม
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"คุณยายบอกว่า ลูกผู้ชายจะต้องใจเย็น เดือดเป็นน้ำต้มก็มีแต่ไอน้ำออกมา"
"มันก็เศร้านิดๆเนอะ แต่ฉันคิดว่าตัวเองก็ไม่ได้มีเพื่อนเยอะมาแต่ไหนแต่ไรแล้วน้า"
มุตสึมิมองว่าการที่มาเรียนที่นี่นั้นทำให้เธอมีเพื่อนเยอะกว่าปกติ แต่ในตอนนี้ก็แค่เหมือนกับย้อนกลับไปก่อนหน้านี้
ไม่สิ ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ที่จะมาเรียนที่นี่อาจจะไม่มีใครมาเลยก็ได้ เพราะสามสาวไร้หน้านั่นเรียกว่าเพื่อนซี้ของเธอเลย
"เอ... เขาดูแปลกกว่าคนอื่นๆ เป็นตัวของตัวเอง แต่ก็รู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่"
-
ข้อมูลปกปิด
....? แปลก ๆ อย่างนั้นหรือ? ชายคนนี้อาจจะมีปริศนามากกว่าที่เธอคิด...แต่ช่างมันก่อนเถอะ
"รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่งั้นหรือ...ดีจังเลยนะคะ เพราะอย่างฉันนี่คงต้องถามเธอก่อนทุกครั้งถึงจะเข้าใจ" พาเมเลียกล่าวยิ้ม ๆ โดยที่ไม่ทันนึกเลยว่าคำพูดคำจาของเธอเมื่อครู่ใกล้เคียงกับมุตสึมิ
"เพราะฉะนั้น...ช่วยบอกความคิดตอนนี้ของเธอให้ฉันได้รับรู้ให้หน่อยจะได้ไหมคะ?"
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ฉันคิดว่า บางทีนะ ถึงฉันจะหายไปก็คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง"
-
เพลงมา
Pokémon X/Y - B/W Emotion theme HD (Official) (http://www.youtube.com/watch?v=WxPOSrrWjJY#)
สิ้นคำพูดของมุตสึมิ ฝ่ามือพาเมเลียก็พุ่งเข้าไปที่แก้มของมุตสึมิหมายจะตบหน้าเธอด้วยความโกรธ แต่แล้วพาเมเลียก็หยุดมือ ฝ่ามือนั้นขยับมาลูบแก้มมุตสึมิเบา ๆ แทน
"เป็นค่ะ" พาเมเลียกล่าวเสียงสั่น
"อย่างน้อย ๆ ก็เป็นกับฉันนี่แหละ ฉันจะเศร้าโศกเสียใจและร้องไห้จนแทบบ้า ต่อให้เวลาไปผ่านไปนานเท่าไร ความทรงจำนี้จะยังเป็น Trauma ฝังใจฉันมาตลอดแน่..."
"ฉันก็เป็นเพื่อนคนหนึ่งของเธอนะ..."
"ฉันอาจจะไม่ค่อยเข้าใจเธอจนเข้าใจผิด ๆ และปกป้องเธอไม่ได้...แต่ฉันก็ยังอยากอยู่กับเธอนะ"
-
(https://puu.sh/t7FN8.jpg)
"การที่คนๆหนึ่งหายไปเป็นเรื่องใหญ่นะ ไม่มีทางทีใครสักคนจะไม่สังเกตเห็นและไม่รู้สึกอะไรหรอก"
ซัทสึกิพูดขึ้นขณะก้าวเข้าไปในห้องพร้อมมิสะ
"แค่เธอพูดแบบนั้น เพื่อนของเธอก็คงเสียใจจะแย่แล้ว"
"ขอโทษที่เข้ามาแทรกนะ แต่ว่า..." ซักสึกิยกกล่องเค้กให้ทั้งคู่ดูเป็นเชิงว่าพวกเธอตั้งใจจะมาเยี่ยมมุตสึมิ
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ขอโทษน้า ฉันหมายถึงเมื่อก่อนที่จะมาเรียนที่นี่น่ะค่ะ" เธอหันมายังต้นเสียงของซัทสึกิคล้ายจะพยายามหันมองให้ตรงหน้าคู่สนทนา
"ตอนนี้ฉันมีความสุขมากเลย ฉันไม่อยากหายไปไหนเพราะมีทุกคนอยู่ข้างๆ" เธอพูดกับมิสะที่ยืนเป็นตอไม้พลางกดชัตเตอร์ไปด้วย
"ขอบคุณนะคะ ฉันมีความสุขมากเลย" แล้วหันไปพูดกับไม้กวาดที่ผนังแทนที่จะพูดกับพาเมเลียที่ยืนข้างซัทสึกิ
"ฉันจะสู้ต่อไป ทุกคนเอาใจช่วยฉันด้วยนะคะ" แล้วเธอก็จิ้มเค้กในจานของมิสะเอามาทิ่มแก้มตัวเองเลอะเทอะ (ไม่ถนัดซ้าย)
Ally +1
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"โธ๋...งั้นก็รีบบอกสิ อีกอย่างฉันบอกว่าความคิดตอนนี้นะ" พาเมเลียหัวเราะเบา ๆ กับมุตสึมิ
- เข้า Private Phase
- นอนหลับพักผ่อนแล้วย้ายไป Classroom Phase เลย
-
(http://i.imgur.com/lxZuSSc.jpg)
Classroom Phase
เมื่อเริ่มต้นวันจะต้องเข้าสู่ Classroom Phase เป็นช่วงเวลาที่จะให้วางแผนพัฒนาความสามารถและเข้าเรียน
นักเรียนทุกคนจะส่งคำสั่งและทอยเต๋า เป็นอันจบ Classroom Phase และเข้าสู่ Phase ต่อไปได้เลยหลังการสรุปผล
*สำหรับ Actor เท่านั้น
ในช่วงนี้จะมี Action 5 สำหรับทำสิ่งต่างๆ ซึ่งจะให้ผลต่างกันออกไป สามารถเลือกซ้ำได้เท่าที่ต้องการ
ด้านการเรียน หากทำสำเร็จจะได้รับ แต้มความรู้ในการสอบ และ Exp ในด้านนั้น +1%
ซึ่งแต้มในการสอบจะช่วยเพิ่มอัตราสำเร็จ และ Exp จะใช้สะสมเพื่อเพิ่ม Status
ด้านชมรม หากทำสำเร็จจะได้รับ Exp ในด้านนั้น +3%
ด้านการปฏิสัมพันธ์ หากทำสำเร็จจะได้รับ Event *ไม่สามารถระบุเกิน 3 คนได้
ในตัวละครเดียวกันจะไม่แจก Event ให้ซ้ำกัน คนที่เลือกช้ากว่าจะมีโอกาส 50% ได้รับ Ally +1 แทน Event
- ตั้งใจเรียนวิชาด้านภาษา : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Language
- ตั้งใจเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Science
- ตั้งใจเรียนวิชาคณิตศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Mathematics
- ตั้งใจเรียนวิชาเศรษฐศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Economics
- ตั้งใจเรียนวิชาประวัติศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Historical
- ตั้งใจเรียนวิชาพละ : โอกาสสำเร็จคือ Esp/Vit/Rea + Physical
- ตั้งใจเรียนวิชาศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ Rea + Artist
- เข้าชมรมศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ 10% + ?? / เสีย 1 HP
- ปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมห้อง : โอกาสสำเร็จคือ Cha + Ally (ระบุชื่อ NPC 1 คน ในห้องของเรา)
- ปฏิสัมพันธ์ทั่วไป : โอกาสสำเร็จคือ Cha + Ally / เสีย 1 HP (ระบุชื่อ NPC 1 คน)
-
ตั้งใจเรียนวิชาเศรษฐศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Economics
Rolled 1d10 : 10, total 10
ตั้งใจเรียนวิชาประวัติศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Historical
Rolled 1d10 : 8, total 8
ตั้งใจเรียนวิชาพละ : โอกาสสำเร็จคือ Esp/Vit/Rea + Physical
Rolled 1d10 : 2, total 2
ปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมห้อง : Mutsumi
Rolled 1d10 : 10, total 10
ปฏิสัมพันธ์ทั่วไป : Liselotte
Rolled 1d10 : 7, total 7
-
(http://wudthipan.com/fucko/_images/bfd42e21369aff0f0e8bd7260dedbffe/4254%20-%20Background.jpg)
Event Phase
หลังการสรุปผล Classroom Phase จะมาต่อที่ช่วงนี้ เป็นช่วงอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ หากได้รับ Quest ก็มาทำที่นี่ได้
ในช่วงนี้จะกินเวลายาวที่สุด แต่หากผู้เล่นใช้เวลาในช่วงนี้นานเกินกว่า 24 ชม. (เวลาจริง) ระบบจะจบ Phase ให้อัตโนมัติ
ผลสอบออกแล้ว http://baron.wudthipan.com/forum/index.php?topic=2181.msg195271#msg195271 (http://baron.wudthipan.com/forum/index.php?topic=2181.msg195271#msg195271)
- วิชาพละ 1%
- Mutsumi Event ♥♥♥♥
- Liselotte Event ♥♥
-
ข้อมูลปกปิด
พาเมเลียเริ่มเหนื่อยจากการไปเรียนจีบสาว จึงไปโรงอาหารชั้นสูงสุด
ณ สถานที่อันห่างไกล....
ชายปริศนายืนถือแผ่นโน้ตที่เขียนกลอนประหลาดไว้บนยอดภูเขา
(http://wudthipan.com/fucko/_images/4b6fea9ee962b4012b317f4971f4c2be/3642%20-%20Dara%20player.png)
"จากการวิเคราะห์อันแสนชาญฉลาดแล้ว กลอนนี้น่าจะหมายถึง..."
ยามใดที่โดนหลอกหลอน ผู้ละโมบจักปรากฏ กลืนกินสรรพสิ่ง ฝืนกฏโชคชะตา
ในเวลาบางอย่าง จะมีสิ่งสิ่งหนึ่งที่แข็งแกร่งมาก และมีพลังเปลี่ยนโชคชะตา
คนธรรมจักหลบหนี ยอมรับโชคชะตา แม้ฝืนปาฏิหาริย์ แต่ไม่อาจหลอกใจตน
คนความคิดดี ๆ จะไม่เข้าหาเจ้าสิ่งนั้น แม้จะสร้างปาฏิหาริย์ได้ แต่ก็ไม่อาจหลอกตัวเองได้ว่าไม่เกี่ยวข้องกับเจ้านั่น
กุญแจเป็นเพียงบาป ไร้ค่าจะขัดขืน ไร้พลังไร้กำลัง เป็นเพียงจันไร้แสงดาว
การเข้าหาสิ่งสิ่งหนึ่งได้จะต้องทำสิ่งไม่ดี และไม่อาจขัดขืนมันได้
ณ เวลาโดนหลอกหลอน แม้คนธรรมหรือละโมบ หากมิอาจฝืนชะตา ก็มิต่างจากกุญแจ
ในเวลาบางอย่าง ไม่ว่าจะคนดีหรือชั่ว ถ้าโดนสิ่งหนึ่งสิ่งเล่นงานเข้า ก็หมดสภาพได้เหมือนกัน
สี่บรรทัดสี่ทำนอง ล้วนใต้กฏเดียวทั้งสิ้น หากชนะจักกลืนกิน หากสูญสิ้น---
ที่ืกล่าวมาทั้งหมด 4 บรรทัดล้วนเกี่ยวข้องกัน และเป็นกฎว่าด้วยการต่อสู้
(http://i.imgur.com/Gvs5eKD.png)
"ทั้งหมดทั้งมวลนี่เดามั่วใช่มะ?"
(http://wudthipan.com/fucko/_images/4b6fea9ee962b4012b317f4971f4c2be/3642%20-%20Dara%20player.png)
"ถูกต้อง"
-
(http://wudthipan.com/fucko/_images/f5333ab1b529ed10fd62033a343d8cf4/4242%20-%20Background.jpg)
โรงอาหารชั้นดีที่สุดนั้นไม่ต่างจากภัตตาคารชั้นวีไอพี เป็นห้องอาหารเดี่ยวเปิดบริการ 24 ชม.
เอาล่ะ สั่งอะไรดี
- สเต็กราดไข่ปลาวาฬยักษ์ตาเดียว 10$
- ข้าวผัดสโนว์ไวท์ 8$
- สลัดผักราพันเซล 5$
- ไวน์ดำ 3$
- ว็อดก้า 1$
-
พาเมเลียได้ข่าวว่าเจ้านี่ดีมาก จึงลองมากินสักครั้ง... ว่าแต่ห่อกลับบ้านได้ไหมนะ? เธอว่าจะเอาไปฝากให้มุตสึมิเสียหน่อย
- สเต็กราดไข่ปลาวาฬยักษ์ตาเดียว 10$
-
ข้อมูลปกปิด
-
พาเมเลียตาเป็นประกาย เธอรีบเก็บสเตกบางส่วนลงทับเบอร์แวร์แล้วไปหามุตสึมิ แต่...
- อีเวนท์ลิเซลอต
-
ก่อนออกไปก็โดนเจ้าหน้าที่ขอให้เอามาคืน อาหารที่นี่ห้ามนำออกไป ไม่งั้นจะถูกปรับนะจ๊ะ
วันนี้เห็นลีเซ่นั่งหงอยริมทางเดินในสภาพที่แก้มบวมแดง
-
พาเมเลียค่อย ๆ ลดฝีเท้าลงแล้วหยุดมานั่งยอง ๆ ข้าง ๆ ลิเซลอตเต้
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"สวัสดีค่ะ" ถูกแกล้งอีกแล้วสินะคะ...พาเมเลียคิดแต่ไม่พูด เพราะแค่ดูก็รู้อยู่แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
"ก่อนที่จะคุยอะไรต่อ ช่วยหันหน้ามาทางฉันจะได้ไหมคะ?"
-
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
เธอหันหน้ามา (http://i.imgur.com/SCXcUUY.png)
ปากแตกด้วย
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"..." ตอนแรกหญิงสาวว่าจะ "เพี้ยง ความเจ็บจงหายไป" แต่อาการของลิเซลอตหนักกว่าที่คิดเสียอีก
"...ไปห้องพยาบาลกันก่อนละกันนะคะ" พาเมเลียตัดสินใจยื่นมือมาให้ลิเซลอตเต้จับแล้วพาไปห้องพยาบาลเพื่อรักษาแผลก่อน
-
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
เธอผงกหัวแล้วลุกขึ้นเดินตามไป (http://i.imgur.com/SCXcUUY.png)
แต่ระหว่างทางก็มีกระถางต้นไม้ x2 ตกลงมาจากอาคาร ลอยลงมาตรงหัวของทั้งสองพอดี
-
([url]http://i.imgur.com/8aTH1ZC.jpg[/url])
มีเสียงดังลั่นและเสียงกรีดร้องของชาวบ้านในละแวกนี้เมื่อรถบรรทุกวิ่งเข้าชนและทับเด็กนักเรียนจากโครนิเคิล
([url]http://image.free.in.th/v/2013/ic/170114104251.jpg[/url]) ([url]http://picture.in.th/id/291598318806b4d59ee6f3759831d5dd[/url])
นั่นเป็นภาพที่พาเมเลียซึ่งลอดใต้ท้องรถบรรทุกไปได้เห็นเต็มสองตา
Ando Mutsumi บาดเจ็บสาหัสจนไม่สามารถเดินได้ ไม่สามารถมองเห็น และใช้มือขวาได้เพียงข้างเดียว
พลันภาพนี้ก็ปรากฏในความทรงจำของพาเมเลีย
ไม่นะ ฉันจะต้องเจออะไรแบบนี้อีกแล้วเหรอ
พาเมเลียพุ่งไปผลักลิเซลอตเต้ไปด้านหลังให้พ้นจากระยะของกระถาง ส่วนตัวเองจะโดนก็ช่างมัน
-
กระถางตกมาจากความสูง กระแทกหัวทีคงสมองกระจาย
Damage 1-10
Rolled 1d10 : 4, total 4
-
มันตกมาทับนิ้วของพาเมเลีย ส่วนอีกกระถางพลาดเป้าหมายไป โผละ
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
(゚Д゚|||) !#@#$%$#!$#^#@ Σ
จากเหตุการณ์นี้ทำให้พาเมเลียต้องไปห้องพยาบาล แต่เธอก็ช่วยชีวิตสาวน้อยคนหนึ่งเอาไว้ได้
Ally +1
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ดีจังเลย...ที่คุณปลอดภัย" พาเมเลียยิ้มให้ลิเซล็อตเต้ทั้งน้ำตา
คงไปหามุตสึมิไม่ไหวแล้ว ข้ามไป Private Phase แล้วนอนหลับพักผ่อน ไป Classroom Phase ต่อเลย
-
ไหน ๆ ก็ไหน ๆ Classroom Phase ล่วงหน้าเลย
ข้อมูลปกปิด
-
(http://i.imgur.com/lxZuSSc.jpg)
Classroom Phase
เมื่อเริ่มต้นวันจะต้องเข้าสู่ Classroom Phase เป็นช่วงเวลาที่จะให้วางแผนพัฒนาความสามารถและเข้าเรียน
นักเรียนทุกคนจะส่งคำสั่งและทอยเต๋า เป็นอันจบ Classroom Phase และเข้าสู่ Phase ต่อไปได้เลยหลังการสรุปผล
*สำหรับ Actor เท่านั้น
ในช่วงนี้จะมี Action 5 สำหรับทำสิ่งต่างๆ ซึ่งจะให้ผลต่างกันออกไป สามารถเลือกซ้ำได้เท่าที่ต้องการ
ด้านการเรียน หากทำสำเร็จจะได้รับ แต้มความรู้ในการสอบ และ Exp ในด้านนั้น +1%
ซึ่งแต้มในการสอบจะช่วยเพิ่มอัตราสำเร็จ และ Exp จะใช้สะสมเพื่อเพิ่ม Status
ด้านชมรม หากทำสำเร็จจะได้รับ Exp ในด้านนั้น +3%
ด้านการปฏิสัมพันธ์ หากทำสำเร็จจะได้รับ Event *ไม่สามารถระบุเกิน 3 คนได้
ในตัวละครเดียวกันจะไม่แจก Event ให้ซ้ำกัน คนที่เลือกช้ากว่าจะมีโอกาส 50% ได้รับ Ally +1 แทน Event
- ตั้งใจเรียนวิชาด้านภาษา : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Language
- ตั้งใจเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Science
- ตั้งใจเรียนวิชาคณิตศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Mathematics
- ตั้งใจเรียนวิชาเศรษฐศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Economics
- ตั้งใจเรียนวิชาประวัติศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Historical
- ตั้งใจเรียนวิชาพละ : โอกาสสำเร็จคือ Esp/Vit/Rea + Physical
- ตั้งใจเรียนวิชาศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ Rea + Artist
- เข้าชมรมศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ 10% + ?? / เสีย 1 HP
- ปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมห้อง : โอกาสสำเร็จคือ Cha + Ally (ระบุชื่อ NPC 1 คน ในห้องของเรา)
- ปฏิสัมพันธ์ทั่วไป : โอกาสสำเร็จคือ Cha + Ally / เสีย 1 HP (ระบุชื่อ NPC 1 คน)
-
(http://wudthipan.com/fucko/_images/bfd42e21369aff0f0e8bd7260dedbffe/4254%20-%20Background.jpg)
Event Phase
หลังการสรุปผล Classroom Phase จะมาต่อที่ช่วงนี้ เป็นช่วงอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ หากได้รับ Quest ก็มาทำที่นี่ได้
ในช่วงนี้จะกินเวลายาวที่สุด แต่หากผู้เล่นใช้เวลาในช่วงนี้นานเกินกว่า 24 ชม. (เวลาจริง) ระบบจะจบ Phase ให้อัตโนมัติ
- วิชาพละ 4%
- Liselotte Event ♥♥♥
- Event ชมรมศิลปะ *หากไม่เข้าจะถูกไล่ออก
หลังจากนี้จะจบปี 1 ตามด้วยช่วงปิดเทอม
-
เอาอีเวนท์ชมรมมาก่อนเลย
-
ชมรมศิลปะมีการทดสอบเลื่อนขั้นสมาชิก ใครที่ไม่ผ่านการทดสอบจะต้องออกจากชมรมไป
ซึ่งในวันนี้ก็มีการคัดเลือกประธานชมรมด้วย โดยมีคนเสนอชื่อของ มิสะ และ มุตสึมิ
(http://i.imgur.com/uowtOGM.jpg) (http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
- ฉันจะเป็นประธาน
- ทดสอบปกติ
-
ไม่เป็นหรอก เธอไม่ได้รักศิลปะอะไรขนาดนั้น
ทดสอบตามปกติ
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ถึงจะไมไ่ด้ตั้งใจมาก แต่พรสวรรค์ที่มีก็ช่วยให้ผ่านการทดสอบได้
ข้อมูลปกปิด
-
จัดเควสลิเซลอตเต้เลย
-
แปลก วันนี้เธอหายไปไหนกันนะ...
เลือกเพียง 1 ที่ พลาดจบเควส แต่ได้ Ally +1
- ที่ห้องน้ำ
- ที่ทิ้งขยะ
- สนามบาสเก็ตบอล
- โรงอาหาร
- ห้องเรียน
- โอกาส Esp+Rea
-
คิดไม่ออกแฮะ
Rolled 1d10 : 6, total 6
-
ถ้าบอกว่าเธอหายไปก็คงหาไม่เจอจึงรู้ว่าหายไป นั่นหมายความว่าเธอน่าจะอยู่ในที่ๆไม่มีใครรู้ หรือคนที่รู้ไม่ยอมบอก
เลือกเพียง 1 ที่ พลาดจบเควส แต่ได้ Ally +1
- ที่ห้องน้ำ
- ที่ทิ้งขยะ
- สนามบาสเก็ตบอล
- โรงอาหาร
- ห้องเรียน
- โอกาส Esp+Rea
-
-ห้องน้ำ
-
เป็นแพทเทิร์นที่พบเห็นง่ายที่สุดก็คือถูกแกล้งในห้องน้ำ
มีห้องหนึ่งปิดประตูอยู่ บนพื้นรอบริเวณนั้นเจิ่งไปด้วยน้ำ
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"..." พาเมเลียไปยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องน้ำที่เปียก ๆ นั่น เธอเคาะประตูเบา ๆ
"ลิเซลอตเต้ซังคะ อยู่ที่นี่ใช่ไหมคะ? ฉันเองค่ะ ทาคายามะ พาเมเลียค่ะ" เธอเรียก
-
ครู่หนึ่งประตูก็ค่อยๆเปิดออก เห็นสาวน้อยที่เปียกน้ำทั้งตัวยืนสั่นอยู่ในนั้น
-
"ตายจริง..." พาเมเลียแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง สิ่งที่คนคนนี้เจอร้ายแรงมากจริง ๆ เธอไม่คาดคิดเลยว่าจะแกล้งกันแรงอย่างนี้..
"รีบกลับหอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่านะคะ" พาเมเลียเสนอพลางยื่นมือมาให้
"ถ้าไม่รังเกียจ ขอฉันไปเป็นเพื่อนด้วยนะคะ"
-
อีกฝ่ายหนาวสั่นและค่อยๆส่งมือให้ น้ำที่ราดลงมาน่าจะน้ำถูพื้นนะ มีกลิ่นร้ายกาจทีเดียว เธอพยายามฝืนยิ้มออกมาแล้วเอากระดาษที่เขียนไว้มาให้ดู อ้าว เปียกสีตกหมด สมุดก็เปียกทั้งเล่ม (http://i.imgur.com/SCXcUUY.png) ยัง... ยังไม่ร้อง แต่ใกล้ละ
เดินออกไปจากห้องน้ำและกำลังบันไดเจ้าหล่อนก็ลื่นพรืด มือพาลไปดึงผมพาเมเลีย ปึ้ด
*ทั้งสองอยู่ในท่าขาเดียว 30 องศา บนสุดของบันได 20 ขั้น
-
"อย่าเอาหัวลงพื้นนะคะ! ใช้มือยันไว้!" พาเมเลียตะโกนบอก
ในพริบตาที่โดนดึงผมหน้า พาเมเลียก็ใช้มือขวาจับแขนของลิเซลอตเต้ข้างที่ดึงผมหน้าของเธอ แล้วใช้มือซ้ายพยายามจับและเกาะพื้นบันไดไว้ไม่ให้ท้งคู่ร่วงลงไปมากไปกว่านี้
...ต่อจากนั้นก็พยายามปรับท่าให้หลุดจากอันตราย ถ้ามันได้ผลน่ะนะ...
-
พาเมเลียมีแรงพอจะดึงอีกฝ่ายได้ แต่ด้วยสภาพนี้ยังไงก็กลิ้งตกลงไปแน่ๆ แค่เจ็บน้อยลง
1-3 Damage
Rolled 1d3 : 1, total 1
-
โชคดีที่พาเมเลียไม่เจ็บอะไรทั้งที่โดนอีกฝ่ายทับอยู่ จากเหตุการณ์นี้ทำให้พาเมเลียเริ่มตระหนักได้ว่าแม่คนนี้ราวกับเป็นตัวอับโชคที่นำเคราะห์ร้ายมาสู่คนรอบข้าง
ลีเซ่บอกเธอว่ากรรมการนักเรียนแค่รับเรื่องไว้แต่ไม่ได้ทำอะไรมากกว่านั้น เธอจึงถูกแกล้งต่อ ทั้งที่อุตส่าหืหนีไปกินข้าวกลางวันในสุขายังถูกราดน้ำสาดใส่จนอดกินและเปียกอีกต่างหาก
Ally +1 (จบ)
-
ข้อมูลปกปิด
พาเมเลียโกรธพวกคนที่มาแกล้งลิเซลอตเต้ก็จริง แต่ตอนนี้เธอโกรธพวกกรรมการนักเรียนมากกว่าอีก สำหรับเจ้าพวกนั้นแล้วการกลั่นแกล้งในโรงเรียนเป็นเรื่องที่ยังไงก็ได้รึไงกัน เธอเองก็ไม่ได้คาดหวังว่ากรรมการนักเรียนจะทุ่มเทมากมายหรอก แต่ไม่เคลื่อนไหวใด ๆ แบบนี้มันเกินไป
พาเมเลียตัดสินใจไปหาครู Kathalina ที่ห้องพักครูเพื่อขอความช่วยเหลือเรื่องลิเซลอตเต้
-
เหลือ 3 ละ
ที่ห้องพักครูไม่ว่าจะมาเมื่อไหร่ก็จะพบครูสอนวิชาสังคมคนนี้เสมอๆ
([url]http://i.imgur.com/MCCfYpQ.jpg[/url])
"ครูไปไหนไม่ได้หรอกจ้ะ คุณ gm ให้ครูอยู่ที่นี่"
ครูจะอยู่เย็นถึง 2 ทุ่มเสมอ นั่นกล่าวคือถ้ามาที่นี่ในช่วง private phase ก็ยังจะพบครูได้ เนื่องจากหน่วยความจำของเกมมีจำกัดครูจึงไม่มีวันหยุด
-
พาเมเลียเล่าเรื่องของลิเซลอตเต้ให้ครูฟัง โดยเฉพาะเรื่องที่ถูกกลั่นแกล้งหนัก ๆ
"คุณครูพอจะช่วยเหลือเธอคนนั้นได้ไหมคะ?"
-
(http://i.imgur.com/MCCfYpQ.jpg)
"เอ๊ะ ถ้าอย่างนั้นน่าจะต้องทำโทษคนที่รังแกเธอนะจ๊ะ" ครูเสนอให้พาเธอมาสอบถามว่าใครรังแกเธอ
-
คนนี้น่าจะพึ่งพาได้จริง ๆ! เธอน่าจะติดต่ออ.คนนี้มาตั้งแต่แรก
พาเมเลียลองส่งข้อความไปหาลิเซลอตเต้ (น่าจะมีเบอร์โทรศัพท์แล้ว...ต่อให้เป็นใบ้ก็แชต/SMS ได้นะ) ว่าช่วยมาห้องพักครูเพื่อเล่าเรื่องที่ถูกแกล้งอย่างละเอียดให้ครู Kathalina ฟังจะได้ไหม รายนี้น่าจะพึ่งพาได้มากกว่ากรรมการนักเรียนที่แค่รับเรื่องไว้เฉย ๆ นะ
"ปล. ฉันบอกแล้วนะคะว่าเรื่องไหนที่ฉันพยายามช่วยคุณไม่ได้ ก็จะพยายามหาคนที่ช่วยเหลือคุณได้ค่ะ"
-
ตอนนี้เธอกลับไปที่พักแล้ว เธอส่งข้อความมาบอกว่าจะไปบอกครูในวันพรุ่งนี้
-
พาเมเลียบอกว่าลิเซลอตเต้จะมาพรุ่งนี้
"ขอตัวก่อนะคะ" เธอโค้งให้คุณครูก่อนจะออกห้องพักครูไปเยี่ยมเพื่อน
- อีเวนท์มุตสึมิ
-
ขณะที่เดินไปทางห้องพักของมุตสึมิก็มีคนเดินสวนมา เขามาจากทางห้องพักของมุตสึมิ
-
อีกแล้วเรอะ...
พาเมเลียสังเกตคนคนนั้นแล้วทักทายพอสังเขป
-
เป็นผู้ชายในชมรม
(http://image.free.in.th/v/2013/il/170120011805.jpg) (http://picture.in.th/id/83394c4449168a2aaae0f79ed0738e17)
ชื่อเคียว
"ขอเวลาสักหน่อยได้ไหมครับ"
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"เอ๋...?" พาเมเลียอุทานเบา "ก็ไม่รังเกียจหรอกนะคะ"
"ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรกับฉันหรือคะ...?"
-
(http://i.imgur.com/MhkjjW9.jpg)
"เรื่องของมี่จังครับ" เขาตอบแล้วเดินนำไปหลบหัวมุมก่อนจะหันกลับมา
"คิดยังไงกับเธอหรือครับ"
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"เป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่ง...ที่จิตใจเข้มแข็งมากค่ะ" พาเมเลียตอบ
"ไม่ว่าจะเจออะไรก็ไม่ย่อท้อ มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี เข้าใจขีดความสามารถของตัวเองแต่ก็ไม่ยอมแพ้เพราะอะไรแบบนั้น...ถึงจะซื่อไปหน่อยก็เถอะ" พาเมเลียหัวเราะเบา ๆ กับประโยคท้าย
เธอเริ่มสังหรณ์ไม่ดีกับคำพูดต่อไปของเคียวชอบกล...
-
(http://i.imgur.com/MhkjjW9.jpg)
"ได้ยินอย่างนั้นก็โล่งใจขึ้นมา ขอบคุณที่บอกนะครับ" เคียวพูดอย่างนั้นทั้งที่ยังหน้านิ่งแล้วก็บอกต่อว่า
"ผมชอบเธอครับ"
-
อะเระ...พาเมเลียงงอยู่พักหนึ่ง ทำไมเขามาบอกเรื่องนี้กับเธอล่ะ? คำถามนี้วนเวียนอยู่ในหัวของพาเมเลียได้ครู่หนึ่งแล้วพาเมเลียก็คิดออก
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"...ถ้าฉันเดาผิดก็ขอโทษนะคะ แต่คุณคิดว่าฉันอาจจะเป็นศัตรูหัวใจของคุณอย่างนั้นหรือคะ? แล้วถ้าเป็นแบบนั้นจริง ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะคะ?"
-
(http://i.imgur.com/MhkjjW9.jpg)
"ช่างมันเถอะครับ ตอนนี้ผมรู้สึกสบายใจขึ้นมาแล้ว ช่วยเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ" เขาว่าแล้วก็ขอตัวไป
พาเมเลียจึงมารู้จากมุตสึมิว่าเขามาบอกรักเธอเมื่อก่อนหน้านี้เอง ดูสิ เขาเอาหีบเพลงมาเป็นของขวัญด้วย
ผมทำให้เธอมองเห็นไม่ได้ แต่ผมทำให้เธอได้ยินเสียงได้
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ดีจังเลยนะคะ ได้รับของขวัญแสนโรแมนติคด้วย จะมีคนให้ของขวัญแบบนี้กับฉันไหมนะ?" พาเมเลียพูดติดตลกเล็กน้อย แล้วก็นิ่งไปพักหนึ่ง...ความกล้าของเคียวทำให้เธอหวนนึกถึงตัวเองเมื่อตอนที่คุยกับมุตสึมิเรื่องจุดด้อยของตัวเอง
ณ ตอนนั้นเธอมีจุดด้อยข้อหนึ่งที่ไม่ได้บอกมุตสึมิเพราะเธอไม่กล้า...บางทีความไม่กล้านั้นอาจจะเป็นจุดด้อยอีกอย่างก็ได้ ไม่สิ ต้องใช่แน่
"...การที่มีความกล้าจนสามารถสารภาพความในใจได้นี่ดีจังเลยนะคะ" พาเมเลียพูดด้วยรอยยิ้มเศร้า ๆ "ตัวฉันที่ขี้ขลาดสู้เขาไม่ได้สักนิด"
แต่ว่า...จะมามัวขี้ขลาดไปตลอดไม่ได้สินะ พาเมเลียพึมพัม ความกล้าของเคียวทำให้เธออยากจะมีความกล้าแบบนั้นบ้าง และถ้าจะมีความกล้านั้น ก็ต้องสู้กับความกลัวในใจให้ได้
ดังนั้น เธอจะเผยจุดด้อยที่ยังไม่ได้บอกให้มุตสึมิได้รับรู้
"ฉันเองก็มีเรื่องอยากจะสารภาพเหมือนกันนะคะ" พาเมเลียกล่าว เสียงของเธอมีความหวาดหวั่นและวิตกอย่างชัดเจน
แต่เธอก็ยังพูดต่อไป
"ฉันเป็นเลสเบี้ยนค่ะ"
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"เอะ..." เธอยิ้มค้างไปชั่วครู่
"นั่นก็ดีน้า ฉันไม่โกรธหรอกค่ะ" เธอบอกแล้วเก็บดินสอสีใส่กล่องที่ข้างตัว
"ทุกคนก็มีความคิดและเหตุผลของตัวเองนี่คะ เนอะ"
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"..." พาเมเลียเงียบไป หลากความรู้สึกปรากฏในหัวของเธอ ทั้งแปลกใจที่ปฏิกิริยาของมุทสึมินิ่งเกินคาด แต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกว่าคำตอบสมเป็นเธอดี ทั้งโล่งใจที่ในที่สุดก็กล้าพูดในสิ่งที่ไม่กล้า แล้วผลลัพธ์ก็ไม่ได้ออกมาแย่ ทั้งตื้นตันใจที่ฝ่ายตรงข้ามยอมรับในตัวตนของเธอ
การกระทำเดียวที่พอจะแสดงความรู้สึกเหล่านี้ให้ชัดเจนที่สุดเห็นจะเป็น...
"ขอบคุณค่ะ"
พาเมเลียก้าวเดินตรงไปหามุตสึมิ แล้วกอดเธออย่างแผ่วเบาด้วยรอยยิ้ม หยดน้ำตาไหลออกจากดวงตาช้า ๆ
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"เอ๋..."
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"เรื่องที่พูดไปเมื่อครู่นี้ ที่ผ่าน ๆ มาฉันกลัวที่จะพูดถึงมันมาตลอดค่ะ..." พาเมเลียค่อย ๆ รวบรวมความกล้าอีกครั้ง แล้วเล่าเรื่องในอดีตที่เคยถูกตัดความสัมพันธ์เพราะตัวตนนี้ของเธอจนฝังใจ
"สำหรับคุณแล้ว การยอมรับเรื่องแบบนี้อาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่สำหรับฉันแล้วเป็นเรื่องใหญ่ค่ะ"
"ต้องขอบคุณจริง ๆ นะคะ" พอว่าแล้วก็ปล่อยแล้วถอยหลังไป
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"เอ่อ... อื้อ ค่ะ เรามาพยายามด้วยกันน้า"
"คุณยายบอกว่า ความสัมพันธ์ที่ลึกล้ำไม่อาจจะตัดขาดได้ ถึงแม้ว่าตัวจะแยกจาก แต่ใจต่อใจก็จะสื่อถึงกัน"
พาเมเลียสัมผัสได้ถึงความผิดปกติจริงๆ เธอไม่ได้คิดไปเอง แต่มันคืออะไรกันนะ
Ally +1 จบ
-
(http://i.imgur.com/aDzKy5M.jpg)
Private Phase
ช่วงเย็นถึงกลางคืนยาวไปถึงเช้า เป็นช่วงอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ หากพักผ่อนจะทำการฟื้นฟู HP 20% หากได้รับ Quest ก็มาทำที่นี่ได้
เมื่อจบช่วงนี้จะเข้าสู่วันใหม่ และเริ่มที่ Classroom Phase
เวลาของแต่ละคนไม่เท่ากัน ใครโพสต่อเนื่องก็เดินเกมได้มากกว่า (แต่ก็ต้องรอ GM อยู่ดี) คนที่ช้ากว่าถือว่าช่วงนั้นไม่ได้ทำอะไรมากกว่าชีวิตประจำวันทั่วไป
หากไม่มีอะไรทำให้สั่งเดินหน้าเพื่อข้ามช่วงเวลานั้นได้เลย Classroom Phase(คงไม่มีใครอยากข้าม) >> Event Phase >> Private Phase >> Classroom Phase...
แต่ใน 1 วันจริง (ดูเวลาตอน 00.00 น.) จะหมุนมายัง Private Phase ได้เพียง 2 ครั้ง
หลังจากนี้จะปิดเทอมแล้ว รอเข้าช่วงปิดเทอม
-
(http://i.imgur.com/9oqeOyO.jpg)
ปิดเทอมฤดูร้อน
ปิดเทอมแล้วจะทำอะไรดี เลือกแผนการได้ 5 Action
- ใช้เวลาร่วมกัน: ระบุ 3 คน จะได้รับ Ally +1 (ไม่ได้หัวใจ) แต่จะลด Ally คนที่ Level 2-3 ที่ไม่ถูกเลือกลง 1 *เลือกซ้ำไม่ได้
- เข้าค่ายชมรม: ระบุ 1 ชมรม จะได้รับ ชมรม +3% แต่หากไม่เลือกข้อนี้ ชมรม -1% ถ้าติดลบถูกไล่ออกจากชมรม
- ทำงานพิเศษ: ได้รับ 10$
- เที่ยวทะเล: Event
-
- ใช้เวลาร่วมกัน: ระบุ 3 คน จะได้รับ Ally +1 (ไม่ได้หัวใจ) แต่จะลด Ally คนที่ Level 2-3 ที่ไม่ถูกเลือกลง 1 *เลือกซ้ำไม่ได้
Mutsumi, Liselotte, Misa
- เข้าค่ายชมรม: ระบุ 1 ชมรม จะได้รับ ชมรม +3% แต่หากไม่เลือกข้อนี้ ชมรม -1% ถ้าติดลบถูกไล่ออกจากชมรม
- ทำงานพิเศษ: ได้รับ 10$ X2
- เที่ยวทะเล: Event
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ในห้างสรรพสินค้ามีของขายมากมาย ทั้งอาวุธ ชุดเกราะ ของกิน ของใช้ เฟอร์นิเจอร์ ฯลฯ เท่าที่ห้างสรรพสินค้าจะมีได้
อยากหาซื้ออะไรระบุได้ 2 ร้าน จะไม่มีใครมาซื้อร้านที่เราระบุไปแล้วได้
-
ร้านที่ต้องการกู...
- ร้านชุดเกราะ
- ร้านขายชุดชั้นในสตรี...ถ้าพูดตามตรงก็ร้านขายของติดตัวเพิ่ม Chr ที่ไม่ใช่เครื่องประดับนั่นแหละ
-
มีร้านขายชุดเกราะ แต่การใส่เกราะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าโรงเรียนหรอกนะ ยังไงนี่ก็เป็นโรงเรียนธรรมดา ไม่ใช่คุโรมาตี้
ชุดชั้นในไม่เพิ่ม Cha ไม่มีใครสังเกตเห็น
-
ข้ามไปเลย ไปซื้อชุดว่ายน้ำละ
-
มีร้านอาหาร ส่วนร้านของใช้ต้องระบุว่าของใช้อะไร
-
ข้ามไปเลย ไม่เอาแล้ว ไว้เปิดเทอมค่อยชอป
-
เอาชุดแบบไหนดี *ชุดมีจำนวนจำกัด ซื้อแล้วหมดไป ใครมาก่อนได้ก่อน
- ♥♥♥♥♥♥♥♥ SSS Grade ราคา 50$
- ♥♥♥♥♥♥♥ SR Grade ราคา 40$
- ♥♥♥♥♥♥ SS Grade ราคา 30$
- ♥♥♥♥♥ S Grade ราคา 25$
- ♥♥♥♥ A Grade ราคา 20$
- ♥♥♥ B Grade ราคา 15$
- ♥♥ C Grade ราคา 10$
- ♥ D Grade ราคา 5$
-
- ♥♥ C Grade ราคา 10$
ก็เห็นมีสองอัน
-
มีเงินอย่างเดียวไม่ได้ ต้องไวด้วย...
