ไม่มีใครจำได้เลย กระทั่งเอลวามาหยุดคิดถึงเรื่องราวตอนนั้น
ถ้าพรนั้นให้ได้ทุกอย่าง
ขอให้ฉันเป็นโครนิเคิลอีกคนหนึ่งได้ไหมล่ะ
ถ้าคุณช่วยนักเรียนได้แค่ครึ่งหนึ่ง
ฉันก็จะช่วยอีกครึ่งหนึ่งที่เหลือเอง
"พรนั้นจะต้องมีขอบเขตไม่เกินตัวตนและพลังของโครนิเคิล(หมายถึงโครนิเคิลเก๊ตัวนี้)"
"เหมือนกับเทน้ำจากอีกแก้วมาใส่แก้วแบบเดียวกัน อย่างไรเสียมันก็จะไม่ล้น"
หากไม่ใช่เพราะเพื่อนๆและพวกพ้องที่พยายามรวบรวมข้อมูลที่ขาดหายไปมาให้เธอคงยากที่จะเข้าใจกฎเกณฑ์นี้
อลิซ่าไม่คิดว่าจะเข้าใจอีกฝ่ายได้จากการพูดคุยและสื่อสาร
ทางที่เธอคิดออกคือ 'ไปยืนที่นั่นและเป็นคนนั้นดูเสียเลย'
เธอมีเวลาเพียงพริบตาที่จะหันมาร่ำลาเอลวา แม้จะหยุดเวลาด้วยปาฏิหาริย์เพื่อใช้เวลาร่ำลาให้นานที่สุดก็ไม่สามารถต่อกรกับพลานุภาพของโครนิเคิล
เวลาที่ถูกหยุดยังคงถูกดึงให้เดินไปอย่างช้าๆอย่างไม่น่าเป็นไปได้ เข็มนาฬิกาที่หยุดนิ่งคล้ายมีแรงบางอย่างมาดึงให้หมุนไปอย่างยากลำบาก
อลิซ่าเข้ามาสวมกอดเอลวา
"จากนี้ไป ความสุขหลังจากนี้ฉันคงไม่สามารถมีส่วนร่วม"
"และฉันคงปกป้องเธอไม่ได้อีกแล้ว"
