"สำเร็จ! ในที่สุดซัทสึกิก็ตอบรับความรู้สึกของฉันแล้วนะ" อายะนัดซัทสึกิออกมาพบกลางดึก พอมาถึงเธอก็โจนมากอดเขาแน่น
"ม่ายปล่อยหรอก" อายะกอดแน่น เธอรู้แล้วว่าซัทสึกิเป็นผู้ชาย ความจริงน่าจะรู้นานแล้วล่ะ แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะแสดงออกตรงๆว่ารู้แล้วเพราะทำตัวไม่ถูก
นานสองนานที่อายะเงียบไม่พูดอะไร เธอตัวสั่นเทาเบาๆจนซัทสึกิรู้สึกได้ว่าเธอน่าจะกำลังกลัว
แม้ร่างออราเคิลของอายะจะมีพลังที่ร้ายกาจและแข็งแกร่ง แต่โดยธรรมชาติแล้วอายะไม่ได้ชอบต่อสู้หรือใช้กำลัง เธอต้องกลัวแน่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ
"อยากกอดให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ แค่นี้คงไม่มากไปเนอะ.... เนอะ...... เนอะ"
ผ่านเรื่องราวมามากมายซัตสึกิก็ทำตามฝันได้สำเร็จ เขามีทั้งอายะจังและมิสะจัง คนหนึ่งโดดเด่นเริงร่าอารมณ์ดี อีกคนเงียบเซื่องซึมไร้เดียงสา
อายะดูไม่เปลี่ยนไปมากนักนอกจากการแสดงออกอย่างชัดเจนว่าจะเกาะซัตสึกิแน่นไม่ปล่อย เธอขอไปทำงานกับซัตสึกิ ไม่ก็เรียนต่อที่เดียวกัน
แต่มิสะดูจะเปลี่ยนไปเยอะทีเดียว ดูมองซัตสึกิบ่อยมากขึ้นแม้ว่าจะแอบมองก็ตาม ไม่รู้ว่าแก้มเธอป่องขึ้นและหน้าบานขึ้นไหม แต่ความสูงก็ไม่ขยับเลยสักเซนต์เดียว
ที่ขาดไม่ได้เลยคงจะเป็นมิตสึนาริที่ต้องบอกลากัน ปาฏิหาริย์ช่วยอะไรไม่ได้เลย เพราะมิตสึนาริเป็นม้าที่เช่ามาเท่านั้น
ยืนมองมันถูกจูงกลับไปทั้งน้ำตาแล้วซัตสึกิก็เหลียวมามองสองสาวที่ทั้งคล้องแขนและจับมือของเขาแน่น ช่างมันเถอะ เขามีปัจจุบันอยู่แล้วนี่นะ
ส่วนพลังพิเศษที่ได้รับมาจากการจบการศึกษาก็ไม่มีประโยชน์อะไรกับซัตสึกิสักเท่าไรนัก เขาคงซื่อเกินกว่าจะเอามันมาใช้
มีครั้งหนึ่งที่เขาลองสร้างภาพลวงตาเป็นตัวเองอีกหลายคนให้อายะและมิสะลองทายดูก็พบว่าทั้งสองดันทายตัวจริงถูกคนเสียนี่
"มีรูปถ่ายของซัตสึกิกับอายะเมื่อคืนนั้นด้วย" มิสะเอารูป(แอบ)ถ่ายมาให้ดูทำเอาอายะร้องกรี๊ด
Miracle End