ข้อมูลปกปิด
-
(http://i.imgur.com/j8aXcE2.jpg)
ช่วงปิดเทอมนอกจากกิจกรรมหลากหลายอย่างแล้วก็เห็นจะมีทะเลนี่แหละ
ชวนใครไปด้วยก็ได้ 1 คน
- Lv.1 โอกาส Cha
- Lv.2 ขึ้นไป โอกาส 100%
หรือชวนเพิ่มฟรีอีก 1 คน หากคนนั้น Lv.3
*ระวัง ถ้าสองคนไม่ถูกกันอาจจะรถไฟชนกัน
และเลือกกิจกรรม
- โต้คลื่น/สกู๊ตเตอร์เรือกล้วยหอม/ว่ายน้ำ ฯลฯ
- มืดแล้วอะไรก็เกิดขึ้นได้
-
พาเมเลียพามุตสึมิ (พร้อมวีลแชร์) และลิเซลอตเต้ออกมาเดินเล่นเบา ๆ ที่ชายหาด
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"แทนที่จะมาทำอะไรหวือหวาโลดโผน ก็มาเดินเล่นแบบสบาย ๆ กันละกันนะคะ"
โอกาส XX%
Rolled 1d10 : 9, total 9
- มืดแล้วอะไรก็เกิดขึ้นได้
-
โน้ตจำนวนหัวใจ (เผื่อคิดผิด)
ข้อมูลปกปิด
-
(http://i.imgur.com/ZbRFoL8.jpg)
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
แค่วิ่งไปตามถนนเลียบหาดเพื่อเข้าเมืองไม่ถึงร้อยเมตร แต่ไปได้ไม่ถึงถนนก็พบการต่อสู้
(http://i.imgur.com/jv81WsFt.jpg) (http://i.imgur.com/jv81WsFt.jpg) (http://i.imgur.com/jv81WsFt.jpg)
มีกลุ่มคนสวมหน้ากากและใครอีกคน
-
"!" พาเมเลียหาที่หลบ ดูท่าว่าเธอจะเจอเรื่องไม่ดีเข้าเสียแล้วสิ กลุ่มคนพวกนี้น่าสงสัยมาก ลางสังหรณ์ของเธอบอกว่าถ้าไปยุ่งแล้วจะเจอเรื่องไม่ดีแน่...
-
พาเมเลียพบว่าพวกนั้นไม่ได้สังเกตเห็นเธอ เธอสามารถแอบหนีผ่านไปได้
-
ถ้าอย่างนั้นละก็...พาเมเลียมองหาทางหลบเลี่ยงแล้วค่อย ๆ แอบหนีผ่านกลุ่มคนไป เธอพยายามระมัดระวังตัวและคิดหาเส้นทางที่มีความเสี่ยงต่ออันตรายไม่มากนัก
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ที่นี่ไม่ใช่ที่ซึ่งเธอควรอยู่
ราวกับโลกหมุนกลับ มิติที่เคยไร้สีเปลี่ยนเป็นโลกเดิมพร้อมกับฝนที่ตกลงมาเป็นเม็ดบางๆ
(http://i.imgur.com/fX37WwF.jpg)
พาเมเลียนอนหงายอยู่บนพื้น ร่างกายไม่มีริ้วรอยใดๆ ราวกับสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นไม่ใช่เรื่องจริง
แต่ร่างของคนที่นอนอยู่ไกลออกไปนั่นน่าจะเป็นของจริง
([url]http://i.imgur.com/ObD1kN6.jpg[/url]) ([url]http://i.imgur.com/gncI7lL.jpg[/url])
แอนโทนิโอ เสียชีวิต
ฮันเซล เสียชีวิต
หัวใจ +1
วันสุดท้ายของการปิดเทอม
เลือกกิจกรรมที่ต้องการ
- พักผ่อน: หัวใจ +3
- ค่ำคืนใต้หมู่ดาวที่จรัสแสง: ร่วมกับทุกคนที่ชวนมา
- ค่ำคืนกับเธอ: ร่วมกับ 1 คนที่ชวนมา♥ (Love Story) / ส่งผลให้อีกคนที่ชวนมา Ally -1
-
ค่ำคืนใต้หมู่ดาวที่จรัสแสง: ร่วมกับทุกคนที่ชวนมา
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"สนุกจังเลยนะคะปิดเทอมเนี่ย" มุตสึมินั่งมองฟ้ามืดตาใสราวกับเธอกำลังเหม่อมองหมู่ดาวที่ถูกเมฆบดบัง
ข้างเธอคือลิเซลอตเต้ที่ไม่ค่อยแสดงออกชัดเจนนักว่าสนุกอะไร อาจเพราะไม่ค่อยได้ยุ่งกับใครนัก
ทั้งสามมาพักที่บังกะโลในช่วงวันหยุดสุดท้าย 3 วันนี้และเที่ยวด้วยกัน แม้ว่ามุตสึมิจะเดินเหินไม่ได้แต่ก็มีพาเมเลียและลิเซลอตเต้ช่วยเข็นรถให้เธอ
มีหลายอย่างที่พาเมเลียรู้สึกแปลกๆไป แต่เธอก็นึกไม่ออกว่าตรงไหน ทั้งมุตสึมิ และลิเซลอตเต้ พวกเธอดูเหมือนมีอะไรที่ซ่อนเร้นอยู่ลึกมากจนยากที่จะเข้าถึง
เลือก
- มองเห็นภาพบางอย่างแว่บเข้ามาในหัว
- คุยเรื่องความฝัน: โอกาส Cha (3 เต๋า)
-
"...นั่นสินะคะ" พาเมเลียยิ้มแย้มให้ทั้งสองคนโดยเก็บคงามกลัวจากเหตุการณ์เมื่อก่อนหน้า เพราะเรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว ที่สำคัญ เธออยากจะเข้มแข็งอย่างมุตสึมิ และเข้มแข็งจนปกป้องลิเซลอตเต้ได้
จะว่าไปแล้ว นี่คงเป็นความฝันของเธอกระมัง
"...ความฝันของทั้งสองคนคืออะไรหรือคะ?" พาเมเลียเอ่ยถาม
- คุยเรื่องความฝัน: โอกาส Cha (3 เต๋า)
ข้อมูลปกปิด
-
วูบหนึ่งนั้นที่พาเมเลียเห็นภาพที่สยดสยอง เป็นภาพของนางเงือกยักษ์สีดำกำลังกัดกินบางสิ่งบางอย่างที่คล้ายจะเป็นร่างมนุษย์
มันเกิดขึ้นท่ามกลางซากโรงเรียนที่พินาศในโลกที่ไร้สี ในโลกกลับหัว...
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ฉันน่ะอยากจะเป็นหมอน่ะค่ะ ถ้าฉันเป็นหมอฉันก็จะรักษาตัวเองให้หาย และยังรักษาคนอื่นได้ด้วย"
"ความจริงเมื่อสมัยก่อนฉันคิดว่าฉันอยากเป็นคุณพยาบาล แต่ความฝันของฉันก็เปลี่ยนไป"
ได้ฟังดังนั้นลีเซ่ก็รีบเขียนใส่กระดาษบอกว่าเธอฝันอยากเป็นนางพยาบาลพอดีเลย
ได้ยินอย่างนั้นทั้งสองจึงสัญญากันว่าจะทำงานที่โรงพยาบาลเดียวกันนะ แล้วจะรักษาให้พาเมเลียด้วย ดังนั้นพาเมเลียต้องป่วยด้วย
Ally +1
จบช่วงปิดเทอม
-
ถ้าจบจากที่นี่ไปล่ะก็หนทางจะเปิดกว้าง หลายคนที่มาที่นี่เพื่อใช้เป็นใบเบิกทาง
แต่เธอรู้ไหมว่าโรงเรียนน่ะมันมีอะไรมากกว่านั้น เมื่อเธ---
(http://i.imgur.com/YSNWhvk.jpg)
นกพิราบนับร้อยนับพันพรั่งพรูทะยานขึ้นสู่ฟาดฟ้าสีครามพร้อมเสียงระฆังบนหอระฆังลั่นกังวาน
นักเรียนหลายคนเงียบเสียงอย่างไม่ได้นัดหมายคล้ายต้องมนต์สะกด สายตาของพวกเขาจับจ้องไปที่เวทีและพบชายคนหนึ่งมายืนอยู่แล้ว
ยินดีต้อนรับสู่ร่มเงาของเซนต์โครนิเคิล ที่นี่คือ Grande Chronicle
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก การให้โอวาทที่แสนน่าเบื่อของผอ.จบลงไปแล้ว และพิธีปฐมนิเทศก็กำลังจะจบลงเช่นกัน
ที่นี่ต่างจากโรงเรียนทั่วไปอยู่บ้าง หลายสิ่งหลายอย่างไม่มีพิธีการมากนัก ไม่บังคับและให้อิสระกับนักเรียนอยู่มากทีเดียว
หลังออกจากอาคารหอประชุมจะมองไปเห็นลานกว้างที่มีน้ำพุตรงกลาง ลานนี้คือพื้นที่ว่างที่กว้างที่สุดในโรงเรียน
(http://i.imgur.com/8zKxQ3f.jpg)
สถาปัตยกรรมแบบบาบิโลนประยุกต์ประกอบกับความกว้างของโรงเรียนที่กว้างใหญ่และตั้งอยู่บนที่ราบสูงทำให้ที่นี่เหมือนอาณาจักรแห่งหนึ่งมากกว่าจะเป็นโรงเรียนเสียอีก
คุณเองต้องมาพักที่หอในวึ่งอยู่ทางตะวันตกของโรงเรียน ส่วนที่นี่จะใช้เป็นสถานที่เล่าเรียนตลอด 3 ปี คุณพร้อมแล้วหรือยังกับชีวิตในช่วงเวลาต่อไปนี้
- อยู่ที่ชมรม ระบุ...
- รอรับน้องใหม่
- อยู่บนดาดฟ้ามองดูสายลมวันนี้
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"อะฮะฮะฮะ..." พาเมเลียหัวเราะเบา ๆ ให้กับความคิดของทั้งสองคน
"ส่วนความฝันของฉันก็...อยากจะทำให้พวกคุณมีความสุขละนะ...แล้วนั่นก็รวมไปถึงให้พวกคุณทำความฝันให้สำเร็จด้วย"
พาเมเลียสนใจพวกนักเรียนใหม่อยู่ไม่น้อย
- รอรับน้องใหม่
-
ขอให้ทุกคนจงจำเอาไว้ให้ดี พลังที่ยิ่งใหญ่และทรงพลังที่สุดน่ะคือความรักนะ
นั่นคือประโยคที่ผอ.ทิ้งท้ายเอาไว้หลังจากก่อนหน้านี้ที่เกริ่นนำและพูดถึงชีวิตในโรงเรียนที่ต้องตักตวงสิ่งต่างๆอันเป็นประสบการณ์ที่ดีเอาไว้ให้มากที่สุด เพราะชีวิตในโรงเรียนนั้นจะไม่หมุนย้อนกลับมาอีกเป็นครั้งที่สอง โดยเฉพาะมิตรดีๆที่พานพบเข้ามาในชีวิตนั้นหากพลาดพลั้งไปเพียงครั้งเดียวก็อาจจะไม่ได้พบกันอีกเลยตลอดกาล เอ๊ะ มันคล้ายๆกับที่อลิซ่าพูดเลยหรือเปล่า
"ดูนี่สิ"
"ฉันลองเลือกเอาไว้สิบสี่ชมรม แต่เอาเข้าจริงฉันคงมีเวลาไม่มากขนาดนั้น"
"โห เยอะจังเลยนะ"
"ฉันอยากเข้าสภานักเรียนอ้ะ"
"เธอโง่เกินไปนะฉันว่า"
"อ๋า ใจร้ายอะ"
ได้ความว่าชมรมเด่นๆนั้นมีไม่กี่ชมรม (ซึ่งมีผลด้านเนื้อหา) แต่ก็มีชมรมอื่นๆที่โรงเรียนทั่วไปควรมี (มีผลด้านระบบเกม)
จะเข้าหลายชมรมก็ได้ แต่การเข้าหลายชมรมอาจจะเบียดเวลาเรียนก็ได้นะ
(http://i.imgur.com/mXTl9Jc.jpg) (http://i.imgur.com/MwhTQAE.jpg) (http://i.imgur.com/vbx2y9Y.jpg)
มีนักเรียนใหม่น่ารักๆเยอะเลยนะปีนี้ ที่ดูเตะตาก็มีอยู่ 3 คน
คนแรกมีสาวๆมารุมล้อมคล้ายจะป็อปมากทีเดียว คนที่สองดูเฉลียวฉลาดแต่ไม่มีใครสนใจเธอและเธอก็ไม่ได้สนใจใคร
ส่วนคนที่สามมีรุ่นพี่ผู้ชายเดินเข้าไปหา
-
ไม่แน่ใจว่าการเลือกรูทแยกกับรูทร่วมอันไหนแกล้งจีเอมมากกว่ากัน แต่ก็จะแกล้งจีเอม #ไม่ใช่ว้อย
ยิ่งรู้จักรุ่นน้องมากก็ยิ่งดี พาเมเลียตัดสินใจไปหาสาวคนที่ป๊อป ๆ
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อทาคายามะ พาเมเลีย เป็นรุ่นพี่ปีสองของพวกเธอ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ" พาเมเลียกล่าวแนะนำตัวทุกคนในที่แห่งนั้นซึ่งรวมไปถึงคนที่โดนล้อมอย่างเป็นมิตรพร้อมส่งสัญญาณทางสายตาว่าฉันมาแย่งฮาเร็มหล่อน และฉันจะลากหล่อนเข้าฮาเร็มฉันด้วย
-
(http://i.imgur.com/mXTl9Jc.jpg)
"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะรุ่นพี่ เคท เจนกินสัน ค่ะ (Kate Jenkinson)" เธอค้อมศีรษะให้เล็กน้อยแต่กริยาท่าทางไม่ได้อ่อนช้อยอ่อนน้อม
"เคท เจนกินสัน เป็นดาวโรงเรียนค่ะ" เธอหมายถึงดาวของโรงเรียนนี้ สถาปนาตนเองด้วย
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ เจนกินสันซัง" พาเมเลียกล่าวยิ้ม ๆ แล้วป้องปากคล้ายตกใจเมื่อได้ยินอีกฝ่ายบอกว่าตัวเองเป็นดาวโรงเรียน "ตายจริง...มีความมั่นใจสูงจังเลยนะคะ แต่ฉันก็ไม่ได้รังเกียจหรอกนะคะ" แม้จะฟังเหมือนประชด แต่พาเมเลียพูดจากใจจริง
แล้วก็ ถ้าพูดถึงโรงเรียนนี้แล้วละก็ต้องพูดถึงชมรมสิ
"ไม่ทราบว่าคุณมีชมรมที่สนใจหรือยังคะ? โรงเรียนนี้มีชมรมมากมายเลยทีเดียว และฉันคิดว่าคุณน่าจะเข้าชมรมการแสดงนะคะ แม้ฉันจะไม่ได้อยู่ชมรมนั้นก็ตาม"
-
(http://i.imgur.com/mXTl9Jc.jpg)
"ฉันไม่สนใจการแสดงอะไรนั่นหรอกค่ะ มีแต่หลอกลวงทั้งนั้น" เธอจะบอกว่าเธอเป็นคนที่แสดงละครไม่เป็นว่างั้นล่ะมั้ง
"ฉันมีชมรมในใจที่เลือกไว้แล้วค่ะ"
ชมรมไอดอล
-
พาเมเลียเหงื่อตก ท่าทางของเธอดูจะบอกว่าเป็นคนแสดงละครไม่เก่งจริง ๆ ซะด้วยสิ...
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"แต่เท่าฉันทราบ นั่นก็คือชมรมการแสดงนี่คะ...?"
-
(http://i.imgur.com/mXTl9Jc.jpg)
"ไม่ใช่ค่ะ ฉันไม่ต้องการเข้าชมรมการแสดง รุ่นพี่พอจะนำทางฉันได้ไหมล่ะคะ" เธอเริ่มฟังรุ่นน้องและรุ่นพี่หลายคนที่เสนอตัวจะพาไป
-
พาเมเลียใช้คาริสม่ายิ้มเปล่งประกายกลบรัศมีชาวบ้านพร้อมเสนอตัวช่วย
"ฉันไม่แน่ใจนะคะว่าที่นี่มีชมรมไอดอลไหม แต่จะลองค้นหาดูก็แล้วกันนะคะ" ว่าแล้วก็ลองพาและค้นหาไปด้วย (เผื่อฟลุกเจอ แต่ก็ไม่น่าจะเจอหรอก...)
ถ้าผลออกมาคือไม่มีจริง ๆ ก็พาไปชมรมการแสดงนั่นแหละ
-
มีชมรมไอดอลจริงๆ เพิ่งก่อตั้งขึ้นมาปีนี้แหละ พอมาถึงเคทก็โบกมือขอตัวเข้าไปสมัคร
(http://i.imgur.com/mXTl9Jc.jpg)
"ไว้ฉันจะส่งลายเซ็นต์ไปให้ทีหลังนะคะ" เธอไม่ลืมพาเมเลียที่อุตส่าห์สมัครเข้าเป็นแฟนคลับเบอร์ 1
Ally +1
-
(http://i.imgur.com/lxZuSSc.jpg)
Classroom Phase
มี Action 5 สำหรับทำสิ่งต่างๆ สามารถเลือกซ้ำได้เท่าที่ต้องการ
การเรียน หากทำสำเร็จจะได้รับ แต้มความรู้ในการสอบ และ Exp ในด้านนั้น +2%
ซึ่งแต้มในการสอบจะช่วยเพิ่มอัตราสำเร็จ และ Exp จะใช้สะสมเพื่อเพิ่ม Status
ชมรม หากทำสำเร็จจะได้รับ Exp ในด้านนั้น +5%
ปฏิสัมพันธ์ หากทำสำเร็จจะได้รับ Event ไม่สามารถระบุเกิน 3 คน และบางคนไม่มี Event
ในตัวละครเดียวกันจะไม่แจก Event ให้ซ้ำกัน คนที่เลือกช้ากว่าได้รับ Ally +1 แทน Event
*ระวัง Event ปีสองมีความเสี่ยงพลาดสูงกว่าปี 1
เฝ้าระวัง เป็นเหตุการณ์เกี่ยวกับการต่อสู้ เอาตัวรอด หายนะ เพศภัย ไม่สามารถเลือกซ้ำได้
หากทำสำเร็จจะได้รับ Ally +1 และไม่ถูกดึงเข้า Battle หรือหนีรอดจากการถูกดึงเข้า Battle ได้
- ตั้งใจเรียนวิชาด้านภาษา : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Language
- ตั้งใจเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Science
- ตั้งใจเรียนวิชาคณิตศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Mathematics
- ตั้งใจเรียนวิชาเศรษฐศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Economics
- ตั้งใจเรียนวิชาประวัติศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Historical
- ตั้งใจเรียนวิชาพละ : โอกาสสำเร็จคือ Esp/Vit/Rea + Physical
- ตั้งใจเรียนวิชาศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ Rea + Artist
- เข้าชมรมศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ 10% + ?? / เสีย 1 HP
- ปฏิสัมพันธ์ : โอกาสสำเร็จคือ Cha + Ally (ระบุชื่อ NPC 1 คน)
- เฝ้าระวัง : โอกาสสำเร็จคือ Rea (ระบุชื่อ NPC 1 คน)
(Hide คำสั่ง)
-
ข้อมูลปกปิด
-
(http://wudthipan.com/fucko/_images/bfd42e21369aff0f0e8bd7260dedbffe/4254%20-%20Background.jpg)
Event Phase
ข้อมูลปกปิด
-
พาเมเลียอยากลองพบสิ่งใหม่ ๆ จึงลองไปดูชมรมที่ไม่เคยสนใจดู
- Event เลือกชมรม
-
ทุกคนดูตื่นเต้น บ้างก็พยายามหาเพื่อนและทำความรู้จัก เป็นเรื่องที่น่าแปลกเมื่อมองไปรอบๆจะพบเจอแต่นักเรียนหญิงเป็นส่วนใหญ่
(http://image.free.in.th/v/2013/iq/170102114753.jpg) (http://picture.in.th/id/1c5091b80ce9d628ab1c5fdd91e493dd)
บรรยากาศจึงค่อนข้างยูริเป็นที่สุด
เลือกชมรมที่ต้องการ
สมัครเข้า
- ชมรมฟันดาบ
- ชมรมยิงธนู
- ชมรมศิลปต่อสู้โบราณ
- ชมรมบาสเก็ตบอล
- ชมรมศิลปะ *ประธานชมรมคือซัทสึกิ
- ชมรมกรีฑา *ประธานชมรมคือโยชิโร่
- ชมรมดนตรี
- ชมรมหมากรุก
- ชมรมการแสดง
- ชมรมคอมพิวเตอร์ *ประธานชมรมคือหลิวหลี่เซียง
- ชมรมคหกรรม *ประธานชมรมคือเร็น
- ชมรมห้องสมุด
- ชมรมไอดอล
เลือกได้มากที่สุดถึง 1 ชมรม แต่ระวังจะทำให้ผลการเรียนดรอปลง
-
พาเมเลียสนใจชมรมใหม่ที่เพิ่งก่อตั้งขึ้น
และเธอมั่นใจว่าจะกินตับสาว ๆ ทั้งชมรมได้
- ชมรมไอดอล
-
(http://image.free.in.th/v/2013/ia/170102035026.jpg) (http://picture.in.th/id/af9a18cc02f21a36b35be4615cd4a67a)
Ta-tan~~
"แต่น แต๊น! ไอดอลสาวน้องใหม่ปรากฎตัวแล้วจ้า" (http://i.imgur.com/Zm1LVX3.png)
มีมาสคอตมายืนเชียร์เรียกสมาชิกใหม่ด้วย
การเข้าเป็นสมาชิกชมรมการแสดงน่ะง่ายจะตายไป
- สมัคร 10$
- แค่หน้าตาดีก็พอแล้ว: Cha 4 หรือทอยเต่าให้สำเร็จหากต่ำกว่านี้
-
"ดะ เดี๋ยวนะคะ...? แล้วชมรมไอดอลล่ะคะ...?" พาเมเลียสอบถามข้อมูลเพื่อความแน่ใจว่าจีเอมไม่เมาโพสต์ผิดชมรม
ถ้าใช่จริงก็ยิ้มสวยด้วยพลังหน้าตาดีให้ผ่านเลย
-
ที่นี่คือชมรมไอดอล ซึ่งก่อตั้งโดยแฟนคลับและสมาชิกชมรมการละครส่วนหนึ่งเพื่อสานฝันแด่อายะจัง
แต่อายะจังก็ไม่ใช่ประธานชมรมหรอกนะ เธอออกมาเป็นมาสคอตเรียกผู้สมัครเข้าชมรมด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเลยล่ะ
(http://i.imgur.com/HoGLeg3.jpg)
"ยินดีต้อนรับจ้า รับลายเซ็นของอายะจังอนาคตไอดอลสาวแสนสวยมั้ยคะ"
"ฮิ_ฮิ ว่าไปนั่น" ;D
(http://i.imgur.com/mXTl9Jc.jpg)
"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะรุ่นพี่ เคท เจนกินสัน ค่ะ (Kate Jenkinson)" เธอค้อมศีรษะให้เล็กน้อยแต่กริยาท่าทางไม่ได้อ่อนช้อยอ่อนน้อม
"เคท เจนกินสัน เป็นดาวโรงเรียนค่ะ"
เธอเดินเลยอายะจังไปคุยกับประธาน ปล่อยให้อายะจังทักทายเก้อซะงั้น
- สนใจอายะ
- สนใจเคท
-
ไม่รู้จะคุยกับตัวมาสคอตให้ได้อะไร แล้วก็ไม่ได้มาแย่งไวฟุชาวบ้าน
- สนใจเคท
-
(http://i.imgur.com/mXTl9Jc.jpg)
"มีตำแหน่งดาวโรงเรียนไหมคะ ฉันเป็นดาวโรงเรียนน่ะค่ะ" เธอกำลังคุยกับประธาน ดูประธานจะชอบเธอน่าดู
เขามอบตำแหน่งรองประธานชมรมให้เธอทันที ต่อหน้าต่อตาอายะจังที่เป็นหัวเรือเลย
-
ตบบ่าอายะจังนะคะ
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"หวาว...ขอแสดงความยินดีกับตำแหน่งรองประธานชมรมด้วยนะคะ" พาเมเลียเข้ามาแสดงความยินดีให้เคทด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจ "ฉันเชื่อว่าคุณจะต้องเป็นไอดอลที่ดีได้แน่ ๆ เลยค่ะ"
"แต่ประสบการณ์เองก็สำคัญนะคะ ถ้ายังไง ลองเรียนรู้จากคุณไอดอลรุ่นพี่ดูไหมคะ?" พาเมเลียเสนอให้เคทไปเรียนรู้เรื่องไอดอลจากอายะหาโอกาสกิน Ally เรียบ
-
(http://i.imgur.com/dNpTGd1.jpg)
"พยายามเข้านะจ๊ะ" อายะจังยิ้มแป้นเอาใจช่วย
ซึ่งเคทก็มองเธอกับพาเมเลียด้วยหางตาแล้วเมินผ่านไป Ally +1
จบ
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"..." พาเมเลียยิ้มเก้อ แต่เซนส์ของเธอสัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายก็ไม่ได้รังเกียจอะไรมากมาย "ถึงท่าทีของเจนกินสันซังจะเฉยชาไปหน่อย แต่ก็ใช่ว่าเธอจะปฏิเสธผู้เข้าหาโดยสมบูรณ์นะคะ"
- ไปชอปปิ้งในเมือง เธอตั้งใจจะซื้อสมุดให้ลิเซลอตเต้ ขนมเค้กให้มุตสึมิ แล้วก็แหวนมาสวมเอง
เพื่อความรวดเร็วขึ้นมานิดหน่อย ขอแหวนระดับนี้ (ลอกฟลากี้มา)
20$ - Cha +3
ว่าแต่...มีอุปกรณ์ที่เพิ่ม Rea หรือ Vit หรือ Esp บ้างรึเปล่า
-
ทางลงจากเขาไปยังเมืองระยะทางกว่าสิบกิโล จำต้องใช้จักรยาน หรือจะเดินไปก็ได้
(http://wudthipan.com/fucko/_images/50b63967274492abcaa217c1228fa8be/4250%20-%20Background.jpg)
ที่เมืองมีทุกอย่างแม้แต่เกมเซนเตอร์ เล่นจนตาแฉะได้เลย
ได้รับ แหวนทอง: Cha +3
-
เอ....งั้นซื้อตุ๊กตาหมีตัวละ 5$ มาสองตัว ตัวหนึ่งกะให้มุตสึมิ อีกตัวกะให้ลิเซลอตเต้
-
ตุ๊กตาหมีมันไม่น่าจะเลิศขนาดฝังเพชรนะ (หรือมี) ต้องระบุของที่มันมีอยู่จริง ถ้าตุ๊กตาหมีเปโดก็ตัวละ 10$ แพงสุดเท่าที่ตุ๊กตาหมีจะเป็นไปได้
-
งั้นจัดตุ๊กตาหมีตัวละ 5$ มาสองตัว
(http://www.bearessentials.ie/wp-content/uploads/2013/05/Brown-Charly1.jpg)
Fun Fact: ตุ๊กตาหมีในรูปแพงกว่า 5$ เยอะ
-
ได้รับตุ๊กตาหมีราคา 5$ x2
-
ว่าแล้วพาเมเลียก็รีบวิ่งไปหาลิเซลอตเต้ เป้าหมายของเธอคือการส่งมอบสิ่งนี้เป็นของขวัญให้เธอ
- จัดเควสท์ลิเซลอตเต้ต่อเลย
-
แปลก ลิเซลอตเต้หายไปไหนอีกแล้ว เห็นเพื่อนบอกว่าเธอไม่มาเรียนได้ 3 วันแล้วล่ะ
-
พาเมเลียช็อคทันทีที่ได้ยินเรื่องเล่าของเพื่อน
'เกิดอะไรขึ้นนะ...?' เธอเช็คเมล์หรือช่องทางติดต่อทางมือถือเผื่อเจ้าตัวจะบอกอะไร แต่ถ้าไม่มีหรือเขียนมาได้รายละเอียกก็จะรีบส่งเมล์ไปติดต่อถามทันที
Subject: เป็นห่วง
"เกิดอะไรขึ้นหรือคะ...?"
แล้วจากนั้นก็ลองไปหน้าที่ห้องพักของลิเซลอตเต้ด้วย เผื่อจะเก็บตัวอยู่ในนั้น
-
เธอไม่ได้ตอบข้อความ พอไปถึงก็พบว่าห้องล็อคอยู่จากข้างใน
-
พาเมเลียไม่แน่ใจนักว่าลิเซลอตเต้อยู่ที่นี่ไหม บางทีเธออาจจะหลบไปที่ไหนสักแห่งก็ได้ แต่เธอก็ต้องลองดู
พาเมเลียกดออดแล้วเรียก
"สวัสดีค่ะ ลิเซลอตเต้ซังอยู่ที่นี่ใช่ไหมคะ?"
"คุณไม่จำเป็นต้องออกมาก็ได้ แต่อย่างน้อย ๆ ก็ช่วยส่งข้อความมาจะได้ไหมคะ?"
ถ้าเงียบก็คิดและหาทางเช็คว่าลิเซลอตเต้อยู่หรือไม่
-
เงียบ ไม่ตอบ แต่ก็ไม่รู้จะเช็คยังไงเช่นกัน หรือว่า...
- พังประตู แบบไหนดี
- อื่นๆ
-
พาเมเลียไม่แน่ใจนักว่าเธอควรจะทำอะไรดี ณ ตอนนี้ แต่ถ้าหากว่าลิเซลอตเต้เก็บตัวอยู่ในห้องจริง ๆ ละก็...การที่เจ้าตัวเงียบขนาดนี้แปลว่าจะต้องเกิดปัญหาหนักแน่ และถ้าปล่อยไว้แบบนี้ เรื่องจะเลวร้ายลงอีก พาเมเลียไม่อยากปล่อยลิเซลอตเต้ไว้อย่างนั้น
ไม่ใช่ในฐานะเพื่อนร่วมโรงเรียน แต่ในฐานะ "เพื่อน"
ไม่ใช่เพราะความใจดี แต่เป็นเพราะไม่อยากให้เพื่อนเจ็บปวด
พาเมเลียตัดสินใจโน้มน้าวลิเซลอตเต้ที่อาจจะอยู่ข้างในห้องให้สื่อสารกับเธอ
แม้ถ้าหากว่าลิเซลอตเต้ไม่อยู่จริง ๆ แล้วสิ่งที่เธอพูดไปจะสูญเปล่า หรือถึงลิเซลอตเต้จะอยู่ในห้องจริงก็ใช่ว่าจะยอมตอบ
แต่อย่างน้อย ๆ เธอก็จะลองพูดดู
เพลงมา
Danganronpa 3: The End of Hope's Peak Academy OST 1 - 10. Until the two people fall in love (http://www.youtube.com/watch?v=JBeS_7X9K30#)
"ลิเซลอตเต้ซัง...ถ้าอยู่ที่นี่ละก็ ช่วยตอบฉันที..."
"ช่วยบอกฉันทีว่าเกิดอะไรขึ้น ช่วยบอกฉันทีว่าตอนนี้รู้สึกอย่างไร ช่วยบอกฉันทีว่าต้องการความช่วยเหลือหรือไม่"
"ฉันเคยบอกไว้ว่าในฐานะเพื่อนร่วมโรงเรียนแล้วไม่อยากให้คุณเดือดร้อนก็จริง แต่ตอนนี้เราไม่ได้เป็นเพียงเพื่อนร่วมโรงเรียนแล้วนะคะ...พวกเราเป็นเพื่อนกันแล้วนะคะ เพื่อนที่ผูกพันด้วยสายสัมพันธ์ แม้จะเรียนจบไปแล้วพวกเราก็ยังเป็นเพื่อนกันต่อไป"
"ในฐานะเพื่อนแล้ว การที่เพื่อนหายตัวไปโดยไม่บอกไม่กล่าวแบบนี้มันน่าเจ็บปวดนะคะ"
"เพราะฉะนั้น...ได้โปรด ช่วยอย่าหายไปจากชีวิตฉันแบบนี้เลยนะคะ"
-
นานสองนานแล้วยังไม่มีการตอบกลับอะไรกลับมาเลย
- รอ
- พังประตู แบบไหนดี
- อื่นๆ
-
...พาเมเลียไม่แน่ใจแล้วว่าเธอควรจะทำอะไรดี สาวน้อยคิดถึงความเป็นไปได้ที่ลิเซลอตเต้จะอยู่ที่อื่น
-
มีความเป็นไปได้ 50/50 ว่าจะอยู่ที่นี่ หรืออยู่ที่อื่น
-
"...อา...ขอถือวิสาสะบุกรุกเข้าไปนะคะ" พาเมเลียกล่าวสั้น ๆ กับอีกฝั่งของประตูแล้วไปติดต่อขอกุญแจสำรองจากผู้ดูแลหอมาเปิดห้องลิเซล็อตเต้
ถ้าทางผู้ดูแลถามเหตุผลก็ตอบไปว่าเจ้าตัวไม่ได้มาโรงเรียนได้ระยะหนึ่งแล้วเลยเป็นห่วงจึงมาหา แต่เห็นว่าไม่เปิดเลยคิดว่าอาจมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นจึงต้องการเข้าห้องให้แน่ชัด
-
อย่างที่รู้กันนะว่าโรงเรียนนี้ไม่มีเจ้าหน้าที่ มีเพียงคณะนักบวชที่มาทำงานชั่วครั้งชั่วคราว และภารโรงสาวเพียงคนเดียวที่ตอนนี้หาตัวไม่เจอ จึงไม่สามารถขอกุญแจได้
แต่สิ่งที่ควรรู้ก็คือ หอพักที่นี่มีกุญแจเพียงดอกเดียวที่นักเรียนคนนั้นมักพกติดตัวหรือเก็บในล็อกเกอร์แต่ก็ไม่รู้ว่าล็อกเกอร์อันไหนของใครเพื่อป้องกันการขโมยของ (เพราะเหตุนี้จึงไม่มีตัวเลือกนี้ขึ้นมาทั้งที่มันก็ดูง่ายๆ)
-
พาเมเลียอึดอัดกับสถานการณ์ตอนนี้เหลือเกิน...แต่เธอก็ต้องลองติดต่อหลาย ๆ ทาง จึงลองโทรศัพท์ไปหาดู
แม้อีกฝ่ายจะพูดไม่ได้ แต่อย่างน้อย ๆ ก็ยังสามารถดูปฏิกริยาของอีกฝ่ายได้ว่าจะรับสาย ไม่รับสาย หรือโทรไม่ติด
-
โทรติดแต่ไม่รับสาย
-
"..." พาเมเลียเครียดหนัก ติดต่อก็ไม่ได้ พูดคุยก็ไม่ได้ ขอกุญแจก็ไม่ได้
เธอตัดสินใจหาทางพังประตูโดยหวังว่าจะบุกเข้าไปได้ โดยเริ่มจากหาพวกอุปกรณ์การช่างอย่างค้อนมาทุบ
(http://i.imgur.com/lKrYf1m.jpg)
อะไรนะ ไม่ใช่ค้อนเหรอ ท่ด ๆ
ถ้าหาไม่เจอก็พุ่งชนกระแทกสด ๆ ก็แล้วกัน
-
ของพวกนี้อยู่ดีๆคงหายาก มันไม่ได้วางระเกะระกะ แต่หาซื้อได้ ราคาตามคุณภาพ เอาค้อนหรือขวานดี ระบุภาพมาได้ถ้าบรรยายไม่ถูก
-
พาเมเลียไม่เจอในหอก็จริง แต่ก็นึกขึ้นได้ว่ามีขาย...แต่พอคิดว่าจะจ่ายมาเพื่อแค่พังประตูมันก็ไม่คุ้มค่า
เธองก เธอจะจ่ายเงินเพื่อจีบสาวเท่านั้น
เธอลองค้นหาวิธีถีบประตูในเน็ตดู แล้วลงมือตามนั้น
http://www.wikihow.com/Kick-Down-a-Door (http://www.wikihow.com/Kick-Down-a-Door)
...แต่ก่อนอื่นต้องเช็คก่อนสินะว่าประตูเปิดทางไหน ถ้ามันเปิดเข้าไปข้างในก็เริ่มลงมือถีบประตู ถ้าเปิดออกไปข้างนอกก็ไปหาซื้อค้อนก็แล้วกัน...ว่าแต่ค้อนตามมาตรฐานราคาเท่าไรนะ
-
ประตูเปิดเข้าเพราะถ้าเปิดออกจะขัดขวางคนที่เดินผ่านหน้าห้อง ซึ่งเป็นปกติของห้องแถวที่เรียงรายกัน
แต่แรงที่จะถีบให้มันพังเนี่ย Vit ระดับนี้ไม่ไหวหรอก
โอกาส Vit พลาด HP -1 ทอยรัวได้ ไม่งั้นต้องรอผลสรุปจาก gm ทีละครั้ง
-
Rolled 1d10 : 8, total 8
-
Rolled 1d10 : 7, total 7
-
Rolled 1d10 : 8, total 8
-
โอเค ยอม... ไปหาซื้อค้อนมาทุบก็ได้ เอาที่ดี ๆ แพง ๆ หน่อย เผื่อจะทำให้ทุบง่ายขึ้น
-
มีค้อนตั้งแต่ 2$ ถึง 5$ เอาแพงสุดเลยไหม ระบุได้ว่าจะเอาขนาดไหน ใหญ่สุดก็ค้อนปอนด์ 40 กก.
https://4.bp.blogspot.com/-eiftW4KMMeE/UFqytj3uYFI/AAAAAAAAC-A/_Yuf6vfPepw/s1600/sledgehammer+6+10+20+30+40+%25248.80+kilo.jpg
ระวังเรื่องการพกพา น้ำหนักที่หนักจนทำให้เคลื่อนไหวลำบาก
*ขนาดที่พกพาได้ไม่หนักเกินไปคือ 12 ปอนด์ หนักสุดคือ 20 ปอนด์
-
จัด 3$ ละกัน (ให้พอดีกับเลข 0 ดูสวยดี)
ขอขนาดไม่ต้องใหญ่มาก เอาให้เหมาะมือสาวน้อย
ส่วนน้ำหนักก็ให้หนักกว่าที่มาตรฐานสาวน้อยจะถือได้เล็กน้อย เพราะถ้าหวดแรง ๆ ได้บ้างก็คงจะเหมาะแก่การทุบประตู
-
ได้รับค้อนปอนด์ขนาด 8 ปอนด์
Sledge Hammer: ขนาด 8 ปอนด์
เอากลับไปทุบประตูโครม โครม โครม!
พบลีเซ่นั่งตัวสั่นหน้าซีดอยู่
-
ทีแรกพาเมเลียกะจะโวยวายเป็นชุดเมื่อเจอลิเซล็อตเต้ แต่พอเห็นลิเซล็อตเต้หน้าซีดก็ทิ้งความคิดนั้นโดยพลัน
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"...ฉันขอโทษที่บุกรุกห้องของคุณ...แต่เป็นเพราะฉันเป็นห่วงคุณจริง ๆ...ถึงจะฟังดูเหมือนข้ออ้างก็ตาม"
พาเมเลียก้าวเท้าไปหาลิเซล็อตเต้เล็กน้อย โดยที่รักษาระยะนิดหน่อย
"ยังไม่ต้องตอบฉันก็ได้นะคะว่าเกิดอะไรขึ้น..." เธอว่าอย่างนั้น แล้วยื่นตุ๊กตาหมีที่อุตส่าห์ซื้อมาให้
"ฉันมีของขวัญจะมอบให้คุณค่ะ การให้ของขวัญคุณในเวลาแบบนี้อาจจะผิดที่ผิดเวลาไปหน่อย แต่ฉันหวังว่าคุณจะสบายใจขึ้นเมื่อได้รับของขวัญนะคะ"
-
เธอค่อยๆยื่นมืออกมารับ แต่สีหน้าออกจะตื่นตกใจผสมกับเศร้าหมอง
พาเมเลียมองเห็นใบหน้าของลีเซ่มีรอยแดง และมีคัตเตอร์ที่เลื่อนใบมีดวางอยู่ด้วย
-
ภาพตรงหน้าทำให้พาเมเลียรู้สึกสับสนปนอึดอัดใจ ถ้าเธอมาช้ากว่านี้อีกนิด ลิเซล็อตเต้อาจจะฆ่าตัวตายไปแล้ว...
ถึงอย่างนั้น พาเมเลียก็ยังยิ้ม
เธอยิ้มเพื่อสู้กับปัญหาตรงหน้า
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"...ฉันไม่รู้หรอกนะคะว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เรื่องที่เกิดขึ้นจะต้องใหญ่มากแน่ ๆ เลยสินะคะ...?"
"แต่ฉันจะไม่เร่งคุณหรอกนะคะ...ค่อย ๆ กอดตุ๊กตาให้สบายใจก่อนเถอะค่ะ"
ไว้ให้สงบอารมณ์ได้แล้วค่อยถาม
-
เธอพยักหน้าช้าๆ แล้วนั่งเงียบๆอยู่นานสองนาน กระทั่งลุกไปเขียนหนังสือบนโต๊ะเพื่อเอามาให้พาเมเลียอ่าน
ข้อมูลปกปิด
-
ทันทีที่พาเมเลียได้เห็นข้อความ น้ำใส ๆ ก็หลั่งไหลออกมาจากตาของเธออย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
เพลงมา
Danganronpa 3: The End of Hope's Peak Academy OST 1 - 10. Until the two people fall in love (http://www.youtube.com/watch?v=JBeS_7X9K30#)
ข้อมูลปกปิด
-
จริงหรือคะ จะไม่ทอดทิ้งฉันจริงหรือคะ
เสียงแว่วๆนั่นอะไรกัน
-
ดวงตาของพาเมเลียเบิกโผลงด้วยความตกใจ ลิเซล็อตเต้เป็นใบ้ไม่ใช่หรือ แล้วเสียงมาจากไหนกัน?
...แต่เรื่องนั้นจะเป็นยังไงก็ช่างมัน
จริงอยู่ที่เสียงเมื่อครู่ทำให้เธอรู้สึกหวาดหวั่น แต่มาถึงขั้นนี้แล้วจะให้เธอหยุดมองซ้ายมองขวาหาต้นเสียงหรือ? ไม่หรอก ไม่มีทาง
หญิงสาวมองหน้าลิเซล็อตเต้อย่างไม่หลบหน้าไปไหน แล้วตอบคำถามนั้น
"จริงค่ะ ฉันจะไม่ทอดทิ้งคุณ"
เพราะฉันอยากให้เธอมีความสุข
เพราะฉันอยากจะอยู่กับเธอให้มากกว่านี้
เพราะฉันอยากจะรู้จักเธอให้มากกว่านี้
ความคิดแบบนี้...เรียกว่าความรักไหมนะ?
-
เธอเอาดินสอมาก้มหน้าก้มตาเขียนคำตอบ แต่มือก็สั่น น้ำตาหยดแหมะลงบนหน้ากระดาษ
ที่สุดแล้วเธอก็ปล่อยโฮร้องไห้ออกมา พาเมเลียกอดเธอแน่นแต่หลังจากนั้นเธอก็ไม่ได้บอกกล่าวอะไรอีก
เมื่อคิดว่าเธอคงจะดีขึ้นแล้วพาเมเลียจึงขอตัวกลับ
Ally +1
โดยที่ไม่ได้เห็นหรอกว่าก่อนหน้านี้ลีเซ่กำลังจะเขียนอะไรลงในสมุด...
(จบเควส)
-
ข้อมูลปกปิด
พาเมเลียไปเยี่ยมมุตสึมิต่อ จะรีบโละไอเท็ม มันเปลืองช่อง
-
ขณะที่เดินไปทางห้องพักของมุตสึมิก็เห็นคนเดินเข้าไปก่อน ดูเหมือนจะเป็นเคียวที่มาเยี่ยม
- แอบฟัง: โอกาส Rea
- เปิดเข้าไป: Ally -1
- เคาะประตู
- รอ
-
พาเมเลียตอบเคียวไปว่าเธอเป็นเพื่อนสนิทก็จริง แต่พอมาทบทวนดี ๆ แล้ว เธออยากจะสานสัมพันธ์ไปให้ไกลกว่าคำว่าเพื่อนสนิท...
เพราะอย่างนั้น ลึก ๆ ของเธอจึงไม่อยากจะปล่อยเคียวให้อยู่กับมุตสึมิไว้แบบนั้น
- เคาะประตู
-
เคียวเอาดอกไม้มาเยี่ยมแล้วก็ขอตัวกลับไป เห็นมุตสึมินั่งตาลอยๆอยู่เช่นทุกที
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"สวัสดีค่ะ" พาเมเลียเข้ามาทักทาย เธอไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบว่าพักนี้เป็นยังไงบ้าง ความสัมพันธืกับเคียวเป็นยังไงแล้ว เป็นแฟนกับหมอนั่นรึเปล่า ตาเป็นยังไงมั่ง อย่ามาตอบว่าเป็นแฟนยายเชียวนะ
จากนั้นก็มอบตุ๊กตาหมีให้ด้วยรอยยิ้ม
"ฉันไม่แน่ใจว่าเธอจะชอบหรือเปล่า แต่อย่างน้อย ๆ ฉันก็หวังว่าเธอจะชอบมันนะ"
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ขอบคุณนะคะ" เธอรับไปถือ ลูบๆ คลำๆ
"อยากรู้จังเลยน้าว่าคุณตุ๊กตาหน้าตาเป็นยังไง"
มุตสึมิบอกว่าเคียวมาเยี่ยมทุกวัน แต่เธอยังไม่ได้ตอบรับไปหรอก เพราะเธอน่ะจะกลายเป็นตัวภาระของเขานี่นา
"ฉันในตอนนี้น่ะทำอะไรไม่ได้เลยนี่นา"
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ไม่จริงเสียทีเดียวหรอกนะคะ" พาเมเลียว่า
"การมองโลกในแง่ดีของเธอเป็นกำลังใจให้ฉันนะ...ฉันพูดจริง ๆ เมื่อก่อนที่ฉันจะมาหาเธอ ก็ได้พบกับคนสำคัญคนหนึ่งตกอยู่ในความสิ้นหวัง" พาเมเลียเล่าเรื่องของลิเซล็อตเต้คร่าว ๆ อย่างตัดช่วงสำคัญหลาย ๆ ส่วน "ถ้าฉันไม่ได้รับรู้ถึงความเข้มแข็งจากเธอ ก็คงจะช่วยเหลืออะไรไม่ถูก..."
"เธอคือความหวังของฉันนะ"
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ดีจังเลยน้า" มุตสึมิตอบแล้วก็เงียบไปไม่รู้ว่าคิดอะไร
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ดีจังเลยน้า...หรือคะ?" พาเมเลียทวนคำอย่างงุนงง "หมายความว่ายังไงหรือคะ?"
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"อย่างน้อยตัวฉันในตอนนี้ก็ยังพอมีประโยชน์อยู่บ้างนี่คะ"
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"อย่างน้อยก็มีประโยชน์อยู่บ้าง...สินะคะ" พาเมเลียยิ้มเศร้า ๆ "ไม่บ้างหรอกนะ...เพราะความหวังเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่มาก และเพราะอย่างนั้น..."
พาเมเลียนิ่งไปครู่หนึ่ง
เธอทบทวนถึงวันที่มุตสึมิและลิเซล็อตเต้และมุตสึมิเล่าความฝันของพวกตน
นับตั้งแต่ตอนนั้น พาเมเลียก็นึกอยากจะทำให้พวกเธอมีความสุขขึ้นมา
เธอเริ่มตระหนักว่าทั้งลิเซล็อตเต้และมุตสึมิต่างก็มีอะไรบางอย่างที่ซ่อนเร้นอยู่ลึกมากจนยากที่จะเข้าถึง
พาเมเลียนึกอยากจะเอื้อมมือเข้าไปให้ถึงอะไรบางอย่างนั่น
มันไม่ได้มาจากความคิดง่าย ๆ อย่างความอยากเอาชนะ
มันมาจากความคิดที่เรียบง่ายกว่านั้น
เพราะฉันอยากให้เธอมีความสุข
เพราะฉันอยากจะอยู่กับเธอให้มากกว่านี้
เพราะฉันอยากจะรู้จักเธอให้มากกว่านี้
ความคิดแบบนี้...เรียกว่าความรักไหมนะ?
ดังนั้น พาเมเลียจึงตัดสินใจพูดออกไป
"ฉันชอบเธอ"
"...ถึงจะพูดแบบนั้น แต่ฉันก็ไม่ได้แน่ใจนักว่าชอบแบบไหน"
"ที่พอจะแน่ใจก็คือ ฉันอยากจะรู้จักเธอให้มากกว่านี้ สนิทให้มากกว่านี้ ใกล้ชิดให้มากกว่านี้...บางทีมันอาจจะเหมือนกับคำว่าชอบของเคียวคุงก็ได้"
"..." พอพูดไปแล้ว พาเมเลียก็นิ่งไป...เธอพูดอะไรไม่เข้าท่าไปหรือเปล่านะ? ความกังวลและความกลัวเริ่มวนเวียนอยู่ในหัว แต่ลึก ๆ ก้โล่งใจที่ได้พูดออกมา
"ที่ฉันอยากพูดในตอนนี้ก็เท่านี้แหละค่ะ"
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ฉันก็ชอบพาเมเลียเหมือนกันนะคะ พาเมเลียอยากจะรู้จักฉันแค่ไหนก็ได้นี่นา"
"ฉันเดินไม่ได้และมองไม่เห็น พาเมเลียจะมาหาฉันเมื่อไหร่ก็ได้"
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"..." พาเมเลียยิ้มค้างไปพักหนึ่ง เธอรู้สึกว่าคำพูดทั้งหมดที่อุตส่าห์ด้นมาเมื่อกี้ไร้ค่าไปเลย แต่คำตอบแบบนี้ก็สมกับมุตสึมิดีแหละนะ พาเมเลียถอนหายใจเล็ก ๆ ด้วยความขบขันเล็กน้อย แล้วจึงค่อย ๆ เรียบเรียงคำพูดใหม่ ถึงเมื่อกี้จะบอกว่าเรื่องที่อยากพูดมีแค่นี้ก็ตาม แต่เธออยากจะให้มุตสึมิเข้าใจคำพูดเมื่อครู่ให้ได้ ยังไงก็อุตส่าห์พูดออกไปแล้วนี่นะ
"อา...ความชอบของฉันคงจะใกล้เคียงกับเคียวคุงจริง ๆ แหละค่ะ เพราะคำพูดเมื่อครู่หมายความว่า..."
"ฉันอยากจะคบเป็นแฟนกับเธอ...น่ะนะ"
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"......." มุตสึมิยิ้มค้าง ซึ่งปกติไม่เคยเห็นเธอมีอาการนี้
"แต่ แต่นั่น พาเมเลียเป็นผู้หญิงนี่คะ..."
นั่นจึงทำให้รู้ว่า มุตสึมิไม่ได้เข้าใจสิ่งที่พาเมเลียบอกเมื่อครั้งนั้นเลย เธอไม่รู้จักเลสเบี้ยน
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"..." พาเมเลียยิ้มค้างตอบ คราวนี้หน้าแดงแจ๋ด้วยความเขินอายในหลาย ๆ เรื่อง ตกลงที่พูดไปวันก่อนนี่อีกฝ่ายไม่เข้าใจเร้อออ ไอ้ที่อีกฝ่ายบอกว่ายอมรับความแตกต่างนี่คือไม่รู้จัก แต่แค่รู้ว่าไม่เหมือนคนอื่นเท่านั้นสินะ
พาเมเลียอยากจะหัวเราะและกุมขมับด้วยความอับอายจริง ๆ แต่เธอก็ตั้งสติไว้
"ก็...เลสเบี้ยนคือผู้หญิงที่รักผู้หญิง...แล้วฉันก็เป็นเลสเบี้ยน..." พาเมเลียพยายามอธิบายอย่างตะกุกตะกัก ถึงพาเมเลียตอนนี้จะอายมากและอีกฝ่ายมองไม่เห็น แต่เธอก็ไม่ทำมึนหนีหน้ามุตสึมิ ยังไงก็มาถึงขั้นนี้แล้ว จะหนีไป-หรือจะหนีหน้ามันก็ไม่เข้าท่า
"ฉันคือสตรีที่หลงใหลในสตรีด้วยกันค่ะ..." เธอกล่าว แม้จะหน้าแดงก่ำและมีสีหน้าที่ปนไปด้วยความกังวลหลายอย่าง
"พูดตามตรง ฉันไม่ได้หวังถึงขนาดคำตกลงหรอกนะคะ...เพราะตอนนี้ฉันเพียงต้องการสื่อความรู้สึกไปถึงเธอ"
"...แต่อย่างน้อย ๆ พอจะยอมรับในตัวตนนี้ของฉันได้ไหมคะ...?"
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
".........." มุตสึมิยังอึ้ง ยิ้มค้างจนถึงช่วงสุดท้ายเธอก็ตอบรับ
"ไม่ว่าพาเมเลียจะเป็นอะไรพาเมเลียก็เป็นพาเมเลียนี่คะ ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่เนอะ"
-
มุตสึมิเนียนเฟรนด์โซนเหรอคะโฮ
พอพาเมเลียได้ยินคำตอบแล้วก็ยิ้มบาง ๆ ทั้ง ๆ ที่ตารื้น ๆ
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"อื้ม...ขอบคุณนะ...ที่ยอมรับในตัวฉันจริง ๆ"
เพื่อนอย่างนั้นหรือ เอาเข้าจริงแล้วคำคำนี้ก็ไม่ได้แย่อะไรหรอกนะ เพียงแต่ว่าพาเมเลียต้องการจะเล็งเป้าหมายที่สูงกว่านั้น หากมุตสึมิต้องการจริง ๆ เธอก็จะยังเป็นเพื่อนของมุตสึมิอยู่เหมือนเดิม...แต่อย่างน้อย ๆ เธอก็อยากจะลองเล็งเป้าหมายที่เหนือกว่านั้นดู
"ตอนนี้ก็เย็นแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ แต่ถ้ายังไงก็...ฉันมีคำถามทิ้งท้ายไว้หนึ่งอย่างนะ..."
"มุตสึมิคิดยังไงกับฉันในตอนนี้หรือ? ...ตัวฉันที่ต้องการความสัมพันธ์ที่มากกว่าเพื่อนสนิท..แฟนน่ะ?"
-
มุตสึมิก้มหน้าลงหลับตาครู่หนึ่งแล้วก็เงยหน้าขึ้นลืมตามองไปในความมืดที่ว่างเปล่าซึ่งมีเพียงตัวเธอที่มองเห็น
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ฉันคิดว่าพาเมเลียก็มีสิทธิ์ที่จะคิดและทำในสิ่งที่หวังนะคะ"
-
(http://i.imgur.com/lxZuSSc.jpg)
Classroom Phase
มี Action 5 สำหรับทำสิ่งต่างๆ สามารถเลือกซ้ำได้เท่าที่ต้องการ
การเรียน หากทำสำเร็จจะได้รับ แต้มความรู้ในการสอบ และ Exp ในด้านนั้น +2%
ซึ่งแต้มในการสอบจะช่วยเพิ่มอัตราสำเร็จ และ Exp จะใช้สะสมเพื่อเพิ่ม Status
ชมรม หากทำสำเร็จจะได้รับ Exp ในด้านนั้น +5%
ปฏิสัมพันธ์ หากทำสำเร็จจะได้รับ Event ไม่สามารถระบุเกิน 3 คน และบางคนไม่มี Event
ในตัวละครเดียวกันจะไม่แจก Event ให้ซ้ำกัน คนที่เลือกช้ากว่าได้รับ Ally +1 แทน Event
*ระวัง Event ปีสองมีความเสี่ยงพลาดสูงกว่าปี 1
เฝ้าระวัง เป็นเหตุการณ์เกี่ยวกับการต่อสู้ เอาตัวรอด หายนะ เพศภัย ไม่สามารถเลือกซ้ำได้
หากทำสำเร็จจะได้รับ Ally +1 และไม่ถูกดึงเข้า Battle หรือหนีรอดจากการถูกดึงเข้า Battle ได้
- ตั้งใจเรียนวิชาด้านภาษา : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Language
- ตั้งใจเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Science
- ตั้งใจเรียนวิชาคณิตศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Mathematics
- ตั้งใจเรียนวิชาเศรษฐศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Economics
- ตั้งใจเรียนวิชาประวัติศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Historical
- ตั้งใจเรียนวิชาพละ : โอกาสสำเร็จคือ Esp/Vit/Rea + Physical
- ตั้งใจเรียนวิชาศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ Rea + Artist
- เข้าชมรมไอดอล : โอกาสสำเร็จคือ 10% + ?? / เสีย 1 HP
- เข้าชมรมศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ 10% + ?? / เสีย 1 HP
- ปฏิสัมพันธ์ : โอกาสสำเร็จคือ Cha + Ally (ระบุชื่อ NPC 1 คน)
- เฝ้าระวัง : โอกาสสำเร็จคือ Rea (ระบุชื่อ NPC 1 คน)
-
ข้อมูลปกปิด
-
(http://wudthipan.com/fucko/_images/bfd42e21369aff0f0e8bd7260dedbffe/4254%20-%20Background.jpg)
Event Phase
ข้อมูลปกปิด
-
พาเมเลียแวะไปหาลิเซล็อตเต้อีกครั้ง เพราะเธอเป็นห่วงเมื่อวันก่อนไม่หาย
- Liselotte Event ♥♥
-
วันนี้พาเมเลียไปหาลีเซ่เพราะเธอขาดเรียน แต่เมื่อเปิดเข้าไปในห้องก็พบกระดาษสมุดฉีกออกมาและเขียนติดกาวปะไว้เต็มห้อง
ยัยใบ้
ไปตายซะ
ตายให้ดูที
อีใบ้
แต่ไม่เห็นลีเซ่
-
พาเมเลียเริ่มลงมือไล่แกะกระดาษในห้องแล้วเอาไปทิ้งที่ถังขยะใกล้ ๆ ด้วยความโมโห อะไรกัน ที่นี่คือโรงเรียนชั้นสูงแน่เหรอ ทำไมนักเรียนที่นี่ถึงทำตัวสวะขนาดนี้
แล้วจากนั้นก็ส่งข้อความทางมือถือไปหาลิเซล็อตเต้ แม้พาเมเลียจะไม่มั่นใจว่าอีกฝ่ายจะยอมตอบไหม
Subject: เป็นห่วงมาก
...อยู่ที่ไหนหรือคะ? ฉันจะไปหาค่ะ
เพื่อความแน่ใจก็โทรศัพท์หาด้วย ถึงอีกฝ่ายจะไม่พูดไม่ได้ แต่ก็น่าจะรับบ้างแหละน่า...
-
เสียงดังออกมาจากในห้องน้ำ เมื่อเข้าไปก็พบลีเซ่นอนแช่น้ำร้อนอยู่ในอ่าง ไม่รู้นานแค่ไหนแล้ว
-
"อ๊ะ...." พาเมเลียประหลาดใจกับภาพตรงหน้า...ไม่สิ การที่ลิเซล็อตเต้จะอาบน้ำในห้องตัวเองมันก็เรื่องปกตินี่นา ในทางกลับกัน เธอที่มาบุกรุกห้องคนอื่นต่างหากที่ประหลาด ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อด้วยความเขินอายในหลาย ๆ ความหมาย
"ขอโทษที่มารบกวน ไม่สิ ขอโทษที่บุกรุกค่ะ" พาเมเลียเบือนหน้าหนี...แต่ก็แอบชำเลืองมองลิเซล็อตเต้เพื่อสังเกตว่ามีอะไรผิดปกติหรือไม่ เหตุผลอีกส่วนคือสนใจหุ่น...
-
เธอนอนในท่าพิงขอบอ่าง แขนข้างหนึ่งห้อยอยู่นอกอ่าง ศีรษะหนุนขอบอ่าง ทั้งยังนิ่ง เงียบ ไม่หืออือ
พาเมเลียรู้สึกสะกิดใจแปลกๆ สภาพห้องของเธอแบบนั้น แต่เธอจะมาอาบน้ำสบายใจแบบนี้เหรอ แถมประตูก็ไม่ได้ล็อค
แล้วสายตาของพาเมเลียก็เหลือบไปเห็นกระปุกยาวางอยู่ข้างอ่าง กับคัตเตอร์ที่คุ้นๆเมื่อคราวนั้น
-
พาเมเลียลองหยิบยาขึ้นมาดู... เธอคาดเดาว่ามันน่าจะเป็นยานอนหลับหรืออะไรที่ใกล้เคียง และถ้าใช่ละก็... หรือลิเซล็อตเต้จะกินยาเกินขนาด!?
พาเมเลียลากร่างของลิเซล็อตเต้ให้ออกมาจากอ่างเพื่อไม่ให้ตัวเย็นลง แล้วโทรเรียกรถพยาบาลมาด่วน ๆ เลย บอกว่ามีนักเรียนที่อาจใช้ยาเกินขนาด
-
พาเมเลียพาเอาเธอขึ้นมาจากอ่าง แต่แย่แล้วล่ะ กว่ารถพยาบาลจะมาก็เป็นครึ่งชั่วโมงเลย
ไม่สิ ที่นี่ไม่ได้เคยใช้บริการรถพยาบาลสักหน่อย ห้องพยาบาล!? ใช่ คิดได้ดังนั้นก็โทรติดต่อครูพยาบาลทันที
ปี๊ป่อ ปี๊ป่อ ปี๊ป่อ
นานสองนานแล้ว ที่สุดก็เยี่ยมได้ ครูพยาบาลที่นี่เหนื่อยมาก จบเรื่องแล้วก็กลับไปทันทีเหลือเพียงเจ้าหน้าที่ไม่กี่คน
- นั่งเฝ้าข้างๆเตียงของลิเซล็อตเต้
- ไม่เฝ้า แต่เดินดูรอบๆอาคารพยาบาล
-
เฝ้าสิ พาเมเลียเป็นห่วงลิเซล็อตเต้เหลือเกิน
-
ดวงตาคู่นั้นค่อยๆเปิดขึ้นมาหลังจากรออยู่นานสองนานจนกระทั่งตี 4 เลยล่ะ
- Roleplay
- ยิ้มรับ: โอกาส Cha
-
เพลงมา
Danganronpa 3: The End of Hope's Peak Academy OST 1 - 14. Goodbye to all of the future (http://www.youtube.com/watch?v=IBhTwLddWuM#)
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"......." พาเมเลียยิ้มให้ลิเซล็อตเต้อย่างเงียบงัน ก่อนจะเริ่มเอ่ยปากพูด
"ในที่สุดก็ตื่นเสียที...โล่งอกไปทีนะคะ" พาเมเลียกล่าวเพียงเท่านั้น
แล้วหยดน้ำใส ๆ ค่อย ๆ ไหลออกจากดวงตา แต่พาเมเลียก็ยังพูดต่อไปทั้งรอยยิ้มและน้ำตา
"ฉันบอกแล้วนะคะว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันก็จะไม่ทอดทิ้งคุณ..."
"สิ่งที่ฉันทำอาจจะเป็นเพียงความเอาแต่ใจของฉันก็ได้ แต่ฉันไม่อยากจะเสียคุณไป...ฉันไม่อยากจะเสียเธอไป"
"เพราะฉันอยากอยู่เคียงข้างเธอต่อไป"
"เพราะฉันอยากจะรู้จักเธอให้มากกว่านี้"
"เพราะฉันอยากทำให้เธอมีความสุข"
"เพราะฉัน...อยากจะมอบความหวัง...มอบความรักให้เธอ"
เมื่อพูดมาถึงตรงนี้แล้ว หยดน้ำใส ๆ จากดวงตาก็หยุดหลั่งไหล
แต่ความรู้สึกของพาเมเลียไม่ได้หยุดลงเหมือนน้ำตา
-
พาเมเลียเห็นอีกฝ่ายที่ตาลอยๆคลี่ยิ้มออกมาคล้ายจะเป็นคำขอบคุณที่แสนจะอ่อนระโหย คล้ายเส้นด้ายที่ขึงจนตึงพร้อมจะขาดได้ตลอดเวลา
ราวกับเธอคาดหวังอะไรบางอย่างมากกว่านั้น... ความรู้สึกของพาเมเลียบอกออกมาอย่างนั้น
เธอยังต้องการอะไรที่พาเมเลียไม่ได้บอกกล่าวออกมา... อย่างนั้นเหรอ?
Ally +2
แล้วลีเซ่ก็พักอยู่ที่นี่อีก 2 วันถึงกลับห้องได้ แต่หลังจากนั้นพาเมเลียกลับไม่เคยเห็นเธอยิ้มอีก...
-
ยังมีอะไรที่ลิเซล็อตเต้คาดหวังมากกว่านี้อีกหรือ?
ไม่สิ ถ้าพูดถึงเรื่องนั้นแล้วละก็ พาเมเลียพอจะเดาได้อยู่บ้าง...เกี่ยวกับคำพูดหนึ่งที่หากพูดแล้วทุกอย่างจะเปลี่ยนไป
บางทีคำพูดนั้นอาจจะพาเธอไปแบดเอนด์แทนที่จะเป็นแฮปปี้เอนด์ก็ได้
แต่เอาเถอะ เรื่องนั้นไว้ว่ากันทีหลัง
พาเมเลียตัดสินใจซื้อช็อคโกแลตราคา 5$ แล้วไปหามุตสึมิต่อ
- เควสท์มุตสึมิ
ข้อมูลปกปิด
-
ขณะที่เดินไปทางห้องพักของมุตสึมิก็เห็นคนเดินเข้าไปก่อน ดูเหมือนจะเป็นเคียวที่มาเยี่ยม
- แอบฟัง: โอกาส Rea
- เปิดเข้าไป: Ally -1
- เคาะประตู
- รอ
-
อีเวนท์เดิมก็ชอยส์เดิม
- เคาะประตู
-
เคียวมาเปิดประตู เห็นพาเมเลียก็สวัสดีแล้วหลบให้ มองเข้าไปเห็นมุตสึมินั่งก้มหน้างุด
ดูเหมือนเคียวจะทำอะไรเธอ หรือพูดอะไรกับเธอ แต่บรรยากาศก็ไม่ได้ตึงเครียดอะไร เคียวก็ยืนเงียบอยู่ริมหน้าต่าง
-
พาเมเลียยืนงงยืนบื้อ เธอสังหรณ์ใจไม่ดีชอบกล ดูจากบรรยากาศแล้วเก็บช็อคโกแลตไว้กับตัวไปก่อนก็แล้วกัน
"คำถามนี้อาจจะเสียมารยาทก็จริง แต่เมื่อครู่นี้เกิดอะไรขึ้นหรือคะ?" พาเมเลียถามทั้งสองคนอย่างเกรงอกเกรงใจ
-
"อ เอ่อ คือ" พาเมเลียเงยหน้าขึ้นมายิ้มแหะๆ แต่พูดติดอ่าง ส่วนเคียวก็หันมา
(http://i.imgur.com/MhkjjW9.jpg)
"ไม่มีอะไรหรอกครับ" เขาบอกแล้วเดินผ่านพาเมเลียไปหลังบอกลาทั้งสอง และพึมพำเงียบๆ
ต้องขอบคุณที่เธอเข้ามาขัดจังหวะ ความใจร้อนของผมอาจทำให้ทุกอย่างมันแย่ลง
แล้วเคียวก็เดินออกไป พาเมเลียจึงรู้จากมุตสึมิว่าเคียวมาพูดอะไรบางอย่างและขอจูบ (แต่ยังไม่ทันได้จูบพาเมเลียก็เข้ามาก่อน)
-
ขอบคุณ...? พาเมเลีบสงสัยนิดหน่อยว่าำทไมเคียวพูดแบบนั้น เขาประชดเธอหรือ หรือว่าเขาขอบคุณจริง ๆ ที่ช่วยเตือนสติ...
ว่าแต่พวกเธอสองคนยังไม่ได้เป็นแฟนกันเลยไม่ใช่หรือไง...?
เอาเถอะ พาเมเลียโยนข้อสงสัยพวกนั้นทิ้งไปก่อน มุตสึมิตรงหน้าสำคัญกว่า
"พูดอะไรบางอย่างที่ว่านี่...พูดเรื่องอะไรหรือคะ?" พาเมเลียถามมุตสึมิเพิ่มเติม
-
ไม่น่าสงสัยหรอก เขาขอบคุณจริงๆ เพราะถ้าพาเมเลียเข้ามาช้าไปเขาอาจจะจูบเธอแล้วโดนเกลียดขี้หน้าเอาได้เพราะยังไม่ได้เป็นแฟนกันนี่แหละ
พาเมเลียจะได้คำตอบไหมนะ เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของเคียวกับมุตสิมิด้วย
โอกาส Cha ทอยเต๋า
-
อ้าว นี่ตกลงเราช่วยศัตรูหัวใจเรอะ...แต่พาเมเลียก็ไม่อยากให้มุตสึมิอารมณ์เสียละนะ
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
([url]http://i.imgur.com/MhkjjW9.jpg[/url])
"มันไม่จำเป็นสำหรับเธอ"
เคียวปฏิเสธที่จะหาหนังสือสำหรับคนตาบอดมาให้มุตสึมิ "เพราะเธอจะต้องมองเห็นได้ดังเดิม"
"ผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้เธอกลับมามีความสุขเช่นนักเรียนทั่วไป แม้ว่าสิ่งนั้นจะทำให้ผมต้องหายไปจากโลกนี้ก็ตาม นั่นคือรู้สึกของผมที่มีต่อเธอ"
"และผมได้พบวิธีนั้นแล้ว ผมจะทำเพื่อแสดงให้เห็นว่าความรู้สึกที่ผมมีให้เธอเป็นของจริง"
จากนั้นหมอนี่ก็บอกออกมาว่า ผมอยากจูบเธอ ขอให้ผมได้จูบผู้หญิงที่ผมรักได้ไหม
-
พาเมเลียเดาได้ทันทีว่าเคียวพูดถึงอะไร
เขากำลังพูดถึง "แบทเทิล" การต่อสู้ที่ผู้ชนะจะสามารถขอพรได้ หมอนั่นคงอยากจะเป็นผู้ชนะแล้วขอพรให้มุตสึมิตากลับมามองได้ดังเดิม
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ฉันคิดว่าฉันรู้นะคะว่าที่เคียวคุงพูดหมายถึงอะไร..." รวมไปถึงเหตุผลที่หมอนั่นขอจูบด้วย ถ้าคิดว่าเดี๋ยวจะต้องตายจากไปก่อนที่จะได้คบกัน แล้วจะขอจูบคล้ายสั่งลาก็ไม่แปลกหรอก...แต่ก็เป็นเรื่องที่ยากจะรับได้อยู่ดีแหละนะ
"ว่าแต่ว่า..มุตสึมิคิดยังไงกับคำพูดนั้นของเคียวคุงหรือ?" เธอถามความรู้สึกของมุตสึมิ "เธอจะรู้สึกว่าคุ้มค่าหรือเปล่า ถ้าจะกลับมาเดินและมองเห็นได้ดังเดิม แลกกับการหายตัวไปของเพื่อนหนึ่งคน..."
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"เอ๋ ทำไมถึงต้องหายไปด้วยล่ะ" มุตสึมิไม่เข้าใจ "ถ้าแลกกับเรื่องแบบนั้นฉันก็ไม่ต้องการหรอกนะคะ"
ความจริงแล้วใครหลายคนก็น่าจะตอบเหมือนมุตสึมิ
-
พาเมเลียยิ้มบาง ๆ ให้มุตสึมิ
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"นั่นสินะคะ ฉันเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกัน..." พาเมเลียพูด คำพูดของเธอไม่ได้แฝงนัยยะอะไรไว้แต่อย่างใด เธอไม่ค่อยเข้าใจจริง ๆ ทั้งกลไกของแบทเทิล และการตัดสินใจของเคียว
"แต่ที่ฉันพอจะเข้าใจอยู่อย่างหนึ่งก็คือ...ที่เคียวคุงทำแบบเมื่อครู่นี้ก็เพราะว่ามีความรักเป็นแรงขับเคลื่อนน่ะค่ะ"
"บางครั้ง ไม่สิ บ่อยครั้งไป ที่ความรักทำให้การตัดสินใจของคนเราเปลี่ยนไป...ทั้งในทางที่ดีและไม่ดี..."
"เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันจะหาหนังสือสำหรับคนตาบอดให้เธอเองก็แล้วกันเนอะ" พาเมเลียเปลี่ยนเรื่องดื้อ ๆ "ว่าแต่เธอต้องการหนังสือแบบไหนกันล่ะ...หมายถึงแนวน่ะนะ ฉันจะได้เลือกซื้อถูก"
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ฉันอยากอ่านหนังสือเรียนน่ะค่ะ" ไม่มีหรอก ใครจะมาทำหนังสือเรียนของที่นี่สำหรับคนตาบอด
ช่วงเวลาหลังจากนี้ก็ไม่มีอะไรมากนัก ทั้งสองคุยกันเรื่อยๆจนจบเควส Ally +1
-
พาเมเลียไปชมรมไอดอลต่อ ไหน ๆ เข้าชมรมมาแล้วนี่นะ
-
(http://wudthipan.com/fucko/_images/78f06ca85d2df269c3e51fe97f0a1df3/4248%20-%20Background.jpg)
ชมรมไอดอลมีสมาชิก 150 คน ซึ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆอย่างน่าตกใจ
มีคนเสนอว่าถ้าอายะจังแต่งบิกินี่ถ่ายแบบลงโปสเตอร์ไปแข่งกับฟรานเชสก้าแห่งชมรมกรีฑาล่ะก็สมาชิกของเราจะมากกว่านี้อีก
- มีคนมาสมัคร: ใช้ 1 หัวใจ ทอยเต๋า 1d10 เพื่อเพิ่มสมาชิกชมรม
- ทำกิจกรรม: ได้รับชมรม +3%
- เรียนรู้การเป็นไอดอล: ใช้ 1 หัวใจ
-
พาเมเลียค่อนข้างประหลาดใจกับจำนวนของชมรม
ถึงเธอจะแทบไม่เคยยุ่งกับไอดอลเลย แต่ก็จะลองดู
(http://i.imgur.com/9rQeFd1.png)
- ทำกิจกรรม: ได้รับชมรม +3%
-
([url]http://i.imgur.com/dNpTGd1.jpg[/url]) VS ([url]http://i.imgur.com/mXTl9Jc.jpg[/url])
ใครก็รู้ทั้งนั้นแหละว่าสองคนนี้ไม่ถูกกัน ได้ข่าวว่าเคยตบกันด้วย
อายะนี่โหดมาก ตบอีกฝ่ายเข้ารพ.เลย นั่นทำให้เรตติ้งของเธอตกลงมาเยอะทีเดียว
เข้าข้างใครดี
- Aya
- Kate
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"....." พาเมเลียยิ้มค้างติดมาจากมุตสึมิซะแล้ว
แต่เฮ้ย เดิมทีชมรมนี้มีไว้สนับสนุนอายะไม่ใช่รึไง ทำไมพวกนายเปลี่ยนสีกันไวขนาดนี้
..แต่อืม ยังไงพาเมเลียก็รู้จักเคทมากกว่า เธอไม่แน่ใจหรอกว่าใครถูกหรือใครผิด แต่ก็ขอช่วยคนรู้จักไว้ก่อนละกัน
ซัทสึกิมาช่วยอายะซะนะคะ ก่อนที่ไวฟุหล่อนจะไม่มีที่ยืนในสังคม
- Kate
-
นั่นจึงทำให้รู้ว่าเคทเป็นฝ่ายตบคนเดียวแหละ แต่ประธานชมรมสร้างข่าวปกป้องเคทว่าอายะก็ตบเธอ ดูท่าพวกเขาสองคนจะมีซัมติงกันแน่ๆ
Ally Kate +1
Ally Aya -1
(จบ)
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"........." พาเมเลียยิ้มค้าง เธอไม่นึกเลยสักนิดว่าเคทจะทำตัวร้ายอย่างนี้ (ความจริงก็ควรจะรู้แล้วอะนะ)
เจอแบบนี้แล้วเธอปวดหัวจริง ๆ เธอคิดว่าเดี๋ยวคราวหน้าเธอจะไปดุเคทกับโวยประธานสักหน่อย
แต่ตอนนี้เจออะไรมาเยอะ ขอกินข้าวก่อนก็แล้วกัน
- ไปโรงอาหารชั้นสูง
- ไปลองเมนูสลัดผักราพันเซล
-
กริ๊ง... *เงินหายไป 5$
(http://wudthipan.com/fucko/_images/f5333ab1b529ed10fd62033a343d8cf4/4242%20-%20Background.jpg)
โรงอาหารชั้นดีที่สุดนั้นไม่ต่างจากภัตตาคารชั้นวีไอพี เป็นห้องอาหารเดี่ยวเปิดบริการ 24 ชม.
เอาล่ะ สั่งอะไรดี
- สเต็กราดไข่ปลาวาฬยักษ์ตาเดียว 10$
- ข้าวผัดสโนว์ไวท์ 8$
- สลัดผักราพันเซล 5$
- ไวน์ดำ 3$
- ว็อดก้า 1$
-
ซ้ำอีกที
- สลัดผักราพันเซล 5$
-
ข้อมูลปกปิด
-
พาเมเลียกินต่อเลย
- ข้าวผัดสโนว์ไวท์ 8$
-
ข้อมูลปกปิด
-
(http://i.imgur.com/aDzKy5M.jpg)
Private Phase
ช่วงเย็นถึงกลางคืนยาวไปถึงเช้า เป็นช่วงอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ หากพักผ่อนจะทำการฟื้นฟู HP 20% หากได้รับ Quest ก็มาทำที่นี่ได้
เมื่อจบช่วงนี้จะเข้าสู่วันใหม่ และเริ่มที่ Classroom Phase
เลือก
- Event ?? (ดองได้)
-
ข้ามไปเลย
-
ฉากคลาสรูมล่วงหน้า
ข้อมูลปกปิด
-
ข้ามไปคลาสรูมอีกรอบเลย 18$ ที่เสียไปจะต้องใช้ให้คุ้ม
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
(http://i.imgur.com/lxZuSSc.jpg)
Classroom Phase
มี Action 5 สำหรับทำสิ่งต่างๆ สามารถเลือกซ้ำได้เท่าที่ต้องการ
การเรียน หากทำสำเร็จจะได้รับ แต้มความรู้ในการสอบ และ Exp ในด้านนั้น +2%
ซึ่งแต้มในการสอบจะช่วยเพิ่มอัตราสำเร็จ และ Exp จะใช้สะสมเพื่อเพิ่ม Status
ชมรม หากทำสำเร็จจะได้รับ Exp ในด้านนั้น +5%
ปฏิสัมพันธ์ หากทำสำเร็จจะได้รับ Event ไม่สามารถระบุเกิน 3 คน และบางคนไม่มี Event
ในตัวละครเดียวกันจะไม่แจก Event ให้ซ้ำกัน คนที่เลือกช้ากว่าได้รับ Ally +1 แทน Event
*ระวัง Event ปีสองมีความเสี่ยงพลาดสูงกว่าปี 1
เฝ้าระวัง เป็นเหตุการณ์เกี่ยวกับการต่อสู้ เอาตัวรอด หายนะ เพศภัย ไม่สามารถเลือกซ้ำได้
หากทำสำเร็จจะได้รับ Ally +1 และไม่ถูกดึงเข้า Battle หรือหนีรอดจากการถูกดึงเข้า Battle ได้
- ตั้งใจเรียนวิชาด้านภาษา : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Language
- ตั้งใจเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Science
- ตั้งใจเรียนวิชาคณิตศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Mathematics
- ตั้งใจเรียนวิชาเศรษฐศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Economics
- ตั้งใจเรียนวิชาประวัติศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Historical
- ตั้งใจเรียนวิชาพละ : โอกาสสำเร็จคือ Esp/Vit/Rea + Physical
- ตั้งใจเรียนวิชาศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ Rea + Artist
- เข้าชมรมไอดอล : โอกาสสำเร็จคือ 10% + ?? / เสีย 1 HP
- เข้าชมรมศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ 10% + ?? / เสีย 1 HP
- ปฏิสัมพันธ์ : โอกาสสำเร็จคือ Cha + Ally (ระบุชื่อ NPC 1 คน)
- เฝ้าระวัง : โอกาสสำเร็จคือ Rea (ระบุชื่อ NPC 1 คน)
-
(http://wudthipan.com/fucko/_images/bfd42e21369aff0f0e8bd7260dedbffe/4254%20-%20Background.jpg)
Event Phase
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
ข้ามไป Classroom Phase ของวันถัดไปเลย ไว้เจอกันวันหลังนะมุตสึมิกับลิเซล็อตเต้
ข้อมูลปกปิด
-
(http://wudthipan.com/fucko/_images/bfd42e21369aff0f0e8bd7260dedbffe/4254%20-%20Background.jpg)
Event Phase
ข้อมูลปกปิด
-
จัดเควสลิเซล็อตเต้เลย พาเมเลียยังเป็นห่วงลิเซล็อตเต้ไม่หาย
-
ทดสอลอะไรนิดหน่อย
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
เลือกสถานที่ซึ่งพบเจอ
- ห้องเรียนที่ไม่ได้ใช้ ในสภาพเปลือย
- ดาดฟ้า ยืนอยู่บนรั้ว
- ริมถนนในเมือง ??
-
ข้อมูลปกปิด
-
เห็นลีเซ่นั่งร้องไห้อยู่ริมห้อง มีเสื้อผ้ากระจัดกระจาย
- เข้าไปถามเธอว่าเกิดอะไรขึ้น
- เข้าไปปลอบเธอ
-
เรื่องแบบนี้ไม่จำเป็นต้องถามแล้วละ
- เข้าไปปลอบเธอ
พาเมเลียถอดเสื้อนอกของตัวเองแล้วยื่นให้ลิเซล็อตเต้เงียบ ๆ
-
ลิเซลอตเต้ได้แต่เงียบ
-
พาเมเลียมองรอบข้างให้แน่ใจว่าร่องรอยเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายสื่อว่าโดนขืนใจมาใช้ไหม แล้วใช้ Chr คิดว่าควรทำอย่างไรให้อีกฝ่ายสบายใจที่สุดเท่าที่จะทำได้ในตอนนี้
-
เสื้อผ้าอยู่ในสภาพคล้ายถูกดึง มีรอยปริ ฉีกขาดตามตะเข็บ และกระดุมหลุด ชัดเลย...
คิดได้ดังนั้นพาเมเลียก็กอดเธอแน่นแล้วปลอบเธอ บอกว่าไม่เป็นไรแล้วนะ ไม่เป็นไร มันไม่เป็นไรแล้ว ต่อไปนี้จะไม่มีใครทำอะไรเธอได้อีกแล้ว
จากนั้นพาเมเลียก็พาเธอกลับห้องไปล้างตัวอาบน้ำ แต่ก็ไม่ได้ทำให้สีหน้าของลีเซ่เปลี่ยนไป
(จบเควส)
-
อ้าวเฮ้ย จบไวไปแล้ว! ทีเควสก่อนกินเวลาเป็นวัน ๆ เลยนะ!
เมื่อพาเมเลียแยกตัวกลับมาแล้วก็นึกได้ว่าสิ่งที่เธอทำมันไร้ประโยชน์สิ้นดี สิ่งที่เธอต้องทำคือหาทางทำให้ลิเซล็อตเต้ไม่ถูกเจอแบบนี้อีกต่างหาก พูดแค่ปลอบอย่างเดียวมันใช้ได้ที่ไหน แล้วล้างตัวแบบนี้ก็ทำลายหลักฐานที่ถูกขืนใจไม่ใช่รึไง แบบนี้ก็รังแต่จะทำให้คนร้ายลอยนวลไปได้สบาย ๆ เท่านั้นเอง
พาเมเลียอยากจะร้องไห้กับความโง่ของตัวเองที่ดันไปคิดถึงอารมณ์ของลิเซล็อตเต้เมื่อตอนนั้น....
ฉันนี่มัน...โง่จริง ๆ
แม้เธอจะเสียใจจากการตัดสินใจอะไรโง่ ๆ แต่ถ้าจะจมจ่มอยู่กับความรู้สึกผิดแล้วจะไม่มีอะไรคืบหน้า เธอจึงไปหาคนสำคัญคนหนึ่งของเธอ...
แต่ก่อนอื่น ต้องทำตามสัญญาก่อนสินะ
- ไปหาซื้อหนังสือสำหรับคนตาบอด เอาพวกนิยายดี ๆ ดัง ๆ ถึงจะไม่ใช่หนังสือ แต่มุตสึมิก็น่าจะต้องการอ่านอยู่ดี
-
-
เล่มละ 2$ จะเอาเรื่องอะไรบ้าง
-
พาเมเลียพยายามใช้ esp คิดว่ามุตสึมิชอบแนวไหนเป็นพิเศษ
-
สมุดนั่นคือสมุดฉีกสำหรับเอากระดาษมาพับ เพราะมุตสึมิชอบพับกระดาษมาแต่แรกแล้ว แต่ห้องของเธอไม่มีอุปกรณ์เครื่องเขียนสำหรับวาดรูปมากไปกว่าสีเทียน สีไม้ และสีเมจิกหรอก เธอไม่ได้คลั่งไคล้ชื่นชอบมากขนาดนั้น ผ้าปูที่นอนของเธอเป็นลายนกกระดาษ ไม่มีแจกันและดอกไม้ มีแต่พวกของจุกจิกแบบเด็กๆ อย่างโคมไฟที่ส่งเสียงกรุ๊งกริ๊งสำหรับกล่อมเด็กอนุบาล
นั่นสิ พาเมเลียไม่เคยคุยเรื่องนี้เลย แล้วรสนิยมของมุตสึมินี่ก็ดูเหมือนคนที่ชอบไปซะทุกอย่าง แต่ไม่ได้มีอะไรที่จะชื่นชอบที่สุดเลยสักอย่าง
ก็ดูสิ ห้องของเธอยังเรียบๆ ไม่มีอะไรเลย เธออาจจะชอบพับกระดาษ ชอบของน่ารักแบบเด็กๆบ้าง ซึ่งเคียวมองออกจึงซื้อหีบเพลงไปให้
-
พาเมเลียคาดต่อว่ามุตสึมิจะชอบหนังสือภาพสำหรับเด็กไหมนะ
-
ถ้าเธอชอบอย่างน้อยการที่มีมันอยู่ในห้องก็พอจะการันตีได้ประมาณหนึ่ง แต่ถ้าเธอไม่มีมันก็อาจเป็นไปได้สูงว่าเธอไม่ได้ชื่นชอบมันสักเท่าไรนัก
มุตสึมิเป็นคนที่เคยมองเห็นและตาบอด เธอไม่ได้ตาบอดมาแต่เกิด การอ่านหนังสือภาพเรียนรู้จึงไม่ใช่สิ่งที่เธอน่าจะสนใจ
-
พาเมเลียบอกมุตสึมิว่าจะซื้อหนังสือสำหรับคนตาบอดให้ แต่มุตสึมิต้องการหนังสือเรียนซึ่งมันไม่มี จะเอาหนังสือสอนพับกระดาษมันก็แปล่ง ๆ อีก...
เอาเป็นนิทานภาพเกี่ยวกับการพับกระดาษก็แล้วกัน
ชื่อเรื่อง เจ้าชายกับนักพับกระดาษ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเด็กน้อยคนหนึ่ง เป็นคนที่มีความสามารถในการพับอย่างน่าอัศจรรย์ แม้ครอบครัวของเด็กน้อยคนนี้จะเป็นครอบครัวที่มีฐานะยากจน แต่ตัวเขาก็หวังว่าสักวันหนึ่ง พรอสวรรค์น้อยๆ ของเขาจะช่วยให้พ่อแม่มีชีวิตที่สุขสบายขึ้นได้บ้าง
อยู่มาวันหนึ่ง เจ้าชายองค์น้อยซึ่งเป็นโอรสของพระราชา ทรงนึกอยากได้ของเล่นแปลก ๆ ใหม่ ๆ เป็นของขวัยวันเกิด พระราชา ผู้เป็นพ่อ จึงป่าวประกาศให้ประชาชนนำของเล่นสุดวิเศษมาประกวดประขันกัน ซึ่งหากของเล่นของใครเป็นที่ถูกใจเจ้าชายมากที่สุด พระราชาก็จะปูนบำเหน็จให้แก่คนคนนั้นเป็นรางวัลอย่างงาม
เมื่อวันประกวดของเล่นมาถึง ผู้คนจากทั่วทุกสารทิศ ต่างก็นำของเล่นที่ดูน่าตื่นตาตื่นใจมาให้เจ้าชายทรงตัดสิน แต่หลังจากที่เจ้าชายทรงทดลองเล่นของเล่นจนเกือบครบทุกชิ้นแล้ว สายตาของทุก ๆ คนในงานต่างก็จับจ้องไปที่เจ้าของของเล่นชิ้นสุดท้าย ซึ่งก็คือเด็กน้อยที่ยืนกอดกระดาษแผ่นใหญ่เอาไว้แนบอก
ผู้เข้าร่วมงานเกือบทุกคนพากันหัวเราะเยาะเมื่อทราบว่า กระดาษที่เด็กน้อยกอดอยู่นั้น ก็คือของเล่นที่เด็กน้อยตั้งใจจะส่งเข้าประกวด แต่ทันทีที่เด็กน้อยลงมือพับกระดาษของเขา กระดาษที่แสนธรรมดา ก็กลายสภาพเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่ทุกคนต่างคาดไม่ถึง
เด็กน้อยเริ่มแสดงฝีมือด้วยการพับกระดาษเป็นดอกไม้ จากนั้น เขาก็คลี่กระดาษออกแล้ว เปลี่ยนดอกไม้ให้กลายเป็นผีเสื้อ และเพียงชั่วพริบตาเดียวหลังจากนั้น เด็กน้อยก็เปลี่ยนผีเสื้อให้กลายเป็นนก แล้วเขาก็จัดการดัดแปลงนก จนเกิดเป็นมังกรมีปีกที่ดูสง่างามได้อย่างน่าพิศวง
เด็กน้อยพับกระดาษอย่างไม่ยอมหยุดพัก ส่วนผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆ ต่างก็พากันอ้าปากค้างต่อสิ่งมหัศจรรย์ที่พวกเขาได้เห็นอยู่ตรงหน้า
และแล้ว...เวลาในการตัดสินก็มาถึง เจ้าชายทรงถูกใจของเล่นของเด็กน้อยมากที่สุด พระองค์ทรงชอบ ที่กระดาษแผ่นเดียว สามารถเปลี่ยนแปลงรูปร่างไปตามจินตนาการได้ไม่รู้จบ ในที่สุด พระราชาก็มอบรางวัลมูลค่ามหาศาลให้แก่เด็กน้อย ตามที่พระองค์ได้สัญญาเอาไว้
เด็กน้อยนำรางวัลทั้งหมดมอบให้พ่อกับแม่ของเขา แต่โอกาสในการแสดงความสามารถของเด็กน้อยยังไม่สิ้นสุด ลงเพียงเท่านี้ เพราะเจ้าชายยังคงขอให้เด็กน้อยมาเป็นผู้สอนการพับกระดาษแบบใหม่ ๆ ให้แก่พระองค์อยู่เสมอ และเมื่อเจ้าชายได้ขึ้นครองราชย์สืบต่อจากพระบิดา พระองค์ไม่ลืมที่จะแต่งตั้ง "เพื่อนนักพับ" ของพระองค์ ให้ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวง "ของเล่น" เพื่อให้นักพับกระดาษ ระดับโลกผู้นี้มีโอกาสได้ใช้พรสวรรค์น้อย ๆ ของเขา บันดาลความสุขและสร้างสรรค์จินตนาการให้เกิดขึ้นแก่เด็กทุกคน เฉกเช่นเดียวกับที่พระองค์ทรงได้สัมผัสมาด้วยตัวของพระองค์เอง
..ได้ใช่มั้ย และขอย้ำว่าเป็นของสำหรับคนตาบอดด้วยนะ!
ปล. โด้มาจากเว็บนี้ (http://karn.tv/นิทาน/135-เจ้าชายกับนักพับกระดาษ)
-
พาเมเลียคิดว่าเรื่องอะไรก็ไม่น่าจะต่างกัน เพราะมุตสึมิอ่านไม่ออก...
-
ไม่แน่หรอกน่า ถ้ามุตสึมิอ่านออกได้เมื่อไหร่ เธอจะประทับใจกับเรื่องราวแน่ ๆ มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับคุณค่าของสิ่งที่เธอรักเชียวนะ
พาเมเลียตัดสินใจซื้อหนังสือนิทานสำหรับคนตาบอดดังกล่าว (เจ้าชายกับนักพับกระดาษ) นอกจากนั้นแล้วก็ลองหาซื้อโมบายแขวนน่ารัก ๆ ที่ส่งเสียงกรุ๊งกริ๊งด้วย เพราะของน่ารัก ๆ แบบนี้มุตสึมิคงชอบเหมือนกัน แถมยังไม่ซ้ำกับสิ่งที่เธอมีมาก่อนด้วย
-
ถ้าเธออยู่รอดไปจนได้อ่านเป็นล่ะก็นะ เสียเงิน 2$ ค่าหนังสือ และโมบาย 1$
-
โอ้โหเป็นลางมาก จัดไปเลย เอาช็อคโกแลตไปเก็บในห้องด้วย
จากนั้นก็ต่อเควสมุตสึมิ
-
ขณะที่เดินไปทางห้องพักของมุตสึมิก็เห็นคนเดินเข้าไปก่อน ดูเหมือนจะเป็นเคียวที่มาเยี่ยม
- แอบฟัง: โอกาส Rea
- เปิดเข้าไป: Ally -1
- เคาะประตู
- รอ
-
จีเอมเนียนรียูสฉากเหรอคะ
ลึก ๆ พาเมเลียไม่อยากให้เคียวอยู่กับมุตสึมิเท่าไรนัก เธอจึงแอบขัดขวางเล็กน้อย
- เคาะประตู
-
เคียวมาเปิดประตู เห็นพาเมเลียก็สวัสดีแล้วหลบให้ มองเข้าไปเห็นมุตสึมินั่งก้มหน้างุด
ดูเหมือนเคียวจะทำอะไรเธอ หรือพูดอะไรกับเธอ แต่บรรยากาศก็ไม่ได้ตึงเครียดอะไร เคียวก็ยืนเงียบอยู่ริมหน้าต่าง
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"...เอ่อ..." พาเมเลียรู้สึกว่าบรรยากาศมันคุ้น ๆ ชอบกล
เอาเถอะ ไหน ๆ ก็คุ้น ๆ จนดูเหมือนลูปแล้ว เธอจะถามอะไรเหมือนกับคราวก่อนให้คุ้นกว่าเดิมอีกก็ได้
"อา...คราวนี้เกิดอะไรขึ้นหรือคะ?"
-
(http://i.imgur.com/MhkjjW9.jpg)
"ไม่มีอะไรหรอกครับ" เขาบอกแล้วเดินผ่านพาเมเลียไป
พาเมเลียจึงรู้จากมุตสึมิว่าเคียวมาพูดอะไรบางอย่างและขอจูบ (แต่ยังไม่ทันได้จูบพาเมเลียก็เข้ามาก่อน)
-
"อะไรบางอย่างที่ว่านี่...คงต่างจากเมื่อคราวก่อนหน้าสินะคะ?" พาเมเลียพูดติดตลกเล็กน้อย แต่เธอก็เริ่มจะสนใจคำพูดของเคียวนิดหน่อย แล้วก็เป็นห่วงมุตสึมิด้วย... เพราะท่าทีที่ซ้ำซ้อนแบบนี้ดูมีพิรุธพิก...
"ช่วยบอกฉันหน่อยได้ไหม ว่าเขาพูดเรื่องอะไร"
ข้อมูลปกปิด
-
([url]http://i.imgur.com/MhkjjW9.jpg[/url])
"หลังเรียนจบแล้วแต่งงานกับผมนะครับ"
จากนั้นหมอนี่ก็บอกออกมาว่า ผมอยากจูบเธอ ขอให้ผมได้จูบผู้หญิงที่ผมรักได้ไหม
-
พาเมเลียปวดหัวกับพฤติกรรมของเคียวนิด ๆ แค่เป็นแฟนก็ยังไม่ได้เป็นด้วยซ้ำไม่ใช่รึไง มาขอแต่งงานหลังเรียนจบทำไม เป็นแฟนเธอให้ได้ก่อนเถอะ
อย่าบอกนะว่านี่คือ how to จีบมุตสึมิจริง ๆ น่ะ พาเมเลียเริ่มอยากจะลองรอเคียวจูบมุตสึมิให้โดนโกรธแล้วสิ เฟิร์สคิสเหรอ? ช่างมันสิ
อา...แต่เรื่องนั้นช่างมันก่อน
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ฉันหาหนังสือสำหรับคนตาบอดที่เธอต้องการได้แล้วนะ" พาเมเลียยื่นหนังสือนิทานให้มุตสึมิ "ถึงจะไม่ใช่หนังสือเรียนแถมเป็นนิทานเด็ก แต่ฉันเชื่อว่าเธอจะต้องชอบมันแน่"
-
มุตสึมิหลุดจากอาการใจลอยไปชั่วขณะแล้วมาลูบคลำหนังสือ เอามาถืออ่านกลับหัว
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ขอบคุณนะคะ แต่ดูแล้วน่าจะแพงหรือเปล่า" เธอถาม มือก็ควานหยิบกระเป๋าสตางค์
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ตอนนี้ถือหนังสือกลับหัวนะ" พาเมเลียหัวเราะยิ้ม ๆ "ส่วนเรื่องเงินก็ไม่ต้องจ่ายก็ได้ เพราะฉันตั้งใจจะมอบเป็นของขวัญเธออยู่แล้วละ" เธอพูดเป็นเชิงว่าหากมุตสึมิยืนกรานจะจ่าย เธอก็ยินดีจะให้จ่ายเพื่อให้ความสบายใจของทั้งสองฝ่าย
-
มุตสึมิส่ายหน้าและจ่ายคืน เธอบอกว่ามันดูไม่มีเหตุผลมากพอที่จะรับของที่มีราคาแพง
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"นี่ค่ะ" งมๆคุ้ยเงินแล้วก็ส่งให้ผิดๆถูกๆ 5$
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"นั่นสินะ...นั่นหมายความว่าถ้ามันราคาถูกก็ไม่เป็นไรงั้นสิเนอะ?" พาเมเลียยิ้ม ๆ แล้วบอกว่าราคาแค่ 2$ เท่านั้นแหละ ไม่ได้เยอะอะไรหรอกไม่เอาเงินค่ะ จะเอา Ally
"สำหรับฉันแล้วนั่นถูกมากเลยนะคะ เมื่อเทียบกับในอนาคตที่เธอจะอ่านมันได้แล้วมีความสุขไปกับเรื่องราวของมัน"
-
2$ ถูกตรงไหนกัน เทียบกับคนที่เงินเดือน 10$ นั่นถือว่าแพงแล้วนะ มุตสึมิส่ายหน้าแล้วบอกว่าเธอจะจ่ายเงินให้
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"อาระ...?" พาเมเลียไม่เข้าใจไปวูบหนึ่ง ก่อนที่จะทำความเข้าใจเรื่องเงินได้ "อ่า..อื้ม นั่นสินะคะ...แฮะ ๆ" พาเมเลียหัวเราะแฮะ ๆ แล้วยอมรับเงิน 2$ แต่โดยดีเมื่อเข้าใจ แถม Ally มาให้ด้วยนะคะ
"น่าอายจังเลยที่ไม่รู้เรื่องแค่นี้...พอดีฉันใช้เงินเยอะจนชินน่ะ ทำให้บางครั้งก็ไม่เข้าใจเรื่องหน่วยเงินว่าเท่าไรถึงเรียกว่ามาก เท่าไรถึงเรียกว่าน้อย นี่ฉันพูดจริง ๆ นะคะ ไม่ได้ประชด การที่ไม่เข้าใจกันเพราะแตกต่างนี่เป็นอะไรที่ชวนหัวมากเลย"
"บางทีฉันก็ไม่เข้าใจคนอื่นเหมือนกัน...อย่างเช่นความคิดของเธอในตอนนี้น่ะนะ~"
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"เอ๋ ถ้าไม่เข้าใจก็ถามออกมาสิคะ ฉันน่ะถามทุกอย่างที่อยากถามเลยน้า" มุตสึมิส่งเงินให้ แต่ไม่ให้ Ally จากของเปย์
Ally +1
(จบ)
-
ถ้าอยากถามก็อยากถามงั้นหรือ...อา...
เธอรู้สึกยังไงกับคำขอแต่งงานของเคียวคุง
ถึงหมอนั่นจะดูไม่ค่อยเต็มเต็งนิดหน่อย แต่ก็จริงจังจริง ๆ
จะว่าไปแล้วเคียวตั้งใจจะเข้าร่วมแบทเทิลสินะ...
การต่อสู้ที่ต้องแลกด้วยชีวิต...งั้นเหรอ...
เธอจะทำยังไงดีกับแบทเทิลดีนะ หากลิเซล็อตเต้และมุตสึมิถูกดึงเข้าไปละก็ ชีวิตของทั้งคู่จบไม่สวยแน่ จะลิเซล็อตเต้กหรือมุตสึมิก็ป้องกันตัวเองไม่ได้ทั้งคู่เสียด้วย
พลันความทรงจำหนึ่งแวบเข้ามาในหัวของเธอ
(http://wudthipan.com/fucko/_images/4b6fea9ee962b4012b317f4971f4c2be/3642-Daraplayer.png)
"ลองไปห้องสมุดดูสิ ที่นั่นอาจมีคำตอบให้เธอ"
"..."
อา ช่วยไม่ได้นะ ลองไปดูก็แล้วกัน พาเมเลียตัดสินใจไปห้องสมุด
-
(http://i.imgur.com/gtQuKta.jpg)
สถานที่ซึ่งใหญ่พอๆกับสนามฟุตบอลก็คือหอสมุดของโรงเรียน ก็ไม่รู้ว่าทำไมมันถึงได้ใหญ่ขนาดนี้ และยังสูงจากพื้นขึ้นไปอีกเกือบ 50 เมตร
เพิ่งมีการตั้งชมรมขึ้นมาในปีนี้แต่ก็ไม่ได้รับความนิยมมากนัก ห้องชมรมจะเป็นห้องหนึ่งในอาคารหอสมุดที่อยู่ใกล้ทางเข้าออก
สมาชิกชมรมจะมีหน้าที่เป็นบรรณารักษ์และภารโรงไปในตัว ปัจจุบันมีสมาชิก 10 คน
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ถึงจะบอกว่าที่นี่มีคำตอบก็เถอะ..." พาเมเลียพึมพัม เธอคิดว่าคำตอบที่ว่าคงไม่ใช่หนังสือในห้องสมุด เธอลองเดินสำรวจไปรอบ ๆ ว่ามีอะไรพิเศษหรือไม่ อย่างเช่นประตูเป็นต้น
-
ห้องสมุดมีโถงทางเดินยาวๆทอดลึกเข้าไปตามผังโครงสร้างที่คล้ายกับอาสนวิหาร ปูพรมแดงไปบนพื้นหิน ขนาบด้วยเชิงเทียนเป็นระยะ ทั้งสองฟากคือชั้นหนังสือ
เมื่อเข้าไปได้สัก 30 เมตรซึ่งตลอดทางก็มีแต่ชั้นหนังสือเรียงรายจะพบประตูบานใหญ่ตรงหน้า และประตูเล็กสองฝั่งซ้ายขวา
-----------------------------------------------------------------------
ประตูใหญ่
ประตู ประตู
แนวชั้นหนังสือ แนวชั้นหนังสือ
แนวชั้นหนังสือ แนวชั้นหนังสือ
แนวชั้นหนังสือ แนวชั้นหนังสือ
แนวชั้นหนังสือ แนวชั้นหนังสือ
แนวชั้นหนังสือ แนวชั้นหนังสือ
แนวชั้นหนังสือ แนวชั้นหนังสือ
แนวชั้นหนังสือ แนวชั้นหนังสือ
แนวชั้นหนังสือ แนวชั้นหนังสือ
แนวชั้นหนังสือ แนวชั้นหนังสือ
แนวชั้นหนังสือ แนวชั้นหนังสือ
แนวชั้นหนังสือ แนวชั้นหนังสือ
แนวชั้นหนังสือ แนวชั้นหนังสือ
เคาเตอร์
ประตูทางเข้า
-----------------------------------------------------------------------
-
พาเมเลียลองไปดูพวกประตูด้วยความสงัสยเล็กน้อย พลันภาพ ๆ หนึ่งก็ปรากฏขึ้นในหัว
(http://wudthipan.com/fucko/_images/4b6fea9ee962b4012b317f4971f4c2be/3642-Daraplayer.png)
"ลองดูประตูทางซ้ายดูสิ"
ว่าแล้วเธอก็ลองไปสำรวจประตูทางซ้าย แล้วลองเช็คด้วยว่าเป็นประตูแบบไหน เธอพอจะเปิดมันได้ยังไงบ้าง
-
ประตูบ้านซ้ายสลักรูปนกหลายตัว น่าจะหมายถึงเหล่านักเรียนที่นี่ ซึ่งบ่อยครั้งจะมีคนยกเอานกชนิดต่างๆมาแทนตัว โดยเฉพาะไนติงเกล พาเมเลียเดินไปค้นหาหนังสือมาเปิดเทียบก็รู้ว่านกที่ประตูนี้คือพิราบ ดังนั้นน่าจะหมายถึงพิราบบินออกมาจากประตูกลางหลังระฆังลั่นเสียง ประตูบานนี้จึงดูน่าเปิดเข้าไปมากที่สุดว่าพิราบบินไปที่ไหน เพราะมันสื่อถึงพิราบที่กำลังบิน
-
น่าเปิดที่สุดใช่มั้ย งั้นลองเปิดดูเลย
ลอกการบ้านชิอะซัง
-
ประตูซ้ายไม่มีลูกบิด แต่พอพาเมเลียสัมผัสมันก็พลิกหมุนเหมือนประตูกล
และเมื่อเข้ามาแล้วก็พบความมืดพร้อมกับประตูที่ปิดลง แกร๊ก กึง...
สะดุ้งเสียงประตูได้อึดใจร่างของพาเมเลียก็ร่วงผลุบคล้ายพื้นยุบตกลงไปด้านล่างแล้วกลิ้งไปตามพื้นลาด
(http://wudthipan.com/fucko/_images/23a62bbcfc78cee86e6a31dfb0cc57c3/4255%20-%20Background.jpg)
เหมือนจะเป็นคุกโบราณ บรรยากาศที่อับและเหม็นสาบไม่น่าอภิรมณ์นี่คือด้านหลังของประตูที่สลักอย่างงดงามนั่นเหรอ
นอกจากบันไดที่กลิ้งลงมา แหงนมองมีกรงแขวนอยู่ ในกรงมีขนนกแต่ไม่มีซาก มีโซ่และตรวนที่รัดคล้องขาตุ๊กตาซึ่งเป็นไม้เอาไว้
มองไปอีกด้านยังมีทางเดินลงไป มีประตูเหล็กที่ปิดอยู่อีกบานหนึ่ง ที่น่าแปลกคือหน้าต่างมีแสงส่องเข้ามาด้วย
-
พาเมเลียลองเดินลงทางเดินลงไป...
-
บันไดลึกพอดู ระหว่างทางมีกรงที่มีแต่ขนนกหลายกรงแขวนอยู่ ทั้งที่เปิดอ้า พังเสียหาย และอยู่ในสภาพดี
พิจารณาแล้วก็คิดว่ามันน่าจะมีนัยยะบางอย่าง เป็นซิมโบลที่เธอเข้าได้ นกในกรงมีความหมายตรงตัว นกที่บินออกกรง หรือนกที่บินกลับเข้ากรงก็ตีความได้ไม่ยาก
จนมาถึงชั้นล่างที่ไม่มีทางไปต่อ แต่มีประตู 2 บานที่ปิดอยู่
- ประตูไม้
- ประตูหินสลักรูปเทวดาที่ไม่มีลูกบิด
-
แล้วมันตีความอย่างไรนะ? พาเมเลียคิดทวน
ว่าแล้วก็ไปดูประตูไม้ก่อน
เธอเข้าไปแอบดูช่องลูกบิดประตูด้วยความสงสัยว่าข้างในมันคืออะไรกันนะ?
-
คุณหนูลูกครึ่งอังกฤษญี่ปุ่นผู้เรียนในโรงเรียนสตรีมาตลอด
หัวใจ -1
- ดูต่อ
- ไม่ดูแล้ว
-
"......!?" สาวน้อยแปลกใจที่เรื่องราวของตัวเองปรากฏขึ้นมา
เธอตัดสินใจดูต่อไปว่าจะเกิดอะไรขึ้น...
- ดูต่อ
-
คุณหนูลูกครึ่งอังกฤษญี่ปุ่นผู้เรียนในโรงเรียนสตรีมาตลอด และด้วยสภาพแวดล้อมที่มีความรักระหว่างผู้หญิงเป็นเรื่องปกติ จึงพลอยคิดว่าความรักระหว่างผู้หญิงเป็นเรื่องที่ยอมรับได้ตามทั่วไป ในวันหนึ่งขณะที่เรียนอยู่ม.ต้น เกิดสนใจเด็กผู้หญิงนอกโรงเรียนที่อยู่โรงเรียนสห จึงไปเข้าหา (+จีบ) และเริ่มคบเป็นเพื่อน
หัวใจ -1
- ดูต่อ
- ไม่ดูแล้ว
-
พอมาถึงตรงนี้แล้ว พาเมเลียก็รู้ได้ทันทีว่าฉากต่อไปจะเป็นอะไร เธอถอยห่างออกจากรูกุญแจนั้น
- ไม่ดูแล้ว
พาเมเลียไม่เข้าใจเลยสักนิดว่านี่คือประตูอะไร แต่ยังไงก็น่าจะลองเปิดดูสักตั้ง...หรือเปล่านะ? เธอครุ่นคิดถึงนัยยะของประตูสองบานนี้
-
พาเมเลียถอยออกมาและพบว่าเมื่อดูอีกก็ไม่เห็นอะไรเลย และเปิดไม่ได้
ข้อมูลปกปิด
-
แย่ละ
สาวน้อยตัดสินใจไปดูประตูอีกบาน
-
มองดูเห็นมีรูปสลักเทวดาอยู่บนบานประตูบานนี้ พาเมเลียยืนมองอยู่ยังไม่ได้เดินเข้าไป
-
พาเมเลียลองตีความดูว่าหมายความว่าอะไร...ไม่สิ ถ้ามามัวคิดอยู่ก็คงไม่ได้อะไรขึ้นมา เธอลองก้าวเท้าเข้าไปดู
-
เมื่อเข้ามาดูใกล้ๆก็พบว่าภาพเทวดาที่มองจากระยะไกลกลับเปลี่ยนเป็นภาพลูกกุญแจดอกใหญ่สลักไว้เต็มบานประตู เป็นกลวิธีคล้ายภาพสามมิติที่มองมุมหนึ่งจะเห็นเป็นอีกภาพหนึ่งอะไรแบบนั้น
-
กุญแจ...หรือว่าจะต้องใช้กุญแจไขประตูกันนะ? แต่เธอไม่มีกุญแจนี่นา...
พาเมเลียครุ่นคิดพลางลองเอามือสัมผัสบนประตู...โดยเฉพาะตรงจุดที่เป็นกุญแจสลัก
-
มือติด... ดึงเท่าไรก็ดึงไม่ออก ดึงไปดึงมาหนังหลุดติดคาที่บานประตู ควาก! HP -1
แล้วก็ได้ยินเสียงกลอนลั่นจากด้านบน น่าจะเป็นประตูบานนั้นที่เห็นเมื่อตอนลงมาสะเดาะกลอนออก
พาเมเลียรีบวิ่งขึ้นไปแล้วเข้าประตูนั้นก็พลันไปโผล่ในห้องเก็บของชมรมศิลปะ ซึ่งในเวลานี้มืดแล้ว คนกลับกันหมด
-
พาเมเลียกลับห้องพักไปนอน....
ช้ามช่วง >>> Private Phase >>> นอน >>> Classroom Phase
-
(http://i.imgur.com/lxZuSSc.jpg)
Classroom Phase
มี Action 5 สำหรับทำสิ่งต่างๆ สามารถเลือกซ้ำได้เท่าที่ต้องการ
การเรียน หากทำสำเร็จจะได้รับ แต้มความรู้ในการสอบ และ Exp ในด้านนั้น +2%
ซึ่งแต้มในการสอบจะช่วยเพิ่มอัตราสำเร็จ และ Exp จะใช้สะสมเพื่อเพิ่ม Status
ชมรม หากทำสำเร็จจะได้รับ Exp ในด้านนั้น +5%
ปฏิสัมพันธ์ หากทำสำเร็จจะได้รับ Event ไม่สามารถระบุเกิน 3 คน และบางคนไม่มี Event
ในตัวละครเดียวกันจะไม่แจก Event ให้ซ้ำกัน คนที่เลือกช้ากว่าได้รับ Ally +1 แทน Event
*ระวัง Event ปีสองมีความเสี่ยงพลาดสูงกว่าปี 1
เฝ้าระวัง เป็นเหตุการณ์เกี่ยวกับการต่อสู้ เอาตัวรอด หายนะ เพศภัย ไม่สามารถเลือกซ้ำได้
หากทำสำเร็จจะได้รับ Ally +1 และไม่ถูกดึงเข้า Battle หรือหนีรอดจากการถูกดึงเข้า Battle ได้
- ตั้งใจเรียนวิชาด้านภาษา : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Language
- ตั้งใจเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Science
- ตั้งใจเรียนวิชาคณิตศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Mathematics
- ตั้งใจเรียนวิชาเศรษฐศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Economics
- ตั้งใจเรียนวิชาประวัติศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Historical
- ตั้งใจเรียนวิชาพละ : โอกาสสำเร็จคือ Esp/Vit/Rea + Physical
- ตั้งใจเรียนวิชาศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ Rea + Artist
- เข้าชมรมไอดอล : โอกาสสำเร็จคือ 10% + ?? / เสีย 1 HP
- เข้าชมรมศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ 10% + ?? / เสีย 1 HP
- ปฏิสัมพันธ์ : โอกาสสำเร็จคือ Cha + Ally (ระบุชื่อ NPC 1 คน)
- เฝ้าระวัง : โอกาสสำเร็จคือ Rea (ระบุชื่อ NPC 1 คน)
-
ข้อมูลปกปิด
-
ทอยขาดไป 2 Action
ข้อมูลปกปิด
-
(http://wudthipan.com/fucko/_images/bfd42e21369aff0f0e8bd7260dedbffe/4254%20-%20Background.jpg)
Event Phase
ข้อมูลปกปิด
-
จัดไป
- Event วันวาเลนไทน์: ดองไม่ได้ ข้ามแล้วข้ามเลย ต้องทำก่อน Event ใดๆ
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ขอบคุณนะคะ ฉันชอบช็อคโกแลตที่สุดเลย" มุตสึมิเป็นคนง่ายๆ เพราะง่ายนี่แหละทำให้เอาใจยาก
ถ้าไม่ใช่เพราะเป็นมารยาทในวันวาเลนไทน์เธอคงไม่รับของฟรี
ข้อมูลปกปิด
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
ขอบคุณค่ะ
ลิเซลอตเต้รับไปแล้วจ้องมองมัน สีหน้าไม่ได้ยินดียินร้ายอะไร
ข้อมูลปกปิด
จากนั้นเลือกชวน 1 คน ไปมหาวิหารเพื่อให้คำมั่นสัญญารักมั่นต่อกัน
- ไปตอนนี้
- ไปตอนกลางคืน
-
ข้อมูลปกปิด
-
(http://i.imgur.com/fluDuKc.jpg)
เป็นสะพานขนาดใหญ่ทอดยาวไปยังอีกฝั่ง แต่ระหว่างทางพาเมเลียก็รู้สึกแปลกๆคล้ายบรรยากาศบิดเบี้ยว
-
"....เอ๋?" พาเมเลียรู้สึกว่าที่นี่ไม่น่าไว้วางใจ จึงพยายามระมัดระวังสภาพแวดล้อมรอบข้างและมุตสึมิ...เธอเริ่มกลัว ๆ ขึ้นมาแล้ว
-
พาเมเลียคล้ายจะรู้สึกได้ว่ามีใครอยู่ข้างหลัง
แฟนเธอเหรอ น่ารักดีนี่
ข้อมูลปกปิด
-
สต๊อป งง ๆ
-
ข้อมูลปกปิด
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"แหม เข้าใจผิดแล้วค่ะ"
ข้อมูลปกปิด
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"มีอะไรเหรอคะ" มุตสึมิไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย เธอมาที่นี่เพราะพาเมเลียชวนมาแต่ก็ไม่ได้รู้อะไรเดี่ยวกับที่นี่
ข้อมูลปกปิด
(http://wudthipan.com/fucko/_images/4fb52d3821686e95aa0257d7c6599cb4/4256%20-%20Background.jpg)
อีกฟากของสะพานคือวิหารโบราณ มีทั้งอาสนวิหารและอาราม เหนือท้องฟ้าบริเวณนี้มีปรากฎการณ์ประหลาดซึ่งเรียกว่าสายรุ้งแห่งขุนเขา
มีนักเรียนเข้ามาที่นี่หลายคน แต่ด้วยพื้นที่กว้างใหญ่ทำให้ไม่ค่อยจะพบใครเดินสวนมาสักเท่าไรนัก หลายคนก็เดินกุมมือหรือคล้องแขนกันด้วย
นั่นทำให้เข้าใจได้เลยว่าพวกเขามาทำอะไรที่นี่
ได้ยินว่าถ้ามาอธิษฐานที่นี่จะได้รับการดลบันดาลให้ครองรักกันสำเร็จ
แต่มันก็เป็นเรื่องที่เขาพูดกันปากต่อปากน่ะนะ มันจะง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?
ข้อมูลปกปิด
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"อา แค่คนเข้าใจผิดเฉย ๆ น่ะค่ะ"
ข้อมูลปกปิด
-
(http://wudthipan.com/fucko/_images/94008e38879382cd4dca899867e27922/4259%20-%20Background.jpg)
เนิน Chronicle ตั้งอยู่บนที่ราบสูงซึ่งอยู่สูงที่สุดของเกาะนี้ เป็นสถานที่คล้ายมหาวิหารโบราณ ในอีกชื่อหนึ่งก็คือ 'ประตู Chronicle'
ตำนานกล่าวถึง Saint Chronicle ที่มาเยือนโลกนี้ผ่านประตูสวรรค์ที่ตั้งอยู่บนโลก และก็คือที่นี่ สถานที่ซึ่งเปี่ยมไปด้วยพลังบางอย่างซึ่งเหนือธรรมชาติ
มีม่านหมอกเรืองแสงกระจายตัวอยู่โดยรอบอย่างน่าอัศจรรย์ มันดูไม่ใช่สิ่งที่มีในบทเรียน และหาคำตอบจากห้องสมุดไม่ได้
ใจกลางวิหารมีสถานที่คล้ายแอ่งทรงกลมหรืออาจจะเรียกว่าบ่อก็ได้ มันมีขนาดใหญ่พอๆกับบึงขนาดย่อม แต่พื้นของมันเป็นอิฐหินลึกจากขอบลงไปแค่ 2-3 เมตร
ที่นี่คือสถานที่ซึ่งเหล่านักเรียนใช้มันอธิษฐานขอพรหรือสัญญารักมั่นต่อกันไปชั่วนิรันดร์ โดยจะลงไปที่บ่อซึ่งมีละอองแสงหนาแน่นที่สุด
ข้อมูลปกปิด
-
พาเมเลียรู้สึกหวั่น ๆ เล็กน้อย...แต่เธออยากจะอยู่กับมุตสึมิให้มากกว่านี้
ข้อมูลปกปิด
-
ตลอดทางมุตสึมิต้องนั่งรถเข็น เธอก็ดูปกติไม่ได้แตกต่างจากที่เคยเป็นเลยสักนิด
จนมาถึงทางลงที่ดูจะลำยากน่าดูที่จะให้เธอลงไป แต่พาเมเลียก็แบกเธอแล้วไถลลงไปได้อย่างทุลักทุเลพอประมาณ
มืดจังเลยน้า อยากรวมไปกับความมืดแล้วหายไปให้สิ้นเรื่องสิ้นราวเลย
เอ๋ เสียงอะไรน่ะ?
-
"......." พาเมเลียคาดเดาได้ไม่ยากว่าที่มาของเสียงนั้นคืออะไร นอกจากเธอแล้ว มุตสึมิก็ยัง
อยากจะรวมกับความมืดแล้วหายไปสิ้นเรื่องสิ้นราวงั้นหรือ? มุตสึมิมองอะไรไม่เห็นแบบนี้ ก็หมายความว่า...
มุตสึมิคิดแบบนี้ตั้งแต่ตอนที่ตามองไม่เห็นมาตลอด
พลันภาพของมุตสึมิที่เข้มแข็งก็แหลกสลายไปในพริบตา
พาเมเลียเสียใจมากที่มุตสึมิที่คิดแบบนั้น และเหนือสิ่งใด ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะเธอเอง
แต่พาเมเลียจะทำอะไรได้ล่ะ...? นอกจากพูดปลอบประโลมใจเฃอย่างกลวง ๆ เหมือนที่ทำกับลิเซล็อตเต้เมื่อวันก่อน?
เรื่องนั้น...เธอก็ไม่รู้หรอก เธอไม่รู้อะไรเลยสักนิด
เพราะฉะนั้น...หากเธอไม่รู้ ก็จำเป็นที่จะต้องถาม
ถึงจะเป็นคำถามที่จี้ใจดำก็ตาม
"นี่...."
มืดจังเลยน้า อยากรวมไปกับความมืดแล้วหายไปให้สิ้นเรื่องสิ้นราวเลย
"นี่คือความคิดของเธอในตอนนี้ใช่ไหม?" พาเมเลียเอ่ยถามมุตสึมิทั้ง ๆ ที่เสียงสั่น
"ถ้าใช่แล้วละก็...เป็นเพราะอะไรเหรอ...? ...ที่จริงแล้วถ้าใช่จริงก็พอจะเดาได้อยู่หรอก แต่ฉันต้องการความชัดเจนน่ะ"
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"เอ๋ พูดเรื่องอะไรเหรอคะ" มุตสึมิถามกลับ
ไม่เห็นมีใครเข้าใจฉันเลย ถึงตอนนี้แล้วยังถามอีกเหรอ
ทุกคนน่าจะหายไปด้วยกันเลย หายไปให้หมด
เอ๋...
-
...อย่างนี้นี่เอง
ถึงมุตสึมิจะบ่ายเบี่ยงด้วยคำถามที่แสนใสซื่อ แต่เสียงในใจของเธอกลับตอบมาชัดเจนว่า "ใช่"
ถึงเสียงในใจจะแสดงความไม่ชอบใจที่พาเมเลียถาม แต่คำตอบนั้นก็ทำให้เธอเข้าใจเสียที
ว่าเธอควรจะทำอะไร
ทั้ง ๆ ที่เธอเพิ่งจะทำให้มุตสึมิไม่พอใจไปหยก ๆ แต่พาเมเลียในตอนนี้กลับยิ้ม
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องเลย" พาเมเลียโต้กลับไป "เธอก็แค่ไม่อยากตอบเลยหลีกเลี่ยงไม่ตอบเท่านั้นแหละ"
พาเมเลียนิ่งไปครู่หนึ่งด้วยความลังเลเพียงชั่ววูบว่าที่พุดไปเมื่อครู่มันดีไหม แต่ก็ตัดสินใจพูดต่อ
"ฉันรู้แล้วละว่าเธอกำลังเก็บความสิ้นหวังที่ตัวเองในตอนนี้ทำอะไรไม่ได้อยู่ในส่วนลึกของจิตใจ...ที่จริงแล้วฉันก็ควรจะรู้สึกถึงเรื่องนี้มาตั้งแต่แรกแท้ ๆ แต่ฉันกลับไม่เข้าใจเธอเลยสักนิด...ฉันนี่มันโง่จริง ๆ นั่นแหละ..."
"ไม่เห็นมีใครเข้าใจฉันเลยงั้นเหรอ? ฉันขอโทษที่ไม่เข้าใจเธอ"
"ถึงตอนนี้แล้วยังถามอีกเหรองั้นเหรอ? ฉันขอโทษที่ถามอะไรโง่ ๆ กับเธอ"
"ทุกคนน่าจะหายไปด้วยกันเลย หายไปให้หมดงั้นเหรอ? ช่างเป็นความคิดน่าเศร้าเสียจริง"
"แต่คนที่ทำให้เธอเกิดความคิดทั้งหมดนั่นขึ้นมา มันก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากฉันนั่นแหละ...ถ้าในวันนั้นฉันปกป้องเธอได้ เธอก็คงจะไม่กลายเป็นแบบนี้...ทุกอย่างเป็นความผิดของฉันเอง...ฉันขอโทษ"
"ฉันจะไม่ขอให้เธอช่วยยกโทษในสิ่งที่ฉันทำหรอกนะ แต่ฉันมีเรื่องจะขอร้อง..."
"ช่วยเปิดเผย...ระบายความในใจทั้งหมดของเธอตอนนี้ให้ฉันได้รับรู้ที"
"จะร้องไห้ จะกรีดร้อง จะต่อว่า ก่นด่า สาปแช่งคนที่ทำให้เธอไม่พอใจซึ่งรวมไปถึงฉัน หรือจะทุบตีฉันก็ได้ เธอทำได้ทุกอย่าง"
"ฉันอยากจะเข้าใจเธอ"
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"เอ๋ เดี๋ยวสิคะ พูดเร็วแบบนั้นฉันไม่เข้าใจหรอกนะคะ"
อยากเข้าใจเหรอ มีประโยชน์อะไรอีก
มันสายไปแล้วไม่ใช่เหรอ
คิก คิกคิก
-
อะดรีนาลีนของสาวน้อยกำลังทำงานหนัก เธอตื่นเต้นเหลือเกิน แต่สิ่งที่เธอทำได้เห็นจะมีเพียงการพูดต่อไปด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มจากความตื่นเต้น แม้ในใจจะยังสับสนว่าสิ่งที่ตัวเองเลือกไปนั้นถูกต้องหรือไม่ก็ตาม
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"นั่นสินะคะ...งั้นฉันจะพูดให้ชัด ๆ เป็นจังหวะเลยนะ..."
"ฉันอยากจะเข้าใจตัวตนของเธอ...ฉันอยากจะรับรู้ความคิดความรู้สึกทั้งหมดของเธอ และนั่นก็รวมไปถึงสิ่งที่เก็บอยู่ในใจของเธอมาตลอดด้วย"
อยากเข้าใจเหรอ มีประโยชน์อะไรอีก
"เรื่องประโยชน์น่ะมีแน่ เพราะต่อจากนี้ไปฉันจะพยายามช่วยเหลือเธอด้วยความเข้าใจ"
มันสายไปแล้วไม่ใช่เหรอ
"ส่วนเรื่องจะสายไปแล้วหรือไม่นั้นมันยังไม่สายไปหรอก เพราะเธอยังอยู่ตรงนี้กับฉันนี่นา"
-
อยากรู้ก็ถามสิ ถามมาสิ ทำไมไม่ถามมาตั้งแต่แรก
ถึงเวลานี้เธอจะอยากรู้ไปทำไมในเมื่อมันไม่มีประโยชน์
ความเห็นใจของเธอมันทำให้ฉันมองเห็นได้หรือไง
มันทำให้ฉันเดินได้หรือไงกัน
ภาพของมุตสึมิที่พาเมเลียเห็นดูบิดเบี้ยวผิดรูป ดวงตาโบ๋ดำสนิทกลวงลึกเข้าไปดูโกรธแค้น
รอยยิ้มฉีกกว้างจนถึงหูไม่ได้บ่งบอกชัดเจนนักว่าอยู่ในอารมณ์ใด เสียงหัวเราะดังระงมทั้งที่เธอก็ไม่ได้หัวเราะ
ได้ยินเสียงระฆังแว่วอยู่ไกลๆคล้ายจะเข้ามาใกล้
-
"เพราะฉันมันโง่เอง! แล้วทำไมถึงจะไม่มีประโยชน์ล่ะ!?"
"พวกเราเริ่มต้นใหม่ไม่ได้เหรอ!?"
เมื่อได้ยินเสียงระฆังแล้วพาเมเลียก็สังหรณ์ไม่ดี เธอรีบหาทางออกไปจากที่นี่ทันที
-
มีลมกรรโชกออกมาจากร่างของมุตสึมิที่ฉีกขาดเป็นริ้วคล้ายบอลลูนที่แตกออก วินาทีนั้นพาเมเลียเข้าใจดีเลยว่า...
อยากได้พลังไหม
เสียงหนึ่งดังก้องขึ้นมาในห้วงเวลาที่ถูกหยุด
-
ทำไมกัน...
ทำไม...
ทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมทำไมถึงต้องมาจบแบบนี้ด้วย
ต่อจากนี้เธอจะถูกคนที่เธอรักฆ่าตายเหรอ? เพราะการตัดสินใจที่ผิดพลาดมหันต์ของเธอ ทำให้ทุกอย่างต้องกลายเป็นแบบนี้...
พาเมเลียเสียใจจนแทบอยากจะร้องไห้
แต่ถ้าเธอเสียเวลาร้องแม้แต่วินาทีเดียว เธอก็อาจจะถูกกำจัดทิ้ง...
ถ้ามันทำให้ฉันรอดในตอนนี้ได้...ก็ต้องการ
-
จงเอื้อนเอ่ยความปรารถนาของเธอ
สิ่งที่เธอต้องการเพียงหนึ่ง
เพื่อแลกกับโชคชะตาของเธอที่จะพลิกผันไปอย่างไม่มีวันกลับ
- ฉันต้องการ... (ระบุ)
- ปฏิเสธ
-
ฉัน.......
พาเมเลียนิ่งไป...
เธอหวนนึกถึงเคียวผู้ดูเหมือนจะเข้าร่วม Battle of Love หาทางเพื่อรักษามุตสึมิให้หายดี
เธอรู้สึกว่าเคียวเป็นบุคคลที่น่ายกย่องจริง ๆ คนขี้ขลาดอย่างเธอทำไม่ได้แน่
เธอไม่ใช่คนดีเด่ที่จะสละตนเพื่อความสุขของคนที่รัก
เพราะเธออยากจะมีความสุขไปกับคนที่รักมากกว่า...
- ปฏิเสธ
-
เสียงนั้นเงียบไปราวกับมันไม่เคยได้เอื้อนเอ่ยออกมา... และเบื้องหน้า สายตาของพาเมเลียที่มองออกไปก็ไม่เห็นมุตสึมิแม้เงา
กระทั่งมีเสียงดังมาจากข้างหลัง "มีอะไรหรือคะ"
ที่แท้พาเมเลียแบกมุตสึมิอยู่นี่เอง เอ๊ะ... แล้วก่อนหน้านี้ล่ะ
งงได้ไม่นานพาเมเลียก็ได้ยินเสียงจากห้วงความคิดของผู้คนที่ลงมาที่นี่ ทั้งก่อนหน้านี้และในอนาคต รวมถึงในปัจจุบัน
นั่นยังรวมถึงเสียงของมุตสึมิด้วย
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
มืดจังเลยน้า ถ้าได้เห็นแสงสว่างบ้างก็คงดี
Ally -1
เพิ่ม Ally ให้ใครก็ได้ที่ไม่ใช่มุตสึมิ 3 คน +1
(จบ รอช่วงต่อไป)
-
ข้อมูลปกปิด
-
การสอบปลายปีเริ่มขึ้นแล้ว
(http://i.imgur.com/lxZuSSc.jpg)
Classroom Phase
มี Action 5 สำหรับทำสิ่งต่างๆ สามารถเลือกซ้ำได้เท่าที่ต้องการ
การเรียน หากทำสำเร็จจะได้รับ แต้มความรู้ในการสอบ และ Exp ในด้านนั้น +2%
ซึ่งแต้มในการสอบจะช่วยเพิ่มอัตราสำเร็จ และ Exp จะใช้สะสมเพื่อเพิ่ม Status
ชมรม หากทำสำเร็จจะได้รับ Exp ในด้านนั้น +5%
ปฏิสัมพันธ์ หากทำสำเร็จจะได้รับ Event ไม่สามารถระบุเกิน 3 คน และบางคนไม่มี Event
ในตัวละครเดียวกันจะไม่แจก Event ให้ซ้ำกัน คนที่เลือกช้ากว่าได้รับ Ally +1 แทน Event
*ระวัง Event ปีสองมีความเสี่ยงพลาดสูงกว่าปี 1
เฝ้าระวัง เป็นเหตุการณ์เกี่ยวกับการต่อสู้ เอาตัวรอด หายนะ เพศภัย ไม่สามารถเลือกซ้ำได้
หากทำสำเร็จจะได้รับ Ally +1 และไม่ถูกดึงเข้า Battle หรือหนีรอดจากการถูกดึงเข้า Battle ได้
- ตั้งใจเรียนวิชาด้านภาษา : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Language
- ตั้งใจเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Science
- ตั้งใจเรียนวิชาคณิตศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Mathematics
- ตั้งใจเรียนวิชาเศรษฐศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Economics
- ตั้งใจเรียนวิชาประวัติศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Historical
- ตั้งใจเรียนวิชาพละ : โอกาสสำเร็จคือ Esp/Vit/Rea + Physical
- ตั้งใจเรียนวิชาศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ Rea + Artist
- เข้าชมรมไอดอล : โอกาสสำเร็จคือ 10% + ?? / เสีย 1 HP
- เข้าชมรมศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ 10% + ?? / เสีย 1 HP
- ปฏิสัมพันธ์ : โอกาสสำเร็จคือ Cha + Ally (ระบุชื่อ NPC 1 คน)
- เฝ้าระวัง : โอกาสสำเร็จคือ Rea (ระบุชื่อ NPC 1 คน)
- ติวสอบ : ได้รับ Event ติวสอบ (ใช้ 3 Action)
*การติวสอบครั้งนี้ไม่ได้คำนวณเหมือนเดิม และได้ผลไม่มากเท่าเดิม ถ้ามั่นใจว่าเก่งพอจะไม่ติวก็ได้
-
ข้อมูลปกปิด
-
(http://wudthipan.com/fucko/_images/bfd42e21369aff0f0e8bd7260dedbffe/4254%20-%20Background.jpg)
Event Phase
ข้อมูลปกปิด
-
นับตั้งแต่วันวาเลนไทน์ พาเมเลียก็เป็นห่วงมุตสึมิขึ้นมา ถึงที่ภาพที่ผ่าน ๆ มาจะเป็นภาพลวงตาก็ตาม แต่เธอก็ยังกังวลไม่หาย
ข้อมูลปกปิด
-
เห็นเคียวเดินเข้าห้องไปไวๆก่อนหน้านี้
-
วันนี้มาแปลกนะเนี่ย เคียวดูรีบร้อนกว่าทุกที ทำเอาเธอสังหรณ์ใจไม่ดีเลย
พาเมเลียไม่รอช้า เธอตรงดิ่งเข้าไปเคาะประตูก่อนที่เคียวจะได้ทำอะไรมุตสึมิ
"ขอรบกวนหน่อยนะคะ"
-
เคียวมาเปิดประตู เห็นพาเมเลียก็สวัสดีแล้วหลบให้ มองเข้าไปเห็นมุตสึมินั่งก้มหน้างุด
ดูเหมือนเคียวจะทำอะไรเธอ หรือพูดอะไรกับเธอ แต่บรรยากาศก็ไม่ได้ตึงเครียดอะไร เคียวก็ยืนเงียบอยู่ริมหน้าต่าง
-
ตั้งแต่การมาของเคียว ก็ทำให้ทุกอย่างแทบจะกลายเป็นลูปเดิม พาเมเลียกังวลเล็กน้อย ไม่สิ กังวลมากต่างหากว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น
"คราวนี้เกิดอะไรขึ้นเหรอคะเนี่ย...?" พาเมเลียถามด้วยความกังวลอยู่ไม่น้อย
ข้อมูลปกปิด
-
หลังจากเคียวเดินออกไปแล้วมุตสึมิก็เล่าให้ฟังว่า
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"เขาบอกว่าอยากจะขอกอดฉันน่ะค่ะ"
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"...." พาเมเลียรู้สึกสับสนนิดหน่อย วันก่อนขอจูบ มาวันนี้ขอกอดหรือ เคียวคิดอะไรกันอยู่นะ?
พลันเสียงเสียงหนึ่งก็ปรากฏขึ้นมาในหัวของเธอ
อยากรู้ก็ถามสิ ถามมาสิ ทำไมไม่ถามมาตั้งแต่แรก
"..." เธอรู้อยู่แล้วว่าเสียงเมื่อครู่เป็นเพียงการคิดไปเองของเธอ แต่สิ่งที่เสียงนั้นกล่าวก็เป็นความจริง ขนาดมุตสึมิตัวจริงเมื่อวันก่อนยังพูดแบบนั้นเลย"เอ๋ ถ้าไม่เข้าใจก็ถามออกมาสิคะ ฉันน่ะถามทุกอย่างที่อยากถามเลยน้า"
ดังนั้น เธอจึงเริ่มเอ่ยปากถามอีกฝ่าย
"มุตสึมิคิด...รู้สึกยังไงกับการที่เคียวคุงมาขอร้องอะไรแบบนี้เหรอ?"
เธอเสริมว่าถ้าไม่ชอบก็จะลองไปบอกเคียวดู
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ก็... ไม่รู้สิคะ" มุตสึมิดูจะไม่เข้าใจตัวเอง
"ฉันก็ไม่ได้รังเกียจหรือไม่ชอบ แต่ก็แปลกใจ แล้วก็"
"แล้วก็..."
"ตกใจนิดหน่อยมั้งคะ"
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"อย่างนี้นี่เอง...ถ้าอย่างนั้นละก็..." พาเมเลียทำท่าเหมือนกำลังครุ่นคิด ก่อนที่จะถามต่อทั้งรอยยิ้ม
"ขอกอดเธอได้ไหม?"
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"เอ๋ ได้สิคะ" พาเมเลียได้ยินคำตอบแทบจะทันที เธอเข้าใจทันทีเลยว่าเธอกับเคียวมีจุดที่แตกต่างกันอย่างมาก
นั่นคือมุตสึมิไม่ได้คิดอะไรเลยที่เธอจะขอกอด ไม่รู้จะดีใจดีไหม
-
ส่วนสาเหตุที่มุตสึมิไม่ได้คิดอะไรเลยที่เธอจะขอกอดก็มีความเป็นไปได้หลัก ๆ อยู่สองประการ ซึ่งอาจจะเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งหรือทั้งสองอย่าง
หนึ่ง เคียวเป็นเพศตรงข้าม ส่วนพาเมเลียเป็นเพศเดียวกัน
สอง มุตสึมิสนิทกับเคียวมากกว่าพาเมเลีย
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"งั้นเหรอ...แต่เมื่อกี้ฉันแค่ลองถามดูเท่านั้นละนะ" พาเมเลียกล่าวยิ้ม ๆ ยังไม่ได้กอด
"แล้ว...สมมติถ้าฉันเป็นผู้ชาย เธอจะตอบทันทีเหมือนเมื่อครู่หรือเปล่า?"
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"แบบนั้นก็...." มุตสึมิคิด
"คงไม่เหมาะนะคะ"
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"หืม...นั่นหมายความว่าจะปฏิเสธสินะเนี่ย?" พาเมเลียยิ้มน้อย ๆ ทั้ง ๆ ในใจกังวลเหลือเกิน
แบบนี้แปลว่ามุตสึมิเริ่มรักเคียวแล้วหรือเปล่านะ?
หากพาเมเลียจะหาทางคบกับมุตสึมิให้ได้แล้วละก็ เธอคงต้องพยายามพัฒนาความสัมพันธ์มุตสึมิไปพร้อม ๆ กับไม่ให้เธอเข้าใจว่าตนเริ่มรักเคียวแล้ว
...พาเมเลียรู้สึกว่าการทำแบบนี้มันดูสกปรกแปลก ๆ...
แต่ถ้าจะจีบจริง ๆ ก็คงเลี่ยงไม่ได้ละมั้ง? เธอลองคิดหนทางที่จะ distract ความคิดเรื่องเคียวจากมุตสึมิดู
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"เอ...." มุตสึมิลากเสียงทั้งที่ยิ้มค้างอยู่อย่างนั้น
พาเมเลียคิดว่าเธอเอง 'อาจ' ดูแย่เสียเองหากทำอย่างนั้น เพราะคนที่มองบวกอย่างมุตสึมินั้นเชื่อตัวเองมากกว่าคนอื่นอยู่แล้ว เธอจะพยายามมองหาเหตุผลและมุมมองที่ดีที่สุดจากทุกเรื่อง
แต่จะลองเสี่ยงก็ได้ เช่น โกหกว่าเคียวน่ะเป็นฆาตกรนะ ฉันเห็นหมอนั่นฆ่าคนด้วย!
-
พาเมเลียคิดแค่ว่าจะหาเรื่องคุยไม่ให้ใส่ใจเคียวมากเท่านั้นเอง...
GM เถื่อนจังค่ะ พาเมเลียกลัวมากเลย ขอค่าทำขวัญเป็น 1 Ally นะคะ
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"เอ..." พาเมเลียลากเสียงพร้อมยิ้มค้างตาม ไม่ได้เลียนแบบแต่อย่างใด (แต่ก็น่าจะติดมาจากมุตสึมินั่นละ)
"ลังเลกับคำถามเมื่อครู่หรือคะ?" เธอลองเอ่ยปากถามดู "หรือมีอะไรติดอยู่ในใจหรือเปล่า?"
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ฉันก็ไม่แน่ใจน่ะค่ะ อาจจะให้คำตอบในตอนนี้ไม่ได้"
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"อารมณ์ประมาณว่าไม่ได้รังเกียจหรือไม่ชอบ แต่ก็แปลกใจแล้วก็ตกใจนิดหน่อยรึเปล่าคะเนี่ย?" พาเมเลียกึงถามกึ่งแซวมุตสึมื "เอาเถอะค่ะ..."
ว่าแล้วพาเมเลียก็ขยับตัวเข้าใกล้มุตสึมิ
"ถ้ายังไงก็ตอนนี้ฉันขอกอดเธอในฐานะเพื่อนหญิงคนหนึ่งก็แล้วกันเนอะ" เธอค่อย ๆ โผเข้ากอดอีกฝ่ายอย่างช้า ๆ ให้นุ่มนวลที่สุดเท่าที่จะทำได้
ส่วนในฐานะอื่นก็ไว้วันหลังก็แล้วกัน
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ถ้าฉันกอดตอบได้ก็คงดีน้า" มุตสึมิให้กอด และกอดกลับด้วยมือซ้ายข้างเดียว
-
เพลงมา
Danganronpa 3: The End of Hope's Peak Academy OST 1 - 10. Until the two people fall in love (http://www.youtube.com/watch?v=JBeS_7X9K30#)
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"นั่นสินะคะ..." พาเมเลียยิ้มเศร้า ๆ ไปวูบหนึ่ง พลันความคิดลวง ๆ ก็ปรากฏขึ้นในหัวของเธอความเห็นใจของเธอมันทำให้ฉันมองเห็นได้หรือไง
มันทำให้ฉันเดินได้หรือไงกัน
ถึงจะเป็นความคิดลวง ๆ แต่ส่วนหนึ่งของมุตสึมิก็ปราถนาที่จะได้รับการรักษาจริง ๆ([url]http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg[/url])
มืดจังเลยน้า ถ้าได้เห็นแสงสว่างบ้างก็คงดี
แม้พาเมเลียจะรู้สึกเจ็บปวดไม่น้อย แต่สิ่งที่เธอพึงทำก็เห็นจะมีเพียงการยอมรับแล้วหาทางก้าวต่อไปเท่านั้น จริงอยุ่ที่มีทางเลือกหนึ่งที่เรียกว่าออราเคิล แต่เธอไม่ต้องการทางเลือกที่สุ่มเสี่ยงต่อการหายไปแบบนั้น
พาเมเลียคิดว่ามีสิ่งหนึ่งที่เธอพูดได้และควรพูด จึงพูดมันออกมา
"แต่อย่างน้อย ๆ เธอก็ยังสื่อสารกับฉันได้นะ" พาเมเลียนึกถึงลิเซล็อตเต้ที่เป็นใบ้ ทำให้พูดไม่ได้ ต้องสื่อสารด้วยกระดาษและปากกาที่ลำบากแสนลำบาก
"เธอบอกความปราถนาของเธอได้ทั้ง ๆ ที่หลายคนไม่กล้าบอกมันออกมา" พาเมเลียนึกถึงลิเซล็อตเต้ที่เคยปฏิเสธความช่วยเหลือจากพาเมเลีย
"เธอมอบความหวังให้ฉันได้ผ่านคำพูดจากใจที่เข้มแข็งของเธอ" พาเมเลียนึกถึงตอนที่เธอพยายามให้กำลังใจลิเซล็อตเต้โดยนึกถึงมุตสึมิ
เอ๊ะ ทำไมถึงมีลิเซล็อตเต้อยู่ในห้วงความคิดด้วยล่ะ
แต่ช่างมันก่อนก็แล้วกัน
"ก่อนหน้านี้มุตสึมิบอกว่าอยากจะเรียนจบและช่วยเหลือผู้คนใช่ไหม?""ถ้าฉันเรียนจบจากที่นี่ ถึงฉันจะตาบอดไปจริงๆ แต่วิชาความรู้ที่ได้มาคงช่วยคนได้อีกมากเลยนะคะ"
"ถ้าพูดถึงอาชีพที่จะช่วยเหลือผู้คนได้มากมายแม้จะตาบอดไปละก็..."
"สนใจจะมุ่งเป็นนักพูดดูไหม...? คำพูดของเธอน่าจะจำเป็นต่อผู้คนหลายต่อหลายคนที่ต้องการมันนะ" พาเมเลียออกข้อเสนออย่างหนึ่ง
ในความเป็นจริงก็มีนักพูดที่ให้กำลังใจผู้คนด้วยคำพูดแม้จะพิการอยู่เหมือนกัน ถ้ามุตสึมิจะเป็นหนึ่งในนักพูดเหล่านั้นก็ไม่ถึงกับเป็นไปไม่ได้
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ฉันอยากเป็นหมอน่ะค่ะ" มุตสึมิบอก
-
เปรี๊ยะ อะไรบางอย่างในใจของพาเมเลียได้แตกลงนิดหน่อย
แต่พาเมเลียก็ไม่ได้เครียดอะไร เพราะนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่มุตสึมิพูดอะไรแบบนี้กับเธอ
"นั่นสิเนอะ..." เธอหัวเราะเบา ๆ "ที่ฉันบอกว่าเธอกล้าบอกความปราถนาก็คือตรงนี้นี่ละ บางคนทำไม่ได้เพราะไม่กล้าพอนะ...ฉันเลยคิดว่าเธอน่าจะพูดให้กำลังใจกับผู้คนดูได้ เหมือนที่เธอเคยพูดกับฉัน..."([url]http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg[/url])
"ไม่ว่าพาเมเลียจะเป็นอะไรพาเมเลียก็เป็นพาเมเลียนี่คะ ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่เนอะ"
"ฉันคิดว่าพาเมเลียก็มีสิทธิ์ที่จะคิดและทำในสิ่งที่หวังนะคะ"
"ฉันก็เลยคิดว่ามุตสึมิในตอนนี้อาจจะเหมาะกับเส้นทางนี้มากกว่าหมอน่ะ...แต่มุตสึมิเองก็มีสิทธิ์ที่จะคิดและทำในสิ่งที่หวังนี่นะ"
เธอหยุดกอดแล้วถอยห่างจากมุตสึมิ เอาเป็นว่าหยุดโน้มน้าวแต่เพียงเท่านี้ก็แล้วกัน ไว้ค่อยไปพูดในวันหลังก็แล้วกัน
"จะยังไงก็ มาทบทวนบทเรียนกันเถอะ ตอนนี้ใกล้สอบแล้ว และจะหมอหรือนักพูดก็ต้องใช้ความรู้ทั้งนั้นนี่นะ" พาเมเลียชูสมุดของตัวเอง เธออัพ Esp มาแล้ว เธอไม่ได้คิดว่าอัพแล้วจะช่วยมุตสึมิได้หรอก แต่อย่างน้อย ๆ เธอก็สอนมุตสึมิได้ดีกว่าที่ผ่าน ๆ มาแน่...ละมั้ง
"เรามาพยายามด้วยกันนะ"
- โน้มน้าวอีกหน่อยว่าการเป็นนักพูดเหมาะกับมุตสึมิในตอนนี้มากกว่า เพราะแขนขาขยับไม่ได้กับตาบอดคงเป็นหมอลำบาก แต่เธอยังพูดได้
- เสนอตัวช่วยอ่านหนังสือ ทบทวนบทเรียน และติวหนังสือให้มุตสึมิ (ไม่ได้เข้าอีเวนท์ติว)
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"....."
"ถึงตอนนี้ฉันจะมองไม่เห็น เดินก็ไม่ได้ แต่ในอนาคตฉันอาจจะกลับเป็นปกติได้นี่คะ"
มุตสึมิไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจใช้ชีวิตเป็นคนตาบอดหรือคนพิการ เธอไม่ได้ยอมรับที่จะต้องเป็นอย่างนี้ไปตลอด เธอมีหวังอยู่เสมอว่าเธอจะหายและก้าวต่อไป
ใช่ เธออยากมองเห็น อยากเดินได้ อยากวาดรูป และอยากทำในสิ่งที่คนทั่วไปทำได้ เธอไม่ได้ปลงตกและยอมรับที่จะเป็น
-
"ตายจริง..." พาเมเลียป้องปากเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองกำลังเข้าใจมุตสึมิผิดมหันต์ "ดูเหมือนว่าฉันจะพูดอะไรไม่ดีโดยที่ไม่คำนึงถึงความรู้สึกของเธอไปเสียแล้ว ขอโทษด้วยจริง ๆ นะ" เธอเคาะหัวตัวเองเบา ๆ
"งั้นฉันขอถามอะไรง่าย ๆ ใหม่อีกครั้ง เธอในตอนนี้ต้องการจะทำอะไรเหรอ...? ฉันจะช่วยเหลือให้เธอได้ทำสิ่งนั้นอย่างได้เต็มที่เลย"
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ตอนนี้ฉันอยากอยู่คนเดียวน่ะค่ะ"
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"....."
"งั้นขอตัวก่อนนะคะ" ว่าแล้วพาเมเลียก็ออกไปจากห้องพัก เธอรู้สึกเศร้าใจที่พูดอะไรแบบนั้นไป
-
พาเมเลียคิดว่าถ้าไม่ใช่เพราะเธอ(Cha เยอะ)อาจจะถูกเกลียดไปแล้ว
Ally +1
-
จัดเควสลิเซล็อตเต้ต่อเลย
-
วันนี้พาเมเลียได้ยินเพื่อในห้องบอกว่าลิเซลอตเต้ขึ้นไปบนดาดฟ้าเมื่อตอนเที่ยง
-
พาเมเลียไม่ต้องรออะไรทั้งนั้น เธอรีบขึ้นไปดาดฟ้าตามทันที
หวังว่าจะไม่ใช่สิ่งที่เธอสังหรณ์ใจไม่ดีนะ...แต่ลึก ๆ ในใจของเธอก็มั่นใจว่ามันจะต้องเป็นไปตามสิ่งที่เธอสังหรณ์ใจแน่
-
พาเมเลียคิดว่าเธอน่าจะพบเรื่องไม่ดี และก็เป็นดังคาด ขึ้นไปเห็นลีเซลอตเต้ยืนอยู่ตรงขอบระเบียงคล้ายกำลังจะปีนขึ้นไปรึเปล่านะ
-
"เดี๋ยวก่อนนะคะ!" พาเมเลียตะโกนเรียกลิเซลอตแล้ววิ่งมาหาทันที
"...ช่วยมาหาฉันก่อน...แล้วเล่าให้ฉันได้รู้จะได้ไหมคะว่าเกิดอะไรขึ้น?"
-
ได้ยินเสียงเธอก็ตกใจสะดุ้งเฮือกแล้วปีนขึ้นทันที
โอกาสวิ่งทัน Rea
-
ทันก็บ้าแล้ว
Rolled 1d10 : 2, total 2
-
Ally +1
คว้าทันจนเธอหงายหลังตกลงมาทับพาเมเลีย...
จะทำอะไรกับเธอดี
- ถามเธอว่าทำแบบนี้ทำไม
- พูดเตือนสติเธอ
- ปลอบเธออย่างอบอุ่น
- ตบเธออย่างที่ไบรท์ทำ
-
พาเมเลียย้อนนึกถึงตอนที่เธอปลอบแล้วทำอะไรโง่ ๆ อย่างพาไปอาบน้ำล้างตัวซึ่งเป็นการทำลายหลักฐานการขืนใจแล้วส่ายหน้าในใจ ปลอบแบบนั้นไม่มีประโยชน์ เคสนี้ก็เช่นกัน
"ฉันจะขอถามอีกครั้ง...ช่วยเล่าถึงสิ่งที่เกิดขึ้น และระบายให้ฉันได้รับรู้จะได้ไหมคะ?"
- ถามเธอว่าทำแบบนี้ทำไม
ถ้าอีกฝ่ายไม่มีสมุดก็ยื่นให้พร้อมปากกาเลยก็แล้วกัน
-
เธอเงียบไป แล้วก็พยายามรวบรวมสติเขียนออกมาอย่างสั่นๆ
ฉันอยากตายค่ะ
ถ้าทุกคนไม่ต้องการฉัน
ฉันก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อเหมือนกัน
-
เพลงมา
Danganronpa 3: The End of Hope's Peak Academy OST 1 - 14. Goodbye to all of the future (http://www.youtube.com/watch?v=IBhTwLddWuM#)
"......." พาเมเลียเงียบไปครู่หนึ่ง เธอหวนนึกถึงสิ่งที่ลิเซล็อตเต้เคยเจอมาเท่าที่เธอรู้ มันไม่ใช่เรื่องแปลกเลยสักนิดที่ลิเซล็อตเต้จะอยากฆ่าตัวตาย "ฉันพูดไม่ได้เลยว่าเข้าใจความรู้สึกของเธอ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันพูดได้..."
"ฉันต้องการเธอ"
"เพราะฉันอยากอยู่เคียงข้างเธอต่อไป"
"เพราะฉันอยากจะรู้จักเธอให้มากกว่านี้"
"เพราะฉันอยากทำให้เธอมีความสุข"
"เพราะฉันอยากจะมอบความหวัง...มอบความรักให้เธอ"
พาเมเลียทวนคำพูดที่เคยพูดกับลิเซล็อตเต้ไว้เมื่อหลายวันก่อน
"เธอยังจำได้ไหมว่าฉันเคยพูดแบบนี้กับเธอ คำพูดนี้ และความรู้สึกนี้ยังไม่หายไปหรอกนะ" เมื่อพูดจบ พาเมเลียก็ค่อย ๆ ยิ้มออกมา
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ต่อให้เธอเผลอลืมเรื่องนั้นไปก็ไม่เป็นไรหรอก เพราะฉันจะพยายามทำให้เธอจำได้เอง ไม่ว่ากี่ครั้งก็ตาม"
"เพราะฉันชอบเธอ...เพื่อนคนสำคัญของฉัน"
"ดังนั้นได้โปรด...ช่วยทำให้ฉันเข้าใจตัวตนของเธอที"
-
ถึงแม้ฉันจะลงไปยังก้นนรกก็จะยังตามฉันไปหรือเปล่าล่ะคะ
เสียงอะไรน่ะ...
-
พาเมเลียมองตาลิเซล็อตเต้อย่างไม่ละสายตาแม้แต่น้อย เธอคิดว่าเธออาจจะโง่ที่สรุปเอาเองว่าเป็นความในใจของลิเซล็อตเต้แม้จะเคยถูกหลอกไปก็ตาม แต่ความรู้สึกของเธอบอกว่าต้องโต้ตอบไป
"ฉันจะตามไปหาเธอ...แล้วฉุดออกมาจากจุด ๆ นั้น...ฉันจะทำให้ได้"
-
ลิเซลอตเต้ก้มหน้าลงแล้วก็เงยขึ้นมองพาเมเลียอย่างสงสัยก่อนจะเขียนลงสมุดว่า
ขอบคุณนะคะ
จากนั้นก็ลุกขึ้นเดินออกไปเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
(จบ)
-
พาเมเลียฟันธงได้แล้วว่าเสียงนั่นไม่ได้มาจากลิเซล็อตเต้...กับดักเหมือนคราวของมุตสึมิอย่างนั้นหรือ?
ต้องใช่แน่ ๆ... ถ้าอย่างนั้นแล้วเธอจะทำยังไงดีล่ะ? แต่ก่อนอื่น...
- เข้าชมรมศิลปะ
-
(http://wudthipan.com/fucko/_images/78f06ca85d2df269c3e51fe97f0a1df3/4248%20-%20Background.jpg)
ชมรมศิลปะมีสมาชิก 127 คน เพราะชมรมนี้เชื่อมโยงคะแนนกับวิชาศิลปะโดยตรง การเข้าชมรมก็ทำให้ได้คะแนนเก็บด้วย
อาคารชมรมดูแตกต่างจากอาคารชมรมทั่วไป มันดูคล้ายสตูดิโอแต่ก็โอ่โถง
- มีคนมาสมัคร: ใช้ 1 หัวใจ ทอยเต๋า 1d10 เพื่อเพิ่มสมาชิกชมรม
- ทำกิจกรรม: ได้รับชมรม +3%
- เรียนรู้ศิลปะ: ใช้ 1 หัวใจ
-
ทำกิจกรรมแล้วไปติวสอบต่อเลย
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
(http://i.imgur.com/lxZuSSc.jpg)
Classroom Phase
มี Action 5 สำหรับทำสิ่งต่างๆ สามารถเลือกซ้ำได้เท่าที่ต้องการ
การเรียน หากทำสำเร็จจะได้รับ แต้มความรู้ในการสอบ และ Exp ในด้านนั้น +2%
ซึ่งแต้มในการสอบจะช่วยเพิ่มอัตราสำเร็จ และ Exp จะใช้สะสมเพื่อเพิ่ม Status
ชมรม หากทำสำเร็จจะได้รับ Exp ในด้านนั้น +5%
ปฏิสัมพันธ์ หากทำสำเร็จจะได้รับ Event ไม่สามารถระบุเกิน 3 คน และบางคนไม่มี Event
ในตัวละครเดียวกันจะไม่แจก Event ให้ซ้ำกัน คนที่เลือกช้ากว่าได้รับ Ally +1 แทน Event
*ระวัง Event ปีสองมีความเสี่ยงพลาดสูงกว่าปี 1
เฝ้าระวัง เป็นเหตุการณ์เกี่ยวกับการต่อสู้ เอาตัวรอด หายนะ เพศภัย ไม่สามารถเลือกซ้ำได้
หากทำสำเร็จจะได้รับ Ally +1 และไม่ถูกดึงเข้า Battle หรือหนีรอดจากการถูกดึงเข้า Battle ได้
- ตั้งใจเรียนวิชาด้านภาษา : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Language
- ตั้งใจเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Science
- ตั้งใจเรียนวิชาคณิตศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Mathematics
- ตั้งใจเรียนวิชาเศรษฐศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Economics
- ตั้งใจเรียนวิชาประวัติศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Historical
- ตั้งใจเรียนวิชาพละ : โอกาสสำเร็จคือ Esp/Vit/Rea + Physical
- ตั้งใจเรียนวิชาศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ Rea + Artist
- เข้าชมรมไอดอล : โอกาสสำเร็จคือ 10% + ?? / เสีย 1 HP
- เข้าชมรมศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ 10% + ?? / เสีย 1 HP
- ปฏิสัมพันธ์ : โอกาสสำเร็จคือ Cha + Ally (ระบุชื่อ NPC 1 คน)
- เฝ้าระวัง : โอกาสสำเร็จคือ Rea (ระบุชื่อ NPC 1 คน)
-
ข้อมูลปกปิด
-
(http://wudthipan.com/fucko/_images/bfd42e21369aff0f0e8bd7260dedbffe/4254%20-%20Background.jpg)
Event Phase
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
วันนี้แปลกจริงๆ เคาะเท่าไรก็เงียบ
-
พาเมเลียสังหรณ์ไม่ดีเอาซะมาก ๆ
"ขอรบกวนเข้าไปนะคะ" แล้วรอเสียงตอบรับ ถ้าอีกฝ่ายโต้มาก็เข้า เงียบต่อไปก็เข้า
...เว้นแต่ว่าเสียงจะบอกว่าอย่าเข้ามาหรืออะไรทำนองนี้นะ
-
อยากเข้าก็เข้าไม่ได้เพราะประตูล็อค เทียบกับเมื่อครั้งที่ไปหาลีเซล็อตเต้นั่นกลับไม่ได้ล็อค
มันต้องมีความแตกต่างกันในด้านปัจจัยและผลลัพทือย่างแน่นอน
-
พาเมเลียใช้ Esp คิดถึงความเป็นไปได้ทีมุตสึมิจะออกไปข้างนอก แล้วลองโทรศัพท์หาดู...ต่อให้เป็นคนตาบอดก็น่าจะใช้มือถือได้นะ...มั้ง
"ฮัลโหล ตอนนี้ฉันมารบกวนหรือเปล่า?"
-
คิดไม่ออกเลย เธออาจจะออกไปข้างนอกเพื่อปั่นวีลแชร์เล่นก็ได้ บางทีเธอก็ออกไปบ้าง มีเคียวมาเข็นรถให้บ้าง
แต่บางทีเธอก็อาจจะไม่ได้ออกไปไหนก็ได้ มือถือก็โทรไม่ติด...
เลขหมายนี้ไม่สามารถติดต่อได้ชั่วคราว
-
...ถ้าพูดถึงคนที่จะรู้เรื่องของมุตสึมิ ก็ต้องพูดถึงเคียว
พาเมเลียลองโทรศัพท์ไปหาเคียวเพื่อสอบถามเรื่องของมุตสึมิว่าก่อนหน้านี้มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นเป็นพิเศษหรือเปล่า? ถ้ายังไงก็พอจะรู้ไหมว่ามุตสึมิอยู่ที่ไหน ปกติจะอยู่ไหนด้วย อ้อ ถามให้แน่ใจว่ามุตสึมิอยู่กับตัวเคียวเองรึเปล่าด้วย
ข้อมูลปกปิด
-
เลขหมายนี้ไม่สามารถติดต่อได้ชั่วคราว
เหมือนกันเลย
-
พาเมเลียเครียดอีกแล้ว
แต่อยู่ ๆ ก็ไปพังประตูมุตสึมิเพราะเรื่องแบบนี้อาจจะไม่ใช่ความคิดที่เข้าท่า เธอลองคิดว่าควรจะใช้ค้อนทำลายประตูดีไหม แล้วแอบฟังกับดูลอดช่องประตูด้วย ถ้ามันมี
....ว่าแต่มุตสึมิเป็นคนล็อกประตูจริง ๆ น่ะเหรอ...เธอลองคิดถึงความเป็นไปได้ที่เคียวจะเข้ามาแล้วแอบล็อก
-
ทุกอย่างเป็นไปได้ทั้งนั้นเลย ข้อมูลของพาเมเลียไม่มีอะไรบ่งชี้ว่าน่าจะเป็นเรื่องไหนมากที่สุด (Esp ถูกใช้ประมวลผลไปแต่แรกแล้ว)
แต่เอาค้อนมาก็จบไวดีนะ
-
พาเมเลียไม่ลังเลแล้ว เธอเอาค้อนทุบประตูแล้วบุกเข้าไป
"ขอโทษที่บุกรุกนะคะ แต่การปิดกั้นการสื่อสารของคุณ (และเคียว)ทำให้ฉันเป็นห่วงมาก จึงต้องทำแบบนี้"
-
ทุบประตูโครม โครม โครม!
ข้างในห้องว่างเปล่า มีเพียงเศษไม้ที่หักจากการทุบทำลายเข้ามา
-
ว่างเปล่าที่ว่านี่คือไม่มีอะไรเลยอย่างนั้นหรือ? พาเมเลียลองเดินสำรวจไปให้ทั่วห้อง และดูว่ามีเบาะแสอะไรบ้าง
-
ในห้องไม่มีความผิดปกติอะไรเลย ทุกอย่างดูปกติเหมือนทุกครั้ง ยกเว้นมุตสึมิ
ผ้าปูเตียงขึงจนตึงบ่งบอกว่ามุตสึมิตั้งใจออกไปจากห้องนี้
-
พาเมเลียค่อย ๆ ครุ่นคิด...
โทรไม่ติดทั้งมุตสึมิและเคียว+มุตสึมิออกไปข้างนอก=เดท?
พาเมเลียตัดสินใจออกไปข้างนอกโดยไม่ลืมที่จะปิดประตูดี ๆ เธอว่าจะลองไปตามหามุตสึมิดู สถานที่แบบไหนกันนะที่มุตสึมิน่าจะไปเดท?
-
ขณะที่กำลังจะเดินออกไปก็ได้ยินเสียงแว่วๆ
ช ช่
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"...?" พาเมเลียมองซ้ายมองขวาหาต้นเสียง เอาเข้าจริงแล้วเธอก็ไม่อยากจะเชื่อไอ้เสียงแว่ว ๆ นี่เท่าไหร่... เพราะเคยโดนหลอกมาหลายรอบแล้ว ทั้งจากลิเซล็อตเต้เมื่อตอนจะฆ่าตัวตายและมุตสึมิตอนที่อยู่ในถ้ำ
แต่ถึงจะรู้ว่าเป็นกับดัก แต่ก็คงต้องลองทำใจเชื่อดูสักครั้งว่าอาจเป็นเสียงของใครสักคนหรือมุตสึมิ
โดยที่ตัวเธอยังไม่ละความคิดว่ามุตสึมิกับเคียวน่าจะไปเดทที่ไหนสักแห่ง...จะว่าไปแล้วมีที่ไหนบ้างที่มุตสึมิน่าจะไปเดทกันนะ
-
เสียงแว่วขึ้นมาเพียงแค่นั้น ไม่ใช่เสียงที่มาจากรอบๆนี้ แต่ดังอยู่ในหัวมากกว่า
เลือกสถานที่ตามหามุตสึมิ 0/2 *ถ้าครบ 2 ไม่เจอเควสเฟล
- เข้าเมือง
- หอสมุด
-
ช่วยด้วย?
ถ้าพูดถึงสถานที่ที่เป็นอันตรายแล้วละก็...
ระหว่างที่กำลังเดินข้ามถนนก็มีรถบรรทุกคันหนึ่งเบรกแตกวิ่งเหินข้ามเนินเตี้ยมา
ทั้งสองที่เดินจูงมือกันหันมองไปทางเดียวกัน
([url]http://i.imgur.com/8aTH1ZC.jpg[/url])
มีเสียงดังลั่นและเสียงกรีดร้องของชาวบ้านในละแวกนี้เมื่อรถบรรทุกวิ่งเข้าชนและทับเด็กนักเรียนจากโครนิเคิล
([url]http://image.free.in.th/v/2013/ic/170114104251.jpg[/url]) ([url]http://picture.in.th/id/291598318806b4d59ee6f3759831d5dd[/url])
นั่นเป็นภาพที่พาเมเลียซึ่งลอดใต้ท้องรถบรรทุกไปได้เห็นเต็มสองตา
Ando Mutsumi บาดเจ็บสาหัสจนไม่สามารถเดินได้ ไม่สามารถมองเห็น และใช้มือขวาได้เพียงข้างเดียว
- เข้าเมือง
-
ออกจากโรงเรียนมาได้ครึ่งทางก็มีเพื่อนของมุตสึมิขี่จักรยานกลับมาและบอกว่ามุตสึมิไปดูหนังกับเคียว
เลือกสถานที่ตามหามุตสึมิ 0/2 *ถ้าครบ 2 ไม่เจอเควสเฟล
- ไปโรงหนัง
- ไปตลาดนัด
- ไปร้านไอศกรีม
-
ไปโรงหนังนั่นแหละ โทรหาเคียวกับมุตสึมิไม่ได้=ปิดมือถือตอนดูหนัง
-
หนังที่จบไปคือเรื่อง My Name ส่วนเรื่องที่กำลังจะฉายรอบต่อไปคือ City Sniper (ภาคต่อของ City Hunter)
เลือกสถานที่ตามหามุตสึมิ 1/2 *ถ้าครบ 2 ไม่เจอเควสเฟล
- ไปตลาดนัด
- ไปร้านไอศกรีม
-
ตลาดนัดดูจะยากเกอนไปสำหรับมุตสึมิ
- ไปร้านไอศกรีม
-
เจ้าของร้านบอกว่ามีเด็กสองคนตามที่ว่ามามาที่นี่ แต่ออกไปแล้วก่อนหน้านี้
เลือกสถานที่ตามหามุตสึมิ 1/2 *ถ้าครบ 2 ไม่เจอเควสเฟล
- ทะเล
- โรงเรียน
- ซอยตัน
-
ทั้งสองคนไปที่ไหนต่ออย่างนั้นหรือ? พลันสองความคิดของปรากฏในหัวของพาเมเลีย
ช ช่
([url]http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg[/url])
..หรือว่า...!?
- ซอยตัน
-
ไม่เจออะไรเลย... Ally +1
แต่มีเสียงแว่วดังขึ้นมาในหัวอีกครั้ง เป็นเสียงวัตถุปะปะและกระทบกันก่อนจะเงียบเสียงลงไป
อายุขัยของพวกเขาหมดลงแล้ว แต่เธอช่วยพวกเขาได้
Roleplay ตัดสินใจในเสี้ยววินาที
-
ช่วย?
พลันภาพในความทรงจำก็ผุดขึ้นมา
อยากรู้ก็ถามสิ ถามมาสิ ทำไมไม่ถามมาตั้งแต่แรก
ถึงเวลานี้เธอจะอยากรู้ไปทำไมในเมื่อมันไม่มีประโยชน์
ความเห็นใจของเธอมันทำให้ฉันมองเห็นได้หรือไง
มันทำให้ฉันเดินได้หรือไงกัน
ภาพของมุตสึมิที่พาเมเลียเห็นดูบิดเบี้ยวผิดรูป ดวงตาโบ๋ดำสนิทกลวงลึกเข้าไปดูโกรธแค้น
รอยยิ้มฉีกกว้างจนถึงหูไม่ได้บ่งบอกชัดเจนนักว่าอยู่ในอารมณ์ใด เสียงหัวเราะดังระงมทั้งที่เธอก็ไม่ได้หัวเราะ
ได้ยินเสียงระฆังแว่วอยู่ไกลๆคล้ายจะเข้ามาใกล้
มีลมกรรโชกออกมาจากร่างของมุตสึมิที่ฉีกขาดเป็นริ้วคล้ายบอลลูนที่แตกออก วินาทีนั้นพาเมเลียเข้าใจดีเลยว่า...
อยากได้พลังไหม
เสียงหนึ่งดังก้องขึ้นมาในห้วงเวลาที่ถูกหยุด
พาเมเลียตัดสินใจตอบเสียงนั้นทันที
ถ้าอย่างนั้นละก็ ฉันจะช่วยพวกเขา
-
ที่นี่น่ะไม่ใช่โลกปกติ Ability ทุกอย่างไม่ทำงานที่นี่ รวมไปถึง Vit ก็ไม่ช่วยป้องกัน Damage
และการกระทำทุกอย่างต้องทอยเต๋า
แต่นั่นหมายถึงคนธรรมดา
สำหรับผู้ถูกเลือก หรือออราเคิล พวกเขาจะมีพลังที่สุดหยั่งถึง "เวทมนตร์คาถา"
ยามเมื่อเสียงระฆังกังวาน แบทเทิลจะเริ่มขึ้น
([url]http://i.imgur.com/9S7fMCh.jpg[/url])
โลกกลับหัวที่ไร้สีสันกินอาณาเขตของเกาะนี้ทั้งหมดจะเปิดออกและดึงเอา ผู้ถูกเลือก หรือออราเคิล เข้าสู่แบทเทิลด้วยอำนาจของ 'โครนิเคิล'
ไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าโครนิเคิลคืออะไร โครนิเคิลจะเปิดมิติซ้อนและมอบพลังแก่ออราเคิล ให้ต่อสู้ห้ำหั่นกันอยู่เหนือกฎของโลกนี้
ผู้แพ้จะต้องตาย ผู้ชนะจะได้พลังของผู้แพ้และแข็งแกร่งขึ้น
เป้าหมายสูงสุดของแบทเทิลคือ การรอดชีวิตไปจนกระทั่งเรียนจบ
เพื่อแลกกับพรสวรรค์ชั้นเลิศเหนือใครที่จะติดตัวออกไปจากโรงเรียนนี้
หากแต่ผู้ชนะมีเพียงหนึ่งเดียว
และผู้นั้นจะได้รับพรศักดิ์สิทธิ์ที่บันดาลทุกสิ่งดังหวัง
เมื่อปรากฎผู้ต้องการชนะ ทุกคนที่เข้าสู่แบทเทิลจึงต้องเอาชีวิตรอด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ในโลกขาวดำที่พาเมเลียเข้าไปนั้นให้ความรู้สึกที่ต่างออกไปจากครั้งแรก เธอไม่ได้อยู่ในร่างของเด็กสาวทั่วไป และเธอไม่ได้อ่อนแอไร้พลังเช่นครั้งนั้น
ภาพที่เธอเห็นเบื้องหน้าไกลออกไปไม่มากคือเคียวที่นอนหมดสภาพแขนขาบิดงอผิดรูป และวีลแชร์คันหนึ่งที่ล้มอยู่ข้างๆ
ห่างออกไปไม่ไกลเห็นมุตสึมิที่ถูกตัวอะไรสักอย่างคว้าคอยกขึ้นจนเท้าทั้งสองลอยเหนือพื้นได้แต่กวัดแกว่งเตะลมไปมา
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
ขอโทษนะคะ
พาเมเลียขอโทษเคียวในใจเพราะตอนนี้บุคคลที่กำลังจะถูกฆ่าอันตรายกว่าบุคคลที่หมดสภาพ
เธอวิ่งไปทางมุตสึมิแล้วตะโกนเรียกตัวอะไรสักอย่างให้หยุดเสีย
"หยุดนะ! เด็กคนนั้นเป็นเพียงพิราบขาวที่หลงมาเท่านั้น! เธอขับขานไม่ได้!"
ระหว่างนั้นพาเมเลียก็คิดวิธีลากคนออกจากแบทเทิล ถ้าดึงคนเข้าแบทเทิลได้ก็ต้องลากออกได้สิน่า
-
(http://i.imgur.com/LIwQwFW.jpg)
ผู้มาใหม่ไม่รู้เงื่อนไขข้อนั้น ที่สำคัญคือเธอคิดอะไรไม่ออกเลยในสถานการณ์บีบรัดนี้
อีกฝ่ายหันมาทางเธอช้าๆ มันคือ...
- ตัวตลก
- ตัวประหลาดสีขาว
- ผีหัวฟักทอง
- กระต่ายถือเลื่อย
-
ดูตากสตอรี่ต่าง ๆ แล้ว...
- กระต่ายถือเลื่อย
-
(http://image.free.in.th/v/2013/ia/170309053027.jpg) (http://picture.in.th/id/d3ac45a92ac8d86c6a79cddc27753ed9)
มันคือกระต่ายถือเลื่อยหน้าตาน่ากลัว เจ้านี่สินะที่เล่นงานเคียว
เดี๋ยวก่อน แล้วทำไมเคียวแค่แขนขาหักล่ะ? น่าจะเจอหั่นขาดไปเลยไม่ใช่เหรอ หรือว่า!?
Role-play ทางรอด
-
เพลงมา
Rowdy Rumble - Kingdom Hearts II Music Extended (http://www.youtube.com/watch?v=Rk1P6T9zHlY#)
นั่นหมายความว่าศัตรูทำร้ายเคียวได้เพียงแค่นั้น บางทีอาวุธของอีกฝ่ายอาจเป็นอย่างอื่นที่ไม่ใช่เลื่อย? หรือตัวเลื่อยจริง ๆ อาจจะไม่ได้ร้ายกาจอะไรมาก? หรือเคียวอาจจะแค่ถึกเกินมนุษย์? หรือไม่ก็ร่างกายของเขากำลังค่อย ๆ ฟื้นตัวจากสภาพที่แต่เดิมดูไม่ได้? แล้วถ้าเป็นแบบนั้นจริง ขอแค่ถ่วงเวลา เธอก็จะได้รับความช่วยเหลือจากเคียวหรือเปล่า?
ความเป็นไปได้มากมายวนเวียนในหัวของพาเมเลียเสียจนเธอปวดหัว
น่าเสียดายที่หากเธอตาไวกว่านี้ ก็คงจะจับจุดได้ว่าทำไมเคียวถึงไม่ถูกเลื่อยสับขาด
แต่ถ้ามัวแต่คิดก็คงจะไม่ได้ทำอะไร แล้วเธอจะทำอะไรไม่ได้เพราะไม่ทำอะไร
พาเมเลียเปิดการ์ด (Guard) เต็มที่
เธอพยายามถอยเพื่อรักษาระยะและคอยสังเกตการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายให้ดี บางทีมันอาจจะโจมตีแบบเดียวกันกับที่โจมตีเคียว จะว่าไปแล้วตอนนี้มันก็ถือมุตสึมิอยู่ มันคงจะสู้ไม่สะดวกถึงขนาดนั้น
เธอพยายามระวังที่แขนขาและเลื่อยของมันเป็นพิเศษ แล้วก็พยายามระวังแขนขาของตัวเองด้วย เพื่อที่จะป้องกันไม่ให้ตัวเองถูกเล่นงานจนกลายเป็นอย่างเคียว
ขณะเดียวกันก็มองหาทางหนีและพาตัวพวกมุตสึมิไปด้วย
"คุณต้องการอะไรกันแน่!?"
-
เพียงแค่หันมาแต่มันก็ไม่ได้สนใจจะเสวนา เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่บุกเข้ามามันก็ฉีกยิ้มกว้างเห็นฟันเป็นใบเลื่อย
แล้วอ้าปากกว้าง
อ้ามมมม
กร๊วม!!
งับศีรษะของเหยื่อไปแล้วก็โยนร่างทิ้ง เคี้ยวกร๊วบๆๆ
มุตสึมิหัวขาดเสียชีวิต
-
เคียวที่ฟื้นคืนสภาพขึ้นมาเห็นภาพนั้นก็ตะโกนลั่นสุดเสียงราวกับหัวใจแตกสลาย ถ้าเพียงเขาฟื้นขึ้นมาให้เร็วกว่านั้น
ความสามารถในการรักษาบาดแผลของเคียวหยุดทำงานก่อนที่เขาจะกลับมาสมบูรณ์ดังเดิมนั่นบอกให้รู้ว่าเขาได้เสียต้นกำเนิดพลังอย่างมุตสึมิไปแล้ว
แกร๊ง แกร๊ง แกร๊งง
(http://image.free.in.th/v/2013/id/170310013518.jpg) (http://picture.in.th/id/557a6d54ff39443407d6e05eb251f40a)
แต่ในห้วงของความสิ้นหวังนั้นเสียงที่คล้ายระฆังก็ดังก้องขึ้น ปรากฎภาพฉายขนาดใหญ่
ได้ยินเสียงฟันเฟืองหมุนและเบียดกันไปพร้อมเสียงตีโลหะที่ดังก้องไม่หยุด
เวลาย้อนกลับ
(http://image.free.in.th/v/2013/ia/170309053027.jpg) (http://picture.in.th/id/d3ac45a92ac8d86c6a79cddc27753ed9)
มันคือกระต่ายถือเลื่อยหน้าตาน่ากลัว เจ้านี่สินะที่เล่นงานเคียว
เดี๋ยวก่อน แล้วทำไมเคียวแค่แขนขาหักล่ะ? น่าจะเจอหั่นขาดไปเลยไม่ใช่เหรอ หรือว่า!?
Role-play ทางรอด
-
เพราะเวลาย้อนกลับ พาเมเลียจึงจำเหตุการณ์เมื่อครู่ไม่ได้ เธอเลือกชอยส์เดิม ถอยเพื่อหยั่งเชิง
เพลงมารอบสอง
Danganronpa 3: The End of Hope's Peak OST 2 - 21. Old World Order (http://www.youtube.com/watch?v=homLF23YdEs#)
พาเมเลียงุนงงไปชั่วพริบตา เมื่อกี้เป็นแค่ภาพลวงตาอย่างนั้นหรือ
...ไม่ ไม่ใช่ภาพลวงตา ก่อนหน้านี้มุตสึมิถูกฆ่าไปจริง ๆ
เธอยังจำเสียงกรีดร้องของเคียวได้ ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้เคียวหมดสติไปแท้ ๆ
นั่นหมายความว่าเขาสามารถฟื้นฟูร่างกายได้อย่างนั้นหรือ?
ถ้าอย่างนั้นละก็ เธอไม่จำเป็นต้องต่อกรกับมันให้ชนะ แค่ถ่วงเวลาให้เขาสามารถช่วยเหลือเธอได้ก็พอ
พาเมเลียออกตัววิ่งไปหาศัตรูเพื่อให้มันจู่โจม การกระทำของเธอราวกับจะฆ่าตัวตาย
แต่เธอไม่คิดจะยอมตายง่าย ๆ หรอก เพราะจะมุตสึมิ จะลิเซล็อตเต้ หรือแม้แต่เคียวก็ไม่ยินดีแน่ถ้าเธอตาย
สาวน้อยบุกเข้าไปในระยะโจมตีของกระต่ายตัวนั้น
เธอเงื้อหมัดเข้าชกใส่มันเพื่อดึงความสนใจ พร้อมกันนั้นก็ร่ายมนตร์เรียกโล่แห่งดวงดาว
โล่แห่งดวงดาว จงมาปกป้องฉัน
ทว่า สิ่งที่ปรากฏต่อหน้าเธอไม่ใช่โล่ธรรมดา ๆ แต่เป็น...
(http://upic.me/i/8y/uduel.jpg)
เด็กหนุ่มสวมเสื้อกาวน์ผู้มีผมคล้ายดาว เขายืนชูมือขวาไปข้างหน้าราวกับจะตั้งรับการโจมตีทุกอย่าง
"โล่แห่งดวงดาวอย่างนั้นหรือ...ผมเองก็เคยมีท่าชื่อนั้นนะ"
"เอาเถอะ กว่าคุณจะเริ่มขับนาน ก็เสียเวลานานไปน่าดูเลยนะ"
- บุกเข้าไปต่อยมัน แล้วใช้พลังของออราเคิลตั้งรับการเคาท์เตอร์
-
เป็นอย่างที่พาเมเลียเข้าใจ เคียวมีพลังฟื้นฟูคืนสภาพได้ ร่างกายที่ขาดเป็นชิ้นเลยกลับมาต่อติดกันและกำลังฟื้นฟู แต่เพราะเจ้ากระต่ายนั่นฆ่าเขาไม่ได้มันจึงเล่นงานจุดอ่อนของเขา ถ้าฆ่ามุตสึมิซะพลังของเคียวก็จะหายไปไงล่ะ
เลื่อยโลกันต์เหวี่ยงเข้าใส่โล่ที่ไม่มีวันถูกทำลายของพาเมเลียและหยุดนิ่งคาอยู่อย่างนั้น มันพยายามฟาดเข้าใส่ไม่ยั้งแต่ก็ไร้ผลจนกระทั่งมันดึงมุตสึมิมาใช้เป็นตัวประกัน
แต่ของอย่างนั้นน่ะ
(http://image.free.in.th/v/2013/io/170310051804.jpg) (http://picture.in.th/id/2a90928711100bd51bd48ec9251e99af)
"มันกระจอกสิ้นดี" ดวงตาของเคียวกลายเป็นสีม่วง ผมตั้งขึ้น มีแสงสีชมพูล้อมรอบร่างกายของเขา
เจ้ากระต่ายนั่นเป็นเพื่อนร่วมห้องที่เคียวสนิทด้วยมากที่สุด เขาจึงเล่าเรื่องของมุตสึมิและความรักของเขาให้ฟัง
เธอให้คำแนะนำต่างๆหลายอย่างทีเดียว เป็นเพื่อนที่ดีเลยล่ะ เดทวันนี้ก็เป็นคนเสนอและจัดโปรแกรมให้ ลำพังเคียวทำอะไรอย่างนี้ไม่เป็นหรอก
แต่เพราะสนิทจนรู้ทุกอย่างของเคียว และความซวยบรรลัยที่บังเกิดก็เพราะหล่อนเป็นออราเคิล
ทุกอย่างง่ายดาย แค่ลวงเอามุตสึมิมาฆ่าไปพร้อมเคียวเท่านั้นหัวใจจำนวนมากของเคียวก็จะอิ่มท้องไปจนเรียนจบเลยแน่ๆ
หัวใจของซุปเปอร์ออราเคิลน่ะมันหากินไม่ง่ายหรอกนะ
ออราเคิลไร้นามถูกแยกร่างเป็นชิ้นๆและจบชีวิต
ประตูแบทเทิลเปิดออก มุตสึมิปลอดภัยแล้ว
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"คุณยายเคยบอกเอาไว้ว่า..." มุตสึมิมองเห็นและเดินไปเป็นปกติ มือก็กลับเป็นเหมือนเดิม
?
(จบ)
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
หลังสอบจบแล้วลิเซลอตเต้ก็มานั่งอยู่บนเนินหญ้าที่ลมเย็นสบายกับพาเมเลีย การติวด้วยกันการันตีได้เลยว่าลิเซลอตเต้จะไม่สอบตกแน่ๆ
ถึงแม้ว่าลิเซลอตเต้จะสูญเสียรอยยิ้มไปแล้วแต่เธอก็ยังตอบรับคำชวนของพาเมเลียที่ชวนให้มาเดินเล่นด้วยกัน
พาเมเลียได้แต่เล่าเรื่องของตัวเองฝ่ายเดียว ตรงข้ามกับลิเซลอตเต้ที่วันนี้เธอไม่ได้เอาสมุดดินสอมาด้วยซ้ำ นั่นอาจหมายความว่าเธอไม่คิดจะพูดแน่ๆงั้นเหรอ?
(เนื่องจากลิเซลอตเต้อยู่ในสภาพนี้จึงไม่มีรีแอคชั่นใดๆเลย จะโรลต่อก็ได้)
ข้อมูลปกปิด
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"การที่ฉันเป็นฝ่ายเล่าแต่เพียงผู้เดียวมันน่าเสียดายไปนะ..." พาเมเลียยื่นสมุดโน้ตและดินสอของตัวเองให้ลิเซล็อตเต้
"ฉันจะไม่บังคับให้พูดหรอกนะ...แต่ก็อยากจะรู้เรื่องของเธอให้มากกว่านี้น่ะ..."
-
เธอรับไปแล้วจ้องมองอยู่นานสองนานก่อนจะเขียนออกมาว่า
มันว่างเปล่าไปหมดเลยนะคะ
- วิชาด้านภาษา 100 คะแนน
- วิชาวิทยาศาสตร์ 72 คะแนน
- วิชาคณิตศาสตร์ 100 คะแนน
- วิชาเศรษฐศาสตร์ 86 คะแนน
- วิชาประวัติศาสตร์ 90 คะแนน
- วิชาพละ 50 คะแนน
- วิชาศิลปะ 100 คะแนน
ได้รับผลการเรียนเท่ากับ 20% ของคะแนนสอบ (ไม่ตกเลย)
เลือกได้ว่าจะนำ 10% ของชมรมมาบวกเพิ่มให้วิชาใดก็ได้ 1 วิชา
-
คำนวณแป๊บ
ข้อมูลปกปิด
โอเค เลือกวิชาศิลปะ
...เดี๋ยวนะ บวกเพิ่มที่ว่านี่เพิ่มคะแนนสอบหรือผลการเรียน ถ้าเพิ่มคะแนนสอบให้บวกประวัติศาสตร์
-
หลังสอบ
- วิชาด้านภาษา +30%
- วิชาวิทยาศาสตร์ +20%
- วิชาคณิตศาสตร์ +32%
- วิชาเศรษฐศาสตร์ +22%
- วิชาประวัติศาสตร์ +32%
- วิชาพละ +20%
- วิชาศิลปะ +39%
หลังสอบเสร็จได้ยินเสียงพิราบนับหมื่นๆตัวโบยบินออกจากช่องระฆังพร้อมเสียงระฆังที่กังวานไปทั่วทั้งโรงเรียน
(http://i.imgur.com/YSNWhvk.jpg)
ระบุเหตุการณ์ที่พบเจอ 1 ข้อ/2 หัวใจ
ข้อสุดท้ายเป็น Role-play (ไม่ใช่ Event/Quest) ตามสิ่งที่เคยกระทำและสถานะของคนนั้น ยาวสั้นไม่เท่ากัน
ระวังเรื่องการใช้เวลาเพราะเวลาจะดูตามคนที่ไวที่สุด ถ้ามีคนจบแล้วสักระยะ เหตุการณ์จะเริ่มบังคับจบ
☑ คำสาปแห่งรัตติกาล
☑ ห้องสมุดที่ไม่มีวันกลับ
☑ ห้องเรียนเลือด
☑ ครูไร้หน้า
☑ เพื่อนอากาศ
☑ โรงเรียนกลับหัว
☑ บ่อน้ำที่หายไป
☑ มหัศจรรย์ระฆังงุนงง
☑ เรื่องราวหลังจากนี้
-
เรื่องราวหลังจากนี้
-
☑ เรื่องราวหลังจากนี้
บอกเล่า บรรยาย สิ่งที่ต้องการทำอย่างแรก
-
นับตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้น พาเมเลียก็ตั้งใจจะเข้าหามุตสึมิและลิเซล็อตเต้
ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ว่ามุตสึมิมีศัตรูหัวใจตัวฉกาจที่ทุ่มเทให้ยิ่งกว่าเธอ และลิเซล็อตเต้มักจะเจอเรื่องร้าย ๆ อยู่เสมอ แต่เธอก็ยังจะไป
เพราะเธอชอบทั้งสองคนในความหมายที่ลึกกว่าเพื่อน แน่นอนว่าถ้าอีกฝ่ายอยากเป็นแค่เพื่อนจริง ๆ เธอก็ไม่รังเกียจ แต่อย่างน้อย ๆ เธอก็อยากจะก้าวไปให้สูงกว่านั้น
ดังนั้น เธอจึงตัดสินใจเชิญ "เพื่อน" ทั้งสองของเธอมาเดินเล่นด้วยกัน
อ๋อใช่ พาเมเลียเตรียมสมุดฉีกอย่างดีมาด้วย เพราะเธอตั้งใจจะฉลองให้มุตสึมิที่หายดี
-
จะชวนยังไงแบบไหนบอกด้วย ต้องการความละเอียดของเรื่องราว
-
เพลงมา
アウギュステ列島のテーマ [cover] Granblue Fantasyより (http://www.youtube.com/watch?v=NDtZpvEaRPw#)
พาเมเลียใช้โทรศัพท์มือถือส่งข้อความเชิญชวนลิเซล็อตเต้และมุตสึมิให้มาเที่ยวเล่นเรื่อยเปื่อยด้วยกันในช่วงเวลากลางวัน
Subject: มาเดินเล่นกันเถอะ
การที่ฉันจู่ ๆ ก็ส่งข้อความมาชวนพวกเธอมาเดินเล่นแบบนี้จะดูตลกไปไหมนะ?
เหตุผลที่ฉันชวนพวกเธอก็ไม่ได้มีอะไรมากหรอก
ฉันแค่อยากจะใช้เวลาเรื่อยเปื่อยกับพวกเธอเท่านั้นเอง เพราะฉันรู้สึกสบายใจเมื่ออยู่กับพวกเธอ
เหมือนกับตอนที่พวกเราเคยเที่ยวเล่นด้วยกันเมื่อวันหยุดหน้าร้อน...ตอนนั้นฉันมีความสุขมากเลย
พูดตามตรง เหตุผลที่ชวนก็เพราะเอาแต่ใจของฉันแต่เพียงผู้เดียวนี่แหละเนอะ (หัวเราะ)
ดังนั้น...พอจะตอบรับคำชวนแสนเอาแต่ใจของฉันหน่อยจะได้ไหม?
ฉันจะรออยู่ที่หน้าอาคารเรียนนะ
ว่าแล้วพาเมเลียก็รอทั้งสองอยู่ที่หน้าอาคารเรียนด้วยความหวังว่าทั้งสองคนจะมาหาตามคำชวน...
-
มุตสึมิมาอยู่แล้ว แต่ลิเซลอตเต้ตอบกลับมาว่า
เที่ยวกันให้สนุกนะคะ
เป็นที่แน่ชัดว่าเธอไม่อยากมากับคนอื่น (มุตสึมิ)
-
ไม่เป็นไร การแย่งมุตสึมิจากเคียวเป็นไพออริตี้แรก
แม้พาเมเลียจะเสียดายนิดหน่อยที่ลิเซล็อตเต้ไม่อยากมาด้วย แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก ไว้หลังจากการเดินเล่นจบตอนนี้ก็ค่อยไปหาละกัน ถ้าจีเอ็มไม่ตัดจบก่อนละก็นะ
เมื่อมุตสึมิมาถึงแล้ว ก่อนจะไปเดินเล่น เธอก็ออกปากชวน
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ก่อนจะไปไหนก็...ฉันมีเรื่องจะขอร้องนิดหน่อยนะ...ขอกอดหน่อยจะได้ไหม?" พาเมเลียอ้าแขนกว้าง หมายจะเข้ากอดเด็กสาวตรงหน้า
พลันภาพในความทรงจำก็แว้บมา...ไม่สิ เธอนึกถึงภาพนั้นต่างหาก ถึงได้ขอกอด
([url]http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg[/url])
"ถ้าฉันกอดตอบได้ก็คงดีน้า" มุตสึมิให้กอด และกอดกลับด้วยมือซ้ายข้างเดียว
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ได้สิคะ" มุตสึมิตอบรับ
-
ว่าแล้วพาเมเลียก็เข้ากอดแน่น ๆ กับมุตสึมิ
"ดีจังเลย...ที่ในที่สุดเธอก็กลับมาดังเดิม...ตอนนี้เธอกอดฉันตอบได้แล้วนะ" พาเมเลียยิ้มด้วยความยินดีจนเสียน้ำตาแทบจะไหล
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ในเมื่อที่เธอกลับมาเดินได้และมองเห็นแล้ว...เรามาฉลองด้วยการเที่ยวรอบโรงเรียนกันเถอะ" พาเมเลียเสนอ "มันอาจจะดูแปลก ๆ และเรียบ ๆ ไปหน่อย แต่ฉันคิดว่าสำหรับคนที่มองอะไรไม่เห็นและเดินไม่ได้มานาน การได้กลับมาทำอะไรแบบนี้อีกครั้งมันล้ำค่านะ...แต่ก็แค่ความคิดของฉันคนเดียวแหละนะ"
ถ้ามุตสึมิโอเคก็เปิดทัวร์เลย
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ค่ะ?" มุตสึมิตอบรับ
-
พาเมเลียเริ่มจากพามุตสึมิไปที่ชมรมศิลปะก่อน
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ไหน ๆ ก็กลับมาวาดรูปได้แล้ว...ช่วยวาดรูปของฉันให้หน่อยสิ" พาเมเลียขอ เธอตั้งใจจะเป็นนางแบบให้มุตสึมิเหมือนที่เคยทำตอนปีหนึ่ง
ณ ตอนนี้ เสน่ห์ของพาเมเลียเพิ่มขึ้นมาก รอยยิ้มของเธอระหว่างที่เป็นแบบจะสวยกว่าเดิมแน่ แต่ความสวยของรอยยิ้มไม่เกี่ยวกับเสน่ห์ที่เพิ่มขึ้นหรอกนะ
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ก็ได้นะคะ" คำพูดแบบนี้น่าจะตีความได้ไม่ยาก คือเธอคงไม่อยากทำ
วาดรูปเหมือนไม่ใช่อยู่ดีๆอยากให้วาดก็มีอารมณ์วาดได้ทันทีนะ โดยเฉพาะคนที่ไม่ได้รักการวาดรูปเป็นพิเศษนี่เหมือนบอกให้เด็กกินผักเลย
แต่มุตสึมิก็ไม่ได้ปฏิเสธ เธอไปจัดแจงเตรียมของในชมรมที่ไม่ค่อยมีคน
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"......" พาเมเลียยิ้มค้าง เธอรู้สึกอึดอัดอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก จะขอให้หยุดก็ไม่ดีต่อมุตสึมิเพราะเจ้าตัวก็ไปเตรียมของแล้ว...จะให้ทำต่อก็เป็นการฝืนใจมุตสึมิซึ่งไม่เข้าท่าอีก...
ไม่สิ ถ้าดึงความสนใจมุตสึมิได้ละก็...
"จะว่าไปแล้ว...การพับกระดาษเป็นยังไงบ้างหรือคะ....?" พาเมเลียเปิดประเด็นเรื่องการพับกระดาษเพื่อกระตุกความสนใจจากมุตสึมิ เพราะเธอชอบเรื่องนี้มากกว่า
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ฉันน่ะคิดว่าจะเปิดโรงเรียนสอนพับกระดาษค่ะ แต่ก็ยังไม่ทิ้งความฝันที่จะเป็นหมอน้า" เธอตอบแล้วนั่งลงเตรียมวาด
"แต่ตอนนี้คงต้องตั้งใจเรียนให้จบ แล้วก็...." พูดไปแล้วก็นิ่งค้างคล้ายจะไปต่อไม่ถูก ผิดวิสัยของเธอ
"ต้องตั้งใจเรียนให้จบให้ได้เลยค่ะ"
-
เมื่อได้ยินเช่นนี้แล้วพาเมเลียก็ยิ้ม ถึงมุตสึมิจะไม่ได้ละความสนใจจากภาพวาดที่ไม่ได้อยากวาด แต่พอได้ยินความฝันของเธอแล้วก็รู้สึกดีใจ
แค่ฟังที่มุตสึมิพูด พาเมเลียก็เริ่มเข้าใจแล้ว เธอเป็นคนที่มีความฝันเต็มไปหมด ผิดกับเธอที่ไม่ได้ที่ไม่ได้มีความฝันอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน
แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังมีสิ่งที่ผู้ไร้ความฝันอย่างเธอทำได้อยู่
ถึงเอาเข้าจริงแล้วจะเป็นประโยคที่เธอเคยพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่เธอก็ยังจะพูด
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ถ้าอย่างนั้นละก็ ฉันจะขอเป็นศิษย์หมายเลขหนึ่งของเธอนะ แล้วก็จะช่วยให้เธอเรียนจบให้ได้เลย"
"เพื่อให้ความฝันของเธอเป็นจริง..."
หลังจากที่สเก็ตภาพจบไปแล้วก็ขอให้ช่วยสอนพับกระดาษหน่อย
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"เอ๋ อย่างนั้นก็เหมือนฉันเบียดฝันของพาเมเลียน่ะสิคะ"
"พาเมเลียก็ต้องฝันด้วยสิ"
-
เพลงมา
Danganronpa 3: The End of Hope's Peak Academy OST 1 - 10. Until the two people fall in love (http://www.youtube.com/watch?v=JBeS_7X9K30#)
พออีกฝ่ายพูดเพียงเท่านั้นแล้ว พาเมเลียก็หัวเราะเบา ๆ
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ความฝันของฉันคือการทำให้ความฝันของเธอเป็นจริงน่ะสิ"
"ฉันบอกแล้วนะว่าฉันชอบเธอ...ชอบไปถึงขั้นรักเลยด้วย แต่เดิมทีที่เข้าหาก็ไม่ได้คิดแบบนั้นหรอกนะ" ใบหน้าของพาเมเลียแดงอ่อน ๆ
"และเพราะฉันคิดแบบนี้กับเธอนี่แหละ ถึงอยากให้เธอมีความสุข แม้ลงท้ายแล้วฉันจะคบเป็นแฟนกับเธอไม่ได้ก็ไม่เป็นไร"
"อย่างน้อย ๆ ฉันก็อยากจะช่วยให้เธอทำฝันให้เป็นจริง"
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"เอ๋---" มุตสึมินิ่งงันไป
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ฉันจริงจังนะ" พาเมเลียพูดสั้น ๆ สีแดงของเธอแดงขึ้นมาอีก
"ถ้าจะบอกว่าความฝันของฉันคือการจีบเธอให้ได้ก็ใช่เหมือนกันละนะ~" เธอพูดติดตลกทั้ง ๆ สีแดง ๆ ที่หน้ายังไม่เปลี่ยนซ้ำยังเข้มขึ้นเรื่อย ๆ
"..." แล้วพาเมเลียก็เงียบไปโดยที่ไม่ทิ้งรอยยิ้ม
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"รู้สึกลำบากใจจังเลยน้า" เธอน่าจะพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเพราะไม่รู้จะพูดอะไรดี
เพราะพาเมเลียต้องยอมเอาความฝันของตัวเองมาช่วยเธอเลยนี่นา
-
ไม่จำเป็นต้องลำบากใจหรอก พาเมเลียว่าจะพูดแบบนั้น แต่ก็ไม่พูดออกไป เพราะเธอเริ่มคิดว่ามันจะกลายเป็นการกดดันมุตสึมิให้ลำบากใจกว่าเดิมเปล่า ๆ จะว่าไปแล้วก่อนหน้านั้นก็มีกรณีที่คล้าย ๆ กันอยู่...อ้อ ใช่ เมื่อตอนที่มุตสึมิปฏิเสธจะรับหนังสือราคาแพงที่เธอตั้งใจจะมอบให้ (สำหรับเธอแล้วมูลค่าของมันไม่ได้มากมายอะไร แต่ดูเหมือนมุตสึมิและคนทั่วไปจะไม่ได้คิดอย่างนั้น)
([url]http://i.imgur.com/nLLLfMn.png[/url])
"ตอนนี้ถือหนังสือกลับหัวนะ" พาเมเลียหัวเราะยิ้ม ๆ "ส่วนเรื่องเงินก็ไม่ต้องจ่ายก็ได้ เพราะฉันตั้งใจจะมอบเป็นของขวัญเธออยู่แล้วละ"
มุตสึมิส่ายหน้าและจ่ายคืน เธอบอกว่ามันดูไม่มีเหตุผลมากพอที่จะรับของที่มีราคาแพง
([url]http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg[/url])
"นี่ค่ะ" งมๆคุ้ยเงินแล้วก็ส่งให้ผิดๆถูกๆ 5$
มุตสึมิคงไม่ได้ชอบให้ใครมาเสียสละให้ตัวเองนักหรอก
เหมือนเมื่อตอนนั้น...
([url]http://i.imgur.com/nLLLfMn.png[/url])
"เธอจะรู้สึกว่าคุ้มค่าหรือเปล่า ถ้าจะกลับมาเดินและมองเห็นได้ดังเดิม แลกกับการหายตัวไปของเพื่อนหนึ่งคน..."
([url]http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg[/url])
"เอ๋ ทำไมถึงต้องหายไปด้วยล่ะ" มุตสึมิไม่เข้าใจ "ถ้าแลกกับเรื่องแบบนั้นฉันก็ไม่ต้องการหรอกนะคะ"
(ถึงเอาเข้าจริงแล้วคนอื่นก็น่าจะคิดแบบเดียวกันก็เถอะ)
มุตสึมิเป็นคนเอาใจยากก็จริง แต่เคียวก็อุตส่าห์รู้ใจเธอได้...จะว่าไปแล้วมุตสึมิก็เคยนิยามเคียวไว้ว่าแบบนี้
"เอ... เขาดูแปลกกว่าคนอื่นๆ เป็นตัวของตัวเอง แต่ก็รู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่"
การที่คน ๆ หนึ่งจะรู้ใจได้นี่คงไม่ง่ายนัก สงสัยเคียวจะใช้ความสามารถของซูเปอร์ออราเคิลอ่านใจมุตสึมิกระมัง จะว่าสกปรกหรือชาญฉลาดดีนะ เอาน่ะ มุตสึมิเป็นคนเอาใจยากนี่นา เพื่อจะเข้าใจมุตสึมิ ต่อให้ต้องเล่นตุกติกก็คงต้องทำละมั้ง?
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ถ้าอย่างนั้นฉันจะหยุดคิดเรื่องการสละความฝันให้เธอละกันเนอะ เพื่อความสบายใจของทั้งสองฝ่าย" แน่นอนว่านั่นหมายความว่าเธอไม่ได้เลิกคิดซะทีเดียว...พูดไปแล้ว ถ้าพาเมเลียเห็นแก่ความรู้สึกของมุตสึมิจริง ๆ ก็ไม่น่าจะปล่อยให้เธอทำสิ่งที่ไม่อยากทำ ต่อให้มุตสึมิอาจจะไม่ชอบใจที่มาบอกว่าไม่ต้องวาดทั้ง ๆ ที่เตรียมของไปแล้ว ก็น่าจะยังแย่น้อยกว่าการปล่อยให้ทำสิ่งที่ไม่อยากทำ
"แล้วก็...ถ้าใจจริงเธอไม่ได้อยากวาดภาพละก็ไม่จำเป็นต้องวาดหรอกนะ เพราะฉันก็แค่อยากจะระลึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่าน ๆ มาในโรงเรียนนี้เท่านั้นเอง ขอโทษนะคะที่เมื่อกี้ขออะไรเอาแต่ใจ" เดี๋ยวพาเมเลียช่วยเก็บของให้ด้วย
"ถ้าจะให้เธอทำให้อะไรที่ไม่อยากทำละก็ สู้หาสิ่งที่เธออยากทำจะดีกว่า เนอะ?" ว่าแล้วก็ถามถึงสถานที่อยากไปหรือเรื่องที่อยากทำ INB4 มุตสึมิตอบว่าอยากอยู่คนเดียว
ถ้าได้คำตอบก็ไปโลด ถ้าไม่ได้คำตอบก็ชวนไปดูหนังก็แล้วกัน
-
ความจริงเพราะเคียวพยายามไปปรึกษาหารือกับเพื่อนต่างหากล่ะว่าจะจีบมุตสึมิยังไงดี ทั้งไปหาคนคุยปรึกษา ซื้อคู่มือ ค้นห้องสมุด ฝึกพูด นอนคิดหาคำตอบจนไม่ได้หลับ ฯลฯ
ฟังจบแล้ว เก็บของแล้วมุตสึมิก็บอกว่า
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ถ้าตอนนี้ล่ะก็ฉันคงอยากทำเรื่องที่ไม่ได้ทำมาเสียนานอย่างการเดินเล่นน่ะค่ะ"
มุตสึมิอยากไปเดินเล่นริมทะเล
-
พอได้ยินแบบนี้แล้วพาเมเลียก็ยิ้มเล็ก ๆ การให้มุตสึมิได้ทำสิ่งที่ต้องการทำหลังจากที่ไม่ได้ทำมานานเพราะตาบอดเป็นเหตุผลหลัก ๆ ที่เธอชวนมุตสึมิเที่ยวเลย เพียงแต่เมื่อกี้เธอพลาดที่ไม่ได้ถามความรู้สึกของเธอว่าอยากทำอะไรกันแน่
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ถ้างั้นก็ไปกันเถอะ~" พาเมเลียพามุทสึมิไปเดินเล่นริมทะเลด้วยกัน
-
ทั้งสองไปเดินเล่นริมทะเล โดยที่มุตสึมิก็คุยเรื่องราวทั่วไปเท่าที่เธอจะคุยได้ ซึ่งไม่พ้นเรื่องรอบตัวเธอ พับกระดาษ วาดรูป ชมรม การเรียน การสอบ เพื่อนอีกสองคน ก็มีแค่นี้แหละชีวิตวัยเรียนของเธอ
-
เพลงมา
Undella Town - Spring, Autumn & Winter - Pokémon Black & White Music Extended (http://www.youtube.com/watch?v=7GTlTtnbnhY#)
เรื่องราวของมุตสึมิเรียบง่ายอย่างปฏิเสธไม่ได้ แต่ในอีกมุมหนึ่ง ความเรียบง่ายก็เป็นสิ่งที่แสนจะวิเศษ โดยเฉพาะเมื่อเทียบกับโลกที่ฆ่าฟันกันอย่างโหดร้ายและไม่ปกติอย่างแบทเทิลออฟเลิฟ...
พาเมเลียฟังเรื่องราวของมุตสึมิไปด้วยรอยยิ้ม อย่างน้อย ๆ เธอก็รู้สึกสบายใจกับโลกที่แสนเรียบง่ายของมุตสึมิ
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"เรื่องราวของเธอนี่ เพียงแค่ฟังก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาแล้วนะ~" พาเมเลียหัวเราะเบา ๆ แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าตนมีของที่คิดจะให้มุตสึมิอยู่...
"อ๊ะ เดี๋ยวนะ..." เธอค้น ๆ ของในกระเป๋าแล้วหยิบโมบายน่ารัก ๆ ที่เคยซื้อมายื่นให้มุตสึมิ
"ของขวัญฉลองหายดีจ้า" เธอว่า
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"น่ารักจังเลยน้า แต่ดูแล้วน่าจะราคาแพงหรือเปล่าคะ"
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ไม่หรอกค่ะ เพราะคราวนี้เป็นแค่ของเล็ก ๆ น้อย ๆ (สำหรับฉัน) เท่านั้นเอง" พาเมเลียเสริมด้วยว่าคราวนี้ถูกกว่าหนังสือที่เคยให้เยอะเลย แต่ก็ไม่ได้บอกราคาเป็นตัวเลขหรอกนะ
-
ตัดสินใจอยู่พักหนึ่งเธอก็รับมา
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ขอบคุณนะคะ" แล้วก็รับมา
แต่ Ally ก็ไม่เพิ่มเพราะอะไรสักอย่าง พาเมเลียรู้สึกได้ว่ามุตสึมิไม่ได้ปลื้มใจอะไรมากนักกับคำยินดี หรือไม่ก็คงคิดไปเอง... ไม่สิ...
เหมือนกับ... มันมีอะไรขาดไป ข้ามไป
-
"..." พาเมเลียยิ้มค้างไปพักหนึ่ง เธอรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ว่างเปล่าเหมือนตอนที่เคยคุยกับลิเซล็อตเต้เมื่อตอนนั้น
([url]http://i.imgur.com/nLLLfMn.png[/url])
"......." พาเมเลียยิ้มให้ลิเซล็อตเต้อย่างเงียบงัน ก่อนจะเริ่มเอ่ยปากพูด
"ในที่สุดก็ตื่นเสียที...โล่งอกไปทีนะคะ" พาเมเลียกล่าวเพียงเท่านั้น
แล้วหยดน้ำใส ๆ ค่อย ๆ ไหลออกจากดวงตา แต่พาเมเลียก็ยังพูดต่อไปทั้งรอยยิ้มและน้ำตา
"ฉันบอกแล้วนะคะว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันก็จะไม่ทอดทิ้งคุณ..."
"สิ่งที่ฉันทำอาจจะเป็นเพียงความเอาแต่ใจของฉันก็ได้ แต่ฉันไม่อยากจะเสียคุณไป...ฉันไม่อยากจะเสียเธอไป"
"เพราะฉันอยากอยู่เคียงข้างเธอต่อไป"
"เพราะฉันอยากจะรู้จักเธอให้มากกว่านี้"
"เพราะฉันอยากทำให้เธอมีความสุข"
"เพราะฉัน...อยากจะมอบความหวัง...มอบความรักให้เธอ"
เมื่อพูดมาถึงตรงนี้แล้ว หยดน้ำใส ๆ จากดวงตาก็หยุดหลั่งไหล
แต่ความรู้สึกของพาเมเลียไม่ได้หยุดลงเหมือนน้ำตา
พาเมเลียเห็นอีกฝ่ายที่ตาลอยๆคลี่ยิ้มออกมาคล้ายจะเป็นคำขอบคุณที่แสนจะอ่อนระโหย คล้ายเส้นด้ายที่ขึงจนตึงพร้อมจะขาดได้ตลอดเวลา
ราวกับเธอคาดหวังอะไรบางอย่างมากกว่านั้น... ความรู้สึกของพาเมเลียบอกออกมาอย่างนั้น
เธอยังต้องการอะไรที่พาเมเลียไม่ได้บอกกล่าวออกมา... อย่างนั้นเหรอ?
แล้วลีเซ่ก็พักอยู่ที่นี่อีก 2 วันถึงกลับห้องได้ แต่หลังจากนั้นพาเมเลียกลับไม่เคยเห็นเธอยิ้มอีก...
เธอในตอนนี้ยังเข้าไปในหัวใจของมุตสึมิไม่ได้อย่างนั้นสินะ
ถึงแม้พาเมเลียจะอึดอัดใจกับฝ่ายตรงกันข้ามที่ยิ้มไม่หุบแม้ในใจจะไม่ได้ยินดีอะไร แต่สิ่งที่เธอทำได้เห็นจะมีเพียงการยอมรับความจริงว่ามุตสึมิเป็นคนแบบนี้
เธอเริ่มคิดว่าสิ่งที่เธอทำในตอนนี้ก็คงไม่ต่างไปจากพวกผู้ชายที่เคยตามจีบมุตสึมิเมื่อก่อนที่เธอจะถูกรถทับ และต่อให้ชวนไปทำอะไรต่อมิอะไร ก็คงจะไม่ได้สนิทขึ้นหรอก
แต่มันก็เป็นแค่เรื่องของ ณ ตอนนี้เท่านั้นแหละนะ
"ขอบคุณนะที่ตอบรับคำขอของฉัน" พาเมเลียโค้งให้มุตสึมิ ก่อนจะขอตัวแยกไป
เธอตั้งใจจะไปหาลิเซล็อตเต้บ้าง ว่าแล้วก็ส่งข้อความไปหาด้วย
ตอนนี้อยู่ที่ไหนเหรอ? ฉันจะไปหา ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะไปคนเดียว
-
ข้อความไม่ถูกตอบรับพาเมเลียจึงโทรไปแทน
ดาดฟ้าของอาคารเรียนวิทยาศาสตร์ค่ะ
เสียงตามสายตอบกลับมา
-
พาเมเลียรีบไปที่ดาดฟ้าของอาคารเรียนวิทยาศาสตร์ทันที เธอสังหรณ์ไม่ดียังไงก็ไม่รู้
-
ไปเห็นภาพที่คล้ายภาพเดิม แต่ต่างกันที่อีกฝ่ายไปยืนบนรั้วขอบของดาดฟ้าแล้วกางแขนออกในท่ายืนหันหลังให้พาเมเลียที่เพิ่งขึ้นมา
-
พาเมเลียรู้สึกถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนไปราวกับฟ้ากับเหว
เธอค่อย ๆ เดินไปหาลิเซล็อตเต้ที่ยืนอยู่บนรั้ว
"เอ่อ...ฉันไม่รู้นะคะว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ช่วยลงมาคุยกันก่อนจะได้ไหม"
-
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
"การที่ไม่ได้ในสิ่งที่หวังนี่มันปวดร้าวนะคะ" เธอพูดโดยที่ไม่ได้หันมาแล้วค่อยๆเงยหน้าขึ้น
"ถ้าสองแขนของฉันคือปีกมันคงพาฉันบินขึ้นไป หนีไปจากทุกสิ่งที่ทำให้ฉันเจ็บปวด"
-
บ้าจริง แผนสร้างฮาเร็มคนพิการพังพินาศหมดเลย
เพลงมา (หลุดพ้นจากเพลงดันกันรอนปะ 3 สักที)
Rewrite OST - Scattered Flowers(散花) (http://www.youtube.com/watch?v=USCmVflxOfY#)
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"..." พาเมเลียอึ้งไปครู่หนึ่งที่เห็นลิเซล็อตเต้พูดต่อหน้าต่อตา แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาห่วงเรื่องนั้น
พาเมเลียคาดว่าลิเซล็อตเต้ในตอนนี้อาจจะอยากตาย แต่...ถ้าเธออยากตายจริง ๆ จะบอกพาเมเลียว่าตอนนี้อยู่ที่ไหนไปทำไมล่ะ?
ถ้าเธออยากตายจริง ๆ เธอไม่จำเป็นที่จะต้องบอกพาเมเลียด้วยซ้ำว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน แค่ปิดกั้นการสื่อสารแล้วฆ่าตัวตายเงียบ ๆ เหมือนเมื่อครั้งที่ผ่าน ๆ มาก็พอ
เธอคิดว่าการที่ลิเซล็อตเต้บอกพาเมเลียว่าตนอยู่ที่ไหนอาจเป็น "ความหวัง" เล็ก ๆ ท่ามกลาง "ความสิ้นหวัง"
สาวน้อยตัดสินใจปีนรั้วบ้าง เป้าหมายของเธอคือการพาลิเซล็อตเต้ลงมา ไม่สิ ต่อให้ต้องลากก็คงต้องทำ
"ฉันไม่รู้ว่าสิ่งที่เธอหวังคืออะไร แต่ถ้าเธอจากไป ฉันจะเจ็บปวดมาก...เป็นความเจ็บปวดที่ต่อให้ฉันมีปีกก็หนีไม่พ้น"
"ดังนั้น...ช่วยลงมาและบอกเล่าถึงความผิดหวังและความเจ็บปวดของเธอที เพราะฉันอยากจะเข้าใจเธอให้มากกว่านี้...เพระาฉันต้องการยื่นมือมาช่วยเหลือเธอ"
-
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
"ไม่อยากรู้เลยหรือคะว่าทำไมฉันถึงพูดได้ หรือว่า..." เธออมยิ้มน้อยๆหลังจากค่อยๆหมุนตัวหันมา
"มันไม่จำเป็น ไม่มีค่าอะไรที่จะรับรู้"
"แค่แกล้งเล่นเป็นเพื่อนกัน"
"ทำทีเป็นเพื่อน"
-
คำตอกกลับของลิเซล็อตเต้ทำให้พาเมเลียเจ็บปวดเหลือทน
แค่แกล้งเล่นเป็นเพื่อนกัน?
ทำทีเป็นเพื่อน?
เธอกำลังจะบอกว่าทุกคำพูดที่พาเมเลียพูดออกมา และทุกความช่วยเหลือที่พาเมเลียยื่นมาให้เป็นเพียงป่าหี่อย่างนั้นหรือ?
ใจร้าย...พาเมเลียคิด แต่ก็โยนความคิดนั่นทิ้งไป
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ไม่ใช่ค่ะ ฉันตกใจก็จริงที่เธอพูดได้ แต่ฉันห่วงเธอที่กำลังยืนบนที่อันตรายแบบนี้มากกว่าอีก" พาเมเลียตอบคำถามของลิเซล็อตเตโดยที่มือก็ปีนต่อไปจนถึง แล้วเธอก็ยื่นมือมาหาลิเซล็อตเต้
"ถึงฉันจะมาถามเอาตอนนี้ มันก็เป็นเพียงการเอาใจเท่านั้น ดังนั้น ฉันจะถามคำถามอื่น..."
"เธอไปเข้าร่วมแบทเทิลออฟเลิฟมาแล้วใช่ไหม"
"หรือว่า...เธอพูดได้มาตั้งแต่แรกแล้วกันแน่"
-
พาเมเลียเห็นอีกฝ่ายที่ตาลอยๆคลี่ยิ้มออกมาคล้ายจะเป็นคำขอบคุณที่แสนจะอ่อนระโหย คล้ายเส้นด้ายที่ขึงจนตึงพร้อมจะขาดได้ตลอดเวลา
ราวกับเธอคาดหวังอะไรบางอย่างมากกว่านั้น... ความรู้สึกของพาเมเลียบอกออกมาอย่างนั้น
เธอยังต้องการอะไรที่พาเมเลียไม่ได้บอกกล่าวออกมา... อย่างนั้นเหรอ?
ครั้งนั้นกับครั้งนี้เหมือนกันแม้ว่าจะแตกต่างกันในเรื่องของสถานการณ์ พาเมเลียจะรู้ไหมนะ
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
"อย่าเข้ามานะคะ ไม่อย่างนั้นฉันจะกระโดดลงไป"
-
([url]http://i.imgur.com/nLLLfMn.png[/url])
"......." พาเมเลียยิ้มให้ลิเซล็อตเต้อย่างเงียบงัน ก่อนจะเริ่มเอ่ยปากพูด
"ในที่สุดก็ตื่นเสียที...โล่งอกไปทีนะคะ" พาเมเลียกล่าวเพียงเท่านั้น
แล้วหยดน้ำใส ๆ ค่อย ๆ ไหลออกจากดวงตา แต่พาเมเลียก็ยังพูดต่อไปทั้งรอยยิ้มและน้ำตา
"ฉันบอกแล้วนะคะว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันก็จะไม่ทอดทิ้งคุณ..."
"สิ่งที่ฉันทำอาจจะเป็นเพียงความเอาแต่ใจของฉันก็ได้ แต่ฉันไม่อยากจะเสียคุณไป...ฉันไม่อยากจะเสียเธอไป"
"เพราะฉันอยากอยู่เคียงข้างเธอต่อไป"
"เพราะฉันอยากจะรู้จักเธอให้มากกว่านี้"
"เพราะฉันอยากทำให้เธอมีความสุข"
"เพราะฉัน...อยากจะมอบความหวัง...มอบความรักให้เธอ"
เมื่อพูดมาถึงตรงนี้แล้ว หยดน้ำใส ๆ จากดวงตาก็หยุดหลั่งไหล
แต่ความรู้สึกของพาเมเลียไม่ได้หยุดลงเหมือนน้ำตา
พาเมเลียหวนคิดถึงสิ่งที่เธอยังไม่เคยพูด แล้วก็นึกเรื่องที่เธอยังไม่ได้พูดกับลิเซล็อตเต้ในตอนนั้นได้
แม้ว่าสิ่งที่เธอคิดจะเป็นสิ่งที่ไม่จำเป็นต้องพูดออกมา แต่สำหรับลิเซล็อตเต้แล้ว มันอาจจะเป็นสิ่งที่ "จำเป็น" ต้องพูดออกมาตรง ๆ เพื่อสื่อถึงสิ่งนั้น
สิ่งที่พาเมเลียคิดจะถูกต้องไหมนะ
เพลงมา
Time Gear - Pokémon Mystery Dungeon: Explorers of Time & Darkness Music Extended (http://www.youtube.com/watch?v=eKKJ72i9QeU#)
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ฉันเป็นเพื่อนของเธอ และเธอก็เป็นเพื่อนคนสำคัญของฉัน" พาเมเลียกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง
"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ฉันก็จะเป็นเพื่อนของเธอต่อไป"
ข้อมูลปกปิด
-
(เต๋าไม่ช่วยอะไร เธอต้องการคำตอบที่ต้องการเพียงเท่านั้น)
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
"ขอบคุณนะคะ เราจะเป็นเพื่อนกัน... ตลอดไป" แล้วเธอก็โล้ตัวไปข้างหน้าตีลังกาทิ้งดิ่งจากดาดฟ้าประหนึ่งเธอคิดว่าตนเองเป็นสมาชิกภาคีนักฆ่า
ฉันน่ะไม่ได้เป็นใบ้ ไม่มีใครรังแกฉันหรอกค่ะ
ทั้งหมดเป็นสิ่งที่ฉันสร้างขึ้นมา
ฉันเป็นคนหลอกลวง
ตุ้บ
ข้อมูลปกปิด
https://www.youtube.com/watch?v=cH6NB2F-Jcw (https://www.youtube.com/watch?v=cH6NB2F-Jcw)
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
(http://image.free.in.th/v/2013/io/170318045350.jpg) (http://picture.in.th/id/37ddb1822b23a7671976e5ce924df40a)
เมื่อถึงคืนวันพิพากษา ประตูโครนิเคิลจะเปิดออกเพื่อให้เหล่าสกุณาทั้งมวลโผบินเข้าสู่หอคอยแห่งความรู้
แต่จะมีใครเล่าที่มุ่งสู่ยอดหอคอยได้ดังฝัน เพื่อไขว่คว้าความหวังมาไว้ในมือ
- Mutsumi Ally +3
- Liselotte Ally +3
ที่นี่คือ Battle of Love♥ สมรภูมิของเหล่าออราเคิล
แต่ไม่ใช่เพียงหอคอยเท่านั้น Battle จะเกิดขึ้นทั่วทั้งโรงเรียนตลอดวันนี้
ทอยเต๋าหน้า 1000 เพื่อจะนำไปประกบคู่ เลขติดกันจะเจอกัน
-
ข้อมูลปกปิด
-
เลือกสิ่งที่อยากทำที่สุด 1 อย่าง (Hide)
- หนีตายเอาชีวิตรอด
- กำจัดศัตรู
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ระบุสิ่งที่ต้องการทำ 1 อย่าง ในช่วงเวลานี้ที่ระฆังลั่นกังวานไปทั่วทั้งโรงเรียน
-
พาเมเลียเชื่อมั่นอย่างไร้เหตุผลว่าความจริงแล้วลิเซล็อตเต้ยังไม่ตาย เธอพยายามตามหาลิเซล็อตเต้ตามสถานที่ที่เธอคาดว่าจะได้เจอ ถ้าหาไม่เจอก็โทรศัพท์ฟหา ถ้าโทรศัพท์ไม่ได้ก็ส่งข้อความหา ถ้าส่งข้อความไม่ได้ก็วางจดหมายไว้หน้าห้อง
แต่ไม่ว่าจะเป็นการติดต่อทางใดก็ตาม สิ่งที่พาเมเลียจะสื่อสารด้วยก็มีเพียงเรื่องเดียว...
"ลิเซล็อตเต้...ฉันขอโทษที่เมื่อวันก่อนพูดจาทำร้ายจิตใจของเธอ ทั้งหมดทั้งมวลเป็นความผิดของฉันที่ขลาดเขลาเอง"
"แต่...ฉันมีเรื่องหนึ่งที่อยากจะทำให้เธอเข้าใจให้ได้อยู่"
"นี่...เธอยังจำได้ไหม คำพูดของฉันที่เคยพูดไว้เมื่อหลังจากที่ช่วยชีวิตของเธอน่ะ..."
"ฉันบอกแล้วนะคะว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันก็จะไม่ทอดทิ้งคุณ..."
"สิ่งที่ฉันทำอาจจะเป็นเพียงความเอาแต่ใจของฉันก็ได้ แต่ฉันไม่อยากจะเสียคุณไป...ฉันไม่อยากจะเสียเธอไป"
"เพราะฉันอยากอยู่เคียงข้างเธอต่อไป"
"เพราะฉันอยากจะรู้จักเธอให้มากกว่านี้"
"เพราะฉันอยากทำให้เธอมีความสุข"
"เพราะฉัน...อยากจะมอบความหวัง...มอบความรักให้เธอ"
"ฉันอาจจะพูดจาไม่ชัดเจนว่าคิดยังไงกับเธอกันแน่ก็จริง แต่ที่ฉันพูดแบบนี้น่ะ..."
"เป็นเพราะว่าฉันรักเธอ"
"ที่ไม่ได้บอกเมื่อวันก่อนก็เป็นเพราะว่าฉันขี้ขลาดเอง...ฉันในตอนนั้นไม่กล้าที่จะบอกความรู้สึกนี้กับเธอ"
"ฉันรู้ดีว่าฉันกล่าวคำนี้ออกมาช้าเกินไป ถ้าฉันกล่าวออกมาตั้งแต่ตอนนั้น เธอก็คงจะไม่กระโดดลงไป..."
"แต่อย่างน้อย ๆ ฉันก็อยากจะสื่อความรู้สึกนี้ให้เธอได้รับรู้"
-
แม้ตอนนี้ฉันอยู่ในขุมนรกเธอก็จะตามลงมาอย่างนั้นเหรอ
เสียงดังขึ้นมา ตอบสิ ตอบ
-
พาเมเลียรู้สึกว่าเธอเคยเจอคำถามนี้มาแล้ว...ไม่สิ
ถึงแม้ฉันจะลงไปยังก้นนรกก็จะยังตามฉันไปหรือเปล่าล่ะคะ
คำถามเมื่อตอนนั้นกับตอนนี้ต่างกันนิดหน่อย
แต่ไม่ว่ายังไง คำตอบของเธอก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง
"มันก็ต้องตามมาอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ"
"ฉันจะตามไปหาเธอเพื่อฉุดลากเธอออกมาจากนรกนั่น เพราะฉันอยากจะกอดเธอ จูบเธอ หรือทำเรื่องที่ยิ่งกว่านั้นกับเธอ"
"ฉันจะไม่ทอดทิ้งเธอ...เพราะฉันรักเธอ"
-
(http://wudthipan.com/fucko/_images/3f35ca30006223de5154e7f5179bfaf5/4240%20-%20Background.jpg)
Battle of Love
เมื่อโครนิเคิลเลือกพวกเขาเข้าสู่แบทเทิลการต่อสู้เพื่อหาผู้ผ่านการตัดสินก็เปิดฉากขึ้น
(http://i.imgur.com/fbMsFCc.jpg)
เที่ยงคืนแล้วนะ
แกร๊งง แกร๊งงงง
ฉันเป็นหญิงสาวอ่อนแอที่ถูกรังแก
-
"นั่นเป็นคำโกหกที่ใช้ตามหาคนรัก แต่คนที่รักเธอกลับหลงเชื่อคำโกหกโดยไม่ทันเอะใจ"
พาเมเลียบุกรุกเข้าไปโดยระแวดระวังสิ่งรอบข้าง เธอหวังแค่ว่าจะเข้าระยะประชิดอีกฝ่ายให้ได้
-
ดนตรีบรรเลง ปรากฎขั้นบันไดนับหมื่นนับแสนขั้นที่ปูด้วยพรมสีดำเบื้องหน้าของซาเพมิล่า
-
เพลงนี้รึเปล่า
Rick Astley - Never Gonna Give You Up (http://www.youtube.com/watch?v=dQw4w9WgXcQ#)
(http://i.imgur.com/LIwQwFW.jpg)
"นั่นเป็นการเชิญชวนอย่างนั้นหรือ? หรือว่าเป็นกับดักกันแน่?" ซาเพมิล่าตั้งคำถาม แต่ถึงจะตั้งคำถามไว้แบบนั้น เธอก็ยังบุกเข้าไป เป้าหมายของเธอคือคนตรงหน้า
ฉันมาหาแล้วนะ
-
ซาเพมิล่าเดินขึ้นไปได้ร้อยขั้นก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะถึง
-
ซาเพมิล่าเข้าใจแล้วว่าเป็นกับดัก...ที่จริงก็เดาได้มาตั้งแต่แรกแล้ว เธอต้องการจะรับรู้ว่ามันคือกับดักอะไรมากกว่า
"ถ้าจะลงเอาตอนนี้ก็คงจะเป็นกับดักที่ดักทางไว้อย่างนั้น" เธอคาดการณ์แล้วตรงไป ไม่หยุด
-
10000 ขั้นแล้ว ซาเพมิล่าไม่เหนื่อยเพราะใช้พลังของออราเคิลวิ่งขึ้นมา แต่มันก็เสียเวลามาก
เธอได้ยินเสียงของมุตสึมิขอให้ช่วยจากเบื้องล่าง
-
ซาเพมิล่ามั่นใจว่าสิ่งที่เธอคาดการณ์ถูกต้อง
มุตสึมิจะมาเข้าแบทเทิลได้ยังไงกัน หรือต่อให้มุตสึมิจะเข้ามา เธอก็ควรจะเข้ามาในฐานะออราเคิลที่จะมาช่วยเหลือเธอ ไม่ใช่คนที่จะมาขอความช่วยเหลือ เหมือนกับที่เธอเคยขอเข้าแบทเทิลเพื่อช่วยเหลือมุตสึมิ
ซาเพมิล่าขึ้นบันไดต่อไป
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ฉันน่ะน้า ถูกแม่เลี้ยงกลั่นแกล้งทุกวันเลย" มุตสึมินั่งถูบันไดขวางทางขึ้นอยู่
-
พลันภาพในอดีตก็ปรากฏในหัวของเธอ
มืดจังเลยน้า อยากรวมไปกับความมืดแล้วหายไปให้สิ้นเรื่องสิ้นราวเลย
อยากรู้ก็ถามสิ ถามมาสิ ทำไมไม่ถามมาตั้งแต่แรก
ถึงเวลานี้เธอจะอยากรู้ไปทำไมในเมื่อมันไม่มีประโยชน์
ความเห็นใจของเธอมันทำให้ฉันมองเห็นได้หรือไง
มันทำให้ฉันเดินได้หรือไงกัน
ภาพของมุตสึมิที่พาเมเลียเห็นดูบิดเบี้ยวผิดรูป ดวงตาโบ๋ดำสนิทกลวงลึกเข้าไปดูโกรธแค้น
รอยยิ้มฉีกกว้างจนถึงหูไม่ได้บ่งบอกชัดเจนนักว่าอยู่ในอารมณ์ใด เสียงหัวเราะดังระงมทั้งที่เธอก็ไม่ได้หัวเราะ
ได้ยินเสียงระฆังแว่วอยู่ไกลๆคล้ายจะเข้ามาใกล้
โกหก
ฉันน่ะไม่ได้เป็นใบ้ ไม่มีใครรังแกฉันหรอกค่ะ
ทั้งหมดเป็นสิ่งที่ฉันสร้างขึ้นมา
ฉันเป็นคนหลอกลวง
ซาเพมิล่าใช้พลังของออราเคิลกระโดดข้ามมุตสึมิไปโดยไม่แม้แต่จะทักทาย แล้วออกตัววิ่งขึ้นบันไดไปต่อ
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
มุตสึมิคนเดิมยืนรออยู่ที่บันไดขั้นที่ 30999 "อ๊ะ เจอแล้ว เธอขโมยมันไปนี่เอง"
แม้จะยิ้มแย้มแต่การกระทำของเธอไม่สัมพันธ์กับใบหน้า เธอถอดรองเท้าแก้วที่สวมอยู่ข้างหนึ่งออกมาขว้างปาลงกับพื้นจนแตกละเอียด
แก้วที่แตกละเอียดก่อตัวขึ้นเป็นกริชแก้ว มุตสึมิหยิบมันมาถือในมือขวา "เกลียดจังเลยค่ะ ฉันไม่ยอมใช้ของร่วมกับเธอหรอกนะ"
แล้วก็พุ่งเข้าใส่หวังดับลมหายใจพาเมเลีย
-
ซาเพมิล่าไม่ลังเล เธอปัดมืออีกฝ่ายออกแล้วเตะขัดขามุตสึมิตรงหน้าแบบกะให้ตกบันไดไปเลย แล้วค่อยลุยต่อ
-
มุตสึมิปลิวตกไปจากบันได เธอกรีดร้องโหยหวน เสียงนั้นค่อยๆห่างไกลและจางหายไป
จนมาถึงด้านบนสุดที่เป็นลานกว้าง มีพระราชวัง เห็นรถฟักทองวิ่งวนไปรอบลาน มีพลุหลากสี
และเจ้าชายไร้หน้าที่ยืนนิ่งอยู่กลางลานถูกดาบของเล่นเสียบพรุนทั้งตัว ข้างกายเจ้าชายมีรองเท้าแก้วข้างหนึ่งที่ส้นหักแตก
หมดเวลาของฉันแล้วหรือคะ
-
ซาเพมิล่า ไม่สิ พาเมเลียยืนนิ่ง เธอมองเจ้าชายไร้หน้าอย่างนิ่ง ๆ
"เวลาของเธอที่ว่านี่คืออะไรกันล่ะ?"
"ถ้าหมายถึงเวลาที่เธอจะโดดเดี่ยวละก็ มันคงใกล้หมดแล้ว เพราะต่อจากนี้คือเวลาของพวกเรา"
-
รถฟักทองเลี้ยวตีวงโค้งชะลอความเร็วลงจนมาหยุดอยู่ตรงหน้าพาเมเลีย ใครคนนั้นที่คุ้นตาเปิดประตูออกแล้วก้าวลงมาจากรถ
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
"แต่จะมีเพียงผู้เดียวที่ได้ออกไปจากที่นี่"
-
"แต่อย่างน้อย ๆ เราก็ตกลงกันได้ว่าใครจะสละตนเองเพื่อให้อีกฝ่ายออกไป ถ้าเธอ LP ไม่เหลือแล้ว ฉันยอมแพ้ให้ก็ได้..." พาเมเลียออกความเห็น แต่แล้วก็เอะใจ
"เดี๋ยวสิ....? ทำไมเธอถึงมาในสภาพนั้น?"
-
ลิเซลอตเต้ไม่รู้หรอกว่า LP คืออะไร ปกติแล้วไม่มีใครรู้หรอกว่าตัวเองเหลือหัวใจเท่าไหร่ถ้าไม่ใช่คนเล่น
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
"จะมีเพียงผู้เดียวที่ได้ออกไปจากที่นี่" เธอถอดรองเท้าแก้วออกมาบีบจนแตกกระจาย
-
Kingdom Hearts HD I.5 ReMIX - Vector To The Heavens (http://www.youtube.com/watch?v=8YZ6aTJgBT4#)
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ถึงฉันจะตายที่นี่ แต่เวลาของฉันก็ยังไม่หมดลงหรอก..." พาเมเลียยิ้มสู้กับภาพตรงหน้า เธอก้าวเดินตรงไปยืนต่อหน้าต่อตาลิเซล็อตเต้ราวกับไม่เกรงกลัวอาวุธของเธอ
"ฉันเคยพูดไปแล้ว แต่ก็จะขอพูดอีก"
"ฉันรักเธอ"
-
น่าเศร้าจังเลยนะคะ
ฉันรู้สึกเสียใจเล็กๆ
แม้ว่าฉันจะเข้าใจดีว่ามันคือธรรมชาติของมนุษย์
พลันเศษแก้วทั้งหมดก็พุ่งขึ้นฟ้าและตกลงมาดุจห่าฝน เสียบร่างของเธอเอง
(http://i.imgur.com/3500AMBm.jpg)
Last Battle กินเวลา 48 ชม. เสียงระฆังจะดังอยู่ตลอด 2 วัน
และดึงเหล่าออราเคิลเข้าสู่แบทเทิลเพื่อต่อสู้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
สละหัวใจเท่าไรก็ได้เพื่อการันตีลำดับที่จะถูกดึงไปประกบคู่กับผู้เล่นด้วยกัน ยิ่งสละมากยิ่งถูกนำไปไว้ลำดับท้ายๆ
(Hide)
จะได้รับรางวัลพร้อมเงื่อนไขดังนี้
- 3 หัวใจ: ได้รับ 3 Ally แบ่งให้ใครก็ได้
- 5 หัวใจ: เลื่อนขั้นตัวละคร 1 คนที่ชื่อสีชมพู
- 10 หัวใจ: เลื่อนขั้นตัวละคร 1 คนที่ชื่อสีชมพู และไม่เข้าสู่ Battle (ในด้านระบบ แต่เนื้อเรืื่องถือว่าเข้าไปนับสิบรอบ)
- 12 หัวใจ: เลื่อนขั้นตัวละคร 1 คนที่ชื่อสีชมพู และไม่เข้าสู่ Battle และได้ขอพร (ในด้านระบบ แต่เนื้อเรืื่องถือว่าเข้าไปนับสิบรอบ)
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"..." พาเมเลียยิ้มค้างทั้งน้ำตา เธอแค่จะยืนให้อีกฝ่ายฆ่าแท้ ๆ แต่กลับกลายเป็นว่าคำพูดของเธอกลับทำให้ฝ่ายตรงกันข้ามเห็นว่าเธอเห็นแก่ตัวที่เอาความรักมาใช้ประโยชน์
ไม่สิ...บางทีเธออาจจะแค่เห็นแก่ตัวจริง ๆ ก็ได้
ทั้ง ๆ ที่พาเมเลียคิดว่าเธอจะคุยกับลิเซล็อตเต้ให้จบเรื่องจบราว แต่กลับกลายเป็นว่าเธอได้เรื่องต้องคุยกับลิเซล็อตเต้เพิ่ม...
ข้อมูลปกปิด
-
(ยินดีด้วย ไม่มีใครรอดมาถึงจุดนี้ได้)
พาเมเลียได้แต่วิ่งหาลิเซลอตเต้ เธอไม่ถูกดึงเข้าแบทเทิลเลยจนกระทั่งเวลาของสงครามจบลง
ทุกอย่างจบลงเหลือเพียงความเงียบเหงา โรงเรียนดูคล้ายจะเงียบลงไปถนัดตา
(http://i.imgur.com/YSNWhvk.jpg)
นกพิราบนับร้อยนับพันพรั่งพรูทะยานขึ้นสู่ฟาดฟ้าสีครามพร้อมเสียงระฆังบนหอระฆังลั่นกังวาน
นักเรียนหลายคนเงียบเสียงอย่างไม่ได้นัดหมายคล้ายต้องมนต์สะกด สายตาของพวกเขาจับจ้องไปที่เวทีและพบชายคนหนึ่งมายืนอยู่แล้ว
ยินดีต้อนรับสู่ร่มเงาของเซนต์โครนิเคิล ที่นี่คือ Grande Chronicle
- ลิเซลอตเต้หายไปไหนแล้ว
- มุตสึมิหายไปไหนแล้ว
- สนใจโรงเรียน
-
พาเมเลียมีเรื่องต้องคุยกับลิเซล็อตเต้เป็นการด่วน เธอเชื่อว่าลิเซล็อตเต้ยังไม่ตาย
- ลิเซลอตเต้หายไปไหนแล้ว
-
ไปเห็นภาพที่คล้ายภาพเดิม แต่ต่างกันที่อีกฝ่ายไปยืนบนรั้วขอบของดาดฟ้าแล้วกางแขนออกในท่ายืนหันหน้าให้พาเมเลียที่เพิ่งขึ้นมา
-
"เรื่องเมื่อวันก่อน...ฉันขอโทษ" พาเมเลียก้มโค้งให้ลิเซล็อตเต้ เธอเดินตรงเข้าไปอยู่ใกล้กับรั้วตขอบ
"ช่วยลงมา...แล้วตบฉันที เอาให้สาสมกับสิ่งที่ฉันทำกับเธอ"
-
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
เธอยิ้มเหมือนทุกทีแล้วกระโดดลงมา
แต่ก็ยืนเงียบไม่ได้พูดอะไรคล้ายจะให้พาเมเลียเริ่ม
-
"..." พาเมเลียไม่พูดอะไรไปพักหนึ่งเพราะเธอทำอะไรไม่ถูก แต่ลงท้ายแล้วเธอก็เปิดปากพูด
"นอกจากเรื่องขอโทษในวันนั้นแล้วก็..." พาเมเลียตั้งใจจะพูดต่อว่าขอบคุณ แต่พอมาคิด ๆ ดูแล้ว คำว่าขอบคุณอย่างเดียวมันไม่เพียงพอ
เธอจึงเดินหน้าเข้าประชิดกับลิเซล็อตเต้ แล้ว..
จุ๊บ
พาเมเลียเข้าไปประกบริมฝีปากกับลิเซล็อตเต้เบา ๆ แล้วถอนออกมา
"นี่คือคำขอบคุณจากเมื่อวันก่อน..." พาเมเลียพูดเบา ๆ ใบหน้าค่อย ๆ แดงระเรื่อจนเห็นเด่นชัด
"นี่...ฉันไม่ใช่คนที่ดีพร้อมราวกับหลุดมาจากเทพนิยายหรือการ์ตูนโรแมนติค แต่ว่า..."
"ขอให้ฉันได้พูดความในใจตรง ๆ ภายใต้ความสงบสุขนี้เถอะนะ"
"ฉันรักเธอ"
"เป็นแฟนกันนะ"
-
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
"เกลียดจังเลยค่ะ" ลิเซลอตเต้พยายามซ่อนยิ้มแต่ไม่สามารถซ่อนน้ำตาที่เอ่อล้นได้
-
ภาพตรงหน้าทำให้พาเมเลียโล่งใจและดีใจเหลือเกิน สิ่งที่เธอพูดไปเมื่อครู่น่าอายมากก็จริง แต่ตอนนี้เธอสบายใจมากกว่า ในที่สุดก็ความปรารถนาของเธอก็เป็นจริงไปก้าวหนึ่ง
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"งั้นเหรอ...แย่จังเลยนะ" ปากก็พูดแบบนั้นแต่พาเมเลียกำลังยิ้ม เธอก้าวเข้าไปกอดลิเซลอตเต้แล้วเอนร่างของทั้งสองฝ่ายให้ลงไปนอนกอดกัน หญิงสาวมองตาของฝ่ายตรงข้ามด้วยรอยยิ้มแสนสงบทั้ง ๆ ที่หน้าแดงก่ำ
"ทั้ง ๆ ที่ฉันรักเธอจนอยากจะไปไกลกว่านั้นแล้วแท้ ๆ" พาเมเลียหยอกเย้าลิเซลอตเต้
"ฉันอยากจะกอดเธอ จูบเธอ หรือทำเรื่องที่ยิ่งกว่านั้นกับเธอ"
-
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
"ทำไมถึงจะทำไม่ได้ล่ะคะ"
-
พอได้ยินเช่นนี้แล้ว พาเมเลียก็ทำเป็นยิ้มเศร้า ๆ
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ก็เธอไม่ได้ตอบว่าจะเป็นแฟนกับฉันนี่นา แถมยังบอกว่าเกลียดอีก...แค่หยอกเล่นน่ะ" ว่าแล้วก็หัวเราะเบา ๆ แล้วยิ้มขัดเขินเล็กน้อย
เธอลงมือจูบที่ริมฝีปากของลิเซลอตเต้อีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่แค่การประกบริมฝีปากเบา ๆ เช่นเมื่อครู่ แต่เป็นจูบแลกลิ้น...
-
พาเมเลียอาจจะมีรสนิยมที่แปลกไม่เหมือนใครถึงขนาดมาทำอะไรพิศดารบนดาดฟ้ากลางบ่ายแก่
ลิเซลอตเต้ยิ้มสู้ดวงตามาดมั่นรอยยิ้มแฝงริ้วรอยที่อ่อนหวานแบบเด็กสาวคนหนึ่งที่ตอบสนองต่ออีกฝ่ายที่แสนวิตถาร
ในเมื่อพาเมเลียกล้าเธอก็กล้าเช่นกัน ดูสิว่าใครจะกล้าไปกว่ากัน
-
พาเมเลียหยุดการกระทำของเธอชั่วขณะ เธอมองใบหน้าอันอ่อนหวานและมุ่งมั่นของลิเซลอตเต้แล้วยิ้มออกมาจาง ๆ มันเป็นรอยยิ้มที่แฝงความหวาดหวั่น แม้ว่าสิ่งที่เธอกำลังทำจะวิตถารเหลือเกิน แต่เธอไม่ได้ห่วงเรื่องที่กำลังทำ
เธอห่วงเรื่องในอนาคต
"นี่..." เธอเรียกลิเซลอตเต้ "ตัวตนของฉันยังมีเบื้องหลังที่วิปริตและโสโครกกว่านี้อีกนะ"
แม้จะเป็นอย่างนั้น เธอก็จะยังอยู่กับฉันรึเปล่า
-
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
"ฉันเชื่อค่ะว่าคนเรามีด้านมืดในใจทุกคน เพียงแต่เขาจะแสดงออกมาให้เห็นหรือเปล่า"
"ฉันไม่แปลกใจที่เธอชอบเรื่องแบบนี้" เธอคงหมายถึงการชอบโชว์ เพราะเธอเห็นมาก่อนแล้วในร่าง avatar ที่มักสะท้อนถึงตัวตนคนๆนั้น
"ประตูที่ปิดอยู่หากไม่เปิดก็ยากจะรู้ว่าอีกฝั่งคืออะไร และความเข้าใจกันก็จะไม่เกิดขึ้น"
"ถ้ายอมรับกันและกันไม่ได้ก็คงไม่สามารถเดินเคียงกัน"
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"งั้นเหรอ...ดีใจจัง..." ความหวาดหวั่นหายไปจากรอยยิ้ม แม้ในใจจะตะหงิด ๆ เรื่องสิ่งที่ "ชอบ" ที่ว่า แต่เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน
"งั้นอีกไม่นาน ฉันจะเปิดเผยเบื้องหลังนั่นให้เธอได้รู้เอง...ช่วยรอก่อนนะ"
แล้วพาเมเลียก็ลงไปจูบดูดดื่มกับลิเซลอตเต้อีกครั้ง...
-
จะมีใครเปิดมาเห็นไหมนะ โอกาส 50%
Rolled 1d10 : 7, total 7
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ต่อจากนี้ไป ก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ" ทาคายามะ พาเมเลียกล่าวกับลิเซลอตเต้ ชไนเดอร์หลังจากที่สวมเสื้อผ้าตามปกติแล้ว
-
จะมีใครเปิดมาเห็นไหมนะ โอกาส 50%
Rolled 1d10 : 6, total 6
-
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
"ยินดีเช่นกันค่ะ" ลิเซลอตเต้ยิ้มอายๆแล้วสวมเสื้อผ้ากลับ
Ally +2
จะทำอะไรต่อไหม
-
ข้อมูลปกปิด
จะว่าไปแล้ว มีเรื่องหนึ่งที่พาเมเลียคิดได้
เธอยังแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับลิเซลอตเต้เลย
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"จริงสิ ไหน ๆ ก็เริ่มคบกันแล้ว..." พาเมเลียตั้งท่าว่าจะถามเรื่องของลิเซลอตเต้ แต่ว่าถ้าจะแค่ถามเฉย ๆ ก็ออกจะน่าเกลียดไปหน่อย เธอจึงเริ่มเล่าเรื่องของตัวเอง
"ตัวฉันที่ผ่าน ๆ มาเคยเรียนแต่โรงเรียนสตรี แล้วก็ได้พบกับคู่รักผู้หญิงมากมาย นั่นทำให้ฉันคิดว่าการครองรักระหว่างเพศเดียวกันเป็นเรื่องปกติ..."
"ครั้งหนึ่งเมื่อตอนม.ต้น ฉันได้ตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่งที่เรียนอยู่ในโรงเรียนสห...หัวใจของฉันพองโตมาก ฉันจึงพยายามเข้าหาและจีบเธอให้ได้"
"แต่นั่นก็ทำให้ฉันพบว่าการครองรักระหว่างเพศเดียวกันเป็นเรื่องไม่ปกติ ผู้หญิงคนนั้นไม่เพียงปฏิเสธฉัน แต่ยังหนีหายไปจากชีวิตของฉันเพราะเธอรับตัวตนของฉันที่หลงใหลเพศเดียวกันไม่ได้"
"ตั้งแต่ตอนนั้น ฉันก็ไม่กล้าที่จะมีความรักกับผู้หญิงคนใดอีก ทั้ง ๆ ที่ลึก ๆ ก็ปรารถนาความรักนั้นมาตลอด...จนมาถึงตอนนี้" เธอมองมาที่ลิเซลอตเต้
"นี่คือเรื่องราวของฉัน...แล้วเรื่องราวของเธอเป็นยังไงเหรอ?" พาเมเลียเอ่ยถามเรื่องของลิเซลอตเต้
...ถึงเอาเข้าจริงแล้วเธอควรจะทำเรื่องนี้ก่อนเป็นอันดับแรก ๆ ก็เถอะ
-
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
"ฉันเป็นเด็กไม่ดีที่ขี้โกหกน่ะค่ะ" เธอบอก
"รู้อย่างนี้แล้วยังอยากฟังต่ออีกหรือคะ"
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ถ้าเธอเป็นเด็กไม่ดีขี้โกหก ฉันก็เป็นเด็กไม่ดีที่วิตถารนะคะ"
"ฉันยินดีฟังต่ออยู่แล้วละ เพื่อที่จะยอมรับตัวตนของเธอน่ะ"
"ประตูที่ปิดอยู่หากไม่เปิดก็ยากจะรู้ว่าอีกฝั่งคืออะไร และความเข้าใจกันก็จะไม่เกิดขึ้น"
"ถ้ายอมรับกันและกันไม่ได้ก็คงไม่สามารถเดินเคียงกัน"
-
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
"ฉันน่ะ"
ลิเซลอตเต้เกิดในครอบครัวชาวไร่ อยู่กับแม่เลี้ยงและมีพี่สาวอีก 2 คน
ทุกวันเธอจะทำงานหนักจนกระทั่งได้ไปเรียนที่โรงเรียนรัฐและพักที่นั่น แต่เมื่อปิดเทอมกลับมาที่บ้านก็ถูกรังแกโดยพี่สาวสองคน
ลิเซลอตเต้เกลียดพี่สาวทั้งสอง แต่เธอก็ต้องพักอาศัยอยู่ที่นั่นจึงทำทีแสร้งว่าอ่อนแอและยอมให้รังแก
จนได้พบชายคนหนึ่งที่ทำดีกับเธอ เขาเป็นอาจารย์อายุมากกว่าเธอหนึ่งรอบเลยล่ะ ในตอนนั้นเองที่ความรักผลิบาน
แต่...
เขาไม่ได้รักเธอ เขามีคู่หมั้นแล้ว
"อยากฟังต่อจริงๆหรือคะ"
-
พาเมเลียพยักหน้า สีหน้าของเธอจริงจังขึ้น
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ไม่ว่าเรื่องราวต่อไปจะเป็นแบบไหน ฉันก็อยากจะรับรู้ค่ะ"
"เพื่อที่จะได้เข้าใจเธอให้มากขึ้น"
-
ลิเซลอตเต้จึงแอบวางยาเขาแล้วจัดฉากให้ดูเหมือนเขาปล้ำเธอ
กระทั่งเขาถูกไล่ออก สาวถอนหมั้น เธอคิดว่าเขาจะหันมารักเธอแต่ก็ผิด
เขาด่าทอลิเซลอตเต้ที่ทำลายชีวิตของเขาแล้วเขาก็จากไป
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
"จบแล้วค่ะ"
หลังจากนั้นลิเซลอตเต้ก็ได้รับคำเชิญมาเรียนต่อที่นี่ เธอจึงแสดงบทบาทเป็นใบ้
เพื่อจะตามหาใครสักคนมาอุดช่องว่างนั้นที่ชายคนนั้นได้ทิ้งมันเอาไว้ ช่องว่างที่อยู่กลางอกของเธอ
-
พาเมเลียอึ้งไปครู่หนึ่ง
เรื่องราวของลิเซลอตเต้หนักหน่วงกว่าของพาเมเลียมาก ในขณะที่เรื่องราวของพาเมเลียเป็นเรื่องของเด็กสาวคนหนึ่งที่สามัญสำนึกบิดเบี้ยว แต่เรื่องราวของลิเซลอตเต้เป็นเรื่องของเด็กสาวคนหนึ่งที่ก้าวหาความปรารถนาด้วยหัวใจที่บิดเบี้ยวจากสภาพแวดล้อมที่บิดเบี้ยว ซึ่งมันน่าเศร้าเหลือเกิน ไม่ว่าตัวละครในเรื่องราวของลิเซลอตเต้จะเป็นใครก็ตาม
แต่แม้เรื่องราวจะแสนเศร้าเพียงใด สิ่งที่พาเมเลียลงมือทำก็ไม่ใช่การเศร้าไปกับเรื่องราว
เพราะมันเป็นสิ่งที่เธอพึงทำ
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"...อย่างนี้นี่เอง นี่คือเรื่องราวของเธอที่เป็นอดีตสินะ...ช่างเป็นเรื่องที่น่าเศร้าเหลือเกิน" พาเมเลียก้าวตรงไปหาลิเซลอตเต้ เธอใช้ฝ่ามือทั้งสองรวมมือทั้งสองของลิเซลอตเต้มากุมมือ
"แต่ไม่ว่าเรื่องราวนั้นจะน่าเศร้าเพียงใด มันก็เป็นเพียงอดีตเท่านั้น มันเป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้ว"
"เธอไม่ต้องห่วงอดีตที่เลวร้ายเหล่านั้นแล้วนะ เพราะตอนนี้เธอมีฉันแล้ว เธอไม่ต้องเป็นเด็กไม่ดีขี้โกหกเพื่อไล่ตามความรักแล้วนะ"
"ตัวฉันที่หลงใหลในสตรีเพศและแสนวิตถารคนนี้ จะขออยู่เคียงข้างเธอเอง" เธอพูดติดตลกแล้วยิ้มให้
"ขอบคุณจริง ๆ ที่ยอมเล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟังนะ" พาเมเลียเข้าไปจูบเบา ๆ ที่แก้มแล้วถอนออกมา
ที่รักของฉัน❤
-
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
"เราจะไม่แยกจากกัน" เธอกำมือของพาเมเลียแน่น
"ใช่ไหมคะ?"
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"อื้ม..." พาเมเลียตอบกลับ
"ก็อย่างที่ฉันบอกเธอไปตั้งแต่แรกแล้วละ...ฉันจะไม่ทิ้งเธอ ต่อให้ฉันทำเธอหลุดมือไป ก็จะคว้ากลับมาให้ได้"
"เว้นแต่ว่าเธอจะตั้งใจจากฉันไปเอง ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอ"
-
ลิเซลอตเต้ฟังแล้วก็ยิ้มตอบบางๆ
จบ
-
(http://i.imgur.com/lxZuSSc.jpg)
Classroom Phase
มี Action 3 สำหรับทำสิ่งต่างๆ สามารถเลือกซ้ำได้เท่าที่ต้องการ
การเรียน หากทำสำเร็จจะได้รับ แต้มความรู้ในการสอบ และ Exp ในด้านนั้น +2%
ซึ่งแต้มในการสอบจะช่วยเพิ่มอัตราสำเร็จ และ Exp จะใช้สะสมเพื่อเพิ่ม Status
ชมรม หากทำสำเร็จจะได้รับ Exp ในด้านนั้น +5%
ปฏิสัมพันธ์ หากทำสำเร็จจะได้รับ Event ไม่สามารถระบุเกิน 3 คน และบางคนไม่มี Event
ในตัวละครเดียวกันจะไม่แจก Event ให้ซ้ำกัน คนที่เลือกช้ากว่าอด
- ตั้งใจเรียนวิชาด้านภาษา : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Language
- ตั้งใจเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Science
- ตั้งใจเรียนวิชาคณิตศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Mathematics
- ตั้งใจเรียนวิชาเศรษฐศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Economics
- ตั้งใจเรียนวิชาประวัติศาสตร์ : โอกาสสำเร็จคือ Esp + Historical
- ตั้งใจเรียนวิชาพละ : โอกาสสำเร็จคือ Esp/Vit/Rea + Physical
- ตั้งใจเรียนวิชาศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ Rea + Artist
- เข้าชมรมไอดอล : โอกาสสำเร็จคือ 10% + ?? / เสีย 1 HP
- เข้าชมรมศิลปะ : โอกาสสำเร็จคือ 10% + ?? / เสีย 1 HP
- ปฏิสัมพันธ์ : โอกาสสำเร็จคือ Cha + Ally (ระบุชื่อ NPC 1 คน)
-
ตั้งใจเรียนวิชาศิลปะ (70%)
Rolled 1d10 : 7, total 7
ทำปฏิสัมพันพันธ์กับมุตสึมิ
ผ่านแน่นอน
ทำปฏิสัมพันพันธ์กับลิเซลอตเต้
ผ่านแน่นอน
-
(http://wudthipan.com/fucko/_images/bfd42e21369aff0f0e8bd7260dedbffe/4254%20-%20Background.jpg)
Event Phase
- Mutsumi Event (Lv.3)
- Liselotte Event (Lv.3)
-
พาเมเลียคิดถึงมุตสึมิเหลือเกิน... เธอไม่ได้พบกับมุตสึมิมานานมากแล้ว
-อีเวนท์มุตสึมิ
-
เห็นมุตสึมินั่งคุยอยู่กับเคียวที่ม้าหินใกล้ถนนหลัก
-
พาเมเลียรู้สึกกังวลที่เห็นมุตสึมิคุยกับเคียว แต่ถ้าไม่เข้าหาก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี
เธอตัดสินใจเข้าไปทักทายทั้งสองคนนั้น
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"สวัสดีค่ะ...ตอนนี้ฉันมารบกวนหรือเปล่าคะ?"
-
(http://i.imgur.com/MhkjjW9.jpg)
"มากเลยล่ะ" เคียวบอกแล้วสะบัดมือไล่
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"โธ่ เคียวอะ" มุตสึมิทุบไหล่เขาเบาๆ แล้วขยับหลบให้พาเมเลียมานั่งข้างๆแต่เคียวดันลุกมานั่งแทน
-
นี่คือท่าทีต่อคนที่ช่วยชีวิตไว้เหรอยะไอ้เคียว
เปรี๊ยะ...
ภาพตรงหน้าทำให้พาเมเลียยิ้มค้าง เธอทำอะไรไม่ถูก ทั้งสองคนในสายตาเธอดูเปลี่ยนไปมาก ทั้งท่าทีของเคียว ทั้งท่าทีของมุตสึมิที่มีต่อเคียว
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"เอ่อ...ทั้งสองคนดูสนิทกันดีนะคะ..." พาเมเลียยิ้มแห้ง ๆ ให้ทั้ง ๆ ที่หัวใจกำลังร้าวราน ภาพที่เธอกลัวมาตลอดดูจะเป็นความจริงเสียแล้ว
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"เอ๋ เห็นเป็นอย่างนั้นเหรอคะ" มุตสึมิจัดหนังสือที่วางกองสามเล่มบนโต๊ะแล้วถามว่า "มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ พวกเรากำลัง..."
(http://i.imgur.com/MhkjjW9.jpg)
"สวีทกัน"
-
หัวใจของพาเมเลียหยุดร้าวด้วยความข้องใจที่ปรากฏในบทสนทนา ทำไมรู้สึกว่าเคียวกำลัง "ดึงดัน" ยังไงไม่รู้... จะมีหวังหรือไม่มีหวัง บางทีเธอคงต้องกล้าที่จะถามตรง ๆ ถ้าปรากฏว่าภาพที่เธอกลัวเป็นความจริงขึ้นมาก็ไปให้ลิเซลอตเต้ปลอบก็แล้วกัน
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"อ๋อ...ฉันก็แค่อยากจะมาคุยด้วยน่ะ เพราะเราไม่ได้พบกันเสียนานจนคิดถึงมากเลย" พาเมเลียให้คำตอบ แล้วค่อย ๆ เตรียมใจถามหนึ่งเรื่อง "แต่ตอนนี้ฉันมีคำถามที่ข้องใจมาก ๆ อยู่อย่างหนึ่ง..."
"มุตสึมิ...เธอกับเคียวเป็นแฟนกันอยู่รึเปล่า?"
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"เอ๋ ไม่ใช่หรอกค่ะ ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะคะ" คราวนี้เคียวตอบไม่ทัน หรืออาจจะเพราะตอบมาก็โดนปฏิเสธอยู่ดีแหละ
เพราะเคียวได้บอกรักและขอคบกับมุตสึมิอย่างจริงจังอีกครั้ง มุตสึมิบอกว่าเธอขอเวลาตัดสินใจอยู่
ดังนั้นตอนนี้จึงยังไม่ใช่แฟนกันนะ แค่ว่าเราสนิทกันมากขึ้น และเคียวก็ติวสอบให้ด้วย
- เหรอๆ
- แล้ว...: โอกาส Cha
-
หัวใจของพาเมเลียได้รับการเยียวยาอย่างสวยงาม ดูท่าว่าเคียวจะทำตัวเป็นไม้กันหมาอย่างเต็มที่ ไม่สิ แบบนี้เรียกหมาหวงก้างก็น่าจะถูกกว่า ถึงจะเป็นก้างที่เกือบกินได้ก็เถอะ
พาเมเลียคาดการณ์ว่าต่อไปเคียวจะอยู่ใกล้ ๆ มุตสึมิเรื่อย ๆ แน่
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"แฮะ ๆ ฉันคงเข้าใจผิดไปเองแหละค่ะ"
- แล้ว...: โอกาส Cha
ข้อมูลปกปิด
-
มุตสึมิหัวเราะแหะๆ แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร ส่วนเคียวก็เอามือถือมากด
น่าจะเป็นโอกาสที่จะชวนคุยหรือถามอะไร มุตสึมิน่าจะบอกทุกอย่างนั่นแหละ
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ช่วงปิดเทอมเป็นยังไงบ้างเหรอ...?" พาเมเลียถาม "มีช่วงหนึ่งที่มีเสียงบ้า ๆ บอ ๆ ดังขึ้น ฉันปวดหูมากเลย...เธอคงไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"
-
มุตสึมิบอกว่าเธอไม่ได้ยินอะไรเลย มีแต่เคียวที่มาป้วนเปี้ยนรอบๆตัวเธอ มานอนหลับหน้าห้องบ้าง แอบย่องตามไปถ้ำมองตอนอาบน้ำบ้าง... ตรงนี้เคียวรีบแทรกมาว่าไม่ใช่ มันเป็นอุบัติเหตุ หลังจากนั้นปิดเทอมแล้วก็ไม่มีอะไรมาก ไปเที่ยวกับเพื่อน อ่านหนังสือกับเคียว แล้วก็พับกระดาษ ดูดาว
คุยไปเรื่อยจนมุตสึมิขอตัวกลับห้องเพราะเย็นแล้ว
Ally +2
จบ
-
พาเมเลียดีใจนิดหน่อยที่มุตสึมิได้รับการปกป้องจากเคียว แต่ก็ขณะเดียวกันก็เป็นเรื่องที่น่าเป็นห่วงเหมือนกัน เธอคิดว่าเคียวคงจะหน้าด้านเป็นไม้กันหมาไปเรื่อย ๆ แหละ
เอาเถอะ แต่นั่นมันเป็นเรื่องในอนาคต พาเมเลียตัดสินใจชวนลิเซลอตเต้เที่ยว ไหน ๆ ก็เริ่มคบกันแล้วนี่นะ
- เควสลิเซลอตเต้
-
เห็นลิเซลอตเต้นั่งเด็ดกลีบดอกไม้อยู่
รัก ไม่รัก รัก... ไม่ร...
-
พาเมเลียย่องเข้าไปทางข้างหลัง แล้วส่งเสียงเรียกให้ลิเซลอตเต้ตกใจเล่น
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"รัก!"
ข้อมูลปกปิด
-
(http://i.imgur.com/jjbp2NS.png) เธอเกือบหยิบอิฐใกล้มือมาฟาดพาเมเลียเพราะแอบย่องเข้ามาทำให้ตกใจ
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
"สวัสดีค่ะ" พอเห็นว่าเป็นพาเมเลียก็ทิ้งอิฐไปทันทีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
/ยิ้ม
-
พาเมเลียแทบจะหัวใจวายตายที่เกือบโดนอิฐฟาด เธอคิดว่าถ้าความจริงแสนสกปรกถูกเปิดเผยในตอนนี้ เธอคงถูกลิเซลอตเต้ฆ่าแน่
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"สวัสดีเช่นกันนะ" พาเมเลียกล่าวยิ้ม ๆ "ต้องขอโทษด้วยนะคะที่เมื่อกี้ทำให้ตกใจ"
"...ฉันมาชวนเธอไปเดทสั้น ๆ น่ะ พอจะมีเวลารึเปล่า?" พาเมเลียเสริมว่าเธออยากจะไปชอปปิ้งที่ร้านคอสตูมในเมือง
-
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันแค่ตื่นเต้นนิดหน่อย" เธอยิ้มให้
ถ้าสังเกตมาตลอดจะเห็นว่าการยิ้มของลีเซลอตเต้เป็นการยิ้มที่ไม่เหมือนคนกำลังมีความสุข เพราะดวงตาของเธอไม่ได้ยิ้มไปด้วย
อาจเพราะนิสัยและบุคลิกของเธอที่เป็นอย่างนี้ แต่นั่นก็ทำให้คาดเดาอารมณ์ของเธอไม่ได้เลย
ที่ร้านคอสตอม ลิเซลอตเต้ไปยืนดูกระจก
-
ไม่นิดหน่อยแล้วมั้ง
พาเมเลียเดินดูเสื้อ ใจจริงของเธอก็อยากจะลองแต่งตัวแบบอวาตาร์ดูอีกสักครั้ง แต่การแต่งตัวเป็นอวาตาร์ให้ลิเซดูจะมีปัญหาอะไรไหมนะ? พาเมเลียนึก เพราะแบทเทิลก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีอะไรนัก (ไม่นับเรื่องดีไซน์ที่โชว์เนื้อหนัง)
แต่ไหน ๆ ก็ไหน ๆ พาเมเลียตัดสินใจลองแต่งตัวด้วยชุดบันนี่ แล้วแสดงตัวให้ลิเซดู
"เป็นยังไงบ้างคะ...? ฉันเพิ่งจะลองแต่งตัวแบบนี้เป็นครั้งแรก ออกจะน่าอายไปหน่อยนะนี่" ทีทำวิตถารตอนดาดฟ้าไม่อายนะ
(http://i.imgur.com/0CTbXfx.png)
-
ลิเซลอตเต้กำลังถามกระจกว่า "กระจกวิเศษเอ๋ย..."
พอถูกทักก็หันมายิ้มให้แล้วชมว่า "น่ารักเข้ากับเธอเลยนะคะ"
"นั่นคือคอสเพลย์หรือเปล่าคะ"
-
(http://i.imgur.com/hlcpZHn.png)
"ใช่แล้วละ ถึงจะน่าอายไปหน่อย แต่พอแต่งแล้วก็สนุกดีนะ..." พาเมเลียทำท่าจะชวนลิเซลอตเต้มาแต่งตัวด้วย แต่แล้วก็ชะงักไปเมื่อรู้สึกว่าท่าทีของลิเซลอตเต้ดูเป็นปกติจนผิดปกติ เธอจึงเปลี่ยนมาเข้ามากระซิบถามเบา ๆ ว่า
"ลิเซลอตเต้...มีเรื่องไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า? ฉันสงสัยตั้งแต่ตอนที่เด็ดดอกไม้แล้วละ"
-
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
"มีค่ะ" เธอตอบแทบจะทันที
"ฉันนึกกังวลใจอยู่อย่างหนึ่ง"
"หากซินเดอเรลล่าไม่สามารถสวมรองเท้าแก้วได้เจ้าชายก็จะตัดสินว่าเธอไม่ใช่คนที่เขาตามหา"
"นั่นเพราะเจ้าชายไม่ได้รักซินเดอเรลล่าจริงใช่หรือเปล่าคะ"
"แล้วถ้าคนที่มาสวมรองเท้าแก้วคือสโนไวท์และกลับสวมมันได้พอดี เจ้าชายมิต้องรักกับสโนไวท์แทนหรอกหรือคะ"
-
(http://i.imgur.com/hlcpZHn.png)
"..." พาเมเลียคิดหนัก พาเมเลียมีคำตอบอยู่ในใจอยู่บ้างก็จริง แต่มันไม่ได้หมายความว่าลิเซลอตเต้จะต้องการฟัง และเธอก็ไม่ค่อยเข้าใจนัยยะของคำถามมากนัก ถึงอย่างนั้นเธอก็จะลองตอบตามความเข้าใจของเธอดู
"หากซินเดอเรลล่าสวมรองเท้าไม่ได้ เจ้าชายจะตัดสินว่าเธอไม่ใช่คนที่เขาตามหา...นั่นคงเป็นเพราะความผิดพลาดของเจ้าชายที่ตัดสินคนที่เขาตามหาด้วยเพียงรองเท้าแก้ว และหากสโนว์ไวท์สวมรองเท้าแก้วของซินเดอเรลล่าได้พอดี...มันไม่ได้หมายความว่าเจ้าชายจะต้องรักกับสโนว์ไวท์แทน แต่หมายความว่าเจ้าชายจะตัดสินว่าสโนว์ไวท์เป็นคนที่เขาตามหา เจ้าชายอาจจะไปสู่ขอสโนว์ไวท์ด้วยความคิดนั้นก็จริง แต่เมื่อเวลาผ่านไป เจ้าชายก็จะเข้าใจเองว่าถึงสโนว์ไวท์จะสวมรองเท้าแก้วได้ แต่เธอก็ไม่ใช่ซินเดอเรลล่าที่เขาตามหาอยู่ดี"
"ฉันคิดว่าแบบนั้นนะ..." พาเมเลียลองใช้ esp ตีความเสริม
"ถามอะไรกาว ๆ แบบนี้คะ"
-
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
"แล้วสำหรับเจ้าชาย ซินเดอเรลล่าต่างจากสโนวไวท์ตรงไหนหรือคะ"
-
(http://i.imgur.com/hlcpZHn.png)
"...." พาเมเลียคิดหนักกว่าเดิม มันดูเป็นคำถามที่ไม่ยากอะไร แต่เธอไม่เข้าใจแล้วว่าลิเซลอตเต้ต้องการอะไร เธอลองใช้ Esp วิเคราะห์ความหมายของคำถามดู...
-
เธออยากได้นิยามของคำว่ารัก และคำตอบว่าทำไมเจ้าชาย(พาเมเลีย)ต้องเลือกซินเดอเรลล่า(ลิเซลอตเต้)
ส่วนสโนไวท์อาจหมายถึงมุตสึมิ
-
ความจริงแล้วรองเท้าแก้วที่เจ้าชายใช้ตามหาเจ้าหญิงนั้นทั้งซินเดอเรลล่าและสโนว์ไวท์สามารถใส่ได้และเจ้าชายมุ่งจะทำให้ทั้งสองเป็นปีกของเขา แต่สโนว์ไวท์ยังนอนหลับอยู่เพราะคนแคระจอมหวงก้างขวางทางไม่ให้เจ้าชายจุมพิตสโนว์ไวท์ เขาจึงเลือกที่จะอยู่กับซินเดอเรลล่าคนเดียวไปก่อน พาเมเลียคิดไว้ในใจแต่ไม่ได้พูด
(http://i.imgur.com/hlcpZHn.png)
"..." พอคิดนัยยะของคำถามออกแล้วพาเมเลียก็ตึ๊บไปเลย สรุปก็คือเธอตอบซี้ซั้วไปสินะ ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้เธอแค่นึกถึงแค่ว่าถ้าเนื้อเรื่องของซินเดอเรลล่าต่างจากเดิมแท้ ๆ
"ถ้าพูดถึงความแตกต่างแล้วก็ง่าย ๆ นะคะ ทั้งรูปลักษณ์ นิสัยใจคอ ความคิดความอ่าน...ความแตกต่างทั้งหมดทั้งมวลเหล่านั้นกำลังบอกว่าใครเป็นคนที่เจ้าชายกำลังตามหา...เอาเข้าจริง เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่ความรู้สึกด้วยละ..." พาเมเลียเงียบไปสักพัก ก่อนที่จะเคาะหัวเบา ๆ "ขอโทษนะคะ ฉันไม่ถนัดเรื่องการอุปมาอุปมัยอะไรนัก เพราะฉะนั้นจะหยุดการอุปมาอุปมัยละนะ.."
"ฉันอยากอยู่เคียงข้างเธอ และอยากจะให้เธอมาอยู่เคียงข้างฉัน"
"ฉันอยากจะรู้จักโลกของเธอให้มากกว่านี้ และอยากจะให้เธอรู้จักโลกของฉัน"
"ฉันอยากทำให้เธอมีความสุข และอยากจะรับความสุขจากเธอ"
"ฉันอยากจะมอบความหวังให้เธอ และอยากจะรับความหวังจากเธอ"
"ฉันอยากจะมอบความรักให้เธอ และอยากจะรับความรักจากเธอ"
"...นี่คือเหตุผลที่ฉันเลือกเธอ" พาเมเลียกล่าวด้วยรอยยิ้มและยื่นมือมาให้ลิเซลอตเต้
-
ลิเซลอตเต้รับมือมาจูบแล้วช้อนตามอง สาวเท้าเข้ามากอดและจูบพาเมเลียกลางร้านทั้งอย่างนั้น
-
พาเมเลียกอดตอบ ปล่อยให้อีกฝ่ายจูบค้างไว้จนกว่าอีกฝ่ายจะปล่อยออก
(http://i.imgur.com/hlcpZHn.png)
"ดีใจจัง..." พาเมเลียยิ้มให้ทั้ง ๆ ที่ใบหน้าแดงระเรื่อ "แต่สถานที่ที่จะต่อจากจูบน่ะ ขอเป็นที่อื่นนะ" เธอจุ๊ปากพูดติดตลก
"เท่านี้ก็ไม่มีปัญหาแล้วใช่ไหม...?" พาเมเลียถาม ถ้าไม่มีก็ชวนลิเซลอตเต้มาซื้อมาสวมชุดคอสเพลย์ด้วยกัน ระหว่างที่ซื้อก็กระซิบ
ข้อมูลปกปิด
-
(http://i.imgur.com/nEd4f9e.jpg)
"ถ้านั่นเป็นความต้องการของเธอก็ยินดีค่ะ" ลิเซลอตเต้พยายามจะทำตัววิตถารให้เหมือนกับพาเมเลีย เธอคงรักเธอมากจริงๆ
หลังจากนี้ทั้งสองก็คงจะไปทำอะไรกันต่อทั้งอย่างนี้ ในชุดแบบนี้
Ally +2 (ผ่านแน่นอน) จบ
-
ลองไปชมรมศิลปะดู ไหน ๆ ก็ไม่ได้เข้านาน
-
(http://wudthipan.com/fucko/_images/78f06ca85d2df269c3e51fe97f0a1df3/4248%20-%20Background.jpg)
ชมรมศิลปะมีสมาชิก 127 คน เพราะชมรมนี้เชื่อมโยงคะแนนกับวิชาศิลปะโดยตรง การเข้าชมรมก็ทำให้ได้คะแนนเก็บด้วย
อาคารชมรมดูแตกต่างจากอาคารชมรมทั่วไป มันดูคล้ายสตูดิโอแต่ก็โอ่โถง
- ทำกิจกรรม: ใช้ 1 หัวใจ ได้รับชมรม +10%
- เรียนรู้ศิลปะ: ใช้ 1 หัวใจ
-
เรียนรู้ศิลปะ
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้ามช่วง
-
(http://i.imgur.com/aDzKy5M.jpg)
Private Phase
ช่วงเย็นถึงกลางคืนยาวไปถึงเช้า เป็นช่วงอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ หากพักผ่อนจะทำการฟื้นฟู HP 20% หากได้รับ Quest ก็มาทำที่นี่ได้
เมื่อจบช่วงนี้จะเข้าสู่วันใหม่ และเริ่มที่ Classroom Phase
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
(http://i.imgur.com/fbMsFCc.jpg)
เที่ยงคืนแล้วนะ
แกร๊งง แกร๊งงงง
ฉันเป็นหญิงสาวอ่อนแอที่ถูกรังแก
การต่อสู้ระหว่างออราเคิล 3 คน แบบ 2-1 โดยฝ่ายที่ถูกรุมคือซินเดอเรลล่า แม่มดและเจ้าชายร่วมมือกันเพื่อจะปราบเธอให้ได้
แม้ว่าซินเดอเรลล่าจะถูกตีค่าให้มีความแข็งแกร่งระดับ 9/10 ดาว แต่ทว่าการผ่านศึกมาอย่างต่อเนื่องทำให้เธออ่อนแรงลง
หอกของเจ้าชายขว้างมาเสียบแขนของเธอ ส่วนแม่มดก็สาปจนขาข้างหนึ่งของเธอเป็นหิน เศษรองเท้าแก้วกระจายตัวเป็นวงแหวนคอยคุ้มกันห่าฝนธนูที่สาดมาจากทุกทิศทาง
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
สภาพของซินเดอเรลล่าคือสภาพที่หมดทางสู้ไปแล้ว หากจะต่อสู้จนมีชัยคงต้องเกิดปาฏิหาริย์ขึ้นเท่านั้นแหละ
โอกาสสำเร็จ 30% (Lv.3) ที่จะโจมตีโดน หากพลาดตาย
-
คงสำเร็จหรอก
Rolled 1d10 : 3, total 3
-
แม่มดโดนชิ้นส่วนรองเท้าแก้วที่ซินเดอเรลล่าเตะออกไปพุ่งเข้าบาดคอขาด
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
สภาพของซินเดอเรลล่าคือสภาพที่หมดทางสู้ไปแล้ว หากจะต่อสู้จนมีชัยคงต้องเกิดปาฏิหาริย์ขึ้นเท่านั้นแหละ
โอกาสสำเร็จ 30% (Lv.3) ที่จะโจมตีโดน หากพลาดตาย
-
"ลาก่อน ลิเซลอตเต้ ฉันจะไม่ลืมวันวานของพวกเราเลย" พาเมเลียยิ้มให้ทั้งน้ำตา
Rolled 1d10 : 3, total 3
-
ซินเดอเรลล่านึกถึงภาพวันวาน ภาพสะท้อนของพาเมเลียในเศษแก้วที่เคยเป็นรองเท้าคู่งามฉายออกมาดุจภาพหลอน
ศีรษะของซินเดอเรลล่าถูกกระชากขาด
ร่างของเธอทรุดลงกับพื้นแน่นิ่งไม่ไหวติงท่วมไปด้วยเลือดสีแก้ว...
สองมือที่ไร้ชีวิตทั้งคู่นั้นยังคงตะกายและไขว่คว้าความว่างเปล่าที่เป็นภาพเลือนของหญิงสาวที่นางหลงรัก
ฉัน คง.... ไม่.. ได..... อ.....
ลิเซลอตเต้เสียชีวิต
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ผ่าน 4 วิชา = 4 แต้ม
เป็นออราเคิลจนเรียนจบ = 2 แต้ม
มิตรภาพกับมุตสึมิ = 1 แต้ม
รวม 7 แต้ม
-
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"คุณยายบอกว่า ความสัมพันธ์ที่ลึกล้ำไม่อาจจะตัดขาดได้ ถึงแม้ว่าตัวจะแยกจาก แต่ใจต่อใจก็จะสื่อถึงกัน"
มุตสึมิบอกลาพาเมเลียในวันสุดท้ายของปีการศึกษา รอยยิ้มของเธอเหมือนกับวันแรกที่เข้าเรียนไม่มีผิด
เธอมีประสบการณ์และเติบโตขึ้นมากมายในช่วงเวลาเพียง 3 ปี คงมีเพียงความสูงที่ไม่เพิ่มขึ้น
"ฉันน่ะน้า สุดท้ายแล้วก็ยังตัดสินใจไม่ได้หรอกค่ะว่าจะมุ่งหน้าไปทางไหน ฉันคิดว่ามันสำคัญมากและต้องคิดให้ถี่ถ้วนเลยนะคะ"
"แต่ความจริงเรื่องนี้เคียวก็----"
อยากฟังที่ไหนกันล่ะ พาเมเลียจำไม่ได้หรอกว่ามุตสึมิพูดอะไรหลังจากนั้น แต่เห็นว่าเธอจะลองไปทำงานเป็นพี่เลี้ยงดูสักปีหนึ่งก่อน
ส่วนพาเมเลีย...
ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ เธอยืนนิ่งอยู่บนดาดฟ้าที่ว่างเปล่า ในวันที่ทุกคนเต็มไปด้วยความสุข มีเสียงร่ำไห้ของการจากลาดังระงมในหมู่นักเรียนหญิง แต่...
สองมือที่ไร้ชีวิตทั้งคู่นั้นยังคงตะกายและไขว่คว้าความว่างเปล่าที่เป็นภาพเลือนของหญิงสาวที่นางหลงรัก
ฉัน คง.... ไม่.. ได..... อ.....
ก็ยังดีนะที่พวกเขามีคนให้ร่ำลา
(http://i.imgur.com/kTS8TZC.jpg)
"อ๊ะ เอ่อ รุ่นพี่พาเมเลียคะ ฉันน่ะ..."
"ฉันแอบชอบรุ่นพี่มาตลอดเลยค่ะ!"
Best End
-
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"..." พาเมเลียอึ้งไปนิด ๆ แต่เธอก็ยิ้มให้อีกฝ่าย มันเป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความตื่นเต้นปนกับการท้าทาย
"ฉันเป็นเลสเบี้ยนวิตถารที่ชอบโชว์และหลายใจนะ?"
"เธอจะรับตัวตนนี้ของฉันได้หรือ?"
ว่าแล้วเธอก็หยิบสมาร์ทโฟนมาแสดงภาพ ๆ หนึ่ง
(http://i.imgur.com/Vi2VgI1.png)
"ลิเซลอตเต้ ชไนเดอร์ แฟนเก่าของฉันเองจ๊ะ ตั้งแต่ที่ได้คบกันก็ทำเรื่องอย่างว่าประจำเลย"
หลังจากนั้น พาเมเลียตัดสินใจเรียนต่อสายศิลป์ที่มหาวิทยาลัยในประเทศแห่งเสรีภาพ ในที่ระหว่างเรียนก็มีแฟนสาวมากมายจนเป็นฮาเร็มขนาดใหญ่ แฟนสาวทุกคนของพาเมเลียรู้ว่าเธอเป็นคนยังไง แต่ก็ยังยินดีที่จะอยู่กับเธอในฐานะคนรัก
แน่นอนว่าเหล่าคนรักที่เธอมีทดแทนลิเซลอตเต้ไม่ได้ และเธอก็ไม่ได้คิดจะเอาลิเซลอตเต้ไปทดแทนเหล่าคนรักของเธอ
เธอแค่อยากจะซื่อตรงต่อความต้องการลึก ๆ ที่ปรากฏในใจระหว่างเรียนในแกรนด์โครนิเคิลเท่านั้น
อา...ลิเซลอตเต้ ถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่และมาเห็นฉันตอนนี้ จะโกรธเกลียดฉันรึเปล่านะ?
ที่คนรักของเธอไม่ใช่แค่เลสเบี้ยนวิตถาร แต่ยังหลายใจอีกด้วย
แต่นี่แหละ คือตัวตนของฉันที่ไม่ได้บอกเธอไว้ เพราะฉันมัวแต่เฝ้ารอโอกาสที่จะเปิดเผยความจริงข้อนี้ จนกลายเป็นสายเกินไปที่จะบอกเธอ
ฉะนั้น ฉันจะขอซื่อตรงต่อตัวตนที่แสนวิปริตนี้เพื่อความสุขของฉันเองก็แล้วกันนะ
ฉันจะมีชีวิตอยู่ในส่วนของเธอเอง
(http://i.imgur.com/nLLLfMn.png)
"ที่ฉันเป็นแบบนี้ ก็เพราะฉันอยากจะมอบความรักให้คนสำคัญทุกคนของฉัน"
(http://i.imgur.com/LHvd8tj.jpg)
"ฟังดูเท่ดีนะคะ ถ้าไม่ติดว่าคนสำคัญที่ว่าคือแฟนสาวที่มีมากมาย และการมอบความรักให้คือการแอบทำอนาจารตามที่สาธารณะน่ะ"
"แต่ไม่ว่าพาเมเลียจะเป็นคนยังไง พาเมเลียก็ยังเป็นพาเมเลียนี่เนอะ"
-
[Scenario Deleted]
-
[Scenario Deleted]
-
[Scenario Deleted]
-
(http://i.imgur.com/ESMCQ4I.png)
ขอมาส่องนะคะ ,,
-
จักตามมาส่อง ขอส่องนะ :)